1.6 Metody inwentaryzacji pachnicy
Przy pracy należy posługiwać się drabiną lub sprzętem wspinaczkowym ułatwiającym dotarcie do wyżej położonych dziupli. Podstawowym ograniczeniem dla inwentaryzacji jest możliwość skontrolowania dziupli w żywym i stojącym (nieściętym) drzewie. Potencjalne problemy wiążą się ze zbyt małymi otworami, zbyt wysokim ich położeniem lub też zbyt głębokim zaleganiem murszu we wnętrzu dziupli, w dużej odległości od otworu. Oprócz przeszukiwania murszu w dziuplach należy prowadzić obserwacje samców przesiadujący w pobliżu otworów wejściowych. Zachowanie to wiąże się z reguły z wydzielaniem feromonu płciowego w celu zwabienia samic. Obserwacje postaci dorosłych pozwalają na poprawę wykrywalności o ok. 35% w stosunku do samego wyszukiwania śladów i szczątków już w pierwszej kontroli (Oleksa i Gawroński, 2008). Kontrole wielokrotne szybko prowadzą do dalszej poprawy wykrywalności pachnicy. Pięć kontroli pozwala na wykrycie ponad 70% zasiedlonych drzew, wymaga jednak znacznych nakładów czasowych. Obserwacje postaci dorosłych powinny być prowadzone w optymalnych warunkach pogodowych, gdyż najwyższa aktywność postaci dorosłych przypada w czasie słonecznej i ciepłej pogody, w temperaturach bliskich 30°C, a przynajmniej powyżej 20°C. Mimo pojawiających się niekiedy w literaturze informacji o rzekomo nocnym trybie życia chrząszczy najwyższą aktywność przejawiają one w ciągu najcieplejszych godzin dnia i przy dobrym nasłonecznieniu. Wzbogacenie badań nad występowaniem pachnicy o obserwacje imagines przesiadujących na pniach drzew daje w efekcie możliwość wykrycia zasiedlenia niedostępnych dziupli, co jednak możliwe jest tylko w miesiącach letnich (patrz uwagi na temat terminu inwentaryzacji na str. 37).
Ryc. 19. Samiec pachnicy w trakcie wydzielania feromonu w otoczeniu dziupli. Fot. AO.
33