36 december 2011 BOOT
Zondag 20.6, dag 15, liggen we om 07u00 vast in Funchal. Die nacht waaide het weer veel te hard voorbij de oostelijke punt van Madeira zoals ook de andere keren dat ik hier langsvoer. In de haven hebben we de feestelijke ontmoeting met Hilde en Jesse Deckers van de “Moon”. Daniëlle vraagt met aandrang dat ik mij zou douchen nu we weer onder de mensen zijn maar ik had er weinig zin in omdat we 5 dagen geleden in Spanje nog gedoucht hadden. Douchen met de waterslang op de kaai telt niet voor Daniëlle en mopperend verdwijn ik dan maar naar de echte douche van de marina en nog onder de indruk van het boek van Ruqaiyyah Maqsood besef ik dat geen enkele bacterie gedood of weggespoeld zal worden zonder de wil van Allah de Ontvankelijke Erbarmer. We hebben 2 heerlijk ontspannen dagen met Hilde en Jesse vol gelach en Vino Verde. Wij zijn door het leven verwend maar we hebben er ook voor gewerkt en geluk gehad want hoeveel makkers uit mijn leeftijdsklasse zijn al niet begraven. Als het spruitstuk van de slang van Jesse in de haven valt spring ik het na. Hierbij is het nuttig eerst de GSM uit je broek te halen. Maar…. dom, dom, dom. Als tip om havengelden te verminderen kan het nuttig zijn de lengte van je boot op het formulier met een metertje te verminderen. Dat scheelt een slok op de borrel en de administratie klopt want het formulier is ingevuld en dat is toch het voornaamste. Dinsdagmorgen 22.6, dag 17 breng ik Daniëlle om 04u00 naar het busje voor het vliegveld, haar vakantie is helaas voorbij. Funchal - Mindelo (Kaap Verdië) 1040 mijl 7 volle zeedagen, GPS benadering 98 - 112 - 135 - 135 - 148 - 180 - 165 mijl Om 12u30 ben ik de haven uit, nu alleen. Ik zeil zo lui mogelijk met een minimum aan uitsloverij want een ouwe solozeiler kun je niet kwalijk nemen dat ie met 130 mijl gemiddeld per dag tevreden is. Ik lig eindeloos te lezen uit de twee wasmanden vol boeken, afgewisseld met een sapje Jupiler 25 cc. En ’s morgens al dacht ik na over het avondmaal, een blik choucroute garni of cassoulet, daarvan raakt een mens niet over z’n toeren. De radar waakt, als een ander op 2 mijl afstand is begint hij te piepen. Maar ik heb, ook deze reis weer, zeer weinig schepen gezien, u hebt geen idee hoe leeg de horizon blijft eenmaal op de open oceaan. Ik heb de Koran bij in een Nederlandse vertaling, helaas gedeeltelijk opgelost door een diesellekje bij de vuldop. Op een vorige reis raakte ik er niet door omdat je na één derde wel begrepen hebt dat de profeet een hekel heeft aan de ongelovigen zoals ik ook het boek van de overleden Duitser Adolph niet uitkreeg omdat je na 100 bladzijden al weet dat Adolph een hekel heeft aan Joden en toch 700 bladzijden blijft doordrammen. Maar dit soort boeken, daar kom je thuis niet makkelijk aan toe en zo helpt dat solo oceaanzeilen je te verdiepen in schrijfsels van andersdenkenden. Als tussendoortje: “James Bond, de man met de gouden vingers”. Zal wel rap uit zijn zeker.
ALS HET BLAAST, EN DAT DEED HET NOGAL, GAAT DANIËLLE GEWOONLIJK OP BED LIGGEN MAAR ALS HET MINDER WAAIT MAAKT ZE GOEDE MAALTIJDEN KLAAR.
Maandag 28.6 heb ik ’s middags radaralarm, niet van een vrachtschip maar van de golven. Het waait te hard en ik steek het 2e reef. Nu vaar ik wat rustiger: speed 7 knopen …. Sapje! Ik nader de Paardenbreedtes, 20° noord. Vroeger berucht vanwege de windstiltes waardoor men de paarden overboord moest zetten om met het drinkwater toe te komen. Helaas is er bij mij geen sprake van een paard, en van windstilte nog minder. 180 Mijl op 24 uur krijg je niet voor niets. Het zal wel weer een onrustige nacht worden met in bed van links naar rechts rollen. In Mindelo zal 2 dagen rust plezier doen. Dinsdag 29.6 dag 24 vaar ik om 22u30 de baai van Mindelo binnen. Ik kom langs een fel verlicht containerschip, torenhoog geladen. En boven op elke container stond er nog een auto of een busje. Waait dat niet allemaal weg op zee of doet dat het er niet toe omdat het toch maar occasies zijn waar Luc van de Lambda negers gelukkig mee maakt? Weer had ik moeite de marina te vinden maar uiteindelijk knalde ik tegen een lage onverlichte steiger in aanbouw met als extraatje wat zware lijnen in de schroef. Rond 1998 ben ik hier voor het eerst geweest, het was toen veel vuiler, er waren nergens steigers maar wel veel bedelaars. Ieder jaar is het hier verbeterd. Een Duitser heeft een mooie marina gebouwd en ene Eddy Buyl, een Belg heeft vlak naast de marina restaurants met palmbomen en een zwembad met zoet water in de haven uitgebouwd. Een indrukwekkende investering! Alles met bewaking maar in Mindelo zelf kun je ook gerust rondlopen zonder lastig gevallen te worden. Woensdagmorgen blijft Eugenio aan me plakken, die kende me nog van vorige reizen. Maar ik heb Paolo nodig, die heeft meer technische bagage. Hij schijnt ruzie gehad te hebben met de havenmeester en mag hier niet meer komen. Maar morgen zal ik hem toch vinden!
Ik heb nog niemand ontmoet die tevreden is over een grootzeil rolsysteem in de mast. En het lijkt me gevaarlijk bij storm als het systeem blokkeert.
Diezelfde middag komt Paolo juichend de steiger op en de havenmeester eist dat ik een papier teken dat ik verantwoordelijk ben. Wat is hier aan de hand? Blijkt dat de havenmeester zijn halfbroer is, verder maar niet mee moeien. Paolo kijkt het een en ander na, behandelt de neus met polyester en dan rijden we met de taxi wat rond op het eiland. Het is afschuwelijk droog, het regent hier weinig maar als het regent is het de moeite en spoelt alles in zee omdat om onbekende reden niemand het initiatief neemt wat dammen te bouwen. In de jachthaven ligt een Portugees lange dagen te wachten op onderdelen uit Lissabon voor zijn rolsysteem grootzeil in de mast. Ik heb nog niemand ontmoet die