ลอยคว้าง หลุดลอย อ่อนระรัว โยธา
กลางเวหาส ไปจากร่าง ทั่วสรรพางค์ น้ำ�ตานอง
ถิ่นเคยเนาว์ ถึงเพื่อนเก่า ถึงเพื่อนรัก ลงได้ หมองมัว อยู่ดี
แต่เก่าก่อน แล้วเศร้าหมอง จักหม่นหมอง) ดั่งใจปอง ทั่วทุกกอง) อย่ามีภัย
ใจอยู่ เคียงคู่ จรจาก ไขม่านทอง กลับมาเยือน
เป็นคู่คิด อยู่ใกล้ใกล้ ฟากฟ้าไป ส่องนภา เพื่อนนภา)
แบ่งได้ มอบไว ้ (ขอ)คืนเขตร หมดเวลา
เป็นสองซีก กับโยธา อยุทธยา ขอลาไกล
ช่างคิด เรื่องเกษียณ มีอัน ปลดออก
ประดิษฐ์(ลิขิต)บท เขียนขึ้นไว้ ต้องเป็นไป บอกศาลา
31
เห็นโดมน้อย ใจจะขาด ทรวงสท้อน จำ�เหินห่าง สุดถวิน ใจอาวรณ์ (ใจอาวรณ์ แต่หักจิตร (จะซบเซา โอ้น้องน้อง ถึงตัวไป แนบสนิท ดั่งทินกร อรุโณทัย (ถึงวันใหม่ หากกายพี่ จะแล่งฉลีก ที่เป็นเศษ โอ้(อ)นิจจา โธ่ใครหนอ บัญญัติกฏ หกสิบปี อยู่ไม่ได้