บทเทศน์ปี C
273
ถ้าจะพูดกันตามประสามนุษย์ ในปัจจุบัน แม้แต่ศาลยุติธรรมของชนชาติ ที่ไม่ใช่คริสตชนก็ยังประณาม “การไม่ให้ความช่วยเหลือบุคคลที่ตกอยู่ ในอันตราย” ... แต่เมื่อมองจากมุมของคนเหล่านี้ เขาทำถูกต้องแล้ว ตาม ความคิดและธรรมบัญญัติของชาวยิว พวกเขาคิดว่าเป็นหน้าที่ของเขา ที่จะไม่ “สัมผัสกับเลือด” เพื่อรักษาตนเองให้ปราศจากมลทินเพื่อจะ ประกอบพิธีกรรมในพระวิหารได้ ... เช่นเดียวกับในชีวิตของเราเอง ที่ บางครั้งเราหาข้อแก้ตัวที่จะไม่ช่วยเหลือบุคคลที่กำลังต้องการความ ช่วยเหลือ ... โดยยกข้ออ้างต่างๆ... พระเยซูเจ้าทรงเลือกบุคคลสองประเภทนี้เป็นตัวอย่างเพื่อเน้น ย้ำความจริงอันเป็นแก่นแท้จากพระคัมภีร์ (ฮชย 6:6) ซึ่งพระองค์ทรง อ้างถึงสองครั้งเพื่อแก้ข้อกล่าวหาว่าพระองค์ไม่ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติ กล่าวคือ บัญญัติว่าด้วยความรักต่อเพื่อนมนุษย์สำคัญกว่า (มธ 9:13, 12:7, 23:23) การตอกย้ำเช่นนี้มีนัยสำคัญ พระเจ้าทรงสนใจว่าเรา แสดงความเมตตากรุณาของเราด้วยการรับใช้พี่น้องชายหญิงที่เราพบ เห็นในชีวิตประจำวันอย่างไร มากกว่าทรงสนใจ “พิธี” นมัสการพระเจ้า และการสวดภาวนาของเรา ... เราไม่ได้รับใช้พระเจ้าในพระวิหาร เว้น แต่ว่าเรารับใช้พระองค์ตามถนนหนทางก่อน... ข้ า พเจ้ า เป็ น คริ ส ตชนที่ ป ฏิ บั ติ ต ามบทบั ญ ญั ติ อ ย่ า งแท้ จ ริ ง หรือเปล่า ... ข้าพเจ้าทำให้คำว่า “ปฏิบัติตามบทบัญญัติ” นี้มีความหมาย อย่างไร ข้าพเจ้าปฏิบัติความเมตตากรุณา ใส่ใจผู้อื่น รับใช้ผู้อื่นหรือเปล่า ... แต่ชาวสะมาเรียผู้หนึ่งเดินทางผ่านมาใกล้ๆ เห็นเขาก็รู้สึกสงสาร จึง เดินเข้าไปหา เทน้ำมันและเหล้าองุ่นลงบนบาดแผล แล้วพันผ้าให้ นำเขาขึ้นหลังสัตว์ของตน พาไปถึงโรงแรมแห่งหนึ่งและช่วยดูแลเขา