paradijs
COLUMN
De adem van de winter
Wat gaat de tijd toch snel! Wellicht voor de meeste mensen een cliché, maar wat mij betreft, o zo waar. Zo ben je nog aan het nagenieten van de winter, het ijs, de deelnemers en vrijwilligers… je knippert een keer met je ogen en het najaar is begonnen. Zodra de ‘R’ in de maand is, de dagen korter worden en de ijsbanen hun deuren weer openen, is het onomkeerbaar. De winter komt eraan. Voor mij geen najaarsdip. Het vallen van het blad, de dalende temperatuur en de eerste vrieskou in Scandinavië: de winter is in aantocht.
Ook deze zomer is de discussie weer opgelaaid over de gevolgen van de opwarming van de aarde. Onmiskenbaar merken ook wij op de Weissensee de gevolgen hiervan. Daar sluiten we onze ogen uitdrukkelijk niet voor. De onvoorspelbaarheid van de winter wordt groter, het klimaat wordt wispelturiger. Dat hebben we ook afgelopen winter ervaren. De eerste dinsdag en laatste vrijdag waren de beste dagen: prachtige omstandigheden en – vooral de laatste vrijdag – bijna perfect ijs. Diegenen die tijdens deze tochten hebben deelgenomen zullen dat beamen. De tochtrijders op de eerste vrijdag en tweede dinsdag hadden wat minder geluk, hoewel het tot een uur of twee nog prima te doen
was. Door de kracht van de zon en de wind werd de bovenlaag daarna zacht, alsof je door ‘softijs’ aan het schaatsen was. Voor velen was schaatsen vrijwel niet meer mogelijk, het werd letterlijk spoorzoeken. Pas na het ondergaan van de zon kan de ijsmeester iets aan deze ‘slush’ doen, namelijk de bovenlaag wegvegen. Op onze website leggen we uit waarom er niet de hele dag kan worden geveegd.
De Weissensee bereidt zich weer voor op de winter. Het zomerse paradijs valt langzaam in slaap om bij de eerste sneeuwval en nachtvorst weer te ontwaken, alsof de herfst wordt overgeslagen. En laat nou net die herfst zo belangrijk zijn in je voorbereiding. De eerste meters op het ijs van de ijsbaan, de vele kilometers op de mountainbike of gravelfiets, hardlopend in de bossen of door de duinen, krachttraining in de sportschool. Ieder bereidt zich voor op de ‘Tocht der Tochten’, hopelijk in Friesland, zeker op de Weissensee.
Ik kijk er weer naar uit!
Hendrik-Jan van den Bogaart
COLOFON
Marathon Magazine is een gratis uitgave voor alle bij de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee aangesloten schaatsliefhebbers. Het magazine verschijnt drie keer per jaar.
Uitgever
Stichting Wintersporten, Postbus 345, 5550 AH Valkenswaard info@weissensee.nl
Hoofd- en eindredactie
Hoofdredactie: Hendrik-Jan van den Bogaart
Eindredactie: Aukje Schappin/ Studio Helderder
Redactie
Jessica Merkens, Menno Hessels en Hendrik-Jan van den Bogaart
Fotografie
Tenzij anders vermeld illustratief beeldmateriaal Ben Mobach
Vormgeving
Ben Mobach / AriëS Grafische vormgeving ben.mobach@ariesgv.nl
Druk en verzending
Drukkerij Schoenmakers b.v. www.schoenmakers.com
© 2025 Uitgever en redactie dragen geen verantwoordelijkheid voor inhoud van advertenties, meehechters, bijsluiters en dergelijke.
INHOUD | herfst 2025
03 Column
06 Weissensees mooiste
08 ‘Zelfde wedstrijd, andere prijs’
Deze winter vinden de Olympische Spelen plaats in Milaan. Marathonschaatsers Marijke Groenewoud en Bart Hoolwerf gaan voor de massastart, hun specialiteit.
12 Der Eismeister
13 Korte berichten
14 Recti catie
16 Studenten op de Weissensee?
‘Gast, heb je een weddenschap verloren of zo?’, is de reactie die Bram Bos van zijn jaarclubgenoten krijgt als hij vertelt dat hij op de Weissensee gaat schaatsen. Voor de niet-schaatsende studiegenoten van Merel Koomen is de 62,5 kilometer een buitenaardse prestatie.
20 Weissensees mooiste
22 Ode aan de val
Goed vallen is een kunst. Dat ik weinig val, komt vooral doordat ik altijd hetzelfde rondje skeeler waardoor ik precies weet op welke plekken er gevaar loert. Ook op de fiets rijd ik altijd hetzelfde rondje. Op de ijsbaan trouwens ook. En ook op de Weissensee, want het Grote Meer doet al een tijdje niet meer mee.
25 Korte berichten
26 Sven Kramer Academy op de...
Douwe de Vries werd na zijn leven als topsporter directeur bij de Sven Kramer Academy. Daardoor beweegt hij zich nu in een heel andere wereld:
die van de breedtesport.
32 Weissensees mooiste
34 De AEW en de bucketlist
Techendorf, 07.00 uur. In de ochtendschemer staan we weer met honderden schaatsers aan de start. De gevoelstemperatuur is arctisch, maar we zijn er klaar voor! Tot op het bot gemotiveerd om onze ultieme schaatsdroom na te jagen: de Alternatieve Elfstedentocht. Voor veel mensen is het inmiddels een vinkje op hun bucketlist geworden. Maar, waar komt die term ‘bucketlist’ eigenlijk vandaan?
36 Het warme welkom voor...
Het Bureau Toerisme van de gemeente Weissensee is veel meer dan zomaar een infopunt. Zie het als het kloppende hart van alles wat met je vakantie en beleving te maken heeft. Of je nu gast, inwoner of partnerbedrijf bent, hier ben je aan het juiste adres. En dat geldt zeker ook voor de winter! Het Bureau stelt zich graag aan je voor.
39 Herfstpuzzel
ILLUSTRATIE COVER
De Weissensee bereidt zich voor op de winter. Het zomerse landschap tooit zich langzaam in herfstkleuren en wacht op de eerste sneeuwval en nachtvorst. De herfst is belangrijk voor je voorbereiding. Je eerste meters op het kunstijs, de talloze kilometers op je mountainbike, hardlopen of krachttraining. We zien je graag terug op de Weissensee.
2025
Weissensees
mooiste
| Ben Mobach
| Ben Mobach
De olympische missie van Marijke Groenewoud en Bart Hoolwerf
‘Zelfde wedstrijd,
Deze winter vinden de Olympische Spelen plaats in Milaan.
Hoe versterkt de combinatie marathon en massastart elkaar voor jullie?
Marijke: ‘Het is natuurlijk korter, maar het spelletje is hetzelfde. Qua tactiek kun je het wel hetzelfde uitspelen. Ik vind het daarom fijn om de marathons ernaast te blijven doen.’
Marathonschaatsers Marijke Groenewoud en Bart Hoolwerf gaan voor de massastart, hun specialiteit. Allebei hebben ze een splijtende eindsprint. Én een nuchtere kop. Hoe gaan zij het olympische seizoen in?
Bart: ‘De snelheid ligt aanzienlijk hoger. Het zijn allemaal schaatsers die een ronde laag in de 23 seconden kunnen rijden. We vliegen altijd drie rijen dik de laatste bocht in, dat maakt het lastig.’
Jullie hebben allebei al veel overwinningen op zak. Welke is de mooiste?
Marijke: ‘Poeh, de mooiste…’
Bart: ‘Even nadenken… Moet ik eerst nagaan wat ik allemaal gewonnen heb.’
Marijke: ‘Haha, ja. Luxeproblemen!’
Bart: ‘Dan denk ik het Open Nederlands Kampioenschap op de Weissensee, die staat wel bovenaan.’
Marijke: ‘Voor mij is dat het WK massastart in Heerenveen. Dat ik weg wist te rijden in een vol stadion. Het publiek ging elke ronde harder juichen. Een heel mooie ervaring.’
Bart, jij komt je hele leven al op de Weissensee. Wat is je vroegste herinnering aan deze plek?
‘Dat ik met ski’s op de kleine piste stond. Die week werd ik vier jaar. Ik ben opgegroeid op de Weissensee, zo voelt het. Op zolder ligt een grote bak met allemaal foto’s. Als ik daar doorheen blader, dan kan ik me er wel wat van herinneren. Elk jaar keek ik er weer naar uit om daar te gaan schaatsen, skiën en de wedstrijden te kijken.’
Wat is je het meest bijgebleven van je jeugd op de Weissensee?
‘De toertocht die ik samen met broer Evert en neef Willem reed. Ik was net zeven jaar geworden, daar is nog een heel mooi fi lmpje van. Ik reed vijftig kilometer. ’s Ochtends om zeven uur in het donker starten met een paar duizend man. Al die lichtjes over het meer… Een kippenvel-moment. Dat was toen al erg indrukwekkend en nu nog steeds.’
Marijke, hoe is dat voor jou gegaan? Wanneer ben jij begonnen met schaatsen?
‘In mijn familie werd niet echt geschaatst. Ik zat op voetbal en kaatsen, een Friese sport. Een klasgenoot deed aan shorttrack, die mocht een vriendin meenemen naar de les. Dat vond ik zo leuk dat ik op les ben gegaan. Wel heb ik met mijn vader een paar
andere prijs’
keer een tocht op natuurijs geschaatst toen ik jong was. Dat vond ik heel bijzonder.’
Je bent twee keer op de Weissensee geweest. Hoe was dat?
‘Wat ik me vooral herinner is dat ik in mijn allereerste wedstrijd de sprint veel te vroeg aanging. Ik had me verkeken op hoe lang dat rechte stuk is. En bovenal dat het verder erg gezellig was, haha.’
Met welk gevoel stond je op natuurijs? Toch wel anders dan de kunstijsbaan…
Marijke: ‘Heel mooi. Maar vooral de sfeer eromheen is speciaal. Heel relaxed. Dat is vergeleken met het langebaan-wereldje wel even anders. Ik probeer dat relaxte ook wel mee te nemen naar de langebaan. Sommigen kunnen niet eens gedag zeggen met de warming-up, zo veel spanning zit erop.
Dat heb ik niet. Ik ben niet iemand die constant in de focus zit.’
Bart, vorig jaar vloog je vlak voor een wereldbeker massastart in Canada nog ‘even’ langs de Weissensee. ‘Dat klopt. Ik wilde gewoon even genieten van de sport in plaats van overal maar heen te reizen om te presteren.’
De Weissensee als mentale break, eigenlijk.
gaat je wat kosten, maar je kan ook lekker trainen en plezier maken.’ Zo kreeg hij mij in vorm voor het WK. Was het ideaal? Verre van. En een hoop mensen vonden er wat van. Maar op dat moment koos ik voor mijn eigen geluk. Gewoon, even op natuurijs staan en één wedstrijd rijden, de sfeer meekrijgen. Ik krijg van de Weissensee
‘Ja. Ik had de combi al eerder gemaakt. Toen was mijn vorm ver te zoeken door een ontstoken verstandskies.
Mijn coach Roy Boeve zei, ‘Jij gaat mooi mee naar de Weissensee. Dat
veel energie. In het olympische seizoen gaan we dat natuurlijk niet doen. De Spelen zijn wel even wat anders dan een wereldbeker.’
Hoe reageerden je buitenlandse concurrenten? De Koreaanse olympisch kampioen Seung Hoon Lee ging in 2019 eens mee naar Oostenrijk voor natuurijswedstrijden. Hij kwam Door Jessica Merkens
zelfs tot 140 kilometer tijdens de Alternatieve Elfstedentocht.
'Je moet oppassen dat je sommige dingen niet groter maakt dan ze eigenlijk zijn.'
Lee doet ook weer mee om de prijzen. Hij is een grote concurrent voor je, ook straks op de Spelen…
‘We maken er weleens grapjes over. De Weissensee vond hij nog echt leuk, het ging hem ook redelijk af. Daarna ging hij mee naar Zweden. Daar ging hij in de eerste wedstrijd hard onderuit op zijn gezicht en brak een tand. Sindsdien heeft hij geen stap meer gezet op natuurijs. Als je nu over Zweden begint dan kijkt hij je met grote ogen aan, en zegt alleen maar ‘no, no, no’. Die liefde was snel bekoeld…’
‘Mijn ploegleider kent Lee goed, hij heeft veel contact met hem. Hij deed de afgelopen jaren ook een paar trai-
ningen met ons mee. Ik ben fan van zijn stijl en techniek. Die man heeft gruwelijk veel talent. Ik bewonder zijn bochtentechniek en hoe hij die laatste ronde kan rijden. En als ik moet geloven wat hij zegt, dan fietst hij helemaal niet. In mijn beleving traint hij niet zo hard.’
Zijn jullie veel bezig met de Olympische Spelen?
Bart: ‘Natuurlijk, maar het heeft geen zin om je er druk over te maken. Het is eerst zaak om überhaupt in aanmerking te komen en erheen te mogen. Ik maak alles niet graag spannender dan dat het is.’
Marijke: ‘Je moet er op het Olympisch Kwalificatie Toernooi gewoon staan. Ik ga ook voor de 1.500 en 3.000 meter. En
als ik dezelfde vorm heb als afgelopen jaren, dan zou het in principe goed moeten komen. Maar het blijft spannend.’
Bart: ‘Precies. Mijn familie heeft al tickets geboekt voor de olympische wedstrijden. Of ik rijd of niet, ze gaan alsnog. Het is dichtbij.’
Kun je je er een voorstelling van maken?
groot, ook in de media. Daar hebben veel sporters denk ik wel moeite mee.’
Marijke: ‘Inderdaad. De druk wordt heel hoog, door de media en mensen die er steeds over beginnen. Als je het kan beschouwen als een wedstrijd net als alle andere, dan sta je wel ietsjes voor op de rest. Ik probeer me er vooral niet te druk over te maken. Dat komt vanzelf wel als je je plaatst.’
Bart: ‘Ik heb er wel een beeld bij, maar je moet oppassen dat je sommige dingen niet groter maakt dan ze eigenlijk zijn. Je rijdt tegen dezelfde mensen en dezelfde afstand als in de wereldbeker. Alleen hangt er een andere prijs aan. Dan ben je in één keer olympisch kampioen. Dat is wel heel gaaf natuurlijk. Maar mensen maken het nu al zo
Bart: ‘Zodra je je TeamNL-kleding krijgt en het olympisch dorp binnenstapt… Dan gaat de spanning vanzelf komen, denk ik. Maar dat moment stel ik het liefst zo lang mogelijk uit. In de trainingen heb je daar niks aan.’
Der Eismeister
Als vorst zich samenbalt boven het meer, stilte de vlakte tot een spiegel slaat, kristallen zwijgend op het water kruipen, alles wat vloeide sluiten - terwijl de wereld slaaptontwaakt de meester van het ijs.
IJs volgt elk jaar zijn eigen weg en zíjn geoefend oog markeert de delen van veilige tot zwakke laag wat hij zo nodig dagelijks herhaalt en minutieus verankert op zijn kaart.
’s Nachts componeert het ijs een symfonie en wij beluisteren de muziek wanneer het ijs knallend en fluitend scheuren schiet, eerst hoog de tonen van een maagdelijk jonge huid, diep, later, bassen uit de borstkas van het massief.
Al dagen is hij bezig dan, banen creërend, met ijsschavers en sneeuwschuivers op maat, een banenkrans op het ritme van de natuur. Want wat vandaag de ideale ijsvloer lijkt verwaait soms morgen tot een brosse doorzaklaag.
Zelfs wat wetmatig lijkt kan hij bedwingen: na regen boort hij langs de banen gat na gat waarna water beschaamd wegvloeit in het meer, ijs niet verzwakt maar sterk komt bovendrijven,als een minnaar naar ons, schaatsers, lonkt.
Dichter Wim van Herwijnen is al jarenlang deelnemer aan de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee en heeft dit gedicht op eigen titel geschreven. In de winter van 2025 heeft hij met z’n schaatsvrienden het gedicht overhandigd aan Norbert Jank.
De dag! Wij willen liefde met het ijs bedrijven. - Daar staat Der Eismeister, de man die weet wat veilig en verantwoord is voor ons. Hebben wij hier de dag van ons bestaan?
Hij, rechter, streng, bepaalt het ‘nee’ of ‘ja’.
Als smeltwater tot slot het ijs opsluipt, de spiegel traag vertroebelt tot slechts grauw, als de kristallen teruggekropen zijn, het groen ontwaakt, de lucht al bijna bloeit, dán treedt hij terug, de meester van het ijs.
Door Wim van Herwijnen
Weissensee Premium Card Korte berichten
Verblijf je aan de Weissensee en doet je accommodatie mee met de Weissensee Premium Card?
Dan geniet je van veel voordelen komende winter:
• Bij inschrijving voor de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee of de Prestatietocht Weissensee ontvang je een voucher ter waarde van € 10,- om te besteden in de feesttent of de winkel van de organisatie.
• Je kunt onbeperkt gebruikmaken van het ijs en langlaufpistes.
• Je maakt gratis gebruik van de skibus.
• Je maakt gratis gebruik van de kabelbaan naar de Naggler Alm.
• Je krijgt korting op de shuttlebus van en naar het treinstation Greiffenburg-Weissensee.
Weissensee Pondhockey
IJshockey op natuurijs, uniek in de wereld! Het weekend voorafgaand aan de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee wordt een internationaal Pondhockey toernooi georganiseerd op de Weissensee.
Op een klein veld spelen drie tegen drie hockeyspelers ijshockey, met traditionele ijshockeysticks en een puck. De goal is slechts 12 centimeter hoog en 150 centimeter breed, met een middensluiting van 90 centimeter.
Kortom: spektakel gegarandeerd. Het lokale organisatiecomité verwacht zo’n 1.000 deelnemers die
in drie dagen strijden om de felbegeerde prijzen. Meer info via www.
pondhockey.at (Let op: de organisatie is niet in handen van de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee.)
/ Stefan Valthe
| Ben Mobach
Recti catie
In het vorige nummer zijn abusievelijk de verkeerde foto's geplaatst bij het artikel over de winnaars van het Open Nederlands Kampioenschap. De juiste foto's van Esther Kiel en Wisse Slendebroek, winnaars ONK Weissensee 2025!
Studenten op
Door Menno Hessels
de Weissensee?
‘Gast, heb je een weddenschap verloren of zo?’, is de reactie die Bram Bos (21) van zijn jaarclubgenoten
krijgt als hij vertelt dat hij op de Weissensee gaat schaatsen. Voor de culturele, niet-schaatsende studiegenoten van Merel Koomen (24) is de 62,5 kilometer die zij op het kleddernatte ijs aflegt een buitenaardse prestatie, terwijl zij er zelf een kater aan overhoudt; onder normale omstandigheden had ze ‘m zeker uitgereden.
Veel studenten kom je onder de toerrijders niet tegen op de Weissensee, terwijl er toch redelijk wat studenten schaatsen bij een van de vele studentenschaatsverenigingen. Reden genoeg om Bram en Merel – beiden lid van de Utrechtse Studentenschaatsvereniging Softijs – uit te horen over hun Weissensee-ervaringen.
Ik kom Bram op het spoor via het bestuur van Softijs. En ja, hij wil heel graag over zijn ervaringen vertellen. En via hem schuift Softijs-lid Merel aan bij het interview. Voor de Weissensee kenden ze elkaar eigenlijk niet, dat veranderde in de feesttent, met dank aan hun opvallende rode Softijs-truien. Ze worden op slag beste schaatsvrienden.
Als ik iets leuk vind, word ik bloedfanatiek
Bram: ‘Ik ben pas in 2021, in coronatijd, echt met
schaatsen begonnen. Het regime van mijn vader was altijd: schaatsen doe je op natuurijs. Nou, daar is het dus niet zo vaak van gekomen. Maar ik vond het direct ontzettend leuk op de baan en als ik eenmaal iets leuk vind, word ik bloedfanatiek. Toen ik in Utrecht ging studeren, ben ik dan ook direct lid geworden van Softijs.’
Merel: ‘Ik heb vroeger wel les gehad bij ijsclub Solid Aqua in Hoorn waar mijn vader ook schaatst. Maar heb vervolgens heel lang niet geschaatst. Vlak voor ik naar Utrecht ging, heb ik het weer opgepakt, eerst met mijn vader op De Westfries in Hoorn en toen ik in Utrecht ging studeren, op De Vechtsebanen als lid van Softijs.’
Bram: ‘De Weissensee leeft totaal niet bij Softijs. Er is wel een marathongroepje waar ik tijdens mijn
voorbereiding af en toe bij aan kon haken, maar de focus ligt toch vooral op de korte afstanden. Begrijpelijk: je hoeft er minder voor te trainen. Gelukkig kon ik mijn vader overhalen om mee te gaan: pap, dit moeten we doen! Geheel tegen zijn principes in is hij op de baan gaan trainen. Dat hij samen met mij weer is gaan schaatsen, is wat mij betreft de grootste winst van dit avontuur.’
Het leek wel of iedereen op die baan naar de Weissensee ging
Merel: ‘Bij mij was het precies andersom. Mijn vader gaat al jarenlang met een groep vrienden naar de Weissensee en heeft de Alternatieve al een paar keer uitgeschaatst. Hij nam mij op sleeptouw. In de weekenden heb ik vaak met hem en zijn vrienden in Hoorn geschaatst. Het leek wel of iedereen op die baan naar de Weissensee ging!’
mee. Ging ik lekker achteraan het treintje hangen. En als ik dan even uitstapte hoorde ik: Merel, zo kom je nooit aan die 200 kilometer! Oh shit, dacht ik dan, moet ik toch nog wat meer doen. En ik reed voor Artsen zonder Grenzen, dan kan je echt niet na één rondje afstappen. Ontzettend spannend, zeker omdat ik nog nooit op natuurijs had geschaatst.’
Dit, maar dan tien keer erger, dat is de Weissensee
Bram: ‘Ik had altijd het idee dat schaatsers oude norse mannen in hetzelfde jasje zijn. Dat klopt ook wel een beetje, zeker op De Vechtsebanen. Maar als je over de Weissensee begint, ontdooit iedereen. Zo raakte ik vlak voor de dweil aan de praat met zo’n oldtimer, vraagt hij me wat ik van het ijs vind. Nou, echt prut-ijs, helemaal uitgetrapt. Zegt hij: dit, maar dan tien keer erger, dat is de Weissensee. Nou, dat gaf vertrouwen…’
‘In de vijfde ronde maakte ik een buikschuiver en was nat tot op m’n vel.’
Bram: ‘Ik leef in feite in twee werelden: naast Softijs ben ik ook lid van Unitas, een traditionele studentenverening. De gezelligheid en alcoholconsumptie is best lastig te combineren met schaatsen. Maar door het fanatieke trainen kwam ik op een gegeven moment in een ‘Weissensee-bubbel’ terecht en was het makkelijk om in januari geen bier te drinken. Op de baan maakte ik mezelf wel helemaal gek: stapte ik na 100 rondjes van het ijs, zat de vent voor me op 150 rondjes. Had ik wel genoeg gedaan? Ik wist totaal niet wat me te wachten stond.’
Ik had nog nooit op natuurijs geschaatst
Merel: ‘Ik heb ook best veel getraind, maar niet zo veel als Bram. Ik reed op zondag een beetje met de ouwe lullen
Merel: ‘Ik heb de derde toertocht met pestweer gereden. Sta ik daar ’s morgens in het donker en denk: dit is de Weissensee, nu moet ik het gaan doen. Heel intimiderend. In de vijfde ronde maakte ik een buikschuiver en was nat tot op m’n vel, het water stond in mijn schaatsen, ik kon echt niet verder. Ik baalde ontzettend dat ik maar tot 62,5 kilometer kwam: het is een lange reis naar de Weissensee, ik heb hard getraind, best veel geld uitgegeven en niet echt kunnen schaatsen. Zat ik daar bij de feesttent met een kop thee ontzettend te balen, komt er een oude man naar me toe: ‘Meissie, het maakt niet uit, het komt wel goed, volgend jaar ga je gewoon weer. Het is ook gewoon echt klote ijs.’ Dat was zo lief! De verbondenheid is groot, dat maakt veel goed.’
Merel: ‘Voor mijn vaders groep is het gewoon een leuke vakantie met veel gezelligheid, zeker als mijn vader ’s avonds zijn trekzak tevoorschijn haalt. Er zitten best wat generaties tussen mij en de groep, maar het was supergezellig. Al was ik wel blij dat er nog een dochter mee was waarmee ik
kon levelen. Maar ze waren toch vooral heel lief voor ons en trots dat wij meereden. Het was uiteindelijk een hilarische week, met een lach en een traan.’
Een slechte dag op het ijs is nog altijd beter dan een goede dag op het werk
Bram: ‘Ik zat tijdens de rijdersbijeenkomst ingeklemd tussen een man van zeventig en vrouw van veertig. Ze deden er alles aan om sfeer te maken, superleuk. Zo van: het boeit niet wat voor weer het is, het is dikke pret. We gaan het morgen gewoon proberen, we zien wel waar het schip strandt. Op maandag heb ik vervolgens negen rondjes alleen maar naar beneden naar het ijs gekeken. Pas toen ik opkeek zag ik dat er bijna niemand meer op het ijs was en ben ik gestopt. Ik was helemaal kapot maar moest denken aan wat een man uit ons hotel tegen me had gezegd: een slechte dag op het ijs is nog altijd beter dan een goede dag op het werk.’
‘Die vrijdag heb ik nog een keer geschaatst en het eigenlijk heel gemakkelijk uitgereden. Dat gevoel toen ik hoorde: Bram
‘Die vrijdag heb ik nog een keer geschaatst en het uitgereden. Ik had het graag met mijn vader gedeeld, maar die was dinsdag al naar huis gegaan.’
Bos, nog één rondje! Niet te beschrijven, dat snap je alleen als je het hebt meegemaakt. Ik had het graag met mijn vader gedeeld, maar die was dinsdag al naar huis gegaan. Ik kan hem nu wel sarren: pap, waar is je medaille? Wat mij betreft gaan we volgend jaar weer, met de hele familie en wie verder mee wil. Heeft hij nog een kans om hem uit te rijden.’
Merel: ‘De Weissensee is best duur voor studenten. Je kunt voor ongeveer hetzelfde geld ook met wintersport en daar hoef je niet voor te trainen. En studenten kennen het gewoon niet, ze weten daarom niet wat ze missen. Zelf twijfel ik nog of ik volgend jaar
weer naar de Weissensee ga. Ik ben in principe van plan om in Zweden te gaan schaatsen, maar ik wil die 200 kilometer natuurlijk wel een keer uitrijden…’
Onbekend maakt onbemind Hoewel het enthousiasme er bij Bram en Merel vanaf spat, lijkt de AEW onder studenten een gevalletje ‘onbekend maakt onbemind’. Ook de vereiste training en kosten vormen een behoorlijke drempel: zowel Bram als Merel gingen het avontuur aan onder de (financiële) vleugels van hun vaders. Maar wie weet wordt de Weissensee volgend jaar door studenten overspoeld dankzij deze twee enthousiaste AEW-ambassadeurs!
| Ben Mobach
Ode aan de val
Door Menno Hessels
Goed vallen is een kunst. Hoewel ijs knetterhard is, is het toch vergefelijker dan asfalt. Waarom? Omdat het glijdt. Vang je de val op met je handen dan sta je, anders dan bij asfalt, niet direct stil waardoor de kans op een gebroken pols op het ijs aanzienlijk kleiner is dan bij asfalt. Je glijdt lekker door en staat weer op als je bent uitgegleden. Niet voor niets hebben skeelerhandschoentjes in de palm van de hand een vernuftig stukje hard plastic waarop je met je handen als het ware over het asfalt glijdt. Tenminste, als alles meezit. Zit het niet mee, dan ben je rosbief. De keren dat ik tijdens het skeeleren viel, bleef mij dat gelukkig bespaard. Dat ik weinig val, komt vooral doordat ik altijd hetzelfde rondje skeeler waardoor ik precies weet op welke plekken er gevaar loert. Ook op de fiets rijd ik altijd hetzelfde rondje. Op de ijsbaan trouwens ook. En op de Weissensee, want het Grote Meer doet al een tijdje niet meer mee.
Door in gewonnen positie vlak voor de finishlijn te vallen, creëerde de Friezin Helma de Vries een moment met eeuwigheidswaarde voor de sportgeschiedenis.
De keren dat ik tijdens het skeeleren viel, bleef mij dat gelukkig bespaard. Dat ik weinig val, komt vooral doordat ik altijd hetzelfde rondje skeeler waardoor ik precies weet op welke plekken er gevaar loert. Ook op de fiets rijd ik altijd hetzelfde rondje. Op de ijsbaan trouwens ook. En op de Weissensee, want het Grote Meer doet al een tijdje niet meer mee.
belangrijke levensles – als je risico’s neemt, kun je vallen en dat doet pijn –we ontnemen ze ook de mogelijkheid van een heroïsche wederopstanding en de dino-pleister op hun knie.
Dat terwijl een goede val eeuwigheidswaarde heeft, veel meer dan een overwinning. Want iedere race heeft een winnaar, maar niet iedere race heeft een val. Net zoals iedere wasbeer een staart heeft, maar niet iedere staart een wasbeer. Had Elma de Vries de Alternatieve Elfstedentocht in 2017 gewonnen, dan was zij een van de vele winnaars geweest. Maar door in gewonnen positie vlak voor de finishlijn te vallen en door drie vrouwen voorbij gestreefd te worden, creëerde de Friezin een moment met eeuwigheidswaarde voor de Nederlandse sportgeschiedenis. Heel schaatsminnend Nederland huilde met haar mee. Weet jij nog wie als eerste over de streep kwam? Ik moest het opzoeken – het was Lisa van der Geest – maar ik keek naar Elma. Misschien deed ze het wel expres.
Vallen is het ondergeschoven kindje van opstaan. Opstaan is wat we allemaal moeten doen om te laten zien dat we de tegenslag van het vallen kunnen overkomen. Maar zonder vallen is er geen opstaan. Het is daarom zo bijzonder dat we onze kleine snottebellen tegenwoordig zo krampachtig tegen vallen beschermen. Met risicoloze, infantiel gekleurde speeltoestellen en valveilige ondergronden behoeden wij ze voor een val. En als ze dan toch vallen, doet het geen pijn. Niet alleen ontnemen wij ze zo een
Ook andere sporten hebben hun memorabele valpartijen. Nog vers in ons collectieve geheugen ligt de tuimeling van Sifan Hassan tijdens de halve finale van de 1.500 meter tijdens de Olympische Spelen van Tokyo in 2020. Over opstaan gesproken: ondanks haar val wint ze haar serie en wint uiteindelijk brons tijdens de finale. Minder fortuinlijk was Steven Kruijswijk in de Giro d’Italia van 2016. Als leider van het algemeen klassement maakt hij, opgejaagd door Nibali - de Haai van Messina - een stuurfout en duikt, head first, in de sneeuwwal langs de weg. Weg Giro. Maar wel het meest memorabele sportmoment van Kruijswijks wielercarrière.
Laten we vallen daarom omarmen, er niet bang voor zijn. Want hoe groter de kans op een val, hoe groter het avontuur.
Korte berichten
Vernieuwd programma 2026
In 2026 wijken we – in de tweede week – af van de traditionele cyclus dinsdag/ vrijdag. Dit heeft ook gevolgen voor het wedstrijdprogramma!
De belangrijkste wijzigingen zijn:
• In de tweede week vallen de toertochten op maandag en donderdag.
• In de tweede week valt de Alternatieve Elfstedentochtwedstrijd op dinsdag.
• In de tweede week valt de fameuze ‘Bingo met Jannes’ dan ook op dinsdag, om de winnaars groots te huldigen.
Maandag 19 januari 2026
16.00 uur Rijdersbijeenkomst in de grote feesttent
Dinsdag 20 januari 2026
07.00 uur Alternatieve Elfstedentocht Weissensee 200 kilometer
08.00 uur Prestatietocht Weissensee 100 kilometer
20.30 uur Blarenbal in de grote feesttent
Woensdag 21 januari 2026
Grandprix 1 wedstrijd i.s.m. KNSB, mannen/vrouwen
20.30 uur Bingo met Jannes
Donderdag 22 januari 2026
Aart Koopmans Memorial, Grandprix 2 wedstrijd i.s.m. KNSB, mannen/vrouwen
16.00 uur Rijdersbijeenkomst in de grote feesttent
Vrijdag 23 januari 2026
07.00 uur Alternatieve Elfstedentocht Weissensee 200 kilometer
08.00 uur Prestatietocht Weissensee 100 kilometer
20.30 uur Blarenbal in de grote feesttent
Zaterdag 24 januari 2026
Open Nederlands Kampioenschap i.s.m. KNSB, mannen/vrouwen
Zondag 25 januari 2026
Weissensee Familiedag, inclusief mini-Alternatieve Elfstedentocht Weissensee (max. 50 kilometer)
16.00 uur Rijdersbijeenkomst in de grote feesttent
Maandag 26 januari 2026
07.00 uur Alternatieve Elfstedentocht Weissensee 200 kilometer
08.00 uur Prestatietocht Weissensee 100 kilometer
20.30 uur Blarenbal in de grote feesttent
Dinsdag 27 januari 2026
Alternatieve Elfstedentocht Weissensee, Grandprix 3 wedstrijd i.s.m. KNSB, mannen/vrouwen
20.30 uur Bingo met Jannes en huldiging winnaars
Woensdag 28 januari 2026
16.00 uur Rijdersbijeenkomst in de grote feesttent
Donderdag 29 januari 2026
07.00 uur Alternatieve Elfstedentocht Weissensee 200 kilometer
08.00 uur Prestatietocht Weissensee 100 kilometer
20.30 uur Blarenbal in de grote feesttent
Het gehele programma vind je op www.weissensee.nl/programma-2026. Wijzigingen voorbehouden, starttijden van de wedstrijden worden later bekendgemaakt.
Sven Kramer Academy op de Weissensee ‘Dragen natuurijs een warm,
Douwe de Vries werd na zijn leven als topsporter directeur bij de Sven Kramer Academy. Daardoor beweegt hij zich nu in een heel andere wereld: die van de breedtesport. Met de organisatie willen ze zo veel mogelijk mensen, jong en oud, aan het schaatsen krijgen. En dat lukt goed. ‘Je moet niet bang zijn voor verandering.’
Wat is je band met de Weissensee?
‘Ik kom er al best lang. Eerst als marathonschaatser natuurlijk. En nu met de Academy. Voor de volwassenen die we lesgeven is de Alternatieve Elfstedentocht een mooie stip aan de horizon. Ze leren niet alleen schaatsen, maar gaan meteen voor een tocht. Het maakt dat we de doelstellingen van de lessen heel
praktisch kunnen maken. Het is de complete schaatsbeleving. En dan zijn er ook nog die fantastische bergen. Een heerlijk wintersportgevoel.’
Je hebt twee kinderen. Hebben die al op het ijs gestaan?
‘Is de paus katholiek? Natuurlijk! Ze zijn nu zes en vier.
Door Jessica Merkens
nee, koud hart toe’
De oudste heeft het talent van zijn vader, hij moet nog wel wennen. Het duurde bij mij ook wat langer allemaal. Hij vindt het in ieder geval hartstikke leuk. En mijn dochter is afgelopen seizoen begonnen met schaatsen.’
Welke plek heeft schaatsen op natuurijs voor jullie?
‘Het heeft een heel warme, ik bedoel, koude plek in ons hart. Schaatsen op natuurijs is het allermooiste. Vorig jaar zijn we nog op het grote meer geweest, dat is echt uniek. Het gevoel alle kanten op te kunnen schaatsen, van die lange stukken rechtdoor. Met ook nog eens fantastische uitzichten.’
Is er één herinnering aan de Weissensee die eruit springt voor je?
‘Mijn eerste Alternatieve Elfstedentocht, die is me erg bijgebleven. Tijdens de wedstrijd gingen we helemaal over het grote meer naar achteren. Ik heb toen zó ongelooflijk veel afgezien. Volgens mij heb ik wel vijfenveertig kilometer met mijn handen op mijn knieën geschaatst. Wat is dit verschrikkelijk, heb ik gedacht. Ik zat toen met Sjoerd Huisman in de ploeg, we waren allebei nog jong. En we wilden allebei heel graag die tweehonderd uitrijden. Dat lukte. Die keer erop reed ik meteen podium op de Alternatieve Elfstedentocht. Een gekke steile leercurve!’
Wat een afzien.
‘Jazeker. Ik kan me goed inleven in de toerschaatsers. Elke schaatser denkt altijd dat ‘ie uniek is, op het moment dat het niet wil, als ‘ie het zwaar heeft. Maar als je van tevoren weet dat iederéén dat wel een keer voelt, dan
kan je het beter rationaliseren. Tijdens onze Weissensee-cursus nemen we dat mentale aspect mee. Laatst was er een jongen, die zei van tevoren: ik ga honderd of tweehonderd kilometer schaatsen, ik kijk dan wel. Dan ga je het honderd procent niet halen, zei ik toen. Hoe goed je ook getraind bent, de tweehonderd kilometer blijft zwaar. Of je er nou zeven, of tien uur over doet. Je moet er mentaal klaar voor zijn. Een paar weken later zei hij dat hij toch voor de tweehonderd ging. Op de Weissensee kwam ik hem tegen met een medaille om zijn nek. Geweldig.’
De Sven Kramer Academy bestaat nu vijf jaar. Is er één moment dat jij je specifiek herinnert?
‘Vorig jaar maakten we met kinderen in Rotterdam de langste polonaise ooit op ijs. Een ludieke actie om aandacht te vragen voor schaatsen, maar ook voor kansengelijkheid en bewegingsarmoede. Een probleem dat echt
onderschat wordt, vind ik. Een jongetje van tien werd geïnterviewd. ‘Ik sta voor de tweede keer in mijn leven op schaatsen en ik rijd meteen een wéreldrecord!’, vertelde hij stralend van oor tot oor. Heel bijzonder en mooi om te zien.’
Waarom zijn jullie samen de Sven Kramer Academy gestart?
‘We zagen dat het jeugdschaatsen in Thialf erg achteruit liep. Ik was net gestopt met schaatsen en Sven wilde ook graag iets doen, maar wist nog niet wat. Toen kwam ik met het idee om de
bekendheid van Sven in te zetten om iets te betekenen voor de breedtesport. Die wereld was ook nieuw voor mij, maar het is mooi dat je met nieuwe ideeën een grote impact kan maken.’
‘Het verenigingsleven staat onder druk. De sport wordt gedragen door vrijwilligers, maar je ziet dat ouders nu een andere behoefte hebben. Ze willen het liefst betalen voor een vereniging, maar de full service van een commercieel bedrijf krijgen. Die twee zijn slecht te rijmen met elkaar. En dat is lastig. Daarnaast zijn er
heel grote concurrenten die de tijd en aandacht van onze kinderen kapen. Social media, gamen. Tijd die allemaal van beweging af gaat. Als wij op de ouderwetse manier blijven doorgaan, dan komen die kinderen niet bij ons. Dat gaat niet gebeuren. Wíj moeten ons aanpassen. Door onze sponsoren kunnen we het schaatsen laagdrem-
pelig aanbieden, met toch een professioneel team. Prettig, want ijshuur is hoog.’
‘Het gaat ons niet om de nieuwe Sven of Ireen, bij ons staat plezier en die eerste stap op het ijs zetten voorop. Zodat ze hopelijk daarna doorstromen naar de reguliere ijsclubs. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en hebben we afgelopen jaar een record aller tijden gezet: er zijn nog nooit zo veel kinderen in Thialf aan het schaatsen geweest. Dat is super mooi.’
Schaatsen is een dure sport. Hoe betrekken jullie kinderen erbij die het niet zo breed hebben?
‘We hebben een landelijk project waarbij we alle ijsbanen van Nederland bezoeken, de Nederlandse Jeugdschaatsdagen. Afgelopen seizoen hebben daar zo’n veertienduizend kinderen aan meegedaan. Het gros daarvan komt uit groeiwijken. We willen dat niet hardop benoemen, want de kinderen krijgen vaak al een
‘Er zijn nog nooit zo veel kinderen in Thialf aan het schaatsen geweest. Dat is super mooi.’
stempel. We besteden juist aandacht aan scholen die normaal niet zo’n kans krijgen. Dankzij onze sponsoren kunnen we dat gratis aanbieden. Het zijn echte schaatsfeestjes, met leuke spelletjes en attributen op het ijs.’
Dat is wel heel bijzonder.
‘Cool hè? We hebben ook projecten voor kinderen met een verstandelijke en motorische beperking. Voor die laatste groep hebben we frameschaatsen ontwikkeld, samen met de Stichting het Gehandicapte Kind. En we ondersteunen de IJssportdag in Friesland, daar komen ieder jaar honderden kinderen op af. Daar gaan ze met rolstoelen en alle gekkigheid die je kan verzinnen lekker het ijs op.’
Wat willen jullie in de toekomst nog bereiken?
‘Uiteindelijk willen we de schaatsclubs meekrijgen. Dat ze snappen hoe ze nieuwe aanwas kunnen creëren. Dat zou ik fantastisch vinden. We hebben aangetoond dat de terugloop niet ligt aan het schaatsen zelf, want dat is gewoon hartstikke leuk. Je moet niet bang zijn voor verandering. En ik pleit zeker niet voor nog tien extra ijsbanen in Nederland, maar laten we de ijsbanen die we hebben goed vullen met elkaar.’
Zien we de Sven Kramer Academy deze winter weer op de Weissensee? ‘Jazeker. Het is ons lustrumjaar, dus het is gaaf als al onze medewerkers het natuurijs kunnen beleven op de Weissensee. Hopelijk kunnen we ook meer mensen enthousiasmeren om met ons mee te gaan schaatsen. Mensen die het normaal gesproken misschien een te grote stap vinden, omdat ze bijvoorbeeld niet genoeg getraind hebben of nog moeten leren schaatsen. Vorig jaar hebben Sven en ik zelf de toertocht geschaatst, dat was fantastisch. Gewoon lekker een dag schaatsen!’
Weissensees
mooiste
| Ben Mobach
De Alternatieve Elfstedentocht
Techendorf, 07.00 uur. In de ochtendschemer staan we weer met honderden schaatsers aan de start. De gevoelstemperatuur is arctisch, maar we zijn er klaar voor! Tot op het bot gemotiveerd om onze ultieme schaatsdroom na te jagen: de Alternatieve Elfstedentocht. Voor veel mensen is het inmiddels een vinkje op hun bucketlist geworden. Maar, waar komt die term ‘bucketlist’ eigenlijk vandaan?
Door Menno Hessels
Weissensee en de bucketlist
To kick the bucket
De term bucketlist is afgeleid van de Engelse uitdrukking ‘to kick the bucket’, oftewel: het loodje leggen. In 1999 schreef scenarist Justin Zackham voor zichzelf een lijst onder de titel ‘Things to do before I kick the bucket’. Dat werd later The Bucket List – en uiteindelijk een fi lmscript. In 2007 werd het een fi lm met Morgan Freeman en Jack Nicholson in de hoofdrollen: twee terminaal zieke mannen op leeftijd die nog één keer voluit willen leven. Sindsdien is het begrip wereldwijd ingeburgerd: een lijst met dingen die je absoluut gedaan wil hebben voordat je het leven achter je laat.
De magie van de bucketlist
Typische bucketlistdromen? De marathon van New York lopen, de Kilimanjaro beklimmen, de Pacific Crest Trail lopen of Mandarijn leren in een boeddhistisch klooster in Tibet. De magie van zo’n lijst zit ’m in het concreet maken van je dromen: niet ‘ooit wil ik…’, maar ‘ik gá dit doen’. Het is in eerste instantie een afspraak met jezelf die, door hem met anderen te delen, ook een afspraak wordt met je omgeving. Het is een stok achter de deur: op een gegeven moment ontkom je er niet meer aan om de koe bij de horens te vatten.
De Holy Grail voor schaatsers
Voor schaatsers staat één tocht met stip bovenaan: de Elfstedentocht.
vooral agrariërs en tuinders uit het noorden en westen van het land, die ’s zomers keihard werkten en in de winter twee weken vrij namen om op de Weissensee te komen schaatsen. Die oorspronkelijke Weissensee-ganger interesseerde zo’n bucketlist waarschijnlijk geen ene moer, die kwam gewoon om te schaatsen en om lol te maken. Een bucketlist voelt voor hem als een boodschappenlijstje: iets waar je mee op pad wordt gestuurd terwijl je er geen zin in hebt. Dit in tegenstelling tot veel van de huidige deelnemers, die gewend zijn om alle hoogtepunten van hun bucketlist via Instagram en andere social media met de wereld te delen.
Iets wat je niet snel vergeet, iets wat je vormt Veel deelnemers zullen tijdens de tocht afzien en zich afvragen of het allemaal wel écht zo leuk is. De scheuren in het ijs, verkleumde tenen, beurse knieën en ellebogen. En toch, uitrijden is magisch: de lokroep van Jannes, de verlossende finishboog, het Elfstedenkruisje, het Weizenbier in de feesttent. Die ervaring – het samen afzien, elkaar erdoorheen slepen, de euforie van de laatste meters en het feest erna – maakt deze tocht onvergetelijk. Net als een goede bucketlist hoort te zijn: iets wat je niet snel vergeet, iets wat je vormt.
Maar omdat het in Friesland voorlopig blijft bij wachten en hopen, trekken we massaal naar de Weissensee. Want hier is het ieder jaar wél mogelijk om dat vinkje op je bucketlist te zetten. Zwart-wit gesteld waren het vroeger
Kortom: de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee verdient z’n plek op de bucketlist. Probleem is wel dat je hem er waarschijnlijk nooit meer vanaf krijgt: als de pijn is weggetrokken, wil je hem nog een keer doen. En nog eens. En nog eens.
Het warme welkom voor (bijna) alles en iedereen
Het Bureau Toerisme van de gemeente Weissensee is veel meer dan zomaar een infopunt. Zie het als het kloppende hart van alles wat met je vakantie en beleving te maken heeft. Of je nu gast, inwoner of partnerbedrijf bent, hier ben je aan het juiste adres. En dat geldt zeker ook voor de winter! Het Bureau stelt zich graag aan je voor.
Op de foto van links naar rechts: Thomas Michor, Christina Winkler, Stefanie Satlegger, Annemarie Stocker en Stefan Valthe.
Wat ze allemaal doen
Elke dag helpt het team bezoekers op weg met tips over slapen, eten, doen, zien en beleven. Ze delen graag hun favoriete plekjes en geheime tips. Na bijna 40 jaar
Alternatieve Elfstedentocht aan de Weissensee kennen ze veel deelnemers persoonlijk en zijn er zelfs mooie vriendschappen ontstaan.
Daarnaast zorgen ze ervoor
dat alles rondom het toerisme soepel verloopt. Denk aan het ontwikkelen van nieuwe ideeën, samenwerken met lokale ondernemers en het bewaken van de kwaliteit – helemaal in lijn met de duurzame en milieuvriendelijke aanpak waar de Weissensee voor staat.
Een belangrijk onderdeel is externe communicatie. Van het maken van promotiemateriaal zoals traditionele folders en advertenties tot aan het bijhouden van alle socials, is een belangrijke dagelijkse bezigheid.
Evenementen? Organiseren ze ook!
Van het traditionele ijsstokschieten in de winter tot gezellige natuuractiviteiten en markten in de zomer, het team coördineert en promoot het allemaal. Zo maken ze elk seizoen nét een beetje langer én leuker.
Bijzondere band: de Alternatieve Elfstedentocht De Alternatieve Elfstedentocht is hét Nederlandse schaatsevenement op de Weissensee, een prachtige traditie waar ze supertrots op zijn. Samen met de Nederlandse organisatie en vrijwilligers, het geweldige team van De Tent en de lokale gemeentewerkers spelen ze het hele jaar een sleutelrol.
Wat ze zoal doen?
• Afstemmen met organisatoren en ondersteunende diensten (ijs, ambulancedienst, verkeer, media enz.).
• Informatie delen in meerdere talen.
• Helpen bij logistiek, van pendelbussen tot tickets en slaapplaatsen.
• Extra beleving bieden voor de deelnemers en bezoekers,
winterwandelingen, sneeuwschoenroutes, arrensleetochten, cursussen op het ijs en nog veel meer.
Zo zorgen ze niet alleen voor een sportief hoogtepunt, maar versterken ze ook de warme band met de Nederlandse gasten, met inzet, gevoel én een fl inke portie Oostenrijkse charme.
Tot slot
Het Bureau Toerisme is de schakel tussen de mooie regio, de bezoekers en alle betrokken partners. Vooral in de winter – met de Alternatieve Elfstedentocht als hoogtepunt – doen ze er alles aan om onvergetelijke momenten te creëren. Ze kijken elk jaar weer uit naar hun Nederlandse vrienden!
Contact
Het Bureau is online bereikbaar en kunnen je helpen bij het vinden van een accommodatie, het boeken van de bustransfer naar station Greifenburg-Weissensee en het geven van informatie over de Weissensee zelf.
Het Bureau is online bereikbaar via www.weissensee.com
Wil je ze direct bereiken? Mail of bel dan naar info@weissensee.com +43 4713 2220
AEW herfstpuzzel
Horizontaal
3 kledingstuk voor je hand | 4 geen licht | 5 klassieke afstand | 8 kleine pannenkoeken | 9 medaille | 10 de andere | 11 jannes | 16 warme cacaodrank | 17 sport op ijs | 19 plaats olympische spelen | 20 sport in de sneeuw
Verticaal
1 | nummertjes invullen | 2 winterse neerslag | 6 grootste schaatsevenement | 7 traditionele soep | 12 gezellig gevoel | 13 dansavond | 14 prachtige omgeving | 15 sportvoeding | 18 houten vervoersmiddel
Puzzel en win!
Heb je de juiste oplossing gevonden?
Oplossing
Stuur je antwoord voor 1 december 2025 naar redactie@weissensee.nl. Onder de juiste inzendingen verloten we een paar leuke prijzen.
