An Scríbhneoir Óg: Eagrán 1, Aibreán 2013

Cá bhfuil tú?!’, ach ní raibh faic le cloisteáil ach na bonnáin, gan faic le feiscint ach na soilse corcra. Smaoinigh sé ar an fháinne a thit uaigh agus do léim sé chun talaimh chun é a fháil. Lig sé béic as, agus do thosaigh sé ag smaoineamh ar Fleur, a bhean céile, a ghrá geal Fleur, agus a mháithrín beag, Órla, a bhí ag fanacht lena maicín ag a baile in ospidéal gránna bán, ailse ag ithe an t-anam óna corp.

Thit Camalus ós na flaitheas gan glór, gan splanc.

Thuirling sí isteach i bpoll mór ar ghealach reoite darbh ainm dó Perseus 733. Ní raibh faic ann ach cloch bheag fhuar, clúdaithe le leac-oighear. Bhí an oiread san scrios déanta nach raibh mórán don long fágtha. Ní raibh ach beirt fágtha ar bord sa deireadh, agus bhíodar beirt ag rith amach as ama.

Nuair a d’éirigh Julia, do bhrath sí pian ina ceann.

Thriall sí bogadh ach do bhuail tinneas cinn uafásach í. Bhí a guth imithe, agus bhí gach aon rud dorcha. Bhí Mario sa bhád céanna i gcró an phíolóta; bhí a aghaidh clúdaithe le fola, agus do bhrath sé go raibh cnámh éigin briste aige ina chos. Do thit an bheirt acu i laige tar éis tamallín.

Soilse bán, cloigíní beaga ag glaoch amach... Bhí saol fós le fáil i gcroí Camalus. D’éirigh Julia do gheit, an t-allas ag silleadh léi. Bhí an tinneas ina ceann imithe, agus do bhrath sí i bhfad níos fearr. Bhreith sí ar runga os a cionn agus do tharraing sí suas í féin gan stró. Lean sí na soilse beaga treoracha a bhí ag rith cois taobh léi. Bhí na bonnáin tar éis stopadh, ach bhí cloigíní beaga éigeandála fós le clos ós na ríomhairí. Faoi dheireadh, do tháinig sí ar chró an phíolóta; ‘Mario? Ó a Mhario bocht, abair liom go bhfuil tú slán’.

D’fhéach sí timpeall; bhí an chuid is mó dos na scáileáin briste, seachas cúpla ceann beag anseo is ansiúd, bhí na 103