STANDPUNT DOOR HOOFDREDACTEUR FILIP MICHIELS
BELGISCH COMPROMIS OF NIEUWE TOEKOMST? Mocht ik in Pakistan of Koeweit wonen, het zou beslist de wil van Allah zijn: uitgerekend op de dag dat dit blad bekend maakt dat één op de twee werknemers opslag wil, beslist de regering de lonen twee jaar lang te bevriezen. Terwijl de essentie van het indexsysteem onaangeroerd blijft. Gemakshalve laat ik Allah buiten beschouwing, maar dat de regering, de werkgevers en de werknemers elk in hun eigen (droom)wereld blijven leven, is bij deze nog maar eens aangetoond.
“Als de consumptieprijzen in ons land een stuk hoger liggen dan in de meeste buurlanden, dan zit het indexsysteem daar voor heel veel tussen.” Werknemers zien de levensduurte almaar toenemen en verwachten dus opslag. Ze vergeten daarbij gemakshalve dat de automatische indexering hier niet enkel de zwaarste klappen opvangt, maar vooral ook een pervers mechanisme in werking zet. Als de consumptieprijzen in ons land een stuk hoger liggen dan in de meeste buurlanden, dan zit net het indexsysteem daar voor heel veel tussen: kleinhandelaars en bedrijven beseffen verdomd goed dat de koopkracht sowieso onaangetast blijft en passen hun prijzen dan ook vrolijk aan. Werkgevers zien dan weer de loonhandicap stijgen – met dank aan, jawel – en pleiten resoluut voor loonmatiging én voor de afschaffing van de index. Hoe wereldvreemd kan je zijn: wie én de indexering wil afschaffen én pleit voor een loonstop, legt meteen een atoombom onder de sociale vrede. Bovendien zijn er vandaag – gelukkig maar – heel wat bedrijven en sectoren die het nog altijd meer dan behoorlijk doen. Willen zij de internationale concurrentieslag om talent met succes aangaan, dan is een zwart-witoplossing zoals een algemene loonstop een wel heel slecht idee. Veel interessanter en fundamenteler in dit debat en – kan het ons nog verbazen – een vraag waar systematisch aan voorbij wordt gegaan: waar willen we op langere termijn landen met ons economisch model? En waarom gaan werknemers – lees: vakbonden – en werkgevers op dit sleutelmoment systematisch voorbij aan het bredere debat: hoe proberen we arbeid, individueel welzijn en economische groei op
(NIET) MEE EENS?
GA IN DEBAT MET ONZE REDACTEURS Mail naar
redactie@vacature.com
v f
Surf naar
termijn te verzoenen? Misschien mag het voor de doorsnee gestreste werknemer ook wel iets minder zijn dan twee auto’s op de oprit, twee laptops en een iPad op tafel en drie uur in de file? En kan hij, in ruil voor iets meer werkcomfort en iets minder stress, best vrede nemen met wat minder netto? Zeker als die keuze ook zijn werkgever iets meer financiële ademruimte en toekomstperspectief schenkt. En
vacature.com
waarom zouden werknemers en werkgevers op bedrijfsniveau dan
Bezoek ons op
niet zelf op zoek gaan naar een nieuw toekomstmodel, eerder dan
facebook.com/vacaturedotcom
weer eens een wanstaltig Belgisch compromis te slikken? •
Volg ons op
twitter.com/redactievac
Vacature I 24.11.2012
3