felsefesindeki Emrah’a saydırmayı da ihmal etmedik tabii. Yine de mutlu ve huzur doluyduk. Deniz’le ipte kovalamaca oynamaya başlamıştık. Lay lay lom giderken nereden bilebilirdik ki bizi bekleyen sürprizi? Malzemelerimi diğer ipe aktarmış inişime devam etme çabaları verirken istasyondan çıkarmamış olduğumu daha sonra fark edeceğim kısama rağmen “Đp boş,” dedim Deniz’e. Sonra da sesime kulak veren Deniz’in üzerime üzerime gelişini izledim şaşkınlıkla. Kısam istasyonda pis pis sırıtıyordu bana. Deniz’in de olayın bilincine varmasıyla höh diye kalakaldık ipte. Cumarımla yükselme çabaları içerisine girsem de başaramadım; hatta olay bambaşka bir boyut kazandı. Öyle ki sorun yaratma konusunda çığır bile açmıştım çünkü cumarı bir güzel sıkıştırmıştım. Deniz’den almış olduğum gazla kassam, yükselmeye çalışsam da sonucu değiştirmeyi başaramıyordum. Đp upuzun bir yol, biz de biri gelsin de bizi alsın diye bekleyen iki yolcuyuz sanki. Büyüklerin gözleri başka yerlerdeyken küçük eller işleri başarmak zorunda kaldı. Kendimizi kurtarmak zorunda oluşumuzu keşfettik ve akrobatik hareketler neticesinde kurtulmayı başardık. Mutlu ve huzurluyduk. Deniz’le istasyon kardeş olmuştuk. “Mağaracılık aynı ipi, yeri geldiğinde aynı istasyonu paylaşmaktır,” dedik. O gazla hemen inişi tamamladık, yetmedi tekrar tırmanmaya bile başladık...
belliydi. Gülümsüyorlardı bizlere. Kısa bir sürenin ardından yukarı doğru yükselmekte olan dumanlar görünmeye başladı ve o an, “Đşte olay budur,” dedik. Vedat mangal yakıyordu bizlere. Đşte MAD işte VEDAT... Bora, “Đninnnn, sucuuuuuukk var ineneee,” diye bağırıyordu. Eriyen karlarla beslenip taşan ırmak gibi köpürüyordu coşkumuz. Deniz’le sucuklara daldık hemen. Đneni ödüllendiriyordu Vedat. Önce Filiz, ardından Okay ve diğerleri... Konulan ödülün performansı arttırdığı gözlemlendi. Yağan yağmur kimin umurundaydı. Olay Đsa’nın şarap-balık hikayesine dönmüştü. Yiyor, yiyor, yiyorduk ama alınanları bitiremiyorduk…
Fotoğraf: Ferhat AYTEKĐN
Sürpriz yapma konusunda kendilerini aşan bu güzel arkadaşlarımız son bombayı da patlattılar o dakika ve bir poşetten de tulumba tatlıları çıkıverdi karşımıza.
Fotoğraf: Ferhat AYTEKĐN
Đbrahim’e beliren üç melek gibi çıkıverdi karşımıza Özlem CANBELDEK, Bora ve Vedat GÜN o dakika. Hoş bir sürprizlerinin olduğu 94
Parmakların yalanmasından sonra dönüş yoluna geçildi. Yağmur ve çamur eğlence kaynakları haline getirildi, çamur savaşı yapıldı, üst baş paralandı. Okay’ın oyun havalarıyla coşuldu ve nihayet arabalar bulundu. Ankara gecelerine akma planlarının hemen ardından etkinlik büyük bir mutluluk içinde sona erdi... Đşte böyle... MAD ağını ören genç tayfanın kendisi değildir, o bu güzel ağda sadece bir teldir...