o Nadav Hochman, Lev Manovich, Jay Chow, Phototrails (2013), http://phototrails.net/. p Lev Manovich, Mehrdad Yazdani, Alise Tifentale, Jay Chow, The Exceptional and the Everyday: 144 hours in Kyiv (2014), http://www.the-everyday.net/. q Daniel Goddemeyer, Moritz Stefaner, Dominikus Baur, Lev Manovich, On Broadway (2014), http://on-broadway.net/.
wybrane próbki. (Ta bardziej systematyczna perspektywa nie różni się od perspektywy antropologii kulturowej). Większy zakres łączący to, co profesjonalne z tym, co rodzime oraz to, co historyczne z tym, co współczesne, znajduje odzwierciedlenie w szeregu projektów, nad którymi pracujemy w naszym laboratorium od 2008 roku. Przeanalizowaliśmy historyczne treści o tematyce kulturowej zamieszczone na okładkach magazynu „Time” (1923–2009); obrazy Vincenta van Gogha, Pieta Mondriana i Marka Rothki; 20 000 zdjęć z kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku (MoMA);
milion stron mangi z 883 serii opublikowanych w ciągu ostatnich 30 lat. Nasza analiza współczesnej treści lokalnej obejmuje „Phototrails” (porównanie podpisów wizualnych pochodzących z 13 globalnych miast wykorzystujących 2,3 miliona zdjęć z Instagramu)24, „The Exceptional and the Everyday: 144 Hours in Kyiv” (analiza zdjęć zamieszczonych na Instagramie w Kijowie w czasie Pomarańczowej Rewolucji w 2014 roku)25 oraz „On Broadway” (interaktywna instalacja dotycząca Broadwayu w Nowym Jorku, w której wykorzystano 40 milionów zdjęć wykonanych przez użytkowników oraz punkty danych)26. Przyglądaliśmy się współczesnym treściom amatorskim lub półprofesjonalnym (milion dzieł udostępnionych przez 30 000 półprofesjonalnych artystów na www. deviantart.com). Obecnie analizujemy zbiór danych złożony z 265 milionów zdjęć przesłanych za pośrednictwem Twittera w latach 2011–2014. Podsumowując, w naszej pracy nie stawiamy granicy pomiędzy (niewielkimi) historycznymi, profesjonalnymi artefaktami a (większymi) treściami cyfrowymi, których autorzy nie są profesjonalistami. Czerpiemy swobodnie z obu źródeł. Sieci społecznościowe nie obejmują dziś oczywiście wszystkich ludzi, a udostępniane treści są niekiedy charakterystyczne dla tych sieci (np. selfie na Instagramie) w odróżnieniu od tych, które pojawiały się wcześniej. Treści te kształtowane są także za pomocą narzędzi i interfejsów technologii, przez obróbkę, edycję i udostępnianie (np. filtry na Instagramie lub narzędzia do tworzenia kolaży oferowane przez takie aplikacje jak InstaCollage). Technologie te określają także rodzaj dostępnych działań kulturowych. Na przykład sieci społecznościowe pozwalają „polubić” daną treść, udostępnić ją lub skomentować. Innymi słowy, podobnie jak w przypadku fizyki kwantowej, narzędzie może mieć wpływ na badane zjawisko. Wszystkie powyższe aspekty należy uwzględnić, gdy badamy treści generowane przez użytkowników i ich aktywność. Chociaż API sieci społecznościowych ułatwiają dostęp do ogromnej ilości treści, nie są to „wszystkie treści” tworzone przez „wszystkich”. (API to interfejs programistyczny, który pozwala każdemu użytkownikowi pobierać duże ilości
31