Kolarska historia Zielonej Góry...
159
W 22. edycji WP zabrakło po raz pierwszy przedstawicieli Czechosłowacji, trasa prowadziła z Warszawy do Berlina. Ich absencja spowodowana była Praską Wiosną. Tym samym w 1969 roku WP stał się imprezą nie tyle multinarodową, o ile binarodową. Do podobnej sytuacji doszło w 1986 roku, kiedy peleton zaczynał rywalizację w Kijowie. Związek Radziecki, chcąc pokazać światu, że wybuch reaktora atomowego w Czarnobylu nie przyniósł żadnych negatywnych konsekwencji dla zdrowia, nakazał zawodnikom spędzić aż cztery dni na Ukrainie. 6 maja przeprowadzono 6-kilometrowy prolog (krótką jazdę na czas), 7 maja 138-kilometrowy etap dookoła Kijowa, 8 maja 48-kilometrową drużynową jazdę na czas również wokół Kijowa, a 9 maja 152-kilometrowy etap ponownie dookoła i przez Kijów. Rok wcześniej z okazji 40-lecia zakończenia Drugiej Wojny Światowej Wyścig Pokoju przetransferowano nawet na trzy dni do Moskwy (od 9 do 11 maja)37. Z triangla stworzył się kwartet. 20 maja 1969 o godz. 8.50 z bieżni stadionu przy Sulechowskiej w drogę do Świebodzina przez Chynów, Zawadę, Cigacice i Sulechów wyruszają poszczególni kolarze38. Jako ostatni startuje Ryszard Szurkowski, ówczesny lider, debiutant w WP. W Świebodzinie najszybszy jest jego kolega z reprezentacji Jan Magiera. Szurkowski ostatecznie zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, stawiając pierwsze kroki w swojej wielkiej karierze. Wychowanek LZS Milcz, który na mecie w Zielonej Górze był drugi, w latach 1970-71, 1973, 1975 czterokrotnie dominuje WP39. Course de la Paix A.D. 1969 wygrywa doskonały Francuz Jean-Pierre Danguillaume. Bułgaria – Okręgowy Związek Spółdzielni Mleczarskich, Dania – Lumel, Finlandia – Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych i Zarządu Wojewódzkiego PGR, Francja – Polska Wełna, Jugosławia – Zgrzeblarki, Maroko – Wojewódzki Związek Spółdzielni Pracy, Meksyk – Zjednoczenie Przemysłu Terenowego, NRD – PKP i PKS, Rumunia – Lubuska Wytwórnia Win i Lubuska Wytwórnia Wódek Gatunkowych, Węgry – Zielonogórski Ośrodek Przemysłu; „Gazeta Zielonogórska” nr 118 z 20 maja 1969 roku, s. 6. 37 Zob. B. Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-1988, Warszawa 1989. 38 Ibidem, s. 1. 39 Stosunkowo przejrzysty biogram Szurkowskiego, autorstwa niżej piszącego, zamieszczony został na niemieckiej Wikipedii: http://