SportAmerika Magazine Nr 39

HOOFDREDACTIE Neal Petersen Geert Jan Darwinkel EINDREDACTIE Kasper Dijk REDACTIE Lennart Beishuizen Bert Jan Brands Pieter Brouwers Geert Jan Darwinkel Vincent Van Genechten Eva Gerritse Pieter Horstman Justin Kevenaar Paul Klomp Marco Post Joep Smeets Jurian Ubachs Klaas­Jan ter Veen Jeroen Veenstra Seb Visser Richard van Welie Frank Wielaard Jules Zane Jan Willem Zeldenrust COLUMNISTEN Matthijs van den Beukel Jeroen Elshoff Leander Schaerlaeckens Peter van Vliet FOTOGRAFIE Getty Images PRODUCTION, ART DIRECTION & DESIGN DarChicago Ltd. MET DANK AAN Issuu, Scribus

SportAmerika The Magazine is een uitgave van Petersen Media. Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook worden gekopieerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. © Petersen Media 2012­ 2013 ­ Alle rechten voorbehouden.

Afscheid

Boston en New York kennen nou niet bepaald de meest

vriendschappelijke basis als het om sport gaat. Ook ik lach wel eens stiekem in mijn vuistje als de Yankees verliezen.

Iedereen heeft zo zijn voorkeuren en zolang de spanning alleen tijdens de wedstrijd hoog oploopt en de fans elkaar na afloop stevig op de schouders slaan, vind ik het allemaal prima.

Zelfs de meest fanatieke Bostonian zal echter met respect en eerbied naar de afscheidsceremonie van Mariano Rivera in Fenway Park gekeken hebben. Wie zo’n algemene staande ovatie krijgt in het hol van de leeuw, heeft duidelijk iets goeds gedaan.

Voor de allermeesten was tegen Rivera geen kruid

gewassen. Nog steeds toont hij aan dat hij tot de allerbeste relievers in de MLB behoort en hij zou nog best een jaartje doorkunnen. Naar eigen zeggen stelde zijn vrouw hem een ultimatum: nog één seizoen maximaal, daarna is het gebeurd. Rivera besloot haar (jammer genoeg) een jaar voor te zijn.

Wij van SportAmerika zijn fans van Rivera en zullen dat altijd blijven. Daarom vinden wij het gepast om jullie een nummer aan te bieden dat vrijwel geheel in het teken van hem staat. Lees alles over zijn leven in Panama, zijn eerste schreden in het Amerikaanse honkbal, de geheimen achter zijn onraakbare cutter, wat zijn collega’s van hem vinden en in welk stadion er een schommelstoel gemaakt van gebroken knuppels voor hem klaarstond.

Nog even en dan is het voorbij. Als de Yankees de

playoffs missen, dan vind ik dat niet zo erg. Dat we Rivera niet meer op de heuvel zien, is des te vervelender.

Veel leesplezier,

De Indianapolis Colts en

de Cleveland Browns maak­ ten afgelopen week een even verrassende als opvallende trade. Runningback Trent Richardson werd richting Indianapolis verscheept voor een eersterondekeuze in de aankomende draft. Om het vertrek van Richardson op te vangen werd veteraan Willis McGahee binnengehaald. De Colts beschikken nu met Andrew Luck en Trent Richardson over de eerste en derde draft­ keuze uit 2011 • Om Richardson, die met zijn eerste balcontact als Colt prompt een touchdown maakte, in de toekomst te vervangen, kijken de Browns naar verluidt naar Ben Tate. Tate (25, Houston Texans) is momenteel de nummer twee achter sterspeler Arian Foster, maar maakt veel indruk en beschikt over een aflopend contract • Nog meer problemen voor de San Francisco 49ers. Naast een slechte competitiestart zullen ze ook voor onbepaalde tijd één van hun beste verdedigers moeten missen. Aldon Smith werd vorige week opgepakt voor het rijden onder invloed en verlaat nu tijdelijk het team. "Ik heb bepaalde problemen waar ik aan moet werken. Ik zal deze oplossen en ervoor zorgen dat ze nooit meer voorkomen." • Von Miller werd voorafgaand aan het seizoen voor zes in plaats van vier wedstrijden geschorst, omdat hij probeerde om in samen­ werking met een dopingcontroleur zijn urinemonster om te wisselen.

Een tweede controleur kwam erachter toen bleek dat Millers tweede urinemonster niet op de vooraf afgesproken plek was afgenomen •

Voormalig Oklahoma Thunder­

speler DeAndre Liggins heeft voorlopig even andere dingen aan zijn hoofd dan basketball.

Liggins wordt verdacht van meer­ dere gewelddadige wetsover­ tredingen. Op het lijstje staan onder meer ontvoering en huiselijk geweld in het bijzijn van een minder­ jarige. De 24­jarige Liggins werd op 31 augustus gearresteerd nadat hij zijn vriendin zou hebben aangevallen in het bijzijn van hun tweejarige zoontje. Een week later werd de speler door de OKC Thunder op straat gezet • Kobe Bryant ligt naar verluidt ver voor op schema in de revalidatie van zijn achillespeesblessure. Aan het begin van het seizoen verwacht hij helemaal hersteld te zijn. De conditietrainer van de Lakers, Gary Vitti, tempert dat enthousiasme echter. Vitti is al sinds het seizoen 1984/1985 werkzaam bij de Lakers en weet dus waar hij het over heeft: "Het gaat goed met Kobes herstel ­ hij traint en rent nu al op 75 procent. Het duurt alleen nog wel een paar weken voordat dat 100 procent is.” • Nog meer nieuws over Kobe: aangezien meneer toch niet elke dag kan trainen, reist hij de hele wereld over om basketball te promoten en aandacht te vragen voor goede doelen.

Zo vliegt hij aanstaande donderdag naar Dubai om een fitnessweekend bij te wonen dat in het teken staat van de bestrijding van diabetes •

De Washington Capitals

mogen op 1 januari 2015 de Winter Classic van het sei­ zoen 2014/2015 organiseren, zo maakte de NHL afgelopen week bekend. Het is de eerste keer dat de Capitals het evenement in huis halen. Wel waren de Capitals al eens op bezoek bij de Pittsburgh Penguins in de Winter Classic van 2011 op Heinz Field • Tomáš Vokoun is in het afgelopen weekend met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Bij de goalie werd een zwelling geconstateerd, naar het bleek veroorzaakt door bloedstolsel in het bekken. De doelman van de Pittsburgh Penguins staat voor onbepaalde tijd aan de kant • Ryan Nugent­Hopkins bereikte met de Edmonton Oilers een akkoord over een nieuw contract. De als eerst gekozen speler in de draft van 2011 tekende een zevenjarige verbintenis ter waarde van 42 miljoen dollar. Het entry level contract van Nugent Hopkins loopt nog een jaar, waardoor de Canadees vastligt tot de zomer van 2020 • Mike Dalhuisen speelde afgelopen week voor het eerst in het tenue van de New York Islanders. De Nederlander kreeg in een oefenduel tegen de New Jersey Devils 11 minuten en 33 seconden en noteerde twee hits en vijf strafminuten voor een gevecht met Ryan Carter.

De Islanders wonnen met 5­ 3 • Aanvaller Teemu Pulkkinen van de Detroit Red Wings werd voor vier voorseizoenswedstrijden geschorst na een gevaarlijke hit op Chicago Blackhawks­verdediger Mike Kostka. Kostka kwam niet terug in de wedstrijd, maar hield geen noemenswaardige blessure aan het incident over •

Onder begeleiding van

Metallica nam Mariano Rivera afgelopen zondag afscheid in Yankee Stadium. Hij gooide en passant 1.2 innings, uiteraard zonder een punt tegen te krijgen • Met nog een paar dagen te gaan is al duidelijk dat de Wild Card Game in de National League tussen twee rivalen uit de NL Central zal gaan.

Deze divisie is tot het einde spannend.

Pittsburgh Pirates, Cincinnati Reds en St. Louis Cardinals strijden om de winst in de divisie en het thuisvoordeel in de eendaagse Wild Card playoff • De Los Angeles Dodgers, Boston Red Sox, Atlanta Braves en Oakland Athletics zijn de eerste ploegen met de divisiezege in de knip dit jaar • Vin Scully plakt er nog een jaartje aan vast. Bij dé stem van het Amerikaanse honkbal zit de sleet er nog lang niet op. Intussen zit Scully niet te wachten op een straat met zijn naam in LA. Burgemeester Eric Garcetti kwam met die optie op de proppen, maar Scully ziet liever dat de eer naar Walter en Peter O’Malley (vader en zoon) gaat. Walter bracht de Dodgers vanuit New York naar LA en bestuurde de club van 1958 tot 1970 alvorens Peter de franchise tot 1998 verder leidde • Ryne Sandberg is ook de komende drie jaar de manager van de Phila­ delphia Phillies. De voormalige derde honkman nam het stokje dit jaar op interimbasis over van Charlie Manuel.

Roger Bernadina moet Sandberg dus te vriend houden •

M

ariano Rivera vertrok in 1990 naar Amerika en jaagt sindsdien (op een enkele uitzondering na) stelselmatig zijn tegenstanders schrik aan met zijn cut fastball. Volgend seizoen kunnen de slagmannen van de 29 andere teams echter eindelijk opgelucht ademhalen: Mo stopt ermee.

Say your prayers little one Don’t forget, my son To include everyone

Puerto Caimito is een vissersdorp met een kleine zeventienduizend inwoners aan de Grote Oceaan, niet ver van het Panama­ kanaal. De eerste stad van enige omvang in de omgeving is La Chorrera op dertig

kilometer. Op een klein uurtje rijden van de hoofdstad Panama City bepalen eb en vloed het levensritme. Kinderen vissen en honkballen op straat.

dollar op (in de afgelopen vijf jaren zelfs vijftien miljoen), een bedrag waarvan hij in de jaren ‘80 in Panama uiteraard zou duizelen.

Net als honderden andere families in Puerto Caimito waren de Rivera’s

afhankelijk van de visserij. Ook zijn vader ging voor dag en dauw de oceaan op om bootladingen garnalen te vangen. Tegelij­ kertijd verzamelden hordes kinderen zich in de buurt van het betonnen huis van de ivera beschreef Puerto Caimito als ‘arm Rivera’s om te spelen, avonturen te bele­ maar gelukkig’. Terugkijkend: “Mijn jeugd ven of te donderjagen. Met het strand om was geweldig. We bezaten weinig tot niks, de hoek verveelden Mariano en zijn vrien­ maar intens geluk hadden we in over­ den zich nooit. Honkballen deed Rivera vloed. Echt, moest ik alles overdoen, dan van kleins af aan op rotsachtige trapveld­ zou ik het exacte verloop van mijn jonge jes met melkpakken als handschoenen, jaren opnieuw mee willen maken. In New kartonnen lichaamsbescherming en York is alles snel en technologisch, maar boomtakken als knuppels. Pas op de eenvoud van het leven in Panama gaat twaalfjarige leeftijd kreeg hij zijn eerste me aan het hart.” Eenvoud laat zich hier echte honkbalhandschoen, na jarenlang vooral in kleinschaligheid vertalen. De met geïmproviseerd materiaal gespeeld te jeugd van Mariano Rivera leek namelijk in hebben. niets op het massale supersterdom dat de toekomstige Hall of Famer vandaag de dag beleeft. Hij strijkt in 2013 tien miljoen

R

Tuck you in, warm within keep you free from sin ‘til the sandman he comes

In deze warme omgeving ontwikkelde Rivera zich oorspronkelijk als korte stop, en niet zonder succes. In zijn middelbare schooltijd werd hij geselecteerd voor het districtsteam van La Chorrera, waar Puerto Caimito onderdeel van is. Daar kwam hij onder de aandacht van Herb Raybourn, Latijns­Amerikascout voor de New York Yankees.

“Rivera viel op met snelheid, een sterke

arm en goede handen, maar als korte stop zag ik hem de Major League niet halen.

Daarom liet ik hem lopen”, blikte Raybourn terug, in gesprek met een journalist van de New York Times in 2009. “Een jaar later echter, terwijl ik een scoutingsreis naar Panama voorbereidde, belde een lokale scout mij. Razend enthousiast waren zijn

berichten over een twintigjarige pitcher met de naam Mariano Rivera. Het bleek dat Rivera het binnenveld inmiddels voor de werpheuvel had verwisseld, zonder dat

ik er iets van wist. Ik vloog naar Panama en nam Mariano snel onder de loep.

Ondanks zijn niet al te harde fastball (84 mijl per uur, onder het MLB­gemiddelde) viel op dat hij ogenschijnlijk moeiteloos gooide. Heel vloeiend. Bovendien zat er enorm veel beweging in zijn pitches.”

Raybourn zag er een project in en op 17

februari 1990 zette Rivera als amateur free agent zijn handtekening onder een overeenkomst met de New York Yankees.

“Voor 3500 dollar tekengeld. Waarom geen enkele andere scout Rivera oppikte terwijl ik in de States zat? Geen idee.”

Rivera had inmiddels zijn middelbare schooldiploma op zak en hij sleet de vier jaren voor zijn overstap naar de Big Apple op de vissersboot van zijn vader. Hij merkte aan den lijve hoe zwaar het kan zijn om een boterham te verdienen. Later zou hij zeggen dat dit werk, niet ontbloot van gevaren, zijn onbreekbaar ogende

instelling mede vormde. De kracht in zijn vingers ontstond niet zozeer door het werpen van de honkbal, maar des te meer door het knopen van visnetten.

Something’s wrong, shut the light heavy thoughts tonight And they aren't of snow white

Terwijl vader Mariano senior trots als een pauw het nieuws verspreidde, sloeg de twijfel bij moeder Delia toe. Moest haar zoon nou echt de vissersboten achterlaten voor honk­ balwedstrijden in stadions links en rechts in de Verenigde Staten? In zijn gevecht de top te bereiken, moest Mariano missen wat hem het meeste voldoening gaf: de dagen door­ brengen met familie en vrienden onder het genot van lokale lekkernijen en muziek.

Kortom, het eenvoudige leven.

“Maar hij ging zijn honkbaldroom

achterna”, verklaarde Delia, “en gemakkelijk was het zeker niet. Hij sprak vrijwel geen woord Engels. Toentertijd hadden we geen telefoon, dus Mariano klom in de pen. Soms schreef hij dat hij huilend achter zijn schrijftafel zat, omdat hij zich verweesd en eenzaam voelde.”

Puerto Caimito zou altijd zijn thuis blijven.

Zoals vele buitenlandse sterren van de Yankees een entourage opbouwen in de enorme stad, is zijn sterrenstatus in New York door de jaren heen relatief bescheiden gebleven.

Eenzaam of niet, op de heuvel voelde Rivera zich kiplekker. Eventuele aanpassingsproblemen hadden op geen enkele wijze weerslag op zijn prestaties in de Yankees­organisatie. In de Gulf Coast rookieleague (1990) stond hij welgeteld

één run toe in 52 innings, wat hem een krankzinnig verdiende puntengemiddelde van 0.17 opleverde. In de daaropvolgende jaren manifesteerde Rivera zich als een betrouwbaar starter op verschillende niveaus in de Minor Leagues.

In 1995 was het dan zo ver. Yankees­

manager Buck Showalter liet hem in de hoofdmacht opdraven als starter in de uitwedstrijd tegen de California Angels.

Dat debuut duurde echter maar 3.1 innings. Met vijf punten tegen, mede door een homerun van Jim Edmonds met twee man op de honken, moest hij de bal aan long reliever Bob Macdonald overhandigen. De wedstrijd ging roemloos met 10­0 verloren en Rivera kreeg zijn eerste L achter zijn naam.

Dreams of war, dreams of liars dreams of dragon's fire and of things that will bite

Dat Edmonds die bal niet over de hekken had geslagen en Rivera in zijn debuut een inning of zes zou hebben standgehouden?

Stel nou dat hij een plek als derde of vierde Niet de start waar een debutant van starter in de Yankeesrotatie had veroverd? droomt. In zijn eerste seizoen bleef hij met Alles suggestief en hypothetisch uiteraard, zijn controle vechten en beten zijn maar Rivera en middelmaat, we moeten er tegenstanders hem met elf homeruns in 67 niet aan denken. innings. Een verdiende puntengemiddelde van 5.94 liet weinig te raden over: als ijn moeizame eerste jaar bracht hem in starter was er voor Mariano Rivera geen de relieversrol, en zowel Rivera als de toekomst in het vagevuur van Yankee honkballiefhebber dankt het opperwezen Stadium. op de blote knieĂŤn. In 1996 nam Rivera vooral nog de zevende en achtste inning n dat was, achteraf gezien, maar goed voor zijn rekening, terwijl John Wetteland ook.

43 saves noteerde als closer. Wetteland liet na dat seizoen de Yankees achter zich Om de gevolgen van deze speling van het (bestemming: Texas Rangers en de lot extra te benadrukken, laten we de anonimiteit) en Rivera nam de rol over die nachtmerrie nog even doordreunen: stel hem uiteindelijk beroemd zou maken. nou dat Rivera betere start had gehad?

Z

E

hush little baby, don't say a word never mind that noise you heard it's just the beasts under your bed in your closet, in your head

Rivera keek nooit meer om. Sterker nog: hij formuleerde een nieuwe standaard voor pitchers in de negende inning.

Tegenstanders konden niets anders dan schoorvoetend de hiërarchie accepteren: we hebben acht innings de tijd om te scoren, daarna gooit Mo de boel op slot.

Een natuurwet. Water is nat. De Paus is katholiek. Negentigste minuut, Duitsland scoort.

De teller zou doorratelen tot dik 650

saves, niemand deed het hem vaker dan 601 keer voor. En dat met een pitch die ‘toevallig’ ontstond. In een bullpensessie in 1997 begon hij met het werpen van fastballs, en ineens brak er één scherp naar links en naar boven weg. Bij de volgende worp gebeurde dat precies zo.

Rivera verbaasde zichzelf en zijn werperscoach. “Sinds die dag is de bal niet gestopt met bewegen.”

Iedere slagman die tegenover Rivera staat, weet het: die cutter komt. Die pitch is uitgetekend in vele hoofden, maar in het slagperk nog steeds onleesbaar. Het gevolg: de man met de knuppel gaat nadenken, wil bijsturen, stapt uit zijn comfortzone en is bij voorbaat kansloos.

Dustin Pedroia (Boston Red Sox) produceerde één honkslagje in twaalf slagbeurten. Ex­ploeggenoot Raúl Ibáñez (nu Seattle Mariners) ging 2­uit­16. De gerenommeerde knuppel van Álex Ríos (Texas Rangers) 0­uit­16!

De cutter bracht Rivera

indrukwekkende statistieken. Sinds zijn

debuut in 1995 stond hij een fractie meer dan één vrije loop of honkslag per gepitchte inning (WHIP) toe (1,003 om precies te zijn). In perspectief geplaatst: de complete MLB­geschiedenis kent maar twee werpers met meer dan 1000 innings achter hun naam die nóg effectiever waren: Addie Joss (Cleveland Bronchos, 1902­1910, 0,967) en Ed Walsh (Chicago White Sox & Boston Braves, 1904­1917, 0,999). Het gemiddelde WHIP­cijfer is tegenwoordig 1,29. Dat is dus 29 procent hoger dan Rivera’s carrièrecijfer. De beste actieve pitcher qua WHIP na Rivera is op dit

moment Clayton Kershaw van de Los Angeles Dodgers met 1,117.

En zijn playoffstatistieken zijn zo mogelijk nog duizelingwekkender. Wie die cijfers bekijkt en zich verplaatst in het hoofd van de slagman die tegenover Rivera staat, ziet voer voor psychologen. sleep with one eye open gripping your pillow tight Exit, light Enter, night Take my hand

Iedere pitcher, vrijwel iedere honkballer zelfs, kan een nul produceren. Geen pro­ bleem. Een stuk minder werpers kunnen echter de laatste man uitschakelen. En maar héél weinig kunnen dat in de World Series. Houd je vast: Mariano Rivera gaat de geschiedenisboeken in als de enige man die in de laatste wedstrijd van VIER World Series de laatste slagman van de tegenstander terug naar de dugout stuurde (en als de goden gevoel voor drama hebben, komt er in oktober nog een vijfde bij). Ongekend.

Dat Rivera op 43­jarige leeftijd nog steeds door Joe

Girardi gezien wordt als zijn beste reliever, is tekenend.

Hij krijgt in het wisselvallige Yankees­keurkorps regelmatig al in de achtste inning de bal om de meubelen te redden. Rivera neemt de Yankees bij de hand en breekt nog moeiteloos evenveel knuppels als vroeger.

Zijn ploeggenoten zijn de eersten om het te beamen: zonder Rivera hadden wij véél minder wedstrijden gewonnen en minder ringen om onze vingers gehad.

Nog een leuk feitje: in twaalf van de zeventien seizoenen waarin Rivera wedstrijden voor de Yankees in het slot gooide, wist hij zijn leeftijd te overtreffen in saves. Let wel, dit is iets dat steeds moeilijker wordt. Dit jaar pakte hij nummer 44 op 18 september. In vijf jaren waarin hij wat achterbleef, verzamelde hij er 28 (2002), 34 (2006), 30 (2007), 33 (2010) en 5 (2012). Dat laatste getal is zo laag, omdat hij vrijwel het gehele seizoen miste door een blessure die hij opliep bij het vangen van ballen in het verre veld.

We’re off to never­never land

Nog slechts een paar keer zullen we Enter Sandman in Yankee Stadium horen, voordat Rivera zijn handschoen aan de wilgen hangt. Iedere honkbalfan zal echter in de komende decennia bij het horen van Metallica terugdenken aan die onraakbare vissersjongen uit Puerto Caimito. In juli van dit jaar, in Citi Field van stadsrivaal New York Mets, mocht Rivera zijn inning gooien tijdens de All­Star Game. Terwijl Enter Sandman uit de speakers knalde, stond het complete stadion op, inclusief de spelers en de coaches in de twee dugouts. Rivera beantwoordde het minutenlange klaterende applaus nederig: pet op de borst, hand in de lucht. Dikke lagen kippenvel bij alle aanwezigen en alle kijkers voor de buis.

Toen het eindelijk stil was en Mariano Rivera voor de dertiende keer in een All­Star Game de heuvel betrad, werd alles weer normaal. Three men up, three men down.

Rivera is bijna klaar, maar zal ons zeker niet voor altijd verlaten. Wel kan hij nu het leventje leiden waaraan hij zo gehecht is, dat met familie, vrienden en veel eten.

Rivera zal uiteraard met open armen ontvangen worden in het dorp dat collectief profiteert van de prestaties en de rijkdom van één ijzersterke honkballer. In het dorp waar hij een nieuwe kerk bouwde, omdat de oude te klein was. Mariano Rivera’s never­never land is Puerto Caimito, Panama. •

De cutter (of cut­fastball) wordt

omschreven als een pitch die licht breekt naar de handschoenkant van de werper.

Een bal die een beetje tussen de four­ seam fastball (rechte bal) en slider (breaking ball) in zit. De bal lijkt lange tijd op een rechte fastball, maar beweegt op het laatste moment weg van de sweetspot van de knuppel (in het geval van een rechtshandige werper als Rivera beweegt de bal richting de handen van de linkshandige slagman en richting het einde van de knuppel voor de righties).

De movement van de cutter ontstaat vanwege de grip waarmee de pitcher de bal vastheeft vlak voordat hij gooit en de druk die hij met zijn vingertoppen zet.

Die grip (twee naden naar rechts op de bal) en druk wijken erg weinig af van de four­seam fastball, waardoor het voor een slagman lastig is om de pitch te herkennen.

Volgens ESPN Sport Science heeft een slagman bij een bal die rond de 90 mijl per uur geworpen wordt slechts 0,17 seconden de tijd om de spin op een bal te herkennen.

Daardoor zitten ze bij de cutter vaak mis.

sinds 2007 alle pitches van alle werpers traceert en analyseert, gooide Rivera zijn cutter de laatste zes seizoenen gemiddeld nog altijd met 92,27 mijl per uur. Zelfs op zijn 43ste gooit hij de bal harder dan de gemiddelde snelheid.

Rivera

Wat maakt de cutter van Mariano zo speciaal? Niet alleen de snelheid. Het is vooral de zogenaamde late movement.

Omdat de bal om een schuine as zo’n 1600 omwentelingen per minuut (RPM) maakt, ontstaat er een verschil in luchtdruk rondom de bal. De bal kiest de weg van de minste tegenstand en beweegt in de richting van het lagedrukvlak. De cutter van Rivera maakt die beweging pas in de laatste drie meter voordat de bal de

De gemiddelde cutter is dus

een lastige pitch om te slaan, juist vanwege de late beweging.

Over het algemeen is het resultaat niet veel beter dan een popup, een zachte grondbal of een gebroken knuppel. Als dit al het effect is van de gemiddelde cutter, dan kun je je vast wel indenken hoe de beste cutter ooit slagmensen al sinds 1995 domineert.

Werpers als Roy Halladay, Dan Haren, James Shields en Andy Pettitte hebben succes met de pitch, maar niemand zoveel als Mariano Rivera.

De gemiddelde cutter wordt met 88,6 mijl per uur van de heuvel richting de thuisplaat gegooid. In zijn hoogtijdagen gooide Rivera de pitch rond de 95 mijl per uur. Volgens Brooks Baseball, dat

thuisplaat bereikt.

Volgens Brooks Baseball bewoog de bal

in die laatste drie meter gemiddeld 7.15 inches (op de linkshandige slagman af) ofwel 18,2 centimeter. Voeg daarbij een neerwaartse beweging van gemiddeld vijf centimeter en je hebt een bijna niet te raken pitch.

Rivera gebruikte deze pitch dan ook vrijwel altijd. Tegen lefties 99 procent in

van de gevallen (bron: Brooks) en tegen righties in tachtig procent, hoewel hij met twee slag toch weer negentig procent van de tijd op zijn cutter vertrouwde. Van zijn cut­ ters werd slechts zeventien procent het veld in gebracht. Tien procent van zijn cutters werd volledig gemist, 21,5 procent in fout gebied geslagen en de cutters die in het veld gebracht werden, zijn onderverdeeld in grond­ ballen (47%), line drives (17%), hoge ballen (23%), popups (11%) en homeruns (2%).

Het slaggemiddelde van slagmensen op de cutter van Rivera? .193. En dit zijn nog maar cijfers van de laatste zes seizoenen, want sindsdien wordt er pas met deze statistieken (Pitch f/x) gewerkt. Zijn cutter was in de jaren hiervoor zeer waarschijnlijk nóg effectiever en nóg dominanter.

Krak

Het geluid van een bal die een houten knuppel op de sweetspot raakt, wordt ook wel de crack of the bat genoemd. In het geval van Rivera kunnen we het beter hebben over de crack IN the bat. Zelden zal er iemand in het honkbal zo veel knuppels gebroken hebben als de closer van de New York Yankees. Exacte cijfers zijn er niet, maar het loopt ongetwijfeld in de honderden. Het was voor de Minnesota Twins een reden hem bij zijn afscheidstour een schommelstoel gemaakt van gebroken knuppels aan te bieden.

We kennen in de MLB de fastballs van Nolan Ryan en tegenwoordig Aroldis Chapman, de changeup van Félix Hernández, de curveball van Sandy Koufax en de knuckleball van Phil Niekro, maar geen van deze mannen was zo dominant met één pitch als Rivera met zijn cutter.

Met recht de meest domi­ nante pitch ooit. •

Sinds 2007 vindt er jaarlijks een spectaculaire American football­ wedstrijd uit de immens populaire Amerikaanse competitie NFL plaats in Londen. In samenwerking met KRAS.NL geeft Sport­Amerika de komende weken twee keer twee tickets weg voor de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en de Jacksonville Jaguars op Wembley (27 oktober). Naast kaartjes voor de wedstrijd zit er ook één overnachting bij de prijs inbegrepen.

KRAS.NL biedt eigen vervoersreizen vanaf €269 per persoon aan waarbij één of twee overnachtingen en een toegangskaart voor één van de wed­ strijden zijn inbegrepen. Boek nu uw reis en beleef van dichtbij het beste American football ter wereld en het spektakel rondom de wedstrijd in de wereldstad Londen.

Wil je de verliezend finalist van de Super Bowl live in actie zien in het legendarische Wembley? Vind dan een originele manier om SportAmeri­ ka.nl onder de aandacht te brengen. Dat kan door een campagne op social media op poten te zetten, met een vliegtuig SportAmerika.nl in de lucht te schrijven, een evenement te organiseren waarbij je SportAmerika.nl èn natuurlijk Amerikaanse sporten promoot of iets anders origineels.

Laat weten wat jij over hebt om Colin Kaepernick en Maurice Jones­Drew in actie te zien en stuur je resultaat naar info@sportamerika.nl en de twee beste inzendingen verdienen tickets voor de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en Jacksonville Jaguars. Deelnemers hebben tot en met 30 september om hun inzending in te leveren.

Mo’s Major League debuut 23 mei 1995, Angel Stadium, Anaheim

Wij kennen Rivera als closer en waar­

schijnlijk de beste reliever aller tijden.

Zijn debuut was allerminst een indicatie voor het succes dat later zou volgen. In het seizoen waarin ook zijn neef Ruben bij de Yankees debuteerde kwam Mo vooral in actie als starter. Zijn debuut duurde niet langer dan 3.1 inning. Hij kreeg daarin acht honkslagen tegen, waar­ op vijf punten scoorden. Wel gooide hij in zijn debuut al vijf keer drie slag. Zijn beste Mo’s eerste save start kwam op 4 juli van dat 17 mei 1996, Yankee Stadium, New York jaar, toen hij in acht innings tegen de White Sox liefst elf n 1996 werd Rivera fulltime reliever en keer drie slag gooide en geen was hij in eerste instantie nog de punten tegenkreeg. setupman voor closer John Wetteland.

Dit jaar zagen we de eerste glimp van de man die de league later met zijn cutter Mo's bijzondere wedstrijd zou domineren. Op 17 mei kreeg 28 juni 2009, Citi Field, New York Wetteland een dagje vrij en mocht Rivera het proberen. Hij had acht pitches nodig n zijn negentienjarige loopbaan kreeg Rivera slechts zes slagbeurten, drie voor een inning waarin hij een honkslag tegen kreeg, een keer drie slag gooide en daarvan kwamen in multi­inningop­ een dubbelspel achter zich gedraaid zag tredens in de World Series. Nooit sloeg de Panamees een honkslag, maar op deze worden. Het was de eerste combinatie van een overwinning voor Andy Pettitte dag beleefde hij wel zijn beste at bat. Op en een save voor Mariano Rivera. Op dit het werpen van Mets closer Francisco moment staan zij op 83, meer dan welke Rodriguez wist hij met de honken vol combinatie dan ook. vrije loop en een punt uit het vuur te slepen. Het eerste binnengeslagen punt uit zijn loopbaan was een feit, en om de Mo’s eerste ring als closer wedstrijd nog specialer te maken, pakte 21 oktober 1998, Qualcomm Stadium, San Diego hij in de tweede helft van de wedstrijd zijn vijfhonderdste save. Hij was na n 1996 pakte Rivera zijn eerste ring, Trevor Hoffman pas de tweede closer toen nog als setupman. In 1997 kreeg hij met 500 saves. als closer een beslissende home run tegen in de ALCS, maar in 1998 nam hij revanche. Hij kreeg gedurende het gehele naseizoen geen enkel punt tegen en in de World Series pakte hij drie saves. In de beslissende vierde wedstrijd kwam hij er in de achtste inning op ondanks het feit dat zijn spot in de lineup in de negende inning als eerste aan slag kwam. Hij ontsnapte met drie lopers op de honken en stond in de negende inning alleen honkslag toe aan zijn neef Ruben.

I

I

I

Mo’s World Series MVP Award

Mo’s Subway Series Succes

meeste saves had in de MLB en voor de tweede keer American League All­Star was, werd zijn seizoen bekroond in de World Series. Tegen de Braves pakte hij de save in Game 1, de overwinning in Game 3 met twee sterke innings en de belangrijke save in Game 4. Opnieuw een sweep, opnieuw een titel voor de Yankees, en een titel met extra glans voor Rivera dankzij zijn verkiezing als World Series MVP. Bij het maken van de voorlaatste nul brak hij drie keer in één slagbeurt de knuppel van Ryan Klesko.

uiteraard stond Rivera op de heuvel tijdens de laatste nul. Met twee uit, een loper op drie en Mike Piazza aan slag bij een 4­2 voorsprong. Spannender dan dat wordt het niet, maar fans van de Yankees waren niet bang, want Mo stond op de heuvel. Een vangbal voor midvelder Bernie Williams bracht een einde aan de wedstrijd. De derde titel op rij, de vierde in vijf jaar. Samen met zijn vriend Derek Jeter was Rivera het gezicht van het team dat in die jaren de MLB compleet domineerde.

27 oktober 1999, Yankee Stadium, New York

In het jaar dat hij voor het eerst de

26 oktober 2000, Shea Stadium, New York

Een nieuwe titel voor de Yankees en

Mo's mooiste win

Mo's laatste ring

In 2001 liep het schitterende playoffrecord van Rivera een behoorlijke deuk op. In Game 7 van de beladen World Series tegen de Diamondbacks pakte hij zijn tweede blown save in het naseizoen en zijn eerste verlies. Twee jaar later volgde zijn mooiste overwinning. In een zinderende Game 7 van de ALCS tegen Red Sox gooide Rivera drie shutout innings (9, 10 en 11) voordat Aaron Boone zijn legendarische walkoff homerun sloeg. Terwijl alle Yankees rond de thuisplaat met Boone stonden te juichen, lag Rivera huilend van blijdschap in zijn eentje op de heuvel.

Het lijkt inmiddels wel de zwanenzang geweest te zijn van de gouden generatie van de Yankees. Andy Pettitte, Jorge Posada en natuurlijk Derek Jeter en Mariano Rivera speelden allen nog een belangrijke rol bij het binnenhalen van de 27e titel van de New York Yankees. Deze World Series begonnen met de klanken van Empire State of Mind van Jay足Z en Alicia Keys en eindigde met Enter Sandman van Metallica. Het lied dat elke opkomst van Rivera begeleidt, klonk uiteraard opnieuw in de negende inning van de beslissende wedstrijd, want niemand minder dan Mariano Rivera stond op de heuvel voor de laatste uit van de World Series.

16 oktober 2003, Yankee Stadium, New York

4 november 2009, Yankee Stadium, New York

Mo sluit The House that Ruth built 21 september 2008, Yankee Stadium, New York

Het stadion dat het thuis was van

legendarische Yankees als Babe Ruth, Lou Gehrig, Joe DiMaggio, Mickey Mantle, Yogi Berra, Reggie Jackson en Derek Jeter kon natuurlijk maar door één iemand symbolisch afgesloten worden: Mariano Rivera. De closer mocht, ondanks een ruime voorsprong, de negende inning gooien. Zo kwam er toch nog een mooi einde aan het enige seizoen tot nu toe waarin hij met de Yankees de playoffs miste. Zelf besloot hij na afloop een bakje te vullen met gravel van de heuvel waarop hij zoveel succes kende.

Mo's All­Time Record

19 september 2011, Yankee Stadium, New York

Twee dagen eerder evenaarde hij in

Toronto het record van Trevor Hoffman met zijn 601ste save en terug in Yankee Stadium, kreeg hij in de eerstvolgende wedstrijd de kans om de absolute alleen­ heerser te worden. Een stat die zijn grootheid overigens lang niet genoeg eer aan doet, maar helaas wel de stat aan de hand waarvan closers beoordeeld worden.

Tegen de Twins gooide hij een perfecte negende inning en zo pakte hij het record.

De beste closer aller tijden had nu ook de meeste saves. Hij kreeg een indrukwekkende staande ovatie, terwijl hij alleen op het veld (op de heuvel) stond. Hij zal zijn loopbaan eindigen met ruim 650 saves, een record dat waarschijnlijk heel lang (zoniet voor altijd) zal blijven staan. •

Playoffs

• In het naseizoen is Mariano Rivera op zijn best. De Panamees heeft hierin een ongekend verdiende puntengemiddelde (ERA) van 0.70, acht overwinningen tegenover één nederlaag en een totaal van, hoe kan het ook anders, 42 saves.

• Met die 42 saves heeft Mo de meeste allertijden in de playoffs. Brad Lidge en Dennis Eckersley volgen hem met respectievelijk achttien en vijftien saves.

• Ook zijn ERA van 0.70 is een absoluut record. Van alle andere spelers die minstens vijftig innings in het naseizoen gooiden, wist alleen Sandy Koufax zijn ERA onder 1.00 te houden (0.95).

Tegenstanders

• Van alle slagmensen die minstens tien keer tegenover Mo kwamen te staan, zal Edgar Martínez cijfermatig de beste herinneringen aan de closer hebben. De voormalig derde honkman van de Seattle Mariners kwam 23 keer aan slag met Rivera op de heuvel en kwam tot elf honkslagen (slaggemiddelde van .579), twee homeruns, zes binnengeslagen punten en drie vrije lopen.

• Daarentegen zal Ray Durham nog weleens badend in 't zweet wakker worden. In 26 slagbeurten kwam de voormalige tweede honkman van onder meer de Chicago White Sox en San Francisco Giants tot geen enkele hit.

• Rivera kreeg tijdens zijn carrière nooit meer dan twee homeruns tegen van één en dezelfde speler. Alleen Rafael Palmeiro, Edgar Martínez, Aubrey Huff, Evan Longoria en Miguel Cabrera wisten twee keer een pitch van Mo het veld uit te slaan. Opmerkelijk hierbij is dat Cabrera dit beide keren in 2013 deed. Hij is de enige speler die twee homeruns in dezelfde serie tegen de closer sloeg.

Saves

• Dit seizoen behaalde Mo voor de negende keer min­ stens veertig saves in een seizoen, waarmee hij collega­ closerlegende Trevor Hoffman evenaart. Wat betreft seizoenen met minstens dertig saves legde Rivera dit seizoen beslag op de eerste plek. Met vijftien stuks heeft hij er nu eentje meer dan Hoffman.

• Rivera is de enige closer die voor veertig of meer saves tekende terwijl hij zelf de veertig was gepasseerd. Hij deed dat niet alleen dit seizoen; in 2011 zorgde hij op zijn 41ste voor 44 saves.

• Rivera behaalde tot op heden 651 saves, waarmee hij het absolute record in handen heeft. Trevor Hoffman

kwam tot 601 en nummer drie, Lee Smith, tot 478. De op één na beste nog actieve closer is Joe Nathan van de Texas Rangers, met 337 saves.

Foutjes

• Mo gooide in zijn negentienjarige loopbaan slechts dertien wilde worpen. Zijn laatste wilde worp dateert alweer van 2011 en in zijn laatste tien seizoenen gooide hij er slechts vier.

• Mo maakte in zijn negentienjarige carrière slechts zes veldfouten. Zijn laatste beging hij in het seizoen 2004.

• Rivera verspeelde dit seizoen zeven save­mogelijkheden, waarvan voor het eerst in zijn carrière drie op een rij. Alleen in 1997, zijn eerste jaar als fulltime closer, had hij er meer (9, in 2001 ook 7). In totaal staat de closer nu op tachtig blown saves.

ERA(+)

• Voor een ERA van 2.30 over een heel seizoen zouden veel closers tekenen, maar voor Mariano is dat zijn op één na hoogste cijfer sinds 2002 (in 2007 noteerde hij 3.15). Het gemiddelde in zijn carrière ligt op 2.22.

• De ERA+ (een aangepast ERA op basis van het stadion en de league van de pitcher) van Rivera staat op eenzame hoogte. Een ERA+ van 100 is het gemiddelde en een score hierboven betekent dat de pitcher beter dan gemiddeld presteert. Mo’s gemiddelde score over zijn loopbaan is 204 en er is geen pitcher in de geschiedenis van de MLB (met meer dan duizend gegooide innings) die hierbij in de buurt komt. De nummers twee (Pedro Martínez, 154) en drie (Jim Devlin, 151) volgen op gepaste afstand.

• Rivera kende twaalf seizoenen waarin hij minstens zestig innings gooide en een ERA+ van meer dan 200 had. Pedro Martínez en Joe Nathan volgen met vijf seizoenen.

Aan slag

• Rivera kwam in al die jaren tot bijzonder weinig slagbeurten, wat niet heel vreemd is voor een closer uit de American League. In totaal sloeg hij vier keer, waarin hij geen honkslag kon bewerkstelligen maar wel

tot een binnengeslagen punt kwam. Dit gebeurde in 2009 toen hij in de wedstrijd tegen de New York Mets op het werpen van Francisco Rodriguez een vrije loop versierde met alle honken bezet.

Algemeen

• Mo behaalde vier keer de top­drie in de verkiezing om de AL Cy Young Award. Hij won deze prestigieuze titel nooit, werd in 2005 tweede achter Bartolo Colón.

• Mariano Rivera startte zijn carrière als startende werper en in 1995 begon hij tien wedstrijden voor de Yankees. Hij was hier op zijn zachtst gezegd niet op zijn plek en met een 3­3 record en een ERA van 5.94 verhuisde de club hem naar de bullpen. Rivera kende dat seizoen overigens één geweldige wedstrijd als starter: tegen de Chicago White Sox stond hij in acht innings geen punten toe en gooide hij elf keer drie slag.

• Rivera is de laatste speler in de Majors die het legendarische nummer 42 zal dragen. Dit rugnummer werd in 1997 uit de roulatie gehaald ter ere van Jackie Robinson en Mo is de enige overgebleven speler dit toen al dit nummer droeg en het dus mocht blijven dragen.

Prijzenkast

• 5x World Series­kampioen (1996, 1998­2000, 2009) • World Series MVP (1999) • 13x AL All­Star (1997, 1999­2002, 2004­2006, 2008­2011, 2013) • All­Star Game MVP (2013) • 3x MLB saves leader (1999, 2001, 2004) •

Cijfers t/m 17­9­2013

Einde van een tijdperk

Met het afscheid van Mariano Rivera

eindigt er een tijdperk in New York. De beste reliever aller tijden vormde samen met zijn vriend Derek Jeter het gezicht van de New York Yankees. De manier waarop er van Rivera afscheid genomen wordt, is hartverwarmend en er gaan zelfs stemmen op om River Avenue, de straat die langs Yankee Stadium loopt, om te dopen tot Rivera Avenue.

Allemaal schitterend, maar ondertussen denk ik aan de Yankees, mijn favoriete team. Hoe moet het nu verder? Rivera stopt, Bernie Williams, Paul O’Neill, Tino Martinez en Jorge Posada zijn al een tijdje geleden gestopt, Andy Pettitte hangt zijn handschoen aan de wilgen en Derek Jeter heeft ook niet de eeuwige jeugd. Van de jeugd die hen op had moeten volgen is alleen Robinson Canó geslaagd. Phil Hughes, Joba Chamber­ lain, Curtis Granderson en zelfs Hiroki Kuroda zijn na dit seizoen free agent.

Alex Rodríguez mist waarschijnlijk het hele seizoen volgend jaar en wat blijft er dan nog over?

Slechts twee keer in de 19 seizoenen van

Rivera werden de playoffs niet bereikt: in 2008 en helaas ook in zijn laatste seizoen. Hoewel hij natuurlijk niet de belangrijkste reden was voor het bereiken van al deze naseizoenen, is zijn afscheid voor mij wel een teken van een nieuwe periode voor de Yankees. Er zal iets moeten veranderen. Ik durf het bijna niet te zeggen... Maar de Yankees hebben een Red Sox­achtige renovatie nodig.

Hopelijk zullen zij dan weer terugkeren aan de top, waar ze thuishoren! •

Seb Visser.

Gracias Mo!

Studio Sport op zondagavond is heilig. Mijn hele leven al. En dat is zeker niet

minder geworden sinds ik commentator ben bij het programma waarmee ik opgroeide. Na een wedstrijddag rijd ik naar huis en het zit er pas echt op als collega Tom Egbers tegen acht uur de stand en topscorers heeft voorgedragen. Ondertussen staat er pizza en een corona op tafel. Bijna niets komt tussen mij en zondagavond zeven uur. Deze week was echter een bijzondere uitzondering.

Op de terugweg van Feyenoord­FC Utrecht sprak ik collega Frank Snoeks. Hij is een echte New York Yankees fan en geregeld gaan er berichten over en weer als mijn Giants of zijn Yankees weer eens verliezen. We jagen elkaar op de kast, meestal delf ik het onderspit aangezien Frank een creatief meesterbrein is. Afgelopen zondag had Frank nog hoop dat de Yankees de playoffs zouden halen. Hij reageerde dan ook een beetje geschrokken toen ik hem vertelde dat voor de wedstrijd tegen de Giants Metallica waarschijnlijk live in Yankee Stadium een wandeling naar de heuvel van Mariano Rivera zou begeleiden. Is het wel verstandig om dat voor een duel te doen dat gewonnen moet worden?? Het tekent natuurlijk de echte supporter. De hunkering naar succes, zelfs tegen beter weten in na een eigenlijk hopeloos seizoen.

Een paar minuten voordat Studio Sport zou openen met de topper PSV­Ajax zapte

ik naar Yankee Stadium. In beeld een zonnig New York en een stampvol stadion. De huidige accommodatie werd in 2009 geopend en de emoties van de fans die in dat voorgaande seizoen afscheid moesten nemen van het oude stadion staan in mijn geheugen gegrift. Kijk maar naar de documentaire The House of Steinbrenner. Nu stond er een ander vaarwel op de agenda: dat van Mariano Rivera.

Eigenlijk is Mariano nog een pilaar van het oude Yankee Stadium. Ondanks het feit dat hij zijn vijfde en laatste World Series titel won in het eerste seizoen van het nieuwe onderkomen (2009). Hij voelt zelfs als één van de laatste der Mohikanen.

Veel huidige fans van de Yankees hunkeren naar de tijden van eind jaren ‘90. Nu Rivera afscheid neemt, verdwijnt iets tastbaars uit die periode. Er vervaagt weer wat van hetgeen ooit onverslaanbaar was.

Afscheid nemen bestaat niet, maar afgelopen zondag wel degelijk. Mijn vrouw en ik keken en kropen tegen elkaar aan. We zagen de dochter en vrouw van Jackie Robinson aan de armen van Mariano door Monument Park wandelen alsof het de hemel op aarde was. De toeschouwers in het stadion veranderden in engelen. De duivelse klanken van Metallica, dat naar New York was afgereisd om de opkomstmuziek van Mariano live te spelen, versterkten de ambiance. De pitchersheuvel was de denkbeeldige hemelpoort en de eenzame tocht van Rivera over het veld was er één die werd gedragen door miljoenen honkballiefhebbers.

Ik huilde. Mijn vrouw brak. We dronken Corona en aten pizza. En vergaten voor één keer Studio Sport. Mariano Rivera is nu ook uniek in ons leven. Want dit ga ik nooit meer vergeten. Gracias Mo! •

Wat kreeg Fanny Blankers­Koen nadat zij vier keer goud had gewonnen op de Olympische Spelen van 1948 in London?

Een fiets. Van haar buurtgenoten in Amsterdam. De vliegende huisvrouw had nu wel genoeg gelopen, vonden zij.

Hoewel de tijden niet met elkaar te vergelijken zijn, pakken ze het in Amerika wat grootser aan als het om sporthelden gaat. Zo kreeg Cal Ripken Jr. een afscheidstour, evenals Chipper Jones van de Atlanta Braves afgelopen seizoen. Zelfs Michael Jordan, de beste basketballer aller tijden, kende in zijn laatste NBA­seizoen namens de Washington Wizards een afscheidstour. Eén van zijn cadeaus: een motor van de Atlanta Hawks.

En nadat Mariano Rivera aan het begin

van dit seizoen bekendmaakte dat dit jaar zijn laatste zou zijn, staan de opponenten van de Yankees in de rij om de closer met de meeste saves ooit te bedanken. Zo schonken de Oakland Athletics een bedrag van 10.042 dollar aan de Mariano Rivera Foundation, die de minder bevoorrechte kinderen in Amerika en Panama kansen geeft. De 42 dollar bovenop het bedrag is een knipoog naar het rugnummer van de 43­jarige closer.

Chair of Broken Dreams

Naast de vele chèques ontvangt Rivera in elk stadion een symbolisch cadeau. Een hengel van de Los Angeles Dodgers (wie weet komt het van pas tijdens zijn pensioen), fietsen van de San Diego Padres voor hem en zijn familie, een surfboard van de Oakland A’s. De Tampa Bay Rays maakten er echt werk van en gaven Rivera een zandsculptuur met zijn afbeelding erop en de tekst ‘Enter Sandman’, een verwijzing naar zijn opkomstmuziek van de band Metallica. De vraag is alleen hoe hij de zandsculptuur mee naar huis heeft kunnen nemen?

Rivera: “Alle cadeaus zijn geweldig, maar om deze moest ik het meest lachen.” De Minnesota Twins bedankten Rivera met een schommelstoel gemaakt van gebroken honk­balknuppels. The Chair of Broken

Hij heeft in zijn carrière aardig wat Louisville Sluggers aan barrels gegooid met de cutter, zo ook die van Twins’ catcher Joe Mauer, wiens broken bat verwerkt is in de schommelstoel.

Eén ding gaat Twins GM Terry Ryan niet

missen aan Rivera. “Hoe hij gehakt maakt van onze slagploeg”, zegt hij met een lach.

De Yankees riepen de Twins vier keer een halt toe in de playoffs (2003, 2004, 2009 en 2010) en Rivera gaf in die twaalf naseizoenswedstrijden geen enkele run op.

Teruggeven

Hoewel Rivera in het middelpunt staat tij­ dens de tour, grijpt hij de mogelijkheid met beide handen aan om aandacht te schenken aan de mensen die bij hun teams achter de schermen werken. “Ik wilde zeker ‘bedankt’ zeggen tegen de stille krachten die nooit op de voorgrond staan. Met hen tijd doorbren­ gen vind ik belangrijk”, betoogde Rivera.

Larry Rothschild, werperscoach van de Yan­ kees: “Dit geeft aan wat voor persoon Rivera is en hoe hij in het leven staat. Het is uniek.”

Ook bezocht hij in Kansas City een familie

die een tragisch ongeluk verwerkt. De moeder en twee kinderen raakten gewond en een derde kind kwam om het leven. In Oakland verkleedde Rivera zich als een pizzabezorger en bracht hij maaltijd naar een vrouw die al 25 jaar werkt in de postkamer van de A’s.

In Tampa Bay ontmoette hij patiënten van het James A. Haley ziekenhuis voor oorlogs­ veteranen. Rivera organiseerde de bijeen­ komst zelf en beantwoordde één voor één de vragen van de veteranen. Onder hen de 93­ jarige Edward Tomassine, die vocht in de Tweede Wereldoorlog, en een vrouw van een zoon die blind werd aan het front.

Rivera: “Wij gaan het veld op om te spelen. Zij gaan het veld op om ons te verdedigen, ze zetten hun leven voor ons op het spel. Ik ga hier niet weg voordat ik ze kan bedanken.”

“Rivera ontmoeten is een droom die

uitkomt”, zei veteraan Manny Fernandez, die opgroeide in New York. “Hij is een geweldige pitcher, maar nog een veel groter persoon.” •

Levensles

“Hoe maakt u het, mevrouw?”

“Uitstekend! Maar wie bent u?”

Met de camera’s van ESPN in zijn nek maakt ’s werelds beste reliever al handenschuddend een rondje door een New Yorks restaurant met klandizie van allerlei pluimage. Eerbied alom, totdat hij een bejaarde dame aan een tafeltje achterin het restaurant visiteert.

Rivera reageert niet verrast, uit het veld geslagen of zelfs beledigd, zoals andere supersterren wellicht wel zouden hebben gedaan. Nee, zijn reactie is volkomen naturel: “Mevrouw, mijn naam is Mariano Rivera.”

Wat een tekenend beeld! De documentaire­ makers van ESPN, die een brug wilden slaan tussen zijn geboortegrond in Panama en zijn leven als superster in New York, hadden zich geen veelzeggender beeld kunnen wensen. De vanzelfsprekendheid waarmee Rivera accep­ teerde dat lang niet iedereen hem zomaar op straat herkent. Ook hij is maar gewoon een honkballer van eenvoudige komaf, één van de zeven miljard mensen van vlees en bloed.

Dat de bejaarde vrouw vervolgens haar

hand voor haar mond sloeg en duidelijk wél uit het veld geslagen was toen ze zich realiseerde wie daar voor haar neus stond, is al even zo indrukwekkend. Zijn prestaties op het veld zijn namelijk wel wijd en zijd bekend.

Die spreken voor zich.

Wat mij betreft bekijkt iedere nieuwkomer, in welke sport dan ook, deze korte scene met extra aandacht. Rivera biedt de helden van de toekomst een onmisbare levensles met zijn bescheidenheid buiten de lijnen, en zijn schier onoverwinnelijke instelling erbinnen.

Een modelsportman zwaait af. •

Kasper Dijk.

Missen

“Er is geen team in de wereld waar ik

een grotere hekel heb dan de New York Yankees. De Evil Empire heeft mijn Boston Red Sox door de jaren heen te veel pijn gedaan om ze ook maar iets te gunnen.”

Zo introduceerde ik ruim een half jaar geleden een column in dit magazine. In de tussentijd is daar geen verandering in geko­ men. Over Rivera kan ik echter niets negatiefs zeggen. Ik kan het niet.

Rivera is de personificatie van topsport. Hij weet als geen ander hoe je een sport­ lichaam fit moet houden, hoe je jarenlang op het hoogste niveau moet presteren, dat je buiten de sport ook een maatschappelijke functie hebt en dat je, ondanks onmetelijk succes, nederig en 'gewoon' kunt blijven.

Het wordt geen jaar waarin Mo voor de laatste keer op het hoogste niveau, de World Series, zal uitkomen. De Yankees zijn de Yankees niet meer. Blessures van topspelers zorgden er voor dat de Bronx Bombers nooit echt om de prijzen mee konden doen.

Rivera's pensioen komt eigenlijk een jaar te laat. Vorig jaar waren de Yankees nog wel sterk, alleen kostte een onfortuinlijk ongeluk Rivera zijn kniebanden en daarmee zijn jaar.

Dit jaar laat hij opnieuw zien hoe goed hij op deze leeftijd nog is, na een zware blessure nota bene.

Ik kan niets negatiefs zeggen over Rivera.

First ballot Hall of Famer. Ik ga je missen, Mo. •

Lennart Beishuizen.