12
“Het is ook belangrijk om te weten wat je niet kan” Punt
toen kon ik laten zien wat ik waard was. Het was mijn eerste internationale wedstrijd en ik won. Vanaf toen werd het serieus en ben ik ook serieuzer gaan trainen, onder trainer Jacco Verhaeren. Mijn wekker ging om half vijf af om te trainen van vijf tot zeven. Daarna ging ik naar school en daarna de sportschool in voor krachttraining en vervolgens weer zwemmen van vijf tot zeven. En dat dag in dag uit. Uiteindelijk heb ik me gekwalificeerd voor de Spelen in Atlanta in 1996. Ik werd twee keer vierde, de allerrottigste plek om te eindigen, maar ik was wel de jongste in de finale.’’
Gouden plak Vier jaar later wist Pieter zich opnieuw te kwalificeren voor de Spelen. Deze keer in Sydney, waar hij favoriet Ian Thorpe versloeg en zijn eerste gouden plak won. Een hele prestatie, maar toch is dit niet de medaille waar hij het meest trots op is. Pieter: “Niemand had verwacht dat ik Ian Thorpe zou verslaan, dat was echt een sensatie toen. Ik ben ook echt wel apetrots op de medailles die ik toen gewonnen heb. Maar op de overwinning in Athene ben ik toch wel nog trotser. In de tussentijd had ik veel meegemaakt, waaronder een herniablessure, en toch wist ik te winnen.’’
Na de spelen van Beijing (2008) besloot Pieter een punt achter zijn glansrijke carrière te zetten. ‘’Het koningsnummer van het zwemmen is de 100 meter. In Atlanta werd ik vierde, in Sydney won ik en in Athene ook, maar in Beijing werd ik vijfde. Rond die tijd werden ook de aerodynamische pakken voor het eerst gedragen. Die waren van rubber en zorgden ervoor dat de drager op het water bleef drijven. Ikzelf was een vrij ouderwetse zwemmer. Door mijn techniek kon ik hoog op het water blijven drijven als het ware. Als andere zwemmers dan na een tijdje verzuurden zonken ze dieper het water in en kregen ze meer weerstand en kon ik ze inhalen. Nu had ik dat voordeel niet meer; op een paar honderdste werd ik vijfde. Toen dacht ik bij mezelf: ik ben dertig jaar heb alles op alles gezet en alles meegemaakt, nu moet ik iets anders met mijn leven. Ik wilde geen kleinere wedstrijdjes gaan zwemmen voor geld. Ik deed het sowieso nooit voor het geld, zo ben ik niet begonnen en zo wilde ik ook niet eindigen.”
Leven na de Spelen ‘’Na de Spelen boden verschillende bedrijven me lucra tieve contracten aan. Eiffel uit Arnhem werd hoofdsponsor van het zwemmen nadat Philips er mee stopte. Tijdens de bijeenkomsten zag ik dat ze echt het beste voor hadden met de zwemsport en dit is dan ook een van de partijen waar ik nog steeds mee samenwerk’’, aldus Pieter, momenteel werkzaam als spreker, adviseur en ambassadeur. Van den Hoogen band heeft van zijn vijftiende tot zijn dertigste bijna