ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΚΥΡΙΑΚΗ 08-10/06/18
ο βασικός σκοπός; (ποια μηνύματα να σταλούν, τι να δοθεί στο κοινό μέσα από αυτό) Σ’ αυτο το προτζεκτ, o εργασιακος χωρος μου μεταφερεται, δηλαδη μεταναστευει, στον καθαυτο εκθεσιακο. Το στουντιο μου δηλαδή μεταφερθηκε πριν απο ενα χρονο αυτουσιο, μεσα απο μια επιπονη και χρονοβορα διαδικασια, στο Πολιτιστικο Ιδρυμα «ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ», οπου απο τοτε δουλευω παραλληλα, με στοχο την ολοκληρωση της νεας μου δουλειας. Με αυτή την έννοια, τα εργα απο μονα τους εχουν μια τροχια μεταναστευτικη, κατι που εδωσε και την αφορμη για τον τιτλο του προτζεκτ. Συγκεκριμενα, τα καινουργια εργα μου ξεκινησαν να δουλευονται στο παλιο μου στουντιο, μετα το τελος της τελευταιας μου δουλειας, κι επειτα μεταφερθηκαν στο Παρισι, οπου ζω και να εργαζομαι απο Μαιο μεχρι Οκτωβριο τα τελευταια δεκα χρονια, και τελος, κατεληξαν στο Ιδρυμα «ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ» όπου και εκτίθενται. Το μήνυμα υποθέτω είναι ότι η τέχνη σήμερα τελεί υπό φυγή. Οι καλλιτέχνες αναγκαζόμαστε να μετακινούμαστε πολύ για να επιβιώσουμε είτε αυτή η επιβίωση είναι βιολογική είτε αισθητική. Ακόμα φυγή μπορεί να εκλυφθεί και η έλλειψη στήριξης του κράτους απέναντι στο stadus quo του καλλιτέχνη. - Δε σας κρύβω πως ως δημοσιογράφος που έχει ζήσει και εργαστεί σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη έκανα κάποιες δικές μου σκέψεις ακούγοντας για το πρότζεκτ σας, που όμως δεν ξέρω αν έχουν σχέση με αυτό που πραγματικά θέλει να πει το πρότζεκτ. Στη δική μου αντίληψη κάθε τόπος ανάλογα με την αισθητική και την κουλτούρα του μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και σε πολλά επίπεδα έναν άνθρωπο, ιδιαίτερα αν αυτός ο άνθρωπος είναι καλλιτέχνης ή έχει τελοσπάντων καλλιτεχνικές ανησυχίες. Εσείς, ως δημιουργοί του πρότζεκτ “Αισθητικός μετανάστης”, το συμμερίζεστε αυτό; Απόλυτα! Νομίζω οτι συλλάβατε επακριβώς το πνεύμα και μήνυμα του Αισθητικού Μετανάστη και αυτό το καταλάβαμε από τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που μας θέσατε, κάτι που δημοσιογραφικά σπανίζει πλέον πρέπει να πούμε. Γι αυτό και είναι με μεγάλη χαρά που ανταποκρινόμαστε στην συνέντευξη αυτή, έστω και λίγο καθυστερημένα, λόγω αυξημένου φόρτου ευθυνών που βαραίνουν τον καθέναν μας. Ξέρετε, τα λεγόμενα artist running spaces όπως το ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ, έχουν το μειονέκτημαπλεονέκτημα ότι όλα περνούν από το χέρι μας. Έτσι κάποια πράγματα, μοιραία, δεν είναι εύκολο να τα προλάβεις στον σωστό χρόνο. Αν δυο άνθρωποι κάνουν την δουλειά για δέκα αντιλαμβάνεστε... Μόνο έτσι όμως το «προιόν» είναι artisanal. - Μπορεί το έργο ενός καλλιτέχνης (ζωγράφου, συνθέτη, συγγραφέα, κτλ) να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τη χώρα που επιλέγει να ζει; Από την αισθητική γύρω του; Απόλυτα. Αυτό δεν εξυπακούει ότι η έλλειψη αισθητικής δεν μπορεί να λειτουργήσει και ως έμπνευση. Νομίζω αυτό ακριβώς έγινε με τον Αισθητικό Μετανάστη. Πιστεύουμε ότι αξία στην τέχνη είναι όχι μόνο το να κάνεις τέχνη με το περίσσευμα αλλά και με την έλλειψη. Φτάνει όμως η έλλειψη να μην λειτουργεί ως «δικαιολογία». Eξάλλου είμαστε και σε περίοδο κρίσης. - Στο δελτίο τύπου της έκθεσης λέτε πως το προτζεκτ “Είναι ακόμα μια πράξη διαμαρτυρίας για την κατεύθυνση προς την οποία οδηγείται η Τέχνη σήμερα. Έχοντας βιώσει την πολιτική απαξίωση και την αισθητική αποδόμηση έντονα τα τελευταία χρόνια, δημιουργήσαμε μια bottega, ένα δικό μας χώρο, γιατί αισθανόμαστε «Αισθητικοί Μετανάστες», μια νέα κατηγορία μεταναστών δηλαδή. Είναι μια υπέρβαση που καλούμαστε να κάνουμε,
www.24h.com.cy
η οποία αφορά όχι μόνο σ’εμάς τους ίδιους, αλλά και στον κάθε δημιουργό που προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του καιρού μας”. Που οδηγείται τέχνη σήμερα; Και ποιες είναι οι προκλήσεις της εποχής για τη τέχνη και τους καλλιτέχνες; Δεν είχαν μήπως όλες οι εποχές τις δικές τους προκλήσεις, όσον αφορά στη τέχνη και στους καλλιτέχνες; Βεβαίως και τις είχαν. Γι αυτό ακριβώς κάθε λίγο ωφείλουμε να επαναπροσδιορίζουμε τα πράγματα για να μην φτάνουμε στο τέλος λέει ο καθένας ότι θέλει. Ωφείλουμε να προειδοποιούμε για τους ενδεχόμενους κινδύνους που πιθανόν να βλέπουμε για να μην μας πούνε μετά μα γιατί δεν μιλήσατε όταν έπρεπε. Η ανησυχία μας προκύπτει από την έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής από το κράτος. Είμαστε ένα τεχνοκράτος (κράτος τεχνοκρατών) αλλά παραμένουμε ά-μουσοι (και δεν μιλάμε για τα γένια). Γι αυτό και ενώ είμαστε εργατικός λαός, στην ουσία υπολειτουργούμε. - Αλήθεια, μήπως η μετανάστευση μπορεί να είναι και εντός της ίδιας μας της χώρας; Δηλαδή να επιλέγουμε την εσωτερική φυγή ως ένα είδος μετανάστευσης; Βέβαια. Εξάλλου αυτό ακριβώς εννοούμε με
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
το ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ. Αν δεν μπορείς να ταυτιστείς με το «έξω» , τότε η μόνη επιλογή είναι να στραφείς προς το «μέσα» για να μπορέσεις να επιβιώσεις. Όχι από εσωστρέφεια, αλλά από καθαρό ένστικτο αυτοσυντήρησης. - Εσείς ως καλλιτέχνες πως βιώνετε την ανάγκη (αν έχετε) για φυγή; Τι κάνετε γι αυτό; Εδώ και δέκα χρόνια εγώ (Σώτος) και η Λια ζούμε μεταξύ Κύπρου και Γαλλίας. Αυτό μας επιτρέπει να παίρνουμε ανάσες αισθητικής για να μπορούμε να αντέχουμε. Το τραγικό είναι ότι πολλές φορές όταν τα λέμε αυτά μας κοιτάνε περίεργα. Εκεί είναι που φοβόμαστε ότι μπορεί να το χάσουμε το παιχνίδι. Εννοώ, ότι αν έχεις διαγνώσει τις παθογένειες σου ως κοινωνία τότε υπάρχει ελπίδα. Αν όμως ούτε αυτό καταφέραμε, τότε πραγματικά πρέπει να ανησυχούμε. Είμαστε φύσει αισιόδοξοι άνθρωποι όμως και θα συνεχίσουμε τον αγώνα τον καλό. - Η έκθεση ξεκίνησε στις 22 Μαΐου 2018 στο Πολιτιστικό Ίδρυμα ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ (Αρσινόης και Περικλέους 47, 1010 Παλιά Λευκωσία) και διέρκησε μέχρι και τις 4 Ιουνίου 2018. Ποια ήταν τα σχόλια του κόσμου; Ο κόσμος κατάλαβε αμέσως το νόημα του Αι-
17
σθητικού Μετανάστη και αυτό φαίνεται από όσα μας έλεγαν κατά την επίσκεψη τους στον χορό. Κάθε μέρα ήταν σαν εγκαίνια και αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά. - Ενδέχεται ένας καλλιτέχνης να αισθάνθηκε διαφορετικά την έκθεση από ένα μη καλλιτέχνη; Αυτό δεν αποτελούσε στόχο μας. Πιστεύουμε και ευχόμαστε να μην συνέβηκε. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε αστοχία για μας. - Την Τρίτη 29 Μαΐου έγινε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Αλλοίωση», να πούμε δυο λόγια για την παρουσίαση; Για την νέα μου δουλειά είχα την τιμή να μιλήσει ο Δρ. Κλείτος Ιωαννίδης ο οποίος ερμήνευσε το αποτέλεσμα της εργασίας όσο ευστοχότερα γινόταν, κάτι που μου έδωσε μεγάλη χαρά. Η δευτερη ποιητικη μου συλλογη φερει τον τιτλο Αλλοιωση και ειναι η συνεχεια της Αναπορειας (2003). Προκειται κυριως για νεα ποιηματα που γραφτηκαν απο το 2003 και μετα. Εν τουτοις καποια απο τα ποιηματα που περιλαμβανονται φερουν ημερομηνιες πολυ παλαιοτερες, αφου δουλευτηκαν μεσα στον χρονο και εκρινα οτι τωρα πηραν την τελικη τους μορφη. Ειναι μια καταγραφη των προβληματισμων και βιωματων μου, μετα απο μια περιοδο ολικης επαναφορας. Ειναι ομως πρωτιστως η καταγραφη μιας πνευματικης πορειας. Η Αλλοιωση αφορα στους τρεις βασικους αξονες που λειτουργουν σαν καταλυτες της πνευματικης εξελιξης του ανθρωπου. Γι’αυτο, το εργο ειναι ενα τριπτυχο που επιχειρει να φωτισει την σχεση με τον εαυτο μας, με τους αλλους (πολη), με το θειο. - Τέλος, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να σμίγουν διαφορετικά είδη τέχνης για ένα πρότζεκτ και ποιες προκλήσεις εμπεριέχει κάτι τέτοιο; Οι προκλήσεις είναι πολλές. Πιστεύουμε οτι η μεγαλύτερη απόσταση στο σύμπαν είναι αυτή μεταξύ δυο ανθρώπων. Πόσο μάλλον όταν είναι τρεις. Ωστόσο, αυτή ήταν και η χαρά, να συνειδητοποιείς ότι τελικά αυτή η απόσταση είναι σχετική και η Τέχνη είναι σίγουρα η απάντηση σε αυτή την μαθηματική εξίσωση.