Mélanie, Xavier, Virginie, Jordann, Rachel, Thys ve Aurélie on dört yaşındalar. Oğlanların sesi çatallaşıyor, kızlar bedenlerindeki değişimi görüyorlar. Aileleri umutsuzca onlarla - söz geçirme ya da otorite değilse de - bir parça iletişim kurmaya çalışırken, onları ilk gece eğlenceleri ve sarhoşluk meşgul ediyor. Ama gençlerin kendilerini göstermeleri ve kişiliklerini oturtma ihtiyaçları gündelik hayatlarını karışıklığa itiyor. Hemen herşey, bir anlaşmazlık kaynağına dönüşüyor: telefon faturaları, eve geliş saatleri, ve elbiseler... Ergenler ve aileleri arasındaki çatlak gittikçe derinleşiyor.
69
Mélanie, Xavier, Virginie, Jordann, Rachel, Thys and Aurélie are forteen years old. The boys’ voices break; the girls see their bodies change. First evenings out and drunkenness preoccupy them, while their parents desperately try to maintain - if not influence or authority - a modicum of communication with them. But the youngsters’ need to assert themselves and to shape their identity disrupts their daily lives. Everything, or almost, becomes a source of conflict: phone bills, homecoming hours, and clothes... The rift between the teenagers and their parents gradually dividens.