ცა–ლაჟვარდის © ბიბლიოთეკა

- თუ კი შენ მოჰკვდები, - დაიწყო ქალმა, მაგრამ მოძღვარმა გააწყვეტინა: - ჯერ სხვა და მერე შენი თავი... იზრუნე სხვისთვის, რათა სხვანიც შენთვის მზრუნველნი იქმნენ... ღმერთი დიდია და გულლმობიერი, - რწმუნებით სთქვა მოხუცმა და ბალახს სრესა დაუწყო.

- ამაღამ წახვალ? - ჰკითხა მცირე სიჩუმის შემდეგ მაყვალამ.

- ამაღამ... რაი გინდოდა?

- არც რა... მაგრამ... - შაფერხდა ქალი.

- მაგრამ რაი-ღა?

- გათენებამდის მოგეცადნა.

- რაისთვი?

- იმისთვი რო... - აღარ გაათავა ქალმა.

- სთქვი-და, რაღა! - მცირე მოლოდინის შემდეგ უთხრა მოძღვარმა.

- ბნელა და გზას ვერ გაიგნებ... ავდარი გზას დახრამავდა, ხევებში წყალი ღორღს ჩაიტანდა და მთიდგანაც ქვა გორავს.

172