COLUMN
Verantwoordelijkheid De uitnodiging van Technisch Directeur Jacco Eltingh om deel te nemen aan de verkorte C-opleiding verraste mij. Ja, ik behoorde tot de groep oud-toptennissers die in de top honderd had gestaan, op plek 31 om precies te zijn, en voldeed aan het criterium om mee te doen. Maar wat moest ik in hemelsnaam met de hoogst haalbare coachlicentie? Wilde ik daar wat mee doen en had ik wel zin om vijf maanden te studeren? Nee, eigenlijk niet. Maar Jacco’s woorden – “Ik hoop door deze cursus jullie kennis, ervaring en passie nog dichter bij het Nederlandse tennis te brengen” – triggerden mij wel. Dus toen hij mij belde en vroeg waarom ik nog niet had gereageerd, zei ik eerst: “Jacco, ben ik daar niet veel te oud voor?” Op het moment dat hij vreselijk hard begon te lachen, brak het ijs. Ik beschouwde dat maar als een compliment en stemde meteen in met deelname aan de cursus, waaraan ik vol goede moed begon. Met het eerste naderende theorie-examen en de complexe en pittige materie die we moesten bestuderen, dacht ik aan de gevleugelde uitspraak van Co Adriaanse die destijds in het voetbal veel stof deed opwaaien: “Een goed paard is nog geen goede ruiter.” Dat sloeg op de topvoetballers Marco van Basten, Frank Rijkaard en Ruud Gullit, die weliswaar geweldige voetballers waren, maar geen succesvolle coaches. Hij bedoelde dat een succesvolle loopbaan als speler niet garandeert dat je ook als trainer de top zult halen. Van Basten had in die tijd meerdere malen verklaard dat hij het nut van het volgen van de trainerscursus niet inzag. Later is hij daarvan teruggekomen en gaf hij toe nog een hoop te moeten leren. Dat hebben wij met zijn vijftienen gedaan. Onze interne praktijkTeruggeven aan de sport waarvan je week was behalve zwaar en lang, ook een feest van herkenning met een unieke groep houdt en waarvan je veel gekregen mensen die dankzij de tennissport veel hebben bereikt in het leven. Behalve het diploma hebt, is eigenlijk heel logisch hebben wij ook een duidelijke boodschap meegekregen. Tenminste, zo heb ik dat ervaren. Jacco zei het al in zijn uitnodiging: Hoe kunnen onze ervaring, passie en kennis nog beter voor de tennissport worden ingezet? Als coach, trainer, commentator of sportmanager kan ieder op zijn eigen manier zijn steentje bijdragen. Teruggeven aan de sport waarvan je houdt en waarvan je veel gekregen hebt, is eigenlijk heel logisch. Hoewel we toch in een maatschappij leven waar het individu centraal staat en samenwerken aan een groter plan wel vaak wordt gezegd, maar niet altijd gedaan. Dus de uitnodiging voor deze cursus en het halen van het diploma beslaat een groter geheel. Het is als het ware een oproep geweest om de Technisch Directeur te helpen in zijn complexe missie bij het kweken en begeleiden van tennistalent in Nederland. Bij het creëren van een nieuw tennislandschap en het smeden van een samenwerking aan de tennistop. Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn deelname. Sterker nog, ik sta klaar om mijn verantwoordelijkheid voor de tennissport te nemen. Marcella Mesker Tenniscommentator NOS en Ziggo Sport
25