Króliki i gryzonie
Żywienie szynszyli dr Danuta Dzierżanowska-Góryń
Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt, SGGW, e-mail: danuta_dzierzanowska_goryn@sggw.pl
Obecnie zwierzęta towarzyszą ludziom jako tzw. pet animal. Człowiek stara się zawsze jak najlepiej odżywiać pupili, którymi się opiekuje. Należy jednak pamiętać, że dobrze według ludzi to nie zawsze najlepiej i zdrowo dla zwierząt. Dlatego zanim zaczniemy karmić szynszyle, powinniśmy zapoznać się z budową ich przewodu pokarmowego oraz potrzebami żywieniowymi. Daje nam to większe szanse na to, że zwierzęta będą żyły długo i w dobrym zdrowiu.
Budowa przewodu pokarmowego Szynszyle to zwierzęta typowo roślinożerne, z dobrze rozwiniętym przewodem pokarmowym. Przewód pokarmowy szynszyli jest bardzo długi, ma od 2,5 do 3,5 metra długości i zaczyna się już w jamie gębowej. Należy pamiętać, że szynszyle jako zwierzęta roślinożerne mają zęby przystosowane do pobierania tego typu
68
pokarmu. Siekacze bardzo dobrze tną i odgryzają gałązki oraz liście różnych roślin, a zęby policzkowe rozdrabniają twarde kawałki pokarmu na mniejsze cząstki przez ich rozcieranie. Trzeba wspomnieć, że wszystkie zęby, zarówno siekacze, jak i policzkowe, rosną przez całe życie. Ich przyrosty to 5–7,5 cm na rok. Z tego powodu dostarczany przez opiekunów pokarm powinien być twardy, aby umożliwić zwierzętom ich ścieranie. Należy podkreślić, że niewłaściwe, zbyt miękkie
pożywienie może przyczyniać się do poważnych problemów stomatologicznych. Siekacze u dorosłych, zdrowych szynszyli są zabarwione na pomarańczowo. Kolejnym ważnym elementem przewodu pokarmowego jest żołądek, który jest niewielki, jednokomorowy, o średniej pojemności około 15% objętości przewodu pokarmowego. Pokarm jest przesuwany do dalszych części przewodu pokarmowego przez nowe masy pokarmowe,