CZARNA bez cukru Staw mu czoła
dr Małgorzata Sibińska PSYCHOLOG, TRENER, SPECJALISTA DS. PROFILAKTYKI
W powszechnej opinii stres jest utożsamiany ze zjawiskiem szkodliwym, ale w rzeczywistości niepożądane działanie przynosi jedynie stres zbyt silny. Stres to emocje, napięcie, niepokój. Jego rola jest na tyle istotna, że pewien jego poziom jest wręcz niezbędny dla naszego życia. Choćby do tego, by zdobyć coś, na czym nam szczególnie zależy, a co wydaje się nam trudne do zdobycia. Każdy z nas jest inny i każdy z nas potrzebuje zarówno innej dawki stresu, by się zmobilizować, jak i innego jego natężenia, by zaczął on mu przeszkadzać. Istotne jest to, że stresu nie można zignorować i poczekać, aż sam minie. Trzeba stawić mu czoła. Na początek wystarczą dwa kroki. Pierwszy to rozpoznanie, na czym polega stresująca sytuacja. Krok drugi to znalezienie odpowiednich środków, by ją złagodzić i zredukować. Technik łagodzenia jest wiele, wystarczy wybrać najlepszą dla siebie i konsekwentnie ją stosować. Wymienię tylko kilka: wysiłek fizyczny, dzięki któremu hormony stresu, tj. adrenalizna i kortyzol, ulegają redukcji; rozmawianie – „wygadanie” stresu, które przynosi ulgę; śmiech – organizm produkuje hormony szczęścia, a redukuje hormony stresu; wyłączanie – znalezienie miejsca, w którym można usiąść z książką czy kawą, ale nie pracować; zdrowa dieta zapewniająca odpowiedni dobór witamin i woda, która „wypłukuje stres” z organizmu; oddech – świadome oddychanie, koncentracja na oddechu (w stresie oddech wstrzymujemy); wzbudzanie pozytywnych emocji – znajdowanie korzyści i nadawanie sensu różnym wydarzeniom. Rozumienie stresu i przyczyn sytuacji stresowych oraz umiejętności radzenia sobie z kryzysem chronią nasze zdrowie fizyczne i psychiczne.
wanie może powiększać pulę stresu u chorego, wywoływać w nim niepotrzebny gniew lub po prostu odwracać jego uwagę od tego, co sam wie doskonale – tzn. jak sobie samemu pomóc. Z czasem każdy staje się ekspertem od siebie i od własnej choroby. Czasem wie o wiele więcej niż jego własny lekarz czy pielęgniarka. Pozwólcie mu korzystać z tej wiedzy. Mówię tu oczywiście o sytuacjach rutynowych w cukrzycy, a nie o grożacych życiu zdarzeniach. Ludzie będący w stresie mniejszą wagę przykładają do samokontroli i dbania o prawidłowe glikemie, a także gorzej się odżywiają oraz popełniają więcej błędów dietetycznych. Łatwiej jest „zajeść“ problem niż go rozwiązać. Podobnie ma się sprawa z nadużywaniem alkoholu w sytuacji stresu. Każdy człowiek, nie tylko ten z cukrzycą, powinien nauczyć się radzić sobie ze stresem. Każdy z nas powinien znaleźć na to swój własny sposób. Niezależnie od tego, czy będzie
Stres towarzyszący chorobie redukuje insulinoterapia oparta na nowoczesnych preparatach, tj. analogach insulin. Dzięki nim pacjent uzyskuje w komfortowy sposób właściwy poziom cukru, poczucie bezpieczeństwa i spokoju.
to spacer na świeżym powietrzu, spotkanie z bliskimi, zajęcia yogi, czy godzina basenu, na pewno choć trochę pomoże złapać dystans do trudnych spraw. Z pewnością takie odreagowanie w zdrowy sposób da chwilę na oddech i poprawi samopoczucie. Z doświadczenia wiem, że używki i „zamiatanie pod dywan“ problemów jeszcze nikomu nie pomogły. Za to racjonalne podejście do własnej choroby, samokontrola, zdrowe relacje i aktywność fizyczna mogą być remedium na wiele bolączek. Nawet tych, które wydają się nierozwiązywalne.
28