Yeni Amerikan Yüzyılı Projesi Raporu
melken, bölgede Amerikan kara kuvvetlerinin ve karada konuşlandırılmış hava kuvvetlerinin artan varlığı, deniz kuvvetleri bölgedeki ABD askeri varlığını ezici yükünü taşırken, 1980’lerden itibaren göze çarpan bir değişim göstermektedir. Deniz Kuvvetlerinin Körfez ve bölgedeki operasyonlarda önemli bir ortak olarak kalacak olmasına rağmen, yük, artık diğer sınıflarla daha eşit olarak paylaştırılabilir. Önceki bölümde tarif edilen kuvvet durumuna göre gelecekteki Amerikan politikası halen bölgede veya civarında bulunan kuvvetleri çoğaltmalıdır. Bununla birlikte, mevcut ABD Deniz Kuvvetlerinin kuvvet yapısı ve özel olarak uçak gemisi savaş grubu yapısı mevcut Körfez operasyonlarının ihtiyaçları tarafından yönlendirildiğinden ötürü Körfez’deki deniz kuvvetlerine azalan vurgu Deniz Kuvvetlerinin tüm yapısı üzerinde etkisi olacaktır. Bundan ötürü, ABD Deniz Kuvvetleri operasyonlarına vurgu gittikçe Doğu Asya’ya doğru kayacaktır. Bu yalnızca burasının Amerikan stratejisinin tamamı ve Amerikan üstünlüğünün korunması bakımından artan öneme sahip bir harekat sahası olmasından değil, aynı zamanda deniz kuvvetlerinin en büyük katkıyı yapabileceği harekat sahası olmasından ötürü de böyledir. Yukarıda birkaç kez vurgulandığı gibi Birleşik Devletler, Güneydoğu Asya’da, bölgede, kendini belki Filipinler’de, Avustralya’da veya her ikisinde de uzun vadeli, yarı kalıcı demirleme limanıyla ortaya koyan, daha güçlü bir deniz kuvvetleri varlığını oluşturmayı – veya yeniden oluşturmayı- hedeflemelidir. Gelecek on yılda bu varlık kabaca, Japonya’da konuşlandırılmış deniz kuvvetlerine (Kitty Hawk uçak gemisi savaş grubu ve Belleau Wood deniz amfibi hazır grubu etrafında konuşlandırılmış 17 gemi) eşit hale getirilmelidir. En uygunu, bu ileri konuşlandırılmış kuvvetlerin, hem Japonya’da hem de nihayetinde Güneydoğu Asya’da, ek yüzey muharipleriyle arttırılmasıdır. Aslında, şu anda Birleşik Devletlerin Batı Kıyısında konuşlandırılmış uçak gemisi savaş gruplarından biri Doğu Asya harekat sahasına kaydırılmalıdır. Dönüşümlü deniz kuvvetleri, yukarıda belirtildiği gibi, ABD Deniz Kuvvetlerinin büyük kısmını oluşturmaktadır; mevcut filonun büyüklüğü, bölge kurmay başkanlarının, 1997 Dört Yıllık Savunma Gözden Geçirmesinde belirlendiği şekliyle, mevcut ihtiyaçları tarafından dikte edilmektedir. Ve Deniz Kuvvetleri ve Savunma Bakanlığı varlığı esas olarak uçak gemisi savaş grubu olarak tanımlamaktadır. Şu anda yaklaşık üç uçak gemisini konuşlandırılmış tutma ihtiyacı onbir uçak gemilik (artı bir
40
eğitim uçak gemisi) tüm yapıya denk gelmektedir. Gerçekte, Deniz Kuvvetleri Japonya’da üslenmiş kuvvetleri denizde olmadığında bile “görevli” saydığından ötürü yapının konuşlandırılmış kuvvetlere oranı fiilen daha yüksektir. Dahası, transit zamanlarından ve diğer etkenlerden dolayı Basra Körfezi’nde konuşlandırılmış uçak gemisi oranı yaklaşık beşte birdir. Uçak gemileri ve deniz amfibi gruplarının bileşiminin komutanlara eşsiz ve yüksek kapasiteli bir seçenekler dizisi sunmasına rağmen, Deniz Kuvvetlerinin herşeye uygun tek boyut yaklaşımının şu anda ABD kuvvetleri tarafından varsayılan her beklenmedik duruma veya üstlenilen her göreve uygun olduğu o kadar da kesin değildir. En başta, barış zamanında uçak gemilerine duyulan ihtiyaç, “bayrak gösterme” görevleri yeniden değerlendirilerek azaltılmalıdır. Deniz Kuvvetleri, yukarıda alıntılandığı gibi, Amerikanın müttefiklerine güven vermek ve potansiyel hasımlarının gözünü korkutmak için “sahnede bulunma meselelerini” ileri sürmekte haklıdır. Ancak Amerikanın, özellikle Avrupa ve Bara Körfezi’ndeki –veya Kore’deki- stratejik çıkarları daha iyi anlaşıldığında ve kalıcı olması için, kuvvetleri kıyılarda konuşlandırma kabiliyeti deniz kuvvetlerinin hazır bulunma ihtiyacını dengeler. Daha önemlisi, uçak gemilerinin savaştaki rolü kesinlikle değişmektedir. Uçak gemisi uçakları deniz operasyonlarında hala büyük bir oynamakla birlikte, bu rol göreli olarak daha az önemli hale gelmektedir. Amerikan ordusu tarafından yapılan Soğuk Savaş sonrası operasyonları üzerine yapılan bir inceleme tek bir bariz etkeni açığa çıkartacaktır: Uçak gemileri neredeyse daima tali bir rol oynamaktadır. Panama’daki Haklı Neden Operasyonu neredeyse tamamen bir Kara ve Hava Kuvvetleri operasyonuydu. Geçen on yılın en büyük operasyonu olan Körfez Savaşı tüm sınıflardan önemli öğeleri içermekteydi ancak hava harekatı esas olarak bir Hava Kuvvetleri şovuydu ve kara savaşında merkezi rolü Kara Kuvvetleri oynamıştı. Savaş sonrası uçuşa yasak bölge operasyonları nadiren Deniz Kuvvetleri uçaklarını içermektedir, ancak onların rolü, bu operasyonlardaki sortilerin çoğunda uçan Hava Kuvvetleri birimlerinin yükünü azaltmaktır. Deniz kuvvetleri Irak’a karşı düzenli hücumlara da katılmıştır ama bunların en büyüklerinden biri olan 1998 Aralık’ında yapılan Çöl Tilkisi Operasyonu sırasında Deniz Kuvvetleri uçakları belli hedeflere erişim menzilinde değildi veya iyi savunulmuş hedeflere karşı kullanılmadı. Bunlar artık neredeyse tamamen hayalet uçaklar veya güdümlü füzelerle halledilen görevlerdir. Benzer şekilde, Müttefik Kuvvetler Operasyonu Ocak 2004 fabrika