Vakidi kaže: “On je bio pouzdan, davao je svoja uputstva u religijskim stvarima onima koji su ga to pitali u Poslanikovoj džamiji, dok je još bio u ranim dvadesetim godinama života. Bio je osmi među Tabi‘inima (Muslimanima koji su vidjeli Poslanikove, s.a., ashabe, ali ne i Poslanika, s.a.) u Medini.”138 Imam Musa ibn Dža‘fer, o čijem smo visokom položaju već govorili, savjetuje svojim sinovima da se pozovu na svoga brata Alija i kaže: “Evo vašega brata Alija ibn Musa, učenjaka Muhammedove porodice. Pitajte ga o vašim vjerovanjima i držite na umu ono što vam on kaže.”139 Kada je Imama Ridaa, a.s., otrovao ljubomorni Ma’mun, ogrtač imameta je prešao na njegovog sina Muhammeda ibn Alija čiji su epiteti bili el-Dževad (Plemenit) i et-Taki (Bogobojazan). Sibt ibn Dževzi piše u svom djelu ‘Tezkiretu-l-havas’: “Muhammed elDževad – on je Muhammed ibn Ali ibn Musa ibn Dža‘fer ibn Muhammed ibn Ali ibn Muhammed ibn el-Husejn ibn Ali ibn Ebi Talib, njegov nadimak bio je Ebu Abdillah ili Ebu Dža‘fer. Rođen je 195. a umro 220. godine. Bio je nalik svome ocu u znanju, pobožnosti, suzdržanosti i darežljivosti.”140 Muhammed ibn Ammar kaže u djelu ‘Medinetu-l-Ma’džaz’: “Posjećivao sam Alija ibn Dža‘fera ibn Muhammeda141 u Medini. Sa njim sam se družio dvije godine i bilježio ono što je on prenio od svoga brata, Musa ibn Dža‘fera el-Kazima, kada je u džamiju Allahovog Poslanika, s.a., gdje smo sjedili, ušao Ebu Dža‘fer Muhammed ibn Ali er-Rida. Ali ibn Dža‘fer je u istom trenutku ustao, bos i neogrnut, da ga primi i poljubio njegovu ruku sa velikim poštovanjem. Ebu Dža ‘fer mu je rekao: “O, amidža, sjedi, neka ti se Allah smiluje.” On je rekao: “O, moj gospodaru, kako mogu da sjedim kada ti još stojiš?” Kada se Ali ibn Dža‘fer vratio i sjeo, njegovi prijatelji su ga prekorili zbog njegovog suviše pokornog ponašanja, govoreći mu: “Kako si mogao to da uradiš, kada si ti amidža njegovog oca?” “Prestanite,” rekao je on. “Da Uzvišeni Allah nije privilegovao ovog starog čovjeka (hvatajući se za svoju bradu) nego je privilegovao ovoga mladića i postavio ga na njegovo mjesto, da li bih mogao da odričem njegovu vrijednost? Neka me Allah zaštiti od onoga što govorite! Ne, ja sam samo njegov sluga.”142 Mahmud ibn Vahajib Bagdadi Hanefi kaže: “Muhammed el-Dževad ibn Ali er-Rida, kojemu je nadimak Ebu Dža‘fer... naslijedio je od svoga oca znanje i vrijednost, nadmašivši svog brata u veličini i savršenstvu.” Deseti Imam, Ali el-Hadi, a.s., kao i njegovi slavni preci, bio je poznat po velikim zaslugama, ogromnom znanju, cijenjenom položaju i pobožnosti. Njegov nadimak bio je Ebu-l-Hasan. On i njegov sin, jedanaesti Imam, takođe su nosili nadimak el-Askeri, ili u množini el-Askerejn, jer ih je abasidski halifa silom držao u kućnom pritvoru u gradu Samari, koja je u to vrijeme bila vojni logor el-Muasker. 138
Ibn Dževzi, ‘Tezkiretu-l-havas’, str. 198. Šejh Mufid, ‘El-Iršad’ 140 Ibn Dževzi, ‘Tezkiretu-l-havas’, str. 202. 141 Ali ibn Dža‘fer ibn el-Sadik, mlađi brat devetog Imama Musa el-Kazima, bio je veliki amidža devetog Imama Muhammeda el-Dževada. On je pouzdan prenosilac hadisa. 142 ‘Medinetu-l-ma’adžiz’, str. 450. 139
48