3.4
321
był moment, kiedy X wstał. Nie myśleliśmy o naszych procedurach – Kart Kontaktu, rękawiczki. Najważniejsze dla nas było to, że on żyje! Nasza rozmowa opierała się nie na zadawaniu pytań, tylko monologu, co mogło się stać, że są inne miejsca. X o tym nie myślał, wyszedł z więzienia, miał problemy, nie miał planu na życie. Po kilku minutach już klasycznej rozmowy, stanowczych argumentach, byliśmy usatysfakcjonowani. Pan X wyraził zgodę, chciał pomocy i dodatkowo jest miejsce. Teraz jak się widzimy w CPB, zawsze uśmiechamy się, rozmawiamy, a mi przypomina się ten mroźny czwartek. Naszą nadzieją jest to, by takie dni zdarzały się częściej.
Dzień 7
Magdalena Chutko-Malinowska, streetworker Stowarzyszenie MONAR, Centrum Pomocy Bliźniemu MONAR-MARKOT Listopadowy poniedziałek, godzina 8:00, Komenda Straży Miejskiej w Warszawie, oddział terenowy Praga Północ. Czekamy na wyjazd ze strażniakami na patrol. Celem patrolu mają być Dworzec Wschodni i Wileński oraz ich okolice. Będziemy monitorować miejsca przebywania osób bezdomnych. Dworzec Wileński. Na peronie nie spotykamy nikogo. Za to przy wyjściu, przy kaloryferach grzeje się kilku bezdomnych. Podchodzimy, przedstawiamy się. Pytamy czy możemy im jakoś pomóc. Nie są jednak chętni do rozmowy, odstraszają ich mundury. Wracamy do samochodu, a strażnik pokazuje nam miejsca, gdzie latem gromadzą się osoby bezdomne – to garaże za dworcem Wileńskim. Teraz z powodu zimy nikogo tam nie ma. Jedziemy na Dworzec Wschodni. Na Dworcu Wschodnim remont. Hala jest zamknięta. Dostępne jest tylko jedno przejście prowadzące na perony. Strasznie zimno! Nie widać tu osób bezdomnych i nie ma się co dziwić. Nie ma się tu gdzie schować przed zimnem. Wychodząc spostrzegamy duży kontener na śmieci, a przy nim dwóch mężczyzn. Prosimy strażników, aby nie wysiadali z samochodu. Podchodzimy do nich same. Panowie są chętni do rozmowy. Opowiadają nam, że przy tym kontenerze żyją od dwóch lat. Latem nocują obok w namiocie, a zimą na klatce schodowej pobliskiego budynku. Zimują tam od lat. Zna ich gospodarz domu, znają mieszkańcy, którzy przynoszą im posiłki. Oni w zamian za to pomagają dozorcy w jego pracy. Panowie oświadczają, że nie