ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ
Ο Κωνσταντίνος Κανάρης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερουςήρωεςτηςΕλληνικήςΕπανάστασης
του 1821, αφού κατόρθωσε, μέσω της πυρπόλησης της Τουρκικής Ναυαρχίδας, να προκαλέσει τον
θαυμασμό ολόκληρης της Ευρώπης για τη μικρή κουκίδα επάνω στον χάρτη με το όνομα «Ελλάδα», πουαντιμαχόταντοντουρκικόζυγό.
Το μοναδικό θάρρος και η ξεχωριστή εθνική συνείδηση του Κωνσταντίνου Κανάρη αποτέλεσε το κυριότερο γνώρισμα του, που έμεινε αναλλοίωτο μέσα στους αιώνες. Ακόμα και αν οι νεότεροι δεν
θυμούνται ή δε γνωρίζουν την πολιτική του
σταδιοδρομία, σίγουρα θυμούνται την ανδρεία του
«Μπουρλοτιέρη», όπως όλοι τον γνωρίζουν, της ΕλληνικήςΕπανάστασηςτου1821.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ
Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους Έλληνες
πρωταγωνιστές ήρωες-οπλαρχηγούς του πρώτου
έτους της Επανάστασης του 1821, που έδρασε στη
Στερεά Ελλάδα. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματωλός στη Λιβαδειά.
Τον Απρίλιο του 1821, σε συνεργασία με άλλους
οπλαρχηγούς, κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς
και, χρησιμοποιώντας το σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες.
Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 22
Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και, αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία, δολοφονήθηκε από τους Τούρκους και σουβλίστηκε στις 24
Απριλίου 1821.
ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος γεννήθηκε στις
14 Μαρτίου το 1772, στο Λιβάδι.
Καταγόταν από τη μεγάλη οικογένεια
των αρματολών Λαζαίων και ήταν κλασικόςΈλληναςπολεμιστής.
Τα είχε όλα, τον αδάμαστο και ίσιο χαρακτήρα, το υψηλό φρόνημα, τον μεγάλο και σταθερό ενθουσιασμό, τη βαθιά πείρα του πολέμου, την άφθαστη τόλμη και την επιβολή στους άλλους.
Ο
ξεσηκωμός των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Οθωμανού δυνάστη για ελευθερία και
αυτοδιάθεση το 1821, υπήρξε το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Νεότερης
Ελλάδας. Η Ελληνική Επανάσταση ήταν η αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας, καθώς
πέτυχε την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους και συνεπώς την παρουσία της Ελλάδας,
ύστερα από πολλούς αιώνες, στον πολιτικό χάρτη του κόσμου.
Η Επανάσταση ξεκίνησε ουσιαστικά τον Φλεβάρη του 1821 στις Παραδουνάβιες
Ηγεμονίες από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και ενδυναμώθηκε στην Πελοπόννησο τον
επόμενο μήνα, με την απελευθέρωση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου) και την Προκήρυξη
των επαναστατημένων Ελλήνων προς την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ότι ξεσηκώθηκαν
για την ελευθερία τους. Και, παρά την αποτυχία του Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία, η
σπίθα της επανάστασης άναψε για τα καλά στην Πελοπόννησο κι επεκτάθηκε σ’ όλο
τον ελλαδικό χώρο.
Η κατάληψη της Τριπολιτσάς τον Σεπτέμβριο του 1821 παγίωσε την επανάσταση και
ανέδειξε τη στρατηγική ιδιοφυΐα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Οι επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων συνεχίστηκαν στα Δερβενάκια, τη Γραβιά
με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, αλλά και στη θάλασσα, όπου διακρίθηκαν ο Κωνσταντίνος
Κανάρης και ο Ανδρέας Μιαούλης.
Η πτώση του Μεσολογγίου τον Απρίλιο του 1826 αναζωπύρωσε το κίνημα των
φιλελλήνων στην Ευρώπη και ο ελληνικός ξεσηκωμός έλαβε διεθνείς διαστάσεις.
Τα ηρωικά γεγονότα, οι καθοριστικές μάχες καθώς και η συνδρομή των μεγάλων
δυνάμεων στην απελευθέρωση υπήρξε καθοριστική, ιδιαίτερα με τη ναυμαχία του
Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827.
Οι Έλληνες εξακολουθούσαν να μάχονται ηρωικά έως την τελευταία μεγάλη
μάχη του αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, τον Σεπτέμβριο του 1829, στην οποία
διακρίθηκε ο Δημήτριος Υψηλάντης, μία παραγνωρισμένη προσωπικότητα της
επανάστασης. Την περίοδο αυτή αναδείχθηκαν οι στρατηγικές ικανότητες του
Γεωργίου Καραϊσκάκη, ιδιαίτερα στις μάχες της Αράχωβας και σε περιοχές της
Αττικής.
Στο μεταξύ, η άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα στις αρχές του 1828
και η αναγόρευσή του από την Εθνοσυνέλευση σε κυβερνήτη της Ελλάδας
σηματοδότησαν την απαρχή της οικοδόμησης του νέου κράτους.
Ηαδυναμίατων ΟθωμανώνΤούρκωννακαταστείλουντηνεπανάστασηοδήγησεστηνεμφάνιση
των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απειλή για την επανάσταση, σε
συνδυασμό με τις εμφύλιες διαμάχες που είχαν ξεσπάσει μεταξύ των Ελλήνων («η διχόνοια... η
δολερή» που λέει και ο εθνικός μας ποιητής στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν»)