Ăark× süreleri The Second Philosophy’e göre biraz daha k×sa ama içerik olarak aĂaÿ× kalma durumu yok. Ālk dikkat çeken nokta, vokalist Pablo Egido’nun bir önceki albüme göre daha temiz bir tonda yapt×ÿ× brutal vokalleri ve yine daha sakin t×nlayan temiz vokalleri oluyor. Genel olarak albüm atmosferinin öncülüne göre daha kaotik bir yap×da olduÿu da dikkatlerden kaçm×yor. Albümde s×k olarak kullan×lan saksafon sololar× da albüme ayr× bir tat kazand×r×yor. Albümün ilk Ăark×s× Much Us, karanl×k ve etkileyici melodileriyle albümü baĂlat×yor ve klavye solosu ve teknikalite kokan solo davul k×s×mlar×yla dikkat çekiyor. Ākinci parça Absynthe, Isa dönemi Enslaved’i and×ran tempolu bir giriĂe sahip, Ăark×n×n ortas×ndaki sakin ve saksafon solo ile yönlenen k×s×m ise oldukça etkileyici bir his b×rak×yor. Follow Me, sert k×s×mlar×na raÿmen yoÿun bir melankoliye sahip, temiz vokallerin domine ettiÿi bir Ăark×, brutal vokallerin girdiÿi yerler haÀften Brave Murder Day albümünü hat×rlara getiriyor. āark×n×n sonundaki k×sa ve duygulu gitar solosu Ăark×n×n duygu yoÿunluÿuna hoĂ bir katk× yap×yor. Reaching The Stars, yine son dönem Enslaved ve Opeth etkileriyle bezenmiĂ gitar melodilerine sahip ve grubun sert/sakin k×s×mlar aras×nda yakalad×ÿ× denge aç×s×ndan bir örnek oluyor. The Perfect Depth Of Mermaids, grubun klip çektiÿi ve herhalde albümden yana ç×k×Ă parças× olarak düĂündüÿü bir parçayd×. Klibi MySpace ve YouTube’dan izleyebilirsiniz. Sert ve haÀf endüstriyel bir tat b×rakan melodilerle aç×lan Ăark×, ikinci dakikada giren sakin, reverb gitarlar ve Jazz etkili bateri vuruĂlar× içeren yoÿun k×s×m× ve ard×ndan gelen sert melodiler ile albümdeki en güçlü parçalardan birisi olduÿunu gösteriyor. Air, iki dakikal×k k×sa bir enstrumental pasaj, sakin gitar nameleri, saksafon partisyonlar× ve mellotron sesleri içeriyor ve dinleyiciyi rüyasal bir atmosferin içine sokuyor. Under The Mourning Rays, albümdeki en uzun Ăark×, aÿ×tsal bir aç×l×Ăla dinleyene ilk darbeyi yap×yor,
katmanl× melodiler ve temiz vokaller Ăark×n×n dinamiklerine önemli katk×larda bulunuyor. āark× s×k dur-kalkl× yap×s×yla tempoyu sürekli deÿiĂtiriyor, klavye de oldukça ön planda duruyor. Üçüncü dakikada giren, sürekli tekrar eden hipnotik Post-Rock etkili gitar k×s×mlar×, arkaplanda atmosferik klavyeler ve Jazz vuruĂlar×yla Ăark×ya farkl× bir deneysellik ekliyor. āark× gerilim yaratan efektli gitar melodileri ile son buluyor. The Trip, önceki Ăark×dan ald×ÿ× yüksek tempoyu hiç kesmeden devam ettiriyor, ilk iki dakika boyunca temiz ve brutal vokallerin kap×Ăt×ÿ×, h×zl× ve sert bir yap×n×n izlendiÿi Ăark×da, ikinci dakikadan sonra Jordan Rudess-vari klavye melodileri, sakin gitar partisyonlar×yla birleĂiyor ve Ăark× katmanl× gitar melodileriyle son buluyor. Egido’nun temiz vokaller aç×s×ndan en iyi performanslar×ndan birisi bu Ăark×da bulunuyor. Smoke’s Men, hüzünlü klavye naÿmeleri ile baĂl×yor, albümdeki Post-Rock etkilerinin yoÿun olarak görülebileceÿi Ăark×lardan birisi olarakta dikkat çekiyor. Son Ăark× Outer ise üç dakikal×k bir outro gibi, genel anlamda sakin gitar melodileri ve arka planda klavye melodileriyle örülmüĂ atmosferi ile albüme hakettiÿi kapan×Ă× yap×yor. Elimden geldiÿince bu albümün içerdiÿi yüksek müzikalite ve zengin yap×y× anlatmaya çal×Ăt×m ama ne kadar anlatmaya çal×Ăsam da bu albümü dinlemeden içerdiklerini anlaman×z zor... Geleneksel kolu gün geçtikçe t×kanmaya baĂlayan Progressive Metal’e can verecek iĂler art×k Extreme Progressive Metal ad× alt×nda and×ÿ×m×z füzyon gruplardan geliyor ve Nahemah’ta bu gruplar×n aras×nda ×Ă×ld×yor. YavaĂ yavaĂ ad×n× duyurmaya baĂlayan grup, The Second Philosophy ile elde ettiÿi yap×y× A New Constellation’da bozmam×Ă ve ilerleterek devam ettirebilmiĂ. Bu grup, yeterli ilgi ve desteÿi görebilirse çok daha iyiye gidebilir çünkü gerçekten potansiyelleri var. Opeth ve Enslaved gibi gruplar× seviyor ve alternatif gruplar ar×yorsan×z, Nahemah tam olarak arad×ÿ×n×z gruplardan ve en iyilerinden biri...