Η Αναγέννηση των Ηρώων - ΥΔΩΡ Νεκτάριος Μπουτεράκος
Κεφάλαιο 1 Ο Δαίμονας Ζμέου Ναύπλιο 2010. Το παράθυρο έτριζε από τον αέρα που φυσούσε έξω, η κουρτίνα άρχισε να κινείται, σαν να θέλει να προειδοποιήσει για το κακό που έρχεται, το κακό που άφησαν να μπει. Το κερί στο τραπέζι τρεμούλιασε από το φύσημα του ανέμου και έσβησε, σαν ψυχή που χάνεται στα άδυτα του κάτω κόσμου. Όλοι ταράχτηκαν με το ημίφως που απλώθηκε στο καθιστικό. Ένα ημίφως που μύριζε θάνατο και παγωνιά. Η Ζωή από τον φόβο της χώθηκε στην αγκαλιά του Αλέξανδρου. Με το πόδι της κούνησε το τραπεζάκι και το ποτήρι που βρισκόταν πάνω, έπεσε με έναν δυνατό γδούπο στο ξύλινο πάτωμα και κατρακύλησε φτάνοντας στον καναπέ. Ήταν αρκετό αυτό το μικρό γεγονός ώστε να προκαλέσει έναν τεράστιο πανικό και στους τέσσερις. Η Φανή ούρλιαξε και ο Χρήστος κουλουριάστηκε, χώνοντας το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια του. «Τι κάναμε;». Ψιθύρισε και πηγαινοερχόταν μπρος – πίσω σαν εκκρεμές. «Δεν έπρεπε…», συνέχισε η Ζωή που είχε διπλωθεί σαν μωρό στην αγκαλιά του Αλέξανδρου. Η Φανή σηκώθηκε, πήρε την περγαμηνή που κείτονταν στο πάτωμα και την πέταξε στο τζάκι, που τώρα έμοιαζε να φουντώνει και να παίρνει την μορφή δαίμονα. «Τι κάνεις εκεί;», φώναξε ο Χρήστος και έτρεξε προς το τζάκι. Έβαλε το χέρι του στην φωτιά και άρπαξε το μισοκιτρινισμένο χαρτί, που με τόση δυσκολία είχε ανακαλύψει. Στην προσπάθειά του να σώσει την πολυπόθητη περγαμηνή, το χέρι του ακούμπησε τις φλόγες και το δωμάτιο μύρισε αμέσως τρίχα καμένη. Ευτυχώς το πρόλαβε και δεν κάηκε, πέρα από την κάτω δεξιά άκρη, όπου ήταν ζωγραφισμένο ένα σύμβολο ερπετού. Κοιτάζοντας το έγγραφο, παρατήρησε ότι το σημείο εκείνο είχε καεί λίγο και το ερπετό είχε πλέον μείνει μισό. Η περγαμηνή, πέρα από το κείμενο επίκλησης κάποιου δαίμονα, που ήταν γραμμένο στα Λατινικά, είχε ακόμα ένα, μισοσβησμένο από τα χρόνια. Σύμφωνα με τα λόγια ενός γλωσσολόγου που το είδε, ήταν γραμμένο στην παλιά Κυριλλική Ρουμάνικη γραφή. «Γιατί δεν το άφησες να καεί το καταραμένο; Τόσο κακό μας έκανε και συνεχίζει ακόμα», είπε κλαίγοντας η Φανή. 9