Inhoudsopgave Van de redactie �������������������������������������������������������������������������������������������2 Bestuur aan het woord ����������������������������������������������������������������������������3 Niet nadenken en zo hard als je kan! ��������������������������������������������������4 Clubkampioenschap Jeugd �������������������������������������������������������������������6 Clubkampioenschap Jeugd �������������������������������������������������������������������7 Vier vragen ���������������������������������������������������������������������������������������������������8 Aanstormend talent ���������������������������������������������������������������������������������9 Twee toppers �������������������������������������������������������������������������������������������� 10 BBB ��������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 12 De perfecte wedstrijd ���������������������������������������������������������������������������� 13 Drie generaties clubliefde �������������������������������������������������������������������� 14 Opnieuw op weg naar de 15e IJsselloop ��������������������������������������� 16 Jurylid in tijden van Corona ���������������������������������������������������������������� 17 Het wedstrijdgevoel van de oude knarren ������������������������������������ 18 Op weg naar…. (Interview Olivier van Noort) ���������������������������� 20 Atletiek in de stad ����������������������������������������������������������������������������������� 21 Ik geef het stokje door aan…. ������������������������������������������������������������ 22 Veilig sporten ������������������������������������������������������������������������������������������� 23 Verenigingsinformatie �������������������������������������������������������������������������� 24
Van de redactie Het thema WEDSTRIJD voor onze Daventriaan uitkiezen als Corona Nederland in zijn greep houdt, hoe konden we het bedenken? Gelukkig maakten we ons ten onrechte zorgen en belicht deze Daventriaan de WEDSTRIJD echt van alle kanten. Van de aanstormende talenten tot de jongste pupillen, van de wedstrijd van lang geleden tot de meest recente Coronaproof-clubkampioenschappen en de IJsselloop van volgend voorjaar. Veel te lezen dus. En veel te zien, want dankzij de sportfotografie van Hans Spieker (www.spiekersportfotografie.nl) en Janwillem Broer (www.fotowonder.nl) is het alsof we ondanks de Coronamaatregelen toch als publiek bij die clubkampioenschappen aanwezig zijn. Veel dank dat we een selectie van jullie foto’s voor deze Daventriaan en onze website mogen gebruiken! Wat de komende tijd gaat brengen, weten we niet. Wel dat we ook de eerste Daventriaan van 2021 met als thema JONG EN OUD graag weer samen met jullie vullen. Heb je een idee, een verhaal? Neem contact met ons op. Als je dat wilt, helpen we je met het schrijven. De deadline voor de volgende Daventriaan is 24 februari, maar we beginnen het liefst nu! Dus kom maar op met die kopij. De redactie daventriaan@avdaventria.nl Redactie
Anne-Marie
Raymond
2
Ruurd
Els
Bestuur aan het woord
zeilen binnen de vereniging. Dit heeft effect op tot voorheen ‘natuurlijke processen’ als bemensing van commissies, hulp bij activiteiten of praktische hulp. Om de club goed georganiseerd en sociaal te kunnen houden, hebben we deze betrokkenheid wel onverminderd hard nodig!
De lat ligt best hoog...... De wereld staat op zijn kop maar gelukkig blijft de Daventriaan verschijnen! Terwijl ik dit op papier zet realiseer ik me dat op het moment dat u dit leest de wereld er vermoedelijk al weer anders uit ziet. Tien dagen geleden hebben we onze activiteiten aangepast conform de richtlijnen van het kabinet, NOC*NSF, de atletiekunie en de gemeente Deventer. Onze jeugd kan normaal blijven trainen en de senioren hebben per categorie afspraken gemaakt die uiteenlopen van trainingen met in acht name van de gestelde regels tot het tijdelijk opschorten van de trainingsactiviteiten.
Er vallen op het moment gaten in commissies die voor de kernactiviteiten voor onze jeugd cruciaal zijn. Aangezien het in de huidige omstandigheden haast niet mogelijk is om ouders en leden persoonlijk aan te spreken, bij deze een digitale oproep om hulp! Het meest dringend hebben we hulp nodig bij de jeugdtrainingen. We zoeken trainers maar ook senioren en ouders die het leuk vinden om jonge jeugdtrainers te coachen. Daarnaast zijn er plekken vrij in de technische commissie en in de commissie die wedstrijden organiseert (WOC). Trainingen en wedstrijden vormen een belangrijke pijler om atletiek goed te kunnen beoefenen! Zonder extra hulp komt dit onder druk te staan.
Corona leidt letterlijk en figuurlijk tot afstand houden. Logisch, maar voor een vereniging op termijn ook bijzonder uitdagend. Het verenigingsleven is immers juist gebaseerd op samen doen en samen zijn.
Daarnaast zijn er tal van leuke grotere en kleinere dingen te doen die ervoor zorgen dat wij een vereniging blijven die haar leden wat extra’s te bieden heeft. Eenmalige hulp, zoals schoonmaken of klussen. Meer projectmatig, zoals in de organisatie van pietentraining, clubkleding, sponsoring, jeugdkamp. Of.... Op onze website staat een overzicht van vacatures die er momenteel zijn.
Gelukkig zijn er telkens weer mooie signalen van clubleden waaruit dit blijkt. Zo beschikken we door bijzonder alert reageren van Ronald Kuin over een prachtige polsstokmat. Samen met een aantal clubgenoten heeft hij dit exemplaar binnen een dag van Drachten naar Deventer weten te halen. Onze WOC is er in geslaagd clubkampioenschappen te organiseren geheel corona-proof en toch bijzonder geslaagd! Onze jeugd- en baantrainers hebben in onderlinge afstemming de continuïteit van veilige trainingen vorm gegeven.
Schroom niet om ons via het contactformulier op de website te laten weten wanneer het van binnen borrelt om iets te willen doen. Of wellicht om meer scherp te krijgen wat er gedaan zou kunnen worden! Tot snel !
We merken ook dat atleten en ouders van atleten door de sterk verminderde mogelijkheden om aanwezig te kunnen zijn, meer op afstand zijn komen te staan van het reilen en
Jeroen Oosterwegel voorzitter@avdaventria.nl
3
Niet nadenken en zo hard als je kan!
tekst Anne-Marie van Soelen
Gelukkig konden de clubkampioenschappen doorgaan. In aangepaste vorm, maar toch. Onze Daventrianen konden zich weer eens meten, met elkaar, maar ook met zichzelf. Ik sprak met drie enthousiaste meiden, die als C-junioren aan het eind van de dag op het podium hadden moeten staan. Lione van der Horst, Willemijn Tijs en Meike Zoethout vertelden over de sfeer tijdens het kampioenschap van 4 oktober, maar ook spraken we over wat je mist zonder wedstrijden in deze Coronacrisis.
foto’s Janwillem Broer
Wat je mist als er lang geen wedstrijden zijn? “Het samen sporten en prestaties vieren, het automatisme van de geleerde techniek en de persoonlijke records.” Meike heeft het samen sporten op wedstrijden, maar ook tijdens baantrainingen erg gemist de afgelopen maanden. Net als de competitie met andere clubs, zoals de stedenwedstrijden en de C-spelen. Op die C-spelen kiest elk teamlid één onderdeel uit, dat zorgt voor echte ‘team spirit’. “Met z’n allen in de auto naar een wedstrijd”, glundert Willemijn, “en dan de hele dag lekker atletieken, samen voor de winst!”
De clubkampioenschappen staan bekend om de gezelligheid: De sfeer is ontspannen, je gaat bij elkaar kijken en moedigt elkaar aan. Winnen is iets minder belangrijk dan anders, je gunt elkaar een mooie prestatie. Je voelt dat je een club bent. Toch is er ook gezonde spanning. Lione: “Je ben benieuwd waar je staat, omdat het alweer zo lang geleden is. Je weet niet goed hoe je prestaties uit zullen pakken.”
Het belang van automatismen, ze praten er graag over met als voorbeeld hun ervaring tijdens de sprint. Willemijn: “In de startblokken let ik nog wel op mijn techniek, maar na het startschot denk ik niet meer na, geef ik alles en voordat ik het weet ben ik bij de finish.”
Lione
Willemijn
4
Ook Meike sprint met grote focus. “Ik heb niet meer door wat er langs de kant gebeurt.” Dus tijdens trainingen werk je aan techniek en op de wedstrijden toets je of die techniek geautomatiseerd is. Geen wedstrijden, geen automatismetoets. En dan de PR’s, volgens Lione en Willemijn was het tijd die te verbeteren. Hoog tijd voor Willemijn zelfs, haar record op de 60 meter sprint stamt uit 2017. “Dat is natuurlijk heel erg, ik wil ieder jaar een nieuw PR vestigen! Als je ouder wordt, word je sterker en verbetert je techniek. En dat wil je te gelde maken op een wedstrijd”. Tot slot het samen vieren van prestaties. Ik blijk met de nummers 1, 2 en 3 te hebben gesproken! Willemijn werd overall 3e en was vooral erg tevreden met haar 600m omdat dat “niet haar onderdeel” is. Lione behaalde de 2e plaats met een 1e plaats plus PR bij het speerwerpen. En Meike werd overall 1e , zij sprintte iedereen eruit op de 80m. Omdat er helaas geen prijsuitreikingen waren en prestaties gevierd moeten worden, geef ik deze meiden hier graag alsnog hun podium!
Meike
(advertentie)
5
Clubkampioenschap Jeugd
foto’s Janwillem Broer
Vanwege de Corona was 11 oktober de gehele atletiekbaan ‘van’ de jeugdkampioenschappen. Zo’n vijfenzestig pupillen streden met elkaar volgens de regels van de Ahtletics Champs: sprint, vortex werpen, hoogspringen en gedurende vier of zes minuten rennen, meters maken dus. Net als bij de clubkampioenschappen voor junioren, senioren en masters een week eerder waren ook bij deze wedstrijd toeschouwers niet welkom. Maar dankzij de foto’s van Jan-Willem Broer kunnen we gelukkig toch een beetje meegenieten.
6
Clubkampioenschap Jeugd
7
tekst Ruurd van Schaik
Vier vragen Opnieuw heeft de redactie een nieuw bestuurslid gevraagd zich voor te stellen aan de hand van vier vragen:
foto Hanneke Oosterwegel
De eerste wedstrijd is een leuk meetmoment om te kijken hoe je ervoor staat. Vanuit daar kan je verder sleutelen om elke wedstrijd je eigen grenzen te verleggen(tijd).
Wie is Remco Bos? Ik ben 27 jaar, geboren in Deventer. Afgestudeerd als Sport Gezondheid Manager aan de HAN. Werkzaam als allround fitness trainer en hoop in de toekomst aan de slag te kunnen gaan als buurtsportcoach of sportadviseur. Waar ben jij binnen het bestuur verantwoordelijk voor? Voor het organiseren van het 115-jarige jubileum. En om kennis en ervaring op te doen met bestuurstaken. Hoe ziet je atletiekpaspoort eruit? Sinds mijn 10e jaar ben ik Daventriaan. Heb altijd leuke trainers gehad en met veel plezier mogen sporten. Nu zit ik in het Mila-team van Wieger Wiggemans. Waar hard getraind wordt maar ook ruimte is voor een lolletje. Train momenteel zes keer per week voor de 400 en 800 meter. Maak deel uit van de competitieploeg en doe elk jaar mee met de Nederlandse kampioenschappen. Waar denk je aan bij WEDSTRIJD, het thema van deze Daventriaan? Het is een leuke strijd met jezelf en de tegenstanders. De ene is ontspannen, de andere gespannen. Ik laat liever mijn benen spreken, het is voor mij het moment dat je het mag laten zien waarvoor je getraind hebt.
(advertentie)
8
Aanstormend talent
tekst Els Jonker
Afgelopen september veroverde AV Daventria 1906-atlete Fenna Achterberg het zilver op het NK Meerkamp voor junioren. En ze behaalde zilver bij het verspringen en hordelopen op het NK Junioren. Wie is dit aanstormend talent? De Daventriaan vroeg het haar:
foto Janwillem Broer
De komende jaren hoop ik mijn progressie door te zetten. Ik hoop mee te doen aan EK’s en WK’s. Wedstrijden vind ik leuk. Horde en ver zijn mijn favoriete onderdelen. Ik ben over het algemeen een rustig type en maak me eigenlijk alleen druk over de 800 meter. Die vind ik echt lastig, ben bang hem niet goed in te delen en vroegtijdig kapot te gaan. Het clubkampioenschap (red: waar Fenna eerste werd op de Vrouwen-meerkamp) viel na het einde van het seizoen, maar het was gewoon echt gezellig weer samen een wedstrijd te hebben. En als extraatje verbeterde ik mijn PR speerwerpen.
‘Ik ben vijftien jaar oud en woon met mijn moeder en zus in Veenendaal. Ik ga sinds twee jaar naar het Beekdal Lyceum, een Topsport Talent School. Doordat ik alleen de vakken doe die ik nodig heb voor mijn eindexamen en er rekening gehouden wordt met mijn wedstrijden, kan ik school en sport goed combineren. Uiteindelijk hoop ik ergotherapeut te worden.
Naast mijn school en sport heb ik eigenlijk geen tijd voor andere hobby’s, behalve dan onze labrador. Tijdens de zomervakantie heb ik samen met mijn zus veel kunnen surfen, dat vind ik ook heerlijk om te doen. En wat ik rond een wedstrijd eet? De dag ervoor altijd iets met spinazie, doe ik al heel lang. Op de ochtend van de wedstrijd havermout en ik neem bananen en boterhammen mee voor tussen de onderdelen door. En alleen na de wedstrijd een eiwitdrank of kwarkje voor het spierherstel. Geen speciale spulletjes dus’.
Op mijn achtste ben ik samen met mijn vriendinnetje overgestapt van tennis naar atletiek. De atletiekbaan lag naast de tennisbanen en vanaf dat ik er eens ging kijken, vond ik atletiek superleuk. Ik trainde daar als meerkampster min of meer alleen, dat was niet zo leuk. Ik heb ook nog een tijd meegedaan aan de regiotraining sprint en horden in Rotterdam. In de trainingsgroep van Michel train ik nu bijna een jaar mee en ik voel me er helemaal thuis: het is een grote gezellige groep en ik kan me helemaal toeleggen op de Meerkamp. De manier waarop Michel traint sluit ook goed bij mij aan. Het is een combinatie van zelfstandigheid, aandacht en specifieke hulp. Op dit moment zijn we bezig met de wintertraining: een goede basis leggen met conditie-opbouw en aandacht voor techniek. Echt pittig!
(advertentie)
9
tekst Léon Mak en Lieke van den Brink
Twee toppers
over (de aanloop naar) wedstrijden in de afgelopen periode en plannen voor de toekomst Léon Mak: Afgelopen maanden zijn turbulent geweest. Na een succesvol indoorseizoen waren mijn pijlen gericht op een nog mooier outdoor seizoen. Maar toen kwam Corona en werd veel gesloten, ook de atletiekbaan. Dit was een flinke tegenslag, er viel een groot deel van mijn leven weg. In overleg met mijn coach Michel Knobbe hebben we een nieuw trainingsritme opgezet. Ik had het nog best wel goed voor elkaar: thuis in Heerde een grote tuin, het mooie bos van de Veluwe om de hoek, een mountainbike en een Olympische halterset waarmee ik vrijwel alle krachtoefeningen kon doen. Alle trainingen waren aangepast, maar ik heb goed kunnen trainen. Toen we weer in groepjes op de baan konden trainen en er steeds meer zicht kwam op wedstrijden, zijn we ons in de trainingen gaan voorbereiden op een wedstrijdseizoen. Helaas raakte ik geblesseerd aan mijn hamstring, een blessure die steeds weer opkwam. Gelukkig kon ik in juli wel rustig wat wedstrijden doen. Ondanks de anders-dan-normale voorbereiding kwam na een paar wedstrijden de vorm terug en werden de hamstringklachten steeds minder. Dit resulteerde in een paar persoonlijke records en mooie wedstrijden in de aanloop naar het NK. Wedstrijden zonder publiek, maar het was heel gaaf om alle atleten weer samen te zien en prestaties neer te zetten. Lieke van den Brink
Bij het NK Senioren wist ik een 4e plek te halen op discuswerpen en zelfs een 3e plek tussen de specialisten bij het
polsstokhoogspringen. Dit gaf wel aan dat de vorm nu echt goed zat richting het NK Meerkamp een week later. Dat NK begon ik met een dik PR op de 100m van 10.95s, voor het eerst onder de 11sec! Na een goede eerste dag lag ik met een 4e plek in de tussenstand op koers voor een goede score. Dag twee verliep minder soepel, de weersomstandigheden maakten vooral het polsstokhoogspringen en speerwerpen erg lastig. Normaliter haal ik veel energie uit het publiek, nu wist ik uiteindelijk toch een mooie score van 7614 punten neer te zetten en de bronzen medaille mee naar huis te nemen! Na het NK Meerkamp ben ik geopereerd: enkelproblemen belemmeren mij al jaren en nu was er eindelijk tijd om het aan te pakken. Inmiddels ben ik herstellende en hoop er binnenkort weer vol voor te kunnen gaan om in 2021 mooie prestaties neer te zetten.
Léon Mak
10
foto’s album Léon Mak en Hans Spieker
START tekst: Maarten Douwe Bredero al die dingen die je dagen maken waar je dan met dit, dan met dat achter gaat raken zoveel van die vragen, het houdt nooit op
Lieke van den Brink: Halverwege augustus was het zo ver, ik had mijn eerste wedstrijd in een half jaar. Het zou in met alle corona-maatregelen natuurlijk een andere wedstrijd zijn dan normaal. Vanaf het eerste moment merkte ik vooral dat de atleten heel opgelucht waren om weer ‘ouderwets’ te kunnen sporten. De onderlinge sfeer was goed en iedereen had extreem veel zin om zich van zijn of haar beste kant te laten zien. En heel veel bijpraten! Het was een enorme opluchting voor iedereen om weer te kunnen genieten van elke sprong en sprint.
maar gelukkig weet jij waar je je op moet richten heb jij je focus, weet jij van jouw echte doel zuiver met concentratie, in training steady & cool je neemt lekker rust, vertraagt bewust de ritmiek stemt jezelf af, ontwijkt vooral de liefdeshectiek en laat dat gedoe gewoon langs je glijden dan klinkt een schot over de zinderende baan je lijf explodeert en je brein laat alles gaan zonder twijfel hier en nu, accelererend op volle kracht en ongehoord versnellend in ongekende pracht
Na twee voorbereidende wedstrijden was het tijd om te knallen op het Nederlands kampioenschap. Deze wedstrijd is bij het verspringen normaliter een groot feest. Samen met de verspring-meiden hebben we een fijne competitie en veel gezelligheid. Ook al was de sfeer onderling top en waren de atleten weer blij om van een dag atletiekbaan te kunnen genieten, de algemene wedstrijdsfeer was zeker anders dan normaal.
je spieren en ademhaling in perfecte cadans zo houd je weer van jezelf, onnadenkend in balans hoger en verder vormt even geen enkel probleem yes, alleen in je ooghoeken de anderen om je heen wie weet win je wél dit keer een prijs als beloning en zijn toch al die faces weer welkom in bekroning gaat het nu wel lukken om beter te leven verplicht je je zelf anderen ook aandacht te geven
Bij wedstrijden mocht er natuurlijk geen publiek aanwezig zijn. En tijdens het NK was er behalve weinig publiek ook geen muziek. Van de atleten werd verwacht dat ze direct na de wedstrijd de atletiekbaan zouden verlaten. Tel daar de continue controle op de onderlinge anderhalve meter afstand bij op en het is duidelijk dat de normaal zo vrije wedstrijddag een gecontroleerde bezigheid werd. Natuurlijk is het weer fijn om wedstrijden te kunnen doen, vooral na het lange stilzitten, maar terug naar de ouderwetse gezelligheid en sfeer tijdens een dag op de atletiekbaan zou voor volgend jaar wel weer top zijn!
(advertentie)
11
BBB
tekst Anna Couperus
foto Janwillem Broer
En dan krijg je als schrijvende master-atleet het verzoek van de redactie om iets over wedstrijden te schrijven, in een jaar waar bijna alle wedstrijden zijn geannuleerd. Het gaf heel veel vrije weekenden. Die ik nu heb besteed aan BBB: Boslopen, Breien en Bankhangen. Tot vorig jaar waren mijn zomerweekenden gevuld met atletiek. Eerst deden alleen de kinderen wedstrijden. De laatste jaren kwamen daar mijn eigen wedstrijden als meerkampmaster ook bij. Met drie kinderen in verschillende categorieën betekende dat er vaak zowel de zaterdag als de zondag een wedstrijd was . Waar ik met liefde en plezier chauffeur, supporter of jurylid was. Waar je als atleet natuurlijk graag je pr verbetert en vaak tot het uiterste gaat (kuch), is voor mij de sfeer die rond een wedstrijd hangt hetgeen het meest gemist wordt dit jaar. Want: een wedstrijd is zo gezellig... Voordat ik met atletiek kennismaakte wist ik niet dat het zo’n sociale sport is. Dat wedstrijden echt in teamverband gedaan worden, dat alle atleten (en punten) belangrijk zijn voor het eindresultaat. Dat ook de atleet die één punt binnen sprokkelt op het minst geliefde onderdeel er net voor kan zorgen dat je kampioen wordt of niet degradeert. En dat prestaties meestal beter zijn als er vertrouwen is en de sfeer goed. Dat brengt mij bij het leven aan de zijlijn (heb je die bij atletiek?). Een atletiekwedstrijd duurt (meestal) lang. Vaak om 8 uur vertrekken en eind van de middag weer thuis. Eerst inpakken: lunchpakket, drinken, gewone schoenen en spikes. Partytent/paraplu, campingstoelen, zonnebrand en niet te vergeten veiligheidsspeldjes. Heb ik nu echt alles? Uurtje rijden en dan instaleren, het is net een dagje strand... Waar aanmoedigen belangrijk is voor de prestaties, maakt het contact met andere atleten en ouders een wedstrijd zo gezellig. Ik moet zeggen dat ik dat het meeste heb gemist...
Dat ik van harte hoop dat we volgend jaar weer wedstrijden mogen doen, niet alleen voor het lichamelijke maar ook voor het geestelijk welzijn. U weet wel waarom.... PS Dit is mijn laatste bijdrage als “gastcolumnist” aan de Daventriaan. Ik wens mijn opvolger veel schrijfplezier!
(advertentie)
12
De perfecte wedstrijd
tekst Raymond ter Woord
Het zal 2017 geweest zijn, in Den Helder, maar ik ben niet geheel zeker van mijn zaak. Misschien toch in Hilversum? Met een grote groep enthousiaste atleten (mannen en vrouwen) van AV Daventria 1906 namen we deel aan de tweede competitiewedstrijd voor masters van het seizoen. We hebben er uren rijden met de auto voor over.
foto uit eigen album
Met onze teams eindigden we ergens in de middenmoot. En mijn pr was minder scherp gesteld dan waarop ik had gehoopt. Toch was het een perfecte wedstrijd: de sfeer was goed, er was respect voor elke prestatie, het was heerlijk om zo samen de hele dag buiten te zijn en nog een deel van de middag op het gras op te warmen in de zon. We hadden het simpelweg gezellig met elkaar. Na afloop zouden we onderweg ergens een hapje eten en dan in de kantine van Daventria samen de dag afsluiten. Het eerste lukte, het tweede niet. Niemand van ons bleek de goede sleutel bij zich te hebben en bij het zwembad bleek de Daventria-sleutel na gebruik niet teruggebracht.
De dag begon fris. In plaats van de beloofde zon en warmte, hing er een hardnekkige koude mist boven de baan. De een mopperde daarom wat, de ander berustte in zijn lot en de meesten trokken een extra trainingsbroek aan een deden een intensievere warming-up. Ik zei niet veel. Voor mij stond de 5 km op het programma: 12,5 rondjes afzien. Dat afzien gaat mij altijd het beste af wanneer het lekker koel is; ik verdraag zon en warmte bij inspanning niet zo goed. De mist was voor mij dan ook een geschenk.
Een paar weken later sloten we samen het seizoen af met een heerlijke warme maaltijd onder het genot van een glas wijn, koel biertje of een drankje zonder alcohol bij een knapperend haardvuur. Een perfecte afsluiting na een eerdere perfecte wedstrijd.
De dag verliep gemoedelijk. De sfeer was ondanks de lagere temperaturen goed. We moedigden elkaar fanatiek aan en waardeerden elke prestatie, of er nou veel, weinig of geen punten voor het team mee werden verdiend. Hetzelfde zag je bij de andere teams gebeuren. Om 14.30u was mijn onderdeel aan de beurt, met een deelnemersveld waarvan de meeste atleten een pr hadden tussen de 18 en 20 minuten. Mijn pr is wat langzamer: 24 en een halve minuut. Daar was ik trouwens al heel blij mee. Gelukkig was ik voor het mannenteam de tweede loper en zou een ander de punten voor het team veilig stellen. Ik wist vooraf dat ik als laatste zou eindigen, maar met de mist die nog steeds boven de baan hing, waren de omstandigheden perfect om die pr bij te stellen tot ruim beneden de 24 minuten. De eerste drie rondjes kon ik tot mijn verrassing het tempo van de groep aardig volgen. Maar toen kwam de klad erin: de zon brak door de mist en de temperatuur liep snel op van 15 graden naar ruim boven de 25. Ik kreeg lood in mijn benen en zakte terug naar de mij vertrouwde plaats. Als laatste loper werd ik door veel andere atleten aangemoedigd. Ook mijn teamgenoten lieten verspreid langs de baan flink van zich horen. Zo kreeg ik van hen te horen dat ik als een diesel liep en dat de finish in zicht kwam (maar na het passeren van de finishlijn moest ik toen nog 2 rondjes). Zo kwam ik toch nog na precies 24 minuten binnen. Heel moe, maar toch voldaan.
13
Drie generaties clubliefde
tekst Ruurd van Schaik foto’s Tinie uit familiealbum foto’s Anita en Chantal door Hans Spieker
Dat er echte Daventria-families bestaan is natuurlijk wel bekend. Maar drie generaties die ook nog allemaal actief zijn binnen de club, dat is toch wel uniek. Daarom ging ik op bezoek bij Tinie Mulder, haar dochter Anita Spieker en kleindochter Chantal Spieker.
Met een moeder bij de atletiek was het logisch dat ook Anita naar Daventria zou gaan. Zij mocht pas meelopen als haar moeder haar goed genoeg vond. Dus eerst samen trainen, tot het niveau voldoende was. Regelmatig liepen moeder en dochter crossen en prestatieloopjes. Pas op haar 42e liep Anita haar eerste marathon. Daarna was ze niet meer te stoppen. Jarenlang wisselde ze de jaarlijkse marathonbeker af met Irene Kalter. Maar soms is zelfs de marathon te kort. Zo deed ze onlangs mee aan de Ultraloop op de wielerbaan. Na 6 uur had ze er 57 km opzitten!
Tinie was bij Daventria een goede meerkampster, ze schopte het zelfs tot Nederlands kampioen discuswerpen. Maar toen ze steeds meer ging hardlopen, raadde haar trainer Ton Meijer haar aan om op zaterdag mee te lopen met een groepje in het Kolkbos. Dus Tinie ernaar toe. Zes heren ontvingen haar met de woorden “Wat kom je hier doen?” en “We hebben hier geen damesgroep”. Toen ze wegliep ving ze nog op “We willen hier geen wiiven bie hebb’n”. Na overleg met haar trainer, presenteerde ze zich een week later weer. De weerstand was gebroken en ze mocht meelopen. Wel maakten de mannen zich zorgen of ze het wel vol kon houden. Toen Tinie in de eindsprint iedereen haar hakken liet zien, was er geen discussie meer. Al snel volgden er meer vrouwen.
Bij Anita is een training een training en een wedstrijd een wedstrijd. Dat betekent dat je haar bij eigen tempo’s in het bos nooit een sprintje ziet winnen. Rust op het juiste moment is net zo belangrijk als pieken als het moet. Haar looppassie kon Anita delen met echtgenoot Hans. Ook hij liep marathons op niveau. Met zulke ouders kan het niet anders dan dat hun dochter zich ook aansluit bij de club.
Anita Tinie (let op de schoenen)
Behalve dat ze de weg bereid heeft voor vrouwen in de bosgroep, staat ze ook aan de basis van het wandelen op de woensdagochtend. Toen ze op 72-jarige leeftijd stopte met hardlopen, begon ze samen met Annie Nieuwenhuis met wandelen. Inmiddels is het als wandelgroep uitgegroeid tot een serieuze activiteit van onze club.
14
Chantal begint bij de jeugd en is daarna verder gegaan in de meerkamp. Zoals veel jeugdatleten is zij op haar 16e gestopt. Zeven jaar geleden begon ze bij de bosgroep. Ook zij moest eerst een tijdje trainen met haar moeder voordat ze mee kon doen. Chantal is minder prestatiegericht dan de generaties voor haar. Na wat problemen met blessures loopt ze nu weer lekker mee in groep 5. Op termijn hoopt ze door te stoten naar groep 4. Ook Chantal heeft meegedaan met de Ultra-wedstrijd. Zij koos voor de 1-uurs variant en legde bijna 10 km af. Waar komt dit talent en deze motivatie vandaan? Tinie staat op en verdwijnt in een achterkamertje. Ze komt terug met een enorme beker. Van haar broer Joop Frederiks, in 1957 Nederlands kampioen op de marathon, in 2 uur 44. Drie generaties in de atletiek. Wat kunnen we hiervan leren? Doorzetten, ook als je wordt tegengewerkt, focus op wat je kunt en wat je leuk vindt en tevreden zijn met wat je kunt bereiken. Het was een mooi gesprek! Chantal tijdens haar 10 km
(advertentie)
15
Opnieuw op weg naar de 15e IJsselloop
tekst Erick van Zijl
Erick van Zijl, de voorzitter van Stichting IJsselloop praat ons in iedere Daventriaan bij:
Het zal duidelijk zijn: ook voor ons, voor de IJsselloop, wordt het duimen dat de volgende editie door kan gaan. Natuurlijk is april 2021 nog ver weg en wie weet hoe de wereld er dan uit ziet? Tegelijk: het organiseren van zo’n groot evenement is ook een beetje als het besturen van een schip. Om uit te wijken moet je vroeg beginnen met bijsturen.
Met ons team zijn we weer enthousiast begonnen aan de organisatie van de IJsselloop 2021. Als het ons gegeven is, vindt die plaats op 18 april 2021. Het moet een feestelijke editie worden, want het wordt de vijftiende. Als ik dit begin oktober schrijf, zien we om ons heen weer meer en meer onderdelen van onze samenleving op slot gaan. Ook sportief. GA Eagles speelt inmiddels zonder publiek en ook atletiek- en hardloopevenementen worden meer en meer getroffen. Het Sallandse Cross Circuit ligt er voor het hele seizoen uit. Tot voor kort zei ik nog: wat ontzettend jammer. Inmiddels word ik er echt heel verdrietig van.
foto Rob Voss
Tijdens onze eerste vergadering bleek gelukkig dat iedereen er opnieuw 100% voor wil gaan, desnoods tot in de laatste minuut. Aanpassingen nodig? We zullen alles doen wat nodig is. Samen met AV Daventria 1906 natuurlijk. Want een heel leger van vrijwilligers uit jullie gelederen levert ieder jaar weer een onmisbare bijdrage. Recent hebben IJsselloop en Daventria trouwens met elkaar gesproken. Het was een mooi gesprek, we hebben elkaar zoveel te bieden. We hebben besloten veel meer samen te werken. Om Daventria meer zichtbaar te maken tijdens het evenement bijvoorbeeld. Samen mensen aanzetten om meer te bewegen, meer te lopen en de belangstelling voor atletiek te vergroten. Ik kijk uit naar die samenwerking en hoop van ganser harte dat we elkaar straks aan de start ontmoeten.
fysiotherapie
16
Jurylid in tijden van Corona
tekst Ruurd van Schaik
Al jaren ben ik actief als jurylid bij de clubkampioenschappen. Het is altijd een weerzien van oude bekenden en een gezellige drukte. Deze keer was alles anders. Het was een letterlijk en figuurlijk een steriele bedoening. Bij aankomst moesten we handen wassen en ontsmetten en daarna gelijk naar ons onderdeel. Geen publiek, geen jeugd (die hadden een week later hun kampioenschap), geen prijsuitreiking en geen borrel na afloop.
foto’s Janwillem Broer
De atleten hadden echt focus op hun wedstrijd en volgens mij werd er goed gepresteerd. Ook als juryleden onderling hebben wij toch weer veel lol gehad. Soms moesten we er zelfs aan herinnerd worden dat we voldoende afstand moesten houden. De clubkampioenschappen waren bijzonder en de WOC (Wedstrijd Organisatie Commissie) heeft een topprestatie geleverd, maar laten we hopen dat we volgend jaar er weer als vroeger er tegen aan kunnen.
Maar veel was er ook wel. De oude bekenden waren aanwezig bij het jurycorps en de wedstrijdorganisatie.
(advertentie)
De speciaalzaak voor de beginnende en gevorderde loper! 10% KORTING VOOR LEDEN VAN AV DAVENTRIA 1906 MARKTSTRAAT 1C APELDOORN 17
.NL
Het wedstrijdgevoel van de oude knarren
tekst en foto’s Ruurd van Schaik Gerard Nijboer Oud Nederlands recordhouder op de marathon en de 25 km, tweede op de Olympische Spelen van Moskou. Hij is de meest succesvolle Daventriaan ooit. Maar een gesprek over wedstrijden en het gevoel dat daarbij komt kijken, komt niet echt aan. “Ik heb een mooie tijd gehad, maar ik houd me er niet meer mee bezig”. Gezond en fit zijn en blijven, is nu zijn passie. Hardlopen kan daar een onderdeel van zijn. Hij geeft lezingen, seminars en helpt bij de ontwikkeling van nieuwe apps. Hij is actief bij de stichting Espria, waar hij zich bezig houdt met gezond oud worden. Op deze foto staat hij met Toon Woertman. Samen halen ze herinneringen op over die wedstrijd waarbij Toon hem versloeg op de 10 km!!
Op 6 september vond in het clubhuis een reünie plaats van Daventrianen die lid waren in de jaren zeventig en tachtig. Ook toen waren het gouden jaren. Daventria schitterde op vele nationale en internationale podia, met als hoogtepunt de zilveren medaille van Gerard Nijboer op de Olympische marathon van Moskou (2 uur 11). Op de reünie waren ongeveer 35 oud-atleten aanwezig. Vol nostalgie komen de anekdotes naar voren over heroïsche wedstrijden, maar vooral ook over samen dingen bereiken. Het is gelijk weer oude jongens krentenbrood en er wordt veel gelachen. Deze oud-atleten zien er nog zeer fit en gezond uit en stralen een vrolijk optimisme uit. De meesten zijn wel gestopt met hardlopen. Wandelen en vooral fietsen zijn nu de favoriete sporten. Van een paar mensen heb ik een kort portretje gemaakt waarbij ik geprobeerd heb me te focussen op het thema van dit nummer, de Wedstrijd. Zoals jullie kunnen lezen is dat niet altijd gelukt. Cobi Kormeling Alhoewel de mannen van de lange afstand Daventria domineerden, waren er ook vrouwen die op hoog niveau mee konden komen. Cobi was actief op de sprint, de middellange afstand en hordelopen. Op het NK stond ze regelmatig op het podium.
Henk Mentink Als medeorganisator van dit evenement staat Henk Mentink garant voor een vrolijke ontvangst. Hij deelt de naambordjes uit (voor het geval men teveel veranderd is) en op zijn tafel liggen Daventrianen uit de jaren 70 en 80, fotoboeken en andere herinneringen. Henk zat samen met Gerard Mentink, Gerard Nijboer en Roelof Veld in de estafette ploeg, 4 x 15 km. Ze zijn 3 keer NL kampioen geweest en individueel is hij dat geworden op de 25 km. Later is hij ook actief als trainer, hij heeft onder andere de loopgroep Zeewolde opgericht. Voor wedstrijden was hij naar eigen zeggen nooit zenuwachtig. “Ik bereidde me altijd goed voor en als ik werd ingehaald, had ik dus niet hard genoeg getraind”.
Haar absolute hoogtepunt bereikte ze tijdens het EK in Praag in 1978, 4 x 400 m. Helaas werd de finale niet gehaald, ze werden zesde met een Nederlands record. De tijd weet ze exact, 3:34:7. Het staat genoteerd in een opschrijfboekje, waarin ze toen heel nauwkeurig en netjes haar tijden bijhield. Over haar wedstrijdgevoel is ze kort en bondig: “Ik stond altijd stijf van de zenuwen”.
18
Wycher van den Bremen Het programma van de reünie wordt aan elkaar gepraat door Wycher. Logisch, hij is al jaren speaker bij grote atletiekevenementen, zoals de Fanny Blanker Koen games en EK’s. Hij was begin jaren 70 lid van Daventria en liep de 800 m, de 1.500 m en steeple. Successen behaalde hij op de NK’s voor de jeugd. Wedstrijden gaven hem een gezonde spanning. “Als het startschot gaat is alles weg”. Hij heeft wel eens gehad dat iemand tijdens de race met zijn spikes in zijn voet is gaan staan. Niets van gemerkt, de pijn kwam pas over de streep.
Roelof Veld Een gesprek met Roelof Veld doet je oren suizen. Hij is begonnen op de middellange afstand, is Nederlands kampioen geworden op de 15 x 1.500 m. Zijn passie echter was de lange afstand. Acht keer Nederlands kampioen op de Marathon en drie keer op de 25 km. Ik spreek met hem over het wedstrijdgevoel en of hij gespannen was voor een wedstrijd. “Nee, ik ging altijd rustig de wedstrijd in, op een gegeven moment kon ik zelf de versnelling plaatsen. Meestal ging dat goed”. Na zijn hardloop carrière is hij actief geworden als bestuurslid en adviseur bij de Atletiek Unie. Ton Schuiling en Bert Jansen op de Haar Na veel gesprekken over Marathons zou je haast vergeten dat de Atletiek meer is dan alleen hardlopen. Ton en Bert waren actief op de meerkamp, waarbij Bert één van de eersten van de club was die zich waagde aan polstokhoogspringen. Er werd hard getraind onder leiding van de legendarische trainer Arend Karrenbelt “Als je nog kunt praten, dan ben je aan het inlopen”. Maar in de wedstrijden was men wat minder serieus. “We hadden een leuke groep en maakten vooral veel lol”. Wim Ogink Het niveau van die jaren op de Marathon was bij Daventria erg hoog. Wim Ogink beschrijft zichzelf als “de tweede garnituur”. In Apeldoorn legde hij de 42 km af in 2 uur 26! Na zijn Daventria-tijd, verhuisde hij naar Utrecht. De band met Deventer bleef sterk, want de trainer Arend Karenbelt stuurde hem per post zijn hardloopschema’s. En met resultaat, want hij loopt nog steeds marathons, nu als veteraan.
19
Op weg naar…. (Interview Olivier van Noort)
tekst Els Jonker
foto’s Hans Spieker
Geruime tijd nu traint in de MILA-groep van Wieger Wiggemans een Eritrese atleet mee, Nuguse Teklu. Wie is hij, en was hij ook in zijn land van herkomst al actief als atleet? Zijn trainingsmaatje Olivier ging met hem in gesprek. En nee, in Eritrea sportte hij (nog) niet, ‘toen was ik klein’. Daarna is hij jarenlang op weg geweest. Eerst lopend van Eritrea naar Ethiopië en vandaar verder naar Sudan gevlucht. Na een verblijf van drie jaar in Sudan via Libië naar Italië. En via Duitsland uiteindelijk in Nederland terecht gekomen. Maar ook hier was hij nog steeds op weg, van het ene AZC naar het andere. Nu woont hij sinds vier jaar in Deventer en traint bij de MILA’s. Waarom hardlopen? ‘Gewoon leuk!’. En hoewel Nuguse de korte afstanden moeilijk vindt, hoopt hij ooit de clubkampioenschappen te winnen. Op weg naar succes dus.
(advertentie)
René Vos Outdoor & Sports
UW HARDLOOPSPECIALIST WIJ MAKEN UW HARDLOOPSCHOENEN OP MAAT!
Maak vandaag nog een GRATIS GRATIS afspraak voor een voet-/ en loopanalyse bij een van onze pasvormspecialisten of podoloog!
NIEUW
VOLLEDIG UITGERUST VOETCENTRUM MET LOOPBAAN EN CAMERA ANALYSES
Hoofdstraat 39 Gorssel | T 0575 - 49 39 89 di-do 10.00 - 18.00 | vr 10.00 - 20.00 | za 09.30 - 17.00
20
www.rene-vos.nl
Atletiek in de stad
tekst Els Jonker
Ook dit jaar bracht AV Daventria 1906 in samenwerking met het Deventer Sportbedrijf en de Deventer Sportploeg weer het sprint/hordenevent Urban Athletics Series naar de binnenstad. De activiteiten vonden plaats aan de voet van de Lebuinuskerk. ‘Het geeft de atleet kick, het zet onze sport op de kaart en laat de puurheid van onze sport zien. Atletiek midden in de stad’, aldus de wervende tekst op www.atletiek.nl en www.urbanathleticsseries.nl.
foto’s Rene Sluiseman
Rotary Deventer-Noord en de demonstraties van de Deventer Sportploeg maakten het tot een feestelijk gebeuren waarin plezier in de sport de boventoon voerden. Wel heel jammer dat er dan toch maar betrekkelijk weinig publiek was en dat behalve de aanwezige Daventrianen en de uitgenodigde handbalsters slechts een paar kinderen zich lieten verleiden mee te doen met de training. Zelf heb ik overigens net als een aantal jeugdatleten wel de kans gegrepen om de RaceRunner alvast uit te proberen: dat wordt echt racen straks!
Middenin de stad, zeker! Puurheid ook: de deelnemende Daventria-atleten en trainers, de overhandiging van de cheque voor de Racerunners dankzij de wijnactie van
(advertentie)
21
Ik geef het stokje door aan‌.
tekst Merel Wassink
foto’s Janwillem Broer
Zeker nu we vanwege de Corona niet even langs de baan kunnen blijven kijken naar de verrichtingen van de Daventria-jeugdatleten, stellen we een van hen graag voor in de Daventriaan. Of beter gezegd, zij stelt zichzelf voor aan de hand van een aantal vragen die de redactie haar heeft voorgelegd:
In de Daventriaan geven jeugdatleten het stokje aan elkaar door aan de hand van een aantal vragen: 1. Hoe heet je? 2. Hoe oud ben je en waar ben je geboren? 3. Naar welke school ga je, welke groep/klas? 4. In welke groep train je, wie zijn je trainers? 5. Welke atleet is je voorbeeld, je idool? 6. Wat is je favoriete eten na een training of wedstrijd? 7. Welk atletiekonderdeel doe je het liefst, wat vind je daar zo leuk aan? 8. Waar ben je goed in (eventuele PR of resultaat tijdens een wedstrijd mag, hoeft niet) en wat zou je willen leren of verbeteren? 9. Wat is je favoriete wedstrijd? 10. Aan welke jeugdatleet geef je het stokje door voor de volgende Daventriaan?
Hallo. Ik ben Merel Wassink en mag schrijven voor de Daventriaan. Ik ben 10 jaar oud en geboren in het Deventer Ziekenhuis. Ik zit in groep 7 van de Deventerleerschool. Sinds mijn 6e ben ik lid van Daventria. Ik train bij de A-eerstejaars, met verschillende trainers. Onder andere Koen, Matthijs, Ingmar, Lasse en Anne. Mijn voorbeeld is Dafne Schippers, zij kan heel hard sprinten. Mijn lievelingseten na een wedstrijd is sla, dat is lekker verkoelend. Of patat. Mijn favoriete onderdeel is sprinten. Ik vind dat heel leuk want je kan lekker los gaan. Ik ben goed in sprinten. Bij de IJsselloop van 2019 werd ik op de 1k 1e in mijn leeftijdscategorie. Mijn vortexworp kan ik nog wel verbeteren. Ik vind wedstrijden heel leuk omdat je dan lekker met vrienden kan spelen en je samen lekker buiten bent. Ik geef het stokje door aan Jiska Luppen, van de B pupillen. Merel bij het vortexwerpen tijdens de clubkampioenschappen 2020
22
Veilig sporten
tekst Els Jonker en Wim Hauptmeijer
‘Blijf je stil of praat je erover?’: Wat doe je als je iets ziet gebeuren wat misschien niet deugt? Iets wat het sporten in onze vereniging voor sommigen onveilig maakt? Een veilige sportvereniging maken we met elkaar, de sporters, het bestuur, de trainers, vrijwilligers, en ouders. We zorgen met elkaar voor elkaar. Voor elkaar zorgen betekent dat we ons dus niet stilhouden bij een vermoeden van ongewenst gedrag of onveilige situatie. De video’s van de campagne die nu ook op www.avdaventria.nl staan, geven een mooie inkijk in waar we het over hebben. En in hoe je kunt twijfelen als je iets ziet. Dus maak je je zorgen? Blijf niet stil maar trek aan de bel! Bespreek het met elkaar, met ons als vertrouwenscontactpersonen vcp@avdaventria.nl of met Centrum Veilige Sport (contactinfo staat op de poster).
Blijf je stil of praat je er over? Wij vinden een sociaal veilige sportvereniging belangrijk. Zo genieten we samen van sport. Zie je iets of maak je iets mee dat niet kan? Bespreek het samen of meld het bij je Vertrouwenscontactpersoon van je vereniging. Maak je je zorgen of wil je iets melden? Bel gratis 0900-202 5590 Email centrumveiligesport@nocnsf.nl
#veiligesport
(advertentie)
23
Of chat met FIER https://www.fier.nl/chat-sport (tussen 16.00 en 6.00 uur)
Verenigingsinformatie AV Daventria 1906, opgericht op 5 mei 1906. Laatstelijk goedgekeurd bij Koninklijk Besluit van 16 januari 1970, aangesloten bij de Atletiekunie. Bestuur
Functie
Naam
Taakgebied
Voorzitter
Jeroen Oosterwegel
Vertegenwoordiging vereniging naar binnen en buiten Beleidszaken
Penningmeester
Thomas de Vos
Financiën, Subsidieprogramma’s
Secretaris
Hans Blankestijn
Secretariaat, Ledenadministratie
Algemeen
Elleke Steenbergen
Baanatletiek, Wedstrijd-organisatie-commissie (WOC), Aangepast Sporten, Bos- en Vrouwenloopgroep
Algemeen
Jeroen Fanoy
Interne organisatie, Beheer clubhuis, Baanbeheer
Algemeen
Rob Snippe
IJsselloop
Algemeen
Winand Lichtenberg
Oudercontact en Kleding
Jeugdbestuurslid
Remco Bos
Jeugdzaken, Jeugd Activiteiten Commissie (JAC) en Lustrum
De bestuursleden zijn bereikbaar via het contactformulier op de website Ledenadministratie e: ledenadm@avdaventria.nl Beëindiging lidmaatschap: schriftelijk vóór 15 November. Lid worden of informatie: neem contact op met de secretaris :
https://avdaventria.nl/contact
Colofon De Daventriaan Bezoekadres Postadres AV Daventria 1906 Borgelerdijk 2 Kromhoutstraat 39 7415 ZN Deventer 7425 AS Deventer www.avdaventria.nl IBAN NL73 RABO 0118 2574 55 Uitgave: 2021 - nummer 3 - 87e jaargang Redactie: Raymond ter Woord, Ruurd van Schaik, Els Jonker, Anne-Marie van Soelen E-mail: daventriaan@avdaventria.nl Opmaak: Maarten Swart | Swart Industrial & Graphic Design | Deventer | www.swartid.nl
volgende nummer (Daventriaan 2021-1) verschijnt medio maart 2021 deadline voor aanleveren kopij is 24 februari 2021 thema: JONG en OUD
24