Raport końcowy Tu-154M numer boczny 101 Rzeczpospolitej Polskiej
jednostek technicznych. Do zabezpieczenia i ochrony miejsca zdarzenia lotniczego o powierzchni 1,5 hektara zaangażowano 425 pracowników UWD. 16 kwietnia o 16:00, Protokołem, podpisanym przez: Przewodniczącego Komisji technicznej badania AP MAK, Kierownika grupy śledczej i Naczelnika GU MCzS dla okręgu Smoleńskiego, i po uzgodnieniu z Akredytowanym przedstawicielem Rzeczpospolitej Polskiej, miejsce AP było przekazane pod kontrolę administracji m. Smoleńsk. 19 kwietnia miejsce AP było poddane zabiegom sanitarnym. Ogólny wniosek: Działania wszystkich służb awaryjnych były prawidłowe i terminowe, co pozwoliło zapobiec rozwojowi pożaru i zapewnić ochronę rejestratorów pokładowych, fragmentów statku powietrznego i szczątków znajdujących się na pokładzie ludzi.
1.16. Próby i badania. 1.16.1. Rzeczywiste rozłożenie elementów konstrukcji samolotu W okresie od 13.04.2010 do 16.04.2010 zostało wykonane przeniesienie fragmentów samolotu na przygotowany plac i rozłożenie elementów konstrukcji samolotu w rzeczywistym obrysie (rysunek 37), rozkładanie oprzyrządowania pilotażowego i radioelektronicznego według systemów, rozkładanie elementów systemu sterowania samolotem. W wyniku ułożenia elementów konstrukcji samolotu w rzeczywistym obrysie stwierdzono, że: •
Samolot rozpadł się na wiele fragmentów w wyniku zderzenia z drzewami i ziemią;
•
Największymi fragmentami są: lewa i prawa część centropłata z nasadami domontowalnej części skrzydła i z głównymi goleniami podwozia, ogonowa część kadłuba z silnikiem nr 2, 1-szy i 3-ci silnik lotniczy D-30KU-154, fragmenty przedniej i środkowej części kadłuba, lewa i prawa demontowalna część skrzydła, statecznik pionowy z fragmentami owiewki, lewą i prawą konsolą statecznika poziomego. W następstwie tego, że samolot zderzył się z ziemią , w odwróconym położeniu względem
do osi podłużnej , nosowa owiewka kadłuba samolotu, oszklenie kabiny załogi, górna część kadłuba od wręgi 4-tej do 67A zostały zniszczone całkowicie, rozbite na małe trudno identyfikowalne fragmenty. Na podstawie analizy rzeczywistego ułożenia elementów konstrukcji samolotu można wyciągnąć jednoznaczny wniosek, że zniszczenie konstrukcji i systemów samolotu nastąpiło na skutek działania pozaobliczeniowych obciążeń, powstałych w wyniku zderzenia samolotu z ziemią; oznak powstania pożaru w czasie lotu samolotu nie zarejestrowano.
MIĘDZYPAŃSTWOWY KOMITET LOTNICZY
105