Ondernemen: Ondernemen in coronatijd Juridisch: Uitsluiting en verdeeldheid op de

Impact van corona op grotere beautybedrijven

Nu de coronacrisis enigszins onder controle is vanwege de toenemende vaccinatiegraad, rijst de vraag wat de impact is geweest op de grotere instituten in de schoonheidsverzorging. Zij hebben veel personeel in dienst en huren een of meerdere bedrijfspanden. Hoe hebben zij dit coronajaar beleefd? Welke tegenslagen

moesten zij overwinnen en hoe zijn ze daar mee omgegaan?

Veel ondernemers in de beautybranche hebben tijdens de coronacrisis alle zeilen bij moeten zetten om hun bedrijf overeind te houden. Dankzij hun ondernemerskwaliteiten en doorzettingsvermogen wisten zij te overleven. We vroegen vakcollega’s Marie-Jose Schut van MJ Amsterdam, Kim Nieuwenhuijzen van Skim Beauty en Delia Erdogan van Delia Skin Clinic naar hun ervaringen het afgelopen coronajaar. “Het was bizar wat er over ons heen kwam.”

‘HEFTIGE PERIODE’

Marie-Jose Schut, eigenaar van MJ Amsterdam, heeft twee vestigingen (drie panden) in Amsterdam en twintig mensen in dienst als corona Nederland bereikt. Het afgelopen jaar is voor haar heftig geweest. “Het is een periode in je leven die je nooit meer vergeet. Door een combinatie van vervelende privéomstandigheden, een ongeluk dat ik kreeg en daaroverheen de coronacrisis was het extra zwaar. Het was ‘life changing’ kan ik wel zeggen en dat geldt voor veel mensen. Iedereen heeft zijn eigen coronaverhaal. Toen het coronavirus Nederland bereikte en de eerste alarmbellen afgingen, waren we in eerste instantie allemaal bang. Klanten belden afspraken af, medewerkers vonden het heel spannend om behandelingen te geven. Iedere dag zagen we de omzet keihard teruglopen. Na de eerste persconferentie heb ik daarom besloten om mijn zaken te sluiten. Ik vond dat ik als eigenaar in deze crisis niet moest afwachten op wat er komen ging, maar leiderschap moest tonen. In mijn ogen was het gewoon niet meer verantwoord om door te gaan. De woensdag erop ging alles dicht en was de eerste lockdown een feit.”

TORENHOGE HUREN

Vanaf toen ging het hard. Marie-Jose zat met hoge maandlasten (want Amsterdamse huurprijzen) en twintig man personeel die ook betaald moesten worden en stevende bijna op een faillissement af. “Gelukkig kregen we een paar dagen later het bericht dat de overheid ondernemers zou steunen. Inmiddels had ik ook zelf extra geld kunnen lenen, dus het zag er allemaal wat beter uit. Vervolgens kreeg ik - en met mij heel veel andere ondernemers - te maken met een wirwar van regels die volstrekt onduidelijk waren. Omdat mijn bedrijf de afgelopen jaren enorm gegroeid was, klopte de omzet op basis waarvan de uitkering bepaald werd (de peildatum) totaal niet met mijn huidige situatie. De steun die we kregen was daardoor veel te laag. In totaal kreeg ik niet zoals was beloofd 90 procent van mijn loonkosten terug, maar krap 50 procent. Daar komt bij dat de vaste lasten in Amsterdam torenhoog zijn. De huurprijzen hier zijn veel hoger dan in andere delen van Nederland. Daar wordt geen rekening mee gehouden. In mei mochten we gelukkig weer open en ging het dak ging eraf. Heel veel mensen wilden ons steunen. We draaiden echt overuren met z’n allen. Niemand ging op vakantie, ook de klanten niet, dus we werkten dag en nacht door. Tot de tweede lockdown kwam en we weer dicht moesten. Deze keer dachten we dat het maar twee of drie weken zou duren. Dus we hebben enorm ingezet op

“Het is mooi om te merken dat we in deze moeilijke tijd toch de verbinding met elkaar zoeken”

Marie-Jose Schut: “Iedereen heeft zijn eigen coronaverhaal.”

Delia Erdogan: “We hebben veel aandacht besteed aan het online begeleiden van onze klanten.”

Kim Nieuwenhuijzen: “Als ondernemer ben ik gewend om te gaan met tegenslagen en creatieve oplossingen te bedenken.”

online trainingen van het personeel en online begeleiding van de stagiairs. We verdeelden de taken zodat iedereen actief betrokken bleef bij de zaak. We voelden ook een enorme behoefte om in contact te blijven met onze klanten. Op social media postten we opbeurende berichtjes, zoals “Hou vol, we staat straks weer voor jullie klaar”. Ondertussen had ik enorm veel stress door de vrij uitzichtloze situatie. De tweede lockdown duurde veel langer dan ik had verwacht en uiteindelijk zat ik opnieuw tegen een faillissement aan. Ik heb een eenmanszaak en ben dus persoonlijk aansprakelijk. Iedereen heeft een bedrag in zijn hoofd tot hoever hij wil gaan, en dat bedrag verschuift nog een of twee keer. Maar op een gegeven moment is het op.”

EENZIJDIG BEELD

Toen iemand op straat tegen haar zei: “Geniet lekker van je vrije tijd” knapte er iets bij MarieJose en besloot ze met haar verhaal naar buiten te treden. “Ik heb een artikel geschreven dat gepubliceerd is in de Telegraaf en in het Parool, waarin ik schreef hoe het met mij en met mijn bedrijf ging. Een realistisch verhaal, dat voor veel ondernemers heel herkenbaar bleek te zijn. Juist de grotere instituten in de beautysector zijn hard geraakt en voor hen is de compensatie vanuit de overheid volkomen ontoereikend. Ik begrijp dat je in een crisissituatie geen maatwerk kunt bieden, maar ik hoop dat hier straks nog eens naar gekeken kan worden. De lasten van de coronacrisis zijn in mijn ogen niet eerlijk verdeeld. De meeste verhuurders hebben gewoon het volle pond gerekend terwijl onze bedrijven kapotgingen. Er zijn tot nu toe weinig faillissementen geweest door de steun en het uitstel van de Belastingdienst, maar als dat straks moet worden terugbetaald zullen we zien wat de daadwerkelijke schade is. Dat artikel heeft heel veel losgemaakt in de branche. Het was best moeilijk om me zo kwetsbaar op te stellen en ik wilde ook helemaal geen zielig verhaal ophangen. Mensen in de zorg en mensen die dierbaren hebben verloren aan corona, hebben het veel zwaarder gehad. Maar toch wilde ik ook dit geluid laten horen. Wij zaten niet zoals de horeca iedere avond aan tafel bij de talkshows! Het beeld in de media was heel eenzijdig, alsof we er allemaal wel doorheen rolden. Maar dat was natuurlijk niet zo. Veel mensen schrokken van ons verhaal. We hebben ontzettend veel reacties uit de branche gekregen. Mensen bij wie ook het water aan de lippen stond en die niet wisten wat ze moesten doen. Steunbetuigingen, hulp. Echt heel overweldigend en dankbaar. Dat heeft me er wel doorheen gesleept. Ondanks het verdriet heb ik me nooit eenzaam gevoeld. Het is mooi om te merken dat we in deze moeilijke tijd toch de verbinding met elkaar zoeken. Ik ga dit zeker overleven. Het zal hard werken zijn en veel hangt af van hoe de wereld er straks uit ziet. Maar het gaat me lukken.”

‘TURBULENTE EN ONZEKERE TIJD’

Ook voor Delia Erdogan, eigenaar van Delia Skin Clinic in Purmerend (een vestiging, twintig medewerkers), is de coronaperiode een moeilijke tijd geweest. Met diepe dalen, maar ook met successen. “Net als iedereen werden wij overvallen door corona. Het was een turbulentente en onzekere tijd, helemaal in de beginperiode toen niemand wist wat ons allemaal te wachten stond. Al heel snel werd duidelijk dat winkels en contactberoepen hun deuren moesten sluiten. Er zou financiële steun komen, maar hoeveel dat zou zijn, wanneer we dat zouden krijgen en op welke voorwaarden, dat wist niemand. Uiteindelijk bleek dat wij niet in aanmerking kwamen voor de NOWregeling, omdat we nog een ander bedrijf hadden dat wel omzet draaide. Dat is ons online platformdeliaskinmaster.nl, waar we mensen online helpen en begeleiden naar een mooie huid. We moesten kort gezegd met het ene bedrijf het andere redden. Dat dat niet mogelijk was, bleek al snel. We waren gedwongen om te reorganiseren om het bedrijf te redden van een faillissement, waarbij we helaas van vijf mensen afscheid hebben moeten nemen. Dat was voor mij persoonlijk het moeilijkste moment in de coronacrisis. Het zijn meiden met wie je al jaren heel close samenwerkt en ineens sta je tegenover elkaar. Maar we moesten dit doen omdat anders het hele bedrijf zou omvallen en iedereen op straat zou komen te staan. Het is een zwarte bladzijde in mijn carrière. Uiteindelijk kregen we te horen dat we toch voor NOW-steun in aanmerking kwamen. We hebben alles op alles gezet om de medewerkers terug te halen. Het hele proces heeft ons veel geld gekost omdat we financieel adviseurs, boekhouders en advocaten moesten inschakelen. De betrokken medewerkers zijn helaas toch weggegaan omdat het vertrouwen te veel beschadigd was geraakt. En dat begrijp ik heel goed.”

ONLINE BEGELEIDING

Tijdens de eerste lockdown schreef Delia een boek over voeding en de huid. “Ik wilde mijn tijd goed benutten. Daarnaast hebben we veel aandacht besteed aan social media en het online begeleiden van onze klanten, die nu niet naar de kliniek konden komen. Daar hadden we via ons andere bedrijf veel ervaring mee, dus dat verliep heel goed. Zo goed zelfs dat we in de eerste maand van de lockdown de hoogste omzet ooit hebben gedraaid. Je merkte echt dat mensen zich enorm bewust waren van het belang van ‘self care’. We lieten zien wat je allemaal zelf kunt doen aan huidverbetering, gezonde voeding et cetera. Zo zijn we de eerste lockdown toch redelijk goed doorgekomen. Toen we weer open mochten liep het storm. We kregen er veel nieuwe klanten bij. Maar daar kwam snel een einde aan toen de tweede lockdown werd afgekondigd. Omdat we hoorden dat ondernemers die medische behandelingen geven hun deuren wel open mochten houden, zijn we met de gemeente gaan praten. Wij behandelen in onze kliniek veel mensen met een serieuze huidaandoening. Het heeft veel tijd en moeite gekost, maar uiteindelijk mochten we de vergoede behandelingen door laten gaan. Tijdens de tweede lockdown hebben we amper steun gekregen van de overheid. Terwijl je wel veel personeel op de loonlijst hebt staan! Van de steun die we kregen kon ik amper drie medewerkers betalen. Online ging het ook

minder omdat mensen een beetje coronamoe werden. Ik vond zelf de tweede lockdown mentaal zwaarder dan de eerste. We hadden geen idee hoelang het zou gaan duren. Gelukkig had ik een flinke financiële buffer opgebouwd, maar ik heb ook veel privévermogen in mijn onderneming moeten steken. Gelukkig gaat het nu weer beter, maar we zijn er nog niet. Ik blijf sceptisch. Corona is nog niet weg en niemand weet hoe de situatie na de zomervakantie zal zijn. We zijn er nog niet klaar mee, dus ik leef zakelijk gezien met de dag. Maar we richten ons op het positieve en blijven vooral met veel passie ons vak uitoefenen.”

‘JE WEET NIET WAT JE OVERKOMT’

Kim Nieuwenhuijzen, eigenaar van Skim Beauty in Rotterdam (nu één vestiging, twintig medewerkers) had vlak voor corona een tweede vestiging geopend van haar succesformule Skim Wellness. Ook zij heeft alle zeilen moeten bijzetten om niet failliet te gaan.“Begin 2019 had ik in Rotterdam een nieuw concept voor definitief ontharen gelanceerd, gericht op grote volumes waardoor ik de prijzen laag kon houden. Dat was een groot succes en in december 2019 opende ik vol enthousiasme mijn tweede vestiging, ook in Rotterdam. Toen begin 2020 de eerste berichten in het nieuws kwamen over een virus uit China, dacht ik nog: ‘dat waait wel over, China is ver weg dus dat zal ons niet raken’. Nou, dat liep anders… Na de eerste persconferentie dacht ik dat ik erin bleef! Ik had twee grote zaken met per vestiging 21 meiden in dienst. Ik moest het met mijn concept juist hebben van grote klantenaantallen, maar door corona zat dat er ineens niet meer in. Je weet niet wat je overkomt. Als ondernemer ben ik gewend om te gaan met tegenslagen en creatieve oplossingen te bedenken. Maar deze situatie was echt van een andere orde.”

GEEN STEUN

De eerste lockdown werd afgekondigd en Kim moest haar twee vestigingen tijdelijk sluiten. Gelukkig werd al snel duidelijk dat de overheid met steunmaatregelen zou komen. “Maar omdat wij pas in december onze tweede vestiging hadden geopend, hadden we voor die vestiging geen recht op de tegemoetkoming van de vaste lasten (TVL)”, vertelt Kim. “En de steun die we kregen voor de eerste vestiging, was bij lange na niet genoeg. Van de NOW voor de lonen krijg je 70 procent, maar 30 procent van het loon van 21 meiden is een behoorlijk bedrag om zelf op te hoesten als je geen omzet hebt. Gelukkig kon ik een extra lening krijgen om die kosten te dekken. Na de eerste lockdown konden we tot onze grote opluchting weer open. Ik heb nog geprobeerd om beide filialen van Skim Wellness draaiende te houden, maar omdat mijn tweede filiaal met eigen middelen was neergezet waren alle reserves op. We kregen na de eerste lockdown ook geen toestroom meer van nieuwe klanten. Bestaande klanten kwamen wel weer massaal, maar in dat concept heb je gewoon volume nodig. Dus toen de tweede lockdown kwam was het niet meer vol te houden en moest ik een van de twee vestigingen sluiten. Deze vestiging was voor meer dan anderhalve ton verbouwd. Ik heb de deur zo dicht kunnen trekken. Het was einde verhaal. Maar we hebben alle zeilen bijgezet en de focus op het filiaal in Rotterdam Zuid gezet. We hebben alles daar samengevoegd en een doorstart gemaakt met een nieuw concept en een nieuwe naam: Skim Beauty.”

“Juist de grotere instituten in de beautysector zijn hard geraakt”

NIEUW CONCEPT

Skim Wellness werd Skim Beauty, een totaalconcept voor high end huidverzorging, huidverbetering en ontharen tegen een betaalbare prijs. Kim: “In het verleden heb ik lang zo’n zaak gehad, dus dat was niet nieuw voor me. Na de eerste lockdown verliepen er veel contracten. Ik heb iedereen toen op een nul-urencontract gezet. Minder zekerheid voor de meiden, maar ik kon niet anders en dat is wel mijn redding geweest toen de tweede lockdown kwam. Ik ben alle schoonheidsspecialisten gaan omscholen naar huidverbeterende specialisten. Iedereen heeft gelukkig zijn baan behouden. Ik heb ze uitgelegd wat de situatie was en dat ik niet anders kon. Zonder deze ingrepen zou het bedrijf ophouden te bestaan. Gelukkig was daar begrip voor. Ze zijn ook na de tweede lockdown allemaal weer bij me teruggekomen. Met de verhuurder heb ik kunnen afspreken dat we uitstel van betaling kregen. Dat moet natuurlijk wel allemaal nog terugbetaald worden. Huur kwijtschelden doen ze echt niet of nauwelijks en je kunt begrijpen dat zulke hoge huren extreem oplopen. Op een gegeven moment was ik zelfs van plan om mijn huis in de verkoop te zetten om mijn bedrijf te redden, maar dat was op het laatste moment gelukkig niet nodig.”

‘JE DOET WAT JE KAN’

Om toch extra omzet te genereren zette Kim een webshop op en konden klanten inloggen voor een digitaal huidadvies. “Dat zet natuurlijk niet heel veel zoden aan de dijk, maar je doet wat je kan. Bovendien kon ik zo contact met mijn klanten houden. De producten die in de webshop besteld werden, bracht ik zelf rond met de auto. Ik werd gek thuis, dus ik greep alles aan om bezig te blijven. De impact van corona op mij en mijn bedrijf is enorm. De komende vijf jaar zullen nog best heel pittig worden voor mij en veel andere bedrijven. Maar mijn bedrijf is er nog, mijn team staat er en ik ben hartstikke trots op ze. Ik ben gelukkig nog (relatief) jong en kan werken voor mijn geld. Er zijn ook ondernemers van rond de 65 jaar die alles kwijt zijn. Voor hen is het allemaal veel erger. Natuurlijk hoop ik dat we straks toch nog in aanmerking komen voor een bepaalde vorm van compensatie. Maar ik kijk liever naar de toekomst dan dat ik in het verleden blijf hangen. Het komt uiteindelijk allemaal wel goed. Ik heb een prachtig nieuw concept neergezet waar door klanten heel goed op gereageerd wordt, dus daar ben ik trots op. We gaan ervoor!”