Hell albümünün kadrosu deÿil” geyikleri yükseliyordu geçtiÿimiz y×l. Neyse, gelelim ilk Heaven And Hell albümü “The Devil You Know”a. Geçtiÿimiz say×da editör yaz×s×nda da belirttiÿim üzere benim kiĂisel beklentim albümün metal ad×na 2009’un zirve noktas×n× teĂkil edeceÿi yönündeydi. Zira herĂeyden önce vokalde Dio vard×. YaĂ×na raÿmen halen inan×lmaz bir vokal performans×yla tozu dumana katt×ÿ×n× 2007 tarihli “Live from Radio City Music Hall” konser DVD’sinde de görmüĂtük. Bugün 67 yaĂ×nda olan Dio, Heaven And Hell’in ilk stüdyo albümü için de beklediÿimiz performans× göstermiĂ. Gayet kiĂisel bir yorum da eklemek istiyorum bu noktada. Dio bence Ău an metal dünyas×n×n en iyi vokalisti. Bu albüm için beklentilerimin ne denli yüksek olduÿunu daha iyi anlatamam san×r×m.
perdir abi” Ăeklindeydi. Nitekim albümün ilk parças× ‘Atom & Evil’ tüm aÿ×rl×ÿ×yla üstümüze çöktüÿünde bu geyiÿin o kadar da geyik yan× kalmam×Ăt×. Harika bir albüm aç×l×Ă× ‘Atom & Evil’. Albüm öncesi single olarak da yay×nlanan ‘Bible Black’ zirve yapm×Ă, single için daha iyi bir seçim olamazd× san×r×m. “Dio vs Ozzy” geyiklerinin, bu iki zat-× muhteremin bugünkü durumlar×na bak×ld×ÿ×nda bile devam ediyor olmas× zannederim yaln×zca ülkemize özgü deÿil (evet ilginçtir). Kariyerine ve yaĂ×na ve kendisine biçilen “Prince Of Darkness” payesine bakmadan halen “rock dünyas×n×n haĂar× çocuÿu” format×nda ×srar eden Ozzy ile müzisyen kimliÿinden asla taviz vermeyen, efendiliÿini ve geçmiĂinin getirdiÿi sorumluluÿu her daim koruyan Dio’yu zaten ayn× kefede deÿerlendirmek bugün için biraz tuhaf durur hale geldi. Gelgelelim, 2000 sonras×nda yapt×klar× solo albümlerde her ikisi de çok baĂar×l× iĂler ortaya koydular. Dolay×s×yla
Albüm müzikal aç×dan Dehumanizer kadar heavy deÿil, Heaven And Hell kadar da rak×n rol deÿil (o albüme ad×n× ad×n× veren parçay× ayr× tutuyorum, zaten o albümün içinde hep enteresan bi yerde durmuĂtur o parça, belki de bugün grubun ad×n×n Heaven And Hell olmas× da o parçan×n Black Sabbath tarihinin en görkemli dakikalar× aras×nda yer almas×ndand×r). Öte yandan albümde Black Sabbath doom’u, Dio heavy’si, Iommi derinliÿi gibi bir Sabbath albümünde olmas× gereken herĂey fazlas×yla mevcut. Iommi her Sabbath albümünde yapt×ÿ× gibi o albümdeki derdini en iyi anlatan gitar tonunu damar×ndan yakalam×Ă (albüm olan Heaven And Hell’i ayr× tutuyorum). Gelgelelim albüm olan Heaven And Hell’in de yeni albümün sounduyla kaydedildiÿini düĂündüm bi an, tüylerim ürperdi, inan×lmaz olurdu. Albüm öncesi heyecanl× bekleyiĂte sevgili Doÿu Yücel’le yapt×ÿ×m×z bir albüm geyiÿi “parçan×n ismi kötüyse kendisi sü-
bu karĂ×laĂt×rma, konuya hangi aç×dan bakt×ÿ×m×zda ilgili. Ben bu kadar ciddi bir kariyere sahip olan müzisyenlerin bu kariyerin getirdiÿi sorumluluÿu kald×rabiliyor olmalar×n× Ăahsen beklerim. Ancak Dio’yu benim için Dio yapan tek kriter bu deÿil. Bir müzisyen olarak yer ald×ÿ× topluluklara Dio daha çok yak×Ă×r bence. Ki bu daha önemli bir faktör, müzisyeni deÿerlendirmek aç×s×ndan. Neyse yaz×n×n sonlar×na doÿru konu daÿ×ld× biraz. Albüme dönerek toparlayal×m. Āngiliz asaletinin zirvesine Āngiliz kendini beÿenmiĂliÿinden zerre dem vurmadan Ăaplaÿ× basm×Ă Heaven And Hell. Black Sabbath’× dönem olarak yaĂam×Ă eski tayfan×n bu albümü tüyleri diken diken dinlediÿini tahmin ediyorum. Bizim daha yeni jenerasyonda ise elde kitap-defter, kürsüdeki profesörün anlatt×klar×n× pür dikkat dinleyen üniversite öÿrencisi format× yaratabilir. āahsen ben öyle hissettim albümü dinlerken.