Sensor jr19 nr16 lr

A www.sensor-magazine.nl

magazine voor studenten en medewerkers van de han

jrg 19 #16 22 april 2015

LIFE

CHANGERS HET EEUWIGE REFLECTEREN • N.E.C. KAMPIOEN • KONINGSHUIS SHAMPOO TEST • ZZP WEG ERMEE • OPGERUIMD

w

OP WWW.SENSOR-MAGAZINE.NL

ONDERTUSSEN

FOTO’S

MAGAZINE

AGENDA

1 OP 10 STUDENTEN GEBRUIKT BREINDOPING Ongeveer 11% van de studenten gebruikt wel eens medicijnen om studieprestaties te verbeteren. Tot die conclusie kwam onderzoeksbureau No Ties, dat in opdracht van de NOS studenten ondervroeg over prestatiebevorderende middelen. Vooral studenten die moeite hebben zich te concentreren, zweren bij ‘breindoping’. Daarbij is Ritalin erg populair. Zo’n 60% van de gebruikers kiest voor dit middel, dat oorspronkelijk werd ontwikkeld voor ADHD’ers. Zo vertelt een student tegen de NOS dat hij saaie onderwerpen tijdens het gebruik van Ritalin plotseling mateloos interessant vindt. Andere middelen die veel gebruikt worden, zijn speed, Adderall en Modafiniel. Hoe studenten aan die medicijnen komen?

Meestal is een huis- of klasgenoot met ADHD wel bereid om een paar pilletjes voor weinig door te verkopen. Ad fundum!

AMBTENAREN IN WATERSTOFAUTO De gemeente Arnhem heeft deze maand haar eerste waterstofauto in gebruik genomen. Ambtenaren en bestuurders kunnen voor dienstreizen gebruik maken van de auto. Arnhem zet al jaren hoog in op duurzaamheid. Zo reed bijvoorbeeld ook de eerste waterstofbus van Nederland door Arnhem. Nu ook de eerste gemeentelijke waterstofauto een feit is, lijkt de stad een gooi te doen naar de titel ‘waterstofhoofdstad’. Studenten van HAN Automotive gaan het verbruik van de nieuwe auto in de gaten houden. Dat kan overigens wel hoog oplopen, omdat er niet in Arnhem getankt kan worden. Daarvoor moeten ambtenaren helemaal naar Apeldoorn rijden. Nou ja, alle begin is moeilijk, zullen we maar zeggen.

STUDERENDE TOPSPORTERS KRIJGEN EIGEN STUDENTENHUIS Studenten die aan topsport doen, krijgen hun eigen plekje van de Nijmeegse studentenhuisvester SSHN. Dat meldt universiteitsmagazine Vox. Studenten die op hoog niveau sporten, moeten namelijk veel laten. Op donderdagavond wordt er niet bruut gestapt, er moet gezond gegeten worden en de slaap moet regelmatig zijn. Dat zijn dingen die in een ‘normaal’ studentenhuis praktisch onmogelijk zijn. Het beoogde huis aan de Dominicanenstraat moet plaats bieden aan veertien sportieve studenten. Die moeten overigens studeren aan de HAN of de Radboud Universiteit. Voorwaarde is wel dat alle veertien kamers gevuld moeten worden, anders gaat het initiatief niet door. De SSHN heeft namelijk een bloedhekel aan leegstand.

2

16,4% Met dit percentage steeg het aantal voorlopige aanmeldingen voor het hbo, vergeleken met de dezelfde tijd vorig jaar. Daarmee lijkt de angst dat studenten afhaken vanwege het leenstelsel niet gegrond.

VOLG ONS WWW.SENSOR-MAGAZINE.NL @SENSORMAGAZINE FACEBOOK.COM/ SENSORMAGAZINE Het citaat:

‘Je hebt 96 uur om te betalen, anders ben je al je bestanden kwijt!’

Diverse werknemers van de HAN waren vorige maand slachtoffer van malware. Dit bericht kreeg FEM’er Lieke voorgeschoteld. Uiteraard werd de gevraagde 1000 dollar niet betaald, maar heeft ICT de handen uit de mouwen gestoken.

B

Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het magazine is gratis voor studenten en medewerkers. Het volgende nummer verschijnt op 20 mei 2015 REDACTIE-ADRES Nijmegen, Kapittelweg 33, Kamer A -1.01 (024) 353 03 90 Arnhem, Ruitenberglaan 29, Kamer 3.19 (026) 369 12 40 www.sensor-magazine.nl, sensor@han.nl

14

POSTADRES Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen REDACTIE Han Geurts, hoofdredacteur, (024) 353 03 88 Herman van Deutekom, plv. hoofdredacteur (026) 369 12 40 Renée Jenniskens, (024) 353 03 92 Olga Helmigh, (026) 369 12 16 Sander Arink (024) 353 03 89 Raïssa Soeter (024) 353 03 91 Laurence de la Porte (024) 353 03 89 Els Sanders, redactie-assistente (024) 353 03 90 MEDEWERKERS Ruud Kroes Claudia Fitsch Mart Geurts Judith Mellendijk Tristan Klumpenaar

Leren door te reflecteren

DE SPIEGELWEBMETHODE

24

16

Opgeruimd staat netjes

KONDO: DE OPRUIMHELDIN UIT JAPAN

De Pabostudent en de titel

NIETS BOVEN N.E.C.

REDACTIERAAD B. Looten (voorzitter), P. Freriks, E. Cuppen, J. Veltman, M. van Koolwijk, N. Kuiper FOTOGRAFIE Ralph Schmitz, Coos Dam Maaike van Helmond, William Moore Cover: Ralph Schmitz VORMGEVING EN PRODUCTIE Bureau Bright Ben Schot Marco Westerkamp Stephanie Lentz ADVERTENTIES Bureau Nassau BV Koelmalaan 350 (unit 0.09) 1812 PS Alkmaar info@bureaunassau.nl, tel. 020-6230905 KOPIJ Kopij en reacties moeten voorzien zijn van naam en telefoonnummer.

De redactie houdt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten.

RUBRIEKEN Ontwikkeld

4

Olga Oordeelt

13

Test: Zonnebrand

38

VERDER IN DIT NUMMER Steunfonds HAN

26

Kwestie; Koningshuis

28

Post uit Paramaribo

39

LIFE CHANGERS

19

ONTWIKKELD De medewerker en de foto

WIE: HERMAN STEVENS (64) FUNCTIE: HOOFDDOCENT BIOCHEMIE EN BIOTECHNOLOGIE WAT: ‘THUIS’ IN HET LAB WANNEER: JAREN 80

‘MIJN CARRIÈRE IS BIJ TOEVAL BEPAALD’ ‘Ik ben opgegroeid in Wijchen. We woonden buitenaf, er was geen elektriciteit er waren geen verharde wegen. Zo was dat in die tijd. Mijn ouders hadden een gemengd agrarisch bedrijf. Als kind leerde ik al vroeg om te gaan met dieren en hoe deze verzorgd moesten worden. Ik was de oudste van acht kinderen. IJverig maar lange tijd totaal geen beeld van wat ik wilde in het leven. Ik wilde geen boer worden, dat wist ik wel. Mijn moeder zag dat ook niet zitten, dus stuurde ze me naar een kostschool in Zenderen, bij Almelo. Een bewogen tijd. De ontkerkelijking zorgde voor veel discussie. Maar ik heb er een prima tijd gehad, en met een aantal studenten heb ik nog steeds contact. Er is er overigens maar eentje het klooster ingegaan. Ikzelf ben direct gaan werken omdat ik nog steeds niet wist wat ik wilde. Via een vacature in de krant kwam ik bij toeval bij Organon in Oss uit voor laboratoriumwerk. Daarnaast volgde ik in de avonduren diverse opleidingen. Bij Organon heb ik acht jaar gewerkt. Ik was betrokken bij onderzoek en ontwikkeling van zaken als antibiotica en spijsverteringsenzymen.

Vanuit Organon is in de jaren ‘60 een laboratoriumschool in Oss opgericht, waar ik in 1980 begon als docent. Daar is deze foto genomen. Na een herstructurering en ontkoppeling van het middelbaar en hoger beroepsonderwijs, verhuisde de hbo-opleiding naar Nijmegen en sloot het aan bij Interstudie, een voorloper van de HAN. En zodoende zit ik hier.

Hoewel mijn carrière door toeval is bepaald, heb ik er veel schik in. Het zit er bijna op want ik ga in 2016 met pensioen, maar ik heb een mooie tijd gehad.

De bio-wereld is sterk veranderd. Vroeger was het bijvoorbeeld heel gewoon om medicijnen te isoleren uit organen van dieren. Met mogelijke besmetting van ziekteverwekkers werd geen rekening gehouden. Tegenwoordig is dat ondenkbaar. En er valt nog zo ontzettend veel te halen. Ik geloof er in dat opzicht sterk in dat de computertechnologie parallel loopt met de ontwikkeling in de biologie.

Als ik opnieuw moest kiezen, zou ik me specialiseren in kankeronderzoek, maar dan gewapend met de kennis en hulpmiddelen die er nu zijn. En het laboratoriumonderwijs? Dat zou ik er zeker naast doen; het opleiden van jonge mensen tot onderzoeker in de bio-wereld zie ik als een voorrecht.’ RS 4

FACTOR VIJF Grote landelijke verontwaardiging over de salarissen en bonussen aan de top van onze banken en bedrijven. Hoef ik hier en nu niet op terug te komen; bij een dergelijke graaicultuur schieten woorden tekort. (Bovendien zou ik niet weten wat te doen als ik – zoals Shell topman Van Beurden - elke twee weken een miljoen kreeg bijgeschreven). En het gaat niet alleen om de hoogte van het bedrag, maar evenzeer over het verschil in beloning tussen de onderkant en de top. Bij ING verdient topman Hamers 1,63 miljoen, 62 keer zo veel als de laagst betaalde bij de bank. Ik heb het bij Shell maar niet uitgerekend.

Life Changers Het is al een aantal jaren geleden. Na mijn werk fiets

ik naar huis en op de hoek van mijn straat hoor ik het al, de onsterfelijke riff van Whole Lotta Love. Loeihard en vanuit mijn eigen huis knalt Led Zeppelin naar buiten. De lage bas, de scheurende Gibson, de onnatuurlijk hoge uithalen van zanger Robert Plant.

Natuurlijk weet ik dat ik die plaat heb, en dat de oude pick-up ergens op zolder ligt (verkwanseld voor een waardeloze cd-speler) naast de kamer van onze tienerdochter. Ze moet rond de dertien geweest zijn toen ze mijn platenverzameling ontdekte; Led Zeppelin, The Doors, Jesse Winchester, Buffalo Springfield, Poco, Cream. En bijna dagelijks hoorde ik de muziek weer die zoveel voor mij betekend heeft.

Ik zal nog eens vragen of het haar leven veranderd heeft, maar toen ze op kamers ging waren mijn life changers in ieder geval verdwenen.

Meer life changers in ons katern vanaf pagina 19 Han Geurts hoofdredacteur

Maar projecteer dat eens naar ons eigen wereldje. Onze eigen topman zit boven de twee ton, emolumenten als lease-auto, telefoon, bonussen achteraf, credit card van de zaak, en representatiekosten daargelaten. Dat is toch al gauw twaalf keer het bedrag dat een beginnend schoonmaker of conciërge opstrijkt. Jan Tinbergen, boegbeeld der Nederlandse economen, heeft ooit gesteld dat de hoogst betaalde baas niet meer dan vijf keer het loon van de laagstbetaalde mag verdienen.

Dat is voldoende als compensatie voor de langere uren en de grote verantwoordelijkheid.

Meer betaald krijgen werkt volgens Tinbergen contraproductief; het personeel valt niet meer te motiveren door iemand met een exorbitant salaris. Of zoals hij ooit stelde: ‘niemand rent voor een baas van zes ton.’

Lief College van Bestuur; ik gun jullie dat geld van harte; doe er iets leuks mee. Koop die snoezige Fendi-Selleria tas voor je vriendin, of boek een extra reisje naar de Seychellen.

Maar betaal aan de onderkant dan wat meer aan de mensen die ’s ochtends in alle vroegte voor iedereen de deur openen of die onze remsporen uit het toilet vegen.

-x- HannaH SENSOR 16, JAARGANG 19 5

Sensorfotograaf derde bij nieuwsfotowedstrijd foto: Swantje Schäfer

NIEUWS

Ralph Schmitz is derde geworden bij de fotowedstrijd GeldersNieuwsFoto. Zijn portret van HAN-medewerker Dort Spierings kon de goedkeuring van het publiek wegdragen. Spierings werd in Sensor ondervraagd over zijn promotieonderzoek ‘De wenselijke schaal’. Schmitz, vaste fotograaf van Sensor, maakte de foto bij het interview en stuurde deze later in naar GeldersNieuwsFoto 2015 (categorie portretten). Dat bleek goed voor een derde plek. SA

Master Control Systems Engineering in het zonnetje Het is uniek: een opleiding die drie keer achterelkaar een ‘goed’ krijgt bij de accreditatie. Het lukte de opleiding Master Control Systems Engineering (Meet- en Regeltechnieken), en dat was reden voor taart en een lofzang van Frank Stöteler, lid van het College van Bestuur. ‘Ik begrijp NIETS van de vakken die bij jullie gegeven worden’, grapt hij, ‘maar het CvB is trots dat deze opleiding bij de HAN hoort. Gefeliciteerd dat jullie tomeloze inzet z’n vruchten heeft afgeworpen! Een mooie prestatie.’ Ans Gielen, directeur van de Masteropleidingen, laat weten dat de studenten niet buitengesloten worden.

‘Binnenkort gaan we het met hen vieren.’ OH

In memoriam: Simone de Koster Op 27 maart overleed Simone de Koster (24).

Simone was sinds 2012 studente CTO, het laatste half jaar volgde zij de minor Creativiteitsontwikkeling.

Simone koos, ondanks de diagnose van een levensbedreigend kwaadaardig tumor, het pad van ontwikkeling én levenslust. Ze manifesteerde zich als een sterke en verbindende persoon. Haar kracht en optimisme waren een leerschool voor ons. Zij doorbrak bij menigeen schaamte en onzekerheid door haar krachtige en ontwapenende verschijning.

Zij had veel talent op het vlak van het sociale en het kunstzinnige – en zeker op de combinatie ervan.

In de korte tijd dat zij met ons was, heeft zij onze

6

harten weten te verwarmen, voor haar en voor elkaar. Ze hoopte steeds nog lang te mogen leven – het is haar niet gegeven. Ze is bepaald niet, zoals ze zelf zei: “bij de pakken gaan neerzitten”. Ze heeft geleefd, bevrijd van onnodige schaamte en oppervlakkigheid; van harte, verbonden en met veel plezier. Het is onwerkelijk dat ze er niet meer is.

Namens alle collega’s en studenten Creatieve Therapie, Jan van Rosmalen, Coördinator Minor Creativiteitsontwikkeling, Heleen Schuld,Studieloop baanbegeleider, Hans Verwijs, Onderwijsmanager en Jetty Schaap,Instituutsdirecteur Sociale Studies

Klassiek optreden van Studenten Kamerorkest Tijdens hun inmiddels alweer 51e tournee heeft het Nederlands Studenten Kamerorkest ook een bezoek aan Nijmegen gebracht.

Het optreden van dit bijzonder talentvolle orkest vond voor tientallen aanwezigen plaats in de aula van het HAN-gebouw aan de Kapittelweg. Op het programma stukken als de Pucinella suite van Stravinski en Caminos van Faina. ‘Een genot om naar te

luisteren’, aldus oud-student Joris Vleuten, die speciaal voor deze gelegenheid naar de HAN was gekomen. ‘Het is voor mij de eerste keer dat ik het Nesko zie optreden, maar zeker niet de laatste. Mijn complimenten, zeker ook voor viool-soliste Maria Milstein.’ Aan het applaus te horen waren alle aanwezigen het met hem eens! MvH

Diensten algemeen studentenwelzijn verenigd Dip of depressie? Niet iedereen weet het, maar de HAN heeft sinds een paar jaar een studieondersteuningscentrum met twee eigen studentpsychologen. Een paar honderd studenten klopten er dit studiejaar al aan voor kortdurende psychologische begeleiding of voor bijvoorbeeld een faalangsttraining of een cursus omgaan met rouw en verdriet.

Studenten en hun studiebegeleiders weten dit centrum niet altijd te vinden, en de geboden hulp zou best uitgebreid mogen worden met bijvoorbeeld een aanbod van studieondersteunende cursussen. Reden voor de HAN om plannen te maken voor een HAN-breed studie-expertisecentrum. De diensten die met het algemene welzijn van de studenten te maken hebben (zoals decanaten, studiewisselpunten, vertrouwenspersonen en het studieondersteuningscentrum), gaan komend jaar samenwerken. De bedoeling is dat er in juli 2016 een plan ligt hoe dit studie-expertisecentrum ingericht wordt. RJ SENSOR 16, JAARGANG 19 7

Theo Zwam

MeeR De komende nummers stellen leden van de Medezeggenschapsraad zich voor. Waarom zit hij/zij in de raad? Wat zijn de belangrijkste punten?

Naam Roos van Bentum Kiesgroep Educatie Opleiding Opleidingskunde Email roosjevanbentum@gmail.com

‘Ideeën worden snel opgepakt’ Van februari tot mei 2015 vervang ik een student-lid van de MR. In deze periode maak ik mij sterk voor een betere analoge informatievoorziening. Denk hierbij aan informatie die je krijgt van studieloopbaanbegeleiders, maar ook het weten ‘wanneer je waar moet zijn’. Daarnaast houd ik me bezig met internationalisering van het onderwijs en communicatie binnen de HAN. Na drie jaar zitting in de Faculteitsraad Educatie is deze periode in de centrale MR voor mij erg leuk en leerzaam. Studenten, docenten en ander personeel van de HAN werken in de MR samen om een betere leer- en werkomgeving te creëren. Het directe contact met mensen uit alle hoeken van deze organisatie zorgt voor bijzondere en nuttige samenwerkingen. Direct contact in de vorm van gesprekken en vergaderingen met onze bestuurders, zoals CvB-voorzitter Kees Boele, zijn voorbeelden van de belangrijke rol die de Medezeggenschapsraad heeft binnen de HAN. Ik vind het gaaf om te zien dat onze ideeën in deze gesprekken snel worden opgepakt.

Voor studenten komt er een spannende tijd aan; komende maand zijn de verkiezingen voor de Medezeggenschap op de HAN. Wil jij meer weten over wat de centrale MR, Faculteitsraden en Opleidingscommissies precies doen?

En wat jij daarin kunt betekenen? Spreek gerust een van de leden van de Raad aan of neem een kijkje op Insite HAN Medezeggenschap. Ik heb persoonlijk mogen ervaren dat je in de Medezeggenschap echt dingen kunt bereiken, voor jou en je medestudenten!

8

Themamiddag Diversiteit bij GGM ‘Stel je voor dat je, zoals mijn vrouw en mij overkwam, in India in de trein zit en een kasteloze oude vrouw moet haar plaats afstaan aan een snotneus van 23 die van een hogere kaste is. Wat doe je dan als westerling? Grijp je in of niet?’ Directeur Gerrit van Roekel van Buro Balans laat er geen gras over groeien bij de opening van de themamiddag Diversiteit van de faculteit Gezondheid, Gedrag en Maatschappij. Hij betoogt dat zowel het oude PVDA cultuurrelativisme - je moet respect hebben voor een andere cultuur - als het cultuurabsolutisme van PVV-leider Wilders - onze cultuur is beter - niet adequaat zijn. Hij houdt een vurig pleidooi voor het pluralisme waarbij je vanuit universele mensenrechten de dialoog aangaat en samen praktische oplossingen zoekt. In het geval van het treindillema kreeg van Roekel een cultuurlesje van zijn vrouw. ‘Ze stond op voor de oude vrouw.’ Wat van Roekel betreft is iedereen in de eerste plaats mens. ‘Cultuur en religie worden soms misbruikt om kromme dingen recht te praten. Dat moet je niet willen, daar zijn die zaken te belangrijk voor.’

Aan het eind van de middag openen studenten in aanwezigheid van organisator Nevzat Cingoz, de Diversiteitskamer. ‘Die is enkele uren per week beschikbaar voor ontmoetingen die met diversiteit te maken hebben.’ RK

Liever kussen(gevecht) dan pesten ARNHEM - Op het Kerkplein bij de Eusebiuskerk in de Arnhemse binnenstad is woensdag 15 april de aftrap gegeven voor de Arnhemse dagen tegen het pesten. Dat gebeurde met een kussengevecht. Arnhem is de eerste stad in Nederland waar op meerdere dagen bij dit probleem wordt stilgestaan. De dagen erna waren er diverse activiteiten met onder meer een discussie in gebouw Rozet. Het initiatief voor de dagen tegen het pesten komt van de online Facebook-community Ik Hou Van Arnhem en de Stichting Pestvrij Nederland. HvD/Bron: De Gelderlander

Poezen steunen Stamceldonorbank Feesten voor het goede doel, dat kunnen ze bij de Nijmeegse Studentenvereniging Ovum Novum zeker, bleek woensdag 15 april. Die avond organiseerde Damesgenootschap Poes haar jaarlijkse goededoelenfeest waarvan de opbrengst dit keer bestemd was voor Stichting Stamceldonorbank Nijmegen. Er werd echter niet alleen geld ingezameld, de aanwezige Ovum Novumleden konden zich ook meteen aanmelden als stamceldonor. Poes Meike Haase (tweedejaars Facility Management aan de HAN): ‘Een super feest voor een super doel. Ik wist van tevoren nog weinig over het stamceldonorschap, maar ik hoop dat naar aanleiding van dit feest meer studenten zich hierin zullen verdiepen.

Ik heb mij vanavond in ieder geval aangemeld als donor!’

En met haar velen, want het was de hele avond goed druk bij de registratietafel waar tevens broodjes Stamceldöner te koop waren. MvH Meer foto’s: www.sensor-magazine.nl en facebook.com/sensormagazine

Concert door twintig studenten en een poedel ‘Mamma Mia’ zingen de studenten van de minor ‘De Stem Centraal’ in de hal van het Nijmeegse station. Reizigers blijven staan, conducteurs maken filmpjes op hun smartphone en de man van de stationstoiletten kan er ook geen genoeg van krijgen: ‘Ze zouden hier behalve die piano ook een podium moeten neerzetten’, vindt hij. Het is World Voice Day en daarom staan zo’n twintig studenten Logopedie hier te zingen.

Zij weten natuurlijk hoe hun stem te gebruiken, ze zijn gewend te zingen. ‘In de eerste twee jaren van de opleiding krijgen ze veel zangles.

Van zingen leer je articuleren, ademondersteuning en je eigen stem ontwikkelen. Het is een mooie training’, vindt docent Vincent Cuppen, die achter de piano is gekropen. Hij vertelt dat er zelfs een logopediekoor bestaat dat met de jaarlijkse diploma-uitreiking de ouders van de gediplomeerden tot tranen toe ontroert. En de mensen op het station natuurlijk. ‘You’re gonna miss me when I’m gone’ zingen de studenten en verzorgen met plastic cups de ritmesectie. De poedel van een van hen kwispelt vrolijk mee. Misschien hebben enkele reizigers hier zelfs hun trein voor laten schieten. RJ

SENSOR 16, JAARGANG 19 9

GGM en FEM kijken naar economische aspecten gezondheidszorg

Wat kost een leven?

Denk je aan zorg en welzijn, dan is ‘economie’ niet het eerste wat in je opkomt. Eigenlijk vreemd, als je weet dat de zorg veertien procent van ons Bruto Nationaal Product opslokt. Dat wordt in de toekomst alleen maar meer. Vandaar dat de Faculteiten Gedrag, Gezondheid & Maatschappij (GGM) en Economie en Management (FEM) kennis willen bundelen en ontwikkelen over de economische aspecten van gezondheidszorg en welzijn.

‘Welke waarde voeg je toe?’

Claudia Fitsch

10

Alle inspanningen die je levert in zorg en welzijn, doe je om het leven van mensen beter te maken. Denk aan: een betere gezondheid, grotere zelfredzaamheid, sneller herstel en re-integratie na ziekte, regie over hun leven, meer welzijn, een sterker sociaal netwerk, iemand zich tevredener of gelukkiger laten voelen, bijvoorbeeld.

Maar hoe meet je die effecten? Wat kosten jouw inspanningen? Wat leveren ze op? Met deze vragen beland je in de economisch hoek.

Minisymposium Tijdens een minisymposium, 1 april, inventariseerden GGM, FEM en mensen uit de praktijk gezamenlijk dergelijke vragen van professionals en gezondheid- en welzijnsorganisaties. De titel van het symposium luidde dan ook: ‘Economische en maatschappelijke toegevoegde waarde van (gezondheids)zorg en welzijn’.

Ethische vragen borrelden op, zoals: wat kost een mensenleven? En wat is de consequentie als je de economische waarde van een leven bepaalt? Vervolgens bespraken de aanwezigen hoe HAN-lectoren, -onderzoekers en –studenten de vragen uit de praktijk kunnen beantwoorden. Bijvoorbeeld door studenten van FEM en GGM al tijdens de opleiding te laten samenwerken aan zorgeconomische vraagstukken.

procent van het Bruto Nationaal product naar zorg en welzijn gaat, kiezen afgestudeerden van de FEM nog nauwelijks voor deze sector. Omgekeerd zijn zorg- en welzijnsprofessionals niet gewend om te kijken naar kosten en baten. We hebben elkaar, binnen de HAN, en ook het werkveld dus iets te bieden. Met z’n allen kunnen we de stijgende zorgkosten binnen de perken houden.’

Andere kijk Remkes vervolgt: ‘Een ander winstpunt is de bewustwording. Je kijkt op een heel andere manier naar vragen uit zorg en welzijn. Eigenlijk zou iedere student straks bij zijn afstuderen moeten weten wat zijn afstudeeronderzoek bijdraagt aan de participatie van mensen of aan hun kwaliteit van leven.’ Derdejaars ergotherapie en honoursstudent Eline Ribbers deelt Remkes’ mening. Na het symposium bood ze GGMdirecteur Saskia van der Lyke aan om mee te denken over betere kruisbestuiving tussen economie, zorg en welzijn. ‘Samen komen we verder, mailde Saskia terug.’

Flow HAN-projectmanager Wienand Remkes, medeorganisator van het minisymposium, is enthousiast over de opbrengsten ervan. Er is volgens hem een flow ontstaan: alle aanwezigen van de beide faculteiten en het werkveld willen verder met dit onderwerp. ‘Deze benadering is echt nieuw! Hoewel ongeveer negentien

SENSOR 16, JAARGANG 19 11

Facebookpagina Passie voor Opvoeden

‘Je moet dromen van je studie’ Raissa Soeter

‘Het idee dat studenten zich alleen inzetten als daar een beloning tegenover staat, is onzin’, zegt hoofddocent Pedagogiek Jacqueline Marti-Van der Houwen. De door haar opgerichte Facebookpagina ‘Passie voor opvoeden’, met meer dan 400 actieve studentleden, bewijst het.

Marti-Van der Houwen geeft hoorcolleges aan eerste-, tweede- en derdejaars Pedagogiekstudenten, maar miste de mogelijkheid om tijdens haar lessen educatieve video’s te kunnen laten zien. ‘Vaak is daar geen tijd voor, dus kwam ik op het idee dit op een Facebookpagina te delen. Dat het zo’n succes zou worden, had ik niet durven dromen.’ Meer dan vierhonderd Pedagogiekstudenten maken inmiddels actief deel uit van de pagina: ze bespreken er (in hun vrije tijd) lesstof, delen interessante links en nieuwsberichten en gaan er met elkaar in debat.

‘De pagina is een eigen leven gaan leiden’, constateert de hoofddocent: ‘Het biedt een plaats voor studenten met passie voor het vak, voor opvoeden, zonder dat er regels aan verbonden zijn. Uiteraard ben en blijf ik de docent; ik corrigeer wel eens wat, maar ik ben geen controleur. En eigenlijk gaat het tot nu toe prima. Ik geloof dat het zo’n succes is geworden doordat er nooit regels zijn opgesteld, en het ongedwongen en vrijblijvend is. Die ruimte moet er zijn. En het is mooi meegenomen dat mijn lesstof er door gaat leven, waardoor studenten het ook echt onthouden. Studenten moeten niet een studie ‘uitzitten’ om vervolgens het vak in te rollen, ze moet ervan dromen!’

Dat het zo’n succes zou worden, had ik niet durven dromen.

Eerstejaars Pedagogiekstudent Kim Hendriks (22) beaamt het standpunt van haar docent. ‘Het klinkt een beetje dramatisch, maar de pagina ‘Passie voor opvoeden’ voedt ook echt mijn passie, en heeft mijn horizon verbreed. Ik lees bijvoorbeeld nooit het nieuws, maar ben door de pagina wel op de hoogte van de actualiteit omtrent opvoeden. En ondertussen leer ik ook medestudenten kennen. Het komt bijvoorbeeld wel eens voor dat er geoefend wordt voor een toets door openlijk vragen te stellen. Het is niet tastbaar, maar toch heeft het een soort saamhorigheid.

Een voorbeeld voor andere opleidingen, zou je denken. Maar wat dan de sleutel tot succes is, zodat het ook echt gaat werken? Daar denken de docent en student hetzelfde over: ‘Hou het vrijblijvend, laagdrempelig, en laat het een plek zijn voor louter studenten.’

12

O

lga

ORDEELT Sensor-redacteur Olga Helmigh zet het mes erin

WENDY FILM PROGRAMMA TIJDSCHRIFT ETEN

Toevallig noemde ik ze in de vorige editie: Linda de Mol en Wendy van Dijk. Toen had ik het over hun magazines, waarvan ik er eentje stiekem leuk vind (LINDA) en de ander wegwuif als gebakken lucht (Wendy). Omdat Linda de Mol momenteel goed boert met de serie Familie Kruys (1,9 miljoen kijkers) waagde ik me aan de door haar zelf gecreëerde serie. Want wat kan dat mens verdomme niet?!

Het is kinderachtig, maar ik begin aan elke serie van eigen bodem met vooringenomenheid. Er is zó vaak sprake van knulligheid dat ik meestal langzaam sterf van plaatsvervangende schaamte. Gelukkig gingen mijn zuur op elkaar geperste lippen bij Familie Kruys snel van elkaar. Afgezien van wat geforceerd acteerwerk, overduidelijk gestolen elementen van onder meer Modern Family en Sex & The City en een roedel bevriende BN’ers die zichzelf komen spelen (waaronder Wendy van Dijk dus), is het behoorlijk vermakelijk. Dat niet alleen: de humor komt over, Linda zet de single styliste Bette prima neer en aan de setting is veel aandacht besteed. Het kan natuurlijk nóóit dat Bette met haar styliste-salaris in dat absurd mooie, ruime pand in hartje Amsterdam woont, maar een lust voor het oog is het wel.

De serie draait –zoals je al vermoedt- om de Familie

Kruys: vader is een 71 jaar oude schrijver die ooit succesvol was. Hij heeft het aangelegd met de veel jongere, Roemeense kroelpoes Ruxandra. Bette en haar broer Kirk, aspirant-acteur en neurotische homo, zijn daar bepaald niet van gecharmeerd en denken dat Ruxandra een uitgekookte golddigger is. Al valt er ‘niet veel gold meer te diggen’ bij hun pa. Bette gaat ondertussen, na lange tijd geen seks, toch maar op date met de in fleecetrui gehulde aannemer Johan, die haar woonkamer verbouwt. Ze gaan bowlen, zij uitgedost in designerlappen en hij in een houthakkershemd. Haar goudkleurige Louboutin-hakken verruilt ze met opgetrokken neus voor bowlingschoentjes. Dat hij al gegeten heeft en zij zich als gevolg noodgedwongen volstouwt met bier, vlammetje en bitterballen, is natuurlijk niet bon ton. Toch moet ze toegeven dat Johan, ondanks zijn bouwvakkers-vibe, alles is wat ze stiekem zoekt in een kerel. Hij maakt haar aan het lachen, geeft geen reet om vertoon en is oprecht tot op het stronteerlijke af.

Dat alles maakt Familie Kruys een prima wegkijkertje. Niet te moeilijk, wel amusant. En dat is prima op zondagavond.

SENSOR 16, JAARGANG 19 13

Student bedenkt nieuwe tool voor zelfreflectie

Voorkom reflectiedw Als het aan Tom de Vreugd ligt, gaat het gehele onderwijs op de schop. Motivatie moet de werkelijke motor zijn, en zelfreflectie de ultieme tool, aldus de laatstejaarsstudent Toegepaste Psychologie. Dat is nu niet aan de orde. ‘Veel studenten ervaren reflecteren als verplichting, waarbij ze weergeven wat ze geleerd ‘zouden moeten hebben’.

Daarom heb ik de Spiegelwebmethode bedacht: niks moet, alles mag de vrije loop krijgen.’

Tekst: Olga Helmigh // Foto: Ralph Schmitz

Het begon bij hemzelf: de irritatie en demotivatie die Tom ervoer bij het tikken van reflectieverslagen. ‘Voordat ik Toegepaste Psychologie studeerde, heb ik de Politieacademie gedaan. Het stoorde me al snel dat er weinig ruimte was om werkelijk na te gaan wat er speelt en gebeurt. Voorbeeld: een groep jongeren rookt wiet. Als politieagent dien je het in beslag nemen, een waarschuwing geven en eventueel een aanhouding maken. Ik besefte dat de jongeren er doorgaans niks van leren.

Door met hen in gesprek te gaan, kun je proberen hun gedrag te begrijpen en het alsmede te veranderen. Ik merkte dat ik niet repressief wilde handelen, maar preventief. Ik tikte reflectieverslagen vol tegenzin. Aan de hand van een vast aantal vragen moet je geforceerd je leerproces weergeven.

Alles gecombineerd voelde ik me niet op mijn plek en besloot een half jaar voor m’n afstuderen te stoppen. Op zoek naar een studie waar ik wel de ruimte kreeg om me te ontwikkelen op gebieden die ik belangrijk vind.’

14

Standaardvragen Bij Toegepaste Psychologie voelt Tom zich wel thuis, maar hij loopt al snel tegen dezelfde problemen aan als het op zelfreflectie aankomt. ‘Weer dat vaste stramien, weer die standaardvragen. ‘Reflectiedwang’ is het. Je tikt je verslagen omdat het moet. Je verzint in feite geforceerde theorieën waarom je er wat van geleerd zou moeten hebben. Als gevolg praat je beoordelaars naar de mond, omdat je een voldoende wilt halen. Zo gaan de meeste studenten om met zelfreflectie: wat is ‘correct’ binnen de kaders van mijn opleiding, wat behoor ik te vinden en leren? In feite doe je het voor iemand anders. Terwijl je met werkelijke zelfreflectie tot prachtige ontdekkingen, verassende conclusies en nieuwe vraagstukken kunt komen. Over jezelf, over je vak, over anderen. Je brengt in feite in kaart wat je intrinsieke motivaties zijn. Eigenlijk valt er niets te leren als je niet kunt reflecteren.

wang ‘Veel studenten ervaren reflecteren als verplichting’

Vrijlaten van associaties Tom besloot het hele reflectiegebeuren anders te benaderen. ‘Ik ging nadenken over mezelf op basis van associatie, brainstorming en mindmappen. Daarbij ben ik niet bang om me kwetsbaar op te stellen. Het is juist leerzaam om in alle eerlijkheid jezelf te bevragen.

In plaats van een stel vaste, onbedoeld beperkende vragen in een rechte lijn, besloot ik associatief te werken met woorden, gedachten, kreten en tekeningen. Bij het spiegelwebben zet je midden op een A3-vel een relevante vraag. Van daaruit ‘golf’ je van stap naar stap, zonder vooropgezet stramien. Het ontstaat ter plekke, Maar die zijn niet het doel. Vaak ontdek je tijdens het vrijlaten van je associaties wat er écht speelt en wat je werkelijk vindt en voelt. In die zin is het beoefenen van de Spiegelwebmethode een duurzame investering.

Bij iedere reflectie neem je dan wel een andere vraag of kwestie als uitgangspunt; uiteindelijk kom je stap voor stap meer te weten over jezelf en je motivaties. Je wordt bewuster en kritischer. Na verloop van tijd ben je niet alleen na afloop van een handeling aan het reflecteren, je gaat het zelfs tijdens en vooraf toepassen.

Plezier komt terug Inmiddels is Tom zijn methode aan het verspreiden op de HAN. ‘Nog altijd wordt de gangbare manier van zelfreflectie gebruikt en goedgekeurd in het curriculum, maar er is wel een hoop interesse in de Spiegelwebmethode. ‘Op een aantal opleidingen heb ik al workshops mogen geven. Tijdens zo’n meeting leg ik de methodiek uit en help ik je op weg zodat je je de methode volledig eigen maakt.’

Een aantal studenten maakt nu met succes gebruik van Toms Spiegelweb. ‘Je ziet dat het plezier terugkomt in het ontdekken van je eigen leerproces. Dat je scherp gesteld wordt en je jezelf afvraagt waarom je iets doet. Dat is de kern van het onderwijs: jezelf wijzer krijgen door te leren en reflecteren.’

Doe het ook!

Interesse gekregen in de Spiegelwebmethode?

Mail voor meer informatie of een vrijblijvend gesprek naar tomdevreugd@hotmail.com of check www.facebook.com/hetspiegelweb SENSOR 16, JAARGANG 19 15

OPGERUIMD STAAT NETJES 16

Opruimcelebrity Marie Kondo creëert ruimte Papieren die zich ophopen als duinzand. Studieboeken van de middelbare school op zolder. Kleingeld, all over the place. Rommelbakjes, gewoon daarom. Herkenbaar? Volgens de Japanse opruimcelebrity Marie Kondo zorgt het allemaal voor onnodige ballast in ons leven. Haar KonMari-opruimmethode belooft niet alleen een stralend huis, maar ook een positief effect op je levensstijl en toekomstperspectief. Daar willen we meer van weten.

Door Raïssa Soeter

Volgens de opruimheldin is opruimen een ondergeschoven kindje in onze opvoeding: ‘Het wordt ons niet aangeleerd, we doen eigenlijk maar wat.’ Marie Kondo heeft er echter een studie van gemaakt en runt inmiddels een gerenommeerd adviesbureau dat mensen leert hoe ze hun rommelige huis kunnen transformeren in ruimtes vol rust en inspiratie. Van haar boek Opgeruimd! zijn 2,5 miljoen exemplaren verkocht. Best een prestatie gezien de meeste mensen een hekel aan het thema hebben. Dus, als jij ook moe wordt van de steeds terugkerende rommel, lees dan vooral verder.

Je hebt eigenlijk de keuze: alle spullen die je door de jaren heen verzameld hebt, bekijk je 1) nu, 2) over een tijd (bijvoorbeeld vanwege een verhuizing), of 3) nooit. Aan jou de keuze, maar als je jouw huis aan kant wil hebben, dan begin je nu. Kondo raadt aan het rigoureus aan te pakken zodat het niet een eindeloze klus wordt, maar een kwestie van –uiteindelijk- spullen terugleggen waar ze horen. En als je het zo bekijkt, hoef je dus maar één keer echt goed op te ruimen.

Plan de campagne: een opruimfestival Opruimen zit ‘m niet in spullen onder een deksel verbergen of nóg slimmere opbergsystemen kopen. Als je speciale schoenenkast en la-

verdelers vol zitten, begin je namelijk weer van voren af aan. Daarom begint opruimen volgens Kondo met wegdoen. Heel. Veel. Wegdoen. Je hebt namelijk ontzettend veel spullen die stof liggen te vangen, terwijl je ze eigenlijk helemaal niet nodig hebt en waarschijnlijk ook nooit meer zult gebruiken.

‘Bezittingen vertellen de geschiedenis van beslissingen die we hebben genomen.

Opruimen is een soort inventarisatie die toont wat ons dierbaar is.’

Volgens de KonMari-methode dienen we dit per categorie aan te pakken, niet ‘per kamer’. We bewaren namelijk veel van dezelfde soort spullen op verschillende plaatsen. Denk aan boeken en (sport)kleren. Als je eenmaal alles goed in het zicht bij elkaar legt, zie je pas wat je allemaal hebt. En dat kan shockerend veel zijn. Weet je niet zo goed of je iets weg kunt doen? Pak het even vast en vraag jezelf af: word ik hier blij van?

Does it spark joy? Je gevoelens zijn de maatstaf bij het nemen van de beslissing of iets mag blijven. Volgens de Japanse opruimgoeroe kun je het beste beginnen met de makkelijkste categorie: je kleding (inclusief tassen, schoenen en sieraden). En vervolgens: boeken, paperassen,

Excuses: 1. Ik heb niet genoeg opbergruimte.

Dat heb je wel. Je hebt gewoon teveel spullen.

2. Mijn kinderen/partner werken niet mee.

Klopt, dat is lastig, maar je zult merken dat jouw opruimspirit anderen aanspoort ook te beginnen.

Begin bijvoorbeeld maar eens met het ordenen van je werkplek en je zult zien dat collega’s volgen.

allerhande spullen en tot slot spullen met emotionele waarde. Per categorie train je je besluitvaardigheid, zodat je uiteindelijk zelfs de moeilijkste categorie aankunt. Als je werkelijk alles in handen neemt en je je afvraagt of je het item wilt houden, zul je erachter komen dat je veel minder nodig hebt dan je eigenlijk bezit.

‘Het resultaat van het op de orde brengen van je spullen, is dat je ziet wat je wel en niet nodig hebt.’

Als je eenmaal bepaald hebt wat blijft (en mogelijk tig zakken naar de kringloop hebt gebracht), moet je de boel opbergen. Bedenk voor alles een plaats, en dan bij voorkeur één plaats per categorie (anders krijg je her en der bergplaatsen). Waar je het ook opbergt: de inhoud moet in één oogopslag te zien zijn (Kondo pleit voor verticaal en op kleur). Zo zijn straks al jouw vloeren, kasten, tafels en lades rommel-proof. En hoe fijn is het om alleen spullen in je huis te hebben waar je blij van wordt?

Veelgemaakte fouten > Geef jouw afgedankte spullen niet door aan een ander, tenzij diegene het toevallig wilde kopen of er écht blij van wordt. > Laat je familie niet meekijken bij het wegdoen van jouw spullen. Ben jij net bereid afscheid van iets te nemen, hebben zij weer een excuus om het te houden. > Voorraden inslaan. Tuurlijk, 3 voor de prijs van 2, dat is mooi meegenomen. Maar al die flessen shampoo en douchegel hebben allemaal een plaats nodig in jouw badkamer. > Ongewenste cadeaus bewaren uit plichtsbesef.

Die oerlelijke vaas heeft zijn doel gediend toen jij het aannam van de gever en zei, geweldig, bedankt. De gever, jij en de vaas hebben er niks aan als jij dit vervolgens ergens in je huis verstopt.

Bron: Opgeruimd!, Marie Kondo, Bruna Uitgevers A.W., €18,95

Meer weten? Onder de hashtag #KonMari en #KonMariMethod vind je duizenden foto’s van mensen die op haar manier hun huis opruimen.

SENSOR 16, JAARGANG 19 17

LIKE, VOLG en CHECK sensor

facebook.com/ sensormagazine

Voor je dagelijkse portie studentennieuws, winacties, uitgaanstips en Hannah. Praat mee en geef je mening!

@sensormagazine Volg ons voor het laatste HAN nieuws.

Stel je vraag, tip ons, en reageer op oproepjes en winacties.

www.sensor-magazine.nl De digitale thuishaven van Sensor waar alles samenkomt.

Lees het nieuws en onze vaste column, laat je inspireren door de UIT-agenda, en check winacties, fotoalbums en de digitale Sensor.

Help haar

Kom 24 april naar de met op protheses en revalidatie Master open dag! op lilianefonds.nl www.wageningenuniversity.nl/masteropendag Persoonlijke universiteit: Docent-student ratio van

1:7

imer.indd 1

26-01-15 13:08

Meest internationale universiteit van Nederland

>100 nationaliteiten

Nr.

1

Voor de 10e keer op rij beste universiteit van Nederland.

Keuzegids Universiteiten

Wageningen University heeft 29 masteropleidingen en 2 online masters op het gebied van • Food and food production • Living environment • Health, lifestyle and livelihood Wil je meer weten over de verschillende opleidingen en de mogelijkheid om door te stromen na het hbo?

Kom naar onze Master open dag!

18

Sensor 15-halve pagina.indd 1

30-03-15 11:55

life changers Je kijkt een film waar je kaak van op de vloer valt en je nog wéken over praat. Je draait een plaat zo grijs dat je de nummers kunt dromen. Het boek dat je huilend dichtsloeg omdat je geen afscheid kon nemen, pak je regelmatig uit de kast om te herlezen. Sommige films, liedjes en boeken zijn zo indrukwekkend, dat ze je leven sterk beïnvloeden, of zelfs veranderen. Sensor vroeg studenten en medewerkers: wat is joúw ‘life changer’?

Tekst: redactie // Foto’s: Coos Dam en Ralph Schmitz

SENSOR 16, JAARGANG 19 19

Mike Menijn

Opleidingscoördinator en hoofddocent Communicatie & Multimedia Design Life Changer:

Thunderbirds

‘In 1965 kwamen ze voor het eerst op televisie: de Thunderbirds. Ik was een jaar of negen en was meteen verkocht. Gekluisterd aan de buis zat ik te kijken naar hun spannende avonturen, maar mijn oog viel al snel op het gewéldige decor en de voertuigen. Gemaakt met ontzettend veel liefde, aandacht en vakmanschap. Het plezier en de creativiteit spatten van het scherm af. Zoiets bestond daarvoor niet, de serie was de voorloper van special effects zoals we die nu kennen. Ik vroeg mijn moeder om lege verpakkingen te verzamelen. Van afwasmiddelflessen, doppen en eierdozen bouwde ik mijn eigen maquettes en vliegtuigen, geïnspireerd op de Thunderbirds. Ik spoot ze over met verf en bracht veel detail aan. Bij Albert Heijn kon je sparen voor speciale Thunderbirds-kranten; bij drie pakjes boter kreeg je er eentje. Mijn moeder kocht zich scheel aan boter, zodat ik die kranten kreeg. Ik heb ze nog steeds. Net als miniatuurtjes van de Thunderbirds-voertuigen. In mijn werkkamer heb ik ook het eiland en nog een aantal andere memorabilia. Mijn kinderen hebben me laatst een telefoonhoesje van de Thunderbirds cadeau gedaan. De serie komt steeds weer op mijn pad. Op dit moment volg ik de remake van de serie, die deels met Computer-generated Imagery (CGI) en maquettes is gemaakt. Ik vind het goed gelukt, het doet de originele serie eer aan.’

‘Terugkijkend kan ik met zekerheid zeggen dat de Thunderbirds de reden zijn dat ik op een gegeven moment de Academie voor Beeldende Kunst ben gaan doen, en dat ik nu docent ben bij Communicatie & Multimedia Design. Ik geef les in Motion Graphics, waarin centraal staat hoe je van stilstaande beelden bewegende beelden maakt. In mijn optiek is het belangrijk dat je met oprecht plezier en aandacht bezig bent met creëren.

Daarom ben ik groot voorstander van het aanleren van ambachtelijke vaardigheden: ga eerst maar écht schetsen, oefenen met pen, potlood, papier en het bouwen van voertuigen en maquettes. De computer is ongelooflijk handig, maar je idee visualiseren op papier kan je helpen bij het ontwikkelen van je vakmanschap. De Thunderbirds hebben mij getriggerd om te knutselen en experimenteren. Door hen is mijn liefde voor special effects ontstaan en ben ik mede de ontwerper geworden die ik nu ben.’

20

Janneke Fontein

Derdejaars Cultureel Maatschappelijke Vorming + minor Ondernemen Life Changer:

‘All Night Long’ van Lionel Richie

‘Tijdens mijn vorige opleiding Leisure & Hospitality Host heb ik stage gelopen als animator in een hotel op Tenerife. We verzorgden allerlei activiteiten, ook voor kinderen. Er kwamen twee Britse meisjes aan, tweeling, elf jaar oud. Het werd snel duidelijk dat ze verstandelijk beperkt waren. Ze wilden graag meedoen, maar de regels waren strikt: zonder de ouders erbij mochten ‘zulke kinderen’ niet toegelaten worden. De meiden waren erg teleurgesteld, en ik voelde me vreselijk dat ze zo buitengesloten werden. Uiteindelijk waren ze, onder begeleiding van hun ouders, wel aanwezig bij de disco-avond, waar onder meer ‘All Night Long’ van Lionel Richie gedraaid werd. Ik zie nog voor me hoe die meiden lekker dansten en lol hadden. Daarom is dat nummer me erg dierbaar. Het staat symbool voor het moment dat ik besloot door te studeren. Ik wil met mijn CMV-opleiding evenementen opzetten waar IEDEREEN aan mee kan doen, beperkt of niet. Vandaar dat ik tevens de minor Ondernemen doe.’

Luc Offermans

Eerstejaars Commerciële Economie Life Changer:

Pianospelen op Nijmegen CS

‘Na mijn eerste tentamenweek, afgelopen oktober, ging ik met een goeie vriend stappen in Nijmegen. Rond 5 uur ‘s ochtends strompelden we naar Nijmegen Centraal, wachten op de eerste trein. In de hal staat een piano. Ik maak muziek, dus ging spelen. Het was uitgestorven, maar na verloop van tijd kwamen er meer feestgangers om de eerste trein te pakken. Iedereen kwam op de muziek afgelopen. Terwijl ik speelde schoof een jongen aan om mee te spelen. Dat sloot naadloos op elkaar aan.

De groep was inmiddels uitgedijd tot zo’n dertig man. De meeste mensen bleven op een meter of vijf staan, totdat er een blind meisje aan kwam met haar geleidehond. Ze liep tot aan de piano en bleef staan luisteren terwijl wij aan het freestylen waren. Toen we stopten zei ze: ‘De muziek die ik net hoorde, het leek wel alsof ik contrast en warmte kon visualiseren.’ Omdat ze daarna vertelde dat ze nooit heeft kunnen zien, vond ik het heel bijzonder dat ze dat zei. Zo’n mooi compliment zal me lang bijblijven.’

SENSOR 16, JAARGANG 19 21

Roel Diederen

Vierdejaars student Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) Life Changer:

Intouchables

Humor als instrument

‘De enige film die ik meerdere keren heb gekeken is ‘Intouchables’. Een ontroerend en inspirerend verhaal over Philippe, een vrijwel geheel verlamde aristocraat van middelbare leeftijd, en Driss, een jongen van de straat. Ondanks de enorme contrasten tussen de twee, ontstaat er een bijzondere vriendschap. De klik komt eigenlijk voort uit het feit dat ze beiden zo zichzelf blijven.

Driss helpt Philippe, en dat doet hij volledig op zijn eigen manier.

Hij zorgt er met humor en speelsheid voor dat ongemakkelijke situaties doorbroken worden en dat Philippe weer geniet van het leven. Ik kom dan wel niet van de straat, maar ik herken me in Driss. Ik studeer SPH, en wil ook op die manier omgaan met cliënten. Ze niet behandelen alsof ze zielig zijn, maar uitgaan van: wat lukt er nog wel, en waar heb je lol aan?’

Een stukje herkenning ‘In mijn jeugd hoorde ik veel muziek van The Doors. Als we in de zomer op vakantie gingen, mijn drie zusjes en ik op de achterbank, werden The Doors meestal veel gedraaid. Mijn vader was groot fan. Ik was destijds te jong om de teksten te begrijpen en was de muziek eigenlijk vergeten tot ik op mijn achttiende, negentiende opeens een paar nummers van The Doors hoorde. Op dat moment maakte dat iets in me los. Ik wilde meteen meer muziek van de groep horen. Ik ging van alles verzamelen zoals elpees, posters, een gedichtenbundel van zanger Jim Morrison, waar ik me dan ook in ging verdiepen. Ik heb geen contact meer met mijn vader, maar de muziek van The Doors blijkt dan toch een stukje herkenning te zijn, dat je op elkaar lijkt.’

22

Eva Janssen

Vierdejaars HBO-Rechten Life Changer:

The Doors

Sandra Broertjes

Coördinator Matchpoint, Service Unit HR/Vitaliteit

‘Je hebt zelf de regie over je leven’

Life Changer:

‘De Alchemist’ van Paulo Coelho

‘Op de vraag welk boek me het meest inspireert, kan ik je direct antwoord geven: ‘De Alchemist’ van de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho. Een van de weinige boeken die ik, sinds ik het vijftien jaar geleden kocht, vaak heb gelezen. Ik heb er zelfs aantekeningen van gemaakt, omdat het me zo aan het denken heeft gezet.

Overigens bezit ik alle boeken van Coelho en ze hebben allemaal voor inspiratie gezorgd, maar ‘De Alchemist’ heeft de meeste indruk gemaakt. Hij maakt veel gebruik van metaforen, symbolen en verhalen met een boodschap, en daar ben ik dol op. Dit boek beschrijft het verhaal over een jongen uit Santiago die van zijn vader priester moet worden, terwijl hij zelf liever herder wil worden. Zijn leven neemt een wending als hij ervoor kiest om zijn (terugkerende) droom achterna te gaan en ‘de schat’ te zoeken. Waar het in mijn ogen in dit boek over gaat, is dat je inziet dat je zelf voor het verschil kunt zorgen door de juiste keuzes te maken. Die zullen je uiteindelijk de weg wijzen naar het pad van je eigen geluk. Onze keuzes geven ons leven vorm, ofwel, we hebben zelf de regie. Coelho zegt daarover; ‘wanneer je iets wenst, spant het hele universum samen om dit te realiseren.’ Het waarmaken van je droom wordt niet louter bepaald door de talenten die je hebt, maar door keuzes die je met je hart hebt gemaakt. Ik heb ervaren dat écht luisteren naar je hart best moeilijk is. Ik doe het steeds vaker maar moet nog een hoop leren. Meestal luister ik pas naar mijn hart als ik in de knoop zit. Of als ik er de tijd en de rust voor neem. Maar met een baan, gezin en druk sociaal leven is dat best een uitdaging. Voor ik ‘De Alchemist’ gelezen had, was ik helemaal niet zo met mijn gevoelsleven bezig. Ik lachte veel weg. Dit boek liet me zien dat er ‘more to it’ is, en dat het de moeite waard is je te verdiepen in je eigen gevoel en intuïtie. Maar ook te leren van een andere kijk op de wereld. Ja, wat mij betreft is dit boek een absolute aanrader.’

SENSOR 16, JAARGANG 19 23

Pabostudent Ben dolblij met kampioenschap

NIETS BOVEN N.E.C. Al 15 jaar is Ben de Jong, pabostudent aan de HAN, een trouwe fan en seizoenkaarthouder van N.E.C.. Het drama was vorig jaar compleet toen de Nijmeegse club uit de Eredivisie degradeerde.

Maar die tijden zijn voorbij: N.E.C. is nu al kampioen van de Jupiler League en speelt vanaf volgend seizoen weer op het hoogste niveau. ‘Het schijnt dat er hier in de buurt ook een soort van voetbalclubje speelt. Het lijkt me wel geinig om die weer eens de groeten te doen.’

Tekst: Sander Arink// Foto: Ralph Schmitz

Zo, het kampioenschap goed gevierd?

‘Het was een weekend om nooit te vergeten, en toch ben ik al meer dan de helft vergeten.

Vrijdagmiddag de stad in, door naar de wedstrijd, wakker worden en weer door naar de Wedren. Een grote slijtageslag. Eén ding is zeker: de cijfers zullen in de tentamenweek die erna gepland stond een stuk lager liggen dan normaal. Maar ja, dat is een kwestie van prioriteiten stellen.’

Kom je uit een N.E.C.-nest?

‘Niet echt. Ik heb drie broers die dolgraag wilden dat ik óf voor Ajax óf voor PSV zou worden. Alleen na één stap in de Goffert werd al snel duidelijk dat er niets boven N.E.C. ging.

De rest van de familie is voornamelijk voor PSV. Ik ben wat dat betreft een echt buitenbeentje. Eén voordeel: dit seizoen kan ik met de familie over het kampioenschap meepraten.’

Lopen er op de pabo nog meer N.E.C.-supporters rond?

‘Dat valt tegen, gezien het aantal vrouwen dat er op de opleiding zit. In mijn klas zit één iemand met voetbalverstand, en dat is uiteraard een N.E.C.-supporter. Wanneer de dames het over het nieuwe jurkje bij de H&M hebben, kunnen wij gelukkig nog over serieuzere dingen praten, haha.’

24

Naar welke wedstrijden kijk je uit volgend seizoen?

‘Het schijnt dat er hier in de buurt ook een soort van voetbalclubje speelt. Het lijkt me wel geinig om die weer eens de groeten te doen.’

Daarover gesproken: als je een voetballer van Vitesse naar N.E.C. zou mogen transfereren, wie zou dat dan zijn?

‘Poeh, moeilijke vraag, de meesten ken ik niet eens uit dat vreemdelingenlegioen. Maar als ik toch moet kiezen, dan zou ik toch voor die tweede of derde keeper gaan, Pietje (Velthuizen, red.). Kan die mooi als mascotte rondjes lopen op het veld!’

Enkele jaren geleden werd Vitesse gekocht door een rijke Georgiër, die ook N.E.C. op het oog had. Blij dat die koop niet is doorgegaan?

‘Ja, ik moet er niet aan denken dat dit bij N.E.C. gebeurt. In één klap bijna alle spelers weg, je clubcultuur naar de knoppen en een hoop lugubere praktijken in het stadion. Het is veel mooier om op eigen kracht de top te bereiken.

Dadelijk zijn ze in het Oostblok uitgekeken op hun speeltje en dan begint de grote ellende.

Nee, laat bij ons maar de echte clubmensen aan de leiding staan.’

Voor welke speler kom jij naar het stadion?

‘Een vechter, een knokker: iemand die alles geeft voor de club. Daar kijk ik liever naar dan een arrogant mannetje die de kantjes er afloopt, zich boven de rest verheven voelt en er tien per seizoen intikt.’

Wat moet jij eigenlijk met al die sjaaltjes?

‘Ik ben ze gaan verzamelen sinds het Europese succes in 2008. Ik heb er momenteel 148, en ze liggen eigenlijk alleen maar op een plank hier thuis. In het begin ben ik ze op gaan hangen, maar al snel kom je erachter dat dit alleen in huize Boekhoorn (Marcel Boekhoorn, rijke NEC-supporter, red.) mogelijk is.’

En, volgend seizoen weer degradatievoetbal?

‘Dat is moeilijk om nu al te voorspellen. Het is afhankelijk van de spelers die blijven, de spelers die komen en de weerstand van de huidige teams in de Eredivisie. Het eerste jaar is vaak wel overleven, maar die statistieken zeggen mij eerlijk gezegd niet zo veel.’

‘Wanneer de dames het over het nieuwe jurkje bij H&M hebben, kunnen wij gelukkig over serieuzere dingen praten!’

SENSOR 16, JAARGANG 19 25

STEUNFONDS HAN

Een fijn potje om uit te putten We staan er niet vaak bij stil, maar alles wat je op de HAN ziet, moet ergens van betaald worden. Toch is er niet altijd budget beschikbaar voor álle projecten, materialen en ondernemingen. Gelukkig hebben we daar het Steunfonds voor. ‘Als het ingediende voorstel bijdraagt aan het verbeteren van het leefklimaat, is er grote kans dat we het financieel steunen’, aldus bestuurslid Jan van Brero.

Tekst: Olga Helmigh // Foto: Coos Dam

Autotechniek wilde een auto aanschaffen om te verbouwen, maar er was geen budget meer. Campus TV zat verlegen om opnameapparatuur, maar had geen middelen. Na een renovatie zat een aantal medewerkers met kale muren, maar er was geen geld over voor schilderijen. Een student company had onverwacht veel succes en kon naar het buitenland voor een doorbraak, maar de reis kostte te veel. Sensor organiseerde de Bikkel Awards en zocht sponsoren. ‘Allemaal situaties waarvoor er bij ons aangeklopt werd’, legt Van Brero uit. ‘We ontvangen zo’n acht á tien aanvragen per jaar. We nemen alleen serieuze, goed doordachte plannen in behandeling. Zo moet er nagedacht zijn over financiën, waarbij transparant wordt hoe het geld besteed wordt. Het allerbelangrijkste is dat het overduidelijk van belang is voor de verbetering van het leef- en werkklimaat voor studenten of medewerkers.’

Potjes van de voorlopers Het geld dat het Steunfonds kan inzetten, komt nog uit de potjes die de voorlopers van de HAN gecreëerd hebben. ‘Zij riepen een stichting in het leven, die flink gespaard heeft voor de doeleinden die we nu

26

ondersteunen. Er was, alle potjes gecombineerd, behoorlijk wat geld ‘over’. Er is een stabiel rendement, waardoor het vermogen goed beheerd kan worden.’ In principe zijn alle ondersteuningen eenmalig van karakter, maar er zijn uitzonderingen. Zoals terugkerende evenementen en de HAN-prijzen voor medewerkers en studenten. Tevens zijn er structurele giften aan alle faculteiten. ‘Zij kunnen het schenkbedrag besteden aan bijvoorbeeld sponsoring van sportkaarten voor studenten.’

Onafhankelijk bestuur Van Brero vormt het bestuur met oud-medewerkers van de HAN. ‘Zelf ben ik ook nog oud-student. Op die manier wordt er een mate van onafhankelijkheid gewaarborgd. We zijn niet verbonden aan een faculteit of opleiding, waardoor er geen eventuele belangenverstrengeling is.’ Hij wil nogmaals benadrukken dat ingediende voorstellen serieus van aard moeten zijn. ‘We kunnen niet zomaar op ieder idee of plannetje ingaan. Het moet inzichtelijk en helder zijn, en bewijzen dat het de financiële ondersteuning waard is.’

Kennismaking met verwante opleidingen tijdens studieochtend ISS

Ik ga op reis en neem mee…

Hoe maak je je personeel enthousiast voor een andere indeling van de organisatie en een nieuwe werkwijze? Je huurt een team in, operatie Frisse Peper geheten, bestaande uit psychologen, kunstenaars en bedrijfskundigen, die een ochtend organiseren met ‘expeditie’ als thema. Sensor reist een ochtend mee. Ruud Kroes ‘Niet alleen ons werkveld verandert, ook onze organisatie zelf. Dat is een hoop verandering ineens terwijl de winkel openblijft’, aldus Saskia van der Lyke, faculteitsdirecteur van GGM bij de opening van de studieochtend van het Institute of Social Studies. De verandering waar Van der Lyke op doelt, is de splitsing van de sociale opleidingen in drie nieuwe instituten.

Culturele en Maatschappelijke Vorming en Maatschappelijk Werk en Dienstverlening (MWD), Creatieve Therapie Opleidingen (CTO) en Toegepaste Psychologie (TP) en Pedagogiek en Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) vormen drie duo’s die meer passen bij de indeling van het werkveld. Ook zou meer kleinschaligheid de organiseerbaarheid en wendbaarheid ten goede moeten komen.

Per nieuw instituut gaan het personeel op reis. Ik ga als SPH-docent mee op expeditie met het grootste instituut, dat van Pedagogiek en SPH. We beginnen met een stellingenspel in de stoelvrije aula van de Kapittelweg.

De discussie komt niet echt op gang, ook omdat de stellingen niet lekker scherp geformuleerd zijn. Een docente mompelt achter me dat ze haar beter hadden kunnen vragen om wat stellingen te bedenken.

De stemming komt er na de pauze wat meer in als vier Spaanse en Italiaanse danseressen tussen de docenten door hun danskunst vertonen. Niet alleen de docenten, ook de danseressen van ‘Dancing in Art’ vinden het spannend, een botsing met het publiek kan maar net voorkomen worden, zo blijkt tijdens de nabespreking. De dans is een

metafoor voor de veranderingen die zullen plaatsvinden en roept onder het publiek veel associaties en herkenning op.

Vervolgens is het tijd om echt op reis te gaan. We reizen langs vier stations met namen als ‘bagage’, ‘reiziger’, ‘bestemming’ en ‘eiland’ waar we allerhande vragen beantwoorden en kennismaken met personeel van de andere opleiding. Ik praat met vier verschillende docenten van Pedagogiek waarbij het ook gaat over de stereotypen die we van elkaar hebben. Zo zou de doorsnee Pedagogiekdocent braaf, vol inzet en vooral op de theorie gericht zijn terwijl de typische SPH-docent een chaotische creatieve rebel zou zijn. Uiteraard valt op de stereotypen het nodige af te dingen.

Na afloop mag iedereen uit de oogst van antwoorden zijn of haar favoriet kiezen. Wat duidelijk wordt, is dat velen graag het beste van twee werelden wensen te combineren maar dat de angst voor eenheidsworst groot is. Elkaar versterken maar niet in elkaar opgaan, lijkt de boodschap.

Ook opvallend is dat het personeel graag de ruimte en tijd wil krijgen om elkaar te ontmoeten. Laat dit nu net een van de voorwaarden zijn om in de toekomst een succesvolle HAN op poten te zetten, aldus het winnende essay van ‘De HAN in 2030’. Elkaar blijven ontmoeten, daar draait het om, ook als je op reis gaat.

SENSOR 16, JAARGANG 19 27

kwestie

SENSOR DENKT ER HET ZIJNE VAN

Blauw bloed is niet meer van deze tijd

ZES REDENEN WAAROM WE HET KONINGSHUIS MOETEN AFSCHAFFEN. EN VIJF WAAROM NIET. Niets heerlijker dan onze koninklijke familie: alleen al om prinsesjes te kijken tijdens het Fotomoment en roddels te lezen in de blaadjes bij de kapper. Bovendien is Koningsdag de leukste dag van het jaar. Maar hebben we daar een koningshuis voor nodig?

Tekst: Renée Jenniskens

Weg met het Koningshuis: Het Koningshuis kost officieel 110 miljoen per jaar, belastingvrij. In werkelijkheid bedragen de kosten een veelvoud, want die van beveiliging, staatsbezoeken en verbouwingen worden apart betaald. Daar komen de kosten van het regeringsvliegtuig nog bij: ons koningspaar gebruikt dat ongeveer zeventig keer per jaar, ook voor privéreisjes. Het verdient zichzelf terug, vindt onze regering. Het koningshuis is zo’n mooi visitekaartje en de zakenlui, die mee mogen op staatsbezoek, boren bronnen van handel met Nederland aan.

Alsof ze daar het koningshuis voor nodig hebben. Een president kost óók geld. Maar die kiezen we wél zelf en heeft zichzelf niet benoemd, zoals dit koningshuis.

Vooral onze koning is niet bepaald handig qua public relations.

Echt overtuigend zijn zijn toespraken niet. En als hij uit zichzelf iets zegt, komt het niet over. Laatste dieptepunt is natuurlijk zijn biertje met de omstreden Russische president Poetin.

Het Koninklijk Huis heeft weinig affiniteit met wat er in de wereld leeft. Na protesten ruilden ze snel hun villa in het straatarme Mozambique in voor eentje in Griekenland. Zeer opmerkelijk: in hetzelfde plaatsje heeft ook Poetin een optrekje.

Als ze al belasting moeten betalen, dan ontduiken de leden van het Koninklijk Huis die zoveel mogelijk, zoals Prinses Margriet die vorig jaar wel een heel schimmige constructie bedacht om haar erfenis veilig te stellen. Toen – mister veiligheid zelf - Pieter van Vollenhoven iemand doodreed, is er alles aan gedaan om zijn onschuld te bewijzen en vooral om dit gevalletje in de doofpot te stoppen.

28

Ze zijn echt dom. Willem-Alexander gaf zijn dochter Alexia dezelfde naam als een van de vier buitenechtelijk kinderen van zijn grootvader.

Onze voormalige koningin Beatrix had nog het gezond verstand om háár Koninginnedag niet te vieren op haar eigen verjaardag (eind januari) maar op 30 april, maar Willem riep stampvoetend: ‘Ik wil ik wil ik wil Koningsdag op míjn verjaardag!’ Een gruwel voor de arme roostermakers in Nederland. Viel Koninginnedag vroeger nog handig in de meivakantie, met de komst van Koningsdag is het voorjaar nog meer versnipperd qua vrije dagen en lange weekends.

Bij troef Máxima is de glans er een beetje af. Zelfs de meeste verstokte republikeinen vielen indertijd voor de charismatische Argentijnse. Golddigger, foute vader, tuttige kledingstijl, ze kon het allemaal hebben. Tot haar troef, pleiten voor microkrediet voor kleine bedrijfjes in de derde wereld, helemaal niet het ei van Columbus bleek te zijn. Tegenwoordig zie je haar vooral nog schaapachtig grinniken naar haar man als die iets probeert te zeggen. Oh, wat is hij toch geweldig, zie je haar dan denken. Wij weten beter.

Het koningshuis is een ouderwets instituut. Twee jaar gelden is godslastering afgeschaft, maar majesteitsschennis blijft bestaan. Je mag nu dus roepen dat God een stomme kut is, maar als je dat van de koningin zegt, dan ga je de bak in. Beter dan God, zogezegd.

Leve de Koning!: Het koningshuis is bijna net zo populair als Sinterklaas.

Driekwart van de Nederlanders is vóór een monarchie, blijkt uit onderzoek. Waar moet je anders over lezen bij de kapper?

Ze doen zulk nuttig werk. Prinses Laurentien (die eigenlijk Petra heet) richtte een stichting op die het analfabetisme aanpakt. De familieleden zijn om de beurt beschermheer van vereniging De Hollandsche Molen. Pieter van Vollenhoven (die eigenlijk Prins Pieter wilde heten, maar dat vond Bea niet goed) is voorzitter van het Fonds Slachtofferhulp. De hele koninklijke familie doet mee met NL Doet, een heel dagje vrijwilligerswerk. Zij geven het goede voorbeeld, want maar vijftig procent van het voetvolk doet minstens één uur per week vrijwilligerswerk.

Ze hebben zo’n geweldige naam! Als het niet de naam van de koninklijke familie zou zijn, dan zou hij vrij ordinair zijn. Denk aan ‘Rood’, ‘De Wit’, ‘Zwart’ of ‘Groen’. Dat maakt ze zo lekker gewoon. Daarbij is oranje, hoewel lelijk, wel een opvallende kleur. Oranje geeft alle tribunes van internationale sportwedstrijden een Nederlands gezicht.

Ze zijn het toppunt van vermaak van Lucky TV, de satirische videocolumn aan het eind van elke aflevering van het populaire tv-programma De Wereld Draait Door. Die domme Prins Willy, als altijd geflankeerd door Máxima, het hinnikende paard. Het koningspaar vindt het gelukkig zelf ook grappig. Zeggen ze.

Onze nationale feestdag is het jaarlijks hoogtepunt. Terwijl onze koning een defilé afneemt in Dordrecht feest het voetvolk van ‘s morgens vroeg tot diep in de nacht. Nederland één grote vrijmarkt. Alles waar je niets aan hebt, mag je daar ruilen.

Behalve het koningshuis.

REAGEREN?

Twitter (@sensormagazine) sensor@han.nl www.sensor-magazine.nl SENSOR 16, JAARGANG 19 29

Nieuwe regelgeving bedreigt werk gastdocenten

ZZP, weg ermee?

De nieuwe wet Werk en Zekerheid wordt op 1 juli van kracht. Flexwerkers mogen vanaf dat moment nog maar drie contracten in twee jaar krijgen, daarna moet hun een vast contract aangeboden worden. ZZP’ers zijn het haasje, vooral in het onderwijs: schijnzelfstandigheid wordt scherper gecontroleerd. Mogen er straks geen gastdocenten meer voor de klas?

Laurence de la Porte

De insteek van de wet Werk en Zekerheid is dat het de verschillen tussen flexwerkers en vaste medewerkers verkleint: flexkrachten zouden door de nieuwe wetgeving sneller een vaste baan krijgen.

Ook zou in 2015 het nieuwe wetsvoorstel Beschikking Geen Loonheffing (BGL) ingaan. Een maatregel die waarschijnlijk zorgt dat werkgevers in het onderwijs veel minder zzp’ers gaan inhuren. De crux? Docenten werken volgens vaste lesroosters, maken gebruik van materialen en leslokalen en zijn daarmee geen flexibele eigen ondernemers, maar eigenlijk ‘in dienst’ van hun werkgever. Docenten mogen zich dus geen zzp’ers meer noemen en zowel werkgever als ‘werknemer’ riskeren hoge boetes als ze toch hun zzp-constructie behouden.

Schijnzelfstandigheid De maatregelen zijn in principe bedacht om de werknemer te beschermen: de overheid wil schijnzelfstandigheid terugdringen, waarbij een zelfstandige eigenlijk gewoon in dienst is maar de veiligheid mist die werknemers in dienstverband wel hebben.

Werkgevers zouden minder makkelijk sociale premies kunnen

30

ontduiken. Maar waar het in de praktijk op neerkomt is dat de zzp’ers er helemaal uit liggen: volgens het Financieele Dagblad besloot een aantal hogescholen, waaronder Saxion, eerder dit jaar om honderden zzp’ers niet meer in te huren, uit vrees voor de strenge handhaving.

800 uur per jaar Hoe zit dat op de HAN? Henri van Boxtel, directeur Human Resources, bevestigt dat er maatregelen zijn genomen toen de nieuwe plannen bekend werden. ‘Anderhalf jaar geleden hadden wij gemiddeld 200 man rondlopen die werkten als ZZP’er, waarvan ongeveer 80 procent in het onderwijs. Daar zaten mensen tussen die af en toe eens een dagje voor de klas stonden, maar ook ZZP’ers die 800 uur per jaar structureel een aantal dagen per week les gaven. Zij hebben óf een tijdelijk dienstverband aangeboden gekregen óf ze werken nu voor ons via detacheringsbedrijf USG People.’

Klein dienstverband plus eigen onderneming Maar sommige zelfstandigen zitten helemaal niet te wachten op een vast dienstverband, aldus Van Boxtel: ‘Ze kiezen nu meestal eieren voor hun geld en zetten dan, naast een klein dienstverband bij ons, hun eigen onderneming voort.’ In sommige gevallen is dat zelfs een betere oplossing voor beide partijen: ‘Het is ook vreemd als mensen hier veel meer per uur verdienen als ‘schijnzelfstandige’ in plaats van in loondienst, en dat willen we zelf eigenlijk ook niet. Daar is de ZZP-constructie nooit voor bedoeld, voor ons is de flexibele inzet het voordeel.’

Gezagsverhouding De belastingdienst gaat echter niet alleen in de gaten houden hoe het zit met de mensen die vaste dagen en veel uren draaien: ‘Zodra er sprake is van een gezagsverhouding mag het niet meer.

Het maakt niet uit of iemand een uurtje voor de klas staat, of 120 uur, althans dat is het standpunt van de Belastingdienst tot nu toe geweest. Voor die mensen geldt namelijk: je gebruikt sheets van de HAN, leslokalen van de HAN, je komt zodra de HAN dat

vraagt, en je regelt niet zelf je vervanging, waardoor er sprake is van een gezagsverhouding. Maar wat we nodig hebben op de HAN is de link met het bedrijfsleven en het werkveld. Daar nodigen we gastdocenten voor uit die af en toe vanuit hun vak over de praktijk komen vertellen. Zolang dat kan, blijven we dat ook gewoon doen. Als je bij ons als ZZP’er werkt, moet je een geldige VAR kunnen overleggen, een verklaring van de belastingdienst dat je echt zelfstandige bent. Die verklaringen worden jaarlijks uitgegeven. Maar als ze straks van de Belastingdienst geen VAR meer krijgen, dan zullen wij ze niet blijven inzetten. Dan heeft het hbo een groot probleem. Niet alleen wij trouwens, instellingen als het LOI werken bijna uitsluitend met ZZP’ers.’

Zo ver is het nog niet, denkt van Boxtel. ‘De belastingdienst is er nog niet uit. De invoering is al langer uitgesteld. De politiek vindt er ook van alles van: er zijn al Kamervragen over gesteld en er is een stevige lobby gaande vanuit het hbo, mbo en de private sector.’

SENSOR 16, JAARGANG 19 31

BOUWEN AAN Elise de Vries (25), docente bij de pabo, heeft niet van haar passie haar werk gemaakt, maar een stichting. Onbetaald steekt ze een groot deel van haar vrije tijd in ‘Hope For Grabouw’, waarmee ze geld ophaalt voor dit Zuid-Afrikaanse dorp.

Laurence de la Porte Haar liefde voor het land en de mensen begon toen ze in 2009 een half jaar stage liep bij het Theewaterskloof-project. ‘Voor mij is er een leven vóór en een leven ná Zuid-Afrika. De cultuurshock was groter toen ik van daaruit weer terugkeerde naar Nederland dan toen ik erheen ging.’ Vooral toen ze bij een Engels echtpaar, Tim en Maz, in Grabouw (op tachtig kilometer van Kaapstad) in opvanghuis The Village of Hope ging werken, ontwikkelde ze haar passie. ‘Tim en Maz hielpen kinderen die besmet waren met hiv of tbc, of waarvan de ouders om wat voor reden dan ook niet voor ze konden zorgen. Altijd probeerden zij een situatie te creëren waarbij het kind weer terug zou kunnen keren naar de eigen ouders in de Townships. Als dit niet mogelijk bleek, dan werden ze door anderen opgevangen, of er werd, in uiterste nood, een Foster Parents gezin geregeld. Het was heel bijzonder hoe dat stel hun eigen leven opzij zette en alles in het teken stelde van het helpen van anderen. En dat ze daar ook nog heel bescheiden onder bleven, alsof het niet meer dan vanzelfsprekend was.’

Begrip Deze ervaring heeft haar veranderd: ‘Ik heb meer begrip gekregen en oordeel minder snel. Daar onthouden ouders hun kinderen soms geneesmiddelen, omdat ze zich schamen dat ze besmet zijn met hiv. Of zwangere vrouwen nemen geen medicijnen waarmee ze besmetting bij hun kinderen kunnen voorkomen omdat ze dan geen alcohol kunnen drinken. In eerste instantie onbegrijpelijk, maar als je zo’n slecht leven hebt en de situatie is uitzichtloos, dan grijp je naar de fles. Vaak is het onwetendheid of onkunde.’

‘Die periode heeft me gegrepen: kinderen zijn zo puur daar en met alles blij. De Afrikanen zijn ook makkelijker hoor: op een basisschool daar is iedereen om 14.00 uur weer vertrokken, dat zou in Nederland niet gebeuren. Hier zijn we materialistischer en individualistischer. Als we iets extra’s doen, dan willen we dat in ons salaris terugzien. Daar hebben mensen elkaar hard nodig en zijn ze er dus ook veel meer voor elkaar.’

Weer terug in Nederland bleef Elise met haar gedachten onder de Afrikaanse zon. ‘Natuurlijk ga je je op een gegeven moment ook heus wel weer druk maken over een trein die niet op tijd komt, maar ik merkte dat ik moeite had Zuid-Afrika helemaal los te laten en mijn gewone leven weer op te pakken. Van daaruit ontstond het idee voor de stichting.’

Voorlichting ‘Foundation of Hope for Grabouw’ bestaat nu bijna vijf jaar en er is van alles gerealiseerd: bij The Village of Hope is een schoonwatervoorziening; er zijn hygiëneprojecten waar kinderen geleerd wordt hoe ze hun tanden moeten poetsen en handen wassen; bij sportprojecten leggen vrijwilligers contact met jongeren. Ze krijgen hiv- en soa-voorlichting en er wordt een luisterend oor geboden, waarvoor thuis vaak geen ruimte is. Elise staat op het punt om voor de derde keer op het vliegtuig te stappen; dit keer met haar schoonouders die 35 jaar getrouwd zijn en, aangestoken door Elise’s enthousiasme, met hun eigen ogen willen zien hoe het in Zuid-Afrika is. Zelf heeft ze een aantal afspraken gepland: ‘Face-to-face is toch anders dan mensen via mail spreken. Momenteel worden crèches gebouwd waar kinderen zichzelf kunnen ontwikkelen. Die crèches kunnen zorgen dat de stap naar het onderwijs kleiner is. Het stelt de moeders ernaast in staat een paar uur een studie te doen of te werken. Dat is een project dat het komende jaar zal spelen, straks kan ik daar met eigen ogen zien hoe ver het vordert.’

32

GRABOUW

PASSIE

Help mee!

Concreet zou iedereen die wil, kunnen helpen. Bijvoorbeeld door een kijkje te nemen op de website: www.hopeforgrabouw.com. Of door mee te lopen met de Nijmeegse Vierdaagse. Zelf loopt ze ‘m inmiddels voor de zesde keer (en wie zich liever niet vier dagen de blaren op de hielen loopt mag uiteraard ‘gewoon’ sponsoren: http://devierdaagsesponsorloop.nl/elisa-de-vries). Dat vuur voor Zuid-Afrika zal dus voorlopig niet doven: ‘Het is zo gaaf dat het gelukt is om een stichting op te zetten. We hebben nu onze eerste bestuurswisseling gehad en de voorlopige plannen voor de toekomst zijn uitgezet. We willen zorgen dat een kind écht kind kan zijn dat gezien en gehoord wordt. Dat heeft ieder mens nodig. Het is niet mijn visie om de Townships te veranderen: je kunt er nou eenmaal niet ineens villa’s neerzetten. Maar misschien kun je wel jongeren ‘pakken’ en dat cirkeltje doorbreken.

SENSOR 16, JAARGANG 19 33

Welke

HAN STUDENT COMPANY WIL

GRATIS ZIJN PRODUCT OF DIENST AANBIEDEN OP DEZE PAGINA?

De redactie van SENSOR wil tot het eind van dit studiejaar Student Companies de gelegenheid geven om op een hele pagina gratis te adverteren!

Lever een passende advertentie aan in pdf (190 x 250 mmh).

Bij meerdere aanbiedingen selecteert de redactie.

Informatie: sensor@han.nl / 024-3530390.

34

Mededelingen OP ZOEK NAAR DE AGENDA? KIJK OP WWW.SNSR.NL

In deze rubriek is plaats voor aankondigingen die interessant zijn voor medewerkers en/of studenten. De redactie kan inzendingen weigeren of inkorten.

Nummer 17 van jaargang 19 verschijnt op 20 mei; de deadline van dat nummer is 27 april. Informatie voor de agenda of de mededelingen kan worden gestuurd naar de redactie van Sensor, liefst per e-mail naar sensor@han.nl.

ALGEMEEN HET REIZENDE HAN MUSEUM “Je kunt pas kunt laten zien wie je bent als je weet waar je vandaan komt”. Als HAN-archivaris vind ik het belangrijk ons cultuurhistorisch erfgoed veilig te stellen, te bewaren en tentoon te stellen. Om anderen deelgenoot te maken van deze historie wil ik een reizend museum starten en ben ik op zoek naar leuke, eigenaardige, mooie, oude en bijzondere items die iets vertellen over de historie van de HAN en van de rechtsvoorgangers.

Heb je zelf een item of ken je iemand (gepensioneerde) die een item van de HAN heeft bewaard, neem dan contact op met Yvonne van Wanrooij via 06- 55218983 of yvonne.vanwanrooij@han.nl.

Na een succesvolle 1ste editie vorig jaar, vindt op 27 augustus a.s. de 2e editie van de HAN Parade plaats. Dit keer alleen in Nijmegen, voorafgaand aan en aansluitend op de opening van het studiejaar. Exacte tijd: 14.30-22.00 uur, met van 15.30-17.00 uur de opening. Alle HAN-medewerkers en -studenten zijn van harte uitgenodigd om dit openluchtfestival met onder meer voorstellingen van theater, cabaret, muziek, poëzie, verhalen en stand up comedy mee te beleven.

Denk mee over de inhoud! De organisatie is al volop aan de slag om er ook dit jaar weer een geslaagd evenement van te maken. En alle HAN’ers mogen daarin meedenken: welke projecten, goede initiatieven of activiteiten, mooie producten die zijn ontwikkeld, etc. - die passen in het thema Kwaliteitscultuur- verdienen volgens jou het podium op de HAN Parade? Op elke HAN-locatie hebben we een Paradebox geplaatst, waar je jouw ideeën in kunt doen. Wie weet zie je jouw ‘paradepaardje’ dan wel terug in een ludieke voorstelling, op het Paradepaadje of in het nieuwscafé. Lees hierover meer op www.han.nl/hanparade Meer informatie: Voor meer informatie over de HAN Parade: www.han.nl/hanparade

REDACTIERAAD SENSOR ZOEKT NIEUW STUDENT-LID! De redactieraad van Sensor, het magazine van de HAN, heeft per direct plaats voor een student-lid! Als lid van de redactieraad houd je de vinger aan de pols met betrekking tot het beleid van Sensor, oordeel je over de kwaliteit en fungeer je - indien nodig - als buffer tussen het College van Bestuur en de redactie van Sensor. De redactieraad komt vier keer per jaar bij elkaar en bestaat uit zeven leden. Hiervan zijn er twee student, twee onderwijsondersteunende en twee onderwijzende personeelsleden en is er een onafhankelijke voorzitter. We zoeken iemand die zich (kritisch) betrokken voelt bij Sensor en mee wil denken over beleid, kwaliteit en invulling. Misschien een leuke uitdaging voor jou? Voor vragen of aanmelding kun je contact opnemen met de Sensorredactie via Sensor@han.nl of 024-3530390. De medezeggenschapsraad zal uit de aanmeldingen een voordracht doen aan de redactieraad.

SENSOR 16, JAARGANG 19 35

HAN HYPOTHEEKINFORMATIEAVOND VOOR STARTERS!

NIEUW

Op 19 mei wordt er op de HAN in Arnhem door de opleiding Financial Services Management (FSM) een informatieavond voor starters op de woningmarkt georganiseerd. Tijdens deze avond wordt er voorlichting gegeven over de aspecten die een rol spelen bij de aankoop van een eerste woning.

Tweedejaarsstudenten helpen starters bij de zoektocht naar de eerste koopwoning en geven inzicht op het gebied van hypotheken tijdens een kort en vrijblijvend gesprek. ‘Hoe kan ik mijn droomhuis kopen?’, ‘Kan ik dat wel betalen?’, ‘Wat kost dat iedere maand?’, ‘Huren of Kopen?’ Dat zijn allemaal vragen waar starters antwoord op kunnen krijgen.

Iedereen die van plan is om voor het eerst een eigen woning te kopen of deze mogelijkheid wil onderzoeken is welkom om aan te schuiven. De tweedejaarsstudenten van FSM geven tijdens een kort oriënterend gesprek antwoord op al je vragen.

Financieel adviseurs van zowel de HAN als de Rabobank zijn aanwezig om de studenten te ondersteunen. Het doel van de hypotheekinformatieavond is het financiële bewustzijn van zowel starters op de woningmarkt als ook van studenten te vergroten. Door studenten van de opleiding FSM zoveel en zo snel mogelijk in contact te brengen met de dagelijkse beroepspraktijk doen ze waardevolle praktijkervaring op.

Waar en wanneer

De hypotheekinformatieavond vindt vanaf 18.30 uur plaats in de kantine op de begane grond van de FEM in Arnhem, Ruitenberglaan 31. Deelname is geheel kosteloos. Meer informatie vind je op: www.han.nl/hypotheekinformatieavond Aanmelden kan via Rico.vanHal@han.nl.

Bij de aanmelding graag de specifieke vraag of vragen voor de studenten doorgeven die je tijdens het gesprek wilt behandelen.

Vang BOT op het Hoogte80 Festival!

Hoogte80 Festival tovert ook dit jaar één van de mooiste stadsparken van Arnhem weer om tot een geweldig festivalterrein. Tijdens het Hemelvaartsweekend start hier het festivalseizoen met een gevarieerd en laagdrempelig programma vol theater, muziek, literatuur en versnaperingen.

Dit jaar is Ramkoers van muziektheatergroep BOT een van de vele voorstellingen op de bult in Arnhem. Ramkoers is geen verhaal, maar een ware uitputtingsslag die zich voltrekt als het BOT-viertal je met grote machines en kleine liedjes meeneemt van beukend hard tot breekbaar zacht. Meemaken?

Sensor mag 2 x 2 vrijkaarten weggeven voor deze voorstelling! Stuur vóór 7 mei een e-mail naar sensor@ han.nl met BOT als onderwerp en maak kans op 2 van deze kaarten. www.h80festival.nl

36

TONEELGROEP OOSTPOOL & HET SLECHT BEWAAKTE MEISJE Ieder jaar maakt Toneelgroep Oostpool een Coming of Agevoorstelling met veertig jongeren tussen de 14 en 19 jaar. Na het succesvolle Giselle (2013) gaat het gezelschap dit jaar opnieuw de samenwerking aan met Introdans. Regisseur Timothy de Gilde en choreograaf Adriaan Luteijn maken Het Slecht Bewaakte Meisje, een bewerking van de balletklassieker La Fille Mal Gardée.

In de wereld van Ritalin, ‘likes’, ‘hashtags’, selfies, plastische chirurgie, CITO-training en avatars is deze Fille Mal Gardée een slecht bewaakt meisje dat laat zien dat je niet altijd in alles perfect hoeft te zijn. Dat je vooral trouw aan jezelf mag blijven. Soms is wat het is beter dan wat het wordt.

Voor deze zesde Coming of Age-voorstelling mag Sensor twee maal twee kaarten weggeven voor een van de voorstellingen in Huize Oostpool in mei, m.u.v. de première op 9 mei.

Wil je kans maken op twee kaarten? Stuur dan voor 30 april een e-mail naar sensor@han.nl en geef ons de titel van de eerste Coming of Age-voorstelling!

VRAAG & AANBOD GEZOCHT: VRIJWILLIGERS! De Stichting Ontspanning en Recreatie Nijmegen zoekt vrijwilligers voor het begeleiden van kinderkampen voor kinderen die een extra week vakantie goed kunnen gebruiken. Interesse? Mail (martijn.goudbeek@gmail. com) of bel (06-43873745) met Martijn.

INFORMATIEDAG AU PAIR IN HET BUITENLAND Op 9 mei organiseert Travel Active bij De Lindeberg in Nijmegen een infodag over werken als Au Pair in het buitenland. Tijdens deze dag kun jij alles te weten komen over de Au Pair mogelijkheden In Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland en de Europese landen.

De ochtendpresentatie duurt van 11.00 tot 13.30 uur en de middagpresentatie van 14.00 tot 16.30 uur. Daarna is er de mogelijkheid om de medewerkers van Travel Active en ouddeelnemers te spreken. Via http://www.travelactive.nl kun je je aanmelden.

Kijk voor de speellijst op toneelgroepoostpool.nl.

EXPOSITIE SASKIA BLOKZIJL BIJ CULTUURMIJ OOST Saskia Blokzijl exposeert haar interieurs van 27 maart tot 19 juni 2015 bij Cultuurmij Oost aan de Steijnstraat 12 in Arnhem (tijdens kantooruren 9.00 - 17.00 uur). De tentoonstelling wordt doorlopend aangevuld met nieuwe schilderijen. Saskia Blokzijl was een van de deelnemers aan B hungry & get fed in december 2014 bij galerie Plaatsmaken in Arnhem. Zij ‘oogstte’ deze expositie bij Cultuurmij Oost naar aanleiding van haar presentatie. B hungry & get fed, een interactieve pitchpresentatie met vooraf een training op maat, is een initiatief van Marlies Leupen. B hungry & get fed wordt georganiseerd vanuit het platform Beeldende Kunst Arnhem.

KWF BENEFIETDINER IN STADSVILLA SONSBEEK ARNHEM Op woensdag 27 mei 2015 organiseert Stichting Events2Cancer in samenwerking met KWF Arnhem en Stadsvilla Sonsbeek het tweede KWF Benefietdiner in Stadsvilla Sonsbeek te Arnhem. Het benefietdiner wordt gehouden ten behoeve van de KWF Kankerbestrijding en zal daarmee bijdragen aan de KWF doelstellingen minder kanker, meer genezing en een betere kwaliteit van leven voor kankerpatiënten. Kaarten zijn te koop via www.kwfbenefietdiner.nl.

SENSOR 16, JAARGANG 19 37

ONDER DE LOEP

In deze rubriek test Sensor voor jou alles wat los en vast zit. Van kant-enklare sateetjes en huiswijnen tot deodorant en dansvloeren.

HEMA KRUIDVAT medium sunmilk, 200 ml €6,49 Knalgele fles, met daarop loeigroot de factor. Een zweem van dé klassieke zomergeur komt je tegemoet bij het smeren, maar er zit tevens een ‘plastic’ luchtje aan. Na het intrekken is de huid redelijk mat, maar wel klef. Je voelt je een beetje vies, voordat je überhaupt naar buiten bent geweest.

ZONNEBRANDCRÈME

ETOS suncare factor 20 beschermende lotion, 200 ml €5,98 Zonnige fles, mooie gouden letters. Klassieke zonnebrandcrèmegeur, lichte substantie die idioot snel intrekt. Je houdt er wel een glansje aan over, dus mocht je een ijdeltuit zijn, dan is matter smeersel flatteuzer. ‘Ook tegen huidveroudering’ beweren ze, al is dat een marketingtruc van Etos, want dat geldt voor álle UVA-bescherming.

Wie wèl als een gebronsde god of godin langs het strand wil paraderen deze zomer, maar níet zit te wachten op een huid die over een paar jaar om je heen zwabbert, doet er goed aan zich regelmatig in te smeren.Maar waarmee? Sensor test goedkope zonnebrandcrèmes.

EUROPROFIT sunmilk, 300 ml €3,19 Ken je die FA-bloemen-deo die pubermeisjes kwistig sprayen na het gymmen? Geurt hysterisch én chemisch.

Daar ruikt deze (wel lekker dikke) crème naar, waardoor we de ‘het-is-zomer-lucht’ missen. Hij trekt niet snel in, maar als-ie eenmaal zit, laat-ie een lekker dun beschermend laagje achter en is je huid babybillen-zacht.

CONCLUSIE

38

medium protection sun milk, 200 ml €6,50 De HEMA heeft een unieke feature toegevoegd aan haar zonbescherming. Niet alleen ben je beschermd tegen UVA en UVB, ook is er DNA Protection. Ondanks dat we het HEMA-marketingteam nu een beetje idioot vinden, zijn we wel hard voor de geur gevallen.

Nadeel: je ziet eruit alsof je in zonnebloemolie hebt gezwommen.

Voordeel: hoe vaak je ook de zee in rent, deze blijft zitten.

HEGRON VAN DE ACTION sensitive sunmilk, 200 ml €2,79 Een trits voordelen schreeuwt je toe: waterproof, met vitamine E, dermatologisch getest, vrij van kleurstoffen en parfum. In dit geval had een beetje parfum geen kwaad gekund, want lekker ruikt-ie niet. Maar zitten blijven doet-ie!

Hoeveel stromend water je ook over je huid laat lopen, het laagje blijft intact. Alsof je een eend bent.

gestapt en dagenAls het echt lekker weer was geweest, waren we uit de kleren het beste werkt, ème randcr zonneb welke kijken te om lang in de zon gaan liggen we ons oordeel hebben en, besche ons je zonnet laf een ien want zo zijn wij. Aangez vlag en wimpel. Goede slechts gebaseerd op geur & smeerbaarheid. Etos wint, met tweede is HEMA.

Post uit

PARAMARIBO

Judith Mellendijk (r) en Christiane Brackel, derdejaars Voeding & DiĂŤtetiek, zetten voor de rest van dit schooljaar hun studie voort in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. Ze volgen er de minor International Sustainable Development Cooperation en brengen hun vak in praktijk op een basisschool in het district Wanica, net buiten Paramaribo.

Borgoe rum Zoals we al eerder hebben gezegd, grijpt men in Suriname elke vrije dag aan om een feestje te bouwen. Een traditie waar wij samen met onze huisgenoten graag aan meedoen. Zo hebben we onze eerste pannenkoekendag achter de rug en hebben we Pasen gevierd met een goede borrel. Ook gaan we elke donderdagavond met zijn allen stappen. Met een groep van achttien huisgenoten is dat elke keer weer een groot feest.

Feestjes worden hier spontaan georganiseerd en niet voorbereid, zoals we in Nederland gewend zijn. Omdat winkels als de Chinese supermarkt hier in de buurt elke avond tot 10 uur open zijn, kunnen we de Borgoe rum op het laatste moment nog bijhalen. Borgoe kan overal mee gemengd worden. Denk aan: sap, cola en Sprite. Het is hier het meest gedronken drankje op stap. Bier kan er zelfs niet tegenop omdat de rum even duur is als het ook populaire Parbo bier.

we vaak in de Havana te vinden zijn, weten we de teksten van de Surinaamse nummers al uit ons hoofd. Elke donderdag zijn er standaard een aantal jongens die de hele avond hun dans moves laten zien. Elke vrouw is er van onder de indruk. Dat is ook de bedoeling aangezien ze ook wel de stagiairelopers worden genoemd ;). Wij moeten toegeven dat ook wij onder de indruk zijn van hun dansmoves, maar daar blijft het bij. Proost!

Het dak is open waardoor je dansend in de buitenlucht de hele stad door rijdt.

Na gezellig bij elkaar gezeten te hebben, gaan we stappen.

Soms met de Partybus, een rijdende discotheek. Het dak is open waardoor je dansend in de buitenlucht de hele stad door rijdt.

Op donderdagavond zijn alle stagiaires in de Havana te vinden. Deze tent begint vanaf 23.00 uur met Salsa muziek. Tot 01.30 uur kunnen wij onze salsa skills oefenen met de lokale bevolking. Onze eerste basis salsa cursus hebben we inmiddels afgerond! Na 01:30 uur gaat de muziek over op Surinaamse en internationale nummers. Aangezien

SENSOR 16, JAARGANG 19 39

8

2

Opgetekend 2 Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen het verhaal achter hun lichaamsversiering.

Stef Cornelissen (22) Tweedejaars Bouwkunde

‘In de zomer van 2013 is mijn favoriete oom Wim overleden aan kanker. Het was nogal plotseling. In het laatste stadium is de kanker pas bij hem ontdekt: een paar weken later is hij overleden. In zijn tienerjaren kreeg mijn oom een relatie met mijn tante Rieky, de zus van mijn vader. Hij mocht weleens blijven slapen, maar natuurlijk niet bij zijn vriendin: zo kwam hij op de kamer van mijn vader terecht. Daardoor zijn oom Wim en mijn vader boezemvrienden geworden. Naarmate ik ouder werd, is die vriendschap ook op mij overgeslagen. Oom Wim was zo’n bijzondere man, daar kon je geen ruzie mee krijgen. Een paar jaar voor zijn overlijden besloot hij te sparen voor zijn droom: een Harley Davidson. Hij heeft daar een aantal dingen voor moeten laten, heeft zelfs spullen verkocht om het geld bij elkaar te krijgen. Drie maanden voor zijn overlijden heeft hij de motor aangeschaft.

Hij was er ontzettend blij mee en trots op dat hij hem in zijn bezit had. Helaas heeft hij er maar kort plezier van gehad.

8

Toen hij de Harley aan mij liet zien, zei hij: “Weet je wat ik het mooiste van de hele motor vind? Dat kleine klokje.” Er zit een klokje rechts op het stuur.

En in dat klokje zit het logo van Harley Davidson.

Mijn oom hield van die details, de afwerking.

Een half jaar na zijn dood had ik de behoefte aan een blijvende herinnering aan mijn oom. Ik dacht al snel aan een tatoeage van het klokje van de Harley. Dat leek me wel passend. In het logo heb ik zijn voornaam laten zetten. De tijd geeft 13.02 uur aan.

Dat is het moment waarop ik geboren ben. Ik heb ervoor gekozen om de tatoeage aan de binnenkant van mijn bovenarm te laten zeten. Niet op mijn rug, want dan kan ik hem niet zien. Nu zit de tattoo een beetje verborgen, en kan ik er naar kijken wanneer ik wil.’ HvD

Foto: Coos Dam

Weet je wat ik het mooiste van de hele motor vind? Dat kleine klokje.’