Ellerim koynumda kalarak hazin bir bekleyiştir seni safsataya bürünmüş gecelerimde Sen gökyüzünden düşen kartaneleri kadar beyaza bürünüyorsun gözlerimi her kapatışımda Ah keşke çocuk olsaydık kardelen elim sende oynarken elim dokunabilseydi ellerine Üşüseydi parmaklarımın uçları dudaklarına düşen kartanelerini silerken Yokluğunda karanlık gecelerimi ayışığı bastı seni kıskanarak kardelen................... Ateş Öykü
aşkSist 27