t r a Ρ
13 ΙΟΥ 20
Β 4 ΟΚΤΩ 2 Η Τ ΠΕΜΠ
σισμό α φ ν ο τ οντας λ λ έ γ γ α υν κατ άντα ιντζερ Ραπάρο Σ λ ι ά α Σ κ υ υ ο λό τ α Γλέζο ί α μ η Στο μυα σ ς για τη ε ν υ ε ρ έζων έ ν ι Οι Κ ν ω γουντ τ ι λ ό Χ ο Τ ιβλίο β ο τ σ α ίβ Κολεκτ
Ι Κ Ι Τ ΠΟΝ
Νο 336
Κατερίνα Λέχου «Στα είκοσι πέντε μου με σιχαινόμουν»
24/10 -30/10 02/22 ∆ελτίο καιρού
ΠΟΝΤΙΚΙart
www.topontiki.gr
ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ
«ΝΟΙΚAΡΗΔΕΣ» ΣΤΟ ΣΠIΤΙ ΜΑΣ «Αναδείχθηκαν», λέει το ΤΑΙΠΕΔ, οι πλειοδότες για 28 ακίνητα του Δημοσίου και «με αυτή τη συναλλαγή ο στόχος του προγράμματος για το 2013 επιτυγχάνεται». Πουλήθηκαν, δηλαδή, σε απλά ελληνικά και ένα ακόμα success story καταγράφηκε στον κατάλογο των επιτυχιών της κυβέρνησης. Ποια ακριβώς είναι η επιτυχία; Το Δημόσιο θα πληρώνει ενοίκιο για να τα χρησιμοποιεί για τα επόμενα 20 χρόνια. Για το ύψος των ενοικίων απευθυνθήκαμε στο ΤΑΙΠΕΔ και μας απάντησε ότι και για τα 28 κτήρια το Δημόσιο θα καταβάλει συνολικά ως ενοίκιο 26 εκατ. ετησίως. Το ακριβές για κάθε κτήριο χωριστά θα είναι αντικείμενο διμερών συμφωνιών. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκεται και το κτήριο της οδού Μπουμπουλίνας, το οποίο στεγάζει το υπουργείο Πολιτισμού. Αγοραστής και νέος ιδιοκτήτης είναι η θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας «Πανγαία». Ποιο είναι το αντίτιμο για το συγκεκριμένο κτήριο δεν γνωρίζουμε, διότι ξεπουλήθηκε «πακέτο» μαζί με άλλα δεκατρία του «χαρτοφυλακίου Α» του ΤΑΙΠΕΔ αντί 115, 5 εκατ. ευρώ. Πού συνίσταται λοιπόν η επιτυχία; Κατ’ αρχήν στο γεγονός ότι μέχρι χθες οι υπουργοί που πέρασαν από τον Πολιτισμό διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τα 3,5 εκατ. ευρώ που πληρώνει ετησίως το Δημόσιο για να στεγάζονται οι διάσπαρτες σε 17 κτήρια υπηρεσίες του ΥΠΠΟ. Ε, τώρα θα πληρώνει ένα ακόμα ενοίκιο! Αυτό που προέχει είναι να ικανοποιηθούν οι ιδιώτες που εποφθαλμιούν κτήρια - φιλέτα
– και το κτήριο της οδού Μπουμπουλίνας είναι τέτοιο. Μήπως, όμως, πρόκειται το υπουργείο Πολιτισμού να μεταστεγαστεί στο κτήριο Τσαούσογλου στην Πειραιώς 260; Τέσσερις υπουργοί μέχρι τώρα το έχουν εξαγγείλει. Και ιδού η άλλη τεράστια επιτυχία. Το κτήριο Τσαούσογλου πρέπει το ΥΠΠΟ να το αγοράσει από την Εθνική Τράπεζα, η οποία αγόρασε το κτήριο της οδού Μπουμπουλίνας! Στο μεταξύ έχει επιμελώς κρατηθεί στη σκιά της ενημέρωσης, αν και είναι γνωστό, πως το εν λόγω κτήριο είναι χαρακτηρισμένο μνημείο της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς. Μνημείο, όχι μόνο αρχιτεκτονικής ως υπόδειγμα πρώιμου μοντερνισμού (χτίστηκε το 1932) και πειραματικής υλοποίησης της ιδέας της πολυκατοικίας, αλλά και μνημείο συνδεδεμένο με τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Ο πρώτος του ιδιοκτήτης, ο γιατρός Κ. Λογοθετόπουλος, συνέδεσε το όνομά του με τις δωσιλογικές κατοχικές κυβερνήσεις. Το 1950 στεγάζει την ΚΥΠ. Εκεί εξυφαίνεται πιθανότατα η σκευωρία κατά του Νίκου Μπελογιάννη, αλλά και η δολοφονία του Λαμπράκη. Στη δικτατορία ακούγονται οι κραυγές των κρατουμένων στην Μπουμπουλίνας 18, έδρα της υποδιεύθυνσης Ασφαλείας. Εκεί που ο Αντρέας Λεντάκης και ο Μίκης Θεοδωράκης επικοινωνούν με χτυπήματα στον τοίχο. Το 1980 περιέρχεται στην ιδιοκτησία του ΚΚΕ και το 1992 πωλείται στο Δημόσιο για να στεγαστεί το υπουργείο Πολιτισμού. Δήμητρα Μυρίλλα
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ Ή ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ; Η τέχνη είναι συνηθισμένη στο να γίνεται μήλον της έριδος, ανάμεσα σε καλλιτέχνες, καλλιτεχνικούς φορείς και θεσμούς και πολιτικές ή θρησκευτικές ηγεσίες. Τα παραδείγματα, ακόμα και από την σύγχρονη και πρόσφατα δημιουργία, είναι αμέτρητα. Πριν λίγες μέρες ένα βίντεο τάραξε τα νερά στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για το «Nympea» του Κορσικανού φωτογράφου και κινηματογραφιστή Ange Leccia, όπου το γνωστό πανέμορφο μοντέλο και ηθοποιός Λετίσια Κάστα, εμφανίζεται ως Οφηλία κάτω από το νερό σε μια αισθησιακή κίνηση-χορογραφία. Κάποια στιγμή, φευγαλέα, φαίνεται το μπούστο της. Μικρό το κακό. Ή μάλλον δεν υπάρχει κανένα κακό. Μια τέτοια εικόνα φυσικά δεν έχει τίποτα το προκλητικό. Προβαλλόταν όμως, στο Αλατζέ Ιμαρέτ στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της 4ης Μπιενάλε Συγχρονης Τέχνης «Παλιές διασταυρώσεις-Make it new». Ήταν η πρώτη φορά που ο χώρος φιλοξένησε μια εικαστική έκθεση. Όχι βέβαια, για πολύ, γιατί το έργο μεταφέρθηκε πριν λίγες μέρες στη Μονή Λαζαριστών. Η τουρκική κυβέρνηση ήταν αυτή που ζήτησε την απόσυρση του, ύστερα από διαμαρτυρία
art ΠΟΝΤΙΚΙ
μουσουλμάνων. Το Αλατζά παραχωρείται σε μεγάλες γιορτές, όπως στο Ραμαζάνι, στους μουσουλμάνους για προσευχή και για αυτό οι Τούρκοι επισκέπτες ενοχλήθηκαν από την προβολή του άσεμνου για αυτούς βίντεο. Αλλά και από κάτι επιπλέον: το βίντεο τοποθετήθηκε στον χώρο που «βλέπει» προς τη Μέκκα, καλύπτοντας το ιερό. Ο Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, εξέφρασε αμέσως την δυσαρέσκεια του. «Δεν μας αρέσουν οι παρεμβάσεις και οι υποδείξεις», είπε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Τότε ήταν που γνωστοποιήθηκε το περιστατικό, δηλαδή την προηγούμενη Παρασκευή, παρόλο που η ιστορία είχε ξεκινήσει μέρες. Ωστόσο, παρενέβη το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και το βίντεο μεταφέρθηκε στη Μονή Λαζαριστών. Το ελληνικό ΥΠΕΞ έδωσε την εντολή, χωρίς να ζητήσει να μάθει τι εστί Αλατζά Ιμαρέτ, αλλά και χωρίς να ζητήσει να δει το βίντεο. Δεν υπήρξε ποτέ τέμενος, απλά παραχωρείται στους μουσουλμάνους για προσευχή. Ιδρύθηκε επί τουρκοκρατίας και λειτούργησε ως πτωχοκομείο. Προκύπτουν δύο ερωτήματα. Μιλάμε για
ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Αντώνης Δελλατόλας ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ
Παναγής Δ. Κουτουφάς
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΥΛΗΣ Χρυσούλα Παπαϊωάννου
λογοκρισία ή σεβασμό στην θρησκεία των άλλων; Από την μία, η ελληνική πλευρά «βαράει προσοχή» στο αίτημα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών να αποσυρθεί το βίντεο από τον χώρο, από την άλλη όμως, αυτό έγινε τελικά με συμφωνία τόσο του Γάλλου δημιουργού, όσο και της διευθύντριας της οργάνωσης, αλλά και της επιμελήτριας της έκθεσης. Ο ίδιος μάλιστα, ο δημιουργός, αποδέχτηκε αμέσως την ιδέα να μεταφερθεί σε άλλο χώρο το έργο του, σεβόμενος ένα αίτημα που είχε να κάνει με ζητήματα θρησκείας και πίστης. Επομένως, σε αυτή την περίπτωση μάλλον μιλάμε, για συναινετική λογοκρισία. Χρυσούλα Παπαΐωάννου
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ Χριστίνα Διακογιάννη
ΑRT DIRECTOR Δημήτρης Λύρας
Κωνσταντίνος Ρήγας
ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ Κώστας Θέος Μαρία Παπαρρηγοπούλου ΕΜΠΟΡΙΚO TMHMA Μ. Καλούμενος τηλ.: 210 6898448, fax: 210 6898226
Ο Άγιος Παντελεήμονας βοήθειά μας Γιατρός ήταν ο Άγιος Παντελεήμονας. Κι έγινε, λέει, χριστιανός όταν είδε νεκρό ένα παιδί που το είχε δαγκώσει φίδι. «Άμα προσευχηθώ κι ο Χριστός το αναστήσει, θα γίνω χριστιανός», είπε, γιατί μέχρι τότε ήταν ειδωλολάτρης. Προσευχήθηκε, το θαύμα έγινε κι έσπευσε να βαπτιστεί. Καλό αυτό, αν και η αντίληψη είναι κάπως καχύποπτη... Εκβιαστική... Ή μήπως δεν είναι; Μετά ο Παντελεήμων άρχισε να γιατρεύει όλους τους αρρώστους αβέρτα. Δεν έπαιρνε λεφτά, γύρευε όμως την ψυχή τους. Από όποιον έκανε καλά, λέει, απαιτούσε να γίνει κι αυτός χριστιανός. Καλό κι αυτό, αν και μου φαίνεται ότι ο εκβιασμός συνεχιζόταν... Ή μήπως όχι; Την περασμένη Κυριακή στον Άγιο Παντελεήμονα, τη συνοικία της Αθήνας, ο εκβιασμός όσων γουστάρουν να γιατρέψουν τις κοινωνικές πληγές με τερατώδεις δόσεις βίας, βλακείας, τσαμπουκά και φόβου, δεν πέρασε. Οι εκατοντάδες άνθρωποι που βρεθήκαμε εκεί, συνοδεύοντας τα πιτσιρίκια μας, δώσαμε κι εμείς μια παράσταση μαζί με τους ηθοποιούς του Θεάτρου του Νέου Κόσμου: παίξαμε τους φυσιολογικούς γονείς και πολίτες. Δύσκολοι ρόλοι για τις κασιδιάρες ψυχές, για όσους λατρεύουν τους αρχαίους Έλληνες, αλλά αγνοούν το σοφόκλειο «Πολλά τα δεινά και ουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει», για όσους βολοδέρνουν στα πιο σκοτεινά υπόγεια του ανεπίγνωστου, της πώρωσης και της απανθρωπιάς. Αυτό που διοργάνωσε η Ανοιχτή Πόλη στην πλατεία με τη μεγαλύτερη ντροπή της μνημονιακής Ελλάδας σε συμβολικό επίπεδο – μια λουκετιασμένη παιδική χαρά – έστειλε ένα μήνυμα ορθού λόγου και συνύπαρξης. Όχι λήθης, ούτε παραγραφής, ούτε ρεβανσισμού. Το αίμα του Παύλου Φύσσα δεν ζητάει εκδίκηση, ζητάει αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Στη ζόρικη ανηφόρα που μπορεί να βγάλει κάποτε στα ξέφωτα αυτής της αλλαγής ο πολιτισμός είναι το απόλυτο όχημα, το πιο καλά γραπωμένο στον δρόμο και στο όνειρο 4x4 που διαθέτουμε. Σωστά το διατύπωσε ένας νεαρός απαντώντας σε δευτεροκλασάτο ντόπιο χρυσαυγίτη που συμμετείχε στη θλιβερή μάζωξη λίγων δεκάδων «αγανακτισμένων κατοίκων» του Αγίου Παντελεήμονα. Αυτοί ανέκραζαν την ευφάνταστη κραυγή «Αίσχος! Αίσχος!», ώσπου το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού τούς ξένισε τόσο πολύ, που σώπαιναν και το ’ριχναν στη χαμηλόφωνη γκρίνια. Και στις αναλύσεις του τύπου «Αυτοί είναι όλοι τους συστημικοί... Το σύστημα τους προστατεύει...». «Ε, εσύ! Να προσέχεις, θα σε θυμάμαι», είπε απειλητικά ο δευτεροκλασάτος στον νεαρό. «Πώς να με ξεχάσεις; Αφού θα με βλέπεις κάθε σαββατοκύριακο εδώ, όταν εσύ θα ’ρχεσαι να γιουχάρεις παιδάκια», ήταν η απάντηση. Φυσικά κανείς σώφρων άνθρωπος δεν ξεγελιέται από την «πάταξη του ενός άκρου». Όλα τα αίτια της ναζιστικής τερατογένεσης παραμένουν βαθιά ριζωμένα στην έρημη χώρα, ενώ ακολουθεί οσονούπω η επιχείρηση «πάταξης και του άλλου άκρου». Βαθιά ανάσα πήραμε μ’ αυτή την παιδική παράσταση. Ας είμαστε περισσότεροι την επόμενη φορά, τίποτα δεν κρίθηκε, τίποτα δεν κερδήθηκε ακόμα. Γιώργος Ι. Αλλαμανής
24/10 -30/10
ποντικιart
Μουσική 03/23
www.topontiki.gr
Ραπάρουν καταγγέλλοντας τον φασισμό Η ελληνική χιπ χοπ σκηνή αντιστέκεται δυναμικά στον φασισμό, χωρίς βία, αλλά με ενότητα και κυρίως αγάπη για τον άνθρωπο. Και ονειρεύεται Κωστούλα Τωμαδάκη έναν καλύτερο κόσμο
Killah P.
Σε μια πόλη όπου το μίσος και ο φασισμός παραμονεύουν σε κάθε γωνιά του δρόμου, η μαχαιριά στην καρδιά του Killah P., κατά κόσμον Παύλου Φύσσα, ελεύθερου καλλιτέχνη και ορκισμένου αντιφασίστα, μοιάζει σαν να μαχαίρωσε την ίδια την καρδιά της χιπ χοπ μουσικής σκηνής. Εδώ και σχεδόν 20 χρόνια το ελληνικό χιπ χοπ συνδέεται με το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο, το αντιρατσιστικό κίνημα και την ελευθερία του λόγου. Μέσα από το ραπ ο Παύλος Φύσσας έδινε με στίχους την καθημερινότητα, τις πίκρες και τις απογοητεύσεις, αλλά και το όνειρο για μια καλύτερη κοινωνία. «Η ελευθερία του λόγου πληρώνεται ακριβά», ήταν ο προφητικός στίχος, το μότο στη ζωή και την τέχνη του. Έτσι κι αλλιώς οι επιθέσεις και οι απειλές δεν ήταν κάτι άγνωστο για τα παιδιά των εργατικών συνοικιών. Οι στίχοι των τραγουδιών τους ήταν «κόκκινο πανί» για τους φασίστες που κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι στις γειτονιές και τους δρόμους.
Ο φόβος τρώει τα σωθικά Νίκαια, Αμφιάλη, Κερατσίνι, Πέραμα. Στις γειτονιές του Πειραιά το αυγό του φιδιού βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Μονόδρομος η ραπ για τους νεαρούς μουσικούς. Στις αντιφασιστικές διαμαρτυρίες και τις συναυλίες αλληλεγγύης για τους μετανάστες οι μουσικοί της ραπ σκηνής θα δώσουν το «παρών», καλώντας τους άλλους ράπερ αλλά και το ευρύτερο κοινό να ενωθούν μαζί τους. Οι στίχοι γίνονται το όπλο, οι καταγγελίες με ρίμα προσπαθούν να αφυπνίσουν το κοινό… Άλλωστε ο Παύλος το έχει ξεκαθαρίσει ότι το χιπ χοπ «είναι γι’αυτούς που τα νερά ταράζουν / γι’αυτούς που την πόλη χρώμα αλλάζουν». Οι στίχοι του χιπ χοπ είναι ο κώδικάς του. Το 1986, οι Public Enemy ηχογραφούν το «Υο! Bum Rush the Show» μεταμορφώνοντας το χιπ χοπ σε μουσική ενάντια στον φασισμό. «Είδα έναν κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου / είδα νταβατζιλίκια πάνω στα όνειρά μου…», τα λόγια του Killah P. είναι μια κραυγή για όσα συμβαίνουν γύρω του. Λόγος βιωματικός και έντονα πολιτικοποιημένος, αν και ο καλλιτέχνης δεν ανήκε σε πολιτικό κόμμα. Ως σύγχρονος ραψωδός ραπάρει στις πλατείες, στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, καταγγέλλοντας τους διεφθαρμένους θεσμούς, τα καθημερινά περιστατικά βίας εναντίον των μεταναστών, το μεροκάματο του τρόμου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.
Αγγίζω τη φωτιά με το μικρόφωνο «Όλοι ξαφνικά τώρα έγιναν αντιφασίστες και οργανώνουν αντιφασιστι-
Active Member κές συναυλίες, ενώ μέχρι πρότινος ήταν κι αυτοί μέρος της κατάστασης που οδήγησε σήμερα εδώ. Θυμάμαι, όταν εμείς επισημαίναμε τον κίνδυνο που ελλοχεύει για το αυγό της έχιδνας, που θα ξαναγεννήσει, μέσα από τα τραγούδια μας – για παράδειγμα το τραγούδι‘‘Καλά κρασιά’’ (2001) – και τότε μας έλεγαν γραφικούς» θα δηλώσει σε συνέντευξή του ο «πατριάρχης» του χιπ χοπ και ιδρυτής της low bap κοινότητας Μιχάλης Μυτακίδης. Η καλλιτεχνική κολεκτίβα από το Πέραμα ξεκίνησε από τον B. D. Foxmoor το 1992 και ώς σήμερα έχει συμπληρώσει είκοσι χρόνια παθιασμένης δισκογραφικής προσπάθειας να φέρει τον μουσικό κώδικα του χιπ χοπ και στη χώρα μας. Από το «Φυσάει κόντρα», το «Χρέωσέ τα στη φωτιά» ή τη μουσική για την παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν», ο ρατσισμός και τα προβλήματα των προσφύγων έχουν σημαντική θέση στο έργο των Active Member. Είναι αλήθεια ότι την περίοδο 2001-04, όταν το lifestyle εξακολουθούσε να έχει την τιμητική του στην Ελλάδα, ο αιχμηρός – για άλλους πολιτικοποιημένος – στίχος των Active Member ήταν ένα ξέπλυμα ψυχής για την ανήσυχη νεολαία. Τα τελευταία χρόνια η αντιφασιστική - αντιεξουσιαστική κοινότητα του χιπ χοπ έχει κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της. Συγκροτήματα και δημιουργοί έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στην ελληνική χιπ χοπ σκηνή: Νικήτας - X-Ray, «Ορθολογιστές», «Ηχορύπανση», «Ισοβίτης», «Μόνιμος Κάτοικος», «Κύκνειο Άσμα», «Απρόσωπα Πρόσωπα», «Ακραία Αντίδραση», «Δυστοπία», «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», «Η μέρα της οργής», «Βαλπουργία Νύχτα», «Παράσιτα», «Kill the cat…». Κάποιοι
από τους καλλιτέχνες αποκλείουν τη δημοσιοποίηση του έργου τους από τα «συστημικά μέσα» και επιλέγουν να κοινοποιούν τη δουλειά τους μέσα από το Διαδίκτυο. Μουσική πρωτότυπη, με καυστικό λόγο, που δεν πωλείται, αλλά χαρίζεται κι ας τη φλερτάρουν ενίοτε οι δισκογραφικές και τα μεγάλα μαγαζιά.
Υποστηρίζουν όσα λένε με τη ζωή τους Είναι αλήθεια ότι μετά τον άδικο χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου εκατοντάδες μαθητές μυήθηκαν στη ραπ και αυτόνομοι ράπερ, σαν τον Killah P., ένωσαν τις φωνές τους σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ. Στις παρυφές της πόλης, σε αντιεξουσιαστικά στέκια, σε υπόγεια, σε πλατείες, στα Προπύλαια, σε στέκια μεταναστών, Έλληνες και μετανάστες δημιουργοί της χιπ χοπ σκηνής ραπάρουν, καταγγέλλοντας τη βία, τον φασισμό, τη Χρυσή Αυγή. Ο Μανώλης, ο MC Yinka, μετανάστης δεύτερης γενιάς, είναι γνωστός ως ράπερ με τον καυστικό στίχο αλλά και για την επίθεση που δέχτηκε πέρυσι από τους «αγανακτισμένους» πολίτες. Στους στίχους των τραγουδιών του καταθέτει τη δική του εμπειρία ως μετανάστη: «Χαιρετώ με σεβασμό τον δικό σου αγώνα, παίρνω φως και τραγουδώ τη δική σου εικόνα». Απέναντι στους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις του φασισμού οι μουσικοί της χιπ χοπ και low bap σκηνής αντιτάσσουν την ένωση του διαφορετικού. Καθώς τα φώτα χαμηλώνουν, κάποιοι ράπερ στην άκρη της πόλης θα συνεχίσουν να σκαρώνουν μουσικές και στίχους, να παλεύουν ενάντια στον φασισμό και να υποστηρίζουν όσα λένε με τη ζωή τους.
«Έφυγε» ένας γνήσιος καλλιτέχνης Τον χαρακτήριζε η σεμνότητα και η βαθιά αγάπη του για την Τήνο, τη γενέτειρά του, αλλά και για την τέχνη γενικότερα. Ο εικαστικός Χαράλαμπος Κρητικός άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 68 ετών την προηγούμενη Παρασκευή. Γεννημένος στη Χώρα της Τήνου το 1946, ο Χαράλαμπος ή κοινώς Μπάμπης Κρητικός έδειξε από νωρίς την αγάπη του για τη γλυπτική, αποφοιτώντας από το εργαστήριο γλυπτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Πανόρμου της Τήνου.
Από το 1965 έως και το 1969 φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας κοντά σε σημαντικούς δασκάλους του χώρου της γλυπτικής. Το 1972 ξεκίνησε μια μακρά παραμονή εκτός ελληνικών συνόρων, καθώς ταξίδεψε στη Γαλλία και φοίτησε στην Ανωτάτη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Η παραμονή του στη γαλλική πρωτεύουσα θα διαρκέσει 18 ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε την ευκαιρία να εργαστεί κοντά στον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη και τον Γάλλο γλύπτη
Μορίς Λιπσί. Το 1987 επέστρεψε στην αγαπημένη του Τήνο και το 2002 ανέλαβε καθήκοντα καθηγητή Γλυπτικής και διευθυντή της Σχολής Καλών Τεχνών στον Πύργο, θέση που υπηρέτησε και τίμησε μέχρι τέλους. Κοινό και κριτικοί συμφωνούσαν πως ο Κρητικός ήταν ένας εικαστικός που είχε εμπνευστεί μεγάλο μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας του στην Τήνο, δουλεύοντας τόσο με τα χέρια του όσο και με την… καρδιά και την ψυχή του. Γιώργος Ψάχος
04/24 Συνέντευξη
24/10 -30/10
ποντικιart
www.topontiki.gr
κατερινα λεχου
«Στα είκοσι πέντε μου
με σιχαινόμουν» Χρυσούλα Παπαϊωάννου Φωτό: Γιάννης Βαρουχάκης
Η θεατρική εκδοχή μιας βραβευμένης ταινίας, ενός σκηνοθέτη που έβαλε στον κινηματογραφικό χάρτη το περιθώριο, τους ακραίους και πολύπλοκους ήρωες της ζωής. Ένας ρόλος - πρόκληση, μιας τραβεστί που διεκδικεί την αποδοχή, το δικαίωμα στη συνύπαρξη, στην ομορφιά. Η Κατερίνα Λέχου δεν δίστασε να πει το «ναι» στην πρόταση του Πέτρου Ζούλια να πρωταγωνιστήσει ως τραβεστί Αγράδο στο «Όλα για τη μητέρα μου» του Πέδρο Αλμοδόβαρ (από 8 Νοεμβρίου στο θέατρο «Ακροπόλ»). Είχε ήδη διαλέξει μέσα της αυτόν τον ρόλο για αυτή την παράσταση. Και αγάπησε την ηρωίδα της με όλες τις αντιφάσεις και τις ρωγμές της. Είναι, άλλωστε, από τις ηθοποιούς που τάσσονται ψυχή τε και σώματι σε ένα πράγμα κάθε φορά, όπως λέει και η ίδια. Και δεν είναι το μόνο που μας λέει Είναι μια ιστορία που θέτει πολλά ζητήματα: φύλου, ταυτότητας, αποδοχής, AIDS. Η δική σας παράσταση εστιάζει κάπου περισσότερο ή σε όλα; Ακούμε αυτούσιο το σενάριο; Καταρχήν έχει γίνει μια θεατρική διασκευή με την επιμέλεια του Αλμοδόβαρ από τον θεατράνθρωπο Σάμιουελ Άνταμσον. Κατά τη γνώμη μου, οι ρόλοι είναι πιο εμπεριστατωμένοι. Στο σινεμά είναι μόνο εικόνα. Μπορεί, βέβαια, όπως λένε, μια εικόνα να ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Εδώ, επειδή δεν έχουμε τη δυναμική του σινεμά, υπάρχει κείμενο που διανθίζει τους χαρακτήρες και τους κάνει πιο γλαφυρούς. Είναι πιο ουσιαστικό το θεατρικό. Τα θέματα που αναφέρατε είναι τα επιμέρους. Για μένα, έτσι όπως διαβάζω το έργο, η ουσία είναι η συνύπαρξη διαφορετικών κόσμων. Κάθε γυναίκα από αυτές, η καλόγρια, η τραβεστί, φέρει κι έναν κόσμο. Όλοι αυτοί οι κόσμοι καλούνται, με έναν τρόπο, να συνυπάρξουν, να συνδεθούν και να συνομιλήσουν. Αυτό θεωρώ ότι είναι το κύριο νόημα του έργου, που είναι πολύ βαθύ, πλατύ, επίκαιρο. Επομένως οι λέξεις κλειδιά είναι «αποδοχή» και «συνύπαρξη». Στην Ελλάδα σήμερα, τα έχουμε κατακτήσει αυτά ή «παίζονται»; Δεν «παίζονται» καθόλου. Δεν συμβαίνουν. Δεν υπάρχει αποδοχή του ενός προς τον άλλον, ούτε σεβασμός στη διαφορετικότητα, ούτε συνύπαρξη και συνενοχή. Δυστυχώς ακόμα καθένας είναι για την πάρτη του.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΑΥΡΑ ΓΥΑΛΙΑ Έρχεται βιαστική και με φόρα από την πρόβα. Ακόμα έχει στο πρόσωπό της το μακιγιάζ του ρόλου. Τα μεγάλα βαμμένα φρύδια και το έντονο μέικ απ. Τα κρύβει πίσω από κάτι μεγάλα και στιλάτα γυαλιά ηλίου, παρόλο που έχει σουρουπώσει. Κατά τα άλλα, όμως, τίποτα επιτηδευμένο πάνω της. Μιλάει γρήγορα, αλλά σταθερά. Είναι ευγενική και φιλική, παρόλο που, όπως λέει η ίδια, αν μπορούσε να αλλάξει κάτι πάνω της, αυτό θα ήταν η επιθετικότητά της.
Το βλέπουμε κυρίως στη συμπεριφορά μας απέναντι στους μετανάστες… Κληθήκαμε να αποδεχτούμε ανθρώπους με άλλες παραδόσεις και άλλους κόσμους, και μάλιστα σε μια ζόρικη στιγμή της δικής μας επικαιρότητας. Όταν δεν έχει ο Έλληνας δουλειά και έρχονται τόσοι ξένοι, καταλαβαίνετε τι άγρια συναισθήματα εγείρει αυτό το πράγμα. Η φτώχεια και η απελπισία φέρνουν εγκληματικότητα. Αλλά εκεί είναι που πρέπει να κάτσεις και να σκεφτείς. Δεν μπορείς να αντιδράς σπασμωδικά. Θα μου πείτε τώρα πώς να ενημερωθεί ο κάθε άνθρωπος που είναι αδαής και αμόρφωτος. Αλλά βλέπεις μια φοβερή μετακίνηση ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, είτε για κλιματολογικούς είτε για πολιτικούς λόγους. Αυτό είναι ένα γεγονός μη αναστρέψιμο. Θέλει μια άλλου είδους διαχείριση. Πώς πας στη Νέα Υόρκη και αποδέχεσαι εκ προοιμίου ότι θα βρεις όλες τις φυλές του κόσμου; Κάπως έχει περάσει στη νοοτροπία των ανθρώπων και συνυπάρχουν μ’ έναν τρόπο. Εδώ ήταν έξω από την πραγματικότητά μας. Αλλά είναι ένα γεγονός. Μένετε σε γειτονιά με μετανάστες; Ναι, μένουν πολλοί μουσουλμάνοι, γιατί βλέπω τις γυναίκες με τις μαντίλες, τσιγγάνοι κ.ά. Οτιδήποτε βλέπω πάνω από δύο φορές το συνηθίζω. Αλλά το θέμα δεν είναι να το συνηθίσω. Προσπαθώ να το καταλάβω, να το εντάξω στη ζωή μου και να δω πώς θα ζήσω με αυτό το πράγμα. Εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Δεν είμαι κράτος. Ούτε μπορώ να βρω σε ανθρώπους δουλειά. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω. Σαν τον Ιταλό που έστειλε τους ανθρώπους σε νησί. Αυτή είναι μια πολιτική πράξη. Πάμε πίσω στην παράσταση. Είναι γυναικεία; Απολύτως. Ο Αλμοδόβαρ πιστεύει – και το πρεσβεύει σε όλες του τις ταινίες – ότι η γυναίκα είναι ο πυρήνας για όλα τα πράγματα. Και εδώ αυτό ισχύει σε όλο του το μεγαλείο.
Εξ ου και ο τίτλος «Όλα για τη μητέρα μου». Ακόμα και οι αντρικοί χαρακτήρες έχουν γυναικεία χαρακτηριστικά. Μέσα από τους ρόλους τους αναδεικνύεται η θηλυκή τους πλευρά. Το σινεμά του Αλμοδόβαρ είναι πάντα στην κόψη της υπερβολής, του κιτς, της γραφικότητας, της καρικατούρας. Είναι δύσκολο να βρεις την τομή ισορροπίας σε αυτό; Να μείνεις ένα βήμα πριν από όλα αυτά; Στο θεατρικό είναι πιο εύκολο, γιατί βοηθάει το κείμενο, είναι πιο βαθύ. Για παράδειγμα, είναι απίστευτο τι λέει για τη γυναίκα που υποδύομαι. Ξεκινάει γκροτέσκ, γίνεται όλο και πιο αληθινή και καταλήγει σπαρακτική. Ο Αλμοδόβαρ έχει μια λατρεία για τον περιθωριακό κόσμο. Ήταν ο πρώτος που έκανε ταινίες για τραβεστί (εννοώ σαν γλώσσα, να εντάξει τέτοια πρόσωπα, τα οποία δεν τα «έπιαναν» στη φιλμογραφία). Έτσι κι αλλιώς έχουν μια υπερβολή αυτά τα πρόσωπα. Αλλά ακόμα και οι πιο «κανονικοί» του ήρωες έχουν φοβερές παρεκκλίσεις. Κάνουμε δύο μήνες πρόβα και κάθε μέρα ανακαλύπτω καινούργια πράγματα που δεν τα έχω προσέξει. Είδατε την ταινία πολλές φορές; Την είχα δει παλιά. Την είδα ξανά μια φορά το καλοκαίρι, όταν μου δόθηκε το κείμενο, γιατί την είχα ξεχάσει. Παρακολούθησα, βέβαια, πολλές ταινίες με τραβεστί. Είχα δει μερικές, όπως το «Παιχνίδι των λυγμών». Πήρατε το αμάξι να κατευθυνθείτε προς τη Συγγρού να δείτε πώς κινούνται τη νύχτα οι τραβεστί; Αυτό το έκανα στη Νέα Υόρκη, όπου έμεινα το καλοκαίρι είκοσι μέρες. Δεν με ενδιέφερε να δω ένα drag queen show, γιατί και την ηρωίδα μου δεν τη βλέπουμε την ώρα της εργασίας της, αλλά στο σπίτι της και στη δουλειά της ως βοηθού στο θέατρο. Ήθελα, λοιπόν, να δω πώς συμπεριφέρονται το πρωί. Πήγαινα στα μέρη που ψωνίζουν, που τρώνε, που πίνουν καφέ. Πριν δηλαδή φτιαχτούνε… Το show time είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Όπως επίσης το ψωνιστήρι και η ώρα που μιλάνε με τους πελάτες. Και τι παρατηρήσατε; Δεν βλέπεις αυτήν την τρομακτική υπερβολή, ούτε αγριότητα. Ήταν πιο ήπια τα πράγματα, ακόμα κι όταν πήγαιναν για ψώνια στα διάφορα μαγαζιά που είναι για τραβεστί. Ξέρετε, είναι αληθινοί άνθρωποι. Για μένα αυτός ήταν άγνωστος κόσμος. Δεν έχει τύχει ούτε να έχω φίλους τραβεστί ούτε να τις συναναστραφώ. Και δεν ήθελα καθόλου να πέσω στη λούμπα να κάνω το περίγραμμα του ρόλου. Εγώ την Αγράδο την έχω αγαπήσει πολύ. Βλέπω τον πόνο, τη μοναξιά της, την κακία της, τη ζήλια, τον ανταγωνισμό, την κυνικότητά της. Η Αγράδο έχει έναν φοβερό μονόλογο, όπου λέει πόσο κόστισε η αυθεντικότητά της. Πόσο στοίχισε η μύτη της, τα χείλια της, τα στήθη της… Αυτός ο μονόλογος στο θεατρικό είναι κατακερματισμένος σε τέσσερα διαφορετικά μέρη, τα οποία εντάσσονται μέσα στη γενική δράση. Από τη μία λέει ότι κοστίζει πολύ να είσαι αυθεντικός, από την άλλη λέει ότι αυθεντικός είναι αυτός που κυνηγάει τα όνειρά
ποντικιart
24/10 -30/10
Συνέντευξη 05/25
www.topontiki.gr
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ
Λέγαμε πριν ότι για τις ανάγκες της Αγράδο θα τσαλακωθείτε, θα μεταμορφωθείτε. Τα τελευταία χρόνια μάλλον επιδιώκετε να τσαλακώνετε την εικόνα της ωραίας. Στην τηλεόραση έχετε κάνει δύο φορές συνεχόμενα τη μαμά («Νησί», «Ευτυχισμένοι μαζί»). Μα αυτά είναι απλά… μαθηματικά. Αν δεν ξέρεις να κάνεις πρόσθεση και αφαίρεση, καλύτερα κάτσε στο σπίτι σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείεται αύριο να με καλέσουν να παίξω μια γοητευτική γυναίκα. Αλλά θα είναι μια ώριμη γοητευτική γυναίκα. Μπορώ να συναγωνιστώ μια κοπέλα 25 χρόνων; Είναι κωμικό. του. Αυτό είναι πολύ αληθινό, παρόλο που φαντάζει υπερβολή στα μάτια ενός «κανονικού» ανθρώπου. Σίγουρα έχει μια παρέκκλιση. Και ειδικά στην τραβεστί, γιατί ξέρετε δεν είναι μια γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άντρα. Η τραβεστί είναι… βυζιά και πουλί. Καθαρές δουλειές. Από τη μέση και κάτω άντρας, από τη μέση και πάνω γυναίκα. Άρα ήταν πιο μπλεγμένο στο μυαλό μου. Το άλλο είναι κατανοητό. Βλέπω ανθρώπους που πραγματικά θα έπρεπε να έχουν γεννηθεί γυναίκες. Αυτό είναι οκέι. Αυτές είναι οι τρανσέξουαλ. Εσείς θα κάνατε πλαστική; Δεν κατακρίνω τίποτα, γιατί η ανάγκη είναι προσωπική υπόθεση. Όλοι θέλουμε να είμαστε ωραίοι, νέοι, φρέσκοι. Απλώς κοιτάζω να μην μου «φοράνε» ανάγκες. Μια ολόκληρη εποχή μας «φόρεσε» ακίνητες μούρες. Εμένα μου αρέσουν οι εκφραστικές φάτσες. Έχουμε δει φοβερές ηθοποιούς να μην μπορούν να εκφραστούν όταν παίζουν. Τρανταχτό παράδειγμα η Νικόλ Κίντμαν. Φαντάζομαι πλέον το κατάλαβε και η ίδια. Να σας πω κάτι απλό. Εγώ έχω μικρό στήθος και ξέρω ότι στους άντρες δεν αρέσει. Έχω ακούσει να λένε για μένα «καλή είναι, αλλά δεν έχει βυζί». Μα είναι δυνατόν να πάω εγώ να βάλω στήθος επειδή αρέσει στους άλλους; Θα το έκανα μόνο αν το ήθελα πραγματικά. Είστε απολύτως συμφιλιωμένη με αυτό που είστε; Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν έχω καμία σχέση με αυτό που ήμουν στα είκοσι πέντε. Η
αυτοπεποίθηση, η σιγουριά, η αποδοχή που νιώθω τώρα, στα 46 μου, έχει προκύψει από πολλή δουλειά, πόνο, λάθη. Στα είκοσι πέντε μου με σιχαινόμουν. Με τα χρόνια μαθαίνεις να αγαπάς το «πακετάκι» σου. Λέγαμε πριν ότι για τις ανάγκες της Αγράδο θα τσαλακωθείτε, θα μεταμορφωθείτε. Τα τελευταία χρόνια μάλλον επιδιώκετε να τσαλακώνετε την εικόνα της ωραίας. Στην τηλεόραση έχετε κάνει δύο φορές συνεχόμενα τη μαμά («Νησί», «Ευτυχισμένοι μαζί»). Μα αυτά είναι απλά… μαθηματικά. Αν δεν ξέρεις να κάνεις πρόσθεση και αφαίρεση, καλύτερα κάτσε στο σπίτι σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείεται αύριο να με καλέσουν να παίξω μια γοητευτική γυναίκα. Αλλά θα είναι μια ώριμη γοητευτική γυναίκα. Μπορώ να συναγωνιστώ μια κοπέλα 25 χρόνων; Είναι κωμικό. Βλέπω και άλλες συναδέλφους μου μικρότερες, π.χ. τη Ναταλία Δραγούμη, να κάνουν τη μαμά. Τι άλλο κάνετε αυτή την περίοδο; Τίποτα, εκτός από τις δουλειές της καθημερινότητας. Δεν μπορώ να κάνω δύο πράγματα μαζί. Είμαι πολύ μονόχνωτη. Έχετε κάνει όμως στο παρελθόν παράλληλα θέατρο και τηλεόραση. Κατά τύχη! Και κατ’ ανάγκη, ποτέ κατ’ επιλογήν. Δεν τα καταφέρνω. Όταν είμαι σε μια δουλειά δεν υπάρχει χώρος στο κεφάλι μου για κάτι άλλο. Είμαι ανεπαρκής και σε άλλα καθήκοντα. Ως θεία, ως κόρη… Με πήρε τηλέφωνο σήμερα η μαμά μου και με ρώτησε πότε ανεβαίνει η παράσταση. Και μου είπε «α, κατάλαβα, θα σε δούμε μετά την 1η Νοεμβρίου».
Για τις υποχρεώσεις της ως αναδόχου. Είμαι ανάδοχος σε ένα παιδί στην Γκάνα. Η μόνη υποχρέωση είναι να στέλνω λεφτά. Αλλά δημιουργείται μια ισορροπία στον πλανήτη. Όταν βοηθάς αυτούς τους ανθρώπους να αναπτυχθούν στον τόπο τους, αυτόματα τους αποτρέπεις να μετακινηθούν. Άμα του άλλου του δείξεις πώς να καλλιεργεί, πώς να εκτρέφει τα ζώα, να μαθαίνει γράμματα, έχει λόγο να κάτσει στον τόπο του. Δεν νομίζω ότι κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα ήθελε να αφήσει την οικογένειά του, τους φίλους του και να ξεριζωθεί, ακόμα κι αν ήταν να πάει στο καλύτερο μέρος του κόσμου. Δεν σας λέω για το χειρότερο. Εγώ πάντως δεν θα ήθελα. Θα ήθελα να μείνω εδώ στους γονείς μου, στον άντρα μου, στους φίλους μου. Για τη Χρυσή Αυγή. Χωρίς να μπορώ να το δικαιολογήσω και να επιχειρηματολογήσω, έχω την αίσθηση ότι παίχτηκε ένα πολιτικό παιχνίδι το οποίο ξέφυγε κάποια στιγμή. Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι με την υπάρχουσα κατάσταση, είπαν ας πάει και προς αυτή την κατεύθυνση ο κόσμος. Μετά χάθηκε η μπάλα και τώρα δεν μπορούν να το μαζέψουν. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα βγήκαν στη φόρα μέσα σε μια βδομάδα. Ποιοι είναι; H CIA; Από την άλλη, δεν έχω και επιχειρήματα για να υποστηρίξω αυτά που λέω. Απλώς δεν το «τρώω» όλο αυτό που μου δίνουν. Δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται. Θέλω να πω ότι όλοι έχουν βάλει το χέρι τους για να δημιουργηθεί η υπάρχουσα κατάσταση. Και να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το φονικό.
06/26 Σινεμά
24/10 -30/10
ποντικιart
www.topontiki.gr
òòòòò Εξαιρετική òòòò Πολύ καλή òòò Καλή òò Βλέπεται ò Μέτρια ò Μην τη δείτε
Οι εταιρείες διανομής φέρουν την ευθύνη για έκτακτες αλλαγές στις ημερομηνίες προβολής των ταινιών.
«ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ»
«Ο ΑΦΡΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ»
Δoν Ζουάν και ερωτευμένοι παράνομοι Ένας «λοξά» ρομαντικός Δoν Ζουάν αξίζει την προσοχή μας. Όπως, επίσης, και η αληθινή ιστορία του καπετάνιου Φίλιπς, Κωνσταντίνος Σαμαράς που είχε πέσει θύμα πειρατείας από Σομαλούς Δoν Ζουάν Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ Πρωταγωνιστούν: Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Τζούλιαν Μουρ
αλλά οι νοσταλγικά ονειρικές εικόνες του κάνουν το κινηματογραφικό μας φαντασιακό κατά τι πλουσιότερο. Δικαιώνοντας τις αυτονόητες προσδοκίες, ο Γκοντρί επιχειρεί ένα αρκούντως εντυπωσιακό μπάσιμο στη δική του βερσιόν του «Αφρού των ημερών», που τουλάχιστον μέχρι τα μισά της ταινίας μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε σαν παιδιά καταμεσής ενός τεράστιου παιχνιδάδικου. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια ταινία του Γκοντρί λειτουργεί σαν ένας τρελός μηχανισμός, και η μεταφορά της ιστορίας στο σύγχρονο Παρίσι δεν εμποδίζει τον κόσμο να παρουσιάζεται ως ένα σύμπλεγμα εικαστικών εγκαταστάσεων. Ο Κολίν και η Κλοέ, το ερωτευμένο ζευγάρι του μυθιστορήματος που ο Βιάν έχει αφήσει ούτως ή άλλως αρκετά ανοιχτό και απροσδιόριστο, μετατρέπεται σε δίδυμο που φλερτάρει με τα όρια του καρτούν. Ή πιο συγκεκριμένα: ενός καρτούν ανώδυνα χαριτωμένου και γλυκερού. Κάτι μας λέει πως η Οντρέ Τοτού, πρωταγωνίστρια του «Αφρού των ημερών», θα θυμάται τη συμμετοχή της σε μια ταινία που, σύμφωνα με πολλούς, της άλλαξε τη ζωή: ο τίτλος της ήταν «Αμελί» και, παρά την παγκόσμια επιτυχία της, έπασχε από δύο προβλήματα που ξαναβρίσκουμε στο φιλμ του Γκοντρί, την υπερβάλλουσα ρετρό αυταρέσκεια και την οπτική καλλιγραφία χωρίς μέτρο. Σαν προσκολλημένος σε μια παιδική ασθένεια που απλώς διαχειρίζεται, άλλοτε καλύτερα κι άλλοτε χειρότερα, ο Γκοντρί καταπλακώνει τις υπαρξιακές διαστάσεις του εκάστοτε σεναρίου του κάτω από μια κοσμογονία ευρημάτων και φανταχτερών εξυπνακισμών. Εδώ σίγουρα δεν αποτυγχάνει ολοσχερώς, αλλά αφήνει την αίσθηση ότι πασχίζει υπερβολικά για να πετύχει έναν τελικό αντίκτυπο με ειδικό βάρος όχι μεγαλύτερο από μια χούφτα αφρού.
Οι μοντέρνοι Δον Ζουάν έχουν προβλήματα που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν οι θρυλικοί πνευματικοί Δoν Ζουάν òòò τους πρόγονοι: εν προκειμένω, ο Τζον μπορεί να ρίχνει Ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ γράφει, σκηνοθετεί και τα θηλυκά στο κρεβάτι με παροιμιώδη ευκολία, όμως πρωταγωνιστεί ως γόης εθισμένος στο πορνό, σε δυσκολεύεται να αγγίξει το ταβάνι της ηδονής μέσω της μια κομεντί γεμάτη ελκυστικές αντιφάσεις ερωτικής πράξης. Η σωματική επαφή και η ανταλλαγή βλεμμάτων τού φαίνονται καταστάσεις αμήχανες, μπροστά στην υπέρτατη απόλαυση που προσφέρει η κατά μόνας παρακολούθηση διαδικτυακού πορνό. Καταλύτης στην προβληματική πορεία του Τζον θα είναι – τι άλλο; – η μία και μοναδική γυναίκα, το «απόλυτο δεκάρι», που θα το παίξει πιο δύσκολη απ’ όσο χρειάζεται και ίσως να τον οδηγήσει σε νέα μονοπάτια. Ίσως και όχι, αφού η λύτρωση πρέπει να έρθει Μείνε δίπλα μου μέσα από οδυνηρές σφαλιάρες. Ταλαντούχος ηθοποιός - χαμαιλέοντας που εδώ φορτώνεται Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λόουερι τους ρόλους σεναριογράφου και σκηνοθέτη, ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ τοποθετεί τον ήρωα Πρωταγωνιστούν: Κέισι Άφλεκ, Ρούνεϊ Μάρα, Μπεν Φόστερ που υποδύεται στη δίνη μιας εξάρτησης που δίνει όσο λίγες το στίγμα των καιρών μας: ο Στις ερημιές του Τέξας, δυο ερωτευμένοι παράνομοι επιχειρούν μια ελεγειακή απόδραση, κολλημένος με το πορνό Τζον, που έχει μάθει να ταυτίζει την ηδονή με την εικονική πραγμαχορεύοντας μεταξύ ακραίου λυρισμού και αρχετυπικής τραγωδίας: τα παραπάνω θα είχαν τικότητα, βρίσκεται πλέον παντού γύρω μας σε μικρότερες ή μεγαλύτερες… δόσεις. Ένας αρκετό ενδιαφέρον αν το παγκόσμιο σινεμά δεν είχε γνωρίσει το «Μπόνι και Κλάιντ» και, κυτέτοιος εθισμός, μαζί με την αναπόφευκτη αλλοίωση της πραγματικότητας που επιφέρει, ρίως, το παλαιότερο έργο του Τέρενς Μάλικ. Δεν είναι τόσο ότι το «Μείνε δίπλα μου» έρχεται μπορεί να αποτελέσει πρώτη ύλη για δράματα τύπου «Shame» ή και για σκοτεινές, βιτριολιτρομακτικά αργοπορημένο σε σχέση με τα εμβληματικά σημεία αναφοράς του, όσο ότι δεν κές κωμωδίες με μπουνιουελικό πνεύμα. Ο άνθρωπος - ορχήστρα του «Δον Ζουάν» επιλέγει έχει τίποτα νέο να προτείνει πέραν ενός φωτογενούς αναμασήματος. Ο Λόουερι μιμείται έναν ενδιάμεσο δρόμο, μπαίνοντας με επιδεξιότητα στο πετσί του εθισμένου ήρωά του και επιτυχώς τις εικόνες, αλλά ούτε κατά διάνοια δεν προσεγγίκαταγράφοντας παράλληλα τη διαδρομή του με μια μείξη αφόρητων κλισέ και γοητευτικών Μείνε δίπλα μου òò ζει τον τρελό κι εξεγερμένο πυρήνα μιας κινηματογραφικής ευρημάτων. Αυτός ο «Δον Ζουάν» μπορεί να είναι ταυτόχρονα προβλέψιμος και συντηρητιΜια κάντρι εκδοχή των Μπόνι και Κλάιντ, μυθολογίας που μετράει πάνω από 40 χρόνια. Κάπως έτσι, η κός, αλλά και αρκετά «λοξά» ρομαντικός ώστε να μας κάνει να περιμένουμε το επόμενο βήμα πολύ πιο «καθωσπρέπει» από το σινεμά που πινακοθήκη των κυνηγημένων και των απόκληρων συμπλητου πρωταγωνιστή - δημιουργού του. θα ήθελε να τιμήσει ρώνεται με ένα από τα πιο ευπρεπή μέλη της.
Ο αφρός των ημερών
Σκηνοθεσία: Μισέλ Γκοντρί Πρωταγωνιστούν: Ρομέν Ντουρί, Οντρέ Τοτού, Γκαντ Ελμαλέχ, Ομάρ Σι Στο χαρτί, η συνάντηση του μυθιστορήματος του Μπορίς Βιάν με το πολύχρωμο και πλουραλιστικό σύμπαν του Μισέλ Γκοντρί μοιάζει με ραντεβού που απλώς περίμενε την κατάλληλη χρονική συγκυρία. Ο αφρός των ημερών òò «Ο αφρός των ημερών» μπορεί να μην είναι ένα πραγΟ Γκοντρί διασκευάζει Μπορίς Βιάν, επιστρατεύοματικά σπουδαίο μυθιστόρημα, αλλά αποτελεί ένα απαντας τον συνήθη καταιγισμό από τρικ και τη μεταραίτητο βήμα (λογοτεχνικής) ενηλικίωσης, με τον ίδιο μόρφωση των ανθρώπων σε ζωντανά καρτούν τρόπο που ο Γκοντρί δεν είναι ένας μείζων σκηνοθέτης,
Προβάλλεται ακόμη Captain Phillips Σκηνοθεσία: Πολ Γκρίνγκρας Πρωταγωνιστούν: Τομ Χανκς, Κάθριν Κίνερ, Μαξ Μαρτίνι Η αληθινή ιστορία του καπετάνιου Ρίτσαρντ Φίλιπς που το 2009, ως επικεφαλής του αμερικανικού πλοίου «Μάερσκ Αλαμπάμα», έπεσε θύμα πειρατείας από Σομαλούς. Αυτή ήταν και η πρώτη πειρατεία σε αμερικανικής σημαίας πλοίο εδώ και δύο αιώνες. Οι επόμενες τρεις ημέρες θα είναι αγωνιώδεις στα χέρια των αδίστακτων αντρών.
24/10 -30/10
ποντικιart
Μοτέρ 07/27
www.topontiki.gr
Πριν από λίγες μέρες, ο Γουάνγκ Τζιανλίν, ο πλουσιότερος άνθρωπος της Κίνας, ανακοίνωσε πως θα δημιουργήσει τη «μεγαλύτερη μεμονωμένη επένδυση που έχει γίνει ποτέ στην κινηματογραφική και την τηλεοπτική βιομηχανία». Φτάνουν, όμως, τα πλούτη ενός σύγχρονου Κροίσου για να δημιουργήσουν ένα ακόμη Χόλιγουντ;
Το Χόλιγουντ των Κινέζων Βίκυ Λεβαντή Θα μπορούσε να είναι και ο Σάμιουελ Γκόλντγουιν της εποχής μας. Ο Γουάνγκ Τζιανλίν, ο πλουσιότερος άνθρωπος της Κίνας, σύμφωνα με το «Forbes», αποδείχθηκε ο νέος μεγιστάνας του κινηματογράφου. Σε πρόσφατο γκαλά, που πραγματοποιήθηκε στην παραλιακή πόλη του Κινγκντάο της Κίνας, παρουσίασε τη νέα «Κινηματογραφική Μητρόπολη της Ανατολής», αξίας 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία αναμένεται να είναι έτοιμη μέχρι το 2017. Το νέο «Chollywood» θα διαθέτει δεκαεννιά ολοκαίνουργια στούντιο, με το μεγαλύτερο στούντιο ήχου, έκτασης 100.000 τ.μ., και το πρώτο μόνιμο υποβρύχιο στούντιο στον κόσμο, οχτώ υπερπολυτελή ξενοδοχεία, έναν κινηματογράφο 5.000 θέσεων, ένα πάρκο αναψυχής τύπου Disneyland με διαδραστικό τρενάκι - σινεμά, ένα μουσείο κινηματογράφου, πολλά κέρινα ομοιώματα, μία μόνιμη έκθεση αυτοκινήτου, ένα συνεδριακό και εκθεσιακό συγκρότημα, ένα εμπορικό κέντρο, ένα νοσοκομείο, καθώς και ένα γιοτ κλαμπ με 30 θέσεις για να αγκυροβολούν τα σκάφη τους οι επισκέπτες. «Πιστεύω ότι η παραγωγή των ταινιών εδώ θα είναι φθηνότερη απ’οπουδήποτε αλλού» τόνισε ο Τζιανλίν. Δεν είναι παραγωγός ταινιών, δεν ξέρει από κινηματογράφο. Γνωρίζει, όμως, από επενδύσεις - μαμούθ. Είναι ο ιδρυτής της Wanda Group, που κατέχει δεκάδες εμπορικά κέντρα, κορυφαία εστιατόρια, ξενοδοχεία πέντε αστέρων, μικρές και μεγάλες αίθουσες κινηματογράφου, πολυκαταστήματα και μαγαζιά καραόκε. Το βράδυ των «αποκαλυπτηρίων» του πλήρωσε περισσότερα από 11 εκατομμύρια ευρώ για να προσελκύσει το καλύτερο ρόστερ του Χόλιγουντ, τους Λεονάρντο ντι Κάπριο, Νικόλ Κίντμαν, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Τζον Τραβόλτα κ.ά. «Είναι η αρχή μιας νέας εποχής» δήλωσε ο Τραβόλτα, προσθέτοντας ότι το Χόλιγουντ χρειάζεται λεφτά και η Κίνα φαίνεται να έχει πολλά. Το μεγάλο στοίχημα που βάζει ο Κινέζος μεγιστάνας είναι όχι μόνο να μεταφέρει μέσα σε μια τετραετία ένα αντίστοιχο Χόλιγουντ στην Κίνα, αλλά και να φέρει στο κινεζικό box office τη λάμψη και τα εκατομμύρια που χρειάζονται. Γι’αυτό και ποντάρει, όπως είπε, «στην ισχυρή ροή μετρητών από τα ξενοδοχεία και την ψυχαγωγία».
Το «Κινεζικό Όνειρο» Πριν από μερικούς μήνες ο Γουάνγκ Τζιανλίν έκανε μια χρηματική δωρεά ύψους 15 εκατομμυρίων δολαρίων στην Ακαδημία Κινηματογράφου των ΗΠΑ, η οποία κάθε χρόνο διοργανώνει τη λαμπερή τελετή των Όσκαρ, ενώ εκείνη, για πρώτη φορά στα 86 χρόνια ιστο-
Η ιστορική «Αλκυονίδα» ανοίγει ξανά
ρίας της, συμφώνησε να υποστηρίξει τον Γουάνγκ Τζιανλίν ώστε να λανσάρει ένα ετήσιο φεστιβάλ κινηματογράφου εκτός ΗΠΑ, τα Κινεζικά Όσκαρ. Αυτό δεν σημαίνει ότι μεταφέρεται διά μαγείας και ο χολιγουντιανός πολιτισμός στην Κίνα. Πώς εξηγείται η θέληση για συνεργασία; Προφανώς, η κινεζική βιομηχανία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το Χόλιγουντ παρά μόνο να διδαχθεί από αυτό, τόσο στην αφήγηση Γουάνγκ Τζιανλίν όσο και στην πώληση και διανομή ταινιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Κίνα θέλει να δημιουργήσει ένα δικό της «American Dream», να γίνει ένας εξίσου ισχυρός παίκτης στην παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία, ενώ το Χόλιγουντ ψάχνει διόδους για μία μεγαλύτερη πρόσβαση στην κινεζική προσοδοφόρα αγορά, καθώς, χωρίς τη συγκατάθεση της China Film Group (τον διανομέα ταινιών του κράτους), δεν μπορεί να κυκλοφορήσει τις ταινίες της ελεύθερα.
Με λογοκρισία «Chollywood» δεν γίνεται Πώς ισχυροποιήθηκαν οι δεσμοί Χόλιγουντ - Κίνας; Με την επανίδρυση της κινεζικής κινηματογραφικής βιομηχανίας, που ξεκίνησε πριν από περίπου 15 χρόνια, όταν ηθοποιοί από το Χονγκ Κονγκ, όπως οι Τζάκι Τσαν, Τζον Γου, Τσούι Χάαρκ, Τσόου Γουν - Φατ τρύπωσαν στα στούντιο του Χόλιγουντ. Ενώ δεν άργησαν και οι κινεζικές υπερπαραγωγές με παγκόσμια επιτυχία, όπως το «Τίγρης και Δράκος» του Ανγκ Λι και ο «Ήρωας» του Ζανγκ Γιμού. Είδαμε και κινεζικές ταινίες με αστέρες του Χόλιγουντ, όπως τον Κρίστιαν Μπέιλ, που πρωταγωνίστησε στα «Λουλούδια του πολέμου» αλλά και τους Τιμ Ρόμπινς και Άντριαν Μπρόντι στο «Πίσω στο 1942» κ.ά. Ενώ δεν ήταν λίγα και τα αμερικανικά franchise με τη συμμετοχή Κινέζων σταρ, όπως τα «Iron Man», «X-Men», «Resident Evil», «Transformers» κ.ά. Οι υπεύθυνοι της Wanda Group, πάντως, για να γίνουν ισάξιοι αντίπαλοι, πρέπει να ξεπεράσουν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ένα σημαντικό πρόβλημα: τη λογοκρισία. Μην ξεχνάμε το πρόσφατο περιστατικό με το «Django: Ο τιμωρός» του Ταραντίνο. Και αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Στο νούμερο 42 της οδού Ιουλιανού, σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου, η «Αλκυονίδα», ένας από τους ιστορικούς κινηματογράφους της Αθήνας, ανοίγει ξανά τις πόρτες του για να υποδεχθεί το κοινό με επιλεγμένες κινηματογραφικές και καλλιτεχνικές προτάσεις. Ήταν άνοιξη του ’69, όταν ο πολιτικός μηχανικός Βαγγέλης Σιδέρης πήρε την απόφαση να λειτουργήσει ως κινηματογράφο το ιδιόκτητο υπόγειο της μεσοαστικής πολυκατοικίας, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας. Την επιλογή του προγράμματος την έκανε ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου της εποχής Χρίστος Χριστοδούλου, ο οποίος αποφάσισε να προβάλλει ευρωπαϊκές ταινίες.
Σύντομα το αθηναϊκό κοινό θα γνωρίσει τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και θα δει για πρώτη φορά τις ταινίες του Αϊζενστάιν, του Μίκλος Γιάντσο, του Οσίμα, του Ροσελίνι, του Παζολίνι. Το 1971, η «Αναπαράσταση» του Θόδωρου Αγγελόπουλου προβάλλεται κατ’ αποκλειστικότητα στην «Αλκυονίδα» και το κοινό σχηματίζει ουρές από την πρώτη εβδομάδα. Μέχρι και την πτώση της δικτατορίας, η «Αλκυονίδα» μετατρέπεται σε ναό τέχνης και διαμαρτυρίας αφού η προβολή ταινιών όπως «Μέρες του ’36» του Αγγελόπουλου, «Κρανίου Τόπος» του Αριστόπουλου, «Βαρθολομαίος» του Μανουσάκη δυναμιτίζουν το αντιφασιστικό κλίμα της εποχής.
Κάθριν Ζέτα Τζόουνς
Τζον Τραβόλτα
Νικόλ Κίντμαν
Μέσα σε δύσκολους καιρούς η ιστορική «Αλκυονίδα», που θα εγκαινιαστεί τον Δεκέμβριο, θα αποτελέσει τον πυρήνα ενός πολυχώρου πολιτισμού: πρόγραμμα 365 μέρες, πολλαπλές κινηματογραφικές προβολές ανά εβδομάδα, πρωτοπόρες θεατρικές παραστάσεις, μουσικές βραδιές, θεματικά αφιερώματα σε σπουδαίους δημιουργούς και κινηματογραφικές προτάσεις και από άλλους πολιτισμούς. Το κλασικότερο για δεκαετίες στέκι των σινεφίλ, το οποίο ανέλαβε η εταιρεία διανομής New Star, θα συνεχίσει να στηρίζει κλασικούς δημιουργούς, κοιτάζοντας προς το μέλλον. Κωστούλα Τωμαδάκη
08/28 Προβολέας
24/10 -30/10
ποντικιart
www.topontiki.gr
Ένα ντοκιμαντέρ και μια βιογραφία επιχειρούν να ρίξουν φως στην πιο μυστηριώδη φιγούρα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Λύθηκε, άραγε, το «μυστήριο Σάλιντζερ»; Ήταν ένας εκουσίως απών από τη δημόσια ζωή ή ένας βαθιά βασανισμένος άνθρωπος;
Στο μυαλό του Σάλιντζερ
Κωστούλα Τωμαδάκη «Μου ’ρχεται να ξεράσω βλέποντας τη φωτογραφία μου στο οπισθόφυλλο» ήταν μια από τις τελευταίες δηλώσεις του μυθικού συγγραφέα του «Φύλακα στη Σίκαλη», λίγο προτού αποσυρθεί από τα εγκόσμια. Στις 19 Ιουνίου του 1965, το περιοδικό «New Yorker» δημοσίευσε μια επιστημονική νουβέλα που θα αποδεικνυόταν το τελευταίο κείμενο του Σάλιντζερ. Μετά σιωπή. Κάπως έτσι ξεκίνησε να υφαίνεται ο μύθος του. Για περίπου εξήντα χρόνια, δημοσιογράφοι, φανατικοί θαυμαστές, φωτογράφοι ανέβαιναν τον στριφογυριστό δρόμο στους λόφους του Κόρνις που οδηγούσε στο ερημητήριο του, προσπαθώντας να κλέψουν έστω και μια τυχαία εικόνα του. Ποιος ήταν ο εμβληματικός συγγραφέας που αποστρεφόταν τη δημοσιότητα, μήνυε τους βιογράφους που ερευνούσαν τη ζωή του και αρνιόταν πεισματικά να ενδώσει στις κινηματογραφικές προτάσεις του Ηλία Καζάν και του Τέρενς Μάλικ;
Ο μεγάλος ερημίτης Το ντοκιμαντέρ «Σάλιντζερ», που προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στην Αμερική, προσπαθεί να φωτίσει τα σκοτεινά σημεία της προσωπικότητας του μυθικού συγγραφέα, την παράξενη ψυχοσύνθεσή του, την άρνησή του να μοιραστεί με τους φίλους και τους συναδέλφους του τα γραπτά του και τις σκέψεις του. Ο γνωστός σεναριογράφος του Χόλιγουντ Σέιν Σαλέρνο («Αρμαγεδδών») υπογράφει τη σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ και συνυπογράφει με τον γνωστό Αμερικανό συγγραφέα Ντέιβιντ Σιλντς τη βιογραφία που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα. Ταινία και βιβλίο στηρίζονται σε πάνω από 200 συνεντεύξεις και σπάνιο οπτικό υλικό έπειτα από ενδελεχή έρευνα σε Αμερική και Ευρώπη, όπου ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ έζησε εφιαλτικές στιγμές, υπηρετώντας ως στρατιώτης κατά τη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου. Στο ντοκιμαντέρ αποκαλύπτονται άγνωστες λεπτομέρειες από την προσωπική ζωή του μυθικού συγγραφέα, ο οποίος εμπιστευόταν τα μυστικά του σε έναν περιορισμένο κύκλο
ανθρώπων και είχε σχεδιάσει τη μεταθανάτια έκδοση των νέων του βιβλίων, η οποία σκόπευε να ξεκινήσει το 2015. Όπως δήλωσαν οι παραγωγοί της ταινίας, μετά τον θάνατο του Σάλιντζερ, τα στόματα άρχισαν να ανοίγουν. Συγγενείς, φίλοι και ομότεχνοί του, ανάμεσα στους οποίους οι Τομ Γουλφ και Ε. Λ. Ντοκτόροου, Έντουαρντ Νόρτον, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Ντάνι ντε Βίτο και Γκορ Βιντάλ, μιλούν για πρώτη φορά δημόσια για τον συγγραφέα και περιγράφουν πώς ο Σάλιντζερ επηρέασε το έργο τους. Καθώς η κάμερα εστιάζει σε φωτογραφίες, χειρόγραφα και προσωπικά αντικείμενα του «απόκοσμου», όπως ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτήριζε τον εαυτό του, ο Σαλέρνο προσπαθεί να ενώσει καρέ - καρέ τα «κομμάτια» της πιο αινιγματικής προσωπικότητας της λογοτεχνίας.
Τον κυνηγούσαν δαίμονες
Τρομαγμένος από τη δημοσιότητα του «Φύλακα στη σίκαλη» (1951), o Σάλιντζερ θα αυτοεξοριστεί και θα συνεχίσει να γράφει ώς το τέλος της ζωής του. Σύμφωνα με τον Σαλέρνο, ο σπουδαίος συγγραφέας θεωρούσε ότι η έκδοση ενός βιβλίου θα τον αποσπούσε από την αυτοσυγκέντρωση και τη συγγραφή. Οι σύζυγοι, τα δυο του παιδιά, ακόμη και οι ερωμένες είχαν ρητή εντολή να μην τον ενοχλούν παρά μόνον «αν το σπίτι έπαιρνε φωτιά». Γιατί, άραγε, ένας άνθρωπος, γέννημα θρέμμα του Μανχάταν, απομονώνεται στο απόγειο της δόξας του, κυκλοφορεί με στρατιωτικό τζιπ, ντύνεται με χιτώνιο και διατηρεί το στρατιωτικό κούρεμα ώς το τέλος της ζωής του; Υπήρχε ένας ακόμη σοβαρός λόγος για αυτήν την απομόνωση, ισχυρίζεται ο Σαλέρνο. Στην ταινία αναπτύσσεται η θεωρία ότι ο Σάλιντζερ έπασχε από κάποιο Μετατραυματικό Σύνδρομο Άγχους, εξαιτίας της παραμονής του στα πιο «σκληρά» μέτωπα του πολέμου. Ο Τζ. ΝΤ. Σάλιντζερ είχε υπηρετήσει ως τυφεκιοφόρος πεζικού στη Μάχη των Αρδεννών, στην αποτυχημένη και αιματηρή εκστρατεία στο δάσος Χούρτγκεν και ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο φοβερό στρατόπεδο των ναζί Kaufering IV. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων του στενού περιβάλλοντός του, «η δυσωδία της καρβουνιασμένης σάρκας» τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή.
Ο Ντάνιελ ντέι Λιούις στον ομώνυμο ρόλο Τι υπήρχε πίσω από τον ψηλό μεταλλικό φράχτη, τον οποίο ο Σάλιντζερ κατασκεύασε το καλοκαίρι του 1976, προσπαθώντας να αποφύγει τα ανθρώπινα βλέμματα; Μυστικά και ψέματα έρχονται στο φως καθώς η κάμερα του Σαλέρνο ζουμάρει στην προσωπική ζωή του συγγραφέα. Για πρώτη φορά βλέπουμε φωτογραφίες της πρώτης συζύγου του Σάλιντζερ, Σίλβια Βέλτερ, μιας Γερμανίδας πολίτη, την οποία ο συγγραφέας παντρεύτηκε μετά τον πόλεμο, όταν εργαζόταν στην αντικατασκοπία, ερευνώντας ναζιστές που κρύβονταν. Το ντοκιμαντέρ φώτισε άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας του Σάλιντζερ, δίχως όμως να ξεφτίσει τον μύθο. Το σχέδιο «Σάλιντζερ» του Σέιν Σαλέρνο δεν εξαντλείται στο ντοκιμαντέρ. Στα άμεσα σχέδια του σκηνοθέτη είναι και μια δραματοποιημένη ταινία για την πιο αινιγματική φιγούρα στην ιστορία της σύγχρονης λογοτεχνίας. Ποιος θα υποδυθεί τον θρυλικό συγγραφέα; Ο Ντάνιελ ντέι Λιούις είναι η ιδανική περίπτωση, δήλωσε σε συνέντευξη ο Σέιν Σαλέρνο. Όπως φαίνεται, η αινιγματική φιγούρα του Σάλιντζερ θα συνεχίσει να μας απασχολεί και στο μέλλον. Ίσως γιατί ποτέ ο ίδιος δεν κατάφερε να «καταδυναστεύσει τους δαίμονες» που τον κυνηγούσαν. Αυτό που σίγουρα έγινε σαφές μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ είναι ότι ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το alter ego του: τον Χόλντεν Κόλφιλντ, τον έφηβο ήρωα του «Φύλακα στη σίκαλη», τον αμφισβητία που τον σημάδεψε συναισθηματικά.
24/10 -30/10
ποντικιart
Προβολέας 09/29
www.topontiki.gr
Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες από τότε που η Μελίνα Μερκούρη ζήτησε να διενεργηθεί ανασκαφική έρευνα στο Πανδρόσειο, στη σπηλιά - βάραθρο, ώστε να βρεθεί η σημαία - λάφυρο που κατέβασαν από την Ακρόπολη ο Γλέζος και ο Σάντας. Οι ιδιαιτερότητες του σπηλαίου άφησαν τους αρχαιολόγους με χέρια αδειανά Σόφια Στυλιανού
Οι έρευνες για τη σημαία Γλέζου και Σάντα «Κατά την νύκτα της 30ής προς 31ην Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και συνεργοί αυτών θα τιμωρηθούν διά της ποινής του θανάτου». Ο φρούραρχος των Αθηνών, εκφράζοντας τα οργισμένα συναισθήματα των γερμανικών αρχών κατοχής, απειλεί με ποινή θανάτου τους δράστες της πρώτης αντιστασιακής πράξης εναντίον του εχθρού. Εκείνους που κατέβασαν τη μισητή σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό. Όπως θα γίνει γνωστό μετά την απελευθέρωση, οι ατρόμητοι Έλληνες που έκαναν αυτήν τη γενναία πράξη με κίνδυνο της ζωής τους, ήταν δυο σχεδόν αμούστακα παλικάρια, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας. Οι δυο φοιτητές και καρδιακοί φίλοι συνέλαβαν το παράτολμο σχέδιο ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, όταν από το Ζάππειο αντίκρισαν την Ακρόπολη. Στην Εθνική Βιβλιοθήκη διάβασαν ό,τι σχετικό υπάρχει με τον Ιερό Βράχο: τις σπηλιές, τις τρύπες και κάθε λογής χάρτες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλαμβάνονται ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μη γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου. Το πρωί της 30ής Μαΐου 1941, ακούν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει. Οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να δώσουν ένα απο-
φασιστικό χτύπημα στο γόητρο του κατακτητή. Θα δρούσαν το ίδιο βράδυ. Το περιστατικό έγινε γνωστό μέσα από δύο ταυτόχρονες δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου στον «Ριζοσπάστη» και του Λάκη Σάντα στην «Ελευθερία» στις 5 Μαρτίου του 1945. Ο εμφύλιος και οι πολλαπλές πολιτικές εκτροπές που ακολούθησαν, σκόρπισαν τη στάχτη της λησμονιάς, αφού η ηρωική αυτή πράξη είχε γίνει από κομμουνιστές. Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες για να υπάρξει υπόμνηση του γεγονότος μέσα, και πάλι, από δηλώσεις των πρωταγωνιστών. Γεμάτη ενθουσιασμό η Μελίνα Μερκούρη, που ήταν τότε υπουργός Πολιτισμού, ζήτησε αμέσως από την Α’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ακροπόλεως να διενεργηθεί ανασκαφική έρευνα στο Πανδρόσειο, στη σπηλιά - βάραθρο, ώστε να βρεθεί η σημαία - λάφυρο. Όμως η ίδια η μορφή του σπηλαίου - διόδου, αλλά και το υλικό του που κατολίσθαινε, άφησαν τους αρχαιολόγους με χέρια αδειανά.
Οι ανασκαφές έμειναν ανολοκλήρωτες Η κ. Έβη Τουλούπα και ο κ. Κωνσταντίνος Τσάκος, που έχουν χρηματίσει έφοροι Ακροπόλεως, αναφέρουν πως οι ανασκαφές αυτές ουδέποτε ολοκληρώθηκαν, αφού ήταν αδύνατο να διερευνηθεί ο χώρος λόγω κινδύνου ζωής των εργαζομένων. Ο Λάκης Σάντας τον είχε περιγράψει κάποτε αδρά: «Κάτω μας το βάραθρο άνοιγε το μαύρο του στόμα να μας καταπιεί στο πρώτο
ξεγλίστρημα. Σαράντα μέτρα κάτω κατέβαινε η σπηλιά και κατόπιν ανοιγότανε το χείλος ενός ξεροπήγαδου, άλλα καμιά δεκαριά μέτρα». Σε κάποιο κοίλωμα αυτής της σπηλιάς, οι δύο νεαροί τότε άνδρες είχαν παραχώσει τη μάλλινη γερμανική σημαία κάτω από χώματα και πέτρες. Εν τω μεταξύ, κύλησαν από πάνω άλλα χώματα, όπως και κομμάτια βράχου. Και τούτο επειδή ο βράχος είναι σχιστόλιθος και οι ρωγμές του δέχονται πολύ μεγάλες ποσότητες βρόχινων υδάτων. Έτσι, τα συσσωρευμένα αργιλικά χώματα διογκώνονται, με αποτέλεσμα μικρά κομμάτια του βράχου να πέφτουν. Όπως όλα δείχνουν, η σημαία, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να κοσμεί τις προθήκες κάποιου μουσείου, θα παραμείνει ένας θρύλος. «Λανθάνει» και πιθανώς δεν θα βρεθεί ποτέ, καθώς είναι αδύνατη η περαιτέρω διερεύνηση του χώρου. Κάτι που πιθανώς θα ήταν εφικτό, εφόσον οι έρευνες γίνονταν εγκαίρως. Σήμερα, έπειτα από 72 χρόνια, σίγουρα υπάρχουν φθορές στο υλικό της, το οποίο είναι οργανικό. Αν και, σύμφωνα με εκτιμήσεις χημικών μηχανικών, θα ήταν ακόμα δυνατή η εύρεση καταλοίπων.
Πού βρίσκονται τα χιλιάδες αρχαία που έκλεψαν οι Γερμανοί κατακτητές Θρύλος προς το παρόν είναι και τα κλεμμένα αρχαία από τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους. Η Ελλάδα πλήρωσε ένα βαρύτατο τίμημα. Θα ήταν απείρως βαρύτερο αν οι αρχαιολόγοι, αφοσιωμένοι στην επιστήμη τους, δεν είχαν προνοήσει να κρύψουν τα αρχαία μας πριν από τη γερμανική εισβολή. Και επίσης, αν δεν προστάτευαν όσα έμειναν με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους. Ο ειδικός τόμος που εξέδωσε το 1946 το υπουργείο Παιδείας με τίτλο «Ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατευμάτων κατοχής» καταγράφει αναλυτικότατα κλοπές ελληνικών αρχαιοτήτων από τα μουσεία, λαθρανασκαφές, καταστροφές και ζημιές μνημείων από τους ναζί. Οχτώμισι χιλιάδες αρχαία έκλεψαν οι Γερμανοί κατά την περίοδο της Κατοχής. Από αυτά ελάχιστα έχουν επιστραφεί στις δεκαετίες ’60 και ’90. Με αφορμή τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις που δεν λάβαμε ποτέ, η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων ανέλαβε στις αρχές του χρόνου την πρωτοβουλία να αναδιφήσει στα κρατικά αρχεία για να εντοπίσει οτιδήποτε μπορεί να διεκδικηθεί από ελληνικής πλευράς. Σήμερα, η έρευνα που, όπως φαίνεται, ξεκίνησε χωρίς σχεδιασμό, είναι στάσιμη και ίσως πρέπει να ανασχεδιαστεί. Περιφερειακές υπηρεσίες ακόμα ψάχνουν τι πραγματικά έφυγε χωρίς ποτέ να επιστρέψει. Η Διεύθυνση Εθνικού Αρχείου Μνημείων έχει ανακαλύψει έναν πραγματικό θησαυρό εγγράφων, τον οποίο όμως θα πρέπει να επεξεργαστεί σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Τεκμηρίωσης. Από αυτήν την επεξεργασία θα προκύψει το μεγαλύτερο μέρος των αποδείξεων. Απλώς, χρειάζονται άνθρωποι και χρόνος. Όσο για τα 8.000 νεολιθικά ευρήματα από παράνομη ανασκαφή στη Θεσσαλία κατά το 1941, τα οποία αναμένουμε εδώ και μήνες από το γερμανικό Pfahlbaumuseum, δεν έρχονται γιατί, λέει, οι Γερμανοί δεν έχουν τα χρήματα αποστολής. Ή μας δουλεύουν.
10/30 Βιβλίο
24/10 -30/10
ΠΟΝΤΙΚΙart
www.topontiki.gr
Έρωτες, φιλίες, πόλεµοι και ιδεολογίες Ξενοφών Μπρουντζάκης
Μάριο Βάργκας Λιόσα Η θεία Χούλια και ο γραφιάς Μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου Εκδόσεις: Καστανιώτη Σελ.: 410
Γκράχαμ Σουίφτ Τελευταίος γύρος Μετάφραση: Άντζελα Δημητρακάκη Εκδόσεις: Εστία Σελ.: 362
Ένας νεαρός συγγραφέας ερωτεύεται τη θεία του στο Περού της δεκαετίας του ’50. Ο ερωτευμένος νεαρός δεν είναι πάνω από δεκαοκτώ χρόνων, ενώ η θεία, που διανύει το τριακοστό δεύτερο έτος της ηλικίας της, πληροί όλες εκείνες τις (ελκυστικές) προϋποθέσεις που μπορούν να κάνουν έναν έφηβο να χάσει τα μυαλά του παραζαλισμένος από έναν ακαταμάχητο σεξουαλισμό που τον περνά για μεγάλο έρωτα. Ο Λιόσα δεν μοιάζει να ανησυχεί ιδιαίτερα για τη βαρύτητα της ιστορίας του, μια και αβίαστα την αφήνει να κινείται στα όρια της σαπουνόπερας. Αν και αυτοβιογραφείται, αφού το βασικό υλικό τού μυθιστορήματος το αντλεί από τον πρώτο του γάμο, ο συγγραφέας επιλέγει συνειδητά να παραμείνουν όλα στην επιφάνεια – παρά τη δυναμική και τη βαρύτητα των γεγονότων. Έτσι έχουμε μιαν αφήγηση που ουσιαστικά εκτυλίσσεται παράλληλα με τα ραδιοφωνικά ρομάντζα, τα οποία συνδέονται μέσα από την εξέλιξη με την ιστορία του ιδιότυπου αυτού ζευγαριού. Παράλληλα, ο συγγραφέας δεν παραλείπει να ξηλώσει όλη εκείνη τη ρομαντική φιλολογία που πασχίζει να σχετίσει το τυφλό ερωτικό πάθος (στα όρια της μανίας) με ό,τι κολακευόμαστε να βαφτίζουμε ως μεγάλο έρωτα, σα να επιδιώκουμε να προσδώσουμε στην πραγματικότητα μια φαντασιακή νότα μετατρέποντας την καθημερινότητά μας σε σαπουνόπερα και επιτρέποντάς μας να νιώθουμε θεατές της δικής μας ιστορίας.
Οι φιλίες βασίζονται κυρίως πάνω στα κοινά βιώματα αλλά και στους κοινούς τόπους· ευδοκιμούν δηλαδή πάνω στις συνήθειες και σε μιαν υπόγεια άρνηση των «μεγάλων» αλλαγών στην καθημερινότητά μας. Ωστόσο, το βιβλίο αυτό του Σουίφτ δεν βασίζεται στη φιλία, αλλά στην παραδεδεγμένη παραδοξότητα να διδασκόμαστε τη ζωή από τον θάνατο. Ο Τζακ, χασάπης το επάγγελμα, σύζυγος της Έιμυ και θετός πατέρας του Βινς, πριν εγκαταλείψει τη ματαιότητα του κόσμου είχε προλάβει να εκφράσει την τελευταία του επιθυμία, που δεν ήταν άλλη από το να μεταφερθεί η τεφροδόχος του στη νότια ακτή, εκεί όπου φυσά ο άνεμος της πόλης Μάργκεϊτ και όπου ο εκλιπών ονειρευόταν να αποσυρθεί από την ενεργό ζωή μαζί με τη γυναίκα του. Την τεφροδόχο συνοδεύουν τέσσερις άντρες και την ιστορία αφηγείται ο Ρέι, αυτός που συνδέθηκε με τον Τζακ με μια σχέση ζωής - θανάτου, μια και ο Τζακ του είχε σώσει τη ζωή στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου – από τότε μετρούσε η φιλία τους! Η διαδρομή που καλύπτει η τελευταία επιθυμία – ο τελευταίος γύρος – γίνεται αφορμή να αποκαλυφθεί η κρυμμένη εσωτερικότητα των ηρώων, κάτι που μοιάζει με μια κρυφή ζωή – που διαθέτει κι αυτή τις ίδιες αδυναμίες που καθιστούν τον άνθρωπο μοναδικό.
Ρομπέρτο Μπολάνιο Το Τρίτο Ράιχ Μετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος Εκδόσεις: Άγρα Σελ.: 398 Ο Ούντο είναι πρωταθλητής σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, το οποίο χαρίζει στους Γερμανούς – στην πλειονότητά τους – παίκτες τη δυνατότητα να διαχειριστούν εκ νέου την ιστορία του Τρίτου Ράιχ, προφανώς αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Πριν τελειώσει το καλοκαίρι, ο μανιώδης παίκτης αυτού του πολεμικού παιχνιδιού αποφασίζει να κάνει μαζί με τη γυναίκα του Ινγκεμποργκ τις διακοπές του στην Ισπανία, σε ένα μέρος όπου ο εικοσιπεντάχρονος πλέον Ούντο περνούσε τα καλοκαίρια του με τους γονείς του. Εκεί, εκτός από την ιδιοκτήτρια του καταλύματος που είχε στοιχειώσει τις εφηβικές του φαντασιώσεις, ο Ούντο θα γνωριστεί με ένα ζευγάρι συμπατριωτών του και μερικούς ντόπιους. Ανάμεσά τους θα ξεχωρίσει τον επονομαζόμενο «Καμένο», μια και εντυπωσιάζεται από την επιδεξιότητα που παρουσιάζει στο παιχνίδι πολέμου που ο ίδιος τον παρασύρει. Ο Μπολάνιο δεν δυσκολεύεται να δημιουργήσει μια ευφάνταστη και ζοφερή ατμόσφαιρα, όπου όλες οι υποθέσεις είναι ανοιχτές σε κάθε ενδεχόμενο. Όπως μέσα από το παιχνίδι ξαναγράφεται η Ιστορία, έτσι και μέσα από την καθημερινότητα ξαναγράφονται οι ζωές των ανθρώπων. Το πραγματικό εξελίσσεται μέσα από την παράνοια σε φανταστικό, καθώς το παιχνίδι μοιάζει με περιπέτεια που ξεδιπλώνεται από την άκρη του γεγονότος μέσα στον μαγικό κόσμο της αναπαράστασης.
Μάνες Σπέρμπερ Η καμένη βάτος Δάκρυ στον Ωκεανό Μετάφραση: Έμη Βαϊκούση Εκδόσεις: Καστανιώτη Σελ.: 410 Μια ακόμα λογοτεχνική μαρτυρία για τη μεγαλύτερη διάψευση που επήλθε στον εικοστό αιώνα, τόσο σε επίπεδο ιδεολογικό όσο και σε ανθρώπινο. Η «Καμένη βάτος» αποτελεί τον πρώτο τόμο μιας τριλογίας που φέρει τον γενικό τίτλο «Δάκρυ στον ωκεανό» και πραγματεύεται την επαγγελία του πιο φιλόδοξου ανθρώπινου οράματος, που ταχύτατα μετατράπηκε σε αποτρόπαιο εφιάλτη. Πρόκειται για την ιστορία των Ευρωπαίων κομμουνιστών στη διάρκεια του Μεσοπολέμου και τη μακρά πορεία που είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη επικράτηση του σταλινισμού και τον πρόωρο ενταφιασμό του οράματος (ή της τρέλας) ενός καλύτερου κόσμου. Το ανάγνωσμα αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη χώρα μας, αφού εδώ συνεχίζεται αυτή η ιδιότυπη συντήρηση – κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα –, ως φάρσα, μιας ιστορίας που έχει κλείσει πολύ πριν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο πρώτος τόμος αναφέρεται στην περίοδο εκείνη του Μεσοπολέμου, ανάμεσα στο 1930 και τις δίκες της Μόσχας (1936 - 1938). Πρόκειται για μια περίοδο όπου οι κομμουνιστές ιδεολόγοι, υποφέροντας τόσο από τις διώξεις των (σε άνοδο) ναζί όσο κι απ’αυτές (τις πιο σκληρές και ανελέητες) των δικών τους κομμάτων, έμειναν ακλόνητοι στην εδραία τους πίστη για την παγκόσμια επικράτηση της επανάστασης. Έχοντας ο ίδιος ο συγγραφέας βιώσει τα γεγονότα αυτής της περιόδου ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος που απομακρύνθηκε μετά τις δίκες της Μόσχας, μοιάζει περισσότερο με ήρωα του βιβλίου που ο ίδιος γράφει. Μέσα από την ιστορία του μαζικότερου επαναστατικού κινήματος, ο συγγραφέας επικεντρώνεται τελικά στο ανθρώπινο δράμα που έκρυβαν οι προσωπικές ιστορίες όλων όσοι ενεπλάκησαν σ’ αυτή την περιπέτεια.
24/10 -30/10
ΠΟΝΤΙΚΙart
www.topontiki.gr
Κολεκτίβα στο βιβλίο Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων στα Εξάρχεια λειτουργούν με γενική συνέλευση, χωρίς αφεντικό. Ξεκίνησαν 2-3 και κατέληξαν καμιά δεκαριά. Βιβλιοϋπάλληλοι, γραφίστες, μεταφραστές, διορθωτές, διακινητές, ορίζουν και αυτοδιαχειρίζονται το πολιτιστικό τους προϊόν Σίσσυ Παπαδάκη
Ξεκίνησαν το 2009 ως μια εκδοτική πρωτοβουλία στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής και σταδιακά, αυτονομούμενοι και διευρυνόμενοι, μετεξελίχθηκαν σε μια αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα για την προώθηση, όπως γράφουν στην ιστοσελίδα τους, «ενός διαφορετικού πολιτισμού και μιας άλλης σχέσης με το βιβλίο, έξω από τη στυγνή λογική της“αγοράς”». Μέχρι σήμερα οι Εκδόσεις των Συναδέλφων έχουν εκδώσει 30 βιβλία, μόλις κέρδισαν το πρώτο τους βραβείο για τη μετάφραση της νουβέλας του Πέδρο Αντόνιο δε Αλαρκόν «Το καρφί» από τον Κρίτωνα Ηλιόπουλο και, παρά την οικονομική κρίση, είναι αισιόδοξοι για το μέλλον της προσπάθειάς τους. «Η εργασία είναι και μια κοινωνική σχέση. Αν έχεις λόγο για αυτό που παράγεις, αν σου δίνεται ο χώρος, η ελευθερία, έχεις γνώμη, είσαι και πιο δημιουργικός”μας λέει ο Νίκος, ένας από τους Συναδέλφους. Με την πίστη αυτή, δύο - τρεις άνθρωποι στην αρχή – αυτήν τη στιγμή είναι 10 –, όλοι από τον χώρο του βιβλίου, βιβλιοϋπάλληλοι, γραφίστες, μεταφραστές, διορθωτές, διακινητές, θέλησαν να ορίζουν οι ίδιοι το προϊόν που παράγουν, αποφάσισαν να δουλέψουν χωρίς αφεντικά και ιεραρχίες και έτσι δημιούργησαν αυτόν τον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό συνεταιρισμό, μια κολεκτίβα η οποία δραστηριοποιείται σε τρεις τομείς: Λειτουργεί ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην οδό Ερεσού, στα Εξάρχεια, διακινεί βιβλία μικρών κυρίως εκδοτικών οίκων και, κυρίως, εκδίδει δικά της βιβλία. Ήταν η κρίση ο λόγος για τον οποίο αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αυτήν την προσπάθεια; «Υπήρξε και αυτή μια αφορμή» μας απαντά «μια και αρκετοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να βγουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Κυρίως όμως είναι μια πρόταση ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να επωμισθούν το βάρος της δουλειάς και δεν χρειάζεται αφεντικό το οποίο να ασκεί πλήρη έλεγχο».
Συνελεύσεις και καταμερισμός «Όλα τα αποφασίζει η γενική συνέλευση» εξηγεί ο Νίκος. «Μαζευόμαστε όλοι και αποφασίζουμε από κοινού ποια πολιτική θα ακολουθήσουμε, ποια βιβλία θα εκδώσουμε, ποια θα διακινήσουμε. Από ’κεί και πέρα, για λόγους λειτουργικούς, γίνεται ένας καταμερισμός: ένας αναλαμβάνει τη χοντρική, άλλος τις μεταφράσεις, άλλος τις επιμέλειες, το βιβλιοπωλείο κ.λπ. Και όπου αλλού μπορεί να βοηθήσει ο καθένας, βοηθά». Συγκεκριμένη προϋπόθεση για να εκδοθεί ένα βιβλίο ή προτίμηση προς ένα συγκεκριμένο είδος δεν υπάρχει. «Απαραίτητος όρος είναι μας αρέσει. Έχουμε βγάλει πολιτικά δοκίμια, ποίηση, λογοτεχνία, ακόμα και παραμύθι. Προσπαθούμε τα βιβλία που βγάζουμε να μην είναι απλώς εμπορικά, να έχουν κάτι να πουν, να καλύπτουν τα δικά μας αισθητικά κριτήρια. Εκδίδουμε απ’όλα. Μας ενδιαφέρουν τα βιβλία που έχουν κοινωνικές προεκτάσεις, αλλά δεν είμαστε αυτό που λένε“επαναστατικός εκδοτικός οίκος”. Σκοπός μας δεν είναι καμιά επανάσταση – άλλωστε δεν ανήκουμε όλοι στον ίδιο πολιτικό χώρο, απλώς έχουμε μια κοινή βάση. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η κριτική σκέψη». Τις περισσότερες φορές ψάχνουν και προτείνουν οι ίδιοι στους υπόλοιπους κείμενα προς έκδοση. Δέχονται όμως και «πολύ αξιόλογες προτάσεις από ανθρώπους οι οποίοι ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους εγχειρήματα που, στην ουσία, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από μια κλασική καπιταλιστική επιχείρηση – παρόλο που μοιραία ακολουθούμε πολλούς από τους νόμους της αγοράς».
«Δεν χρωστάμε σε κανέναν» Τα χρήματα από τις πωλήσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό, προς το παρόν, επανεπενδύονται σε άλλες εκδόσεις, αλλά υπάρχουν αμοιβές, έστω και μικρές, για όσους απασχολούνται με μια συγκεκριμένη κάθε φορά εργασία, π.χ. βάρδιες στο βιβλιοπωλείο, επιμέλεια κ.λπ. Όλα αυτά τα αναλαμβάνουν κυρίως αυτοί που δεν εργάζονται αλλού. Οι συνεργάτες αμείβονται επίσης. «Δεν χρωστάμε σε κανέναν επιμελητή, μεταφραστή, διορθωτή κ.λπ.» τονίζει ο Νίκος. Και οι αμοιβές δεν διαφέρουν πολύ από αυτές άλλων εκδοτικών οίκων. Με τον καθένα, εξηγεί, συζητούν, κάνουν μια διαπραγμάτευση, αν δεν μπορούν να δώσουν αυτά που τους ζητά, απλώς δεν προχωρά η έκδοση: «Όχι επειδή
είμαστε εναλλακτικός εκδοτικός οίκος να απαιτούμε να δίνουμε λιγότερα». Υπάρχουν επίσης και περιπτώσεις που ποσοστά από τις εισπράξεις ενός βιβλίου δίνονται για συγκεκριμένους σκοπούς, π.χ. έσοδα από το βιβλίο «Παιδιά της Παλαιστίνης» θα δοθούν για να χτιστεί ένα σχολείο στη Γάζα. Μετά την έκδοση φροντίζουν για τη διακίνηση του βιβλίου, να υπάρχει αλλά και να φαίνεται στα βιβλιοπωλεία, ώστε να μπορεί να το βρει ο αναγνώστης, οργανώνουν παρουσιάσεις και εκδηλώσεις, όπως, πρόσφατα, μια διημερίδα με θέμα «Το ελληνικό βιβλίο στην κρίση», αναζητούν και εναλλακτικούς χώρους διακίνησης, όπως π.χ. κοινωνικά στέκια.
Από τις πωλήσεις «είναι ευχαριστημένοι». Αντιμετωπίζουν βεβαίως τις δυσκολίες της εποχής, αλλά θεωρούν πως έχουν δημιουργήσει «μια καλή βάση». Πιστεύουν πως η κατάσταση θα βελτιωθεί ή ότι η οικονομική κρίση θα γίνει αφορμή και για άλλα παρόμοια εγχειρήματα; «Κάτι καινούργιο θα γεννηθεί» υποστηρίζει ο Νίκος. « Όχι μόνο εξαιτίας της κρίσης. Δεν είναι μόνο οι δυσκολίες ή ο πόνος που γεννά νέες ιδέες, καινούργια ρεύματα. Πια έχουν διαλυθεί τα κοινωνικά νήματα. Θα δημιουργηθούν όμως καινούργια, καθώς και νέες ιδέες, επομένως και κάτι νέο και ουσιαστικό στην τέχνη».
Ζοοm 11/31
12/32 Ιστορία
24/10 -30/10
ποντικιart
Στην Αγγλία ο Ένγκελς άρχισε να διαμορφώνει την πολιτική άποψη η οποία αργότερα και υπό τη θεωρητική επιρροή του Κ. Μαρξ θα αναδειχτεί μια από τις πλέον καινοτόμες πολιτικές θεωρίες στην ιστορία του νεότερου κόσμου
Ο Φρίντριχ Ένγκελς το 1856
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ
Οι φιλόσοφοι που άλλαξαν τον κόσμο
Ένγκελς, ο θεωρητικός της επανάστασης Μέρος Α’
1820 - 1895 «Μετά τον θάνατο του Μαρξ, ο Ένγκελς συνέχισε να είναι μόνος του σύμβουλος και καθοδηγητής των Ευρωπαίων σοσιαλιστών... Όλοι αυτοί αντλούσαν από το πλούσιο θησαυροφυλάκιο γνώσεων και πείρας του γερο-Ένγκελς» Λένιν
Ο
Φρίντριχ Ένγκελς [Μπάρμεν (σημερινό Βούπερταλ), 28 Νοεμβρίου 1820 - Λονδίνο, 5 Αυγούστου 1895] ήταν Γερμανός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, ιστορικός, οργανωτής και καθοδηγητής του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Θεωρείται, μαζί με τον Καρλ Μαρξ, θεμελιωτής του μαρξισμού. Ο πατέρας του ήταν εργοστασιάρχης υφαντουργίας και φρόντισε να λάβει ο γιος του θρησκευτική αγωγή – μια και ήταν οπαδός ενός θρησκευτικού λουθηρανικού κινήματος. Σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του νεαρού Ένγκελς άσκησε η μητέρα του, Ελισάβετ Βαν Χάαρ. Ο Λένιν σημειώνει ότι ως μαθητής γυμνασίου, ο Ένγκελς «μίσησε την αυθαιρεσία των γραφειοκρατών». Ως μαθητής έδειξε επίσης ιδιαίτερο ζήλο για το μάθημα της Ιστορίας, την εκμάθηση ξένων γλωσσών και τη γερμανική λογοτεχνία. Το 1837 και ενώ ακόμα δεν είχε ολοκληρώσει τις γυμνασιακές του σπουδές, ο πατέρας του τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει το γυμνάσιο προκειμένου να αφοσιωθεί στην εμπορική δραστηριότητα. Τον επόμενο χρόνο, ο Ένγκελς βρέθηκε στη Βρέμη να εργάζεται σε μια εμπορική εταιρεία. Ελεύθερος στη Βρέμη, ο Ένγκελς έδειξε πλήρη αδιαφορία για την εμπορική του κατάρτιση και επιδόθηκε στη μελέτη της φιλοσοφίας, της ιστορίας και της λογοτεχνίας. Παράλλη-
λα, έγραφε στίχους, ενώ ασχολείτο με τη μουσική και τα σπορ. Μάλιστα, από το 1839 άρχισε να συνεργάζεται με το δημοσιογραφικό όργανο «Telegraph für Deutschland» δημοσιεύοντας τακτικά άρθρα που διακρίνονταν για την επαναστατικότητά τους. Την ίδια χρονιά θα έρθει σε επαφή με τη φιλοσοφία του Χέγκελ και θα ενστερνιστεί τις απόψεις του φιλοσόφου πάνω στη διαλεκτική ιστορία της εξέλιξης. Τον Σεπτέμβριο του 1841 μεταβαίνει στο Βερολίνο προκειμένου να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Στον ελεύθερο χρόνο του παρακολουθεί διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και συνδέεται με τους νεο-εγελιανούς. Ολοκληρώνοντας τη στρατιωτική του θητεία το 1842 επιστρέφει στη γενέτειρά του. Ο πατέρας του, θορυβημένος μάλλον από τις επαναστατικές του αντιλήψεις και τους ριζοσπαστικούς κύκλους των επαφών του, αποφασίζει να τον στείλει στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, στο εργοστάσιο «Έρμεν και Ένγκελς», στο οποίο ήταν συνέταιρος. Στον δρόμο προς το Μάντσεστερ ο Ένγκελς πραγματοποιεί μια στάση στην Κολωνία, που έμελλε να είναι καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή του. Εκεί κυκλοφορούσε η «Εφημερίδα του Ρήνου», της οποίας αρχισυντάκτης ήταν ο Καρλ Μαρξ. Η συνομιλία τους αφορούσε θέματα φιλοσοφίας και πολιτικής δράσης, αλλά και τη
24/10 -30/10
ποντικιart
Ιστορία 13/33
Ο Μαρξ με τον Ένγκελς
Το σπίτι στο Λονδίνο στο οποίο έζησε ο Ένγκελς από τον Οκτώβρη του 1894 μέχρι το θάνατό του
συνεργασία του Ένγκελς (ως ανταποκριτή από την Αγγλία) με την «Εφημερίδα του Ρήνου». Στην Αγγλία ο Ένγκελς άρχισε να διαμορφώνει την πολιτική άποψη η οποία αργότερα και υπό τη θεωρητική επιρροή του Κ. Μαρξ θα αναδειχτεί μια από τις πλέον καινοτόμες πολιτικές θεωρίες στην ιστορία του νεότερου κόσμου. Στην Αγγλία ο Ένγκελς ήρθε σε επαφή με τα μέλη του «χαρτιστικού» κινήματος (Τζορτζ Χάρνεϊ, Τζ. Λιτς). Ο «χαρτισμός» ήταν ένα κίνημα που προωθούσε πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, κυρίως μεταξύ 1838 και 1850. Πήρε το όνομά του από τον «Χάρτη του Λαού» του 1838, που όριζε τους έξι κύριους στόχους του κινήματος. Στο Μάντσεστερ ήρθε σε επαφή με την καθημερινή ζωή των εργατών. Εκεί γνωρίστηκε και με την Ιρλανδέζα εργάτρια Λίζι Μπερνς, η οποία αργότερα έγινε γυναίκα του. Ταυτόχρονα, τις φιλοσοφικές του απόψεις επηρεάζουν οι εργασίες του Φόιερμπαχ και των Γάλλων υλιστών του 18ου αιώνα. Το 1844 δημοσιεύει ένα άρθρο του με τίτλο «Σημειώσεις για μια κριτική της πολιτικής οικονομίας». Το κείμενο αυτό ο Μαρξ το χαρακτήρισε ως μεγαλοφυές έργο κριτικής των οικονομικών κατηγοριών. Η εργασία αυτή του Ένγκελς αποτέλεσε το βασικότερο κίνητρο για να ασχοληθεί ο Μαρξ με τη μελέτη της
πολιτικής οικονομίας. Αυτή την περίοδο αρχίζει ο Ένγκελς να διατηρεί τακτική αλληλογραφία με τον Μαρξ. Επιστρέφοντας, μάλιστα, τον Αύγουστο του 1844 στη Γερμανία, ο Ένγκελς έμεινε για δέκα μέρες στο Παρίσι φιλοξενούμενος από τον Μαρξ. Η δεύτερη συνάντησή τους στάθηκε η αρχή μιας φιλίας ζωής και μιας συνεργασίας που καταγράφηκε στην Ιστορία. Διαπίστωσαν την πλήρη ταύτισή τους στις απόψεις τους για τα θεωρητικά ζητήματα και συνέγραψαν την πρώτη κοινή τους εργασία με τίτλο «Η Αγία Οικογένεια ή η κριτική της κριτικής Κριτικής», που είδε το φως της δημοσιότητας το 1845. Επιστρέφοντας τον Σεπτέμβριο του 1844 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ο Ένγκελς καταπιάνεται με τη συγγραφή του βιβλίου «Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία». Το βιβλίο θα έχει μεγάλη απήχηση στον γερμανικό και διεθνή Τύπο. Μετά τη δημοσίευση δύο ομιλιών του, οι αρχές άρχισαν να παρακολουθούν τον Ένγκελς. Τότε ήταν που οξύνθηκαν οι σχέσεις του Ένγκελς με τον πατέρα του. Την άνοιξη του 1845 ο Ένγκελς θα βρεθεί στις Βρυξέλλες, όπου θα συναντήσει τον Μαρξ, που είχε εκδιωχθεί από τη Γαλλία. Αρχίζουν να μελετούν από κοινού και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς οργανώνουν ένα ταξίδι στην Αγγλία, όπου συναντιούνται με τους εκπροσώπους της
αριστερής πτέρυγας των «χαρτιστών». Το φθινόπωρο τους βρίσκει να έχουν αρχίσει την από κοινού συγγραφή του έργου «Η Γερμανική Ιδεολογία», όπου για πρώτη φορά αναπτύχθηκε ευρέως η υλιστική αντίληψη της Ιστορίας με τη μορφή ολοκληρωμένης θεωρίας και ετέθησαν οι βάσεις της νέας κοσμοθεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού. Στα χρόνια που ακολούθησαν, λαμπρό μνημείο της επαναστατικής δράσης και της απαράμιλλης φιλίας ανάμεσα στον Ένγκελς και τον Μαρξ υπήρξε η αλληλογραφία των δύο ανδρών. Ιδιαίτερη προσοχή σε αυτή τη συνεχή αλληλογραφία δίδεται στα προβλήματα της πολιτικής οικονομίας, αυτά που συνδέονται με το «Κεφάλαιο» του Μαρξ. Σημαντικές υπήρξαν οι υπηρεσίες του Ένγκελς κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην ανάπτυξη και θεμελίωση της μαρξιστικής θεώρησης του κόσμου. Εργαζόμενος μετά τον θάνατο του Μαρξ για την ολοκλήρωση του τρίτου τόμου του «Κεφαλαίου», ο Ένγκελς στις προσθήκες που έκανε σε αυτό, έγραψε για το θέμα της ανάπτυξης του καπιταλισμού, η οποία οδηγεί στην ιμπεριαλιστική πολιτική. Μετά τον θάνατο του Καρλ Μαρξ το 1883, τις ευθύνες της καθοδήγησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο Ένγκελς. Τη δεκαετία του 1880 δημιουργήθηκαν
πολλές προλεταριακές οργανώσεις και η ανάγκη αλληλεγγύης γινόταν τώρα επιτακτικό καθήκον. Ο Ένγκελς εμπνεύστηκε τη δημιουργία μιας νέας σοσιαλιστικής Διεθνούς και δούλεψε προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι, στις 14 Ιουλίου 1889 έγινε στο Παρίσι το πρώτο συνέδριο με τη συμμετοχή 407 αντιπροσώπων από 22 χώρες. Μια από τις αποφάσεις του συνεδρίου ήταν η θέσπιση της 1ης Μαΐου ως ημέρας εκδηλώσεων για την εξασφάλιση του οκταώρου και διεθνούς αλληλεγγύης της εργατικής τάξης. Το 1893, παρά την προχωρημένη ηλικία του, έκανε τον γύρο της Ευρώπης προετοιμάζοντας το Διεθνές Σοσιαλιστικό Συνέδριο στη Ζυρίχη. Ο θάνατος τον βρήκε στις 5 Αυγούστου του 1895. Σύμφωνα με την επιθυμία του, η κηδεία του έγινε σε στενό κύκλο. Τη συνεισφορά του τόνισε στον επικήδειό του ο Βίλχελμ Λίμπκνεχτ: «Παρόντες εδώ είναι μόνο λίγοι. Αυτοί όμως οι λίγοι αντιπροσωπεύουν εκατομμύρια, ολόκληρο τον κόσμο... Αυτοί θα ετοιμάσουν το τέλος του καπιταλισμού. Ο Ένγκελς έδειξε σε όλους μας τον δρόμο και ήταν οδηγός σε ολόκληρη τη διαδρομή· ήταν ηγέτης, αγωνιστής. Σε αυτόν ενώθηκαν η θεωρία με την πράξη».
xenofonb@gmail.com
14/34 Media
24/10 -30/10
2.050 7.120 ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ
ÅËÅÕÈÅÑÇ ÙÑÁ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ÔÁ ÍÅÁ
7-12/10/13 30/9-5/10/13 25.252
27.202
ÅÈÍÏÓ
17.331
18.940
ESPRESSO
14.961
16.733
ÅËÅÕÈÅÑÏÓ ÔÕÐÏÓ
14.011
14.410
ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁ
11.498
12.003
ÅÖÇÌ.ÔÙÍ ÓÕÍÔÁÊÔÙÍ
8.925
9.643
ÅËÅÕÈÅÑÏÔÕÐÉÁ
5.771
5.876
ÑÉÆÏÓÐÁÓÔÇÓ
4.150
4.540
ÅËÅÕÈÅÑÇ ÙÑÁ
2.940
2.718
ÅÓÔÉÁ
1.820
1.815
ÁÕÃÇ
1.400
1.820
ÇÌÅÑÇÓÉÁ (Ïéê.)
1.162
1.106
ÍÁÕÔÅÌÐÏÑÉÊÇ (Ïéê.)
890
890
×ÑÇÌÁÔÉÓÔÇÑÉÏ (Ïéê.)
668
556
Ï ËÏÃÏÓ
90
94
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ÔÏ ÂÇÌÁ
13/10/13 154.700
6/10/13 164.190
ÐÑÙÔÏ ÈÅÌÁ
148.660
157.130
ÅÈÍÏÓ
100.430
93.910
REAL NEWS
89.120
100.290
ÔÕÐÏÓ ÔÇÓ ÊÕÑÉÁÊÇÓ
21.490
20.570
ÑÉÆÏÓÐÁÓÔÇÓ
19.460
17.670
ÊÕÑÉÁÊ. ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁ
16.110
19.310
ÁÕÃÇ
6.200
5.970
ÔÏ ×ÙÍÉ
5.330
5.780
ÔÏ ÐÁÑÏÍ
4.410
4.510
ÅËÅÕÈÅÑÇ ÙÑÁ
2.340
2.890
ÔÏ ÁÑÈÑÏ
1.270
1.250
ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÊÏÓ ËÏÃÏÓ
200
110
ÍÉÊÇ
180
-
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ ÐÁÑÁÐÏËÉÔÉÊÁ
7-13/10/13 30/9-6/10/13 29.370 32.180
Ï ÊÏÓÌÏÓ ÔÏÕ ÅÐÅÍÄÕÔÇ
15.530
15.050
ÔÏ ÐÏÍÔÉÊÉ
8.730
9.360
ÔÏ ÊÁÑÖÉ
8.100
8.170
ÁÎÉÁ (Ïéê.-ðïë.)
4.600
4.460
ÁËÖÁ ÅÍÁ
2.100
2.350
ÐÑÉÍ
1.420
1.550
ÄÑÏÌÏÓ ôçò ÁÑÉÓÔÅÑÁÓ
1.080
1.030
8-13/10/13 11.743
1-6/10/13 10.868
SPORTDAY
9.145
8.665
GOAL NEWS
6.510
7.365
LIVE SPORT
6.181
5.965
ÐÑÙÔÁÈËÇÔÇÓ
4.435
5.628
Ç ÙÑÁ ÔÙÍ ÓÐÏÑ
3.338
4.176
ÃÁÕÑÏÓ
3.148
4.328
ÐÑÁÓÉÍÇ
2.860
3.191
ÃÁÔÁ
1.596
2.521
ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ÖÙÓ ÔÙÍ ÓÐÏÑ
ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ 7-13/10/13 30/9-6/10/13 34.930 ×ÑÕÓÇ ÅÕÊÁÉÑÉÁ (Áããåëßåò) 33.800 ÔÏ ËÏÉÐÏÍ (Ðïéê. ýëçò)
12.750
13.400
ΠΟΝΤΙΚΙart
-ΜΙΚΡΑ
ΜΙΚΡΑ ËΑΝ ΣΤΗΝ πολιτική ζωή οι συµβολισµοί έχουν τη σηµασία τους, στο µιντιακό περιβάλλον δεν πάνε πίσω… Το γράφουµε γιατί έχει ενδιαφέρον για τις εκδοτικές συµµαχίες η παρουσία του Σταύρου Ψυχάρη στην εκδήλωση που έκανε ο σύλλογος «Ελπίδα» µε πρόεδρο τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Ο κυρ-Σταύρος παραβρέθηκε για να στείλει µηνύµατα, ότι παρά τις κατά καιρούς εντάσεις, οι δεσµοί εξακολουθούν να υπάρχουν. ËΙΣΩΣ ο πρόεδρος του ΔΟΛ βλέπει µελλοντικές ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό – παρά τη σταθερή γραµµή στήριξης του Σαµαρά και της συγκυβέρνησης – και σου λέει… ας κρατήσουµε τις παραδοσιακές σχέσεις µε όσους έχουν σταθερούς διαύλους επικοινωνίας και δεν έχουν πολωθεί µε την αξιωµατική αντιπολίτευση. ËΛΕΜΕ ΤΩΡΑ, γιατί µπορεί να ’ναι και κίνηση που δείχνει απλώς διαχρονικά ακλόνητες προσωπικές σχέσεις και εκτίµηση κάποιων προσώπων... Εκτός κι αν παίζει να ξαναζεσταθεί το σενάριο συνεργιών µεταξύ Star και Mega στο προσεχές µέλλον... ËΜΙΑ ΚΑΙ η κουβέντα για τον Ψυχάρη, µαθαίνουµε ότι συναντιέται πολλές φορές µε τον πρωθυπουργό στη Μουρούζη. Οριακά τα πράγµατα στην οικονοµία, στις ενδοκυβερνητικές ισορροπίες, στα ΜΜΕ που αντιµετωπίζουν τεράστια προβλήµατα, οι συναντήσεις αυτές προσφέρουν αλληλοβοήθεια... ËΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ εβδοµάδα βγήκε νικητής στην τηλεθέαση ο Χατζηνικολάου µε το enikos απέναντι στον Γιάννη Πρετεντέρη και την «Ανατροπή». Ευτυχώς δεν είχαµε βάλει κανένα στοίχηµα για το... αντίθετο! Θα το χάναµε... ËΣΕ ΔΥΟ µέτωπα δίνει τη µάχη της ενηµέρωσης το Star. Στο κεντρικό δελτίο και στην πρωινή εκποµπή της Πόπης Τσαπανίδου. Το πρωινό ενηµερωτικό µε την έµπειρη συνάδελφο ξεκίνησε µε καλές επιδόσεις σε µια ζώνη
που δεν υπήρχε στο κανάλι. ËΠΕΡΑ από τη χαρισµατική παρουσιάστρια, χρειάζεται περισσότερη ευρηµατικότητα στα ρεπορτάζ, όχι επιφανειακή παρουσίαση των θεµάτων, περισσότερες ζωντανές συνδέσεις και λιγότερο µπλα - µπλα, και κυρίως όχι ατέρµονες πολιτικές συζητήσεις µεσηµεριάτικα. ËΜΗΠΩΣ έχουν ξεφύγει και έχει χαθεί κάθε το µέτρο; Μήπως µε αφορµή τη Χρυσή Αυγή η χώρα προχωράει ολοταχώς σε έναν αυταρχισµό, που αλλοιώνει τον χαρακτήρα της δηµοκρατίας µας; ËΑΥΤΟ που έχει συµβεί στη Χαλκιδική φαίνεται να ξεπερνάει κάθε όριο. Όπως θα διαβάσετε στη σελίδα 46, οι συνεντεύξεις που δίνουν οι κάτοικοι της περιοχής των Σκουριών για την αστυνοµία θεωρούνται αποδεικτικό υλικό για δήθεν εγκληµατική δράση!!! ËΣΤΗ δικογραφία µάλιστα περιέχονται εκατοντάδες σελίδες αποµαγνητοφωνηµένων τηλεφωνικών συνοµιλιών µεταξύ κατοίκων της περιοχής και δηµοσιογράφων, τις οποίες µαγνητοφωνούσε η ΕΥΠ!!! ËΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ είναι φανερό ότι κατ’ επέκταση όλων αυτών των παραλογισµών δηµιουργείται τεράστιο θέµα, αφού υπάρχει πρόβληµα και στα ΜΜΕ. Πρέπει οι δηµοσιογράφοι να µπορούν να επικοινωνούν µε τους υπεύθυνους µιας κινητοποίησης, να παίρνουν ελεύθερα συνεντεύξεις, να µην µαγνητοφωνούνται από την Ασφάλεια και να µην θεωρούνται οι συνοµιλίες τους για ψύλλου πήδηµα αποδεικτικό υλικό για εγκληµατική δράση. ËΕΙΝΑΙ δυνατόν να έχει περάσει απαρατήρητο από τη διοίκηση ενός από τα µεγαλύτερα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία στον κόσµο, του Reuters, ότι η συνέντευξη που πήρε από τον πρόεδρο του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων µαγνητοφωνήθηκε από τις αρχές ασφαλείας και η απο-
Σκουριές ση µέρω στην ενη
ΣΚΑΪ ένταση στο Φάληρο! Πολλή γκρίνια, εσωτερικές τριβές και αντεγκλήσεις έχουν φέρει οι «χαµηλές πτήσεις» που πραγµατοποιεί η τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Η… καθηµερινότητα στο κανάλι του Φαλήρου περιγράφεται κάπως έτσι: µονοψήφια νούµερα, εκνευρισµός, ανταγωνισµός και κόντρες µεταξύ των στελεχών του σταθµού. Το όχι και τόσο «εύκρατο κλίµα» που επικρατεί εσχάτως στον τηλεοπτικό σταθµό του Γιάννη Αλαφούζου ψυχραίνει όλο και περισσότερο, ιδιαίτερα από τη στιγµή που οι υπόλοιποι τηλεοπτικοί σταθµοί βγάζουν, όπως µπορούν, φρέσκο τηλεοπτικό πράγµα που δείχνει να… σαλεύει, τσιµπώντας νούµερα τηλεθέασης. Και ο ΣΚΑΪ, την ίδια ώρα, µένει αρκετά πίσω, καθώς το πρόγραµµά του δείχνει να µην τραβάει. Κάπως έτσι η ένταση είναι διάχυτη, σύµφωνα µε τις πληροφορίες, εντός του καναλιού και σε όλους τους ορόφους, µε το βάρος να πέφτει στους ώµους του Σταµάτη Μαλέλη, ο οποίος εµφανίζεται, όπως λέγεται, ιδιαίτερα εκνευρισµένος από την κατάσταση που διαµορφώνεται. Τριβές µεταξύ των στελεχών του καναλι-
> Real εκτόξευση
στα ερτζιανά
ού έχει φέρει η επιλογή του Μαλέλη να δίνει αυτός το «πράσινο φως» για το ποιοι καλεσµένοι θα φιλοξενούνται στις εκποµπές και στα δελτία ειδήσεων, κυρίως το κεντρικό του τηλεοπτικού σταθµού. Αυτή η επιλογή δείχνει ότι έχει ανάψει και φιτίλια µεταξύ του Μαλέλη και του Νίκου Ευαγγελάτου, η σχέση των οποίων κάποτε ήταν πολύ καλή, αν όχι εξαιρετική. Σύµφωνα µε την «Αξία», µάλιστα, «στο ισόγειο ακούστηκαν οι φωνές του Νίκου Ευαγγελάτου την Πέµπτη το απόγευµα, όταν ο Μαλέλης του είπε να αλλάξει τους καλεσµένους του». Όπως σηµειώνει στο ίδιο δηµοσίευµα η εφηµερίδα, «γενικότερα οι σχέσεις Μαλέλη - Ευαγγελάτου δεν είναι και οι καλύτερες, καθώς το τελευταίο διάστηµα ο πρώτος κάνει checking µε τους καλεσµένους για το ποιος θα πάει πού και µοιραία δηµιουργούνται πάρα πολλά προβλήµατα».
Όλο και περισσότερο… ξεµακραίνει στην κορυφή των ερτζιανών ο Real FM, ανοίγοντας κατά πολύ την ψαλίδα της διαφοράς από τον ΣΚΑΪ, που βρίσκεται, πλέον, αρκετά µακριά στη δεύτερη θέση των ραδιοφωνικών µετρήσεων. Για το χρονικό διάστηµα 16.9-13.10 ο Real FM 97,8 βρέθηκε στην πρώτη θέση του πίνακα ακροαµατικότητας µε 15,5%, εκτοξευµένος από το 12,7% της προηγούµενης µέτρησης. Ο ΣΚΑΪ 100,3 ακολούθησε στη δεύτερη θέση µε 10,9%, στην τρίτη θέση – και σε απόσταση αναπνοής από τον ραδιοσταθµό του Φαλήρου – βρέθηκε ο Μελωδία 99,2 µε 10,6%, στην τέταρτη θέση ήταν ο DJ 95,2 µε 9,1% και πέµπτος ο Δίεση 101,3 µε 8,8%. Την πρώτη δεκάδα των ραδιοφωνικών µετρήσεων συµπληρώνουν ο αθλητικός ενηµερωτικός NovaΣπορ 94,6 µε 8,2%, ο Sfera 102,2 επίσης µε 8,2%, ο Ρυθµός 94,9 µε 7,8%, ο Red 96,3 µε 7,7% και ο Δρόµος 89,8 µε 6,9%. Στους υπόλοιπους ενηµερωτικούς σταθµούς ο 105,5 Στο Κόκκινο κατέγραψε 2,7%, σηµειώνοντας άνοδο από το 2,2% της προηγούµενης µέτρησης, ο αθλητικός Sentra 103,3 «έγραψε» 2,6% και ο ραδιοφωνικός Alpha 98,9 2,3%.
24/10 -30/10
ΠΟΝΤΙΚΙart
Αχ, Παντελή, ευρωπαϊκές δόξες περιµένουν τη ΝΕΡΙΤ σου
µαγνητοφώνησή της αποτελεί αποδεικτικό υλικό για την εγκληµατική δράση των µελών του Παρατηρητηρίου; ËΚΑΙ ΔΕΝ είναι µόνο το Reuters, είναι το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η «Ελευθεροτυπία», η «Δηµοκρατία», η κρατική ραδιοφωνία ΕΡΑ, η «Εφηµερίδα των Συντακτών», καθώς και πολλά άλλα ΜΜΕ… ËΠΟΛΥ φοβούµαστε ότι για µια ακόµη φορά η Ελλάδα θα γίνει διεθνώς ρεζίλι µε τέτοιες ιστορίες, που τελικά λειτουργούν φοβικά και παρεµποδίζουν την ελεύθερη έκφραση. ËΓΙΑΤΙ δεν µπορεί να µην υπάρξει αντίδραση σ’ αυτόν τον εκτροχιασµό της κοινής λογικής και σ’ αυτή τη φάση τον πρώτο λόγο τον έχουν η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ, καθώς και οι δηµοσιογράφοι ατοµικά και συλλογικά. ËΚΑΙ ΟΛΑ αυτά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά, αν διαβάσετε µάλιστα την έρευνα που δηµοσιεύουµε στο σηµερινό φύλλο στις σελίδες 39, 40, 41, για µια νέα διεθνή πρακτική που έχει αρχίσει να εφαρµόζεται στις ΗΠΑ, τη Ρωσία και εσχάτως στην Ελλάδα. Τίτλος της έρευνας: «Πώς κατασκευάζονται οικοτροµοκράτες». ËΕΧΕΙ και αυτός ένα κόλληµα µε τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα σαράκι που τον τρώει. Εννοούµε τον Γιάννη Πρετεντέρη, που στο άρθρο του στα «Νέα» ουκ ολίγες φορές ασχολείται µε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. ËΑΥΤΗ τη φορά αισθάνεται την ανάγκη να διατυπώσει µε τη γνωστή απλουστευτική λογική του την άποψη ότι η δηµοσιογραφία δεν είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ». ËΚΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ, κύριε Γιάννη µας, να µην είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά µε την τρόικα τι γίνεται; Μπορεί να είναι κανείς το µακρύ χέρι της τρόικας; Μπορεί να είναι ο µπαµπούλας του ελληνικού λαού για λογιαριασµό της τρόικας; ËΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ πριν από 2-3 χρόνια ήταν ένας από αυτούς που επιβάλα-
νε την τρόικα στην Ελλάδα, µπορεί τώρα να καταγγέλει τους πάντες και να τον πιστεύει ο κόσµος; Μπορεί ο κόσµος να µην µιλάει, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν κοιµάται. ËΗ ΦΑΙΗ Μαυραγάνη έπειτα από αρκετό καιρό που βρισκόταν εκτός τηλεόρασης επιστρέφει µε µεσηµεριανή, ενηµερωτική εκποµπή στον τηλεοπτικό σταθµό Ε-Channel (στη συχνότητα του πρώην 902). Η εκποµπή της θα λέγεται «Face to face» και θα προβάλλεται καθηµερινά 12:00-15:00… ËΕΡΧΕΤΑΙ πρόσωπο µε πρόσωπο, µε τη δύσκολη καθηµερινότητα, µε ζωντανές συνδέσεις από όλη την Ελλάδα, µε θέµατα από όλο τον κόσµο και µε πολλές ειδήσεις. ËΕΠΙΣΤΟΛΗ στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς απέστειλε την περασµένη Παρασκευή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, καλώντας τον να µεσολαβήσει για να συνεχιστεί η υπηρεσία παροχής δορυφορικής κάλυψης στα προγράµµατα των εργαζοµένων της ΕΡΤ. ËΟ ΑΛΕΞΗΣ Τσίπρας υποστηρίζει ότι µια τέτοια απόφαση σχετίζεται µε την υπεράσπιση της δηµοκρατίας, την ελευθερία του λόγου και τον σεβασµό των συµβάσεων που έχουν συνάψει η ΠΟΣΠΕΡΤ µε τον SES ASTRA. ËΟ ΑΝΤ1 ανακοίνωσε τη συνέχιση της συνεργασίας του µε την εκποµπή «Ράδιο Αρβύλα» για τη φετινή τηλεοπτική χρονιά. Από τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα, στις 23:15, ο Αντώνης Κανάκης και ο Γιάννης Σερβετάς µαζί µε τον Στάθη Παναγιωτόπουλο και τον Χρήστο Κιούση έρχονται να σατιρίσουν την πολιτική, κοινωνική, τηλεοπτική ελληνική πραγµατικότητα. ËΤΟ «Π» την περασµένη Πέµπτη (17.10) πούλησε σε Αθήνα - Πειραιά 3.899 φ. Την προπερασµένη Πέµπτη (10.10) πούλησε πανελλαδικά 8.730 φ.
ς ∆οκιµαστικέ βολές στο Φάληρο
Success story: Για τη Δ.Τ. «καταργούν» μέχρι και το ΑΣΕΠ
>
Ο «χορός των λαθών» µε τον οποίο λικνίζονται από τον περασµένο Ιούνιο τα κυβερνητικά στελέχη στο θέµα της ΕΡΤ συνεχίζεται µε αµείωτο ρυθµό. Τελευταία, µέχρι αυτή την ώρα, φιγούρα η ψήφιση στη Βουλή αργά το βράδυ της Τρίτης της τροπολογίας που επεκτείνει τις δίµηνες συµβάσεις των εργαζοµένων στη Δ.Τ. σε δεκάµηνες. Μια εξέλιξη, αφενός, προδιαγεγραµµένη από το κυβερνητικό επιτελείο που είναι επιφορτισµένο µε τη δηµόσια ραδιοτηλεόραση. Αφετέρου, µια εξέλιξη που ανοίγει το «παράθυρο», και ταυτόχρονα «κλείνει το µάτι» σε υπουργούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, για απευθείας προσλήψεις συµβασιούχων, παρακάµπτοντας, και ουσιαστικά «κλειδώνοντας», το ΑΣΕΠ. Ο Παντελής Καψής, αρµόδιος υφυπουργός για τη δηµόσια ραδιοτηλεόραση, ανέφερε για ακόµη µια φορά ότι για την αδυναµία λειτουργίας της Δ.Τ. ευθύνεται «η κατάληψη στο ραδιοµέγαρο», ενώ η παράταση των δίµηνων συµβάσεων σε δεκάµηνες γίνεται για τη… φουκαριάρα την ελληνική προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Για να προσλάβει η ΝΕΡΙΤ τον κόσµο που χρειάζεται, µονάχα µέσω ΑΣΕΠ και µη έχοντας αποκτήσει ακόµη
νοµική διάσταση, θα περάσουν τρεις µε τέσσερις µήνες. Αν θέλουµε να έχουµε δηµόσια τηλεόραση, θα πρέπει κατά συνέπεια να παραταθούν αυτές οι συµβάσεις. Βάλαµε δέκα µήνες γιατί κάποιοι θα προσληφθούν για την ελληνική προεδρία – και ενδεχοµένως ένας µικρός αριθµός να χρειαστεί να µείνει µέχρι το τέλος της ελληνικής Προεδρίας», σηµείωσε ο Παντελής Καψής, εκφράζοντας την ελπίδα πως η ΝΕΡΙΤ θα αρχίσει να εκπέµπει στις αρχές του νέου έτους. Την αντίθεσή της στην «τροπολογία - σκάνδαλο», όπως τη χαρακτήρισε, κατέθεσε η ΕΣΗΕΑ, αναφέροντας ότι η Δ.Τ. «στην ουσία πρόκειται για κρατικό δίκτυο, µε µορφή ωστόσο που εξυπηρετεί τα ιδιωτικά κανάλια, αφού θα ανατίθενται εργολαβίες για την κάλυψη – εκτός των άλλων – των αναγκών της ελληνικής προεδρίας». Σύµφωνα µε την ΕΣΗΕΑ, «εκκρεµεί ακόµη ενώπιον της Ολοµέλειας του ΣτΕ η παράνοµη και αντισυνταγµατική απόφαση της 11ης Ιουνίου για “λουκέτο” στην ΕΡΤ, όπως εκκρεµεί ακόµα στα δικαστήρια η ακυρότητα των απολύσεων του συνόλου των εργαζοµένων στην ΕΡΤ». Τι αποµένει έπειτα από όλα αυτά; Το πότε και το πώς θα εκκενωθεί το ραδιοµέγαρο. Για να πάρει τέλος ο «χορός των λαθών» που σηµειώσαµε στην αρχή…
«ΜΜΕ και το φαινόμενο του Νεοναζισμού» Επίκαιρη αποδεικνύεται η ημερίδα του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ «ΜΜΕ και το φαινόμενο του Νεοναζισμού», που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάρτιο. Στα πρακτικά της εκδήλωσης - ημερίδας, που έχουν «δεθεί» σε έναν τόμο από το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ, σημειώνεται ότι «η συγκρότηση ενός δημοκρατικού και μαζικού αντιναζιστικού αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη». Στην κατεύθυνση αυτή, η πρόταση του Μορφωτικού Ιδρύματος που προωθήθηκε από την ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ στην Ευρωπαϊκή και τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων αναφέρει:
1 Να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα μια ευρωπαϊκή ή διεθνής συνάντηση των δημοσιογράφων με σκοπό την ενεργητική κινητοποίηση ενάντια στον νεοναζισμό και τον νεοφασισμό. 2 Να καθοριστεί παγκόσμια ημέρα των ΜΜΕ κατά του νεοναζισμού. 3 Να δημιουργηθεί πανευρωπαϊκό παρατηρητήριο σε συνεργασία με τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων. 4 Να υπάρξει συντονισμός και συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για την καταπολέμηση του ρατσισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Media 15/35 Mega: Ενισχυμένος ο Πήγασος Σε 32,73% ανέρχεται πλέον, από 27,92%, η συµµετοχή της Πήγασος Εκδοτική Α.Ε. στο µετοχικό κεφάλαιο του Mega και σε 22,11% η αντίστοιχη συµµετοχή του Δηµοσιογραφικού Οργανισµού Λαµπράκη Α.Ε. Σύµφωνα µε την ανακοίνωση της Τηλέτυπος (Mega) προς το Χρηµατιστήριο: «Μετά την ολοκλήρωση της αύξησης µετοχικού κεφαλαίου µε καταβολή µετρητών και την εισαγωγή των νέων µετοχών στις 14.10.2013 ανακοινώνουµε ότι µέτοχοι, η συµµετοχή των οποίων υπερβαίνει το όριο του 5% του µετοχικού µας κεφαλαίου, είναι οι: Πήγασος Εκδοτική Α.Ε. 32,73%, Δηµοσιογραφικός Οργανισµός Λαµπράκη Α.Ε. 22,11%». Ο Πήγασος ανακοίνωσε ότι «µετά την εισαγωγή των νέων µετοχών που προέκυψαν από την αύξηση µετοχικού κεφαλαίου της Τηλέτυπος στις 14.10.2013 η συµµετοχή της Πήγασος Εκδοτική Α.Ε. αυξήθηκε από 14.071.313 κοινές ονοµαστικές µετοχές, ήτοι ποσοστό 27,92%, σε 32.991.879 κοινών ονοµαστικών µετοχών, ήτοι ποσοστό 32,73%, στις οποίες αντιστοιχούν ισάριθµες ψήφοι».
«Το γέλιο κάνει κακό στον φασισμό» Η έκθεση αντιφασιστικής γελοιογραφίας, που διοργάνωσε τον Νοέµβριο του 2012 η δηµοτική κίνηση «Άνω Κάτω στο Καλαµάκι» στον Άλιµο, µεταφέρεται τώρα και
στην Τήνο µε πρωτοβουλία του blog Ξάνεµο. Στην έκθεση, που έχει τίτλο «Το γέλιο κάνει κακό στον φασισµό», εκθέτονται έργα γνωστών Ελλήνων και ξένων γελοιογράφων µε αντιφασιστικό και αντιναζιστικό περιεχόµενο, που είναι επίκαιρο τόσο µε αφορµή την επέτειο του «Όχι» όσο και λόγω των τελευταίων εξελίξεων. Η έκθεση έχει ταξιδέψει σε πολλές πόλεις και τώρα πάει και στην Τήνο. Για µία εβδοµάδα θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα συνεδριάσεων του δηµοτικού συµβουλίου Δήµου Τήνου στη Χώρα (26-28.10), στην ενοριακή αίθουσα Αγ. Νικολάου στη Στενή (30-31.10) και στο πολιτιστικό κέντρο «Γιαννούλης Χαλεπάς» στον Πύργο (1-2.11). Καλούνται όλοι οι πολίτες να επισκεφτούν τη έκθεση και µε το γέλιο τους… να σκοτώσουν τον φασισµό!
16/36 Επτά
24/10 -30/10
ποντικιart
www.topontiki.gr
ΠΕΜΠΤΗ 24.10
Εϊνάουντι και Αλτουνιάν ◗ O Ιταλός πιανίστας κλασικής μουσικής Λουντοβίκο Εϊνάουντι παρουσιάζει ζωντανά το νέο του άλμπουμ «Στο πέρασμα του χρόνου». Info: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη), τιμές: 15 - 55 ευρώ, στις 20.30. ◗ Ο διάσημος γλύπτης και ζωγράφος Γιατζίκ Αλτουνιάν δίνει ραντεβού με το κοινό στην έκθεση με τίτλο «Ξεχασμένες Αναμνήσεις». Τα έργα του αντανακλούν κρυμμένες έννοιες πάνω σε ζητήματα όπως η μετανάστευση και οι δεσμοί της οικογένειας στη σημερινή εποχή. Info: Τεχνοχώρος (Λεμπέση 4 & Μακρυγιάννη, Αθήνα), εγκαίνια στις 20.00, μέχρι 16.11.
«το ποντικι»
προτείνει...
Επιμέλεια: Βίκυ Λεβαντή (v.levanti@hotmail.com)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25.10
Σαίξπηρ, Καμπανέλλης και Κραουνάκης ◗ Ο Σταμάτης Κραουνάκης και η ομάδα του Σπείρα Σπείρα συνεχίζουν με τη νέα μουσικοθεατρική παράσταση «Όταν έχω εσένα». Στο πρώτο μέρος όλη η σύγχρονη Ελλάδα περνά μέσα από δέκα χιουμοριστικούς μονολόγους, ενώ στο δεύτερο μέρος κοινό και μουσικοί τραγουδούν αγαπημένα τραγούδια. Info: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος), είσοδος: 15 ευρώ, στις 21.00. ◗ Με τη μορφή μιούζικαλ ανεβαίνει η «Γειτονιά των αγγέλων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου. Με φόντο τις αρχές του ’60, το έργο ξετυλίγει έναν παθιασμένο έρωτα, που βάζει σε δοκιμασία φιλίες, σχέσεις, κώδικα συμπεριφοράς, αλλά και την ίδια τη δύναμη της αγάπης. Παίζουν: Μ. Ασλάνογλου, Ν. Ψαρράς κ.ά. Info: Θέατρο Rex (Πανεπιστημίου 48), τιμές: 10 - 20 ευρώ, στις 20.30. ◗ Η σαιξπηρική κωμωδία «Ο Έμπορος της Βενετίας» ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου. Το έργο αφηγείται την ιστορία του Αντόνιο, ο οποίος θέλοντας να βοηθήσει τον φίλο του να παντρευτεί μια αριστοκράτισσα δανείζεται χρήματα από τον Σάυλοκ. Αν δεν τα εξοφλήσει όμως θα χάσει ένα κομμάτι από τη σάρκα του. Παίζουν: N. Τσακίρογλου, Μ. Σκουλά, Λ. Γεωργακόπουλος κ.ά. Info: Θέατρο Ακροπόλ (Ιπποκράτους 9 - 11), τιμές: 9 - 20 ευρώ, στις 21.00.
◗ Με την «Ευριδίκη» της Σάρα Ρουλ, ο Δημήτρης Τάρλοου εμπνέεται από τον μύθο του Ορφέα και της Ευριδίκης, όταν λίγο πριν παντρευτούν εκείνη σκοτώνεται. Στον άλλο κόσμο συναντά τον πατέρα της, ο οποίος προσπαθεί να της θυμίσει όλα όσα έχει ξεχάσει... Παίζουν: Κ. Καρβούνη, Λ. Μαλκότσης κ.ά. Info: Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69), τιμές: 10 - 20 ευρώ, σήμερα στις 19.30. ◗ Η έκθεση της Κικής Περιβολάρη με τίτλο «Κόκκινες Πόλεις» έχει ήδη ανοίξει τις πόρτες της προς το κοινό. Πρόκειται για μια έκθεση όπου το χαρτί, ένα υλικό ευαίσθητο και εύπλαστο, με τα κατάλληλα κοψίματα, τσαλακώματα, διπλώματα αφηγείται, παραστατικά ή όχι, μια εικόνα. Info: Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138, Αθήνα), σήμερα 10.00 - 18.00, μέχρι 17.11, τηλ.: 210 3453111.
«La Moscheta»
«Όταν έχω εσένα», Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
◗ Το «La Moscheta» του Άντζελο Μπεόλκο παραπέμπει στον δαίμονα που σε βάζει να πονηρεύεσαι, να χάνεις την ηθική σου για το συμφέρον σου, να απατάς και να εξαπατάς χωρίς φραγμούς. Ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Μπάμπη Κλαλιώτη, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Info: Θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν , τιμές: 10 - 15 ευρώ, σήμερα στις 21.00.
ΤΡΙΤΗ 29.10
Συζητώντας με τον Gavras ◗ Ο Γάλλος σκηνοθέτης Romain Gavras, που έβαλε τις συμμορίες του Παρισιού, την αστυνομική βία, την οργή των διαδηλωτών στα βιντεοκλίπ των Jay-Z, Kanye West και M.I.A., και αποτύπωσε τον σύγχρονο ρατσισμό στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους «Notre jour viendra», έρχεται στη χώρα μας για μια συζήτηση εφ’όλης της ύλης. Info: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, είσοδος δωρεάν με δελτία προτεραιότητας, στις 19.00.
ΤΕΤΑΡΤΗ 30.10
«La Moscheta», θέατρο Τέχνης - Κάρολος Κουν
«Σταχτοπούτα« και «Πινόκιο»
Το «Ποντίκι» σάς πάει θέατρο
«Ευριδίκη» και «Κόκκινες Πόλεις»
ΔΕΥΤΕΡΑ 28.10
ΣΑΒΒΑΤΟ 26.10
◗ Η «Σταχτοπούτα», η κωμική όπερα του Τζοακίνο Ροσσίνι, βασισμένη στο γνωστό παραμύθι του Σαρλ Περρώ, δεν χάνει το γοβάκι της, αλλά ένα… βραχιόλι. Στο επίκεντρο της υπόθεσης βρίσκεται η Αντζελίνα, η παραμελημένη και κατατρεγμένη θετή κόρη του Ντον Μανίφικο, η οποία ερωτεύεται τον πρίγκιπα Ντον Ραμίρο. Σκηνοθετεί η Ροδούλα Γαϊτάνου. Info: Θέατρο Ολύμπια (Ακαδημίας 59 - 61), τιμές: 15 - 80 ευρώ, σήμερα στις 20.00. ◗ Ο «Πινόκιο», το γνωστό ξύλινο ανθρωπάκι, μεταφέρεται στο θεατρικό σανίδι για να διηγηθεί τη συναρπαστική του πορεία προς την ενηλικίωση. Σκηνοθετεί ο Β. Μαυρογεωργίου. Παίζουν: Γ. Σαρακατσάνης, Γ. Μακρής κ.ά. Infο: Θέατρο Ακροπόλ (Ιπποκράτους 9 - 11), σήμερα 12.00 & 15.00.
ΚΥΡΙΑΚΗ 27.10
«Φον Δημητράκης», θέατρο Μουσούρη
✂
«Φον Δημητράκης» και «Τώρα που γυρίζει» ◗ Ο Πέτρος Φιλιππίδης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί τον «Φον Δημητράκη» του Δημήτρη Ψαθά. Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται στην Αθήνα του 1942 και έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον Δημήτρη Χαρίτο, ο οποίος θέλει απεγνωσμένα να γίνει υπουργός. Παίζουν: Γ. Σκιαδαρέσης, Δ. Μαυρόπουλος, Φ. Ξυλά. Info: Θέατρο Μουσούρη (Πλ. Καρύτση), τιμές: 14 - 22 ευρώ, σήμερα στις 19.00. ◗ Η μαύρη κωμωδία του Ντέιβιντ Μάμετ «Τώρα που γυρίζει» αποτελεί ένα ειρωνικό σχόλιο πάνω στο κυνήγι της επιτυχίας. Το έργο επικεντρώνεται σ’ έναν επιτυχημένο παραγωγό που μόλις έγινε διευθυντής παραγωγής σε ένα από τα μεγαλύτερα στούντιο του Χόλιγουντ. Ο φίλος του και στενός συνεργάτης, όμως, θα του κάνει μια δελεαστική πρόταση. Σκηνοθετεί ο Γ. Μόσχος. Παίζουν: Α. Συσσοβίτης, Α. Μπουρδούμης κ.ά. Info: Faust (Καλαμιώτου 11, Αθήνα), τιμές: 10 - 14 ευρώ, στις 20.00.
Το «Ποντίκι» σάς πάει θέατρο
✂
«Η Γραμμή»
«Τα ραδίκια ανάποδα»
Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Η Γραμμή», η οποία βασίζεται στη κλασική μαύρη κωμωδία του Ίσραελ Άρθουρ Χόροβιτς. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν στο 210 6898448 από τις 10 π.μ. ώς τις 5 μ.μ. θα κερδίσουν δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός (10 ευρώ). Παρασκευή 1.11 στις 21.15 και Σάββατο 2.11 στις 19.15.
Το «Ποντίκι» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του εκπτωτικές τιμές για την παράσταση «Τα ραδίκια ανάποδα» του Γιώργου Γαλίτη. Οι αναγνώστες που θα τηλεφωνήσουν πρώτοι στο 210 6898448 από τις 10 π.μ. ώς τις 5 μ.μ. θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν την παράσταση στην τιμή των 15 ευρώ για δύο άτομα. (Η προσφορά ισχύει για τέσσερα διπλά εισιτήρια για την Παρασκευή 25.10 και τέσσερα διπλά εισιτήρια για το Σάββατο 26.10)
Θέατρο «Αλκμήνη» (Αλκμήνης 12, Πετράλωνα) Τηλ.: 210 3428650
Θέατρο «Eliart» (Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός) τηλ.: 210 3477677 / 6970808764