Voces Indignadas Octubre 2011 Version Digital M15M Lugo

Page 1

-


sabías que...

...El gasto social en la UE-15 es del 30.6% del PIB de media. En España sólo llegamos al 24%, lo que sumado al sueldo medio del español, inferior al europeo, provoca más desigualdades sociales que en otros países de la UE.

...En la UE-15 el 15% de la población activa trabaja en el sector público. En España esta cifra sobrepasa por poco el 9%.

...Islandia, como medida para salir de la crisis, rechazó pagar con dinero público la deuda de sus bancos privados y juzgar a los responsables de la actual situación económica del país (banqueros y políticos). Se nacionalizaron los principales bancos y la nueva Constitución fue realizada por una Asamblea Popular Constituyente. Actualmente, Islandia está empezando a crecer económicamente.

...Un trabajador de la manufactura paga un 78% de lo que pagaría su homólogo en Suecia. Un rico paga en impuestos un 20% de lo que pagaría en el país escandinavo. ...Bélgica, tras más de 500 días sin gobierno, crecerá en un 2.4% este año, frente al 1.6% de media europea y el menos de un 1% pronosticado para España. ¿El secreto? No tener que plegarse a las exigencias del sector financiero, FMI y BCE, y tener que ceñirse al último presupuesto aprobado en 2009, en el que no se preveían los brutales tijeretazos al gasto social que, está probado, perjudican aún más a la economía del país.

Rir por non chorar

Envía os teus artigos (coas fontes utilizadas adxuntas se se trata dun artigo de información) a: acampadalugo.información@gmail.com ou acampadalugo@gmail.com 2


infórmate 20- N sobre as próximas eleccións xerais

- PSOE, PP, CIU e EAJ-PNV veñen de aprobar unha reforma á Lei Electoral, intocable noutras ocasións. En que consiste? As formacións que non acadaron representación parlamentaria nos anteriores comicios terán que conseguir a sinatura dun 0.1% do censo electoral de cada circunscripción. Esto suporía que das 98 formacións políticas que se presentaron nas pasadas eleccións só poderían facelo as dez que conseguiron deputados e aquelas que poidan acadar a cifra de sinaturas. Conseguir o aval non é doado: a maioría dos partidos non teñen os medios económicos das grandes formacións, nin a estructura necesaria para unha recollida de sinaturas desta natureza. Pero ademáis, os partidos maioritairos gardaron na manga unha última trampa: os aspirantes a partícipes directos da ''democracia'' terán para a súa campaña previa á campaña electoral tan só 20 días, os que van dende a publicación no BOE das novas condicións (26 de setembro) ata o peche da lista de partidos que acudirán a unha nova "Festa da Democracia". Ou o enterro da sardiña non pode ser unha festa? - Cambiarás de muiñeiro... PP e PSOE parecen rivais antagónicos, que representan dúas caras opostas. Pero a realidade demostra algo moi diferente. A reforma constitucional que da prioridade ao pago da débeda aos bancos por riba das necesidades dos cidadáns era unha das reclamacións do PP dende hai tempo. O PSOE foi o encargado de poñela en práctica tras ter denunciado en repetidas ocasións que era un erro por ser completamente antisocial. A reforma laboral que abaratou o despido, empeorou as condicións laborais e puxo os alicerces da precarización do emprego privado e a privatización do público foi pactada polo PP e o PSOE, que só matizou os tintes máis radicais dos conservadores. O Pacto polo Euro, precedente do reformazo, que vende a soberanía nacional aos intereses dos mercados internacionais, tamén foi un acto de irmandade entre os grandes rivais. Os partidos maioritairos rexeitaron de xeito sistemático a baixa dos salarios dos políticos, a eliminación dos seus privilexios e iniciativas con gran apoio cidadán coma a dación en pago. Fagas o que fagas o 20-N, non creas todo o que se di... #nolesvotes

Sabías que...? El 70% de las empresas españolas que cotizan en el Ibex 35 operan en paraísos fiscales? En los paraísos fiscales se blanquea el dinero procedente de tráfico drogas, de armas, prostitución y otros delitos. Se calcula que cada año se blanquea un billón y medio de euros, casi un 5% del producto interior bruto mundial, según datos del FMI. 3


Llegó el reformazo de la constitución

E

l día 02 de septiembre es aprobada en el Congreso de los Diputados la Reforma de la Constitución con el apoyo de PSOE, PP y UPN: 316 votos favorables, 5 en contra y ninguna abstención, sin el voto de CiU y PNV, con dos diputados socialistas votando en contra, otros tres ausentes y Llamazares logrando impedir la votación de dos enmiendas transaccionales. Todo esto mientras la gente en la calle sigue pidiendo o exigiendo su derecho a decidir un cambio en la Constitución Española. El día 06 la reforma se ratifica en el Senado y se abre un plazo de 15 días para que al menos el 10% de los senadores o diputados pidan un Referéndum. A día 20 de septiembre en el último pleno del Senado de la IX Legislatura, tras lograrse sólo 11 firmas (tres de ERC, los tres del PNV, los dos senadores de Coalición Canaria, otros dos de ICV y el único senador del BNG) de las 26 necesarias para forzar la celebración de la consulta y habiendo plazo hasta el jueves día 22 los promotores de la misma renuncian a buscar más firmas. El objetivo también se presentaba complicado en el Congreso, donde tampoco parecía factible que se pudiesen reunir las firmas necesarias, en este caso las de 35 diputados. Por otro lado, el 08 de septiembre ERIU-IPCV presentan un recurso de amparo ante el Tribunal Constitucional, contra el reformazo, o más concretamente contra diversos atropellos del procedimiento. Los diputados recurren el procedimiento o la forma en lugar de el fondo, utilizando la única puerta de acceso que tienen abierta al Tribunal Constitucional: basándose en cómo se ha llevado a cabo la tramitación de la reforma, las decisiones adoptadas du-

4

rante la misma, o a los plazos de enmiendas… aduciendo que se han vulnerado los derechos fundamentales de los diputados que suscriben a su vez derechos fundamentales de los ciudadanos como la justicia y la educación. Aprovechando esta circunstancia logran introducir el fondo de la cuestión. (para ver el recurso completo: http://izquierdaunida.es/sites/default/files/doc/R ecurso%20de%20amparo%20al%20TC%20por%20l a%20reforma%20constitucional.pdf)

El martes 27 de septiembre entra en vigor la segunda reforma de la Constitución Española con la publicación de su texto oficial en el Boletín Oficial del Estado (BOE) tan sólo horas después de ser refrendado por el presidente del Gobierno, sancionado por el Rey en el Palacio de la Zarzuela y sin ser sometida a Referéndum pues los senadores y diputados que lo solicitaban no fueron suficientemente numerosos.

El nuevo artículo 135 consta de seis puntos. El primero establece que "todas las Administraciones Públicas adecuarán sus actuaciones al principio de estabilidad presupuestaria", mientras que el segundo prohíbe al Estado y a las Comunidades Autónomas "incurrir en un déficit estructural que supere los márgenes establecidos, en su caso, por la Unión Europea para sus Estados Miembros".

Una ley orgánica --que deberá aprobarse antes de junio de 2012-- fijará el déficit estructural máximo permitido al Estado y a las Comunidades Autónomas, en relación con su producto interior bruto, mientras que las entidades locales deberán presentar equilibrio presupuestario, continúa el nuevo artículo.


El Estado y las Comunidades Autónomas habrán de estar autorizados por ley para emitir deuda pública o contraer crédito, según el nuevo texto.

Además, los límites de déficit estructural y de volumen de deuda pública sólo podrán superarse --con la nueva redacción-- "en caso de catástrofes naturales, recesión económica o situaciones de emergencia extraordinaria que escapen al control del Estado y perjudiquen considerablemente la situación financiera o la sostenibilidad económica o social del Estado, apreciadas por la mayoría absoluta de los miembros del Congreso de los Diputados".

Nosotros seguimos rechazando esta Reforma por el fondo y las formas: - Se lleva a cabo por un parlamento moribundo, con gran premura pese a las reticencias pasadas a reformar la Constitución, y obedeciendo a las directrices europeas de Merkel y Sarkozy anunciadas en el Pacto por el Euro. No se tiene en cuenta la opinión de la ciudadanía ni se informa a la misma sobre las consecuencias reales de la reforma. - Se utiliza una vez más la crisis como excusa para limitar la capacidad de actuación de las administraciones públicas ante el sec-

tor privado. De nuevo, los culpables de la crisis se siguen beneficiando de las medidas que se adoptan, mientras que los recortes sociales avanzan, no se combate el desempleo... - Demuestra para quién gobiernan nuestros supuestos representantes, ya que según el nuevo texto, el pago de la deuda con los bancos será prioritario, mientras que las administraciones públicas adeudan cada vez más a pequeñas y medianas empresas y su gasto social disminuye año a año. - No evitará el déficit público, ya que las políticas impositivas siguen hechas para no recaudar más dinero, ya que los beneficios y exenciones a grandes fortunas y grandes empresas suponen una sangría para el erario público. - Lo único que se logrará son recortes en los Servicios Sociales, que sólo traerán consigo el empeoramiento de la crisis al disminuir la actividad económica, la demanda y el consumo en intereses minoritarios que pretenden privatizar los Servicios Públicos, como sanidad y educación. Todo esto ya lo estamos viendo poco a poco en varias comunidades autónomas como son Madrid o Cataluña. Rechazamos el pago de la deuda odiosa, que no reconocemos.

Máis información: http://reformazo.com http://www.cgt.org.es/spip.php?article2205; http://www.publico.es/394233/aprobada-la-reforma-constitucional-con-el-apoyo-de-psoe-pp-y-upn; http://www.publico.es/espana/393416/miles-de-personas-protestan-contra-la-reforma-constitucional; http://www.larazon.es/noticia/969-el-rey-sanciona-la-reforma-de-la-constitucion-que-limita-el-deficit-publico

A finais do mes de agosto concentrámonos para esixir un referéndum vinculante para calquera cambio na Constitución e para mostrar o noso malestar cara as medidas laborais tomadas “contra” a crise. Durante os primeiros días de setembro repétironse as concentracións e accións por todo o país e por parte de colectivos sociais e sindicatos como mostra de repulsa ante esta Reforma Constitucional Exprés, realizada en favor dos mercados e sometendo ós Servicios Sociais ó pagamento dunha débeda que non é nosa. 5


E

carta enviada a los grupos políticos de lugo

n su mundo de cifras, en el que tantas veces parece que vale más un voto que un ciudadano, hay una que me preocupa sobre todas. No es, aunque escandalice, la del desempleo; ni tampoco la misteriosa prima de riesgo, que ni nos da ni nos priva de comer. Pero tal vez les resulten familiares los números 135.3. En el marco de una reforma constitucional traicionera y antidemocrática, los dos grandes partidos del Estado incluyen una cláusula trampa. Es más que discutible la conveniencia de un techo de gasto constitucional, pero resulta inaceptable un punto que explicite que el pago de la deuda sea prioridad absoluta ante cualquier otro gasto, aunque se traten de prestaciones básicas también recogidas en una Constitución que tantas veces fue intocable hasta que los mercados impusieron su ley. Quiero pedirle al grupo municipal del PSOE que, si alguno de sus miembros comparte las discrepancias de muchos de sus diputados, tengan la valentía de demostrarlo públicamente y, al menos, manifiesten su voluntad de ratificar la reforma a través de una consulta popular vinculante. Al grupo municipal del BNG me gustaría pedirle un ejercicio de coherencia con la postura de su partido a nivel nacional. Si sus representantes locales comparten la misma, deberían ser conscientes de su situación clave en la política de nuestra ciudad. Facta, non verba, se imponen ahora que la situación lo requiere. En cuanto al grupo municipal del PP, querría tan sólo pedirles que mantengan un mínimo de dignidad y pidan la ratificación de la medida a través de un referéndum, ya que el secuestro de nuestra preciada democracia no debería ser permitido por ningún verdadero demócrata. También me gustaría que el grupo municipal de IU, siguiendo la línea nacional, traslade por todos sus medios a la política municipal la necesidad de parar esta reforma con toda la determinación que la situación exige. Finalmente, me gustaría que la ciudadanía fuera consciente de la realidad que políticos y medios de comunicación nos cuentan, pero también de lo mucho que constantemente nos ocultan.

A

COMUNICADO DO 15M LUGO SOBRE as movilizacións contra a reforma da constitución

nte a reforma da Constitución aprobada o 02/09/2011 cos votos de PP e PSOE e sen consulta popular, e ante a convocatoria dos sindicatos CCOO e UGT para o día 06/09/2011 en repulsa de dita reforma, o Movemento 15M Lugo decidiu na asamblea: -Apoiar o contido da protesta que a convocatoria implica, posto que primamos a suma de forzas de tódalas causas que consideramos xustas. -Isto non implica a vinculación ou supeditación do movemento ante ningún tipo de grupo político ou sindical. -As decidisións do Movemento 15M Lugo seguiranse a tomar con independencia das institucións coas que colabore nun momento dado. -Valoramos o contido da protesta por riba da procedencia da mesma e polo tanto animamos á participación na convocatoria do 06/09/2011 as 19:00h. 6

Lugo 04 /09/2011


E

15o manifestación global l 15 de octubre ciudadanos y ciudadanas de todo el mundo saldremos a la calle para mostrar nuestra indignación por la pérdida de nuestros derechos a manos de la alianza entre los poderes financieros y la clase política. Se trata de una acción pacífica de protesta internacional a la que os invitamos a participar. Ha llegado el momento de alzar la voz. Nuestro futuro está en juego, y nada puede retener la fuerza de millones de personas cuando se unen con un propósito común. Bajo el lema “No somos mercancía en manos de políticos y banqueros“, miles de personas salimos a la calle el 15 de mayo para exigir una democracia más participativa, oponernos a la corrupción del sistema político y mostrar nuestro rechazo a los recortes sociales que se nos imponían. Tras el éxito de esa primera manifestación, surgieron diversos movimientos y se montaron acampadas en plazas de todo el país, semejantes a la primera ocupación de la Plaza Tahrir en El Cairo. Éstas dieron lugar a asambleas populares, donde los ciudadanos desarrollan sus objetivos mediante un proceso de decisión inclusivo y horizontal. El movimiento 15M enseguida traspasó fronteras y alentó acciones en numerosas ciudades del mundo, entre ellas una multitudinaria manifestación contra el Pacto del Euro el pasado 19 de junio.

Bajo la presión del poder financiero, nuestros gobernantes trabajan por el beneficio de unos pocos, sin que les importe el coste social, humano o medioambiental que esto pueda generar. Promoviendo guerras con fines económicos y llevando a la miseria a pueblos enteros, las clases dirigentes nos despojan de nuestro derecho a una sociedad libre y justa. Día a día vemos como nuestro gobierno se olvida del compromiso adquirido y toma medidas en beneficio de unos pocos bajo el pretexto de “salir de esta crisis”, pero la realidad choca frontalmente con este discurso al comprobar que cada año estamos más inmersos en ella, con menos recursos, favoreciendo a unos pocos en aras del resto de la población. En este país los pobres cada vez tienen menos y son más. No podemos contemplar este atropello de forma impasible, es hora, más que nunca, de unirnos y hacernos escuchar: los gobiernos deben gobernar para los ciudadanos y no para los mercados, se lo vamos a decir alto y claro y tarde o temprano tendrán que escuchar. Por eso os invitamos a uniros a esta lucha pacífica, difundiendo el mensaje de que juntos somos capaces de cambiar esta intolerable situación. Tomemos las calles el 15 de octubre. Es hora de que se nos escuche. ¡Unidos haremos oír nuestras voces!

Una de las propuestas estrella del candidato a la presidencia del PSOE Alfredo Pérez Rubalcaba es la creación de un Impuesto sobre el Patrimonio. Su propio Gobierno eliminó en su momento este impuesto. En lugar de, utilizando estos meses de gobierno, volver a reactivarlo, se dedica a venderlo como promesa electoral en, además, una versión descafeinada del impuesto original, ya que sólo grabaría a fortunas superiores al millón de euros, según sus propios compañeros de partido sugieren. El PP, por su parte opina que este impuesto perjudica a las clases medias. Es decir, al típico ciudadano con un patrimonio de un millón de euros. Si se recuperara este impuesto se recaudarían más de 2000 millones de euros al año. PP, PSOE, CIU y PNV-EAJ lo 7


Privatizaciones: “pan para hoy y hambre para manana” ¿Por qué no se acepta que lo que en estos momentos se necesita no es precisamente una política contractiva de austeridad y de reducción del déficit público? Valiéndose del hecho de que como consecuencia de la crisis todos los países están incurriendo en cuantiosos déficits públicos, se alude a las privatizaciones como medio para paliar el desequilibrio presupuestario. El Estado espera recaudar 14.000 millones de euros por la privatización de AENA y Loterías del Estado: lo cierto es que en España queda poco por privatizar. Primero el PSOE y más tarde el PP han reducido al mínimo el sector público empresarial, haciendo que todas las grandes empresas públicas pasen a manos privadas. Independientemente de ello, es erróneo afirmar que las privatizaciones puedan ser un medio para reducir el déficit público. Constituyen una venta de activos financieros y, como tales, no afectan a la cuantía del déficit, sólo a su financiación. Lo único que reducen es el volumen de deuda pública que es necesario emitir. Es más, a menudo el resultado es un incremento de los déficits sucesivos.

Esto es lo que ha ocurrido con la venta de las grandes empresas públicas. El Tesoro ha dejado de recibir los cuantiosos beneficios que generaban, muy superiores a lo que hubiesen sido los gastos financieros de la deuda pública que se ha dejado de emitir. Al vender empresas públicas tampoco se incrementa la solvencia de un país. Ésta no sólo depende de lo que se debe, sino también de los activos que se poseen. Las privatizaciones reducen, sí, el endeudamiento público, pero también el patrimonio del Estado, esto es, la posesión de importantes compañías, muchas de las cuales, como se ha podido comprobar, muy codiciadas por el dinero privado. Por otra parte, conviene tener en cuenta que los recursos que se orientan a la compra de las sociedades estatales muy rentables y sin apenas riesgo no se dirigen a ninguna otra inversión en la que el riesgo tenga que ser mayor. ¿No radicará aquí, en parte, la incapacidad de nuestra clase empresarial para invertir en sectores tecnológicos de futuro, refugiándose en los mercados cautivos de los servicios y en el sector de la construcción?

Máis info: http://www.youtube.com/watch?v=UHUjlIaqMH8&feature=player_embedded http://madrid.tomalaplaza.net/ http://www.democraciarealya.es/15o/

Con fecha 03/10/2011 el Movimiento 15M de Lugo ha presentado en el registro del Ayuntamiento de Lugo y a cada grupo político en sus sedes una moción que inste al Gobierno del Estado a modificar la actual ley hipotecaria con el fin de regularizar la dación en pago y adoptar las medidas necesarias para evitar los desahucios por motivos económicos. Esta moción tendrá que ser aprobada por el pleno del Ayuntamiento de Lugo en las próximas fechas como ya ha sido aprobada en varias ciudades del españolas. En la provincia de Lugo hubo unas 540 ejecuciones hipotecarias entre los años 2008 y 2010 con un incremento de cerca del 50% para el período 2007-2010. Podeis ver el texto completo en: acampadalugo.blogspot.com 8


Que acontece no teu barrio

E

ntrevista a Isabel López Rodríguez, en foga de fame polo crimen do Cash Record no Ceao o 30 de Abril de 1994. por Randi Montero.

É día 23 de Setembro e estamos con Isabel López Rodríguez, irmá de Elena López Rodríguez, que á súa vez era a compañeira de traballo do tamén asasinado Esteban Carballedo. Ambos os dous perderon a súa vida hai 17 anos cando estaban a traballar nunha nave do polígono do CEAO. Isabel López leva desde o día 5 de setembro en folga de fame diante do xulgado de Lugo. -Cantos años tiñan Elena e Esteban cando os asasinaron? Elena 32 e Esteban 26. -Por que está aquí vostede? Para facer unha folga de fame e pedir que haxa xustiza. -Dende cando está na rúa protestando? A folga de fame comeceina o día 5 aínda que xa antes estiven encadeada e mesmo recollendo sinaturas. Esta é a última baza que vou xogar pois xa levo coa folga de fame 18 días e non sei canto máis vai resistir o meu corpo. De non seguir eu, seguen os demais que xa se incorporaron á folga de fame. -Cantos meses levades coa protesta incluíndo a folga de fame? Levamos aproximadamente un ano. -Nesta folga de fame, como se atopa? Pois animicamente a día de hoxe ben. A xente apóiate. Fisicamente, noto que teño menos forza pero aínda a suficiente para lles dar guerra. -Oímos que se sumaron familiares a esta folga de fame, quen son? Incorporáronse primeiro o meu marido que se chama Suso e ao día seguinte a miña amiga Rosalía Saavedra. O último que se incorporou, onte, o meu curmán que se chama Ángel que era o afillado da miña irmá. -Que pasou e cando pasou? O 30 de Abril de 1994 Elena e Esteban estaban traballando nunha nave do CEAO chamada Cash Record. En principio entraron a roubar e matáronos aos dous. A miña irmá dun disIsabel López. Lugo paro e a Esteban de dous. -O local estaba aberto ao público? Non. É un centro de venta ao por maior, é dicir, teñen unha clientela específica como os bares da zona de Lugo e non pode entrar a mercar calquera como se fora un supermercado. Ademais, a porta estaba pechada desde ás 7:30. Cando entramos alí atopámonos con todo. -Dise que hai unha persoa maior. Se o local estaba pechado, onde se atopaba esta persoa, que ten que ver coa empresa? Esa persoa maior foi unha testemuña que aportamos nós. No seu momento, esa persoa traballaba preto e viu a unhas persoas por alí, pero non se sabe ben. Están a facer un álbum de fotografías para facilitar a identificación pero como xa pasou moito tempo a cousa está máis complicada. -Alén desta testemuña hai alguén máis, por exemplo o suposto policía que está encubrindo o caso? Si ben, iso pensámolo nós pois desde o primeiro día non investigaron. Quero dicir, que nin se colleron pegadas nin se colleu nada de nada. Nós diciamos que se non collían pegadas nin nada é que xa sabían quen fora. Hai un policía local que estaba na 9


brigada nocturna e que estivo traballando no caso mais despois apartárono. Cando te apartan dun caso é porque a alguén non lle interesa que sigas investigando. Ao parecer, esa persoa quere volver a incorporarse á investigación… -O caso, chegou nalgún momento ao xulgado? Quero dicir, houbo un asasinato, houbo unha investigación… O caso dérono por pechado? Si. No caso traballaron un ano pero como non imputaron a ninguén, seica non deron atopado a ninguén, pechárono e dende entón estivemos loitando para que o volveran a abrir e claro, prescribe aos 20 anos e xa levamos 17. Así que logo tomou a decisión de saír á rúa. Saín á rúa a protestar porque doutro xeito non me escoitaban. Nós queríamos aportar cousas e non, o xuíz non o consideraba procedente e claro… -Cales foron os seus pasos xurídicos? Os primeiros anos non fixemos nada porque quedas un pouco descolocada. Os seguintes anos a xustiza dicíanos que todo ía ben que non nos preocupáramos, que case os temos. Cando se cumpriron os quince anos, evidentemente decatámonos de que non fixeran nada e contratamos un avogado. Comezamos traballar e a facer cousas para que souberan que nós estamos aquí e queriamos saber. -Como foi o paso polos xulgados? Nós o que queremos é que pase do xulgado civil ao penal xa que é un asasinato. Parécenos que non están traballando como deben. Despois será ao xuíz a quen lle corresponderá habilitar aos policías que queremos para a investigación. Por iso, o mércores pasado fomos falar co Presidente do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia cuxa resposta estamos esperando. Pero visto o visto todos son iguais, pois aquí ninguén contestou nada. -Cal foi o comportamento dos políticos locais? Achegáronse? Nada, nada. Ningún pero de ningún partido. Nada, nada. Co alcalde, de feito, encontreime o outro día. Pasoume. Coincidimos no xulgado, eu ía ao servizo, saudeino e nin contestou. -E a cidadanía? Séntese apoiada polos cidadáns? Iso si. A todas horas. O que necesitamos, que se sinaturas ou o que queiramos… Iso é o que nos mantén en pé aínda que os outros non nos fagan caso. -Faille sospeitar que este silencio da Xustiza sexa por encubrir algo importante? Si. Creo que si. Porque eles xa non colleron pegadas, xa non colleron moitas cousas. Hai moitas cousas que se perderon. Nós temos a sospeita de que se perderon porque precisamente pertencen a alguén que non queren que saia á luz. Ademais, no sumario da primeira vista dicían que a arma homicida era a que utilizaba a Garda Civil ata fai catro anos, co cal era de alguén que era Garda Civil. Non se sabe de quen. A arma non apareceu. Non sabemos se dun Garda Civil ou dalgún familiar. Agora si, ten que ser un pez moi gordo porque aquí uns se pasan a bola aos outros. 10


-Sendo así, cal cre que é o motivo? Eu creo que os coñeceron. Suponse que eles lles abriron a porta pois o local estaba pechado. Se abres a porta é porque coñeces á persoa. Entón ao coñecelos, decidiron non roubar simplemente, non podían deixar ningunha testemuña. Os cartos leváronos.

Dous días despois da entrevista, Isabel ingresou no hospital debido aos danos producidos durante a súa folga de fame retomándoa un día despois. O día 28 de setembro, abandonou a súa folga pois prometéronlle que se levaría a cabo unha das súas reivindicacións: pasar do xulgado civil ao xulgado penal. Desde a Editorial desexamos que as autoridades, tras facerse eco das reclamacións de Isabel, encamiñen os seus esforzos para resolver este gravísimo caso nun momento moi delicado no que desgraciadamente están a saír á luz tantos casos de corrupción policial e política. Esperamos que esta nova promesa sexa real e non promovida para que Isabel abandone as súas reclamacións pola chegada das festas do San Froilán. Sabemos que quen realizou dita promesa non ten potestade para o seu su cumprimento, pois este tipo de trámite débeo promover a Xunta Xuices e esta non se pronunciou sobre o asunto. Comprendemos que non é prato de bo gusto saber que a menos de cen metros de distancia de onde os cidadáns e turistas gozan das festas unha muller que esixe xustiza está a morrer de fame mais o verdadeiro mal gusto é non exercer a responsabilidade que a sociedade deposita nunha xustiza cada vez máis influenciado por outros factores que nunca deberan interferir nela. http://www.lavozdegalicia.es/galicia/2011/09/08/00031315493590773627568.htm

actividades

Manifestación 18.S. Lugo

Reivindicación en San Froilán. Lugo 11


actividades

Septembro foi un mes onde a maior parte das Actividades foron encamiñadas á Manifestación do día 18 a favor dos Servizos Públicos.

P C

resentación Revista Voces Indignadas Setembro: Neste mes saíu o nº 1 correspondente a este mes e é a segunda publicación que sae á rúa. Presentouse o día 1 de setembro diante do Concello ine de Verán: Cada venres proxectouse na Praza Maior ás 21:30 un film xa fora unha película de ficción, xa fora un documental

Día 2: Sicko de Michael Moore. Día 9: La Ola Día 16: Inside Job Día 22: Españistán e Amenazados por la hipoteca REC Cuatro

A

ccións Informativas: Estivemos repartindo octavillas e pegando carteis polos diversos Centros de Saúde e no Hospital HULA informando dos recortes nos diversos Servizos Públicos e invitando a que se sumasen á Manifestación do día 18. Así mesmo, estivemos en centros escolares: colexios, institutos, facultades repartindo octavillas con información sobre os recortes sociais. A Plataforma pola Defensa da Sanidade Pública ofreceu unha charla-coloquio no fondo da Praza Maior o día 15 de septembro.

R T M M

eunións con Asociacións: Fixemos varias xuntanzas con varias Asociacións lucenses para compartir posibles accións ou participar en algún evento baixo un mesmo cartel. Como obxectivo común: compartir as nosas inquedanzas e buscar a posible colaboración.

alleres: Fixemos varios talleres de creacións de bandeirolas para levar na Manifestación e para despois ser colgadas en diversas vallas da cidade. ercadiño de Troco: O mércores día 21 volvemos facer outro Mercadiño de Troco co seu debate correspondente. Falouse de reutilizar e de crear un Banco de Tempo.

anifestacións e Concentracións: Levamos a cabo unha Manifestación e unha Concentración. Os días 02, 06 e 08 leváronse a cabo concentracións es repulsa á Reforma da Constitución. Día 18: Manifestación polos Servizos Públicos de Calidade e gratuitos. Percorreu as rúas do centro da cidade sumándose á convocatoria nacional. Día 25: Concentración na Praza Maior por “Unha Vivenda Digna”. Secundando a convocatoria da Plataforma de Afectados pola Hipoteca, fíxose unha concentración na Praza Maior para reclamar a dación en pago e un cambio na política inmobiliaria que beneficie á poboación e non á especulación. 12


opinión

E

l Ciclo del 15M

por Pepe Saavedra

Hace cuatro meses comenzó la erupción del volcán 15M. Hubo pequeñas descargas previas, humos y señales, pero la explosión de indignación que atrajo la atención de todas las miradas comenzó aquel domingo mágico. Ahora que la erupción comienza a disminuir es momento de hacer balance. ¿Qué se ha conseguido? Todo y nada. La realidad ha cambiado de forma irreversible. Una ciudadanía hastiada salió a la calle a protestar y a organizarse. El debate público llenó las plazas. Corrieron ríos de tinta haciendo diagnósticos certeros de la enfermedad que atenaza a la sociedad. Se llevó a cabo a través de una asociación heterogénea en ideologías, edades, clases sociales e intereses. Este proceso es síntoma de una enfermedad que padece el capitalismo. Mientras los políticos nos explican qué remedios están poniendo en práctica, la sociedad percibe que el estado de salud empeora y que poco a poco se acerca el fin de un sistema que no da más de sí. Nos explican que hay que tomar unas medidas necesarias para arreglar la situación, pero esto es una falacia grotesca destinada a perpetuar la estafa mundial del sistema financiero. La gente empieza a saberlo y los que aún son crédulos cambiarán radicalmente su posición en muy pocos años. El PSOE está condenado. Su gestión, su travestismo y su tendencia a conservar el modelo parasitario que lo sustenta ha sido percibido por la mayoría de izquierdas como una bofetada al progreso, por eso el 20N el PSOE recibirá a cambio un directo a la mandíbula que lo enviará a la lona. Entonces entrará al ring el PP, y todos aquellos que piensan que se necesita un cambio de capitán en el barco nacional comprobarán que es indiferente la ideología del partido que gobierne, pues las ideologías son sólo músicas distintas para una misma canción. “Más dinero”, compuesta por los usureros que hace mucho tiempo aprendieron a sacar partido de una cualidad muy especial del concepto dinero. Los que piensen que la magia no existe están muy confundidos. La Reserva Federal, el FMI y las grandes asociaciones de banqueros que gobiernan el mundo crean dinero de la nada al tiempo que explican que la magia no existe. Sus profetas son economistas, políticos y medios de comunicación. El PP, en este escenario probable de mayoría absoluta hará lo que mejor sabe hacer: su magia. A medida que los encantamientos liberales caigan sobre la ciudadanía, la indignación aumentará hasta que el volcán explote de nuevo. Este estallido será más potente, porque los votantes de derecha más fieles tendrán que abrir los ojos al experimento democrático: No hay ni izquierda ni derecha, sólo hay economía de mercados. 13


La masa social será más amplia, estará más convencida, tendrá la experiencia del 15M y se verá reflejada en muchos puntos del planeta, donde el magma caliente que lleva tantos años cociéndose a fuego lento verá el momento de conquistar la superficie. Por eso, en este momento en el que el movimiento parece más débil hay que tener paciencia. Muchos tienen la responsabilidad de trabajos, familias, estudios y un cansancio acumulado que los aleja poco a poco del activismo. Otros se desgastaron, o decidieron que el 15M ya no iba con ellos, o vieron otras vías de acción más acordes con sus ideologías o simplemente saltaron del barco cuando el movimiento ya no estaba de moda. Ahora que es momento de acomodar el activismo a las fuerzas reales que tenemos hay que ser paciente y mirar a medio-largo plazo. Concentremos nuestras fuerzas en mantenernos unidos, en educar, en recorrer un camino creativo que nos motive, en ser la cabeza del pelotón que tiene un minuto de ventaja y que estimula al resto de ciclistas a pedalear más rápido. Muchos suspirarán aliviados al ver que el 15M está debilitado. La sorpresa para ellos será mayor cuando comprendan que mientras David crece, Goliat encoge.

P

eces, Pisos y Panes por Pepe Saavedra

No es difícil escuchar opiniones de todos los colores sobre el origen y los culpables de esta crisis global que estamos viviendo. Una de ellas me parece especialmente llamativa. Circula la idea de que la culpa del estallido de la burbuja inmobiliaria es de las personas que contrataron un crédito y que ahora no lo pueden pagar. No hacen mención de la ley del suelo, de la desgravación de impuestos por compra de vivienda ni del modelo consumista de la sociedad occidental. Se estableció un modelo de negocio basado en una especulación directa que fomentaba la petición de créditos y la obtención de deudas. Los bancos ganaban dinero prestando dinero y los compradores sólo tenían que comprometerse a pagar media vida para entrar en un negocio mágico. Supongamos que hace cinco años estabas pensando en entrar a una vivienda: La opción del alquiler, digamos aquí en Lugo, de 400 euros mensuales era buena opción para aquellos que no podían acceder a un crédito. Pero si uno vive alquilado durante diez años puede llegar a pensar que quizás, al ser el alquiler tan alto, podría pensar en pedir un crédito y hacerse con un piso en propiedad, porque diez años de alquiler son 48000 euros, o casi ocho millones de pesetas. “¿Por qué voy a pagar ese dinero a un propietario cuando puedo invertirlo para mí?” Eso sería una inversión, no un gasto, porque llegado un tiempo, con el valor de la vivienda en constante alza, el valor de la vivienda comprada superaría al de la hipoteca contratada, así se llegaría a compensar los intereses pagados al banco. Era una situación en la que ganaban todos, en principio. Ante la demanda de pisos aumentaron los precios y la oferta. La crisis estalló y los bancos se quedaron sin dinero para prestar. 14


Sin créditos la gente no compra y sin compra se detiene la economía. Ahora hay gente que dice que la culpa es de los que se compraron un piso. La verdad es que se impulso un modelo de negocio que favorecía a los bancos, que ganaban a través de la usura, a los constructores y especuladores, que sacaban tajada del aumento de precios, y a los gobiernos, que podían afirmar alegremente que la economía “crecía”, que había trabajo para todos y oportunidades de obtener una vivienda digna. Si el alquiler de un piso fuese de 50 euros al mes, dejando el resto de tu sueldo para vivir cómodamente, no haría falta contratar una hipoteca a treinta años con tu banco, no haría falta gastar el 30% de tu sueldo en pagar un alquiler y no haría falta matarse a trabajar para pagar por algo cuyo valor o precio está completamente deformado por las no-leyes del mercado. Así que si estás buscando responsables, pregunta a los gobiernos por qué no crearon un parque de alquiler social, como hay en países más desarrollados que el nuestro. Pregunta a los bancos por qué concedieron créditos a personas que no sabían si iban a poder pagar. Pregúntate a ti mismo qué hubieses hecho en esa posición: gastar tu dinero en un alquiler o invertirlo en una vivienda.

Imagina una casa en la que hay una pecera, está situada en una esquina oscura y allí los peces viven tranquilamente. Pero un día, aprovechando que sus padres se fueron de vacaciones, el niño de la casa cambia la pecera de lugar, porque le parece que los peces se verán mejor cerca de la luz de una ventana. Al poco tiempo la luz hace que proliferen algas y que el ambiente se vuelva turbio e insalubre. Algunos peces mueren y flotan, incapaces de adaptarse a ese ambiente. Otros se preguntan cómo y porqué aparecen las algas. Unos pocos piensan que los culpables de la aparición de las algas son los propios peces. Los más listos señalan con la aleta el lugar en el que creen que las condiciones perjudicarán a las algas y favorecerán la vida de los peces. El niño, tras comprobar que hay peces muertos y que por culpa de las algas ni siquiera puede ver nadar a los vivos, busca otras diversiones a corto plazo que no requieran el esfuerzo de reparar el desastre. Los padres, al llegar de sus vacaciones, preguntan al niño por la cuestión de la pecera, pero éste, sabedor de su poder, llora, amenaza, grita y finalmente se sale con la suya. ¿Cómo pudieron nuestros gobiernos irse de vacaciones y dejar a los peces al cuidado de un ente irresponsable? ¿Quién puede culpar a los bancos de comportarse como bancos? ¿Cómo es posible que se les permita erradicar la posibilidad de una vivienda a bajo precio, y que ahora se les permita con una reforma constitucional redirigir el mismo proceso a la educación y a la sanidad? Nuestros gobiernos no deben ser aceptados como autoridad, porque no velan por nuestros intereses. No les votes. No obedezcas. Es tu responsabilidad. 15


15.O

por Carmen

A Comunidade Internacional Unida por un Cambio Global.

O 15 de Outubro as persoas, quenes formamos o mundo, sairemos ás rúas das nosas cidades, dos nosos países, dende América ata Europa, de Asia a África e a Oceanía. A convocatoria mundial clama por un cambio e o fai dende unha actitude pacífica. Non foi unha soa a chispa que deu comezo a todo isto. Non foi un 15 de Maio en Madrid, nin o foi a praza Tahrir de O Cairo, non foi Stéphane Hessel co seu "Indignez-vous". Foron estas e moitas máis, porque como ben sabemos non somos mercadoría en mans de políticos e banqueiros. Somos persoas e estamos a loitar polos nosos dereitos, porque nunca deixamos de cumprir os nosos deberes.

Xa levamos uns cantos meses de camiño percorrido, máis do que a maioría supoñía ó comezo de todo este movemento cidadán e pacífico, máis do que calquera político tería imaxinado nos seus peores pesadelos, moito máis do que os policías que cargaron contra manifestantes pensaban... pero aínda son poucos os pasos e nos sabemos fortes para moito máis porque "nós" somos "todos". É por iso, porque se sinte o respaldo popular sen fronteiras xeográficas, que os diversos grupos de cidadáns indignados do mundo se teñen reunido en torno a unha mesma data e cos mesmos obxectivos: o 15 de Outubro sairase ás rúas e ás prazas cunha actitude pacífica e dialogadora, nunha acción de protesta internacional para mostrala indignación pola perda dos nosos dereitos fronte ó poder financeiro e político. No estado español miles de persoas se uniran xa o 15 de Maio baixo o lema "Non somos mercadoría en maos de políticos e banqueiros", coñecemos as acampadas, participamos das asembleas populares, organizamos manifestacións e traspasamos fronteiras, alentando a través dos medios libres de comunicación e información a seguir os pasos dun pobo unido por primeira vez en moito tempo, sabedor do mal facer dos "seus" gobernantes. O 19 de Xuño foron numerosas as cidades europeas que se uniran en diversas acción contra o Pacto do Euro, a información xa comezara a circular pola rede moito antes e as fronteiras deixaran de existir. Pouco a pouco o mundo comezou a erguerse alentado polo bo facer da xente, polos resultados visibles dunha protesta con lóxica, con obxectivos, organizada, respectuosa e humana. Erguémonos, como ben se di no manifesto de Democracia Real Ya, fronte ós gobernantes que traballan en beneficio duns poucos, sen lles importar o custo social, humano ou medioambiental que as súas decisións poidan xerar, promovendo guerras con fins económicos e levando á miseria a pobos enteiros, despoxándonos do noso dereito a unha sociedade libre e xusta. Nos EEUU os cidadáns comezaron fai tan só uns días unha acampada inspirada en España, Grecia, Exipto e Islandia, "tomando" Wall Street e denunciando a especulación financeira, demostrando ó mundo que os cidadáns pouco teñen que ver cos seus gobernos. Son moitas as cousas que xa se conseguiron. O primeiro e pode que máis importante foi poñer en boca da xente, de toda a xente, temas de vital importancia que tiñamos esquecidos. E unha vez feito a indignación creceu por si mesma e o traballo conxunto levou a poñer patas arriba o anquilosado ideario político que agora se plantexa o sistema electoral por primeira vez en trinta anos. Son numerosos os desahucios freados en diversas cidades, a dación en pago está agora realmente na axenda política, a presión cidadá conseguiu desbloquear a Iniciativa Lexislativa Popular a ese respecto e o Goberno xa se viu

16


obrigado a aprobar dúas medidas para dar maior protección ós embargados, Bankinter ofrece agora a dación en pago nas súas hipotecas e o Banco Santander citou ó 15-M para explicar a súa decisión de ofrecer tres anos de carencia ós clientes con hipoteca que queden en paro ou reduzan os seus ingresos ó 25%. A divulgación dos salarios dos deputados, do patrimonio dos políticos e as vergoñentas cifras que temos coñecido nos últimos meses a ese respecto eran, ata a chegada do 15M, nada máis que especulacións... Por fin retomamos xuntos o que era noso, voltamos ás rúas a compartir os nosos coñecementos, aprendemos xuntos como funciona a "Ley d´Hont", descubrimos o que é a "dación en pago", o que son as "axencias de calificación", o funcionamento das "Iniciativas Lexislativas Populares", e o máis importante: demostramos ós políticos que se pode facer política en asembleas populares horizontais e inclusivas, falando, escoitando e chegando a acordos. A intelixencia social é a que fai medrar o mundo, as forzas unidas son as que nos fan avanzar. É verdade, son moitas as cousas que se conseguiron, pero aínda quedan moitas máis polas que loitar. O camiño é longo, imos a modo pero dando pasos firmes, firmes porque son colectivos, inclusivos e decisivos á hora de construír un mundo para todos, unha sociedade na que todos teñamos cabida. As xentes do mundo estamos a demostrar que as barreiras e as fronteiras deixaron de existir no canto da busca da lóxica, o mundo vaise mover ¿e ti? O 15 de Outubro imos a por máis, seremos aínda máis e se cadra conseguiremos moito máis. O 15. O contamos todos con todos.

Movimiento 15M: Puntos Cardinales

por Pepe Saavedra

1- El objetivo del movimiento es regenerar el tejido social que conecta a la población: El sistema ha conseguido, a través del miedo y la educación, aislar a sus ciudadan@s y arrebatarles su poder colectivo, con el fin último de acumular el máximo poder en el menor número de personas posible. Para recuperar el control y evitar la esclavitud moderna es tarea fundamental perder el miedo y reconocernos como comunidad. Los medios para conseguirlo serán el intercambio de información, las actividades conjuntas y las acciones que muestren esta determinación.

2- Obtenido el poder, se vislumbran tres tipos de objetivos: a) A corto plazo: Provocar cambios sutiles dentro del sistema que permitan cambios cada vez más profundos: Ley electoral, regulación de mercados. b) A medio plazo: Elaborar una constitución versátil capaz de adaptarse a los tiempos y cuya base sea proporcionar a todos los habitantes las garantías para cubrir sus necesidades básicas: Alimento, salud y refugio. c) A largo plazo: Transición de un sistema competitivo globalizado a uno asociativo en el que los estados, las religiones y las formas de pensamiento único sean sustituidos por un movimiento horizontal sin concentración de poderes. 3- Los medios para la lucha son la acción y la no-acción: Puesto que el sistema es imperfecto y su derrumbamiento es cuestión de tiempo, la tarea es acelerar este proceso degenerativo y al mismo tiempo desarrollar el modelo alternativo

17


Acción: Presión en la calle, presión en los órganos decisorios, huelgas de trabajo y de consumo, boicot, educación entre ciudadanos, fomento de nexos de unión, celebración de la diversidad. No-Acción: Debilitar el poder bancario a través de la no petición de préstamos y no cesión de nuestros ahorros. 4- Afrontar la batalla más dura, la que se produce dentro de uno mismo: Las ideas, el ego y la identidad forman un triángulo que actúa como barrera para el progreso personal. Si se aceptan las ideas y la identidad como algo cambiante, será más fácil abrirse a nuevas informaciones que permitan una toma de decisiones con mayor probabilidad de éxito.

Fóra o pesimismo

por Randi Montero

Vivimos nun mundo de miseria, nun mundo onde a pobreza dos pobos parece ser indiferente e só miramos cara os nosos petos e deixamos de lado a situación precaria do veciño que está máis preto de nós do que parece. Resignámonos no “nada se pode facer”. Resignámonos, queixámonos pero a butaca do salón, o ocio e os problemas persoais fan que miremos cara a outro lado sen dar por bo que a nosa situación non é tan desesperada como podemos crer que é. Pois aínda que o mal de moitos non serve de consolo tampouco podemos esperar que a nosa vida sexa un mar de riqueza e a nosa actitude sexa o manternos indiferentes á problemática do mundo. Queixámonos da inmigración e non podemos esquecer que nós fomos un pobo inmigrante. Queixámonos da inmigración cando nós fomos causa indirecta dos seus problemas xa que durante moitos séculos o que chamamos Occidente dedicouse a espoliar todas as súas riquezas e, por se fora pouco, aínda hoxe en día seguimos nesas andadas. Pero o estado do benestar que tanto se empeñaron en protexer e en potenciar, día a día vense abaixo e parece que estamos destinados a unha caída en picado que parece que non ten final. E si, non estamos soñando. Non é un deses soños que parece que caes na escuridade e cando vas atopar o chan, nese momento espertas. A sanidade, a educación… pouco a pouco van recortando e privatizando sen apenas darnos de conta. As cousas van mal pero non sabemos o por que e nos dicimos que tampouco debe ser para tanto pois aínda que non vivimos con tantos luxos aínda seguimos chegando a fin de mes e permitímonos certos privilexios que, certamente, non todos poden gozar. E é neste momento cando unha chamada de atención parece soar dentro de nós. Unha lampadiña préndese na nosa cabeza e vemos que os nosos privilexios non son tal. Son unha mera pantalla onde queremos reflectirnos pero que están moi afastados da realidade. Cada vez hai máis control, menos liberdade en pro dunha falsa seguridade xa que nada garanta nada. Non estamos máis seguros pero si hai máis pantallas que nos controlan, máis ordenadores onde os nosos datos corren libremente para que calquera poda utilizalos… E así imos andando. Coa mirada cara ao chan, mostrando superioridade cando en realidade temos a estima pola lama. Pero “fóra o pesimismo”. Todo ten solución ou polo menos hai algo que si podemos

18


facer: É facerse oír, reivindicar que existimos, que somos parte do sistema e como parte deberiamos decidir o que queremos para nós. Xa non son tempos nos que as decisións deberan estar noutro lado que non sexa o cidadán de a pé. Temos que empezar a coller a rendas dos problemas e ver que a solución está en nós, en cada un e todos xuntos podemos cambiar as cousas; con coherencia, pensando no benestar do grupo e non ser tan avaricioso coas comodidades persoais. Non quere dicir isto que todo teña que ser de todos pero si ao mellor ter que perder certos privilexios en pro da comunidade para que as persoas poidan ter unha dignidade e unha xustiza na súa vida cotiá. Por que será que os políticos e os banqueiros piden sacrificios para conseguir un benestar de todos? Sería un bo lema se eles practicaran co exemplo pero a realidade non é así. Os sacrificios son dos de sempre mentres eles se soben os soldos e se garantan pensións vitalicias de sumas considerables. Fóra o pesimismo pois a loita está na rúa. Unha loita que levará tempo pero que se verá reflectida en cada paso que se dá na procura dun mundo mellor. Podémolo conseguir se andamos esta camiño xuntos, cunha meta no horizonte e coa dignidade de estar loitando por un futuro que se ve incerto pero que segundo a segundo ímoslle dando forma. “Hai que loitar por cada grolo de aire e mandar á morte ao carallo” (Ernesto Guevara de la Serna)

Revolución Social

por Randi Montero

Houbo na historia moitas Revolucións, moitos cambios de Sistema e chegamos ao s. XXI e parece que a evolución foi ao revés. É como se en tempos chegaramos a unha cima onde xa non había máis para onde subir e agora estiveramos sufrindo unha recesión. Moitas das leis, moita da moral que se está vendendo parece da Idade Media. Faltan as fogueiras nas prazas pero constantemente se están queimando ideas e persoas. Ao longo do s. XX houbo moitos Movementos sociais, revoltas e disturbios. Aínda que parecera que fracasaran non é totalmente certo xa que os Movementos habidos a continuación nútrense deses mesmos. Agora, nunha época de crise, xurde o 15 M buscando unha saída á Indignación das persoas. Indignación que ben desde a política e desde a banca. Política na versión máis cruda A resposta ten que vir desde o ámbito Social, onde as persoas, indistintamente da súa ideoloxía política; tomen as riendas do problema. A xente tense que unir na loita pola igualdade sen discriminación, loitando polo mesmo; pois ao final os problemas básicos son comúns. A xente saíu á rúa, ás prazas. Temos unha oportunidade de vivir este momento histórico e temos a difícil misión de manter esta chama prendida pois se fracasamos, tardaremos moito en volver ver xente tomando conciencia de que as cousas pódense cambiar se decidimos unir as forzas, compartir as experiencias. Tender mans, escoitar, aprender, comunicar... COMPARTIR. Iso é o garante da Victoria.

19


axenda Outubro:

Día 8: San Froilán Asciativo feira de asociacións e outros colectivos en

la plaza de Santo Domingo de 11:00h a 20:00h. Día 14: Teatro na rúa: Pobreza Cero Coordinadora de ONG e Parápono teatro ás 12:30h na Praza de Abastos e as 19:30h diante da Subdelegación de Goberno. na praza maior

Día 19: a las 19:30h Mercadiño con conciencia, Trae o que poidas, leva o que

necesites. Charla da Cova da Terra: “Comercio Xusto, Responsable e Soberanía Alimentaria”. Día 21: a las 19:30h Charla e proxección sobre Auswitch. TÓDOLOS XOVES E DOMINGOS ÁS 21h. ASEMBLEAS ABERTAS Tódolos xoves e domingos a partir das 20:00h: Reunións dos grupos de traballo

MANIFESTACIÓN CONVOCADA A NIVEL INTERNACIONAL: Sábado 15: (R)EVOLUCIÓN GLOBAL, non somos mercadoría en mans de políticos e banqueiros. Saída ás 18:00h da Praza Maior. -ver blog para máis datos-

participa

Blog oficial de Acampada Lugo. http://acampadalugo.blogspot.com/

Correo de contacto de Movemento 15M Lugo: acampadalugo@gmail.com ou acampadalugo.informacion@gmail.com

Para participar, opinar e aportan enlaces, fotos... xa existe o grupo orixinal malestarlugo. http://www.facebook.com/groups/200621709950880/?ap=1 acampada Lugo (páxina oficial) https://www.facebook.com/pages/Acampadalugo/147320708673541?sk=info En twiter #acampadalugo

Edición revista dixital (máis extensa): http://issuu.com/revistam15mlugo 20

NON ME TIRES: RECÍCLAME OU COMPÁRTEME. GRACIAS!

En Facebook:


Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.