NGJARJE DHE DËSHMI
sekret të sigurimit?; përse nuk kam marrë mendimin e këtij shërbimi dhe a e di se një numër nga të pranuarit janë të papërshtatshëm për shtetin dhe se janë armiq potencial? Për këtë nuk u brengosa dhe përgjigja ime ishte e qartë. U thash troç se “shefat maqedonas të shitoreve bënin presion te unë si sekretar i ndërmarrjes që t’u çoj nga një shitës shqiptar. Kjo kërkesë ishte rezultat i numrit të madh të shqiptarëve në Tetovë, të cilët blinin tekstil, mirëpo zakonisht ata i preferonin dyqanet ku ka shqiptarë, ku femrat mund të komunikonin në gjuhën shqipe.” Edhe përgjigjja ime para hetuesve ishte se do t’u çoj punëtorë shqiptarë. Atëherë njeri nga hetuesit m’u drejtua i zemëruar: “A e dini se Maqedonia është e maqedonasve”? Pyetjes së parashtruar ju përgjigja pa asnjë hamendje me fjalët: “Ajo (Maqedonia) është edhe e jona që jetojmë këtu, sidomos viset veriperëndimore të saj ku ju jeni pakicë e vogël.” Pas kësaj, zemërimi u shtua shumë nga ana e tyre, por edhe unë vazhdova me zemërim. Veçanërisht, ata që më morën në pyetje, u interesuan për furnizimin e shitoreve me flamuj shqiptarë. Zemërimi për flamujt ishte shumë i madh. Kështu ata interesoheshin përse i kam porositë?, përse kam vënë lidhje tregtare me fabrikën “Printeks” të Prizrenit?, përse nuk i kam pyetur organet e sigurimit?, e shumë pyetje të tjera provokuese e arrogante. Unë u përgjigja se “pas vendimit të organeve kompetente për lejimin e përdorimit të flamurit shqiptar, ndërmarrja e jonë, e vetmja për furnizim me prodhime tekstile, bëri porosinë e flamujve dhe i furnizuam shitoret që ata të shiten. Ne kishim interesin tonë ekonomik, të realizojmë qarkullim sa më të madh.” Në procesin e hetimeve, kapitull të veçantë paraqet problemi i pranimit të shqiptarëve në punë që herë pas here më parashtrohej e njëjta pyetje. Me një zemërim të çudit95