– Mistrzu, jak mamy sobie pomagać, gdy mamy tak niewiele? – ktoś zapytał. – Rzymianie i poborcy podatków zabierają większość tego, co posiadamy. – Należy darowywać nie tylko dobra materialne, ale miłość i modlitwę – odrzekłem. – Największy dar, jaki możecie ofiarować braciom i siostrom, to miłość, którą im okazujecie. Na to wstał pewien faryzeusz i powiedział: – Powiedziałeś, by dzielić się miłością, i dobrze powiedziałeś. A co z podatkiem świątynnym? Czy w godzinie niedoli mamy odmówić płacenia i zachowanymi w ten sposób pieniędzmi dzielić się z innymi? Widziałem, że w jego sercu kryje się podstęp. – Chciałbyś, bym odparł: ,,Nie składajcie ofiar Bogu”, a wtedy potępiłbyś Mnie za te słowa. Mówię wam, w czasach niedostatku, Bóg od was oczekuje tego, co możecie dać. Bóg pragnie tylko waszej miłości. Prosi tylko o waszą ufność. Dawid zjadł chleb w świątyni, by przeżyć i by pełnić wolę Boga. Skoro Ojciec kocha wszystkich ludzi, czy sądzisz, że nie odpowiedziałby na czyjeś potrzeby? Wy faryzeusze lubicie splendor, oczekujecie szacunku i uznania dla siebie, zatapiacie się w myślach o samych sobie i oznajmiacie innym, jak mają żyć według nakazów Boga. Spójrzcie najpierw na siebie i na to, jak wy powinniście żyć według nakazów Bożych. Faryzeusz oddalił się pospiesznie, powiadamiając przyjaciół o tym, co powiedziałem. Nadeszli chorzy, a było ich tak wielu, że nie zdołałem ich wszystkich dotknąć. Udzieliłem błogosławieństwa uczniom i obdarzyłem ich Bożą mocą uzdrawiania. Zjednoczeni w miło-
28 2