Градот - Архитортура и гробализација

Не са­мо што ги отфр­ла­ме мал­ ку­те кул­тур­ни обрас­ци што ре­ал­но нѐ обе­ди­ну­ва­ат пред пре­диз­ви­ци­те на ид­ни­на­та, ту­ку ма­ни­ја­кал­но ра­бо­ти­ме на не­ка­ кви ин­стант кул­тур­ни обрас­ци (кои до­а­ѓа­ат од мно­гу пи­е­ње ра­ки­ја „Ан­ти­ка“, ба­рем та­ка нѐ те­шат) кои ја ни­штат ио­на­ка не­ до­вол­но раз­ви­е­на­та исто­ри­ска свест на за­ед­ни­ца­та.

g

Со ин­си­сти­ра­ње­то на „на­род­њач­ки­те“ ко­ле­ кти­ви­стич­ки по­ли­ти­ки Ма­ке­до­ни­ја го из­би­ра нај­по­греш­ни­от мо­жен пат, исто­ри­ски про­ве­ ре­ни­от ќор­со­как во кој дол­го бе­ше (и мо­же­би сѐ уште е) заг­ла­ве­на Ру­си­ја (ка­де што сѐ уште се отво­ре­ни по­дел­би­те од 19-иот век ме­ѓу „сло­ве­но­фи­ли­те“ и „за­пад­ња­ци­те“). Исти­от проб­лем, не­при­ фа­ќа­ње­то на су­штин­ски­от мо­дер­ни­зам, ре­чи­си две­сте го­ди­ни ја уни­шту­ва Ср­би­ја чи­ја ели­та и ден де­нес е расп­на­та ме­ѓу па­три­јар­ха­лиз­мот и мо­дер­низ­мот. На­род­на­та др­жа­ва е спро­тив­ност на ап­со­лу­ти­стич­ка­та, но и спро­тив­ност на ли­бе­рал­на­та др­жа­ва. Ка­ко што ве­ли Ла­тин­ ка Пе­ро­виќ, на­род­на­та де­мо­кра­ти­ја ко­ја се ре­а­ли­зи­ра низ на­род­на пар­ти­ја, на­род­на са­мо­у­пра­ва и на­род­на др­жа­ва во су­шти­на е то­та­ли­тар­на. То­та­ли­тар­на е за­што сло­бо­да­та на на­ ро­дот ка­ко це­ли­на се­ко­гаш се ста­ва над сло­бо­да­та на по­е­ди­ не­цот.

По­ли­тич­ки­от мен­тор на Ива­нов, Никола Груевски, до­се­га во мно­гу на­вра­ти ги по­ка­жа сво­и­те то­та­ли­тар­ни скло­но­сти, но, ин­те­рес­но, во мно­гу на­вра­ти по­ка­жа го­лем по­ли­тич­ки ку­ка­ вич­лук (ку­ка­вич­лук кој, отка­ко ќе на­пра­ви џум­бу­си и бел­ји, по­сто­ја­но се оби­ду­ва да се со­крие зад го­ле­ми­от за­штит­нич­ки ши­нел на „на­ро­дот“). Страш­но е што Ива­нов про­из­ле­гу­ва од иста­та по­ли­тич­ка ма­три­ца: на­ме­сто да ги пред­во­ди гра­ѓа­ни­ те тој из­би­ра, ка­ко што ве­ли са­ми­от, да го „сле­ди на­ро­дот“. Таа по­ли­ти­ка, се раз­би­ра, ни­ту ќе му до­не­се не­што до­бро на „на­ро­дот“, ни­ту, во по­дол­го­роч­на перс­пе­кти­ва, на неј­зи­ни­те про­та­го­ни­сти. „Утрин­ски вес­ник“, 16.06.09.

30

АРХИТОРТУРА & ГРОБАЛИЗАЦИЈА

Никола Гелевски