ေက်းဇူးေတာ့တင္ပါတယ္ ... ကၽြန္မလည္း ... မေနတတ္တာနဲ႔ ... သူ႔ေဘးမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ... သူလုပ္ေနတာ လိုက္ၾကည့္ေနမိပါတယ္ ... ပင္အပ္ေလးနဲ႔ ... ကၽြန္မဖိနပ္ႀကိဳးေလးကို ... ေသခ်ာ ထိုးေပးၿပီး ... ကၽြန္မေျခေထာက္မွာ ျပန္စြပ္ေပးပါတယ္ ... အားနာလိုက္တာရွင္ ... ကၽြန္မကို ေအာက္ကေန ေမာ့ၾကည့္ၿပီး "မ ... စီးၾကည့္ပါအံုး ... ရသြားၿပီ" "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္"
"မ ... ကို ကူညီခြင့္ရတာပဲ ... ေက်နပ္ပါတယ္ဗ်ာ ... တစ္သက္လံုး ... အနားမွာ ေနခြင့္ေပးရင္ ... သိပ္ေကာင္းမွာပဲ" ေနခြင့္ေပးမွာေပါ့ ... ေမာင္ရယ္ ... ေနခြင့္ေပးမွာေပါ့ ... အခုမွ စေတြ႔ေတာ့ ... ေစာပါေသးတယ္ ... ေနာက္မွေပါ့ ... အို ... ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာလဲ မသိပါဘူး ...လမ္းစေလွ်ာက္ေတာ့ သူက အတူတူ လုိက္ရမလို ... ေနာက္ကေနခြာေလွ်ာက္ရမလို ျဖစ္ေနတယ္ ... မ၀ံ့မရဲနဲ႔ ... "မ ... နဲ႔ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္မွတ္လားဟင္" "အင္း ... ရပါတယ္" မလိုက္နဲ႔လို႔ ေျပာရမွာ ... ပါးစပ္က ... လႊတ္ကနဲထြက္သြားတယ္ ... မတတ္ႏုိင္ေတာ့ ... နံပါတ္ ၂ စည္းမ်ဥ္း ပ်က္သြားၿပီ ...
အတူတူလမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ေပးလိုက္မယ္ေလ ... ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာ ... သူနဲ႔ အင္းယားလမ္းကို ... ေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ ... သူ႔အရပ္က ... ကၽြန္မ ထက္ရွည္ပါတယ္ ... ကၽြန္မက ၅ ေပ ၆ လက္မ ... ကၽြန္မထက္ ... ေခါင္းတစ္လံုးေလာက္ ပိုျမင့္ေတာ့ ... ၆ ေပေလာက္ရွိမယ္ ထင္ပါရဲ႕ ...
"ဟိန္းထက္က ... ဘယ္မွာေနတာလဲဟင္" "ကၽြန္ေတာ္က ... လွည္းတန္းက ... အေဆာင္တစ္ခုမာွ ေနပါတယ္ ... မ ... ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္ ... ငယ္ငယ္တည္းက
ဆံုးသြားတယ္ ... ေမေမကေတာ့ မႏွစ္က ဆံုးရွာတယ္ ... ေမြးခ်င္းေတြလည္း မရွိေတာ့ ... မႏ ၱေလးမွာ မေနခ်င္တာနဲ႔ ... ရန္ကုန္ဆင္းလာတာ ... အလုပ္ကေတာ့ ... ေကာ္ဖီကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပရ ္ မယ္ထင္တာပဲ ... အလုပ္ရမရ မသိရေသးပါဘူး ... မ"
"ဟိန္းထက္က ... တုိ႔ကို ... ဘယ္လို သိတာလဲဟင္"
"မ ... ကိုလား ... ဟုိေန႔က ကန္လမ္းထိပ္မွာ ေတြ႔မိတာပါ ... စစ ေတြ႔တုန္းက ... မ က ... သိပ္လွလို႔ ... အရမ္းရင္ခုန္သြားတယ္ဗ်ာ ... အရမ္းခ်စ္သြားတယ္ဗ်ာ ... သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔ ... မ က ... ဘယ္သူလဲ ... ဘယ္မွာေနတာလဲ ... လိုက္စံုစမ္းတာေပါ့"
"တို႔က ... လွလို႔ ... မင္းက စိတ္၀င္စားတယ္ေပါ့"
"လွလုိ႔ဆုိတာထက္ ... အိေျႏၵရွိရွိ ... ရိုးရိးု ယဥ္ယဥ္ေလးကို ... ပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ မွန္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္ ... မရဲ႕" "အေျပာကေတာ့ ... ေၾကြေလာက္တယ္ေနာ္ ... ဟိတ္ ... ရီးစား ဘယ္ႏွေယာက္ထားၿပီးၿပီလဲ"
"ဘုရားေပးေပး ... က်မ္းေပးေပးပါဗ်ာ ... တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူးဗ်ာ ... ထားလည္း မထားဖူးပါဘူး" "ညစာေကာ ... စားၿပီးၿပီလားဟင္"
"မစားရေသးဘူးဗ် ... မ ... ၀ယ္ေကၽြးမလို႔လား" "အင္း ... ဖိနပ္ျပတ္သြားတာကို .. ေက်းဇူးဆပ္တဲ့ အေနနဲ႔"
"ရပါတယ္ဗ်ာ ... မ က ... တစ္သက္လံုး ... ညစာေကၽြးလည္း ... စိတ္မဆိုးပါဘူး" "ဟိန္းထက္ေနာ္" စကားကလည္း တတ္ပ့ါ ... တသက္လံုး ညစာေကၽြးရမယ္တဲ့ ... ဟြန္႔ ... နည္းနည္းေတာ့ ... လြန္တာေပါ့ ေမာင္ရယ္ ... ကၽြန္မ မ်က္ေစာင္းေလး ထုိးလိုက္မိပါတယ္ ... ကၽြန္မတို႔ ႏွစေ ္ ယာက္ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ... ကန္လမ္းထိပ္က ... ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ...