OTUZUNDAKİ
KADIN
125
M a rk i: — Ben hiç hir şey duymuyorum, dedi. — Benihn gibi uzaklan dinlemek zorunda değilisiniz de ondan. M isafirinin elbisesindeki geniş lekelerin rengini far.keden General, bir hayli heyecanla: — Demek düello yaptınız ha! dedi. Baksanız a her tarafı nız kan içinde. Dudaklarında acı bir tebessüm dolaşan yabancı: — Evet, söylediğiniz g ib i; dedi. B ir düello. O esnada uzaklarda dört nala koşan bir çok atların ayak sesi duyuldu. Fakat bu gürültü sabahın ilk ışıkları gibi hafifti. Generalin tecrübeli kulağı, bölük nizamına alışan disiplinli atların yürüyüşünü farketmişti— Jandarmalar., dedi. Tutsağa baktı. B u bakış az önce, istemiyerek yaptığı sayğısızlığin doğurabileceği şüpheleri dağıtacak mahiyette idi. Işığı aldı, salona döndü. Yukarı kattaki odanın anahtarını şö minenin üzerine, .bırakmıştı ki atlıların gürültüsü arttı ve onu titreten .bir süratle köşke yaklaştı. .Filhakika, süvariler evin ka pısında durdu. Bir atlı arkadaşlarile bir iki söz konuşduktan sonra hayvandan indi. Sert sert kapıya vurdu. General açmak zorunda kaldı. Karşısında, sırmalı şapka1a n ay ışiğıinda parliyan alti jandarma görünce heyecanlanmaktan alamadı kendini. Onbaşı ona: — Paşam dedi. A z Önce bir adamın şehir kapısına doğru koştuğunu duymadınız mı? — Şehir kapısına doğru mı? yok. — Kimseye açmadınız mı kapınızı? — Kaplımı kendim açmak âdetim mi? — A ffed in paşam, şu anda, zannederim ki. Gncrai hiddetli bir tavırla: — Maşallah benimle alay mı ediyorsınız? dedi. Hakkınız var mı? Onbaşı alt perdeden: — B.'r şey yok paşam bir şey yok diye iâve etti. Gayreti mizi ma’ ur görün. Biliyoruz ki gecenin bu saatinde hir A yan âzası kapısını hir katile açmaz, amma bir ipucu yaka’amak arzusu General s — B ir katil mi? diye haykırdı. Kim öldürüllmüş? — Mösyö leBaron de ıMauny, az önce birbalta ile katledil-