Αγαπημένοι μας φίλοι, εδώ θα είμαστε. Θα τα λέμε. Όχι τόσο συχνά όπως παλιά. Σώρα που μεγάλωσε το παιδί, αυξήθηκαν οι απαιτήσεις του. Καλόμαθε στην Αμερική που είχε δίπλα της τόσα παιδάκια, τόσο κόσμο, τόση χαρά, τόσα παιχνίδια και παιχνιδότοπους! Θέλει, λοιπόν, κι εδώ παρέα, τραγούδι, βόλτες, παιχνίδι, συντροφιά. Κι αν δεν είμαστε εμείς οι γονείς του δίπλα του, ποιος θα είναι; Σο σχολείο στο οποίο δεν πηγαίνει ή οι φίλοι που δεν έχει; το σχολείο δεν πάει, αφού ακόμη το παιδί δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, χώρια τα φάρμακα και το Ketocal που παίρνει κάθε λίγο και λιγάκι. Παρέες δεν έχει, όχι μόνο γιατί εδώ τα άλλα παιδάκια την κοιτάζουν σαν εξωγήινη, αλλά και γιατί εδώ, στη χώρα μας, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα ήθελαν το παιδί τους να κάνει παρέα με ένα «καθυστερημένο και επιληπτικό». Θα είμαστε δίπλα της και σας ευχαριστούμε πολύ που επί τόσο καιρό είστε κι εσείς στο πλευρό μας.
***
197