20 LAT „NP”
20 lat „Naszej Politechniki” Mija 20 lat od chwili, gdy do rąk Czytelników trafił pierwszy numer „Naszej Politechniki”. Od 1997 r. pismo Politechniki Krakowskiej informuje o najważniejszych wydarzeniach z życia uczelni, o dokonaniach jej pracowników, a także stara się przypominać niektóre postaci i zdarzenia z historii szkoły. Korzystając z okazji, jaką jest nasz skromny jubileusz, zamieszczamy garść wspomnień osób, które współtworzyły pierwsze numery „Naszej Politechniki”.
Redakcja
Społeczność akademicka potrzebowała takiego pisma BARBARA ZIN Verba volant, scripta manent — słowa ulatują, pisma zostają Zaproszenie do napisania tego artykułu było dla mnie okazją, by sięgnąć pamięcią do wspomnień — nie tak odległych, bo minęło tylko, a może aż 20 lat. A wspomnienia są wciąż żywe i świeże. Jubileusz 20 lat trwania wydawnictwa „Nasza Politechnika”, to nie czas na podsumowanie działalności, to czas na refleksje o ludziach, którzy wprowadzili w życie ambitny plan ówczesnego rektora PK profesora Kazimierza Flagi. Byliśmy zapewne „pionierami” czasopisma, a brak kompetencji dziennikarskich zastąpiliśmy energią, poświęceniem i zaangażowaniem. Pierwszy zespół redakcyjny, powołany przez profesora Kazimierza Flagę, był dla nas samych pewnym zaskoczeniem. Przyszliśmy z różnych wydziałów, z różnymi doświadczeniami, ale z pewnością nie były to kompetencje dziennikarskie. Mieliśmy za to dużą wiedzę o naszych lokalnych — wydziałowych sprawach, o społeczności — o braci studenckiej i jej nauczycielach. Znaliśmy ich możliwości dydaktyczne, naukowe i twórcze, i byliśmy na bieżąco w toku wydarzeń. A determinacja rektora Flagi mobilizowała nas do pracy. Dla mnie było to kolejne redaktorskie doświadczenie, bo w tym samym roku 1996, parę miesięcy wcześniej, z inicjatywy ówczesnego dziekana Wydziału Architektury profesora Andrzeja Kadłuczki rozpoczęłam pracę jako sekretarz redakcji czasopisma „Rocznik Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej” — zapisu wydarzeń, osiągnięć studenckich, pracy naukowej i twórczej pracowników wydziału. W pierwszym zespole redakcyjnym „Naszej Politechniki” zasiedli: Ryszard Moszumański — przewodniczący Kolegium Redakcyjnego, Elżbieta Barowa — sekretarz redakcji, Władysława Maria Francuz i pisząca te słowa Barbara Zin — członkinie Kolegium Redakcyjnego, Teresa Marszalik i Wacław Włodarski — współpracownicy, Ewa Zaczyk — redaktor techniczny i Jan Zych — fotograf. W naszej działalności dawało się wyczuć ducha entuzjazmu, który wszczepił w nas profesor Kazimierz Flaga. Jego ogromne zainteresowanie pismem, pomimo wielu obowiązków jako rektora, mobilizowało nas do pracy. Nie ukrywam, że pączki, które powitały nas w gabinecie rektora, kiedy pierwszy raz omawialiśmy powstanie pisma, stały się — za sprawą redaktora Ryszarda Moszumańskiego — nieodzownym elementem naszych wielogodzinnych spotkań przy pracy. Czasami zastępowały nam kilka innych — zdrowszych posiłków.
4
Nasza Politechnika nr 1 (161) styczeń 2017
W intensywnej pracy redakcyjnej był też czas na anegdoty, historie, wspomnienia o tych, którzy tworzyli społeczność akademicką, bo przecież rok 1995 był dla naszej uczelni szczególną, okrągłą rocznicą 50-lecia Politechniki Krakowskiej. Przywoływaliśmy ludzi związanych z uczelnią, osobowości wyjątkowe, wpisane „wielkimi literami” w historię uczelni; osoby, które wpłynęły na jej rozwój i sukces. Z tych rozmów rodziły się pomysły na artykuły w „Naszej Politechnice” o wyjątkowych postaciach — absolwentach i pracownikach PK. Ponieważ były to pierwsze kroki naszego zespołu, dlatego spontaniczność w podejmowaniu decyzji o wyborze artykułów towarzyszyła nam, dopóki nie ustabilizował się pewien schemat tematyczny, modyfikowany z czasem. Społeczność akademicka potrzebowała takiego pisma. Do redakcji wpływały materiały bardzo ciekawe i różne, opowiadające o wydarzeniach naukowych, dydaktycznych, kulturalnych, ale też wspomnienia o tych, którzy odeszli. Przez kilka pierwszych lat naszej współpracy dopracowywaliśmy strukturę pisma, chcąc w tak ciasnych ramach zapisać to, co najważniejsze: osiągnięcia naukowe, dydaktyczne, wspomnienia i bieżące wydarzenia. W zespole mieliśmy przydzielone zadania, każdy odpowiadał za pewien zakres obowiązków. W pracy towarzyszyła nam determinacja podyktowana przez rektora Flagę, ale panowała dyscyplina narzucana przez przewodniczącego Kolegium Redakcyjnego Ryszarda Moszumańskiego, mobilizowała nas poprawność dziennikarska Elżbiety Barowej — sekretarza redakcji, perfekcja wiedzy o uczelni Teresy Marszalik, entuzjazm pedagogiczny Władysławy (Marysi) Francuz, nowatorstwo strony graficznej Ewy Zaczyk i ciekawość, co też uwieczniał na fotografii Jasiu Zych. Wszystko to w sposób naturalny w konsekwencji doprowadziło do wydania numerów: 1/97, 2/97, 3/97… itd. I nasza radość, że się udało. Świadectwo działalności pierwszego zespołu i później kolejnych członków redakcji w minionych 20 latach jest imponujące. Na bieżąco podawane informacje „z pierwszej ręki” są nieocenione, a po tylu latach można już pokusić się o nazwanie zgromadzonej na łamach wiedzy — zasobem archiwalnym naszej wspólnoty politechnicznej. Dziś, Drodzy Czytelnicy, cieszymy się, że pismo zachowało ciągłość i kiedy sięgniecie po pokryte dwudziestoletnim kurzem, pierwsze archiwalne numery, wybaczcie niedoskonałości — uczyliśmy się — jak przystało na akademików.
www.nasza.pk.edu.pl