Η Πλατεία, τεύχος 5ο by Αγανακτισμενοι στα Χανια

τεύχος 5ο, κυριακή 14/8/2011

H ΠΛΑΤΕΙΑ

Θέμα Ανάγκη συμμετοχής και μαζικότητα των κινημάτων

Editorial - Δράσεις

προστά στις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις που βιώνουμε στην Ελλάδα αλλά και τον κόσμο όλο τον τελευταίο καιρό, ήταν αναμενόμενο, ο κόσμος να αντιδράσει, να ενωθεί, να προσπαθήσει να αποκτήσει φωνή, και να διεκδικήσει τα αυτονόητα, με οποιονδήποτε τρόπο ένοιωσε ότι τον εκφράζει περισσότερο. Όποιος «υπεύθυνος» οραματιζόταν μια κοινωνία απόλυτα απαθή και παντελώς αμέτοχη, μπορεί να είχε, μόνο δύο πράγματα κατά νου: Είτε έτρεφε ελπίδες φρούδες από φόβο για όλα εκείνα με τα οποία θα χρειαζόταν να αντιπαρατεθεί, μέσα σε ένα πλαίσιο νοσηρούς και άλογης σκέψης, είτε, ένοιωθε απόλυτα σίγουρος για την αποτελεσματικότητα όλων των μεθόδων αποχαύνωσης των πολιτών : Ελλειμματική και προβληματική παιδεία, συνεχής τρομοκρατία, καθημερινή πλύση εγκεφάλου μέσω των τηλεοράσεων, και όχι μόνο. Είχε την πεποίθηση δηλαδή, ότι για να σηκωθεί κάποιος από τον καναπέ του και να διαμαρτυρηθεί για την άδικη Διαχείριση της ζωής του, θα έπρεπε πρώτα να αντιληφθεί. Και για να αντιληφθεί, θα έπρεπε να ξέρει. Και για να ξέρει θα έπρεπε να κλείσει την τηλεόραση και τα αυτιά του στα παπαγαλίστικα ΜΜΕ, που άλλοτε προβάλλουν και άλλοτε διαβάλλουν τις ειδήσεις – και τα κινήματα, ανάλογα με τις διαπλοκές τους. Θα στοιχημάτιζε σκεφτόμαστε, σίγουρα, και στην ήδη βεβαρημένη πραγματικότητα των Ελλήνων. Το «κοινό καλό» παραμερίζεται εύκολα, όταν μαστίζεσαι από την ανεργία, από την ανάγκη να βιοποριστείς όπως όπως. Σε συνθήκες, θα σκεφτόταν, συνεχούς φόβου και ανασφάλειας που ενισχύεται συστηματικά, με ακατάπαυστη αναπαραγωγή των δεινών που υπάρχει κίνδυνος να επωμιστεί ο κάθε ένας στο μέλλον, αν διαφωνήσει, αν διαφοροποιηθεί έστω και λίγο , το εγώ ισχυροποιείται, υπερβαίνει το εμείς, από ανάγκη. Η ισχυροποίηση του εγώ υπό αυτές της συνθήκες, θα μπορούσε να αναχθεί τελικά, με εξωτερική ώθηση, σε ζήτημα επιβίωσης. Σε αυτήν την περίπτωση, ναι, θα υπήρχε το ενδεχόμενο να μην αποφασίσει ο κόσμος, να εγκαταλείψει τη θαλπωρή και ασφάλεια της οικιακής του φωλιάς για να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Και όντως. Οι υπεύθυνοι με όλες αυτές τις σκέψεις, επιθύμησαν και βασίστηκαν σε μια κοινωνία που την χρειάζονταν άπραγη και άβουλη. Εν μέσω άλλων αντιδράσεων, όμως, σε απάντηση όλων των παραπάνω, ζήσαμε και την γέννηση των πλατειών. Τη γέννηση δηλαδή ενός χώρου πολιτικού, και όχι απολιτίκ, όπως υποβιβαστικά επέμειναν να τον χαρακτηρίζουν, που απαγκιστρώθηκε από την ανάγκη να οδηγείται από στερεότυπες αντιλήψεις και χρισμένους ηγέτες. Ενός χώρου, που συσπείρωσε και κινητοποίησε ευαισθητοποιημένους ανθρώπους κάθε ηλικίας και άποψης, και τους ενσωμάτωσε σε μια

διαδικασία καθημερινής τριβής, προβληματισμού, ενημέρωσης, αλλά και δημιουργίας, παραγωγής σκέψεων, λύσεων, προτάσεων, και δημοκρατικών διαλόγων. Το εγχείρημα της ενοποιημένης διαφορετικότητας, αντιλαμβανόμαστε, πως εκ γεννήσεώς του δε θα μπορούσε παρά να είναι επίπονο και δύσκολο. Είδαμε έτσι, χιλιάδες κόσμου, να γεμίζουν τις πλατείες, να τις πραγματώνουν, αλλά και να αποχωρούν. Η συμμετοχή στην πλατεία απαιτεί προσωπικό κόπο. Όσοι αναζητούσαν έτοιμες και εύκολες λύσεις, αλλά και για άλλους λόγους, όπως για παράδειγμα, όσοι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν το φόβο που δημιούργησε η άδικη, αντιδημοκρατική, και βάναυση καταστολή μιας διαμαρτυρίας πολιτικής και ειρηνικής, επέστρεψαν σπίτι τους. Δεν τους κατηγορεί κανείς. Είναι απολύτως ανθρώπινο να νοιώθεις την ανάγκη να υπερασπιστείς τη ζωή σου στο λίγο χρόνο που σου επιτρέπεται από τις συνθήκες να έχεις διαθέσιμο. Ούτε ήρωες είμαστε. Ούτε επαγγελματίες μιας οποιασδήποτε επανάστασης. Είμαστε απλοί άνθρωποι που βγήκαμε να ζητήσουμε πίσω τις ζωές και το δίκιο μας. Σε μια δημοκρατική κοινωνία έχουμε όλοι την ελευθερία του συνέρχεσθαι, την ελευθερία της συλλογικής έκφρασης, το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Η καταστρατήγηση αυτών των δικαιωμάτων, πιστεύουμε, θα έπρεπε να μας εξοργίζει, και όχι να μας κάνει εσωστρεφείς και να μας τρομάζει. Ο χειμώνας προβλέπεται δύσκολος, και γεμάτος από κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις. Τα μέσα καταστολής αυτών, είναι πανέτοιμα, καινούριοι εξοπλισμοί, νέα νομοσχέδια, ΜΜΕ έτοιμα να στρατευθούν στη σπίλωση και υποβάθμιση της σημασίας τους. Τα γνωρίζουμε όλοι, είτε συμμετέχουμε σε κινήματα, είτε απλά ξεφυλλίζουμε μια εφημερίδα. Το μέλλον είναι στα χέρια μας, κανείς δεν θα το διεκδικήσει για εμάς αν όχι εμείς οι ίδιοι. Οι δημοκρατίες εξυπηρετούν την κυριαρχία του λαού, δεν εξυπηρετεί ο λαός τις «δημοκρατίες». Αν έχουμε θυμώσει που ψάχνουμε διεξόδους δια της μεταναστεύσης, που αναγκαζόμαστε να συμβιβαστούμε με ένα σκοτεινό μέλλον που δεν ορίζουμε, που εξιδανικεύουμε το παρελθόν, λες και όλα δημιουργήθηκαν ξαφνικά σήμερα, που η παιδεία στον τόπο μας έρχεται σε δεύτερη μοίρα, που η κρίση μας κάνει τόσο εγωιστές, και αδιαφορούμε που τριγύρω μας αυτοκτονεί ο ένας συνάνθρωπός μας μετά τον άλλο, που μας νοιάζει πού θα πάμε διακοπές από το πού πάμε γενικώς, που οδηγούμαστε απλώς να επιβιώνουμε χωρίς ελπίδα και χωρίς όνειρα, ο καναπές μας πρέπει να μας ξεχάσει για καιρό. Δημοκρατικά, και ειρηνικά, είμαστε όλοι ένα! Οι πλατείες δεν υποχωρούν μπροστά στον επιβαλλόμενο φόβο.

Η Ομάδα Τύπου των “Αγανακτισμένων” Χανίων.

Δελτίο Τύπου ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

Δωρεάν μαθήματα σε μετεξεταστέους μαθητές Γυμνασίου

Το περιοδικό «Η Πλατεία» αποτελεί δράση των Αγανακτισμένων Χανίων, και κυκλοφορεί δωρεάν από την πλατεία Αγοράς, κάθε Κυριακή. Βρείτε μας στο διαδίκτυο: Facebook: ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ(ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΕΛΙΔΑ) ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ(ΕΠΙΣΗΜΗ ΟΜΑΔΑ) www.aganaktismenoixania.blogspot.com

Η Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας της Δημοτικής Αγοράς βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει ότι, σε συνεργασία με την ΕΛΜΕ Χανίων, εκπαιδευτικούς, και συλλόγους Γονέων, θα προσφέρονται δωρεάν μαθήματα σε μετεξεταστέους μαθητές Γυμνασίου χαμηλόμισθων οικογενειών. Η πρωτοβουλία αυτή δεν σκοπεύει να υποκαταστήσει τις ευθύνες και το ρόλο του δημοσίου για την παροχή ποιοτικής δωρεάν παιδείας. Πρόκειται για μια κίνηση αλληλεγγύης σε μια δύσκολη περίοδο όταν, εξαιτίας της αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της και των μέτρων λιτότητας που συρρικνώνουν εισοδήματα και απασχόληση, γονείς και εκπαιδευτικοί καλούνται να θυσιάσουν, στο βωμό του δημόσιου χρέους, το μέλλον και τα όνειρα της νέας γενιάς. Δεν θα τους αφήσουμε. Ευχαριστούμε θερμά τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ Χανίων και την Διευθύντρια του Α´ Γυμνασίου Χανίων, που αγκάλιασαν αυτήν την προσπάθεια. Ευχαριστούμε, επίσης, τους εκπαιδευτικούς, όλων των ειδικοτήτων, που αγόγγυστα δέχθηκαν να προσφέρουν αμισθί τις υπηρεσίες τους. Για περισσότερες πληροφορίες: 6946034990, 6972669645 Πληροφορούμε, επίσης, ότι το συσσίτιο που προσφέρεται στην Πλατεία της Δημοτικής Αγοράς συνεχίζεται σε καθημερινή βάση. Στα πλαίσια αυτά κάνουμε έκκληση στους συμπολίτες μας για την προσφορά πλαστικών πιάτων και πιρουνιών. Για περισσότερες πληροφορίες: 28210-93117.

Θέμα “Ανάγκη συμμετοχής και μαζικότητα των κινημάτων”

του Θανάση Τσακίρη

Κινήματα Πολιτών και Άμεση Δημοκρατία “Τα θεμέλια των μεγάλων κοινωνικών κινημάτων του παρελ-θόντος τέθηκαν κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων έρευνας, ανταλλαγής θεωρητικών απόψεων, συλλογικής δράσης, οργά-νωσης και αγώνα. Αυτό είναι κάτι που αληθεύει και για τις επερχόμενες φάσεις της κοινωνικής αλλαγής.” Noam Chomsky Αν αυτό το απόφθεγμα από τα γραπτά του μεγάλου αμερικανού διανοητή των ημερών μας ισχύει παντού και πάντοτε, εξίσου αληθινό φαντάζει -και σίγουρα είναι μετά τις εμπειρίες μιας ολόκληρης εικοσαετίας και όχι μόνο – το ερώτημα ενός άλλου μεγάλου στοχαστή, που μας λείπει εδώ και 23 χρόνια, του Νίκου Πουλαντζά: «Πώς να συλλάβουμε έναν ριζικό μετασχηματισμό του Κράτους συναρθρώνοντας τη διεύρυνση και το βάθεμα των θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των ελευθεριών (που ήταν και μια κατάκτηση των λαϊκών μαζών) με την ανάπτυξη των μορφών δημοκρατίας στη βάση και τη διασπορά αυτοδιαχειριστικών εστιών». Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα του σοσιαλισμού˙ ένα πρόβλημα που δεν έλυσε η Οκτωβριανή επανάσταση το 1917, δεν έλυσε η κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας το 1944, αλλά το έθεσε με αναπάντεχο και δημιουργικό τρόπο ο Μάης του ’68, η Άνοιξη της Πράγας, ο φοιτητικός Ιούνης του Πεκίνου, τα κοινωνικά κινήματα των πολιτών για την οικολογία, το φεμινισμό, τα δικαιώματα των νέων και των μεταναστών, για το δικαίωμα στην αυτοέκφραση και την αυτοδιάθεση. Το ερώτημα το θέτει η καθημερινή μας πρακτική και οι δικές μας οι προσωπικές εμπειρίες από τους αγώνες μας. Γεννιέται, λοιπόν, ένα νέο ερώτημα. Πώς θα μπορούσαν σήμερα να συμβάλλουν τα κινήματα πολιτών στην άμεση δημοκρατία; Σύμφωνα με έναν ορισμό: «Κοινωνικό κίνημα είναι μια ομάδα ανθρώπων που εμπλέκονται με τρόπο ιδεολογικά συνεπή και μη θεσμοποιημένο στην αλλαγή της τρέχουσας κατάστασης και τροχιάς της κοινωνίας». Συνεπώς, ο ίδιος ο ορισμός του «κοινωνικού κινήματος» είναι το έδαφος πάνω στο οποίο μπορούν να στηριχθούν οι θεωρίες περί «κοινωνικών κινημάτων». Μερικά από αυτά τα ερωτήματα είναι τα εξής: Ερώτημα 1. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι ικανοποιημένοι από την τρέχουσα κατάσταση της κοινωνίας και την κατεύθυνση την οποία φαίνεται ότι ακολουθεί; Απάντηση: Γιατί υπάρχουν πάντα κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι με βάση διάφορα κριτήρια, όπως η ταξική προέλευση και θέση, το φύλο, η φυλή, η εθνοτική ομάδα, ή υπάρχουν πάντοτε προβλήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον, την παιδεία και άλλα που δεν έχουν άμεση ταξική αναφορά ούτε καθορίζονται από την κοινωνική θέση ή την κοινωνική ταυτότητα με μια στενή έννοια. Ερώτημα 2. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί εμπλέκονται σε κοινωνικά κινήματα αντί να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα αυτά σε ατομική βάση ή με τρόπους θεσμοποιημένους; Απάντηση: Γιατί δεν υπάρχει ένα σύστημα λήψης αποφάσεων που να ενσωματώνει ισότιμα στις δομές του όλες τις πτυχές και τις ιδιότητες-ταυτότητες των πολιτών. Ερώτημα 3. Γιατί πιστεύουν ότι αυτός ο προτεινόμενος τύπος αλλαγής είναι ταυτόχρονα θεμιτός και επιθυμητός; Απάντηση: Αυτό εξαρτάται πολύ περισσότερο από τη συγκυρία, από τις συνθήκες και τις αντιλήψεις που κυριαρχούν σε κάθε συγκεκριμένο κοινωνικό συσχετισμό. Αν το παράδειγμα των

ΗΠΑ δεν μας λέει τίποτα, τότε πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την σημερινή εξέγερση των ως πρόσφατα βουτηγμένων στην κατα-νάλωση Αμερικανών που διεκδικούν ξανά τα δικαιώματά τους; Ερώτημα 4. Γιατί άλλοι εμπλέκονται στα κινήματα αυτά και άλλοι όχι, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν τα ίδια ή παρόμοια ατομικά ή συλλογικά προβλήματα; Απάντηση: Επειδή αντικειμενικά δεν επηρεάζονται όλοι και όλες στον ίδιο βαθμό από τα προβλήματα που ενδεχομένως να είναι κοινά για όλη την ανθρωπότητα. Είναι χαρακτηριστικότατο το παράδειγμα των εύπορων τάξεων που διαθέτουν βίλες σε καθαρές εξοχικές περιοχές σε σχέση με την αθλιότητα και τη μιζέρια που βιώνουν οι εξαθλιωμένες μάζες των μεταναστών και των προσφύγων σε βρόμικες και υποβαθμισμένες συνοικίες και παραγκουπόλεις στα κέντρα ή στα προάστια των «μεγα-πόλεων». Ιδεολογικές και κοινωνικές προκαταλήψεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές, με λίγα λόγια η ιδιαίτερη πολιτική και κοινωνική κουλτούρα μιας ομάδας ανθρώπων μπορεί να παίξει ρόλο υποκινητή αγώνων ή να συμβάλει στην παραπέρα παθητικοποίηση και συντηρητικοποίηση. Ερώτημα 5. Γιατί, και εδώ είναι που υπεισέρχεται ο παράγοντας της συγκριτικής πολιτικής ανάλυσης, συγκεκριμένες κοινωνίες ή τύποι κοινωνιών παρουσιάζουν υψηλότερους βαθμούς κινηματικής δραστηριότητας σε σχέση με άλλες; Απάντηση: Κάθε κοινωνικός σχηματισμός έχει διαφορετικό ιστορικό διαμόρφωσης των δομών του και της πολιτικής και κοινωνικής κουλτούρας και συμπεριφοράς των πολιτών με αποτέλεσμα τις διαφορετικές ποσοτικά και ποιοτικά κοινωνικές κινητοποιήσεις. Σε μια κοινωνία όπου η κουλτούρα είναι ατομικιστική (π.χ. ΗΠΑ, Ελλάδα κλπ) η συμμετοχή των πολιτών είτε πολιτικοποιείται σε μεγάλο βαθμό από τα πάνω και είναι επιφανειακή είτε είναι ευκαιριακή. Ερώτημα 6. Γιατί μέσα στην ίδια κοινωνία, ή γενικότερα στον ίδιο τύπο κοινωνιών, τα κινήματα διαφοροποιούνται μεταξύ τους τόσο μορφικά όσο και ιδεολογικά; Απάντηση: Και εδώ ο ιστορικός παράγοντας ορισμένες φορές έχει καθοριστική επίδραση. Για παράδειγμα η Γερμανική περίπτωση όπου το Οικολογικό κίνημα προήλθε από την αγωνιστική παράδοση της δεκαετίας του ’60, και όπου το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με την κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού με το Χριστιανοδημοκρατικό άφησε ένα μεγάλο κενό στην κοινωνική αντιπολίτευση, με αποτέλεσμα, βοηθούσης και της διάσπασης της Γερμανίας σε δύο ανταγωνιζόμενα κράτη, να εμφανιστεί το Κόμμα των Πρασίνων στο ρόλο της μοναδικής ριζικής αντιπολίτευσης της δεκαετίας του ’70 σε αντίθεση με την περίπτωση της Σουηδίας, όπου το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κυριαρχούσε επί 50 χρόνια ελέγχοντας πολύ πιο αποτελεσματικά τα κοινωνικά κινήματα. Ερώτημα 7. Γιατί μερικά κινήματα πετυχαίνουν στον α΄ ή β΄ βαθμό τόσο τους γενικότερους στόχους τους όσο και τους ειδικούς ενώ άλλα αποτυγχάνουν; Απάντηση: Το θέμα αυτό είναι ακόμη πιο περίπλοκο καθώς έχουμε να κάνουμε με διαφορετικού χαρακτήρα κοινωνικά κινήματα που αποτελούνται από διαφορετικά συγκροτημένες κοινωνικές τάξεις και ομάδες, που διαθέτουν τις δικές τους ξεχωριστές ιστορικές καταβολές και που οι νοοτροπίες τους είναι εντελώς διαφορετικές. Παραδείγματος χάριν, άλλη είναι η ιστορική συγκρότηση του αγροτικού κινήματος, η κοινωνική βάση του που είναι μαζική και επηρεάζει άμεσα τις πολιτικές στρατηγικές των κομμάτων και άλλη είναι η συγκρότηση του οικολογικού κινήματος στην Ελλάδα που αναπτύχθηκε – όσο αναπτύχθηκε – για να αντιμετωπίσει σε σύντομο χρονικό διάστημα τέτοιας τάξης και μεγέθους προβλήματα που χρειάστηκε πολύς χρόνος για να δημιουργηθούν και να τα συνειδητοποιήσει ένα κοινωνικό ακροατήριο ποικίλων προελεύσεων και διαστάσεων.

4 Θέμα “Ανάγκη συμμετοχής και μαζικότητα των κινημάτων” Από pitsirikos.net

Η γενιά του Πολυτεχνείουκαι η γενιά του Συντάγματος

ταν αναμενόμενο πως τα παιδιά που διαδηλώνουν επί μέρες στην πλατεία Συντάγματος θα βαφτίζονταν από πολλούς «η γενιά του Συντάγματος» και θα γίνονταν αμέσως οι απαραίτητες –για τα ελληνικά δεδομένα- συγκρίσεις με τη γενιά του Πολυτεχνείου. Όσοι έσπευσαν να βαφτίσουν τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος «γενιά του Συντάγματος» και να κάνουν τη σύγκριση με τη γενιά του Πολυτεχνείου ξεχνούν κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν ήταν στο Πολυτεχνείο. Στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν μόνο μερικές χιλιάδες γενναίων και όμορφων νέων. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων της γενιάς του Πολυτεχνείου δεν πέρασε ούτε έξω από το Πολυτεχνείο. Το 1973 μπορεί να μην υπήρχαν στα ελληνικά σπίτια τόσοι καναπέδες όσοι υπάρχουν σήμερα αλλά υπήρχαν πολυθρόνες, καρέκλες, σκαμπό και κρεβάτια. Με την εξαίρεση των λίγων νέων που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, οι υπόλοιποι νέοι της ηλικίας τους βρίσκονταν στα σπίτια τους. Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο σπίτι της. Αν η γενιά του Πολυ-τεχνείου ήταν στο Πολυτεχνείο, η κατάσταση στη χώρα –κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης- θα ήταν πολύ διαφορετική. Θα είχαμε πραγματική δημοκρατία–όχι τη συνέχεια της χούντας με κουστούμια και γραβάτες αντί για στρατιωτικές στολές.

Η γενιά του Συντάγματος δεν είναι στο Σύνταγμα. Η γενιά του Συντάγματος είναι στους καναπέδες της. Στο Σύνταγμα βρίσκoνται μερικές χιλιάδες νέοι που προσπαθούν με αγωνία να επικοινωνήσουν και να οργανωθούν. Για μια πραγματική δημοκρατία, για μια ελεύθερη χώρα. Η γενιά του Συντάγματος που βρίσκεται στο σπίτι της ξέρει πως το Σύνταγμα την περιμένει. Σε αντίθεση με τη γενιά του Πολυτεχνείου –που δεν είχε διαδίκτυο για να επικοινωνήσει, να ενημερώσει και να ενημερωθεί- η γενιά του Συντάγματος δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν μπορεί να πει πως δεν γνωρίζει – ξέρει τα πάντα για το Σύνταγμα. Απλώς, δεν πάει. Από ιδιωτεία, από κυνισμό, από αδιαφορία, από βαρεμάρα; Πάντως, δεν πάει.

Από giusurum.blogspot.com

Σημεία των καιρών Τις τελευταίες ημέρες ακούγοντας (θέλοντας και μη αφού όπου και να πας αυτά ακούς) για την κρίση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, μας έρχεται στο μυαλό το εξής απόσπασμα από το βιβλίο του Ραφαηλίδη με τίτλο "Επαναστατικά και Απελευθερωτικά Κινήματα": "...Ούτως ή άλλως είναι (ο κομουνισμός) ο νόμιμος διάδοχος του καπιταλισμού. Που, όπως όλα, κάποτε θα πεθάνει κι αυτός. Είτε σε δυστύχημα (μη αναστρέψιμη μεγάλη οικονομική κρίση), είτε με ευθανασία (επανάσταση), είτε από γήρας. Όπως και να πεθάνει όμως, το σίγουρο είναι πως θα πεθάνει. Όλοι ευχόμαστε να πεθάνει, όσο γίνεται πιο ήσυχα. Αν μάλιστα αυτοκτονήσει από τύψεις, τόσο καλύτερο για όλους μας. Αλλά που τέτοια ευαισθησία. Άλλωστε, το απαγορεύει και ο καλός του σύμμαχος, ο κατεστημένος και ιδρυματικός χριστιανισμός....” Λέτε τελικά το δυστύχημα να είναι κοντά;;; ¨Η τελικά θα τον σώσουν οι καλοί γιατροί (χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αγορές) και λοιποί συγγενείς;;; Αλήθεια τώρα που μιλήσαμε για γιατρειές τέτοιου τύπου έχουμε μια απορία. Γιατί σε όλον τον κόσμο οι δικτάτορες, οι άκρα πιστεύοντες τον φιλελευθερισμό (που συνήθως είναι συνδεδεμένος με τον καπιταλισμό) χρησιμοποιούν εκφράσεις και ατάκες για ασθενείς, γιατρειές, επείγοντα περιστατικά κλπ;;; Τι να πρωτοθυμηθούμε;; Τον Παπαδόπουλο;;; Τον Παπανδρέου (νύν και πρώην), τους Ευρωπαίους "σωτήρες" μας;; Τους Αμερικάνους όταν πρόκειται να "αποδώσουν δικαιοσύνη" σε κάποια γωνιά του πλανήτη;;

Το Σύνταγμα περιμένει τη γενιά του Συντάγματος. Όποιος δεν πάει στο ραντεβού με την ιστορία δεν θα έχει καμία δικαιολογία αύριο, ούτε θα έχει το δικαίωμα να παραπονιέται για τους κακούς πολιτικούς που κάνουν ό,τι θέλουν στον αθώο λαό. Το χειρότερο; Θα τον βρίζουν τα παιδιά του και θα έχουν δίκιο. Στο Σύνταγμα –σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο– δεν πρόκειται να εισ-βάλει κανένα τανκ. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ούτε πύλη, ούτε κάγκελα στο Σύνταγμα. Εσύ καλείσαι να γίνεις το τανκ, να γκρεμίσεις την πύλη του ατομικισμού και της μοιρολατρίας, να γκρεμίσεις και την πόρτα του σπιτιού σου, να βγεις έξω και να πας στο Σύνταγμα. Το Σύνταγμα είναι εκεί. Και σε περιμένει. Όχι για πάντα, όμως.

Θέμα “Ανάγκη συμμετοχής και μαζικότητα των κινημάτων”

από Μελίνα Αζούδη

«Σε σένα, σε σένα μιλάω που σκύβεις το κεφάλι κάτω. Ομολογείς ή αρνείσαι ότι τα έκανες όλα αυτά;» Eτσι θα σου απευθυνόμουν αν ήσουν ένας. Έτσι λοιπόν θα σου γράψω σαν να ήσουν ένα πρόσωπο παρόλο που είσαι ακόμα εκατοντάδες. Σου γράφω λοιπόν… Πάλι σε άκουσα σήμερα να μιλάς και να κατηγορείς εκείνους που μετατρέψανε την παραλία σε «bordello». Φώναξες ότι γέμισε ο Λευκός Πύργος, το Σύνταγμα και οι πλατείες «αλήτες και χασομέρηδες» που μαζεύονται για το χαβαλέ. Είπες ότι όλο αυτό κατάντησε ένα «πανηγύρι» και θύμωσες γι’ αυτό. «Ωραία αγανάκτηση» γέλασες ειρωνικά. Και ήτανε τα λόγια σου αυτά που πυροδότησαν τη δική μου αγανάκτηση καθηλώνοντας με μπροστά στον υπολογιστή μου από ανάγκη να βάλω μια τάξη στα πράγματα. Είμαι σχεδόν δεκαοχτώ. Μόλις τελείωσα το σχολείο. Βλέπω το μέλλον μου σκοτεινό και αβέβαιο να με καλεί και δεν θέλω να κάνω ένα βήμα μπροστά. Δεν επιθυμώ μια ζωή σε μια χώρα κατεστραμμένη, σε μια χώρα που θα έχει αρνηθεί την ιστορία και τους αγώνες της. Αγανακτώ με αυτούς που θυσιάζουν αυτή και τους ανθρώπους της στο βωμό του αχόρταγου ιδιωτικού συμφέροντος. Και αγανακτώ μαζί σου. Σου λέω, λοιπόν, ότι σε άλλη κατεύθυνση πρέπει να στραφείς. Η κριτική που ασκείς είναι η κριτική του καναπέ και της παντόφλας. Κατηγορείς αυτούς που «καταστρέφουν» την παραλία και τις πλατείες, ενώ εσύ σκοπεύεις να περάσεις όλη σου τη ζωή άπραγος και υπνωτισμένος μπροστά σε μία τηλεόραση. Δεν βλέπεις την απειλή που έρχεται; Όχι, την βλέπεις, αλλά προσποιείσαι ότι δεν την είδες και στρέφεις το κεφάλι αλλού. Κάποιοι προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο προχωρώντας ένα βήμα μπροστά και ξεχύνονται εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους. Δεν θα έπρεπε να είσαι μαζί τους; Εσύ που ξεστόμισες πάλι αυτά τα λόγια παρόλο που βυθίζεσαι μαζί με εμάς στον ίδιο βούρκο, όσο έχεις το κεφάλι σου έξω από τη λάσπη, αναπνέεις και περιμένεις να σε τραβήξουμε εμείς από το λάκκο. Θεωρείς παρόλο που δεν έχεις ακόμα αποδημήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο ότι κατοικείς στις νήσους των μακάρων. Νομίζεις ότι τα προβλήματα γύρω σου δεν σε αγγίζουν! Να έχεις υπόψη σου, λοιπόν, ότι όταν «οι άνεμοι» φέρουν την καταιγίδα και στο δικό σου νησάκι θα αναγκαστείς να ανοίξεις με τη σειρά σου την προστατευτική ομπρέλα για να μην παρασυρθείς απ’ τη βροχή. Αν θεωρείς όμως τώρα ότι η δική σου ομπρέλα προστατεύει αποτελεσματικότερα από το νερό μην την κρατάς για τον εαυτό σου αλλά πρότεινέ την και στους άλλους…

Ας μην γελιόμαστε, λοιπόν, και ας μην αναζητούμε για τα προβλήματα της χώρας μας λύσεις ιδανικές στο προτεινόμενο λυσάρι που κάποιοι άλλοι ετοιμάζουν πάντα για μας. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να πίνουμε το τσάι μας περιμένοντας το 17ο μνημόνιο που από τα «προσεχώς» αναμένεται στις οθόνες μας πιο σύντομα από όσο μερικοί διανοούνται ή ίσως ελπίζουν.

Και σε ρωτάω τώρα ,εγώ η σχεδόν 18χρονη, που της μεταβίβασες την υποχρέωσή σου να φροντίζεις για την χώρα και τον κόσμο του οποίου θα αποτελείς οργανικό μέρος μέχρι και το τέλος της θητείας σου σε αυτόν: «Ομολογείς ή αρνείσαι ότι ήξερες και δεν μίλησες; Ομολο-γείς ή αρνείσαι ότι δεν προστάτεψες το κοινό και των δυο μας μέλλον; Τέλος, σε ξαναρωτώ αν θα έρθεις μαζί μας στην πλατεία ή αν θα περιμένεις ως τη στιγμή που η πλατεία θα γίνει το μοναδικό σου σπίτι.» Και θα τελειώσω το γράμμα μου με ένα ποίημα του Martin Niemoller. «Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει».

«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος…» Στην αρχή του κινήματος στην πλατεία Αγοράς ζητήθηκε από τον κόσμο να γράψει ότι επιθυμούσε σε ένα τετράδιο που κυκλοφόρησε χέρι-χέρι. Η ίδια κίνηση έγινε και στην Αθήνα από την κίνηση αλληλεγγύης εργαζομένων και ανέργων «Δικαίωμα». Σταχυολογούμε από αυτά που έγραψε ο κόσμος. Πλατεία Δημοτικής Αγοράς - Μια κοινή φωνή να γίνουμε όλοι! - Η σημερινή δεν είναι διαδήλωση, είναι επανάσταση. Δεν τα φάγαμε, μαζί τα φάγανε. Ο Λαός δεν αντέχει. Κάθε μέρα να μαζευόμαστε εδώ, όλοι μαζί στην πλατεία να δίνουμε το παρόν και να αντιδράσουμε γιατί το μνημόνιο, έγινε “μνημόσυνο”. - Είναι όμορφη η μάζωξη... Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την βουβή οργή. Θέλουν ο καθένας να κοιτάει το σώζων εαυτώ σωθήτω. Όλοι μαζί, να συζητάμε μεταξύ μας εδώ κάθε βράδυ. Η οργή γίνεται πράξη αξιοπρεπής....Να ενωθούμε όλοι μαζί και να δούμε μετά πως θα μας δουν διαφορετικά όλοι μαζί. ΝΑΙ! - Η αγωνία όλων εδώ είναι να μιλήσουμε. Μια λαϊκή συνέλευση σ' όλη την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη είναι πρωτόγνωρο! - Ας κοιταχτούμε στα μάτια και ας συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια! Ας αφήσουμε αυτά που κουβαλάμε και ας μιλήσουμε για την αγωνία μας.... Δεν είμαστε αναλώσιμοι και δεν είμαστε μόνοι μας! Έχουμε πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας...Μη φοβάστε να λέτε τη γνώ-

μη σας. Κάθε αρχή και δύσκολη και θα τα καταφέρουμε. - Όσο η πλατεία γεμίζει, η εξουσία αδειάζει. Πλατεία Συντάγματος - Η Βουλή τόσα χρόνια στο ψέμα, ήρθε η ώρα για την αλήθεια. - Μπορεί κατά τα λεγόμενά τους να ’μαι μικρή, αλλά ξέρω τι συμβαίνει και είμαι εδώ για να το αλλάξω. Μια συνειδητοποιημένη 14άρα. - Είμαστε εκατομμύρια, είναι μόνο 300. - Κάθε μέρα εδώ, δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν. - Ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα στους νεκρούς του. - Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως είμαι σπόρος. - Together we stand, divided we fall. (Όταν είμαστε μαζί αντέχουμε, όταν διαχωριζόμαστε πέφτουμε). - Το αύριο μας ανήκει, φέρ’ το πίσω! - Τα μεγάλα ταξίδια ξεκινούν με ένα μικρό βήμα. - Αξιοκρατία, ελευθερία, ζωή χωρίς πνευματικό και διανοητικό θάνατο. - Ας κάνουμε το φόβο οργή, την οργή αγώνα, τον αγώνα όραμα, το όραμα ζωή. - Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εδώ, πού; Αν όχι εμείς, ποιοι; Άμεση δημοκρατία τώρα. - Μη ρωτάς αν θα νικήσεις ή αν θα νικηθείς. Πολέμα!

6 Διαθλαστικός Φακός στην Επικαιρότητα από διάφορα ΜΜΕ

Standard & Ρoor's: ο νέος... πλανητάρχης! Παγκόσμιο συναγερμό έχει προκαλέσει η υποβάθμιση – για πρώτη φορά – της αμερικανικής οικονομίας από το διεθνή οίκο S&P’s. H Κίνα, που κατέχει 1 τρισ. δολάρια σε αμερικανικά ομόλογα, ζήτησε διασφαλίσεις ότι τα χρεόγραφα που κατέχει σε δολάρια είναι ασφαλή, και πρότεινε την υιοθέτηση ενός σταθερού και ασφαλούς αποθεματικού νομίσματος, «ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο καταστροφής». Ειδικότερα. Εν μέσω των κλυδωνισμών στις διεθνείς αγορές για την κρίση χρέους που πλήττει και τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor’s προχώρησε σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ, από τη βαθμίδα AAA στην βαθμίδα AA+. Πρόκειται για την πρώτη υποβάθμιση στην ιστορία των ΗΠΑ και η εξέλιξη χαρακτηρίζεται δραματική για τη μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη. Ο S&P’s υποβάθμισε την αξιολόγησή του για το μακροπρόθεσμο χρέος των ΗΠΑ κατά μια βαθμίδα, από το AAA στο AA+, επικαλούμενος τις ανησυχίες για το έλλειμμα. Τα αμερικανικά ομόλογα, τα οποία άλλοτε αποτελούσαν την αδιαμφισβήτητα ασφαλέ-

στερη επένδυση σε διεθνές επίπεδο, αξιολογούνται πλέον χαμηλότερα από τα ομόλογα που εκδίδονται από χώρες όπως η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία και ο Καναδάς. Η προοπτική για την αξιολόγηση του αμερικανικού χρέους είναι αρνητική, ανέφερε ο S&P’s σε ανακοινωθέν του, κάτι που σημαίνει ότι είναι πιθανή και νέα υποβάθμιση του αξιόχρεου των ΗΠΑ μέσα στους επόμενους 12 ώς 18 μήνες. ενώ κυβερνητικές πηγές που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις με τον οίκο αξιολόγησης, χαρακτήρισαν την ανάλυσή του εσφαλμένη. Η -δίχως προηγούμενο- υποβάθμιση χαρακτηρίζεται ως δραματική εξέλιξη για τη μεγαλύτερη οικονομία σε διεθνές επίπεδο. Είναι πιθανό να σημάνει την αύξηση του κόστους δανεισμού τόσο για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, όσο και για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές. «Η υποβάθμιση αντανακλά την άποψή μας ότι το σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής, στο οποίο συμφώνησαν το Κογκρέσο και η κυβέρνηση, υπολείπεται αυτού που, κατά την άποψή μας, θα ήταν αναγκαίο για να σταθεροποιηθεί η μεσοπρόθεσμη δυναμική του

από Eλευθεροτυπία

Αναβαθμίζονται... υποβαθμιζόμενα τα ΚΕΠ! Θα μπορούσε να είναι δημοσιογραφική φάρσα: «η υποβάθμιση των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) ή και το κλείσιμό τους». Δεν πρόκειται όμως για αστείο, αλλά για γεγονός που, όσο και αν το αρνούνται οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, φαίνεται πως πολύ δύσκολα θα αποτραπεί. Η είδηση για το κλείσιμο των 460 ΚΕΠ, λόγω έλλειψης προσωπικού, έχει θορυβήσει τους εργαζομένους στα Κέντρα που βλέπουν πως όποιος (συμβασιούχος) φεύγει, πολύ δύσκολα επιστρέφει και όσες θέσεις μένουν κενές δεν αναπληρώνονται, με αποτέλεσμα το λουκέτο σε εκατοντάδες ΚΕΠ να μοιάζει αναπόφευκτο. Και όσο κι αν ο υφυπουργός, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Ντ. Ρόβλιας διαβεβαίωσε το προεδρείο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Εργαζομένων ΚΕΠ πως η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί ώστε τα ΚΕΠ να αναβαθμιστούν...

κυβερνητικού χρέους», ανέφερε ο S&P’s στο σχετικό ανακοινωθέν του.

από tvxs.gr

Τον χρυσό των χωρών του νότου ζητά τώρα η Γερμανία! «Ο κυβερνητικός συνασπισμός προσπαθεί να πάρει το χρυσό των παραβατών του ελλείμματος», είναι ο τίτλος αποκαλυπτικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Financial Times Deutschland. Ειδικοί των δύο κομμάτων, του Χριστιανοδημοκρατικού και του Φιλελεύθερου, επεξεργάζονται νέα αιτήματα προς τους παραβάτες της Ευρωζώνης: οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, να ανοίξουν τα αποθέματά τους σε χρυσό.

«Θα πρέπει να τακτοποιήσουν τα δημοσιονομικά τους, με ιδιωτικοποιήσεις και ρευστοποίηση των αποθεμάτων τους σε χρυσό», δηλώνει στην εφημερίδα ο Mi-

chael Fuchs, αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Φιλελευθέρων. «Οι υπερχρεωμένες χώρες πρέπει να προχωρήσουν σε πώληση χρυσού καθώς και την κατάθεση των αποθεμάτων τους σε χρυσό ως εγγυήσεις προς την ΕΚΤ», προσθέτει ο Frank Schäffler, ειδικός επί των δημοσιονομικών του ίδιου κόμματος. «Αυτές οι χώρες θα έπρεπε να εκποιήσουν την περιουσία τους, πολύ πριν ζητήσουν βοήθεια από τους άλλους». Σύμφωνα με τον κ. Schäffler, η πώληση του χρυσού θα είχε επίσης μία συμβολική επίδραση στις ταραγμένες αγορές ομολόγων: «Θα αποτελούσε ένα μήνυμα ότι αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα τους σοβαρά, αφού καταφεύγουν στα σκληρά τους αποθέματα». Την ίδια άποψη έχει και ο Klaus-Peter Flosbach, υπεύθυνος για τα δημοσιονομικά στην κοινοβουλευτική ομάδα των Χριστιανοδημοκρατών. Η Ιταλία κατέχει μετά τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το τέταρτο μεγαλύτερο απόθεμα σε χρυσό παγκοσμίως, ύψους περίπου 134 δισ. δολαρίων προσθέτει το ρεπορτάζ της εφημερίδας...

Από Πλατεία σε Πλατεία

Από amesi-dimokratia.org

Ο ήλιος ανατέλει, οι αγανακτισμένοι επανακαταλαμβάνουν την Puerta del Sol

έσσερις μέρες μετά την εκκένωση από την αστυνομία και μία μέρα μετά την χειρότερη αστυνομική βία από την αρχή των διαμαρτυριών, οι αγανακτισμένοι της Μαδρίτης επέστρεψαν στην πλατεία. «Υπήρχαν δάκρυα. Υπήρχαν χαμόγελα. Αλλά πάνω απ' όλα ήταν οι κραυγές της νίκης. Μετά από μία τετραήμερη αντιπαράθεση με την αστυνομία, που εκκένωσε την πλατεία την Τρίτη και ουσιαστικά την κατέλαβε από τότε, χιλιάδες αγανακτισμένων (16.500 χιλιάδες) ξαναπήραν πίσω την πλατεία. “Ο ήλιος έχει ανατείλει!” φωνάζανε ενθουσιασμένοι οι διαδηλωτές, που μόλις 24 ώρες πριν είχαν ματώσει στην επίθεση των ΜΑΤ καθώς διαδήλωναν μπροστά στο υπουργείο Εσωτερικών... Πάνω απ'όλα η επανακατάληψη της Sol είναι μία απίστευτη νίκη της μη-βίας και απόδειξη του θάρρους και της αποφασιστικότητας των διαδηλωτών. Ενώ ήταν πάντα καθαρό ότι η εκκένωση της πλατείας θα στρέφονταν ενάντια σε αυτούς που την επιχείρησαν, κανείς δεν περίμενε την τόσο μεγάλη, αυθόρμητη, μαζική κινητοποίηση... Η πανηγυρική ατμόσφαιρα και η ανατρεπτικότητα της μη βίας του κινήματος απόδειξαν για μια ακόμα φορά την στρατηγική υπεροχή τους στις καταπιεστικές τακτικές αυτών που βρίσκονται στην εξουσία. Τη μη προβλεψιμότητα των αγανακτισμένων απλά δεν μπορεί κανείς να την καταπιέσει. Το αποκεντρωμένο, δικτυωμένο κίνημα λειτουργεί σαν την λερναία ύδρα: αν κόψεις ένα κεφάλι σύντομα θα έρθεις αντιμέτωπος με χιλιάδες θυμωμένα πρόσωπα στον δρόμο. Κατέλαβε την πλατεία του λαού και ο λαός θα καταλάβει όλους τους δρόμους....

Από aganaktismenoi-thess.blogspot.com

Θεσσαλονίκη: Αστυνομοκρατία και προκλήσεις Την Τρίτη 9/8 ομάδα αγανακτισμένων στη Θεσσαλονίκη συγκεντρώθηκε στο «Μακεδονία Παλλάς» όπου μίλησε ο υπουργός υγείας Α. Λοβέρδος. Ειρηνικά οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα αποδοκιμασίας ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές ειδικότερα στον τομέα της υγείας. Καταγγέλλοντας την μεγάλη παρουσία αστυνομικών κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας οι Αγανακτισμένοι του Λευκού Πύργου αναφέρουν πως «μια κυβέρνηση που επιστρατεύει εκατοντάδες ΜΑΤ σε κάθε κίνησή της δεν έχει την παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση για τις ενέργειές της» και συμπληρώνουν πως παρότι υπήρχαν δημοσιογράφοι και κάμερες στην περιοχή «το θέμα θάφτηκε επιμελώς από τα ΜΜΕ, τα οποία υπηρετούν στο ακέραιο τα συμφέροντα των εργοδοτών τους». Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο μέρες μετά, το πρωί της Πέμπτης συνελήφθη στην πλατεία του Λευκού Πύργου αγανακτισμένο που άπλωσε πανό στο πλακόστρωτο του χώρου όπου πραγματοποιείται η συνέλευση. Η Λαϊκή Συνέλευση καταγγέλλει «τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της Ελληνικής Αστυνομίας της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και της Δημοτικής Αστυνομίας κατά των αγανακτισμένων πολιτών της Θεσσαλονίκης».

Αμέσως με την επιστροφή τους στην πλατεία, οι αγανακτισμένοι συμβολικά έστησαν το πρώτο δοκάρι του νέου κέντρου πληροφοριών/ενημέρωσης. Του μόνιμου σημείου ενημέρωσης του κινήματος που είχε καταστραφεί από εργάτες του δήμου μετά την εκκένωση της Τρίτης. Το βράδυ πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη λαϊκή συνέλευση στην πλατεία... Δεν είναι καθαρή η από δω και μπρος αντίδραση των αρχών...Αλλά ανεξάρτητα από το τι θα ακολουθήσει, η αστυνομία πρέπει τώρα να αναγνωρίσει την αντοχή και την δύναμη αυτού του λαϊκού κινήματος. Οι τελευταίες τέσσερις μέρες ήταν μία καθαρή υπενθύμιση προς τις αρχές: Μην παίζετε με το συνταγματικό μας δικαίωμα στην συγκέντρωση, ειρηνική σύναξη και πολιτική συμμετοχή – και αν το κάνετε, κινδυνεύετε να μετατρέψετε μία απλή πλατεία σε ένα λαμπρό σύμβολο αντίστασης. Ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί. Και θα αντισταθεί ειρηνικά μέχρι τέλους...»

από agonaskritis.gr

Κουράκης όπως λέμε... Καμίνης και Μπουτάρης; Τελεσίγραφο έως το Σάββατο 13/8 έδωσε ο εισαγγελέας Ηρακλείου στους Αγανακτισμένους για να αποσύρουν τις σκηνές από την πλατεία Ελευθερίας. Με την απειλή επέμβασης παρόμοια με του Συντάγματος να εμφανίζεται μετά τη Θεσσαλονίκη και στο Ηράκλειο η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Ελευθερίας είχε ήδη από την προηγούμενη ημέρα απευθυνθεί στον δήμαρχο της πόλης με μήνυμα το οποίο αφού αναφέρεται στην αγαστή συνεργασία των «σοσια-ληστών» δημάρχων Αθήνας και Θεσσαλονίκης με την αστυνομία για την εκκένωση των πλατειών , αλλά και στις επιθέσεις που δέχθηκε η Λαϊκή Συνέλευση της πλατείας Δημοτικής Αγοράς Χανίων με δικαιολογία την «ιερή αγορά του τουρισμού» αναφέρει: «Σύντροφε σοσιαλιστή» δήμαρχε Ηρακλείου Κουράκη, δε γνωρίζουμε αν στο πίσω μέρος του μυαλού σας ζηλεύετε τη δόξα των προαναφερθέντων συντρόφων σας δημάρχων. Σας δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι οποιαδήποτε ανάλογη απόπειρα καταστολής της πλατείας Ελευθερίας θα απαντηθεί δυναμικά και μαζικά από το λαό του Ηρακλείου. Σε περίπτωση δε καταστολής, θα σας θεωρήσουμε πολιτικά υπεύθυνους με ότι αυτό συνεπάγεται. Σε μιά απο τις ασχημότερες πόλεις της Ελλάδας με τη μόνιμα παράνομη κατασκήνωση τραπεζοκαθισμάτων είναι τουλάχιστον υποκριτικό κάποιος να αναφέρεται στην «ασχήμια» της επανοικειοποιημένης από τους πολίτες του Ηρακλείου Πλατείας Ελευθερίας. Για το θέμα της μόλυνσης του περιβάλλοντος, συστήνουμε να φροντίσετε για την καθαριότητα των οδών του Ηρακλείου που πλημμυρίζουν από παντός είδους σκουπίδια. Σημαντικότερο όμως είναι, με αφορμή αυτό το σοβαρότατο ζήτημα, να αρχίσετε να ασχολείστε πραγματικά με τα προβλήματα της πόλης και να μην τα χρησιμοποιείτε ως πρόφαση για ανυπόστατες κατηγορίες και τρομοκράτηση των πολιτών. Η ένταση των προβλημάτων προκαλεί την Αγανάκτηση. Καμία ύπουλη παρέμβαση δε θα μας σταματήσει. Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι!

Δελτία Τύπου - Επιστολές

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011 Αγανακτισμένοι Χανίων

Τράπεζα Χρόνου: Συνεργασία – Αλληλεγγύη – Ανταλλαγή και Συλλογική Δράση Τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία Τράπεζας Χρόνου έγιναν την εβδομάδα που πέρασε από τη Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας της Δημοτικής Αγοράς. Με αφορμή μια ιδιαίτερα ενημερωτική παρουσίαση κινήσεων που σχετίζονται με τη γνωστή ως «Κοινωνική Οικονομία» (τράπεζες χρόνου, ηθικό εμπόριο κλπ) ξεκίνησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την προσπάθεια δημιουργίας στα Χανιά «Τράπεζας Χρόνου». Με κεντρική την απλή ιδέα της ανταλλαγής υπηρεσιών χωρίς χρήματα, παρόμοια με τη γνωστή από παλιά πρακτική, κυρίως στην ελληνική ύπαιθρο, όπου οι κάτοικοι μεταξύ τους έρχονταν άτυπα σε συμφωνία να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες τους, η Τράπεζα Χρόνου σηματοδοτείται από τις έννοιες Ανταλλαγή και Αλληλεγγύη. Αποτελεί ένα πείραμα θετικής δράσης από τους πολίτες που παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους, μια προσπάθεια αναγκαία καθώς με το βάθεμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης που γεννούν οι επιταγές του Μνημονίου και οι κυβερνητικές επιλογές, η δημιουργία και στήριξη δομών και μορφών αλληλεγγύης είναι περισσότερο από αναγκαία.

τoυ Σταμάτη Στεφανάκου

Τι πέτυχε η πλατεία και γιατί δεν τέλειωσε… Ο καθένας μας, που συμμετείχε ή συμμετέχει ακόμα στην πλατεία, ή θα συμμετάσχει από εδώ και πέρα έχει σχηματίσει μια προσωπική γνώμη για ότι έχει ήδη ή θα συμβεί το μέλλον. Κάποιων συνοδοιπόρων η γνώμη είναι θετική, κάποιων άλλων είναι απαισιόδοξη. Κάποιοι άλλοι περίμεναν πολλά, κάποιοι άλλοι λιγότερα. Υπάρχουν και αυτοί που είδανε από έξω τις εξελίξει και πήρανε διάφορες θέσεις από την οπτική γωνία που τους εξέφραζε είτε ιδεολογικά, είτε λόγω παλιότερων βιωμάτων, είτε κομματικά. Με δυο λόγια καταλήγουμε ότι η κριτική του καθενός μας είναι καθαρά από την προσωπική. Οπότε η θέση η δική μου δεν ξεφεύγει από τον κανόνα της προσωπικής άποψης. Για μένα , πλατεία ήταν πλήρως πετυχημένη. Γιατί: - Ξεκόλλησε τον μέσο Έλληνα από τον καναπέ και την λογική της μη συμμετοχής. - Δημιούργησε ένα περιβάλλον ανοχής στην πολιτική διαφοροποίηση. Διαφορετικές απόψεις, ακόμα και χωρίς συνειρμό, απόψεις από το ένα άκρο στο άλλο εκφράστηκαν και γίνανε τοποθετήσεις. Αφάνισε η πλατεία, με δυο λόγια τους περιορισμούς στην έκφραση. - Έγινε πεδίο διαλόγου και μαιευτήρας πολιτικής σκέψης. - Έγινε σημείο πολιτικής αντίστασης στην λογική του «όλα τα δεχόμαστε και του εμείς ξέρουμε». Έβαλε τον κόσμο να σκεφτεί και θα τολμήσω να το πω και να ονειρευτεί. Να βγει στο δρόμο και να πάρει θέση. - Το ακομμάτιστο κατάφερε το αδιανόητο. Να δώσει πραγματικά χώρο στην δημιουργία πολιτικής σκέψης πέρα από κομματικές πειθαρχίες και πεπερασμένα πολιτικά και ιδεολογικά όρια και σύνορα. - Και κυρίως η πλατεία έσπειρε, τον σπόρο της εναλλακτικής σκέψης. Ακούστηκαν αντίθετα απόψεις ότι: - Δεν πέτυχε κάποιο πολιτικό στόχο. - Δεν έθεσε συγκεκριμένες προτάσεις. - Ότι καπηλεύτηκε, από κόμματα , ότι τελικά το κράτος και οι μηχανισμοί του την διέλυσαν κλπ. - Ότι δεν πήρε συγκεκριμένη μορφή αγώνα. - Και ότι ο κάθε ένας μπορούσε να πει τα πλέον περίεργα πράγματα ή ότι ακόμα δεν υπήρξαν συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές παρεμβάσεις. - Ότι γινήκαμε γραφικοί γιατί αφήσαμε κάποια παράδοξα να ακουστούν.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή παρουσιάστηκαν εμπειρίες από κινήσεις που ήδη έχουν κάνει τα πρώτα τους βήματα (Δίκτυο Μαγνησίας, Εναλλακτική Κοινότητα Πελίτι, Τράπεζα χρόνου ελληνικού δικτύου γυναικών Ευρώπης, Θεματική Ομάδα πλατείας Συντάγματος για μια Τράπεζα χρόνου), και ακολούθησε γόνιμη συζήτηση, κατάθεση ιδεών, απόψεων διορθωτικών παρατηρήσεων και ενστάσεων. Η αρχή με έναν τρόπο έγινε! Ορισμένα μάλιστα μέλη της Λ.Σ. δήλωσαν τις ειδικότητές τους και τις γνώσεις τους τις οποίες μπορούν να προσφέρουν στα πλαίσια αυτά της ανταλλαγής υπηρεσιών. Παραμένει υπό συζήτηση, από τα άτομα που δήλωσαν διαθεσιμότητα να συμμετέχουν στην προσπάθεια, η διαμόρφωση μιας φόρμουλας για τη διαδικασία λειτουργίας του εγχειρήματος η οποία και θα συζητηθεί σε επόμενη ανοιχτή συνάντηση στην πλατεία της Αγοράς. Προς το παρόν και μέχρι να δημιουργηθεί η ιστοσελίδα μέσα από την οποία θα συντονίζεται η προσπάθεια, όποιος ενδιαφέρεται να συμμετέχει στο εγχείρημα με προσφορά υπηρεσιών, μπορεί να ενημερωθεί και να δηλώσει συμμετοχή τα περισσότερα βράδια στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς.

Θα διαφωνήσω. Απλά για ένα και μόνο λόγο. Ο αγώνας μας, μόλις έχει ξεκινήσει. Είμαστε στα πρώτα δέκα μέτρα ενός μαραθωνίου χιλιομέτρων. Σκεφτείτε ότι μόλις τώρα βγαίνουμε σαν κοινωνία από ένα μακρύ ύπνο. Είναι φυσικό ακόμα να μπουσουλάμε, να παραπατάμε, να κάνουμε λάθη. Θέλει καιρό, εγρήγορση, αποφασιστικότητα και μαχητική διάθεση. Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Δεν μπορώ να σας πω που θα βρεθούμε σε ένα μήνα, σε ένα εξάμηνο, σε ένα χρόνο ή σε δέκα. Για μένα όμως ξέρω ότι ο χρόνος μετράει πλέον προ πλατείας και έναρξης της. Κάποιοι θα με πουν ότι είμαι ονειροπόλος. Κάποιοι θα με θεωρήσουν ότι είμαι γραφικός. Κάποιοι θα πουν μα τι λέει ο αφελής διαλυθήκαμε. Τους απαντώ: Η ιστορία έχει διδάξει ότι αλλάζει όταν οι σιωπηλοί αρχίσουν να μιλάνε. Άτολμα στην αρχή, τολμηρά στην συνέχεια με πράξεις στο τέλος.Και οι μεγάλες αλλαγές όταν είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τα πάντα για μια ιδέα, ένα σύντροφο ή για ένα αγαπημένο πρόσωπο.