Birçok kişiyle birlikte olduğu dile getirilen esmer kadın Shakespeare’in sarışın soylu genç sevgilisinin de kalbini çalmış ve bu durum Shakespeare’i derinden etkilemiştir. Sarışın soylu genç ve esmer kadın arasında geçenleri 144. sonede işlemiştir: Biri huzur, biri dert, iki sevgim var benim, İki görüntü gibi hep gönlümü çelerler: Sarışın bir erkektir benim iyi meleğim, Kötü ruh bir kadındır, kapkaranlık bir esmer. Dişi cin cehennemde beni yok etmek ister, Meleğimi gönlümden ayartmağa çalışır, Onun saf varlığını pis kibriyle büyüler, Kutsal ruhu şeytana çevirmeye kalkışır. Benim iyi meleğim iblisçe kudurunca Dosdoğru bilemem de kuşkulara düşerim: İkisi benden ayrı sıkı dostluk kurunca Melek, dişi şeytanın cehenneminde derim; Dertliyim bilemeden kuşkuyla yaşamaktan, Sonunda meleğimi yakacak dişi şeytan. Esmer kadına yazılan 28 sone dışında kalan son iki soneyle birlikte 154 soneye ulaşılır. 154 sonenin sıralanışının doğruluğu hakkında kesin bir geçerlilik söz konusu değildir. (Honan, 2014). Eğer ki yazılış sırası doğru ise Halman’ın belirttiği gibi birçoğu 1595 yılında kaleme alındıysa Shakespeare’in oldukça yoğun bir duygusal çalkantı içinde olduğunu söyleyebiliriz. Genel hatlarıyla olay örgüsü bağlamında bir bütün olarak ele alınan sonelerde Shakespeare’in duygu durumunu anlatılmak istenmiştir. Fakat bununla birlikte çoğu zaman bir aşk şiiri olarak bilinen sonelerin alt metininde bir düşünür olarak Shakespeare’in kimliği okunur. Ahmet Uysal “Bizce Shakespeare’in her eserinde, mevzuya uygun, derli-toplu bir hayat felsefesi gizlidir, fakat şurası var ki şair bize bu
27