Studenten
Plagiaat is nog een hele klus
Ondanks de steeds slimmere plagiaatscanners knippen en plakken veel studenten hun papers bij elkaar. Best bijzonder, als je beseft hoeveel werk dat nog is. DOOR Floor Bal ILLUSTRATIE MERLIJN DRAISMA
W
aarom hij plagieert, kan de derdejaarsstudent eigenlijk niet goed vertellen. Luiheid denkt hij. Hij doet het ook niet altijd. Maar als het vak hem niet genoeg boeit en hij geen zin heeft om tijd aan een paper te besteden, gaat hij op zoek op internet. “Ik vertaal oude papers uit het Engels naar het Nederlands. Dat kost wel tijd, maar het is makkelijker dan zelf een paper te schrijven.” Inmiddels heeft hij een hele methode ontwikkeld. “De inleiding en conclusie schrijf ik zelf. Vervolgens pak ik een aantal artikelen waaruit ik delen haal en vertaal. De bronnen die ik noem, heb ik niet zelf gelezen.” Hij is nooit zenuwachtig als hij zijn werk online inlevert. “Ik weet toch wel dat het door de scanner komt.” Toch heeft hij zijn grenzen. Op de vraag of hij een scriptie ook zo zou aanpakken, reageert hij beledigd. “Voor een bachelorscriptie zou ik dat nooit doen. Die is veel te belangrijk.” Een half uurtje rondvragen op de campus is voldoende om meerdere knip-enplakstudenten te vinden. Het merendeel van de aangesproken studenten zegt geen manieren te kennen om de scanners te omzeilen die de VU inzet om plagiaat
20
door studenten te verminderen. Maar om nou te zeggen dat de aangesproken studenten gechoqueerd zijn door de onbehoorlijke vraag: nee. Allemaal kennen ze wel iemand die met bronnen rommelt. Hoeveel studenten er jaarlijks op plagiaat betrapt worden, is niet bekend. In de meeste gevallen gaat de docent eerst met de student in gesprek, om daarna een melding bij de facultaire studentencommissie te maken. Dat gebeurt niet heel vaak. Zo werden vorig jaar bij de grote rechtenfaculteit vijf studenten bij de Examencommissie gemeld. Luiheid en paniek Bij de drie studenten die toegaven dat ze doelbewust geplagieerd hadden, waren vooral luiheid en paniek de reden. Zoals de studente die voor haar hboscriptie een inleidend hoofdstuk kopieerde. “Negentig procent van mijn tekst ging over het bedrijf waar ik een onderzoek had uitgevoerd. Bij het algemene hoofdstuk liep ik vast. Gelukkig mocht ik de tekst van een vriendin gebruiken.” Aangezien haar scriptie in het Engels ingeleverd moest worden, hoefde ze alleen de Nederlandse tekst te vertalen om de scanner te ontwijken. Schuldig voelde ze zich niet. Toch zou ze het niet nog een keer zo aanpakken. “Ik heb nu te veel plezier in de dingen die ik doe en vind het belangrijk dat ik alles echt zelf maak.” Ze is de enige niet. Een eerstejaars
bedrijfswetenschappen raakte op de middelbare ‘Als dit nog eens school in paniek toen zijn gebeurt, ben ik de uittreksel voor Engels op sjaak’ de avond dat hij het moest inleveren, door de computer opgegeten werd. “Ik had geen tijd meer om het opnieuw te schrijven, dus haalde ik een uittreksel van het internet.” Door de tekst als een plaatje online in te leveren, wist hij de plagiaatscanner te ontwijken. De docent had dat niet in de gaten, die kreeg een papieren exemplaar. “Uiteindelijk had ik een zes, terwijl ik normaal een acht of een negen had. Dat was echt niet de moeite waard.” Per ongeluk plagiaat Niet elke student heeft kwade bedoelingen. Een derdejaars taalwetenschappen maakte in haar eerste jaar een domme fout. “Het was een van de eerste essays die ik schreef. Ik had een quote gebruikt, maar er niet de bron bij gezet. De docent sprak mij erop aan dat ik het overgenomen had. Dat gaf ik toe, ik wist niet dat ik het niet goed gerefereerd had.” Het leverde de studente een notitie in haar dossier op. “Daar ben ik heel erg van geschrokken. Als dit nog eens gebeurt, ben ik de sjaak. Daarom controleer ik alles altijd heel goed voordat ik het inlever. Ik ben altijd heel bang om per ongeluk plagiaat te plegen.”
nr 19 — 11 juni 2014
ADVALVAS