Subtales #5

πάλευαν να φάνει μια απαίςια λιχουδιά κάπου ςτα βάκθ. Το περιςτζρι που νόμιηε πωσ ιταν γεράκι πλθςίαςε τότε με βιματα αργά και ςτακερά και άπλωςε τα νφχια του να πιάςει το ποντίκι. Με μια κίνθςθ (που ςτα μάτια του φάνταηε γριγορθ και κανάςιμα ακριβισ, αλλά ιταν ςτθν πραγματικότθτα αδζξια και τρεμάμενθ) ζμπθξε τα νφχια του ςτα πίςω πόδια του ποντικοφ, που πιδθξε ζξω από τθ φωλιά και ζτρεξε αμζςωσ να ξεφφγει. Το περιςτζρι όρμθςε και πάλι, ςπρωγμζνο από τον τρόμο του κφματοσ και αυτό που νόμιηε πωσ ιταν θ ανάγκθ να γίνει κφτθσ. Με ζνα χτφπθμα των φτερϊν του ζπεςε πάνω ςτο ποντίκι και το πλάκωςε. Τα νφχια του ποντικοφ ςφρκθκαν πάνω ςτο φτζρωμά του, ξεριηϊνοντασ ποφπουλα με τισ μικρζσ του χοφφτεσ, κακϊσ πάλευε να ελευκερωκεί, μπερδεμζνο και τρομοκρατθμζνο ςυνάμα. Τθν επόμενθ ςτιγμι (ςπρωγμζνο από ανάγκθ και τρόμο παρά από ςυνειδθτι ςκζψθ), το περιςτζρι χτφπθςε με ορμι το ποντίκι, χτυπϊντασ το κεφάλι του με το ράμφοσ του. Ζνα, δφο, τρία χτυπιματα το ζνα πίςω από το