Decaan Verbruggen
‘Nu ga ik schaapherder worden’ Na tien jaar stopt Harmen Verbruggen als decaan van de faculteit Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde. Afscheidsinterview met een markante rebel.
en van de frustraties tijdens zijn tienjarige decanaat, zegt Harmen Verbruggen, is dat hij in het college van decanen tegen een muur van onbegrip aanliep, terwijl hij toch overduidelijk de beste argumenten had. “Dan denk ik: maar begrijpen jullie dan gewoon niet wat ik zeg?” Zijn glimlach verraadt enige zelfspot. Nee, dat vindt hij niet arrogant, want als econoom is hij gewoon getraind in het maken van de beste afwegingen. “In het college van decanen praat ik met collega’s die buitengewoon capabel zijn op allerlei andere vakgebieden, maar die gewoon niet getraind zijn in het maken van die afwegingen en dat merk ik toch vaak, dat mijn argumenten die zo duidelijk zijn bij de anderen niet goed aankomen!”
tegen bepaalde ontwikkelingen. Tegen de ‘De rol en de centralisatie van de betekenis van ondersteunende diensten, de decanen zijn bijvoorbeeld. Ik heb daar weggeorganiseerd goede argumenten voor.” en wegvergaderd’ Toen voor de VU-medewerkers het digitale loket werd geopend, zodat het aanvragen van vakantiedagen in het vervolg via het internet moest, foeterde Verbruggen in een toespraak wat een nonsens dat was en dat hij niet van plan was te gaan inloggen om vakantie aan te vragen. Hij hield woord: “Ik heb nog nooit ingelogd in dat digitale loket, dat zit helemaal niet in mijn systeem. Geen misverstand: ik voel me hier thuis, doe met plezier mijn werk, maar als het tijd is vakantie te hebben, dan ga ik. Ik hou niet bij hoeveel dagen ik heb opgenomen, ik spaar ook geen vakantiedagen op, heb nul stuwmeren en hou me daar verder helemaal niet mee bezig.”
Digitaal loket? Nonsens! Verbruggen heeft als decaan de reputatie een dwarsligger te zijn, een rebel. Hij was het die de zaken altijd op de spits dreef, die af en toe zorgde voor een bestuurscrisis of een patstelling, die zijn collegadecanen en het college van bestuur uit hun bed hield. “Ja”, zegt hij, “ik heb me uitgesproken
Vuurtje opstoken Toen de voorzitter van het college van bestuur, René Smit, op Verbruggens faculteit langskwam om met de medewerkers te praten over zijn reorganisatie- en bezuinigingsplannen, kreeg hij flink wat tegenwind. Maar degene die het Smit het moeilijkst maakte, was Verbruggen zelf, die als decaan en voorzitter van de verga-
DOOR PETER BREEDVELD FOTO STUDIOVU/RIECHELLE VAN DER VALK
E 26
dering eigenlijk geacht werd neutraal te zijn. Verbruggen liet Smit nergens mee wegkomen, sprak hem voortdurend tegen en stookte het vuurtje onder zijn medewerkers zelfs nog wat op. Daar had Smit duidelijk niet op gerekend. Maar hoe rebels Verbruggen zich ook opstelt, hij heeft wel altijd het belang van de VU voor ogen gehouden, benadrukt hij. “Ik ben een echte VU-man, en dat betekent dat je stelling neemt en eigenzinnig bent en je zaak zo goed mogelijk beargumenteert en dan word je het op een gegeven moment eens, en daar voel ik me prettig bij.” Want dat is ook weer waar: na alle lawaai dat hij gemaakt heeft, is Verbruggen uiteindelijk altijd akkoord gegaan met de plannen van het college van bestuur. Hij was de felste tegenstander van de fusie met hogeschool Windesheim, maar zijn faculteit was de eerste die er een opleiding moest beginnen. En de centralisatie van de ondersteunende diensten heeft hij níet kunnen tegenhouden. Ook is er nooit iets terechtgekomen van zijn dreigementen om zijn faculteit te verzelfstandigen. “Ik hou toch goede hoop dat bepaalde diensten straks gewoon weer gedecentraliseerd zullen worden”, antwoordt hij. “En die opleiding bedrijfskunde aan Windesheim was al in gang gezet door mijn voorganger.” De verzelfstandiging van zijn faculteit, dat was vaak iets dat hij riep als hij weer eens gefrustreerd was over bepaalde VU-brede ontwikkelingen die hem niet zinden. Uiteindelijk was hij toch te veel een VU-man voor zo’n avontuur, zegt hij. Wild vaarwater Hij zegt in het interview niet te willen terugkijken op wat er precies is gebeurd in het college van decanen, wat er in e-mails
nr 9 — 18 december 2013
ADVALVAS