ცა–ლაჟვარდის © ბიბლიოთეკა

- ონოფრე გაგზავნეს-მეთქი ციმბირჩიგა. - გაიმეორა მოსულმა.

- ონოფრე... ციმბირჩიგა? - დაიწყო ერთმა.

- იმას ვიღა გაგზავნიდა, „უფლის ნათლული“ იყო, დაუმატა მეორე დეკანოზმა.

- ტყუილი იქნების... მოაჭორებდა ვინმე და... წარმოსთქვა მესამემ და ამბის მომტანს მიუბრუნდა: სირცხვილი არაა, ბიჭაუ, რომ, სადაც რაი გაიგონო, პირში აღარ დაგადგების?.. გაიგონებ ჭორსა და ხალხი უნდა არიო.

- რაი არიოო? - წყენით უპასუხა სიონელმა: - ჭორად კი არა, მე თავადა ვნახე, აი ემ თოლებითა. - თვალებზედ ხელები დაიდო.

- შენ ნახე? - გაიკვირვა ყველამ.

- ჰაი, ჰაი, რომ მე ვნახე... წუთს ყველანი გაჩუმდნენ, თითქოს მეხმა დაჰკრა და ყველას სული გააკმენდინაო, მაგრამ მაშინვე ისევ აყაყანდნენ და ერთი-ერთმანეთის შორის დაიწყეს კითხვა: - სადა ნახე, როგორა, მართლა მიჰყვანდათ, რას ამბობდა, როგორ იყო?

- დაფერხდით, დაიცადეთ, ყველას გეტყვით.

282