STB Clubblad 2013 nr 2

In deze uitgav In deze uitgave Jaargang 28 mei 2013 nummer 2 ’t eSTaBletje is het clubblad voor de leden van Sport- en Trimclub Brunssummerheide.

Het clubblad verschijnt vijf keer per jaar.

Redactieadres Gravenweg 56, 6471 VZ Eygelshoven.

Tel. 045-5352003 / 06-51296017 E-mail : redactiestb@gmail.com

Redactie Anke Linssen Theo Schmeits Herman Gerards

Uiterlijke inleverdatum kopij voor de volgende uitgave: 1 juli 2013 Het volgende clubblad verschijnt in juli 2013

Verenigingsgegevens ............................................................................... 1 Contributie en lidmaatschap 2013........................................................... 3 Van de bestuurstafel (door: Annick Ploumen)......................................... 5 Magic numbers ........................................................................................ 6 Persoonlijk doel van‌Severine Dumont .................................................. 7 Barcelona 2013 (door: Paul Jacobs) ......................................................... 8 Parelloop Brunssum (door: Richard Lavalle) ............................................ 9 Baksteen door het venster .....................................................................11 Dennis draaft door... (door: Dennis Lymandt) .......................................12 The Grizzly Run ( door: Rob Riksen ) ......................................................13 Verjaardagskalender ..............................................................................16 Clubactiviteit, zondag 29 september (door: Loraine en Claudia) ..........17 STB Clubtenues ......................................................................................18 Sport therapie in de behandeling van ADHD ( door: Anke Linssen) ......18 Marathon Rotterdam .............................................................................20 Ik Marathon, mijn vrouw marathont mee (door: Erik Haakma) ............22 Marathondebuut (door: Dennis Lymandt) ............................................25 Een droom die werkelijkheid werd (door:Leo Quaedflieg)....................29 De gouden Marathon ( door: Herman Gerards) ....................................32 5 km Testloop Atletiekbaan S.T.B. (door: Theo Schmeits) .....................35 Nieuwe vlaggen STB. ..............................................................................36 Nieuwe leden (Bron: Frank Eisenga) ......................................................37 Tips tegen loopblessures (bron: K.N.A.U) ..............................................39 Hardloopstudie Maastricht (door: Marcel Klein ) .................................42 De 41e Batavierenrace (door: Nadine Chudy) ........................................43 Blitzkrieg Bop.. (door: Iwan Theunissen) ...............................................45 Diverse uitslagen (bron Frank Eisenga) ..................................................48 Baantraining junioren ............................................................................51 Estafetteknuppel Jeugd..........................................................................52 Competitie junioren en senioren (door: Dick van Pelt ) ........................54

Verenigingsgegevens

Voorzitter

Vacature

Secretaris

Vicky Teeken, Eygelshovenerweg 2 L, 6374 KC Landgraaf Tel. 045-5712812, e-mail : stbsecretariaat@online.nl

Penningmeester

Annick Ploumen, Eygelshovenerweg 13, 6374 KB Landgraaf Tel. 06-10897824, e-mail : annickploumen@home.nl

Algemene zaken

Jos Janssen, Schepenbank 22, 6343 CV Klimmen Tel. 043-4591995, e-mail : jos.anny.janssen@wanadoo.nl

Leden

Wiel Frins, Exdel 12, 6373 AJ Landgraaf Tel. 045-5690303, e-mail : wiel.frins@planet.nl Caroline Radstake, Groenstraat 211, 6374 JP Landgraaf Tel. 045-5463589, e-mail : caroline.radstake@home.nl

Ledenadministratie

Frank Eisenga, Koempel 69, 6372 ND Landgraaf Tel. 06-44996122, e-mail : stbledenadministratie@home.nl

Jeugdsport

Dick van Pelt, Spaarweiden 37, 6374 MD Landgraaf Tel. 045-5325803, e-mail : dick.vanpelt@tele2.nl

Website

www.avstb.nl

Postadres

Eygelshovenerweg 2 L, 6374 KC Landgraaf

Bankrelatie

Rabobank Parkstad Limburg, rek.nr. 172433975 t.n.v. Penningmeester STB, Eygelshovenerweg 13, 6374 KB Landgraaf

Adverteren

Via het redactieadres.

Adverteerders ontvangen het clubblad gratis.

2

Contributie en lidmaatschap 2013 Recreant

Wedstrijdlicentie

Jeugd

Lidmaatschap incl. basiscontributie Atletiekunie aanbevolen voor beginners per jaar:

€ 48,-

Als recreant + Wedstrijdlicentiekosten € 21,25 wordt afgedragen aan de Atletiekunie per jaar

€ 69,25

Eenmalig via automatische incasso telkens in januari (basiscontributie en wedstrijdlicentie) en via automatische incasso per maand:

€ 22,50

Recreant zaal

incl. basiscontributie Atletiekunie per jaar:

€ 54,-

Begunstiger

U bent dan geen lid, maar steunt onze vereniging per jaar:

€ 30,-

Administratiekosten Atletiekunie voor nieuw aangemelde of gereactiveerde leden Overschrijvingskosten:

€ 6,-

€ 6,45 € 9,50

Alle opzeggingen dienen uitsluitend schriftelijk of per E-mail te geschieden bij de ledenadministratie stbledenadministratie@home.nl en wel met inachtneming van de door de Atletiekunie verplichte opzegtermijn van 6 weken, dit wil zeggen 6 weken voor het einde van het lopende kalenderjaar.

Wanneer het lidmaatschap in de loop van het boekjaar eindigt, blijft niettemin de jaarlijkse bijdrage in zijn geheel verschuldigd.

Aktiviteitenkalender 2013 19 mei 8 juni 30 juni 22 september 29 september 1 december 31 december

Zondag Zaterdag Zondag Zondag Zondag Zondag Dinsdag

34e Mayk van Beek Heideloop Samenloop voor hoop 29e Vaals-Venlo Estafetteloop 4e Biesloop Activiteitendag S.T.B. 30e Sjef van Ooyen Kapellerbosloop Oliebollenloop, park ter Waerden 15:00 u.

Kijk voor de aanvangstijden op onze website.

3

4

Van de bestuurstafel (door: Annick Ploumen) IJSKOUD Afgelopen week hebben we kunnen genieten van de eerste zonnige en wat warmere dagen van het jaar. Wat was het koud de afgelopen maanden.

Vooral op de baan.

Ik heb dan ook bewondering voor de trainers en begeleiders die het afgelopen half jaar langs de kant van de baan hebben gestaan om onze leden te trainen. Of dat nu voor de jeugd, de senioren of de “neem de benen” groep was. Chapeau!

HARTVERWARMEND Hartverwarmend is de manier waarop we als vereniging in staat zijn om met vrijwilligers nieuwe initiatieven te ontplooien en de groei van de vereniging te “managen”.

Voor de beginnende lopers is het project “neem de benen” met veel succes van start gegaan.

De explosieve groei bij de jeugd kunnen we aan omdat nieuwe vrijwilligers zich hebben gemeld om de trainersgroep te versterken.

AMBITIES Gedurende de jaarvergadering heeft het bestuur een aantal ambities voor 2013 neergelegd.

We gaan verder professionaliseren en investeren in kwaliteit en veiligheid.

Trainers van de senioren en de jeugd gaan een trainerscursus volgen, we houden weer een opfristrainingen voor reanimatie en het gebruik van de defibrillator, en we zijn bezig met het opstellen van een gedragscode en het benoemen van vertrouwenspersonen voor de jeugd en volwassenen.

Daarnaast zijn er vele andere initiatieven waaruit bijkt dat we als vereniging niet stilzitten.

De website wordt vernieuwd en aangepast aan de nieuwste multimediale ontwikkelingen.

Er zijn afspraken gemaakt tav de clubkleding en funkleding zodat we als vereniging goed en herkenbaar voor de dag kunnen komen.

We steunen de organisatie van Samenloop voor Hoop en hebben een eigen team dat op 8 en 9 juni meeloopt.

De clubreis wordt aangepast aan de wensen van de leden etc, etc.

Allemaal schitterende initiatieven en activiteiten waarvoor ik namens het bestuur iedereen wil bedanken die een steentje (of steen!) bijdraagt.

De samenwerking met UOW'02 en de stichting Park Terwaerden krijgt verder vorm door het aanvragen van gezamenlijke subsidies en niet te vergeten de bouw van de nieuwe multifunctionele ruimte met kleedaccomodatie.

Deze wordt 21 september geopend. Schrijf deze datum alvast in je agenda want naast diverse feestelijke activiteiten vindt dan ook de eerste officiële baanwedstrijd voor de jeugd op onze accommodatie plaats!

STB Landgraaf ontwikkeld zich steeds meer van een club naar een vereniging met alles wat daar organisatorisch bij komt kijken.

Door de explosieve groei van het aantal leden naar meer dan 300 en de verantwoordelijkheid voor een schitterende accommodatie kan dat ook niet anders.

Tot op heden gebeurd dat gelukkig zonder al te veel groeistuipen en kunnen we het aan zonder te verzanden in regels en procedures.

Laten we dat vooral zo houden en de vereniging verder ontwikkelen op basis van samenwerken en enthousiasme.

5

Magic numbers Zoals veel lopers ben ik geen uitzondering.

Tijden, schema’s, snelheid, ranglijsten, hartslagen, calorieën enz, enz. Kortom de hardloper is bezig met cijfers.

Aan het begin van je loopcarrière ben je bezig met schriftjes te vullen met cijfers.

Lachwekkend als je dat nu vertelt.

Je noteerde wat je getraind had, wat je gevoel erbij was en vooral hoe ver en hoe hard het ging. In het pre-Garmin tijdperk was het toch wel wat natte vinger werk en die “snelle” tijden van toen loop ik nu natuurlijk allang niet meer.

Iedereen weet wel hoe dat gaat; afstanden naar boven afronden en de tijd naar beneden.

Registreren deed ik ook met de wedstrijden. In een data base houd ik nauwgezet alle wedstrijden bij met tijd en plaats. De startnummers, knipsels en uitslagenlijsten gaan in een klapper. Zo heeft iedereen zijn eigen tik, waarmee ik die van mij bagatelliseer zodat ik er zonder gene over kan vertellen.

Maar goed, toen ik wedstrijd 500 ging lopen had ik geen speciale in gedachten maar ben ik met Ellis naar Ell gegaan en hebben we daar de 7,5 km gelopen. Iedereen daar liep verkeerd behalve de top (wij dus) waarop de organisatie besloot om dan maar geen uitslag op te maken. Schande. Heb ik aan zo’n wedstrijd dat mooie nummer verkwanseld?

Eenmaal maar nooit meer.

Dit jaar diende zich het volgend mooie getal aan: 666.

Ik had deze in Barcelona kunnen lopen, maar ik had anders gepland. Dit moet dan in mijn

6

eigen woonplaats gebeuren ter ere van de Peter Rusman Loop. (die aimabele topper uit de jaren 70-80) Peter was een loper zonder kapsones en ging altijd tot het uiterste zonder de tegenstander hierbij tekort te doen.

Ooit was er op het terrein van Megaland het NK cross waarbij Peter de sprint aanging met Klaas Lok die op dat moment amper kopwerk had gedaan.

Peter werd verslagen en of Klaas met escorte het terrein heeft moeten verlaten weet ik niet meer, maar het geheel was wel tekenend voor de populariteit en de positieve uitstraling die Peter had.

In het beruchte jaar van zijn dood stond er destijds ook een mooi artikel over hem in de krant. Destijds had hij samen met Wilma een bloemenzaak in Beek. Zaterdag gewoon werken en dan met de trein naar Rotterdam om daar 2.14 te lopen.

Op hetzelfde moment was er de wereldtopper Robert de Castella die met een Rolls Royce werd rondgereden! Zomaar twee anekdotes.

Als ik op 1 april aan de start sta speelt de Iron Maiden song Number of the beast al lang door mijn hoofd. Een nummer is pas mooi of speciaal als je het ergens mee kunt associëren.

Mooi had ik het allemaal gepland: zorgen dat ik om 9 uur aan de Schepenbank sta en folders uitdelen voor de Heideloop en aansluitend lekker inlopen en samen met Carmen de wedstrijd aangaan.

Ik had net de marathon afgerond en wilde me niet forceren tijdens deze 22e start.

Dus nu eens niet op de eerste rij in Oirsbeek maar iets naar achter. Met een beetje dringen kom je toch vrij gemakkelijk de Boompjesweg

op. Eigenlijk ging het allemaal niet slecht.

Hoewel we van tevoren een plan hadden bedacht om 1.15 te gaan lopen kwam het er helemaal niet van. Het was koud, erg koud. En er stond een stevige wind die zeker tijdens het middengedeelte van de loop erg hinderlijk was. Er was dan ook een hoog gehalte langebroeken-lopers. Voor de echte veteraan echter niet, die loopt in shorts. Het viel een beetje buiten de toon, maar toch.

Carmen liep best constant. Zeker naar het einde toe heeft amper iemand ons nog ingehaald. Samen met Leo Quadvlieg en Frank Eisenga hadden we een mooi treintje.

Gezamenlijk over de finish! Waren we tevreden? Ja hoor. Carmen had weliswaar geen PR gelopen maar de tijd was niet verkeerd. Aan de finish omdraaien en Lenie oppikken dacht ik nog. Maar ja, als je dan binnen de drie minuten finisht? Een tijd van net boven de 1.20!

Zelf kijk ik terug op een mooie 22e PR loop.

Het rondje wat ik misschien honderd keer heb gelopen gaat nooit vervelen.

Zo afwisselend, zo’n mooie vergezichten en bovenal een prima georganiseerde wedstrijd voor de regionale topper.

Voor de toekomst heb ik de paaltjes al staan; ik ben nog lang niet klaar. Aan het rijtje 29 3000ers, 60 5 km’s, 153 10 km’s, 41 10EM, 63 HalveMarathons en 22 Marathons en tig andere wedstrijden moet nog een flink vervolg komen.

Persoonlijk doel van…Severine Dumont Graag stel ik me even voor: Ik ben Severine Dumont, ben 39 jaar, getrouwd met Pascal en moeder van Amber (11 jaar).

Ik ben een echt ” buitenmens”, samen met mijn gezin, zijn we in de weekenden en ’s avonds vaak buiten en in de natuur te vinden.

En als het weer het beter wordt, gaan we geregeld naar de camping toe. Mijn hobby’s zijn wandelen, fietsen en skiën.

Via mijn vriendin Chantal ben ik bij STB terecht gekomen voor het nieuwe project “Neem de Benen”. Op 23 februari was meteen de vuurdoop in de sneeuw. Ik was benieuwd

hoe het zou zijn, en de eerste training viel reuze mee.

In de eerste weken erna waren de weersomstandigheden niet altijd even rooskleurig, maar toch wanneer je je rondje heb gerend, ben je moe en voldaan.

Vandaag (16 april) heb ik de route van de Heideloop van 19 mei voor het eerst samen met de groep gelopen. Weer een mijlpaal behaald.

Nu doorzetten en nog fanatiek gaan trainen, zodat mijn tijd nog wat sneller wordt. Ik loop niet het snelst, maar mijn doel is om ‘m uit te lopen. ( 3 km op de Heideloop, red.)

Dit project vind ik een goed initiatief van de vereniging en wil Cor en Lonneke via deze weg al bedanken voor hun inzet hiervoor.

Op naar de finish!!

7

Barcelona 2013 (door: Paul Jacobs) Plannen maak je vroeg, zeker voor een marathon. Laat het woord marathon vallen in een bepaald gezelschap en je hebt gelijk enkele medestanders (of noem je het in dit verband meelopers?). Voor een marathon kun je Jos Lempers letterlijk uit zijn bed halen; en zeker voor eentje in een stad waar je geweldig

op stap kunt. Een echte STBer!!

5 jaar geleden waren we al in Barcelona geweest voor de marathon. Vanwege het overlijden van mijn moeder was de training destijds een beetje in de knoei gekomen. De tijd viel dan ook een beetje tegen. Dit jaar zou het anders worden. Aanvankelijk was het de bedoeling dat Jos en ik liepen, maar toen Lenie dacht dat Peggy ook liep….”ik ga toch niet alleen aan de kant staan”! Maar ja, helaas moest het zo zijn dat er toch eentje aan de kant staat. Jammer Peggy, jou tijd komt wel weer.

Voorbereiden in de winter is niet altijd even leuk. Deze winter was het best zwaar. Sneeuw kou en griep hebben menige loper geteisterd.

Zelf heb ik er geen last van gehad; Lenie wel.

Doordat ze twee weken niet heeft kunnen trainen is ze blijven steken op 26 km als langste duurloop. Een gok, maar met een dosis doorzettingsvermogen blijk je ook ver te komen.

Waar Jos ook een kei in is, is de keuze voor een hotel. Bij km 41 hadden we 5 nachten gereserveerd. Van hieruit kon je gemakkelijk naar de start (Plaza de Espagna) en het centrum lopen. Zoals alle marathon lopers doen na een winter voorbereiding: doe geen andere dingen als normaal zodat je voorbereiding mogelijk voor niets is geweest.

Nou, donderdagavond bij aankomst dus: lekker op stap. Liep een klein beetje uit de hand, maar vrijdagmiddag was het 4 koppige gezelschap weer fit en compleet. Dat moet

8

ook wel want op zaterdag staat de mini marathon op het programma. De laatste 4,195 km van de Olympische marathon met aankomst in het stadion. Dit was dus voor alle vier een eitje. Peggy had wel wat last van haar rug, maar om in de zon de Mont Juich op te rennen op heilige grond geeft een apart gevoel en vleugels.

We waanden ons al de bekende hardloper Hwang Young-cho? Nooit van gehoord? Nee, hoor na deze marathonoverwinning ook buiten ons gezichtsveld gebleven; Bert van Vlaanderen met zijn 15e plaats is andere koek. (jullie weten wel, die loper met die kapot geknipte startnummers ter bevordering van de ventilatie!)

Waar we wel voor gingen was een sobere zaterdag. We stonden dan ook fit op zondagochtend aan de start in een bewolkt, miezerig vrij kil Barcelona. Fijn voor te lopen, maar excuses zijn er dan opeens niet meer.

Voor mij is het dan niet anders te moeten toegeven dat schijnbaar de jaren hun werk beginnen te doen. 3.30: het ging niet slecht, ik voelde me goed, maar het ging ook niet harder. De start had de organisatie goed geregeld. Je startnummer was uitgerust met een aparte kleur die correspondeerde met een startvak. Alle kleuren startten afzonderlijk met een delay van 5 minuten, en werden weggeschoten in een regen van gekleurde confetti. Een mooi gezicht. Onderweg kom je op enkele plaatsen Jos tegen die de zoveelste puike prestatie neerzet. (Je hebt verschillende keerpunten). Lenie heb ik helaas niet gezien die haar verwachtingen wel waarmaakt en 3 minuten onder de 4 uur eindigt.

Barcelona blijft als marathon een aanrader.

Het is een prachtig parcours langs alle bezienswaardigheden, niet te zwaar en goed georganiseerd.

Het blijkt dat meer mensen dat vinden: 18000 starters!

Onze volgende staat gepland voor september in Berlijn; maar dan het gezelschap aangevuld met onze dochters en hun vrienden.

Parelloop Brunssum (door: Richard Lavalle) Januari 2013. De feestdagen zijn net achter de rug en dan begin ik toch altijd weer te denken aan de Parelloop. Net zo als voor iedereen waren het niet de meest ideale voorbereidingen dit jaar vanwege het koude en vooral sneeuwrijke maanden voorgaande de parelloop.

Vaak is toch ook wel de baantraining toch wel uitgevallen door de weersomstandigheden. Maar ja niet klagen maar trainen zeg ik altijd. Je moet roeien met de riemen die je hebt.

Uiteindelijk brak dan toch weer de dag van de Parelloop aan.

De spanning voor de wedstrijd slaat toe.

Twee uur voor de start arriveer ik. Het is zonnig, er staat ondanks de voorspellingen toch vrij veel wind. Ik ga naar de sporthal om mijn startnummer en chip op te halen. Een uur voor de start, de toprun start en ik ga langzaam inlopen.

Ik stel mij 10 minuten van te voren al op bij de start.

Ik zie links en rechts wat nieuwe jongens die ik als snel inschat.

Ze hebben het erover een tijd in de 32 minuten te gaan lopen. Ik heb zoiets van oke dat is dan wel een leuk groepje om bij te blijven. 32 minuten zou een nieuw PR betekenen en gezien de wind zit een PR alleen erin als je met een groep kunt lopen.

Het startschot klinkt en meteen zijn er al twee weg als windhazen. Ik sluit aan bij de groep die in de 32 minuten wilde lopen. Uiteindelijk

dan op een 32 hoog uitkomen zou niet slecht zijn.

Goed samenwerken en dan moet dat kunnen.

Ik vond de eerste vijf echter al naar verhouding vrij gemakkelijk gaan. Dat bleek ook bij de tussentijd op 5 kilometer van 16 minuten 49 seconden, dat was even schrikken en ook balen.

Een nieuw PR zat er toen eigenlijk al niet meer in en de wind was toch wel strak op sommige stukken.

Dan vlug de keus gemaakt om de PR gedachte te laten varen en voor het maximaal haalbare op die dag te gaan.

Een podiumplaats door de groep uiteindelijk te verslaan. Dus met het hoofd gaan lopen in plaats van op tijd.

Ik had toen al in de gaten dat ze bergop minder sterk waren dan mij. Dus dacht ik, ik blijf maar liever zolang mogelijk in het groepje meedraaien dan alleen op avontuur te gaan en helemaal stuk te gaan in de wind en per saldo schoot ik er qua plaats gezien het grote gat wat de uiteindelijke winnaar al had geslagen niks mee op.

Dus ik had wel zoiets, wat krachten sparen.

Die podiumplaats is voor mij. Vandaar dat ik heb toegeslagen op de laatste helling van de dag bij de Tolenhof onder de luide aanmoedigingen van onze trainer Wim, die iedereen goed van advies diende via de megafoon. Ik vind dat altijd geweldig.

Dus uiteindelijk heb ik daardoor de 2e plaats kunnen bereiken. Dus al met al toch een geslaagde dag. En ook leerzaam weer voor volgende wedstrijden. Je moet niet alles geloven wat je bij een start hoort ;)

9

10

Baksteen door het venster Leve de koning!

Het land gonst van de Oranjegevoelens.

Koningsspelen worden opgelegd aan basisscholen.

Muzikaal Nederland rolt over elkaar heen om een koningslied te produceren en de middenstand weet de meest aankopen oranje te schilderen.

Het is wat, zo’n monarchie…….

In plaats van een ballonvaart of zonnebril zou er een “meet and greet” met het koningspaar worden verloot.

In de jurywagen zouden geen speakers staan blaten maar zou Maartje van Wegen worden bijgestaan door Mart Smeets.

De NOS zou de Brunssummerheide hebben bezet met satelietwagens en “live” verslag doen van het spektakel.

gewone

Jammer dat het bestuur van STB de abdicatie niet voorzag. We hadden de nieuwe baan oranje kunnen maken ipv vaalblauw, en de belijning in het rood, wit en blauw. (kan alsnog) Lex en Max hadden de opening kunnen verrichten en zo STB eeuwige roem kunnen bezorgen. Dat was pas een PR stunt geweest.

Wim-Lex had samen met Maxima gratis en voor niets mogen deelnemen aan onze revolutionaire beginners-formule…….NEEM DE BENEN. Na het (uiteraard) succesvol doorlopen van de beginnerscursus hadden ze mogen deelnemen (geheel kostenloos) aan de Heideloop.

De loop zou voor een keer niet vernoemd worden naar een optiek maar naar het koningspaar.

De parcourswachters hadden met oranje vlaggen gezwaaid. Het zou de drukstbezochte heideloop ooit zijn geworden. Iedereen die ook maar een beetje Oranjegevoel had was aanwezig geweest.

De burgemeester had zijn college in een oranje hardlooptenue gestoken en had het paar van start tot finish begeleid.

De winnaars hadden naast oranje tulpen een tegoedbon voor een bezoek aan paleis Soestdijk gekregen.

Het bestuur van STB had aan Maxima mogen uitleggen waarom de vereniging geen voorzitter heeft.

De Koning had willen weten waarom de vereniging de naam van natuurgebied “Brunssummerheide” draagt maar daar niet traint.

Amalia zou interesse hebben getoond in het “warming-up beleid” van de club Alexia zou de jeugdloop over 1 km winnen en aan de finish vragen stellen over de geplande clubreis en de kleine Ariane zou worden uitgeroepen tot beschermvrouw van de Heideloop en een vaste column krijgen in het clubblad (i.p.v. de baksteen) En zelfs de man met de collectebus zou voor de gelegenheid zijn schoen(en) oranje hebben geschilderd en de dagopbrengst hebben gedoneerd aan het Oranjefonds.

Voor Willem-Alexander zou de 3 km een peuleschil zijn geweest, hij liep al eens een marathon (New York, 1992, 4 uur 32) en schaatste de Elfstedentocht (1986, binnenkomst om 21.45 ) Maar Maxima zou gemerkt hebben dat je met hardlopen heel andere spiergroepen aanspreekt dan tijdens het Latijns-Amerikaans dansen.

W.A. van Buren

11

Dennis draaft door... (door: Dennis Lymandt) Wonderpillen List en bedrog is de mens eigen en van alle tijden. Beroepen in onder meer de advocatuur, de financiële en medische wereld kennen hun eigen beroepsethiek. Schandalen en misstanden hieromtrent halen regelmatig de media. Namen als Bram Moskowicz en neuroloog Jansen Steur domineerden recent de voorpagina’s. Ook in de topsport spelen normen en waarden een belangrijke rol.

Hierbij denk ik niet alleen aan matchfixende bel-Chinezen op de voetbaltribunes, maar ook aan het gebruik van verboden stimulerende middelen. Hoe zou het eigenlijk met de ethiek in de recreatieve amateursport gesteld zijn?

Zouden er ook hier sporters zijn die ‘gebruiken’? En zou ik zelf ook bereid zijn om ‘iets’ te nemen om mijn sportieve prestaties te verbeteren? Over deze laatste vraag heb ik - al mijmerend - mijn gedachten eens laten gaan, op zoek naar de grenzen van mijn eigen morele normen en waarden.

Vooropgesteld, ik zou nooit bereid zijn om mijn gezondheid in gevaar te brengen door het innemen van wat dan ook. Injecties? Ook dat zou mij hoe dan ook op voorhand echt een brug te ver gaan. Maar wat dan eventueel wel? Het voorafgaand aan een wedstrijd innemen van een pijnstiller? Om een blessure te verlichten? Zou wat mij betreft in dat geval voor een enkele keer moeten kunnen. Louter innemen om dieper te kunnen gaan in de wedstrijd? Is wat mij betreft op het randje.

Maar wat nou als ik op een ‘geheim’ wondermiddel zou stuiten, waarvan onomstotelijk vaststaat dat het de gezondheid geen schade toebrengt, maar mijn prestaties wel spectaculair zou verbeteren? Wat zou me letten? Om te beginnen, zou ik het waarschijnlijk stil houden, want anders is mijn ‘concurrentievoordeel’ meteen weer verdwenen. Zou ik ook net zo trots op mijn prestatie zijn als ik weet dat ik dit met

12

‘verboden middelen’ tot stand heb gebracht?

Geen idee. Maar ik zou me er waarschijnlijk toch niet echt ‘senang’ bij voelen.

Een andere vraag is ook wat ik er financieel voor over zou hebben? Een paar euro voor dat ene wondermiddel neerleggen zou voor mij niet echt een barrière vormen. Maar als dit enkele honderden euro’s zou kosten, zou de financiële balans voor mij toch al snel naar de andere kant uitslaan.

Ook de pakkans is een factor die een rol zou kunnen spelen. Aangezien er geen controles plaatsvinden in de recreatieve hardloopsport is die kans echter nihil.

De vraag blijft natuurlijk ook wat ik er uiteindelijk mee op zou schieten. Ik ben misschien een redelijke recreatieve hardloper, maar het blijft uiteindelijk toch gewoon ‘gekrabbel in de marge’. Ook als ik nog een paar minuten sneller zou worden op een regionale 10 kilometer, zou ik nog steeds niet meedoen om de (hoofd)prijzen, laat staan dat ik nationaal aan de weg zou timmeren.

Natuurlijk, het zou leuk zijn om die ene hardloopcollega eindelijk eens af te troeven, maar dan kom je een niveautje hoger toch meteen weer nieuwe gezichten tegen.

Genoeg hersenspinsels nu. De voldoening is uiteindelijk immers pas ultiem als je door noeste trainingsarbeid je eigen grenzen hebt kunnen verleggen. Daarom, aan mijn lijf geen polonaise!

The Grizzly Run ( door: Rob Riksen ) A tough twenty mile multi-terrain race, Devon, United Kingdom.

Rob inclusief modderschoenen Enthousiast gemaakt door de achteraf toch niet zo sterke verhalen van Wil Goessens over the Grizzly Run (want alles wat hij eerder zei was echt waar), besloot ik de stoute (toen nog schone) schoenen een keer zelf aan te trekken.

Wil is al jaren vaste deelnemer aan deze wedstrijd, ooit finishte hij er zelfs als zesde. Uiteraard is het lastig af te gaan op verhalen en foto’s als het de voorbereiding op een dergelijk evenement betreft.

Je kunt je er feitelijk ook nauwelijks op voorbereiden in Nederland. Maar is dat eigenlijk wel waar?

Trailrunning wint immers ook in Nederland enorm aan populariteit en als je het woord trail in een wedstrijdflyer gebruikt scheelt dat enorm in het aantal deelnemers.

Ook in Nederland zijn er enkele wedstrijden over zeer gevarieerde en zware parcoursen die als trail-run te boek staan.

Maar hoe haal ik het als matige crosser dan toch in mijn hoofd om aan een dergelijke wedstrijd over 32 km door zeer ruig terrein in Engeland mee te gaan doen? Is het dan toch een verschijnsel van de midlife crisis? Wellicht zoek je op een geven moment andere uitdagingen dan de zoveelste tien kilometer op vlak parcours.

Dus toen Wil zich op een onbewaakt moment tijdens een zondagse duurloop liet ontvallen dat hij wel een Grizzly-startnummer voor me had, besloot ik in een split second op zijn voorstel in te gaan.

En vanaf dat moment ga je nadenken over wat er aan training en materiaal nodig is om deze geheel nieuwe uitdaging met vertrouwen aan te gaan. Het lijkt wel wat op het moment

dat je het inschrijfformulier voor een marathon hebt ingestuurd en naar een blanco papier staart, waar het nog te schrijven marathonschema op hoort te verschijnen.

Uiteraard worden er dan enkele wedstrijden uitgezocht die qua parcours voldoende uitdaging bieden om te worden gekenmerkt als voorbereidingswedstrijden.

Voor mij waren die wedstrijden de “Poort naar het Heuvelland trail” in Beek in januari en de “Danikerbosloop” in Geleen in februari.

In Beek deed ik voor het eerst mee aan een trail-run, met een instelling van “ik zie wel wat

13

het wordt” en met niet bepaald het meest geschikte schoeisel.

Binnen enkele minuten besloot ik toch te gaan lopen voor wat ik waard was, echter mede door het matige profiel van het schoeisel zakte het tempo na een aantal glijpartijen in de modderige beklimmingen en afdalingen behoorlijk in.

Door het beperkte aantal parcourswachters liep zowat de complete kopgroep op een gegeven moment verkeerd en kwam ik daardoor onverwacht bij de eerste tien lopers in het eindklassement uit.

In de Danikerbosloop in Geleen waren de omstandigheden door de heftige sneeuwval dusdanig zwaar dat, wederom met hetzelfde ongeschikte schoeisel, geen potten werden gebroken (gelukkig ook geen botten, want na drie valpartijen koos ik voor de “veilige modus”).

Misschien was ik op die dag (volgend op mijn vijftigste verjaardag) ook nog wat beduusd van de serenade die me voor de wedstrijd ten deel viel.

Heimelijk bedacht door wedstrijdorganisator Wil Goessens en vakkundig ingeleid door speaker/clubgenoot Wim van der Linden.

Uiteraard is het naast een aantal voorbereidingswedstrijden ook van belang om voor een wedstrijd over 32 kilometer een aantal lange duurlopen tussen 20 en 25 kilometer te plannen.

Dan de opmaat naar de wedstrijddag zelf. Op vrijdag vertrokken we vanuit Geleen met een groep van 12 personen naar Calais om via de treintunnel in Engeland te belanden. Na een rit van enkele uren door Engeland kwamen we in het pittoreske dorpje Beer aan, een oud smokkelaarsnest in het zuidelijke deel van het county Devon.

De schilderachtige kustlijn van dit gebied in Zuid-West Engeland is een door de Unesco beschermde World Heritage Site.

De Bed & Breakfast waar we verbleven telde precies zes kamers, net genoeg voor de hele groep, we werden bij aankomst hartelijk ontvangen door de eigenaars.

14

Op zaterdag werd een deel van het parcours wandelend verkend, onder meer de strandpassage door het water en de “Stairways to heaven” , een pittige, modderige beklimming van de klif. ’ Op zaterdagmiddag brachten we vervolgens een bezoek aan de wedstrijdstartplaats Seaton, om de starnummers op te halen en een heuse blauwe Grizzly sweater, compleet met afdruk van een berenpoot aan te schaffen.

Na een overvloedige pasta party in de eetzaal van de Bed & Breakfast werd met het oog op de wedstrijddag vroeg het bed opgezocht. De slaap bleek, zoals meestal de nacht voor een dergelijke aparte wedstrijd, moeilijk te vatten.

Op de wedstrijddag bleek er een stevige wind te staan, in combinatie met de relatief lage temperatuur van om en nabij de 4 graden. Een lokale horecagelegenheid in Seaton functioneerde als kleedlokaal, de meeste lopers bleven gezien de weersomstandigheden zo lang mogelijk binnen staan vooraleer het start-vak op te zoeken.

Bij de start speelde de stadsomroeper een prominente rol. Zijn lange inleiding op de startprocedure was slechts deels verstaanbaar voor niet Engelsen.

Na de start werd direct een strandpassage afgelegd op een ondergrond van kiezelstenen, waarop je nauwelijks grip kreeg. Hierna volgde een relatief gemakkelijk stuk over asfalt gedurende enkele kilometers voordat het gebied bereikt werd waar de wedstrijd pas echt begon.

Het gebied dat allereerst werd doorkruist bestond grotendeels uit met gras en modder bedekte hellingen, waarbij linker en rechter voet zelden op de zelfde hoogte konden worden geplaatst.

Dit vergde direct al veel van de coördinatie van de lopers.

Na de strandpassage met waterpartij (in het eerste uur werd ruim twaalf kilometer afgelegd) volgde het ongetwijfeld zwaarste deel van de wedstrijd. Na een aanloop waarin de hellingen steeds talrijker en modderiger werden, volgde de befaamde en door mij op voorhand gevreesde passage door het moeras.

Gelukkig liep ik hier vrijwel alleen, zodat ik me kon concentreren op het zo goed als maar enigszins mogelijk was doorstappen, zonder mensen te hoeven ontwijken.

Aan het einde van de moeraspassage in dit privé-gebied stond er als service zelfs een bak met “verse loopschoenen”, voor het geval een van de lopers een schoen miste na dit onderdeel.

Na het verlaten van het moerasgebied volgde nog een stenige strandpassage van ongeveer anderhalve kilometer, waarna de beklimming

van de klif (“Stairways to heaven”) begon.

Hierna was er nog een stevige grashelling gepland, waarbij de laatste reserves uit de lopers werden geperst, met daarna de afdaling naar Beer.

In Beer werd na een gemene passage met trappen langs de kerk de terugtocht naar Seaton ingezet.

De laatste anderhalve kilometer naar de finish liep bergaf. Uiteindelijk zag ik een paar honderd meter voor de finish dat een tijd onder de 3 uur net niet tot de mogelijkheden behoorde, hetgeen mijn kans op een toekomstige terugkeer in de wedstrijd weer vergroot.

Ik finishte uiteindelijk als 59e loper. Na de finish werden de schoenen en benen weer op de oorspronkelijke kleur gebracht door een brandweerman met een (helaas wel) koude waterstraal.

Op maandag werden de benen losgemaakt door een wandeling in het naburige Sidmouth, waarna op dinsdag de door plotselinge sneeuwval moeizame terugtocht naar huis werd ondernomen.

Al met al een flinke ervaring rijker kwamen we op dinsdagavond weer thuis aan, vastberaden nog eens naar dit fraaie gebied terug te keren.

15

Verjaardagskalender Juni 2 7 8 9 10 11 11 14 16 23 25 26 28 29 29

16

Carla Willems 52 jaar Loraine Homminga 21 jaar Jos Bex 51 jaar Els Frins 54 jaar Wing Hohng Lam 17 jaar René van Malde 53 jaar Jacques Senden 69 jaar Ruud Frins 29 jaar Lenie Boessen-Helders 50 jaar Sanne Scheltus 28 jaar Bert Vanthoor 52 jaar Ivonne Monse-de Haan 50 jaar David Richter 17 jaar Janou Homminga 19 jaar Ed Monse 52 jaar

Juli 1 1 2 2 2 3 3 3 5 5 7 7 8 9 11 13 13 15 15 15 16 17 17 17 18 19 19 20 22 22 24 24 25 25 25 29 30 30

Mirco Dubois René Clement Kyra Gidding Liset Radstake Eric Vervuren Anne Paulssen Ray Penders Frank Jossten Annick Ploumen Ronald Smeets Anne Coerver Herman Gerards Severine Dumont Francesca Klein Peggy de Bas Leo Logister Ben Paulssen Eric Raemaekers Ilya Nijsters Herman Rutten Frad Geilenkirchen Miriam Rovers Paul van Hameren Henri Giesen Anouk Daemen Jasper Nijsters Guy Erkens Daniëlle Koch Ger Bodelier José Bäumler Nicole v. Dierendonck Ineke de Ploeg Lieke Schmitz Raoul Schmitz Tonny Geilenkirchen Ger Logister Dirk Goossens Richard Lavalle

17 jaar 52 jaar 15 jaar 18 jaar 45 jaar 8 jaar 45 jaar 46 jaar 45 jaar 45 jaar 9 jaar 56 jaar 40 jaar 43 jaar 49 jaar 44 jaar 51 jaar 25 jaar 39 jaar 71 jaar 48 jaar 42 jaar 52 jaar 62 jaar 12 jaar 10 jaar 25 jaar 15 jaar 48 jaar 55 jaar 38 jaar 59 jaar 12 jaar 12 jaar 46 jaar 54 jaar 16 jaar 45 jaar

Clubactiviteit, zondag 29 september (door: Loraine en Claudia) Naar aanleiding van de clubreis naar Tilburg, vorig jaar, waarbij we helaas geen bus vol gekregen hebben, hebben we voor dit jaar besloten om in plaats van een Clubreis, een Clubmiddag met diverse activiteiten voor STB’ers en hun partners en de STB jeugd met hun ouders te organiseren.

Deze dag zal gehouden worden op zondag 29 september bij de Heikop op de Brunssummerheide.

We bieden jullie het volgende programma

aan: De bekende STB Bergloop voor de echte diehards, een duurloop, een Neem de Benen loop, een wandeling, een jeugdactiviteit en een BBQ

Na de diverse activiteitenkomt iedereen rond twee uur samen bij de Heikop op de Brunssummerheide waar we gezellig gaan baebecueĂŤn.

In juni zal het complete programma bekend zijn en starten de inschrijvingen. Via E-mail zal iedereen het programma evenals een inschrijfformulier ontvangen. Ook zal het programma en het inschrijfformulier gepubliceerd worden op de Facebook- en de STB website.

Het inschrijfformulierdient individueel ingevuld te worden en per mail naar STBClubreizen@gmail.com worden gestuurd.

De inschrijvingen sluiten op 1 september. Dus zorg dat je op tijd bent!

Wij hopen op een grote opkomst, net zoals vorig jaar bij de barbecue.

17

STB Clubtenues Mede dankzij onze hoofdsponsor Sjef van Ooyen zijn wij erin geslaagd om m.b.t. de STB Clubkleding een oplossing voor de lange termijn te vinden. Als vaste leverancier zal Dick van Pelt onze vereniging kunnen voorzien van de officiële clubkleding zoals deze bij de atletiekunie is geregistreerd. De officiële clubkleding bestaat uit een wit singletje/t-shirt met marineblauwe bies en een marineblauwe broek.

Door de sponsoring van Sjef van Ooyen kunnen wij per lid één singlet, T-shirt of een damestopje voor de prijs van € 20,aanbieden. Deze korting geldt dus alleen voor de officiële kleurstelling.

De prijzen voor de shorts en tights zijn volgens de prijslijst van Dick van Pelt. Op het bestelformulier vinden jullie alle prijzen en bestelmogelijkheden. Het bestelformulier zal per email worden verstuurd.

In de maand mei is er iedere donderdagavond tijdens de baantraining gelegenheid tot passen en bestellen (m.u.v. hemelvaartdag).

In juni zullen de shirts worden bedrukt met STB- en sponsorlogo. Zorg er dus voor dat je

de bestelling vóór 1 juni bij Dick van Pelt hebt ingeleverd. Bij aflevering dient contant te worden betaald.

Voor de jeugd is er eveneens een aanbieding, bestaande uit één trainingspak per jeugdlid voor € 25,- ook gesponsord door Sjef van Ooyen.

STB Funkleding Naast de officiële clubkleding is er ook de funkleding die gedragen kan worden bij andere evenementen of tijdens trainingen.

Deze kleding wordt besteld bij Loperscompany Harry Driessen.

In de maand mei zijn de Erima T-shirts en singlets bij Harry verkrijgbaar voor eveneens € 20,Passen kan op ieder moment tijdens de openstelling van de winkel in Heerlen.

De bekende blauwe Windstopper/jacks (Gorejacks) zijn momenteel niet leverbaar, maar hiervoor zal na de vakantie (augustus) een nieuwe actie volgen

Sport therapie in de behandeling van ADHD ( door: Anke Linssen) ADHD is een veelvoorkomende stoornis waar met name kinderen onder lijden. Deze kinderen hebben moeilijkheden met aandacht vasthouden en gedragen zich impulsief.

Daarnaast functioneren deze kinderen vaak slechter op school en vertonen ze soms sociaal onaangepast gedrag.

Dit kan leiden tot frustratie en verminderd zelfvertrouwen. Eerder onderzoek wijst er op dat ADHD symptomen veroorzaakt worden door afwijkingen in het systeem van de signaalstof dopamine. Daarom wordt aan ADHD patiënten medicatie voorgeschreven die het dopamine-systeem beïnvloedt, zoals Ritalin.

Een andere mogelijkheid om het dopaminesysteem te beïnvloeden, kan wellicht worden gevonden in sport beoefening.

18

Onderzoek wijst er namelijk op dat sport

samengaat met een verhoogde activiteit van het dopamine-systeem.

Bovendien kan sport zelfvertrouwen vergroten en sociale relaties verbeteren.

beter hun aandacht konden vasthouden dan voorheen.

Dit gold niet voor de kinderen die educatieve

Onderzoekers van de universiteit in Seoel, Korea, hadden daarom het idee dat sporttherapie mogelijk zou kunnen helpen de symptomen van ADHD te verminderen. Zij onderzochten 32 kinderen met ADHD. 16 kinderen kregen een 6 weken durende sporttherapie.

De andere 16 kinderen kregen gedurende deze 6 weken educatieve training.

De sporttherapie bestond uit twee sessies per week van elk 90 minuten.

Tijdens elke sessie werden verschillende vormen van sport afgewisseld met rustpauzes.

Een van de onderdelen was conditietraining waarin de kinderen een shuttle run test deden.

Verder moesten ze touwtje springen en tennisballen gooien.

De educatieve training bestond uit verschillende sessies waarin werd gesproken over wat goed en wat slecht gedrag is. Ook werd het eigen gedrag besproken en was er tijd voor behandeling van problemen met aandacht en hyperactiviteit.

Het gedrag en de prestaties van de kinderen werden gemeten met verschillende vragenlijsten en computertesten.

Uit de resultaten van het onderzoek bleek dat de kinderen die sporttherapie hadden ondergaan volgens de ouders en onderwijzers

training hadden gehad. Ook de prestaties op de computertesten waren beter na sporttherapie, terwijl er geen verschil was na de educatieve training.

Tenslotte verbeterden ook de sociale vaardigheden in kinderen met sporttherapie.

Met name samenwerken ging beter na deze therapie. De sociale vaardigheden van de kinderen die educatieve training kregen bleven gelijk.

Deze resultaten wijzen er op dat het zinvol kan zijn kinderen met ADHD meer te laten sporten. Dit kan hun sociale vaardigheden en hun prestaties op school positief be誰nvloeden.

19 mei 2013

34e Mayk van Beek

Heideloop 19

Marathon Rotterdam Marcel Coerver, Martin Dumoulin, Erik Haakma, Anke Linssen en Dennis Lymandt, wilden wel eens proberen of zij de marathon onder de 3 uur konden volbrengen. Het is een groepje wat wel aan elkaar gewaagd was en die het het in zich hadden om onder die beruchte 3 uurs grens te duiken. Uitzonderlijk is nog dat hier 3 debutanten op de marathon bij zaten: Martin, Erik en Dennis.

Hun keuze viel op de marathon van Rotterdam.

Dit alles vond plaats onder leiding van de ervaren rot, Ger Bodelier. Ger zou zelf ook deze marathon lopen.

Dat niet alles volgens het vooropgezette plan verliep kunnen jullie in de volgende verslagen lezen

The road to…??

Wie bekend is met de oefenlopen die de parellooprunners organiseren in de voorbereiding op de marathon van Rotterdam, zal bovenstaande titel automatisch afmaken met ‘Rotterdam’. Echter, eenmaal op de weg naar Rotterdam, die we met enkele STBers samen ingeslagen waren, rees geregeld de vraag: waar leidt deze weg naartoe? Soms was het een lijdensweg. Soms was de weg geplaveid met sneeuw. Soms leek er helemaal geen weg te zijn en leken we te zweven, het hoofd in de wolken. Soms raakten we de weg kwijt, of namen we een omweg.

Het was een weg met pieken en dalen. We kunnen er eindeloos over praten, maar in dit stuk willen we graag de essentie met jullie delen.

Daarom hebben enkele lopers van ons groepje, bestaande uit Marcel Coerver, Martin Dumoulin, Erik Haakma, Anke Linssen en Dennis Lymandt, onder bezielende leiding van Ger Bodelier, de meest opvallende gebeurtenissen, gedachten en gevoelens in enkele zinnen proberen te vangen.

‘Het weer....kou, sneeuw, regen, gladheid....precies waarom ik altijd gedacht heb: Rotterdam, nee dat nooit, al dat trainen in de winter...nee dank je. En dit jaar werd deze gedachte ruim bevestigd. Toch dacht ik toen ik in het finish vak in Rotterdam liep: het zou zomaar eens kunnen dat ik volgend jaar hier weer loop!

Verder viel mij op: het fanatisme en de motivatie van mijn medelopers...15 weken schema, weken van meer dan 100 km, en dan nog meer km’s draaien als dat op het schema staat....en dat met dat weer! Leg dat een nietmarathonloper maar eens uit! Ik heb het een paar maal geprobeerd, echter kon alleen onbegrip optekenen.’ Marcel Coerver

20

21

‘Mijn eerste marathon, ik zou er helemaal voor gaan en had als doel samen met Erik en Marcel om onder de drie uur te gaan lopen. Helaas heeft dit anders uitgepakt, bijna iedereen kampte met lichamelijke ongemakken, behalve Erik die dacht dat hij de kilometers die de anderen lieten liggen bij zijn eigen schema moest toevoegen. Met andere woorden, Erik ging super! Ger onze trainer gaf me hierom vrijblijvend het verstandige advies om tijdens de marathon niet met Erik mee te rennen, een goed advies, echter was ik weer eens eigenwijs en dat heb ik geweten ook. Halverwege de marathon dacht ik alleen nog maar aan opgeven. En als mijn vrouw mij niet streng had toegesproken had ik dit waarschijnlijk ook gedaan. Ik moest dus wel verder lopen en was enorm onder de indruk van het publiek, het was geweldig dat er zoveel enthousiaste mensen aan de kant stonden! Ik heb het laatste stuk dan ook rustig, maar met veel plezier uitgelopen.

Uiteindelijk had niemand zijn doelstellingen gehaald, behalve Marcel, waarvan niemand had verwacht dat hij de Marathon zou uitlopen. Echter was wel iedereen zeer tevreden met zijn prestatie, voor mij was de marathon een geweldige ervaring.’ Martin Dumoulin

‘Koude voeten, koude handen, gure wind, glibberen en glijden, verlangen naar 14 april, na 30 km je hak gaan voelen, niet geblesseerd raken, slechte zin krijgen van minder goede wedstrijdtijden, kuitkramp in oprichting, twijfel, blessure angst, nieuwe schoenen, heerlijke duurlopen, merken wat je lichaam en geest kan hebben, schema strikt volgen, je soms helemaal suf trainen en dan nog een beetje meer, eindeloos mailen met groepsgenoten, veel steun van je vrouw, klusvrije periode, belangstelling van collega’s, fijn vinden om bij STB te rennen, lekker kunnen eten want je rent het er toch af, tussendoor ook nog werken, eindtijd hoog inschatten, glimlachen om Lee T., tijd niet halen toch blij zijn. Lekker zonnetje in Rotterdam. Iedereen happy.

Dat was voor mij 15 weken “ Rotterdam”.’ Erik Haakma

‘Hoe graag zou ik vertellen dat ik een geweldige marathonvoorbereiding had kunnen bekronen met een prachtig marathon PR. Niets is minder waar. Mijn marathonavontuur eindigde in week 7 van de voorbereiding met een stressfractuur in een middenvoetsbeentje. Van 100 km per week hardlopen ging ik naar, met pijn en moeite, enkele honderden meters lopen met krukken, om het barstje in dat kleine botje in mijn voet weer te laten herstellen. Maar dat mijn eigen marathonavontuur voorbij was, wilde niet zeggen dat ik niet meer bij ‘mijn’ groepje betrokken was. Erik en Marcel kwamen op ‘ziekenbezoek’ om mijn krukken te bewonderen en bloemen te brengen die ik voorlopig niet zou kunnen winnen met hardlopen. Binnen ons groepje hielden we contact via email. De anderen vertelden mij over de trainingen en wedstrijden en vroegen mij trouw hoe het met mijn voet ging.

Op 12 april mochten de krukken aan de kant. Precies op tijd om mijn loopmaatjes aan te moedigen in Rotterdam! Hoewel ik graag zelf had meegelopen vond ik het ook erg leuk supporter te zijn.’ Anke Linssen

Er waren momenten dat we dachten dat slechts twee of drie lopers van ons groepjes zelf maar aan de start zouden staan van deze marathon. Uiteindelijk zijn Erik, Martin, Dennis, Marcel en natuurlijk Ger niet alleen gestart, maar ook gefinisht op de Coolsingel. Ze hebben zich stuk voor stuk helemaal gegeven. Hulde aan de debutanten Erik, Martin en Dennis en veel respect voor Marcel die ondanks veel tegenslag in de voorbereiding onverwacht toch de volledige marathonafstand liep.

Tenslotte veel dank aan Ger die altijd advies en bemoedigende woorden paraat had

22

Ik Marathon, mijn vrouw marathont mee (door: Erik Haakma) De nacht Niets aan het toeval overlatend was onze rengroep MMADGE al op 13 april naar Rotterdam vertrokken.

Na het avondeten in Napoli (druk-chaotischbestelling-vergetend-macho-personeel-maar lekker-eten) togen we naar het hotel.

Wetende dat rust de helft van de training is, ging ik al vroeg naar bed; vrouw en dochter lieten mij alleen en vertrokken richting Oceans Bar. Gelukkig was er een gezellig feest boven onze kamer en kon ik meegenieten van goede jaren zeventig en tachtig muziek.

Echt aanbevelenswaardig maar de verkeerde nacht. Klaarwakker zag ik het 01.05 uur worden met op de achtergrond Aretha Franklin (haar stem dan).

Net in slaap kwam mijn familie binnen, helaas.

Nadat ik het 02.01 uur zag worden viel ik gelukkig in slaap. Om 04.12 voelde ik plotsklaps een al maanden sluimerende blessure aan mijn hak, enorme vormen aannemen. Kon ik hiermee uberhaupt nog opstaan, naar het restaurant lopen, laat staan de 42,195 km hardlopen?

De tijd tikte door (5.31, 6.28, 7.00) en met mijn blessure (in mijn hoofd) stond ik om 7.11 (ik ben van de preciezen) op en was met slaperige dochter (pap moet het nu echt zo vroeg? ja het moet!) en vrouw (praatte heel verstandig niet met en tegen mij) ruim op tijd in het restaurant. Veel eten? Weinig eten? Een gebakje (doe ik nooit, maar Joop Zoetemelk reed er wel de Tour mee) genomen (viel niet echt lekker).

En ja…..eindelijk we konden gaan. Ik kreeg plotseling behoefte om in de lobby van het hotel wat loopoefeningen, geleerd van Wim, te doen maar was bang dat dat wellicht tot een gedwongen opname in een kliniek zou leiden en ja, leg dat maar eens uit.

Dus die behoefte onderdrukkend, op naar de start (was nog 4 km lopen en trouwens ‘s avonds weer terug!) . Ja ja een ultraloper in de dop.

Startvak Niets aan het toeval overlatend had coach Ger (de G van MMADGE) een echte haas geregeld voor Martin (de M van MMADGE) en mij. De enige echte Sebastiaan van de parellooprunners.

Klein probleempje, hij had geen startnummer voor startvak C maar voor D. Dat hoefde geen probleem te zijn, beetje bluffen en strak achter mij aan het startvak in. Maar daar was buiten Rotterdamse daadkracht gerekend. Bij de ingang stond een struise dame met een goede havenmentaliteit (eerlijk is eerlijk) en was het “ geen woorden maar daden’ en….

Sebastiaan stond weer buiten startvak C. En ik er binnen. Rencollega Marcel (de andere M van de groep MMADGE) had een plan B en bood geheel belangeloos (dank, dank) zijn startnummer aan.

Sebastiaan werd zo Marcel. Lee T. bleef overigens gewoon Lee en heette ons om ca.

10.23 van harte welkom en zong, met een band en achtergrondzangers, die ik niet zag, dat we nooit alone zouden lopen. Dat bleek niet helemaal waar te zijn.

Start!

10.29,58 tik, 10.29,59, tik 10.30,00. De heer Aboutaleb meende een kanon te moeten afschieten en dat was voor enorme groep het sein om de kooi te verlaten en richting Zuid te gaan.

Potverdorie: 15 weken training, vroeg naar bed, bezoekjes afstemmen op renschema, verhaaltjes op facebook schrijvend, bang voor een blessure die niet kwam, in het donker na het werk van Maastricht naar Heerlen rennen, waardeloze tijd rennen in de Venloop.

Weekverslagen schrijven tbv ons groepje, zorgen om geblesseerde renmaatjes, een heerlijke drie uursloop in Susteren, pannekoek-ruikend door Houthem st Gerlach lopend, hongerklop na 2 uur in ijskoude avond,

23

vol overtuiging verkondigen dat IK die marathon onder de 3 uur zou gaan lopen en wellicht nog het PR van Theo zou gaan verbreken. Dat was verleden tijd. Het was nu :NU. Euforie in het Zuiden Na wat nerveuze eerste kilometers, op de Erasmus toegejuicht door de supportersclub, kwam ik al snel in mijn ritme. Sebastiaan voorop, ik erachter uit-de-wind en Martin weer achter mij, liepen we de Zuidlus.

De spanning ging er langzaam vanaf en ik ontspande. Rond de 10 km bedacht ik me dat het pre lunchtijd was en nam een gel. Tussen de 10 en de 15 kreeg ik (achteraf gezien een beetje te vroeg) last van euforische gevoelens.

In mijn hoofd visualiseerde ik al hoe ik over de finish zou komen: een hand omhoog en twee vingers of twee handen omhoog of….

Zo doorlopend zou een tijd rond de 2.56 mogelijk moeten zijn, erger nog dat zou het gaan worden! Deze keer zou ik het PR van Theo Schmeits niet gaan verbeteren, ik gunde hem zijn tijd.

Gelukzalig hoorde ik hoe mijn voetstappen het Rotterdams asfalt lichtjes aanraakten en zorgde voor de goede snelheid.

Ik wist dat Wim trots op me was, zo mooi hield ik mijn armen in een hoek van 90 graden en ruimte om goed adem te halen.

Ook Ger had reden om trots te zijn, ik rende niet te hard en liep gelijkmatig. Ik dacht ook alvast na over welke vla ik voor mijn collega’s en de zondagochtendgroep zou kopen.

Finish, here I come.

Het Noorden Voor me duikt de Erasmusbrug op. Ai, een helling. Het Kapellerbosloopgevoel (helling naar kapel in de laatste ronde, zoiets) doet zijn intrede.

Lezers en lezerinnen, de euforie is in de Zuidlus achtergebleven op zoek naar iemand anders. Aan de voet van de Erasmus had ik nog een mooi gemiddelde en was een tijd onder de 3 uur nog mogelijk maar…..het moment kwam naderbij dat ik de ‘ veiligheid’ van de haas moest gaan missen.

24

Op km 26 zou Sebastiaan alias Marcel uitstappen.

Martin had inmiddels besloten een stapje rustiger te gaan lopen en liep een minuutje of zo achter me. Kortom ik moest op eigen benen gaan lopen en de moeheid nam langzaam maar zeker bezit van het onderste gedeelte van mijn lichaam. Het viel niet van me af maar kleefde aan me vast. Ik sloot me langzaam af van de omgeving en voelde me ook nog een beetje eenzaam (slik) tussen al die lopers die niets meer zeiden maar liepen en liepen en liepen…..

Bij Rotterdam Blaak (monopoly huizen zijn daar best duur) stond de supportersgroep.

Wim schreeuwde dat ik naar rechts moest om de drank van mijn dochter aan te pakken. Ik zwenkte naar rechts pakte het flesje en dacht’ wat is die fles zwaar’ .

De enige mogelijkheid om deze lichter te maken was hem opdrinken. Na drie slokken besloot ik tot plan B en gooide de fles weg.

Het Kralingse Bos zag ik voor me en in de verte zag ik al de groep mannetjes (het zijn altijd mannetjes) met hamers staan en wachten op hun loper. Ik keek goed, was er eentje voor mij bij?

Rouwprocesje Van alle ellende ging ik maar lunchen en at mijn laatste gel op. Mijn mannetje met de hamer was mild voor me (dank, dank).

Ik realiseerde me inmiddels dat die 3 uur onhaalbaar was tenzij ik een derde of vierde adem zou krijgen (wielrenners schijnen dat weleens te hebben). Nou ik niet. Ik ging daarom maar over op mijn trainingstempo en dat ging wel lekker.

Mijn baas had me een sms-je gestuurd en me op het hart gedrukt om vooral te genieten. De knop om. Zo gezegd zo gedaan.

De laatste 5, helemaal in-de-marathon Daar kwam er weer een…..en weg is die. Een wee??? Nee hoor: om de zoveel tijd voelde ik een krampaanval opkomen.

Zoals een golf het strand oprolt, zo voelde ik de kramp van beneden naar boven ‘ rollen’ .Mijn dierbaar lichaam uit 1960 begon wat te protesteren.

Het was zo vriendelijk geweest 15 weken lang niet geblesseerd te raken maar had er langzamerhand wel genoeg van.

Op naar de laatste kilometers, Ik zat helemaal in-de-marathon.

Mijn emotie was uitgeschakeld. De mensheid in het algemeen en de mensen om me heen in het bijzonder deden me weinig.

Links en rechts stonden mensen stil om te rekken en te strekken. Hier en daar lag iemand op de grond met een EHBO-er en iets verder weg hoorde ik een ambulance. Ik keek ernaar en liep door. Het is tijd voor het einde, het is goed geweest.

Het gewone leven komt weer naderbij Blaak naderde. De supportersgroep stond er nog steeds en moedigde mij enorm aan Om onverklaarbare redenen meende ik Rene Broens van loopgroep Kranenbroek die zo’n meter of 50 voor me liep, in te moeten halen.

Waarom? Ik weet het niet maar het lukte wel.

kwam en met Ger die ik moest bekennen dat de 3 uur nu niet gehaald waren.

De uitloopzone, de plek om contact te maken met het normale leven.

Na 3 uur en zo’n 10 minuten was mijn eerste marathon een feit. Ik zag de finish, de poort naar het gewone leven en liep de uitloopzone in. De plek om bij te komen, de plek waar ik het geluid om me heen tot me liet komen en waar ik weer ging communiceren met Jos Lempers die fris en fruitig achter me binnen

(Nb de zondagochtendgroep heb ik toch maar op vla getrakteerd)

Ik liep naar buiten weer het normale leven in en was blij en trots om mijn lieve vrouw (vele avonden alleen op de bank gezeten, terwijl ik rende of sliep, dank, dank) en de andere supporters weer te zien.

Het was een heerlijk zonnige dag daar in Rotterdam, voor herhaling vatbaar.

Uit een internet-artikel van de Volkskrant van 14 april. " marathonlopers zoeken naar de randen van de fysieke vermogens. Ze zetten hun eigen lijf in als ruilmiddel voor een zo goed mogelijke prestatie, op een manier die bij alle andere sporten zelden of niet voorkomt"

Marathondebuut (door: Dennis Lymandt) “4-2-1-9-5”. Geïnspireerd door de Griekse soldaat Pheidippides die in het jaar 490 v.Chr. van Marathon naar Athene zou zijn gesneld om het nieuws van de overwinning van de Atheners op de Perzen te melden, beheerste deze magische getallenreeks de afgelopen maanden mijn leven. Onderstaand maak ik jullie deelgenoot van mijn eigen Road2Rotterdam.

Hoe is het zover gekomen? Ik dacht dat je nooit de ambitie had om een marathon te lopen?

Dat klopt. De halve marathon vond ik al ver genoeg en vooral de noodzakelijke opoffering in de voorbereiding op een marathon zag ik nooit zo zitten.

25

Waarom ben je er dan toch aan begonnen?

Medio december stelde Marcel Coerver me de vraag “Wat let je?”. Toen ik na enkele dagen nog geen steekhoudende smoes had kunnen bedenken, moest ik er wel aan geloven.

Nee, even serieus. Wat me direct enthousiast maakte was de samenstelling van de groep STB-ers (of moet je hiervoor een TBS-er zijn?) die zich “Rotterdam” ten doel had gesteld.

Hierbij mocht ik toch zeker niet ontbreken?

Bovendien zag ik het niet zitten om tijdens de trainingen niet te kunnen meepraten met wat ongetwijfeld hèt gespreksonderwerp van de komende maanden zou zijn.

En last but not least: als je aan niet-hardlopers vertelt dat je aan hardlopen doet, is bijna altijd de eerst volgende vraag of je ook marathons loopt. Alsof je alleen dan zou meetellen. Volgens mij is Usain Bolt toch ook nooit verder gekomen dan een meter of 200?

Niettemin, om ook op deze standaardvraag voortaan niet langer ontkennend te hoeven antwoorden, vormde voor mij een prikkel om er toch eens helemaal voor te gaan.

Wat was de volgende stap, nadat je voor jezelf de knoop had doorgehakt?

Om niet langer te kunnen aarzelen heb ik me ook direct ingeschreven en een hotel geboekt om een stok achter de deur te hebben en niet vrijblijvend hieraan te beginnen. Nadat ik heelhuids door de “ballotagecommissie” was gekomen door de vragen van coach Ger Bodelier tot voldoende tevredenheid te beantwoorden, kon het feest beginnen.

Tot 1 januari was rust voorgeschreven. Lekker toch, zo’n marathonvoorbereiding?

Hoe verliep de voorbereidingsperiode verder?

Op Nieuwjaarsdag, 1 januari, ging het schema echt van start. Waar anderen nog uitsliepen, de resterende oliebollen verwerkten of naar het schansspringen in Garmisch – Partenkirchen keken (het lijkt inmiddels al weer een eeuwigheid geleden), stond onze eerste trainingsdag op het programma.

26

Toch werd dit een beetje een valse start, omdat het niet haalbaar bleek samen iets af te spreken en ieder liep voor zich.

Dit hebben we in de weken daarna echter ruimschoots ingehaald. Hierbij hebben we veel steun aan elkaar gehad, vooral om de lange rustige duurlopen te volbrengen.

Ook ontstond er spontaan een intensief onderling mailverkeer over elkaars wel en wee.

De eerste weken kwam ik vervolgens eigenlijk redelijk probleemloos door. Ondanks kou en sneeuw werden de kilometers conform schema gemaakt.

Ben je geen tegenslagen tegengekomen?

Zeker wel. Zo’n voorbereidingsperiode gaat echt niet alleen over rozen en kent meerdere ups en downs.

Een uitglijder door sneeuw/ijs op de Brunssummerheide leverde in januari een gat in de broek en een bloedende kniewond op.

Dat zorgde daarna nog enkele weken voor enig fysiek ongemak.

Verder traden er na verloop van tijd ook wel diverse (knie/kuit)pijntjes op door overbelasting. Uiteraard vergt het ook mentaal de nodige discipline en doorzettingsvermogen.

Wat komt er verder kijken bij zo’n marathonvoorbereiding?

Een randvoorwaarde is om alles goed te organiseren. Alles staat in het teken van de marathon en aan veel andere dingen dan trainen en rusten kom je amper toe, naast je dagelijkse werkverplichtingen.

Welke rol speelt voeding bij dit alles?

Dit speelt een cruciale rol. Om te beginnen moet je het nuttigen van je (warme) maaltijden goed plannen op dagen in de week en tijdstippen op de dag.

Desondanks zijn er momenten geweest dat opspelende darmen roet in het eten hebben gegooid. Ik zal er niet verder over uitwijden…

Bovendien heb ik mijn voedingspatroon aangepast.

Uiteraard niet alleen meer koolhydraten, maar ook mijn eiwit-consumptie kon wel een boost gebruiken. Daarom ben ik zelfs eiwit-rijke producten gaan eten die ik eerst in zijn geheel niet of in mindere mate consumeerde, zoals kwark, eieren en kipfilet.

Tenslotte heb ik ook kennis gemaakt met pastaparty’s en carbo-loaders (vooraf), gelletjes (tijdens) en recovery-shakes (na afloop).

Was het trainingsschema niet te zwaar?

Voor mij persoonlijk wel.

Wekelijks gemiddeld 90 kilometer afleggen verdeeld over 5-6 trainingdagen was voor mij een brug te ver.

Met zo’n 75 kilometer in 4-5 dagen kwam mijn lichaam wat beter tot zijn herstel. Gezien de blessures die ook Anke, Marcel en Martin opliepen, zou je geneigd zijn te concluderen dat het ook voor hen een (te) zware bevalling is geweest.

Alleen Erik leek het daarentegen allemaal niet te deren. Hij liep regelmatig ruim meer dan 100 kilometer per week en bleef als enige de hele voorbereiding verstoken van echte blessures.

Waren er ook positieve kanten aan het schema?

Absoluut! Het opnemen van diverse voorbereidingswedstrijden als Berden, Venloop en Parelloop in het schema vormden mooie tussendoelen.

Ook de ingeplande rustweek halverwege de voorbereidingsperiode was fysiek en vooral mentaal een gouden zet.

Ten slotte vormde ook de variatie in trainingsvormen van duurlopen, tempo’s en krachttraining op de heide een welkome afwisseling.

Hoe waren de omstandigheden op de wedstrijddag zelf?

Na een voorbereidingsperiode in vrijwel uitsluitend kou en sneeuw, was het 14 april zowaar de eerste zomerse dag.

Zul je net zien. Aan de start was de temperatuur een graad of 14, maar deze liep gaandeweg op richting de 20 graden.

Het voelde benauwd aan. Gelukkig zorgden sluierbewolking en een bries nog voor enige verlichting.

Hoe was het verloop van jouw marathonwedstrijd?

Vanuit ons hotel hadden we een prachtig uitzicht op de Coolsingel en was ik in een

handomdraai in het startvak. Overal om mij heen stonden afgetrainde lijven met spichtige gezichten opgesteld.

Na Lee Towers’ “You’ll never walk alone” duurde het niet lang meer tot het kanonschot afging en de massa zich in beweging zette.

Onderweg stond langs de kant overal een massaal en enthousiast publiek.

27

Ik hoorde vele aanmoedigen met mijn voornaam, die op het startnummer stond afgedrukt. Tot 30 kilometer liep ik conform bedoeling "moeiteloos" op een schema van 3:15 uur. Het ging bij wijze van spreken met twee vingers in de neus. Vervolgens werd het echter bijten en kon ik op karakter dit tempo nog redelijk vasthouden tot kilometer 35.

Daarna was de koek helaas definitief op en werd uitlopen het voornaamste doel. Het tempo zakte helemaal in en het laatste stuk ging niet veel harder meer dan 10 km/uur.

De laatste kilometers waren een echte lijdensweg en leken eindeloos. De finish passeerde ik in 3:26 uur.

Voldaan, maar geheel gesloopt en kapot.

Natascha en mijn vader vingen me op. Er speelden zich enkele emotionele momenten af. Ik kon amper nog normaal lopen en strompelde de weg terug naar het hotel, onderbroken door menige pauze.

Ben je (toch) tevreden met je prestatie? ’s Avonds zat ik bij te komen in een heerlijk lentezonnetje aan de Maasboulevard met uitzicht op de Kop op Zuid. Voor mij was dit echter zeker geen boulevard of broken dreams. Het was een geweldige ervaring en ik ben trots op mijn prestatie!

Er zijn vast mensen aan wie je een woord van dank kwijt wil?

Zeer zeker! Mijn dank gaat in eerste instantie uit naar iedereen die me in de afgelopen periode en op de dag zelf op welke manier dan ook gesteund en meegeleefd heeft.

Een speciaal woord van dank daarbij aan coach Ger voor zijn begeleiding, die af en toe wat te stellen had met mijn eigenwijsheid.

Ook geweldig was het om in de voorbereidingsperiode samen op te trekken met Erik, Martin, Marcel en Anke.

In de afgelopen periode zijn we naar elkaar toegegroeid, waarbij we ook elkaars nukken en grollen beter hebben leren kennen.

En last but not least, mijn eigen Natascha. In vele hoedanigheden heeft ze mij ontzorgt. Als voedingsadviseuse, psychologe, masseuse, chef wasdienst, EHBO-er, kokkin, hoofd planning etc.

28

Zonder haar zou ik het nooit voor elkaar gekregen hebben. Natascha, echt top, bedankt!

Hoe is het nu, zo’n 2 weken na je marathondebuut?

Je belandt toch enigszins in een zwart gat. Van de een op de andere dag heb je plotseling geen doel meer, geen schema, geen niks. Zelfs de mailbox werd ineens een stuk leger.

Bovendien speelde in de week na de marathon plotseling mijn oude hielspoorblessure weer op. Blijkbaar had het gebikkel om de laatste marathonkilometers te voltooien toch zijn weerslag op mijn lichaam gehad. De felicitaties en applaus dat mij en anderen ten deel viel op de eerstvolgende training waren evenwel geweldig en vormden een mooie afsluiting van mijn Road2Rotterdam, waar ik met veel voldoening op terugkijk.

Een droom die werkelijkheid werd (door:Leo Quaedflieg) één keer in je leven een marathon lopen, of drie, of ………

Jarenlang liep ik met de gedachten rond, en ja…….ik droomde er zelfs van; het lopen van een marathon.

Ik beoefende al jaren de loopsport op recreatief niveau met het lopen van lokale wedstrijdjes als uitschietertjes.

Daarbij voetbalde ik ook nog bij twee verenigingen en was veelal de 3e helft het hoogtepunt. De voetballers onder ons weten wat ik hiermee bedoel.

Deze combinatie heb ik jaren volgehouden. De ene keer kwam het voetbal op de eerste plaats en de andere keer liep wat meer kilometers dan gebruikelijk. Maar….het lopen van een marathon bleef steeds in mijn achterhoofd spelen.

Tot het moment aanbrak dat ik de “magische” leeftijd van een halve eeuw naderde. De marathondrang werd steeds heviger en ik besloot voor mezelf dat ik vóór mijn 50e levensjaar een marathon gelopen moest hebben. Maar welke moest het dan worden; New York, London, Berlijn of toch maar Eindhoven of Rotterdam? Begin 2012, het jaar van de waarheid, moest ik voor mezelf toch de knoop doorhakken; welke wedstrijd gaat het nu worden?

Herman Gerards vertelde me dat hij dat jaar weer de Jungfrau marathon in Zwitserland ging lopen. Zijn verhalen en fotoboek van de voorafgaande edities vond ik boeiend. De filmpjes op internet die de sfeer perfect weergaven, waren voor mij doorslaggevend.

Deze marathon wil ik gaan lopen.

Het werd dus niet de wedstrijd die ik altijd in mijn hoofd had en het lopen van de marathon vóór mijn 50e ging ook niet lukken, want de Jungfrau marathon vond een maand later plaats. Maar hier kom ik later in dit verhaal nog op terug.

Het trainen van een bergmarathon stond dus op het programma. Begin juni begon ik samen met Herman aan het trainingsschema.

Zijn ervaring kwam mij goed van pas. Eigenlijk hoefde ik hem alleen maar te volgen. De weken verstreken en op 12 augustus(8 dagen na mijn 50e verjaardag) stond de Monschau marathon als trainingsloop op het programma met als doel 35 km.

Het ging tijdens deze loop echter zo goed dat ik bij het 35 km punt besloot door te lopen en dus was mijn eerste marathon(4:04 uur) een feit. Maar…….was dit niet een beetje teveel van het goede; 2 marathons in een maand voor een debutant? Ik herstelde echter vrij goed en kon de resterende trainingsweken snel weer oppakken.

Donderdag 6 september vetrokken Herman,

29

Cor van Haren en mijn echtgenote Jacqueline en ik richting Zwitserland om op zaterdag de Jungfrau te gaan bedwingen. Dit is me gelukt in een tijd van 5:27:28 uur.

Dit was echt een super ervaring die ik niet had willen missen. Hier kan ik nog wel een heel artikel over schrijven maar andere STB-ers die er ook waren, zijn me voor geweest en hebben dit perfect weergegeven.

Zo, dat was het dan…twee marathons in één maand gelopen in het jaar dat ik 50 werd.

Prima prestatie!!! En nu weer lekker tegen de bal aan trappen en hier en daar wat lokale wedstrijdjes lopen.

Maar……wist ik nu eigenlijk wat het lopen van een “echte” (vlakke)marathon was? Nee, maar dat was niet belangrijk. Deze ervaringen nam me niemand meer af. Tot dat begin dit jaar Herman en René Homminga mij vroegen of ik interesse had om in april samen met hun de marathon van Düsseldorf te gaan lopen.

Ik was net hersteld van een kleine blessure die ik had opgelopen met zaalvoetballen en had in die periode weinig hard gelopen. Toch begon het te kriebelen en besloot ik te starten met trainen met die restrictie dat ik pas eind maart definitief zou beslissen of ik deel zou nemen.

Met een voor mijn gevoel toch wel behoorlijke achterstand begon ik samen met Herman en René aan het schema dat uiteraard door onze “trainert” Herman was opgesteld. Herman en René hadden al een eindtijd voor ogen maar mijn doel was in ieder geval uitlopen met een tijd onder de 4.04 uur(eindtijd van Monschau) De voorsprong van mijn twee loopmaten uitte zich vooral in het snelle werk. Bovendien ben ik van origine sowieso niet zo’n snelle loper. Ik moest dus mijn eigen plan trekken en dat lukte vrij aardig. Tijdens de lange duurlopen kon ik echter aardig volgen.

De winter, die dit jaar wel erg lang duurde, staat ons nog allemaal vers in het geheugen.

Voor mijn gevoel hebben we tot begin april géén enkele dag met een temperatuur van boven de 0 graden getraind. Het trainen tegen “de elementen” werd in deze periode wel letterlijk en figuurlijk op de proef gesteld.

Toch zijn we deze lange winter redelijk door gekomen en hebben maar zelden een training moeten annuleren.

30

Met mij zelf ging het ook steeds beter en ik kon mijn twee trainingsmaten redelijk goed bijhouden. Ik begon in het achterhoofd zelfs al aan een eindtijd van om en nabij de 3.40 uur te denken. Volgens Herman behoorde een eindtijd van 3.30 uur tot de mogelijkheden. Dit was wel erg snel vond ik zelf.

Drie weken voor de wedstrijd begonnen echter de ongemakken de overhand te krijgen.

René viel een week uit vanwege een behoorlijk griep en zelf kreeg ik de voorlaatste week last van een overbelaste enkel. Dit gaf geen goed gevoel; kon ik 28 april wel aan de start verschijnen?

Een bezoek aan de huisarts, de fysiotherapeut en nog een laatste ontspannende massage door Anja Smulders moesten me echter weer wedstrijdfit maken en besloot ik om toch aan de start te verschijnen.

Zondag 28 april vertrok een gemêleerd gezelschap van drie lopers met partners en nog een aantal supporters in de vroege ochtend met de trein richting Düsseldorf. Dit was voor onze “trainert” Herman een bijzondere dag omdat dit zijn 50e marathon zou worden. Een aantal STB-lopers van de eerste orde kwamen hem dan ook een sportief hart onder de riem steken.

Eenmaal in de buurt van de start aangekomen moesten nog de nodige rituelen afgewerkt worden alvorens we ietwat aan de late kant ons in het startvlak konden begeven. Het weer was goed; wel fris maar het was droog en de zon stond te popelen om uit te breken.

Na het verlossende startschot was ik op mezelf aangewezen. Ik had besloten om mijn eigen plan te trekken en dus niet met Herman en René samen te lopen. Die twee hadden een voor mij toch wat te snelle eindtijd voor ogen.

Voorts moest ik maar eens bezien hoe mijn enkel het ging doen. Bovendien was er wel iets heel raars aan de hand met mijn circa 6 weken oude loopschoenen; in de trein verloor ik twee “dempingskussentjes” aan de buitenkant van de linker hak. Dit voorspelde weinig goeds.

Het duurde even voordat ik mijn ritme te pakken had maar daarna ging het voor mijn gevoel redelijk tot goed. Mijn ingetapete enkel

belemmerde me (nog) niet. De doorkomsttijd op de helft was 1: 45 uur en aangemoedigd door het meegereisde gezelschap zat de moed er nog goed in. Ik begon zelfs in mijn achterhoofd de eindtijd bij te stellen toen ik bij het 30 km punt een tijd neerzette van 2: 29:50 uur. Nog 12 km( plus wat metertjes) in één uur en de 3: 30 kwam wel akelig dicht bij.

Maar……toen een paar minuten later de groep met de ballonnen op hun rug waar 3:30 op vermeld stond mijn voorbij snelden, wist ik dat dit niet haalbaar was. Ik kon deze groep niet meer bijhouden en verloor de gele ballonnen langzaam uit het zicht.

Wat nu??????

De vermoeidheid begon toe te slaan. Ik merkte dat ik niet meer lekker in mijn ritme zat en de enkel begon ook minder goed aan te voelen(of zat dit tussen de oren???) Hoe dan ook, het ging niet meer echt soepel en ben zelfs een keer moeten stoppen om een opkomende krampaanval in mijn kuit te onderdrukken.

Deze ongemakken noodzaakten mij om een tandje lager te gaan lopen met als enig doel uitlopen.

Ik kreeg nog een kleine impuls toen ik een speaker de naam van” Herman Gerards aus Landgraaf” hoorde omroepen en dacht dat ik redelijk bij Herman in buurt was. Maar deze illusie duurde maar even toen ik zag dat ik nog een hele lus moest om die plek te bereiken.

Na stevige aanmoedigingen van de meegereisde supporters was het einde in zicht en heb ik op mijn gemak(ik kon gewoonweg niet sneller meer) de laatste kilometers zoveel mogelijk genoten van het enthousiaste publiek en kwam ik met een eindtijd van 3:36:46 uur over de finish. Vooraf had ik hiervoor getekend en gezien de omstandigheden was dit voor mij het maximaal haalbare.

Herman en René stonden mij op te wachten en we konden trots zijn op ons zelf. Bijna drie maanden samen getraind onder niet al makkelijke omstandigheden en uiteindelijk toch 100% rendement. Via deze weg wil dan ook mijn loopmaten en in het bijzonder Herman bedanken voor de begeleiding van de afgelopen periode.

Na een welverdiende halve liter Erdinger een lekkere douche en nog een Erdinger begaven we ons richting de rest van het reisgezelschap waar intussen ook oud voorzitter Albert met echtgenote was aangesloten.

Herman had ons in het kader van zijn jubileum uitgenodigd om samen een hapje te gaan eten. In de Altstad konden we een mooi plekje

op het terras van een Italiaans restaurant bemachtigen alwaar we nog een paar gezellig uurtjes hebben door gebracht. Herman werd nog in het zonnetje gezet en kreeg van zijn oud loopmaten een fotocollage van de afgelopen loopjaren aangeboden.

Vóór de wedstrijd had hij ook al een loopshirt in ontvangst mogen nemen namens van de leden van LGP(Lopers Groep Parkheide). Dit is een groepje van leden van STB die bij Herman in de buurt wonen en die regelmatig gezamenlijk trainen.

Rond de klok van 17.00 uur vertrokken we met een voldaan gevoel huiswaarts. Tot slot hadden we voor Herman nog een kleine grote verrassing. In verband met de nodige discretie kan ik niet vermelden wat die verassing was.

Voor meer info kun je je wenden tot Herman zelf.

Het was wederom een onvergetelijke sportieve dag en mijn eerste “echte” marathon was een feit. Of dit een vervolg gaat krijgen weet ik nu nog niet. Eerst rustig herstellen, de voetbalschoenen uit het vet halen om weer tegen te bal te gaan trappen en hier en daar een wedstrijdje hardlopen.

31

32

De gouden Marathon ( door: Herman Gerards) Met 4 duurlopen van rond de 30 km We schrijven zondag 28 april en dit is het moment waarop ik vandaag mijn 50ste Marathon zou lopen. De keuze hiervoor was gevallen op de 11e METROgroup Marathon in Düsseldorf. Een perfect georganiseerde Marathon die gelukkig niet zo massaal is als andere stadsmarathons. Hier heb je nog de ruimte om te kunnen lopen en wordt je niet overhoop gelopen bij de drankposten. Zo'n 4250 deelnemers werden deze keer geteld bij de Marathon.

Toegegeven, toen ik 25 jaar geleden begon met hardlopen, had ik nooit gedacht dat ik überhaupt ooit eens een Marathon kon of wilde lopen. Na zo’n vijf jaar in mijn uppie met een schema a la Neem de benen! te hebben getraind, kwam ik in aanraking met STB, een loopclubje dat eigenlijk ook pas net bestond. Opvang voor beginners was er toen al helemaal niet. Je moest maar aansluiten bij de gevorderde lopers…. én die waren snel!

Menigkeer heb ik toen moeten afzien. Enfin, door het gewoon meedoen, o.a. ook als proef de duurlopen voor de Parijs Marathon in 1994, was ik in 1995 in staat om mijn eerste Marathon in Berlijn te lopen. Nu 25 jaar later dus, werd het vandaag mijn 50e.

De voorbereiding De gehele afgelopen tien weken werd nagenoeg getraind onder winterse omstandigheden en temperaturen die niet boven de 10 graden uit kwamen. Samen met René en Leo werden in het weekend de lange duurlopen gedaan en in ons weekschema de trainingen van STB ingepast. Onder het motto we gaan voor 100% rendement, hadden we iedere dag een hotline over de voortgang en evaluatie in de opbouwfase van ons trainingsschema. Er werd bijgestuurd, aangepast en rust ingelast als dat nodig was.

Getraind werd op een schema tussen 3:15 3:20.

en de laatste lange duurloop van 35 km hadden we genoeg kilometers in de benen. Op de dinsdag en donderdag stond er altijd tempowerk op het schema en was onze nieuwe accommodatie natuurlijk extra luxe voor ons. Week 8 en 9 krijgen we dan toch te maken met wat probleempjes. René is een week uitgeschakeld door de griep, maar kan gelukkig snel de draad weer oppakken. In week 9 is het de enkel van Leo die ons zorgen baart. Damn... daar gaat de 100% rendement!

Gelukkig hebben we ook sinds kort een huiskamerproject in het leven geroepen en wordt er snel een ziekenbezoek gebracht. Alle fysiotherapeuten en revalidatiecentra worden geactiveerd en vrijdags is de enkel getaped. Leo gaat toch starten!

De wedstrijddag Even na half zeven vertrekken we onder het bijzijn van onze trouwe supporters naar het station in Übach-Palenberg en nemen de trein naar Düsseldorf. Om even na acht zijn

33

we op de plaats van de bestemming en begeven ons naar de startplaats. Na wat stressen om de zak met kleren af te geven, stonden we vijf minuten voor de start in het startvak.

Het aftellen begint en het startschot valt. Gelukkig stonden we bijna vooraan en konden meteen goed in ons ritme komen.

René en ik liepen een groot deel van de race samen en Leo was iets rustiger gestart. Het was de eerste Marathon voor Leo om "op tijd" te lopen, maar door zijn enkelproblemen was behouden starten in dit geval verstandig. Mijn tussentijden op de vijfjes lagen tot 30 km allemaal rond de 23 min. en dus vlak te noemen. Bij 28 km. moest ik lossen van René en heb daarna met eigen tempo gelopen en had vanaf toen ook enig verval.

34

Richting Kö gaat het naar het 38 km punt en daar zie ik René weer die bijna helemaal stil is gevallen i.v.m. knieproblemen.

Hier staan ook onze supporters weer en geven een extra stimulans om de laatste kilometers in te gaan. Na het mentaal zware stuk over de Königsallee te hebben gepasseerd ben ik bij 41 km en gaat de laatste kilometer aanbreken.

We draaien rechtsaf het Rijnoever op en in de verte is de finish in zicht.

Albert en Thea staan hier langs de kant en moedigen me nog even aan voor de laatste 100 m. Met een mooie eindtijd van 3:25:47, en beste marathontijd sinds 2010, passeer ik de eindstreep. De 50e is in de pocket. Het gevoel aan de finish is prima.

Geen kramp, geen misselijkheid, alleen wat stijve kuiten. De weersomstandigheden waren perfect vandaag en met een heerlijk zonnetje hadden we weer eens echt lentegevoel. Een paar minuten later (3:27) komt ook René binnen en heeft nog enigszins wat tempo kunnen maken. In een supertijd van 3:35 komt Leo even later over de streep.

Met een gezellig samenzijn en een etentje werd de dag afgesloten, waarbij ik leuke verrassingen mocht ik ontvangen van mijn clubgenoten. Het was een onvergetelijke dag.

5 km Testloop Atletiekbaan S.T.B. (door: Theo Schmeits) Op donderdag 25 april werd weer een testloop over 5 km gelopen. De resultaten hiervan worden door Wim van der Linden verwerkt in schema’s waarop het komend half jaar getraind op de baan getraind gaat worden De tijden: Richard Lavalle 00:16:49 Roy Ploum 00:18:27 Rob Riksen 00:18:44 Marcel van de Pol 00:19:33 Leo Kokkelkorn 00:19:37 Rik Rompen 00:19:50 Dirk Goossens 00:21:42 Hub Wijnands 00:21:44 Michel Hodenius 00:21:48 Willem Voragen 00:22:50 Ronald Smeets 00:23:13 Sabine Krieg 00:23:24 Cor van Haaren 00:23:46 Wim Rutjens 00:24:11 Alois Pilich 00:24:12 Ingrid Ploumen 00:25:07 Kristi Hanssen 00:26:11 Ben Paulsen 00:26:39

Wat sfeerbeelden van de 5 km testloop En......, zoals na elke baantraining op donderdagavond, de gezellige nazit in de kantine van UOW

35

Theo, bij deze de foto! let op de voeten! artikel volgt spoedig groet Rob Begin doorgestuurd bericht:

Van: JP Event Photography LTD <sales@jamespyne.co.uk> Datum: 9 april 2013 13:25:09 GMT+02:00 Aan: robriksen@planet.nl Onderwerp: Down load image from JP Event Photography Ltd

Down load image from JP Event Photography Ltd Dear Rob Please find attached the Down Load image that you have ordered Thank you for your order Jeanette

Nieuwe vlaggen STB. Iedereen zal het inmiddels wel gezien hebben, er wappert sinds enige tijd weer een nieuwe grote blauwe STB vlag bij de atletiekbaan.

De oude was eigenlijk te klein en bovendien versleten.

Ons STB lid Marcel Quaedvlieg van de Fa. Sigmotagne bood spontaan aan om 2 nieuwe vlaggen te sponseren voor onze vereniging.

Marcel bedankt namens de gehele STB bedankt.

36

Nieuwe leden (Bron: Frank Eisenga) Roy Ploum Roy woont in Landgraaf in de Mies van der Rohestraat. Roy is 37 jaar.

Michel Hodenius Woonachtig in de Kantstraat in Landgraaf en is 43 jaar Jacqueline Dieters Jacqueline woont in de 1213 laan in Landgraaf. Jacqueline is 43 jaar Rob Janssen Rob is thuis in Landgraaf in de Pater Schaadstraat en is 29 jaar Sanne Scheltus Sanne, 28 jaar, woont in de Oude Landgraaf in Landgraaf.

Jeroen Peters Jeroen, Rinkenslaan in Landgraaf is 30 jaar.

Nora en Crit van der Knaap Deze tweeling is 19 jaar en woont in de St.Pieterstraat in Kerkrade Marlies Wolter Marlies woont in de Gastersberg in Landgraaf en is 59 jaar

Nieuwe jeugdleden: Eva Huirne Maartje Kec

Landgraaf Landgraaf

Beeindiging lidmaatschap: 10 jaar 14 jaar

De Jeugdleden: Sander Vaessen, Bob Leunissen, Jay Cornelissen, Mandy Cornelissen, Les Spanjer, Sharon Spanjer en Doreen Veldhuizen

37

38

Tips tegen loopblessures (bron: K.N.A.U) Liefst 1,6 miljoen Nederlanders trekken regelmatig de loopschoenen aan. De meeste lopers lopen om wat aan de conditie te doen, aan het gewicht of gewoon voor de ontspanning.

Massaal loopplezier dus. Jammer genoeg raakt jaarlijks 25% van de lopers geblesseerd.

Het overgrote deel van de blessures zijn overbelastings blessures van vooral knieĂŤn, scheenbenen, achillespezen en voeten.

Deze blessures ontstaan als gevolg van het talloze malen landen en afzetten. Als je traint over een afstand van vijf kilometer, dan zit je dicht tegen de 4000 landingen aan. Door de snelheid van het lopen krijgen voet, enkel, scheenbeen, knie, bekken en rug telkens weer klappen van twee tot drie keer het lichaamsgewicht te verduren.

Overbelastingblessures zijn voor een belangrijk deel te voorkomen door aandacht te schenken aan: Een rustige trainingsopbouw Warming-up, rekoefeningen en cooling-down Looptechniek Schoeisel Sportmedisch advies Volledig herstel na een blessure Rustige trainingsopbouw Wat is een rustige trainingsopbouw?

Regelmatig trainen: 3 tot 4 keer per week minimaal zo'n 20 tot 30 minuten is voor de meeste mensen een effectieve formule.

Trainen op een snelheid waarbij je gewoon door kunnen praten als je traint.

Naar je lichaam luisteren. Het geeft niet voor niets pijnsignalen of laat merken dat het niet lekker draait. Spierpijn is ook zo'n signaal.

Beperk de trainingen of sla een dagje over.

Beseffen dat het lopen van zoveel mogelijk kilometers niet altijd leidt tot betere prestaties. Iedereen heeft zijn eigen grens.

Kiezen voor gevarieerde training. Doe na een zwaardere training een lichtere (herstel)training. Hou altijd voor ogen dat de meeste blessures ontstaan door onregelmatig of te veel trainen.

Warming-up, cooling-down en rekoefeningen Spieren, pezen en de bloedsomloop ervaren een koude start eigenlijk hetzelfde als de motor van een auto. Zonder opwarmen beginnen is haast vragen om blessures. Draai daarom voor de training of wedstrijd warm door 5 tot 10 minuten rustig in te lopen.

Tegenover opwarmen (warming-up) staat afkoelen (cooling-down). Ook hier geldt, dat je rustig moet uitlopen. Het lichaam krijgt zo de kans om afvalstoffen af te voeren. Een lauwe douche en massage kunnen een onderdeel vormen van de cooling-down.

Uit recent wetenschappelijk onderzoek is niet gebleken dat rekoefeningen de kans op blessures verminderd, maar wel dat het bijdraagt aan het onderhouden van de lenigheid.

Veel hardlopers hebben rekoefeningen toch als vast onderdeel van hun warming-up (en cooling-down) ingebouwd, zodat ze goed kunnen voelen hoe de spieren â&#x20AC;&#x2DC;er voor staanâ&#x20AC;&#x2122;.

De juiste volgorde is: eerst in- of uitlopen en daarna de rekoefeningen doen. Daarbij gelden enkele belangrijke regels:

Neem de juiste uitgangshouding aan.

Ga in de aangegeven uitgangshouding zover door tot je een lichte spanning voelt.

Houd deze spanning 5 tot 10 tellen vast.

Rekken mag nooit pijn doen. Stop in dit geval onmiddellijk met rekken.

De oefeningen kan per spiergroep drie keer herhaald worden, zowel links als rechts.

Looptechniek Looptechniek is het op elkaar afstemmen van de lengte en het ritme van de passen. Daarbij is een goede houding van de romp belangrijk: rechtop tot licht voorover gebogen. De arm-

39

en beenbewegingen zijn tegengesteld. De schouders hangen hierbij af en de ellebogen zijn licht gebogen.

Als de voet de grond raakt moet het onderbeen verticaal staan. Een juiste landing gebeurt op de buitenzijde van de hak of op het midden van de voet. Om die landing zo soepel mogelijk te laten verlopen, zakt de enkel/voet bij de afwikkeling van de voet iets naar binnen. De afzet mag niet te veel 'verend' gebeuren omdat dit erg veel kracht kost.

Na de afzet moet het onderbeen ontspannen in de richting van het zitvlak bewegen om vervolgens naar voren te pendelen voor weer een nieuwe landing.

Een juiste looptechniek bevordert plezier in het lopen maar helpt ook blessures te voorkomen.

Schoeisel Koop je loopschoenen in een sportspeciaalzaak en neem met een deskundige verkoper de tijd om de juiste keuze te maken. Hieronder volgen enkele tips uit een lange reeks: Loopschoenen moeten de tenen ruimte geven waardoor de voet tijdens de landing goed kan afwikkelen. Een goede pasvorm betekent ook dat de schoenen niet te groot of te breed moeten zijn Een goede schokdempende zool vangt de klappen bij de landing op.

Schoenen met een stevige hiel kunnen veel blessures zoals enkelverzwikkingen voorkomen.

Voor mensen bij wie de enkel/voet tijdens de landing en het afwikkelen te sterk of te abrupt naar binnen wegzakt (overpronatie) zijn in de handel aangepaste schoenen te koop. Koop deze schoenen alleen als dat nodig is!

Volledig herstel na een blessure Natuurlijk zijn blessures niet altijd te vermijden. Je kunt een beginnende blessure herkennen aan een (ochtend)stijfheid na een zware training, een zeurige pijn bij aanvang van de training of pijn bij knijpen op de protesterende plaats. In het begin kan je door deze pijn of stijfheid heen lopen. Dit is echter onverstandig. De pijn komt altijd, maar dan heviger, terug. Als je een blessure hebt, laat die dan voldoende herstellen, want anders is de kans groot dat je weer een blessure oploopt. Je kunt hierover advies vragen aan je 40

huisarts, fysiotherapeut of bij een Sportmedische Instelling. Begin na de blessure in ieder geval weer rustig. Probeer nooit te snel een trainingsachterstand in te halen en besef dat een week rust een conditieverlies van twee weken betekent. Verlies dat overigens beperkt kan worden door na overleg met trainer of arts bijvoorbeeld te gaan zwemmen of fietsen. Ook kan het mogelijk zijn om met een bandage of tape de draad weer op te pakken, maar doe dat alleen na sportmedisch advies.

41

Hardloopstudie Maastricht

(door: Marcel Klein )

Een tijdje terug zag ik op facebook een bericht staan over de hardloopstudie die georganiseerd zou gaan worden, dit is een onderzoek wat wordt uitgevoerd door de Universiteit Maastricht.

Het doel van dit onderzoek is om uit te zoeken wat nu precies het effect is van 30 kilometer hardlopen op de menselijke hartspier.

Om hier een goed beeld van te krijgen zijn er 35 hardlopers gevraagd die elk twee testdagen in het Academisch ziekenhuis Maastricht worden verwacht (deze dagen vinden plaats in het weekend).

Tijdens de testdag wordt er een programma gevolgd met een strakke planning, naast een 30 kilometer loop volgens een uitgezette route bestaat deze dag uit twee hartecho's (een vooraf en een achteraf zodat de verschillen tussen een hart in rusttoestand en een hart na inspanning kunnen worden vergeleken), verder worden er op een aantal vastgestelde momenten bloed afgenomen, ook weer vooraf en na de 30 kilometer loop.

En verder is er voorafgaande aan de loop nog een voorbereidende fase om het hart voor te bereiden op de stress die optreedt tijdens de 30 kilometer hardloop, dit gebeurt met een bloeddrukmanchet om de bovenarm die een aantal malen ( 4 maal) gedurende 5 minuten wordt opgepompt, gevolgd door 5 minuten

42

leeglopen.

In totaal neemt deze voorbereidende fase dus ongeveer 40 tot 45 minuten in beslag.

De eerste testdag ( 30 maart ) heb ik inmiddels achter de rug, is goed gegaan deze dag, hartecho's waren interessant om dat je je eigen hart met hartkamers,boezems en hartkleppen behoorlijk goed kunt zien op de monitor.

Alleen het bloedprikken ging in eerste instantie wat moeizaam omdat ik dunne aders heb die lastig zijn te prikken, na een aantal pogingen ben ik naar de bloedprikafdeling gebracht, daar zijn ze er toch wat handiger in en daar lukte het wel meteen bij de eerste keer om bloed af te nemen.

Mijn tweede testdag volgt op 27 april, tegen de tijd dat dus het volgende Establetje verschijnt heb ik deze ook al achter de rug en ben ik helemaal klaar, er zijn plannen om in de toekomst meer van dit soort studies te organiseren, hopelijk gebeurt dat ook, vind dit wel interessant persoonlijk, geef me wel weer op als loper als dit weer wordt georganiseerd .

Ergens in het najaar zijn waarschijnlijk de resultaten bekend van dit onderzoek, hopelijk krijgen de deelnemers aan dit onderzoek dan ook wat informatie hierover, ben daar toch wel benieuwd naar.

De 41e Batavierenrace (door: Nadine Chudy) voor mij de 1e Bata!

Vanuit de studentenatletiekvereniging Asterix in Eindhoven werd ik enkele maanden geleden gevraagd om voor het TU/e-Fontys Team (Universiteitsteam, enkel studenten die een voltijd studie aan de Technische Universiteit of Fontys Hogescholen Eindhoven volgen mogen

door de organisatie ingedeeld in de nachtploeg als 1e loper.

Hierdoor liep ik de 1e etappe van 3,6km en startte ik op vrijdagnacht (26-27april) om 0.45u op de atletiekbaan van Nijmegen.

Eenmaal aan de start voelde ik toch wel een

Ik als tweede van rechts bij de start in Nijmegen

eelnemen aan het onderdeel ‘universiteitscompetitie’) aan de Batavierenrace deel te nemen. Voor dit team diende ik mij de classificeren, waar ik uiteindelijk vanaf heb ik gezien. Dit prestige team heeft tijdens de Batavierenrace in 2012 de tweede plaats behaald in de Universiteitscompetitie. Vandaar dat zij dit jaar alles uit de kast hebben getrokken om de eerste plek te behalen. Aangezien buiten dit team er nog veel andere enthousiaste geblesseerde (top)lopers, amateurlopers, oudstudenten en mogelijke invallers voor het TU/e-Fontys Team overbleven kwam het idee voor een tweede team wat zou deelnemen aan de reguliere competitie. Zodoende kwam ik in het 2e team ‘Team Eindhoven’ terecht.

Een team bestaat uit een nachtploeg, een ochtendploeg en een middagploeg. Ik werd

druk. Ik liep dan voor het 2e team, maar als 2e team waren we ook van plan binnen de top 15 van de reguliere competitie te eindigen.

Gelukkig was ik de eerste loper in de nacht en kon ik nog betrekkelijk ‘vroeg’ starten, waardoor ik uitgerust aan de start stond. De eerste 1,5km liep ik erg lekker en ik had ik het gevoel dat ik sneller liep dan verwacht.

Tijdens het lopen werd ik begeleid door een fietser (iemand van mijn eigen team). Hij had snel in de gaten dat ik geen behoefte had aan informatie over de route (ik liep wel achter de andere lopers aan), en hij mij alleen maar hoefde te motiveren.

Ik bleef redelijk constant tot de laatste kilometer. Vanaf dat moment probeerde ik te versnellen, maar na een paar 100 meter leek verviel ik in mijn normale tempo.

43

44

Toen zag ik in de verte het wisselpunt en het poortje waar ik doorheen moest. Vanaf dat moment probeerde ik alles eruit te halen voor de eindsprint Eenmaal door het wisselpoortje moest ik mijn hesje met tijdchip uitdoen en aan de volgende loper overhandigen.

Het was donker en zodra ik het hesje uit had gaf ik het aan de volgende loper (niet wetende op dat moment of ik het hesje wel aan de goede persoon had gegeven… Dit bleek gelukkig wel zo te zijn, ik zag niks in het donker!). Eenmaal gelopen was via de Batavierenrace-app op de telefoon de tijd te zien: 16.38min (met wisseltijd). Mijn euforisch gevoel was van korte duur, want deze tijd viel erg tegen.

De organisatie van de Eindhoven teams had ik Ulft een scoutinggebouw geregeld voor de overnachting van de nacht- en ochtendploeg.

De eerste loopster van het andere team was met haar eigen auto. Hierdoor hoefde ik niet

de rest van de nacht mee te rijden in het busje maar kon ik direct naar Ulft om te slapen!  Op zaterdag uitgeslapen en met het grootste gedeelte van de nachtploeg naar Enschede gereden om daar de middagploeg aan te moedigen. Aan het eind van de middag kwamen op de Sintelbaan de lopers van de laatste etappe over de finish. Het universiteitsteam van Nijmegen bleek al na de ochtendetappe haast onverslaanbaar. Met 10 minuten voorsprong behaalde zij de 1e plek in de universiteitscompetitie. Wederom de 2e plek voor het TU/e-Fontys Team van Eindhoven. Team2 Eindhoven behaalde binnen de reguliere competitie met trots een mooie 8e plek. Hier mogen we met de 323 deelnemende teams erg trots op zijn! Na de prijsuitreiking stond Universiteit Twente en omgeving op z’n kop voor het grootste studentenfeest van Europa. Na een gezellig feest en een kort nachtje in een bevroren tentje (-2 graden) was het op zondagochtend tijd om weer terug te rijden naar Eindhoven.

Een geslaagd weekend!

Wat is de Batavierenrace?

Eind april klinkt jaarlijks het startschot voor de grootste estafetteloop van de wereld: de Batavierenrace. De 41e editie van de Batavierenrace zal van start gaan op middernacht 27 april 2013. De route loopt van het Universitair Sportcentrum Nijmegen, via Duitsland, de rustige Achterhoek en de Oude Markt in hartje Enschede naar de campus van de Universiteit Twente.

De totale loopafstand bedraagt ruim 175 kilometer en is onderverdeeld in 25 etappes (17 heren- en 8 damesetappes). Er nemen ieder jaar ruim 8.500 atleten aan deel, allen studenten; aan dit enorme deelnemersaantal dankt de Batavierenrace sinds jaar en dag haar vermelding in het Guinness Book of Records. Tijdens de 40e Batavierenrace op 28 april 20012 namen officieel 8.509 studenten deel aan het grootste studentensportevenement van Nederland.

Een jaarlijks terugkerend mammoetevenement met een uniek karakter: een mengeling van topsport en zwoegend recreëren!

45

Blitzkrieg Bop.. (door: Iwan Theunissen) Verslag Globus Marathon – St. Wendel (D) door Iwan Theunissen De keuze voor een voorjaarsmarathon is altijd een dilemma. April is meestal de maand waarin de meesten hun “Primavera” lopen. In deze maand is er een enorm aanbod aan snelle marathons: Parijs, Hamburg, Düsseldorf, Londen en Rotterdam, waar dit jaar veel STB-ers van start gingen. Nadeel van grote stadsmarathons is vaak de enorme massa die op de been is, voordeel: veel support en brede wegen. In 2011 stond ik in Frankfurt in een propvol startvak A (Eindtijd < 3.00 uur). Ik voelde me als een haring in een ton. De start aldaar was een fiasco: trekken, duwen en hakken trappen. Zo kwam de verwachte wedstrijdflow met haperingen laat gang. Lopen is toch een feest….. althans dat is een vaak gehoorde slogan.

Wat was het een verademing om in 2012 in Visé (B) te starten tijdens de Maasmarathon, 800 starters. John Haan wist een prima “gratis” parkeerplek op 200 m van de start (lees doorrijden langs de betaalpost) en 10 minuten voor aanvang werd er eens rustig opgesteld.

Resumé genieten van begin tot het eind en zowaar een PR 2.42.21. Hier voelde ik me als loper op mijn gemak. Enig minpunt: na afloop dacht ik dat ik beland was aan het einde van de wereld; 5 Km achter de Nederlandse grens was er niemand van de Waalse organisatie die hier Nederlands verstond (lees… niet wilde), hoezo Euregio? De zoektocht naar een kleine en vooral gezellige voorjaarsmarathon was een feit. Kortom, op zoek naar de luwte en weg van de hectiek. Al gauw kwam de Globus Marathon van St. Wendel (SW) in beeld. Reisafstand per auto bijna 3 uur en prachtig gelegen in het Saarland (D). Tevens ideaal om de meivakantie met de hele familie door te brengen. Een vakantiehuis op 10 Km van SW diende 5 dagen als uitvalsbasis.

Tijdens de vorige Marathon-editie stonden in SW een kleine 300 lopers aan de start, waaronder 4 Kenianen die deelnemen via het project Run2gether. Middels dit project wordt het Afrikaanse lopers mogelijk gemaakt deel te nemen aan Europese Marathons zonder tussenkomst van commerciële managers. Ook dit jaar waren deze “project-runners” weer aanwezig. Hierbij dient wel te worden vermeld dat we het hier hebben over de iets mindere Keniaanse loopgoden. Een

46

bestudering van het Streckenplan leert me al gauw dat ik deelneem aan een compacte marathon. Max. verschil tussen het noordelijkste en zuidelijkste punt is slechts 6 kilometer. Max. verschil tussen West en Oost 2,5 Km. Kortom, een marathon op postzegel-formaat. Dat heeft zijn voordelen, geen saaie passages er is altijd publiek, de lokale muziekbands hoor je in overvloede, mocht je overwegen uit te stappen dan zit je al snel in de gezellige binnenstad; qua beleving loop je in een grote metropool. Nadeel – de vele keerpunten, deze kosten extra tijd. Een hoogteprofiel kon ik niet ontdekken op de site er staat overwegend vlak dus dat zit wel snor ?!

De aanloop naar deze marathon ging niet zonder slag of stoot. Vlak na de Rursee Marathon (nov 2012) was het vat leeg. Een loopdepressie openbaarde zich en de loopzin was ver te zoeken.

Vragen als: “van wie“ en “waarom” moet ik zoveel trainen, “waarom wil ik steeds beter en sneller”? Ik ben inmiddels 40 jaar en toen ik in februari 2007 mijn laatste wedstrijd fietste had ik nooit vermoed dat deze sport me zo zou gaan fascineren. Hardlopen is ondertussen meer als een hobby “it’s a way of life”.

Als je in een relatie beiden full-time werkt met 2 opgroeiende kinderen is het niet evident om je loopschoeisel op gezette tijden aan te trekken.

Onze oudste zoon heeft inmiddels zijn hobby en mijn vrouw heeft ook haar besognes in haar vrije tijd. Om deze reden loop ik simpelweg niet met een strak loopschema en vinden de trainingen vaak laat op de avond plaats. Om 17.45 uur thuis komen van je werk, snel eten, hond uitlaten en daarna richting vertrekpunt training…. en geen aandacht voor onze 2 kids, dat gaat me te ver als familieman. Ik wil immers niet als rolmodel staan voor de SIRE reclame “wie is toch die man die ’s zondags het vlees snijdt”. De late trainingen zorgden voor een negatieve loopbeleving. Er moest dus mentaal gereset worden.

Enfin, loopschema’s zijn niet op mijn lijf gesneden (echter wil je vol voor de max gaan wel noodzakelijk! Voor de Marathon in SW bekeek ik tegen mijn gewoonte in toch maar eens een marathon schema < 2.45. De magische 2.40 grens

schiet regelmatig door mijn achterhoofd, ook al weet ik zelf dat het een illusie is. In het bewuste schema zitten in het begin slechts 4 rustdagen per maand. Zijn deze schema’s gemaakt voor mensen die een sabbatical hebben? Voor de Maasmarathon trainde ik 5x per week lukraak en verbeterde toch mijn PR. Toevalstreffer? Dikke kans. Het zwaartepunt van de trainingen verlegde ik in 2012 naar het weekend, toen liep ik meestal rond de 50 Km. Wat ik gedurende de week aan Km’s kon meepikken was mooi meegenomen.

Dikwijls als ik moe na mijn werk thuis kwam liet ik de training voor wat het was, en vermaakte ik me prima met de boys met Playmobil of Wiispelcomputer. Begin maart werd ik gesterkt in het relativeren van schema’s middels een interessant artikel van Dr. Hans Keizer op de site van Prorun. In het artikel beschreef hij de overtraindheid van een vader van 3 kinderen met een drukke baan die het voor elkaar kreeg bijna iedere dag hard te lopen op de meest bizarre tijden. Als je naar zijn trainingsinspanning keek, zou je denken dat deze hardloper snelle tijden zou halen. Echter het tegendeel bleek waar. Niet de trainingen maar alle drukte (stressoren) rondom hem duwde hem over de rand van overtraining. Zo hebben randvoorwaarden een grotere impact als we zelf vermoeden. Simpelweg meer en langer trainen is dan niet de oplossing, reduceren is dan de uitkomst. e

Alles bij elkaar stond ik de 28 april heerlijk relaxed aan de start voor de Wendalinusbasiliek omdat ik op zijn “Dr Keizers” had getraind. Plan van aanpak is weg te gaan op een eindtijd van 2.45. Mocht mijn loopgestel tussen Km 30 -32 niet verzuurd zijn dan is de bedoeling net zoals 2012 in Visé de snelheid op te voeren. Mocht de tank bij Km 30 leeg zijn dan kan ik nog altijd overschakelen op reserve om hopelijk onder de 3 uur te finishen.

Op zondag gaat de wekker ongewoon vroeg voor vakantiebegrippen. Ik werk 2 Nudeltopfen weg in combi met stevige koffie en trakteer me op een gratis energygel, die in de goodiebag zat; de startbescheiden had ik daags ervoor al afgehaald.

Gedurende de 10 minuten durende autorit naar de start krijg ik enorme steken in mijn onderbuik, en moet halsoverkop een noodstop maken. Het regent en het is koud, 5 graden, deze omstandigheden in combi met de verkeerd gevallen gel zijn alweer een prima excuus om na afloop een matige prestatie kracht bij te zetten.

Een excuus al hebben voordat je vertrokken ben is een teken van zwakte. Verder had ik me vandaag enorm verheugd op de support van mijn kids en vrouw echter vanwege het weer niet verstandig.

Klokslag 9 uur worden rond de 450 lopers weggeschoten in de slaperige Saarstad. Op het zelfde tijdstip vertrekt clubgenoot Herman Gerards e voor zijn jubileum marathon in Düsseldorf, de 50 .

De eerste km’s vliegen voorbij. Ik ben blij dat ik gestart ben ik een thermoshirt, 3-kwart broek en handschoenen, het is koud en het regent. Na 1 Km verlaten we het centrum en een lang stuk valsplat volgt. Het is harken en werken geblazen. De 4 Kenianen lopen gestaag uit. Daarachter 5 snelle loper waaronder lokaalfavoriet Jörg Hooss. Dít zijn echte marathon lopers, ze lopen in verweerde shirts en sommigen hadden al maanden geleden een bezoek aan de kapper moeten brengen een ander loopt met een fietspetje opschrift “Cofidis”.

Dit zijn mannen die niet de laatste loopmode volgen maar gewoon hard lopen. Tot Kilometer 21 kan ik ondanks de lange stukken valsplat mooi mijn kilometers onder de 4 minuten lopen. Daarna beginnen de benen zwaar te worden, ik loop vanaf kilometer 2 al alleen en ik begin na te denken hoe lang ik nog moet.

Op naar het volgende “Wendepunkt” bij Km 25, het tempo valt terug tot 13,5 Km/u geen goed teken. Inzakken bij dit kilometerpunt is meestal begin van de totale ineenstorting. Vlak voor de pion wordt ik tot 2 keer toe hard op mijn hak getrapt, ik word ingehaald. Daarna krijg ik nog een ferm duw en de bekende vinger…het gaat deze loper niet snel genoeg. Na zijn manoevre trakteer ik hem op een paar Limburgse verwensingen. Rap verdwijnt deze merkwaardige snuiter uit het zicht, e hij is opgerukt naar een 10 (podium)plek.

Km 30, mijn Garmin tekent 1.59.02, dat geeft een loper moed. Het gaat niet van harte maar de inzinking blijft uit. Ik loop door het centrum van SW – de band Prison Bound trakteert de lopers op stevige nummers van The Stones en The Ramones, muziek die ik appreciëer. Ik steek mijn duim op naar de muzikanten. Ik aarzel nog even uitstappen of doorlopen… ik heb het koud. Mijn humeur was al niet bepaald toppie maar mijn “loopvriend” die me bij Km 25 van de sokken liep was toch wel echt het toppunt! Ik voel me opgejaagd wild…..ik voel het ze gaan me inhalen. Ik ben een targetman.. al kilometers lang loopt de eerste, zeer snelle dame incluis een profiteur een paar honderd meter achter me…veilig een halve meter achter haar coach die een MTB fietst, ze zijn uitgerust. Het gat wordt alsmaar kleiner. Als ze mij voorbijsteken e eindig ik als 13 , en ik ben bijgelovig, dat kan er nog wel bij! Vlak voor Km 39 ben ik “Gefundenes Fressen”.

47

Tijd voor een blitzoffensief, ik put motivatie uit het laatste nummer wat ik in het centrum hoorde: “Blitzkrieg bop” van “The Ramones”.

Nog 100 M achter een huizenrij ligt het laatste draaipunt. Als ik naar de andere weghelft kijk zie ik mijn “vriend” van Km 25 verbeten lopen, de afstand is dus nog maar 200m. Ik ben inmiddels weggelopen van de 2 die een “erop en erover” wilden doen en ben achter de MTB-er van de organisatie gaan lopen: “opschrift erste Frau”.

Terwijl ik me bijna 40 kilometer alleen heb afgebeuld heeft hij nb. met haar coach als een windschild vlak voor de 2 gefietst…Het wordt tijd dat de nr. 10 in de wedstrijd op de achterkant van

48

mijn shirt het telefoonnummer van “Sjef van Ooijen” mag gaan lezen... Het leek of ik gedurende mijn solotocht bijna in slaap was gevallen. Km 39 in 3.50. Vlak na km 41 gebeurd een van de mooiste loopmomenten van de afgelopen jaren… ik haal hem in. Ik kan het niet laten hem op zijn “Ger Bodeliers” even het bekende klopje te geven en hem succes te wensen. Ik sprint en kijk op mijn klokje 3.46 Km 41. Hij geeft zich niet meteen verloren maar het gat wordt groter. Nog 400 M meter te gaan, na een scherpe draai gat het richting de meet. Juichend passeer ik de meet als e 10 in 2.53.40. Ik had een andere eindtijd in gedachte, maar de laatste drie kilometer waren een opsteker van jewelste. Ik feliciteer de loper die ruim voor me eindigde en voeg er in mijn beste Duits aan toe dat het parcours meer leek op de voor mij bekende “Meerssen Marathon”. Het gesprek eindigt in het Nederlands. Hij stelt zich voor: Ronald Barnhoorn, geboren in Wassenaar eveneens bouwjaar ’72. We spreken af dat wel elkaar treffen om 3 uur in de feesttent.

Ondertussen bel ik Astrid op, Tom neemt op: “ papa heb je een medaille”, “ja”. “Mamma papa heeft de marathon gewonnen”, klinkt het. Astrid stookt de sauna op en een dik halfuur later zit ik lekker te stomen in de vakantiewoning.

Diverse uitslagen (bron Frank Eisenga) 03/03 6 10 48 113 03/03 4

Berden Voorjaarsloop Venlo 15 km (cat.plaatsen) Eric Haakma Dennis Lymandt Ilya Nijsters Ronald Smeets

Eindtijd

24/03

00:59:39 00:59:40 01:08:01 01:13:40

1581

IJzeren Man Volksloop Weert 17.5 km (cat.plaats) Hub Wijnands

Eindtijd 01:20:38

03/03 56

Meulenberg Rec. 6-uursloop Stein Jos Lempers

10/03

Grizzly Run 2013 (UK) 32 km Rob Riksen

Eindtijd

HM Vélodrome dÁlleur (B) Halve Marathon Hub Wijnands Ronald Smeets

Eindstand

Vijverparkloop Brunssum 8.2 km Ronald Hoogeboom Eric Notermans Marcel Klein 4.1 km Marcel Klein Eric Notermans

Eindtijd

59 10/03 86 155 10/03 13 21 23 8 10

62,136 km

03:00:32

01:38:33 01:47:45

00:37:29 00:38:28 00:39:16 00:18:11 00:18:24

Wier Minerals Venloop Venlo 10 km Alice Lendfers Halve Marathon Ger Bodelier Rob Riksen Ellis Jacobs Eric Haakma Dennis Lymandt Dinand Radstake Ilya Nijsters Hub Wijnands Jurgen Schoumaker Ronals Smeets Carmen Jacobs Chris Hanssen Petra Helms Marcel Klein Marlies Wolter Bert Daemen

Eindtijd

24/03 6 19

Gilze Marathon Jos Lempers John Haan

Eindtijd 03:29:42 03:57:26

30/03

35e Int Osterlauf Eupen 15.7 km Ronald Hoogeboom Hub Wijnands Ronald Smeets

01:12:53 01:15:41 01:20:52

138 175 278 197 311 582 628 930 1114 1124 1161 2102 2908 3385 3817 4590

124 162 224 01/04

16/03 14 17/03 1688 3831 8593 17/03 20

Kroeg tot Kroegloop Ruinen 9 km (cat. plaats) Dinand Radstake

Eindtijd

Barcelona Maraton Jos Lempers Paul Jacobs Lenie Jacobs Geilenkirchener Stadtlauf 5 km Hub Collaris

Eindtijd 03:14:35 03:30:30 03:57:40 Eindtijd

0:38:56

60 61 61 171 07/04 5

17/03 64 185 67 68 83 85 92 105 188 17/03 8 86 120

01:21:05 01:23:18 01:27:23 01:28:22 01:28:36 01:35:25 01:36:13 01:41:29 01:43:08 01:43:29 01:44:29 01:46:36 01:53:34 01:57:12 01:58:02 02:12:56

27e Int.Broichbachtallauf 5 km Hub Collaris Harry Hamers 10 km Rico Lux Harry Hamers

Eindtijd

Ijzeren Man Volksloop Weert 17.5 km Hub Wijnands

Eindtijd

25e Parelloop Brunssum 5 km Iwan Theunissen Ger Bodelier Rob Riksen René Homminga Janou Homminga Tim Roks Guy Erkens Saskia Rademakers Ronald Hoogeboom John Oostdijk Petra Helms Peter Hendrix John Haan Marcel Klein Nadine Chudy Michel Hodenius Connie Tempelman Roger Gillissen

Eindtijd

00:29:08 00:29:11 00:46:37 00:58:46

01:19:52

00:27:58 07/04

e

00:56:41

43 Int. Eschweiler Volkslauf 10 km Rico Lux Harry Hamers Halve Marathon Herman Gerards René Homminga Hub Wijnands Frank Eisenga Claudia Steinbusch Ronald Smeets Harry Hamers

Eindtijd

Königsforst Marathon (D) Iwan Theunissen Pierre Muijrers Cor van Haaren

Eindtijd 02:58:10 03:55:23 04:08:18

00:49:57 01:02:13 01:44:37 01:44:48 01:46:47 01:47:20 01:48:43 01:50:13 02:27:25

1 7 8 48 49 61 82 67 84 88 105 104 110 115 141 200 170 183

00:16:44 00:17:43 00:18:03 00:20:55 00:20:57 00:21:07 00:21:50 00:21:52 00:21:55 00:22:31 00:22:35 00:22:35 00:22:36 00:22:41 00:23:40 00:24:27 00:24:32 00:24:49

49

612 181 476 483

Rik Rompen Branka Rybakowski Sibille Waszkiewicz Jenny Matijsse-Gerards 10 km Richard Lavalle Ellis Jacobs Dennis Lymandt Eric Haakma Rik Rompen Paul Jacobs Paul van Hameren Ilya Nijsters Bert Daemen Rico Lux John Haan Frank Joosten Guido Pelzer Marcel Quaedvlieg Marcel Klein Femke van Heugten Marcel van de Pol Ronald Smeets Mayk van Beek Sjack Hoop Lenie Jacobs Michael Scholten André Roumen Franceska Klein Pierre Muijrers Marlies Wolters Sylvia Scholten Harry Hamers Edith Kremer Herman Kremer

00:24:51 00:24:57 00:30:08 00:30:32

Halve Marathon Weert Halve Marathon (cat. plaatsen) Dinand Radstake Geert Pouls Ronald Smeets 10 km Iwan Theunissen

Eindtijd

14/4 209 581 601 1121 1191 1371 2949 2983 3413 3414 3929 4509

Marathon Rotterdam Ger Bodelier Eric Haakma Jos Lempers Martin Dumoulin Dennis Lymandt Hub Wijnands Ilya Nijsters John Haan Marcel van de Pol Femke van Heugten John Oostdijk Marcel Klein

Eindtijd 02:52:01 03:10:31 03:11:29 03:25:21 03:26:20 03:30:06 03:53:15 03:55:09 03:58:44 03:58:44 04:02:15 04:10:15

21/4

DIS Familieloop Sittard 5 km (Cat. plaatsen) Rik Rompen Michael Scholten Silvia Scholten Huub Collaris Marcel Klein Herman Kremer Jenny Mathijsse-Gerards

Eindtijd

2 15 11 13 50 56 68 89 111 110 122 133 140 160 142 146 147 187 220 222 233 265 79 268 280 304 352 356 369 384 14/4 15 12 29 1

37 51 9 34 42 43 38

50

00:33:53 00:38:00 00:38:38 00:39:08 00:41:37 00:42:31 00:42:51 00:43:53 00:44:25 00:45:04 00:45:32 00:45:49 00:46:06 00:46:20 00:46:20 00:46:21 00:46:21 00:47:26 00:48:38 00:48:39 00:49:31 00:50:23 00:50:43 00:50:57 00:51:28 00:51:34 00:53:48 00:54:14 00:54:49 00:55:45

01:35:41 01:46:24 01:50:22 00:33:59

00:24:52 00:26:26 00:26:26 00:27:52 00:28:35 00:28:35 00:32:22

7 2 13 14 23 84 100 1 14 17 17 10 22 25 5 1 24 67 8 28/04 551 663 867 1412 28/04 79 160 28/04 4 1 13 17 20 28 7 44 50 28/04 3 30/04 85 199 93 110 114 168

11,250 km (Cat.plaatsen) Marcel van de Pol Janou Homminga René Homminga Guy Erkens Guido Pelzer Bert Daemen Leo Logister 13,750 km (Cat. Plaatsen) Ellis Jacobs Paul Jacobs Tim Roks Richard Kremer Ronald Hoogeboom Rik Rompen Hub Wijnands Carmen Jacobs Lenie Jacobs Pierre Muijrers Cor van Haaren Edith Kremer

00:45:35 00:49:41 00:49:43 00:50:28 00:51:10 01:03:35 01:06:20 00:52:27 00:59:40 00:59:50 00:59:57 01:00:46 01:02:58 01:02:26 01:05:52 01:09:25 01:14:27 01:14:28 01:16:28

Metro Group Marathon Düsseldorf Marathon Herman Gerards René Homminga Leo Quaedflieg Geert Pouls

Eindtijd

Loop van Vlaanderen 50 km Jos Lempers John Haan

Ein dtijd

36e Treechloop Maastricht 11.5 km (cat.plaatsen) Jos Krist Ellis Jacobs Erik Haakma Paul Jacobs Paul van Hameren Hub Wijnands Carmen Jacobs Rico Lux Harry Hamers

Eindtijd

Globus Marathon Sankt Wendel Marathon (cat.plaats) Iwan Theunissen

Eindtijd

Roermond City Run 5 km Marcel Klein 10 km Theo Wessels 10 EM Dinand Radstake Ronald Hoogeboom Hub Wijnands Ilya Nijsters

Eindtijd

03:25:47 03:27:51 03:36:46 03:54:22

04:47:59 05:17:27

00:42:40 00:43:31 00:47:29 00:48:52 00:50:19 00:51:56 00:53:35 00:53:51 01:04:27

02:53:40

00:22:54 00:53:38 01:11:53 01:13:02 01:13:53 01:17:33

Baantraining junioren

DE JUNIOREN TRAINEN DINSDAG, WOENSDAG EN DONDERDAG OP DE BAAN IN DE ONDERDELEN: WERPEN, SPRINGEN, SPRINT EN HORDEN.

51

52

Estafetteknuppel Jeugd

53

Competitie junioren en senioren (door: Dick van Pelt ) Op zondag 14 april waar een aantal senioren naar Rotterdam zijn gegaan om hun marathon te lopen zijn de meisjes junioren B naar Uden gegaan voor hun eerste competitie wedstrijd.

Met onze talentvolle meisjes zijn we met zeer veel vertrouwen hierna toe gegaan.

Wat wil je als je de Nederlandse kampioen op de 100m horden in je team hebt.

Dit schept natuurlijk hoge verwachtingen voor deze wedstrijd kan ze met de druk omgaan of is deze juist een stimulans om nog harder te gaan.

Kunnen de andere meiden hiervan profiteren en ook nog beter presteren.

We kunnen dit pas zien aan het einde van de dag als alle uitslagen bekent zijn.

Oeps een probleem bij de organisatie het computerprogramma werkt niet goed hopelijk komt dit nog goed tijdens de wedstrijd.

Helaas dit is niet het geval en moeten zelf maar alles bijhouden.

54

Hieronder de resultaten van de meiden.

Van sommige loopnummers is het gemakkelijk te zien welke plaats zij hebben behaald vooral de sprint en horden, maar de langere afstanden wordt dit moeilijk en dit geldt ook voor de technische onderdelen.

Hieronder wat resultaten: 100mh Veerle Simons 1ste Daphne Simons 2de Hoogspringen Veerle Simons 1ste 100m sprint Daphne 3de Imme verspringen en kogelstoten nog niet bekent.

Kyra Speerwerpen en Discuswerpen nog niet bekent.

Tessa 400m en 800m nog niet bekent.

Estafette 4 X 100m 3de.

De officiĂŤle is nog steeds niet bekent.

Zaterdag 20 april was het de beurt aan de C/D junioren.

Met een incomplete ploeg zijn we vertrokken naar Helmond.

Voor een aantal atleten was deze wedstrijd de eerste keer bij de junioren.

Dus hoe zou dit gaan, ben hier nog nooit geweest, zijn die andere ploegen goed.

Dit waren een aantal, dat bij deze atleten speelden.

Maar zoals gewoonlijk wanneer het eerste startschot klinkt zijn alle vragen beantwoord het is gewoon hetzelfde als bij de pupillen alleen iets meer deelnemers en andere verenigingen.

De jongens en meisjes hebben geweldig gepresteerd.

Jules Coerver liep een geweldige 1000m ( Marcel opletten nog even en hij loopt jou eruit) in een mooie 3min47, daarna 80m sprinten in 12,75 sec en nog verspringen in 2m87 Dan Anouk Daemen die verbaasde mij helemaal door 3min54 op de 1000m te lopen.

Ook het hoogspringen ging uitstekend een nieuw pr 1m10 en daarna nog 60m sprinten in 10,64 sec.

Tijdens de trainingen was Lynn Weegels al heel fanatiek over de horden aan het gaan dus was ik zeer benieuwd hoe dit zal gaan en dit ging natuurlijk ook heel goed de 60m horden in 14,74 sec, daarna verspringen in 2m79 en als laatste 60m sprinten in 10,42 Ook Iza Siersema zij begon met kogelstoten met een geweldige stoot kwam zij tot 5m72 ook zij deed verspringen in 2m77 en 60m sprinten in 10,40 sec Voor de overige junioren was dit Kyra; Imme; Caro; Kai; Daan en Ivo ( C-junioren)was deze wedstrijd meer om te kijken hoe sta ik ervoor en waar moet ik nog meer op gaan trainen.

Zodat we de volgende wedstrijd goed kunnen scoren.

Al met al kunnen we zeggen dat ondanks deze kleine ploeg het een zeer geslaagde dag is geweest.

Dus met zeer veel zelfvertrouwen zijn we naar Valkenswaard gegaan.

Voor de dames was meedoen geen optie we gaan voor de bovenste plaatsen en als het kan de eerste plaats.

De heren willen graag van de laatste plaats af en willen naar de middenmoot gaan.

Zoals elke wedstrijd begin deze met de horden en bij de dames deed Daphne een goede stap in de richting voor een goede eindstand door dit onderdeel te winnen in een nieuw persoonlijk record.

Daarna won Veerle het hoogspringen en YaĂŤl de 100m sprint.

Esra en Lonneke vochten gezamenlijk de strijd uit op de 800m en waar Lonneke uiteindelijk iets sneller was dan Esra.

Veerle was daarna weer aan de beurt voor de 400m liep daarbij ook een nieuw persoonlijk record.

Intussen was Esra aan het kogelstoten wat zij zeer behoorlijk deed, maar zelf niet tevreden was.

Discuswerpen werd door Lonneke gedaan zij dit zeer goed , maar ook zij was niet tevreden met haar afstand.

Vervolgens YaĂŤl op de 200m ook deze prestatie was zeer goed, ook zij niet tevreden over de tijd.

Daarna was het de beurt aan Nadine een beetje nerveus aan de start voor de 3000m.

De ploeg had zich verdeeld over de baan om haar aan te moedigen wat haar heel goed heeft gedaan zei ze achteraf en een prachtige tijd had neer gezet.

Als laatste voor de dames was de Zweedse estafette (400m,300m,200m,100) deze wilden de dames heel graag winnen, maar helaas de ploeg van HAC Helmond was net iets sneller namelijk 0,3 sec.

Aan het einde van de dag waren alle punten geteld en staan de dames op de 2de plaats.

Nu kijken wat dit landelijk is en daar staan ze op plaats 4.

Dames jullie hebben wat neer gezet wat vraagt om een goed vervolg.

Zondag 21 april was het de beurt aan de senioren.

Vorig jaar hebben deze teams kunnen kijken en ervaren hoe gaat dit bij deze categorie.

Dan de heren.

Daar was de boog minder gespannen als bij de dames.

Youri begon met 110m horden ( wij waren al blij dat hij dit wilde doen) hij deed dit goed 55

allen de laatste horden was iets te hoog waardoor hij ten val kwam, maar gelukkig stond hij op en finishte.

Bij het verspringen was Paul goed bezig, maar de enkelbreuk van vorig jaar deed hem hinderen waardoor hij niet voluit kon springen.

Dit zelfde gelde voor hem ook bij het hoogspringen.

Op de 100m sprint waren Dirk en Youri de mannen die deze klus zou de klaren, maar voor Youri was dit toch wel erg zwaar vlak na de 110m horden een goede sprint af televeren.

Daarin tegen sprint Dirk zeer sterk en met nog meer training kan er iets moois ontstaan.

Rik gaf de voorkeur aan de 800m en liep zelfs 17 sec sneller dan vorig jaar wat een verbetering.

De 400m was weer voor Dirk zijn doel was om niet laatste te worden en dit is dan ook zeer goed gelukt en een prachtige tijd van 65 sec.

Intussen had David al speerwerpen en kogelstoten gedaan.

56

Youri zou hinkstapspringen en na 1 training moet dit natuurlijk lukken en ja hoor dit ging best goed 8m18 was uiteindelijk het resultaat.

Uiteindelijk was het de beurt aan Dinand hij wilde dolgraag een 5000m lopen op de baan.

Ook bij hem waren we overal op de baan gaan staan om hem te aanmoedigen.

Hij had zich als doel gesteld om onder de 20 minuten te lopen, maar helaas de laatste paar rondjes waren toch net iets te zwaar waardoor hij net boven deze 20 minuten uit kwam.

David was niet tevreden over zijn prestaties van het werpen en zal dit even rechtzetten bij de 200m sprint.

Dit lukte ook, maar op de laatste meter kreeg hij kramp in zijn kuit waardoor hij toch mooi op een 2de plek in zijn serie.

Het laatste onderdeel de Zweedse estafette dit ging goed alleen de vermoeidheid van de andere onderdelen zaten goed in de benen waardoor dit iets minder ging dan was gepland.

Nadat alle punten waren geteld waren de heren niet zo blij de laatste plaats.

Op de terugweg werd al gezegd de volgende wedstrijd zullen we deze prestatie zeker gaan verbeteren.

Ook nu kunnen we zeggen dat dit een zeer geslaagde dag is geweest met wisselend succes.

57

58