move it cinezine, april issue by moveit free press

MO VE IT

www.moveitmag.gr

REVIEWS: Οι καλύτερες ταινίες του μήνα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ: Κατρίν Ντενέβ Μισέλ Κοέν Χριστίνα Δενδρινού

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ

φαση β’/τεύχος 05 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 11

μηνιαίο free pre για το ss σινεμά

PLUS: Έρευνα: SOS στους κινηματογράφους Αφιέρωμα: Girls & Guns Λιζ Τέιλορ RIP Χέλμουτ Μπέργκερ

Tο Move It χαρίζει! σελ. 32-42

“Sucker Punch”

edito

ΠΕΡΙ ΕΧΟ ΜΕΝΑ

πορεί να φταίει που μπήκε η άνοιξη και ξαφνικά νοιώθω μια ψυχική αγαλλίαση. Μετά από έναν ομολογουμένως δύσκολο και μίζερο χειμώνα, το έχω πάρει απόφαση, οι προσδοκίες μου έχουν μικρύνει, αλλά η αισιοδοξία και η υπομονή μου περισσεύουν. Με τέτοιο μηδενιστικό βομβαρδισμό στον οποίο υποβληθήκαμε ως έθνος, θα έπρεπε να έχουμε πηδήξει απ’ το παράθυρο εδώ και μήνες, αλλά κάτι συμβαίνει στους Έλληνες και εκεί που πιάνουμε πάτο, σκαρφιζόμαστε τρόπους να ανέβουμε ξανά στην επιφάνεια. Αυτή τη φορά ελπίζω πως δε θα είναι μόνο οι φελλοί που θα επιπλεύσουν... Με μια τέτοια ψυχολογία, μια στάση ζαμανφού απέναντι στην μιντιακή κλάψα, ανιχνεύω τα σημάδια των αλαγών που αναπόφευκτα θα έρθουν. Οι αλλαγές αυτές δεν προκύπτουν από κυβερνητικές πολιτικές, τσάμπα επαναστάσεις ή την κηδεμονία ξένων δυνάμεων, αλλά από την ίδια την κοινωνία. Αυτό είναι και ένα στοιχείο που ανέκαθεν αψηφούσαν οι μικρές και μεγάλες εξουσίες. Η αδυναμία να κοιτάξει κανείς πέρα από τον εαυτό του είναι κατεξοχήν χαρακτηριστικό της συντήρησης, είτε αυτή έρχεται από δεξιά είτε από αριστερά. Βλέπετε, το λαό μας κατατρέχει η ψευδαίσθηση μιας παντογνωσίας, αποτέλεσμα φυσικά της ελλειπούς παιδείας, που μας χαρακτηρίζει ατομικά και όσα συμβαίνουν στη μονάδα μας ή στο γκρουπ με το οποίο ταυτιζόμαστε, σπεύδουμε να τα υιοθετήσουμε ως παγκόσμια αλήθεια. Με αυτήν την κατανόηση είναι εύκολο να εξηγήσει κανείς τις σπασμωδικές αντιδράσεις, τον πανικό και το φθηνό τρόμο που ζουν (και προσπαθούν μάταια να διοχετεύσουν), οι drama queens αυτής της χώρας. Είναι ένα έργο το οποίο δεν ενδιαφέρει τον περισσότερο κόσμο καθώς η ζωή βιώνεται στην καθημερινότητα και τα προβλήματά της κι όχι στα εξώφυλλα των εφημερίδων και τις οθόνες της τηλεόρασης. Μια εποχή φεύγει και μας ξημερώνει μιαν άλλη, άγνωστη, αλλά γεμάτη νέα όνειρα και προκλήσεις. Τώρα που το γύρω μας αναγεννάται είναι η ώρα να κάνουμε ένα βήμα μπρος, να γράψουμε ένα καινούργιο σενάριο και να χαράξουμε ένα νέο κύκλο. Υπάρχει τίποτ’ άλλο πιο φυσικό; Μιχάλης Κωνσταντέλλης

MOVE IT

Απρίλιος 11

Συνέντευξη: Κατρίν Ντενέβ

Spotlight: Μισέλ Κοέν

Έρευνα: Σινεμά 2011 SOS

Αφιέρωμα: Girls & Guns

Λιζ Τέιλορ RIP

Reviews: Οι ταινίες του μήνα

Cultorama: Daughters of Darknesss

TAYTOTHTA

ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟς

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

New Kid: Χριστίνα Δενδρινού

Retro: Χέλμουτ Μπέργκερ

Σινεμά εν Δήμω...σελ. 9 Καπνισμένες Κάννες...σελ. 10 Ο Διπλανός μου...σελ.11 Γ. Ζουμπουλάκης...σελ.15 Cine Sutra...σελ. 23 Almost Famous...σελ. 28 Voice Off...σελ. 29 On / Off...σελ. 53 Cine Ζώδια...σελ. 60 Cine Sounds...σελ.62 Aναζητήστε το MOVE IT στα εξής σημεία διανομής:

Τηλεόραση: The Trip

Postcard: Five Valleys

MOVE IT

Φάση Β’/Τεύχος 05 Απρίλιος 2011 Issn: 1791-6542 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Free press για το σινεμά. Κυκλοφορεί κάθε μήνα.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης

Απόστολος Κίτσος

Sick_Boy Team

konstantellis@moveitmag.gr

joker@moveitmag.gr

info@moveitmag.gr

Δανάη Δάσκα

Μαργαρίτα Σύρκου

Ειρήνη Παληογιάννη Βίκυ Μοσχονησιώτου

ΕΚΔΟΤΗΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ MARKETING

sirkou@moveitmag.gr

Νέστορας Πουλάκος, Οδυσσέας Βίκος, Παναγιώτης Ευσταθιάδης, Ευνομία Δημητριάδου, Mr Tibbs, Tomcat Murr ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ

Χάρης Παπαπαναγιώτου, Γιάννης Ζουμπουλάκης, Γιάννης Τσάκαλος, Σπύρος Ζαμπούνης, Σουλτάνα Κουμούτση, Θοδωρής Τσαπακίδης, Βασιλική Μαμαλούκου, Άννα Δημητρίου, Αλεξάνδρα Τζαβέλλα, Ειρήνη Κατσαρά, Γιάννης Λυμπέρης, Αρχοντή Κόρκα, Νίκη Λειβαδάρη, Έλενα Πριοβόλου ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Ουρανία Γκόρου Γιάννης Καλογρίδης Βάλια Λιόντου ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ

Άννα Παπαχρήστου ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, η αντιγραφή και γενικότερα η μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο, μέρους ή ολόκληρης της ύλης του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη

LAYOUT/GRAPHICS

WEBMASTERS

Κίραν Μαρία Λάππα ΕΞΩΦΥΛΛΟ

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ/ΕΚΔΟΣΗ MOVE IT MEDIA/ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΗΣ & ΣΙΑ Μπέλες 5, 11741, Αθήνα.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ www.moveitmag.gr info@moveitmag.gr moveitmag@gmail.com Τηλ. 213 0433169 Fax. 210 3479304

Κινηματογράφοι: Αβάνα (Κηφισίας 234 & Λυκούργου 3), Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101), Άστορ Hollywood 3D (Σταδίου 28), Λαίς (Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου), ‘Εμπασυ (Πατριάρχου Ιωακείμ 5), Άστυ (Κοραή 4), Ιντεάλ (Πανεπιστημίου 46), Τιτάνια (Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους), Ααβόρα (Τέρμα Ιπποκράτους), Αλεξάνδρα (Πατησίων 79), Έλλη (Ακαδημίας 64), Νιρβάνα (Λεωφ. Αλεξάνδρας 192), Όπερα (Ακαδημίας 57), Φιλίπ (Θάσου 11), Όσκαρ (Αχαρνών 330), Ίλιον (Πατησίων κ Τροίας 34) Δαναός (Λ. Κηφισίας 109), Νιρβάνα (Λ. Αλεξάνδρας 192), Μικρόκοσμος (Λ. Συγγρού 106), Ετουάλ (Ελ. Βενιζέλου 152, Πλ. Δαβάκη, Καλλιθέα), Πτι Παλαί (Βασιλέως Γεωργίου Β’ & Ριζάρη), Αθήναιον (Βασιλίσσης Σοφίας 124), Αελλώ (Πατησίων 140), Χολαργός (Μεσογείων 232 & Βεντούρη, Χολαργός), Διάνα (Περικλέους 14, Μαρούσι), Σπόρτινγκ (Κ. Παλαιολόγου 18, Ν. Σμύρνη) Καφέ – bar: Βooze (Κολοκοτρώνη 57), Capu (Λέκκα 14), Pop (Κλειτίου 10Β), Baba Au Rum (Κλειτίου 6), Black Duck (Χρήστου Λαδά 9Α), Toy (Καρύτση 10), Pairidaeza (Παρνασσού 3), Bartesera (Κολοκοτρώνη 25), The 7 Jokers (Βουλής 7), 6 d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-9), Chin Chin (Κιάφας 6), Vox (Αραχώβης 61), Καφεκούτι (Σόλωνος 123), Ginger Ale (Πλ. Εξαρχείων), Dasein Σολωμού 12, Αλεξανδρινό (Εμ. Μπενάκη 69Α), Τρα λα λα (Ασκληπιού 45), Ποδήλατο (Θεμιστοκλέους 48Α), Χάρτες (Βαλτετσίου 35), Santa Botella (Πανόρμου 115Α), Πανορμίξ (Αλέξη Παυλή 37), Dunkel (Πανόρμου 117), Tribeca (Σκουφά 44), City (Χάρητος 43), Circus (Ναυαρίνου 11), Tokyo (Σίνα 21), Nice & Easy (Ομήρου 60 & Σκουφά), Tiki (Φαλήρου 15 & Μακρυγιάννη), Κουκί (Γ. Ολυμπίου 4 - Κουκάκι), Ιnoteka (Πλ. Αβυσσηνίας 3), Καφενείο Θησείο (Ακάμαντος 2), Bios (Πειραιώς 84), Nixon (Αγησιλάου 61 Β), Belafonte (Αγησιλάου 61 Α), Τaf (Nορμανού 5), Ποτοπωλείο (Πανόρμου 113), Βραζιλιάνα (Πλ. Μερκούρη 4), Κλουβί (Κυδαντινών και Δημοφώντος 57), CV (Κωνσταντινουπόλεως 108), Gazarte (Βουτάδων 32), Cantina Social (Λεωκορείου 6), Ρινόκερως (Ασκληπιού 22), Hoxton (Βουτάδων 42), Closer (Ιπποκράτους 150), Bacaro (Σοφοκλέους 1), Μπρίκι (Δορυλαίου 6), Ash In Art (Ηρακλέους 10 & Λαχούρη 1), Σκουφάκι (Σκουφά 47), Μαγκαζέ (Αιόλου 33), Αμπάριζα (Λέκκα 14), Huge (Λέκκα 3), Use (Πλ. Καρύτση 5), Key Bar (Πραξιτέλους 37), Pere Ubu (Κύπρου 74, Πλατεία Εσπερίδων, Γλυφάδα), Verve (Δροσοπούλου 96), Τρανζίστορ (Πρωτογένους 1, Μετρό Μοναστηράκι). Βιβλιοπωλεία - Άλλοι Χώροι: Λέσχη Φοιτητικής Εστίας Παν/μίου Αθηνών (Ιπποκράτους 15), Tirbouson (Κωνσταντινουπόλεως 104), Ιανός (Σταδίου 14), Solaris (Μπόταση 6), Πρωτοπορία (Γραβιάς 3-5), Half Note (Τριβωνιανού 17), Gagarin 205 (Λιοσίων 205), Βιβλιοκίνηση (Ματζαγριωτάκη 107, Καλλιθέα)

Απρίλιος 11

MOVE IT

ΝΕWS

Προσεχώς

ΝΕΕς ΤΑΙΝΙΕς ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕς ΠΑΡΑΓΩΓΕς

COLOMBIANA

Ο Ολιβιέ Μεγκατόν είναι ένας από τους δεκάδες προτεζέ του Λικ Μπεσόν και αναλαμβάνει να καθοδηγήσει σκηνοθετικά ακόμα μια ιδέα του Γάλλου. Αυτή τη φορά καταπιάνεται με την ιστορία μιας Κολομβιανής που μετά το φόνο των γονιών της στην Μπογκοτά εκπαιδεύεται ως επαγγελματίας δολοφόνος. Με γυρίσματα στη Νέα Ορλεάνη και μπάτζετ άνω των $40 εκατομμυρίων, το φιλμ μπορεί να μην έχει τη βαθύτερη ουσία που μερικοί αναζητούν στο σινεμά - δεν είναι και το φόρτε του Μπεσόν άλλωστε - αλλά σίγουρα εξάπτει την περιέργεια μιας και πρωταγωνιστεί η σέξυ Ζόι Σαλντάνα (φωτό). Κυκλοφορεί στις ΗΠΑ τον προσεχή Σεπτέμβριο.

THE DEBT Ο Τζον Μάντεν, σκηνοθέτης mainstream επιτυχιών όπως το Ερωτευμένος Σέξπιρ και Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι, επανακάμπτει δριμύτερος με ένα θρίλερ που μπλέκει πράκτορες της Μοσάντ και ναζί εγκληματίες πολέμου. Πρόκειται για το κυνήγι του Ντίτερ Βόγκελ του «χασάπη του Μπίρκεναου», που εκτυλίσσεται στο παρόν και - με flashbacks - στη δεκαετία του 1960. Πρωταγωνιστούν οι Έλεν Μίρεν, Σαμ Ουόρθινγκτον και Τομ Ουίλκισον σε σενάριο που αποτελεί remake του Ισραηλινού φιλμ του 2007 με τον ίδιο τίτλο. Στις ΗΠΑ βγαίνει τον Αύγουστο.

MOVE IT

Απρίλιος 11

ΝΕWS

13 ASSASSINS

Κάθε ταινία του Τακάσι Μιίκε είναι γεγονός και αυτή εδώ η τελευταία του σκηνοθετική προσπάθεια μοιάζει πολλά υποσχόμενη. Μια επική σαμουράι ιστορία, remake παλαιότερης ταινίας του Έικι Κούντο πίσω στο 1963, διηγείται την αποστολή αυτοκτονίας μιας ομάδας δολοφόνων ενάντια σ’ ένα δαιμονικό φεουδάρχη. Στην παραγωγή βρίσκεται ο Τοσιάκι Νακαζάουα, νικητής - με το Departures - του ξενόγλωσσου όσκαρ το 2009, ενώ η ταινία έχει ήδη εξασφαλίσει διανομή στις ΗΠΑ όπου και θα προβληθεί μέσα στους επόμενους μήνες. Στην Ελλάδα ελπίζουμε να το δούμε τουλάχιστον σε dvd...

ΤΗΕ HOBBIT Ένας εμφανώς αδυνατισμένος Πίτερ Τζάκσον περιφέρεται στο σετ της νέας ταινίας που βασίζεται στους ήρωες της Μέσης Γης. Πρόκειται για τη μεταφορά στον κινηματογράφο του βιβλίου του Τόλκιν που προηγήθηκε του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και ο σχεδιασμός προβλέπει την παραγωγή δύο ταινιών με κυκλοφορία στα τέλη του 2012 και 2013 αντίστοιχα. Έπειτα από καθυστερήσεις και αποχωρήσεις - κυρίως του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο από τη σκηνοθεσία - το πρότζεκτ επιτέλους προχωρά με τον ίδιο τον Τζάκσον στη σκηνοθεσία και καστ που εκτός από τους συνήθεις υπόπτους Μπλάνσετ - ΜακΚέλεν - Σέρκις, περιλαμβάνει και την Σάουαρζ Ρόναν.

MOVE IT

Απρίλιος 11

ΑΠΟΨΗ

ΣΙΝΕΜΑ ΕΝ ΔΗΜΩ

του Νέστορα Πουλάκου

«Και ήταν η μόνη ευτυχία σου,/ ότι σ’ απόλαυσα». Υπαρξιακό δράμα, αισθαντικό, άκρως ποιητικό, ερωτικό. Οι στίχοι του ποιητή της νέας γενιάς, του Χρίστου Κρεμνιώτη, από το πρώτο του βιβλίο «Ώριμο σπέρμα» (Εκδ. Πλανόδιον, 2008). «Υπάρχει έστω μια γλώσσα/ που, μιαν ανάγκη, έστω,/ να είναι αληθινή;/ (βαπορέτο προς Βενετία, Νοέμβρης)». Δεν ανήκει σε κάποιο νέο ποιητικό ρεύμα ο Κρεμνιώτης, όμως είναι μια από τις πολύ ελπιδοφόρες και ταλαντούχες ποιητικές μονάδες που συνθέτουν το μέλλον. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους νέους σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου της εποχής. «Θα ‘ναι και πάλι φως το πρόσωπό σου». Καλησπέρα. Καλό μήνα. Χαμογελώ. Να λάμπεις.

LOVELACE INFERNO

Μια δεκαετία σχεδόν μετά το θανατό της, η ζωή της εικονιζόμενης Linda Boreman aka Linda Lovelace, γίνεται ταινία. Δεν ξέρουμε ακριβώς τί να περιμένουμε καθώς η πρωταγωνίστρια της πιο επιτυχημένης πορνοταινίας στα χρονικά του είδους, έζησε μια περίπλοκη ζωή, γεμάτη αντιφάσεις και προβλήματα. Σκηνοθετεί ο μουσικοσυνθέτης Μάθιου Γουάιλντερ και πρωταγωνιστεί η Σουηδή σεξοβόμβα Μάλιν Άκερμαν, που πήρε τον ρόλο μετά την απομάκρυνση της Λίντσεϊ Λόχαν. Δίπλα της εμφανίζεται και η Παζ ντε λα Χουέρτα ενώ τα γυρίσματα έχουν ήδη αρχίσει χωρίς ωστόσο, να γνωρίζουμε ημερομηνία κυκλοφορίας.

Μια και μίλησε για τη Βενετία ο ποιητής, και εγώ θυμήθηκα την τελευταία κινηματογραφική Μόστρα (του 2010) δια της αντιγραφής του, προς τα τέλη του μήνα, του Απριλίου δηλαδή, να περιμένεις και να δεις στα σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες της περυσινής χρονιάς στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Η «Πλειοψηφία» (Majority, 110΄, Τουρκία) του Σερέν Γυτζέ, που έχει αγοραστεί και θα διανεμηθεί στην Ελλάδα από την Odeon, είναι από τα πιο φρέσκα κινηματογραφικά δείγματα που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Της νέας γενιάς Τούρκων κινηματογραφιστών ο Γυτζέ, επί χρόνια βοηθός του Φατίχ Ακίν και του Γεσίμ Ουστάογλου, στην πρώτη του ταινία τα έβαλε με την αγία, παραδοσιακή, συντηρητική οικογένεια. Την αυθεντική την τουρκική. Και την κόντρα της (;) με τη νέα γενιά. Ένας νέος, που ζει και διασκεδάζει στην Κωνσταντινούπολη βάσει του δυτικού τρόπου ζωής, έχει να αντιμετωπίσει την τραντισιονάλε οικογένειά του. Η «Πλειοψηφία» σε όποιο φεστιβάλ και να προβλήθηκε εντυπωσίασε, ενώ στην περυσινή Βενετία πήρε το βραβείο Luigi de Laurentis μέσα από τα χέρια του Σύλλα Τζουμέρκα και της «Χώρας Προέλευσής» του (ταινίες που πραγματεύονται/ αποδομούν, ουσιαστικά, το ίδιο θέμα). Στο γράφω εν συντομία. Και επειδή σε ούτε μήνα δίνονται τα βραβεία της – μόλις 2 χρονών- Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Την οποία ξέρεις, έτσι και με διαβάζεις, ότι την έχω στηρίξει γιατί το ελληνικό σινεμά τη χρειάζεται, την έχει ανάγκη. Αλλά στη δεύτερη –ξαναλέω- χρονιά της πιάστηκε στα πράσα. Είναι φάουλ. Καθότι τα βραβεία της, που ακόμη δεν έχουν και καμιά ιδιαίτερη αξία (ούτε χρηματική) αλλά στήθηκαν για να αντικαταστήσουν εκείνο τον απαράδεκτο θεσμό των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας, θα είναι διαβλητά. Μια και ταινίες που δεν προβλήθηκαν ποτέ το 2010 είναι υποψήφιες σε πολλές κατηγορίες και με σοβαρές πιθανότητες να κερδίσουν. Αλλά και ταινίες είναι, επίσης, υποψήφιες επειδή έκαναν μια-δυο προβολές σε φεστιβάλ και όχι στις αίθουσες. Αυτό το έλλειμμα στον κανονισμό, αυτό το διαβολεμένο παραθυράκι μπαγαποντιάς που υπάρχει σε κάθε ελληνικό κανονισμό κάθε ντόπιου φορέα πρέπει –επιτέλους- να κλείσει. Το θέμα είναι μεγάλο. Και η Ε.Α.Κ. επιπλέον χρειάζεται παραπάνω μέλη και περισσότερο ενεργά. Κακή αρχή, κύριοι. Περπατάω στην Πόλη. Στις 15 Απριλίου, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης, κάνει πρεμιέρα η σπονδυλωτή ταινία «Do not forget me – Istanbul», όπου έξι μικρού μήκους ταινίες χαρτογραφούν αυτή την υπέροχη, μυρωδάτη πόλη. Ανάμεσα τους και ο Έλληνας σκηνοθέτης Στέργιος Νιζήρης («Είναι ο Θεός μάγειρας;»). Η ταινία έχει και Έλληνα παραγωγό, ψάχνει για τη διανομή της εδώ. Σύντομα θα επανέλθω για να σου πω περισσότερα. Έχει μπει η άνοιξη. Σα να μύρισε κιόλας info@vakxikon.gr Απρίλιος 11

MOVE IT

ΔΥΟ ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΕΣ...CANNES

Η Βαβέλ & η τσιχλόφουσκα

Sucker Punch

O Aπόστολος Κίτσος και ο Θοδωρής Τσαπακίδης είναι δύο πολύ καλοί φίλοι, αλλά και την ίδια στιγμή δύο άσπονδοι κινηματογραφικοί εχθροί. Κάτι σαν τον Batman και τον Joker, τον Πιστολά και τον Σερίφη ή τελικά τον Δόκτορα Τζέκυλ και τον Μίστερ Χάιντ. Αντικείμενο της διαμάχης τους τo «Sucker Punch» του Ζακ Σνάιντερ.

Τζέκιλ: Σου άρεσε το Sucker Punch; Άσε, θα μαντέψω: καθόλου.

>> Χάιντ: Στα παιχνίδια έχει σήμανση

για ποιες ηλικίες είναι κατάλληλα, το σινεμά πάσχει σ’ αυτόν τον τομέα. Μισό λεπτό να βρω τις big bubble μου...

Τζέκιλ: Τι έγινε, συμφωνούμε με το καλημέρα; Αυτό ακριβώς ήταν το ταινιάκι, μια τσιχλόφουσκα με πολύ ωραία γεύση. Όσο κράτησε βέβαια... Χάιντ: Ομολογώ ότι σε ζηλεύω για την παιδικότητά σου, δεν θα πείραζε ωστόσο μια προειδοποίηση του τύπου: κατάλληλο κάτω των 15. Ειδάλλως είναι σαν να βγαίνεις με το πιπίνι, να ξεκινάς τη συζήτηση για την ανατολική φιλοσοφία και να σου λέει ότι πρέπει να φύγει γιατί αύριο έχει σχολείο. Τζέκιλ: Ξέχασε ο Σνάιντερ να

MOVE IT

Απρίλιος 11

βάλει το ταμπελάκι με το «κάτω των 15», δεν θα τον σταυρώσουμε κιόλας… Άλλωστε αν έβλεπες το τρέιλερ –αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχουν- πάνω κάτω μέσα θα έπεφτες. Με το πιπίνι δε βγαίνεις για να συζητήσεις για ανατολίτικη φιλοσοφία, αλλά για να μασήσεις καμιά…τσιχλόφουσκα. Στον Ταραντίνο γιατί σου άρεσε δηλαδή το ανατολίτικο μπακράουντ; Χάιντ: Νιώθω ειλικρινά ακατάλληλος να κρίνω αυτή την ταινία. Να ήμουν τουλάχιστον λάτρης των βιντεοπαιχνιδιών κάτι θα σκάμπαζα να πω, αλλά έτσι, απλώς βαραίνουν τα χρόνια στην πλάτη μου. Το Kill Βill το σταμάτησα στο μισό του ένα, ίσως και γι’ αυτό δεν παθαίνω τραλαλά μόλις περνάει κάνα Αlfa Romeo Julieta. Η εν λόγω ταινία είναι κάτι μεταξύ του πάλαι ποτέ doom και κάποιου adventure (quest) παιχνιδιού . Όμως

δεν ιντριγκάρει καν τον θεατή να λύσει το μυστήριο παράλληλα με την ηρωίδα, όλα είναι εκεί από την αρχή και απλώς εικονογραφούνται, ασφαλώς με τη δύναμη της φαντασμαγορίας, ανάλογης των στούντιο Ντίσνεϋ και με την αφέλεια της Κάντυ - Κάντυ. Κάτι με αναφορές στα γιαπωνέζικα χεντάι, κάτι στον αισθησιασμό του καμπαρέ και της δαντέλας και φυσικά οι απαραίτητες λάμες και σπαθιά. Γιατί όλος αυτός ο κόπος και η προσπάθεια; Αστείρευτο χρυσωρυχείο τα κόμικ απ’ ό,τι φαίνεται. Κάτι σαν το περιοδικό Παρά Πέντε στο σινεμά. Έλα που εγώ διάβαζα τη Βαβέλ… Τζέκιλ: Νομίζω ότι αυτή την φορά δεν πρέπει να το πολυζαλίσουμε, έτσι κι αλλιώς το ταινιάκι δεν είναι υψηλών απαιτήσεων. Ο σκηνοθέτης παίζει με την φόρμα, τα στυλ, τα εφέ και χρώματα και αφού βρίσκει παραγωγούς και του τα πληρώνουν,

γιατί όχι; Ουσιαστικά έκανε ένα φιλμ που δεν βασίζεται σε κόμικ, αλλά ουσιαστικά είναι ένα κόμικ, μόνο που παίζουν άνθρωποι. Που και που, μία στις 100 και στις 200 ταινίες, χρειάζομαι μια τσιχλόφουσκα που να κάνει μεγάλες φούσκες (με ωραία γεύση όμως) για να καθαρίζει το μυαλό μου, να μη χρειάζεται να κρίνω, να εξηγήσω, να αναλύσω, να αναγνώσω τα δεύτερα και τα τρίτα επίπεδα, αλλά απλά να χαζέψω εκρήξεις, χρώματα, εφέ και ωραία κοριτσάκια. Και μετά, να επιστρέψω στην απαιτητική σινεφιλική καθημερινότητά μου (sic)! Χάιντ: ΟΚ λοιπόν, σ’ αυτήν την περίπτωση «ΩΧ κάτι κόλλησε στο παπούτσι μου…». Ξέρεις, μικροί τα τρώγαμε κιόλας Τζέκιλ: Ξέρω, από το πολύ το μάσημα μας έφευγαν τα σαγόνια... >>

Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΟΥ

«Bowie, Abba και λευκή τρούφα…» Την Αλεξάνδρα Τζαβέλλα άνετα την χαρακτηρίζει κανείς σινεφίλ. Που την χάνεις, που την βρίσκεις, μέσα στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι ότι ακούει και τους γύρω της. Δεν θα’θελες να είσαι ο διπλανός της.

διπλανή μου, ήταν 3 διπλανοί. Όχι σε καθίσματα αλλά σε ηλικία. Μόνη της στο σινεμά – γιατί και αυτό έχει τη σημασία του. Σιγουράκι σινεφίλ αλλά με εκπτώσεις – θα το εξηγήσω «παρακάτω».

ε ρούχα που θα μπέρδευαν ακόμα και τους mods, με μίξη Bowie και ΑΒΒΑ που τρόμαξε ακόμα και τον τύπο στο μπαρ που αγόρασε πατατάκια και μπύρα – ζωή να χει η καρδιά της. Και τους διπλανούς της. Μωβ κολλάν, ασημένια παπούτσια, καφέ πουλόβερ και ένα μυστήριο χαμόγελο. Την έχω πετύχει 2-3 φορές στον Δαναό. Υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά θα της κάνω μίνι συνέντευξη - εάν και εφόσον την προλάβω – και αυτό θα το εξηγήσω «παρακάτω».

ίχαμε πάει να παρακολουθήσουμε – που για μια ακόμη φορά αποθέωσε με τα ρούχα της και την εν γένει παρουσία της το Γαλλικό σινεμά- το «Les petits mouchoirs», (κανονική μετάφραση Μικρά Λευκά Χαρτομάντηλα). Ο διανομέας το βάφτισε «Μικρά Αθώα Ψέματα» που αγγλιστί σημαίνει τα ψέματα που λένε τα μικρά παιδιά. Σαν τη Διπλανή μου, την υπερήλικη κόρη του μπαμπά της. Κυριολεκτώ, η καμπούρα της σίγουρα έχει υπάρξει τσουλήθρα για τα παιδιά της, τα εγγόνια της (μακάρι να τα φέρει στο σινεμά να δω τι θα φοράνε) και άλλα παιδάκια που σίγουρα θα γουστάρουν το Star Trek ακόμα. Η ταινία, κακέκτυπο του «The Big Chill» (1983), την οποία τίμησε με τα ρούχα της προφανώς, με άρωμα όμως λευκής τρούφας, «Cheateau De Rotschild» και

Γαλλικού κέρατου, αξίζει να τη δει κάποιος, ο οποίος γνωρίζει – καιΓαλλικά.

Η Μαριόν Κοτιγιάρ – ο Λιονέλ Μέσι – της ταινίας, μέτρια. Η ταινία εξαιρετική. Κλασική Γαλλία με τα ερωτικά δράματα και συμπλέγματα που κουβαλάει από την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ’.

ιατί η Θεά Διπλανή μου γελούσε με όλες τις ομολογουμένως καλές ατάκες – και υπάρχουν πολλές στην ταινία

– πριν σκάσουν οι υπότιτλοι. Και γελούσε δυνατά. Κι ας έτρωγε τα πατατάκια.

Μαριόν Κοτιγιάρ – ο Λιονέλ Μέσι – της ταινίας, μέτρια. Η ταινία εξαιρετική. Κλασσική Γαλλία με τα ερωτικά δράματα και συμπλέγματα που κουβαλάει από την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ’. Και εξηγώ το «παρακάτω».

Διπλανή μου, όπως πάντα, φεύγει στο διάλειμμα, σκυφτή ελέω καμπούρας,, με μυστήριο χαμόγελο ανεβαίνοντας τις σκάλες του Δαναού. RESPECT για την εκκεντρικότητά της. Την επόμενη φορά θα της μιλήσω προκειμένου να την πείσω να δει τους τίτλους τέλους μιας ταινίας – όχι της ζωής της. Και αν μείνει θα την κεράσω ένα ποτήρι κρασί στο τέλος για να είναι πάντα διπλανή μου. Στις Γαλλικές ταινίες όμως. >>

Απρίλιος 11

MOVE IT

ΠΡΟΣΩΠΟ

Συνέντευξη

Κατρίν Ντενέβ

« ΔΕΝ

«Τ

Επιμέλεια: Απόστολος Κίτσος

ΚΥΝΗΓΑΩ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΟΥ... »

ι σου είναι τελικά τα άτιμα τα γονίδια… Όταν η Κατρίν Ντενέβ ήταν στην τρίτη δεκαετία της ζωής της και την κάδραραν με τρόπο μοναδικό σκηνοθέτες-μύθοι, όπως ο Πολάνσκι ή ο Μπουνιουέλ (ας πούμε), σου έκοβε πραγματικά την ανάσα. Έπειτα άρχισε να μεγαλώνει αψεγάδιαστα. Και πλέον γερνά ιδανικά. Το τελευταίο μπορώ να σας το πιστοποιήσω και με τη βούλα που λένε. Η κυρία που διέσχισε την αίθουσα όπου εξελίχθηκε η προγραμματισμένη στα πλαίσια του 12ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου κινηματογράφου, συνέντευξη τύπου (για τη νέα της ταινία «Potiche» σε σκηνοθεσία Φρανσουά Οζόν), ήταν η πιο σικάτη 70άρα που έχουν αντικρύσει ποτέ τα μάτια μου. Τέλος. Παρά τους φόβους του συντονιστή της συνέντευξης ότι θα εμφανιστεί μια ιδιότροπη ντίβα που έχει μπουχτίσει απ’όλα αυτά (και με το δίκιο του ο άνθρωπος, περισσότερες από 110 ταινίες και 30 βραβεύσεις είναι αυτές…) και τις συστάσεις του προς τους φωτογράφους να μην την πολυζαλίσουν στα φλας, η Κατρίν Ντενέβ εμφανίστηκε με γοργό βήμα (αμέσως μετά θα αναχωρούσε για το αεροδρόμιο), αλλά απόλυτα ψύχραιμη, ενώ όταν οι φωτογράφοι δεν σταματούσαν τα κλικ, αρκέστηκε να σχολιάσει:

> «Συνέντευξη τύπου είναι εδώ; Παράξενο, γιατί νόμιζα ότι είναι φωτογράφηση…».

Έκτοτε όλα πήραν τον δρόμο τους. Η Γαλλίδα σταρ παρέμεινε ψύχραιμη και μετρημένη και στις απαντήσεις της. Έβαζα στοίχημα ότι η πρώτη ερώτηση θα αφορούσε την οικονομική κρίση. Και το κέρδισα.

> «Σίγουρα πρόκειται για μια δυσάρεστη

κατάσταση και σας εύχομαι να την ξεπεράσετε, αλλά αυτόν τον καιρό η προσοχή μου είναι στραμμένη στην δυστυχία της Ιαπωνίας…». Στη συνέχεια αρνήθηκε να απαντήσει σε ερώτηση γενικά για το γαλλικό σινεμά:

> «Δεν ήρθα εδώ σαν πρέσβειρα του σινεμά

της πατρίδας μου, υπάρχουν καταλληλότεροι άνθρωποι να σας μιλήσουν για αυτό. Πάντως έχουμε ένα εξαιρετικό σύστημα που προάγει τα πολιτιστικά προϊόντα, αν και νομίζουν ότι βγαίνουν περισσότερες ταινίες πλέον από ότι θα έπρεπε…». Αρνήθηκε ευγενικά να τοποθετηθεί στην «καυτή πατάτα» για την στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, στην οποία η Γαλλία παίζει πρωτεύοντα ρόλο, εξηγώντας ότι:

> «Δεν έχω συνηθίσει να απαντώ σε τέτοια

θέματα σε συνεντεύξεις Τύπου, ούτε καν σε προσωπικές συνεντεύξεις. Είναι μια κατάσταση πολύ τραγική για να εκφραστώ εγώ δημόσια γι’ αυτή και να το αναπαράγουν τα δίκτυα και οι δημοσιογράφοι.» Όσον αφορά στο «Potiche», σχολίασε πως ερμήνευσε τον χαρακτήρα της, αλλά δεν ταυτίστηκε μαζί του. Τόνισε ότι η ηρωϊδα δεν επαναστατεί διότι δεν εκφράζει πολιτικό λόγο, ενώ σχολίασε ότι έχει υπάρξει

«γλάστρα», διακοσμητική παρουσία, στη ζωή της, αλλά τόνισε με έμφαση ότι και οι άνδρες μπορούν να παίξουν άνετα τον ίδιο ρόλο. Όταν ανέφερε ότι στην επόμενη ταινία της θα παίξει μαζί με την κόρη της, Κιάρα Μαστρογιάννι, ήταν αναμενόμενη η ερώτηση για τον επί σειρά ετών σύντροφό της, Μαρτσέλο:

> «Προτιμώ να τον θυμάμαι μέσα από τις ταινίες του. Ήταν ο κορυφαίος ηθοποιός της γενιάς του γιατί έπαιζε συνέχεια κόντρα στο image του σε τεράστια γκάμα ταινιών».

«Εξακολουθώ να μεγαλώνω, αλλά υπάρχουν πάντα νέοι σκηνοθέτες. Δεν άλλαξα τα γούστα μου, πάντα με ενδιαφέρει να πειραματίζομαι, να συμμετέχω σε νέες δουλειές…» Παραδέχθηκε ότι δεν έχει παρακολουθήσει πρόσφατα ελληνικό σινεμά, ενώ σε ερώτηση για το ποια Ελληνίδα ηρωϊδα θα ήθελε να ερμηνεύσει στην οθόνη, απάντησε με θέρμη:

> «Η Ελλάδα είναι πλούσια σε ηρωϊδες. Είστε σαν τον ουρανό, υπάρχουν πολλά αστέρια…». Αστειεύτηκε σχολιάζοντας το γεγονός αν πλέον συμμετέχει σε ταινίες νέων σκηνοθετών από περιέργεια:

> «Εξακολουθώ να μεγαλώνω, αλλά υπάρχουν

πάντα νέοι σκηνοθέτες. Δεν άλλαξα τα γούστα μου, πάντα με ενδιαφέρει να πειραματίζομαι, να συμμετέχω σε νέες δουλειές…». Τέλος, απάντησε υπέροχα στην ερώτηση αν φοβάται μήπως ξεπεραστεί:

> «Δεν κυνηγάω την σκιά μου. Είμαι ηθοποιός, αλλά είμαι επίσης μια γυναίκα. Ζω όπως θα ήθελα να ζω, εξελίσσομαι σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια, δε φοβάμαι την μόδα. Ίσως κάποια στιγμή πάψω να υπάρχω στον κινηματογράφο, αλλά δε το φοβάμαι, είναι φυσιολογικό». >>

MOVE IT

Απρίλιος 11

ΠΡΟΣΩΠΟ

Move It: Πως ήταν η συνεργασία σας με τον παραγωγό Τζόελ Σίλβερ; Λίαμ Νίσον: Με τον Τζόελ συναντηθήκαμε για πρώτη φορά πριν 25 χρόνια. Πριν τον γνωρίσω, είχα ακούσει πολλά και διάφορα, σχεδόν ιστορίες… τρόμου για την συμπεριφορά του και την μεθοδολογία του. Έκανα κάστινγκ σε κάποια ταινία που ήταν παραγωγός και περιμένω στο γραφείο του να με δεχθεί. Είχα τεράστιο άγχος. Κάποια στιγμή με δέχεται, καθόμαστε κάτω και μου λέει: «Είσαι εντελώς ακατάλληλος για τον ρόλο». Και όμως, αντί να με πετάξει έξω κακήν κακώς, μου μιλούσε επί μία ώρα για να μου εξηγήσει το σκεπτικό της απόφασής του». Ποτέ δεν θα το ξεχάσω αυτό...>>

Η ταινία «Pot κυκλοφ iche» ορ αίθουσε εί στις ς 7 Απριλ στις ίου από τη N Enterta utopia inment

Απρίλιος 11

MOVE IT

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

SPOTLIGHT

ΜΙΣΕΛ ΚΟΕΝ >>>

στην Έλενα Πριοβόλου

«Το πάθος είναι ένα θέμα που πάντα με συγκινεί»

νας γοητευτικός άντρας και μία ερωτική γυναίκα είναι αρκετά στοιχεία για να γεννηθεί ένας παθιασμένος έρωτας. Αλλά όπως πάντα, οι παθιασμένοι έρωτες δεν αργούν να δείξουν τα αγκάθια τους. Η ταινία «Ένας έρωτας από το τέλος» του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Michael Coen (θα τον θυμάσαι σαν ηθοποιό από το εξαιρετικό προ τετραετίας θρίλερ «Ils» aka «Them»), θα ζωντανέψει μέσα μας τη γλυκιά απόγνωση του ασυγκράτητου πάθους. Ο Coen μαζί με την Emmanuelle Beart, είναι η προσωποποίηση της χειμαρρώδους σαρκικής επιθυμίας, που όλα τα ορίζει. Η ταινία προβλήθηκε στην Αθήνα στα πλαίσια του 12ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Συναντήθηκα με τον δημιουργό της και συζητήσαμε για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.

Μέχρι στιγμής σε γνωρίζαμε σαν ηθοποιό. Είναι η πρώτη φορά που γράφεις κινηματογραφικό σενάριο και σκηνοθετείς. Πως προέκυψε αυτό; Το σενάριο βασίστηκε σε ένα βιβλίο που έγραψα πολύ καιρό πριν και επιθυμία μου ήταν να διηγηθώ ένα πάθος, την ανατομία ενός έρωτα, όπως παίρνεις μια καρδιά και την κόβεις με ένα νυστέρι, ακριβώς αυτό. Είναι μία ιστορία που εδώ και πάρα πολύ καιρό την είχα στο μυαλό μου, το πάθος μεταξύ ενός άντρα και μίας γυναίκας. Το πάθος είναι ένα θέμα που πάντα με συγκινεί.

Και ποιος ρόλος ήταν πιο απολαυστικός για εσένα; Του σκηνοθέτη ή του ηθοποιού; Και τα δύο. Σαν ηθοποιός ποτέ δεν αισθάνθηκα τόσο ελεύθερα, όσο σε αυτή την ταινία. Δεν είχα πάνω μου το κριτικό το βλέμμα του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης στο γύρισμα έχει κάτι σαν τη δύναμη του Θεού και μου άρεσε πολύ αυτό, το βρήκα πολύ ευχάριστο.

ηθοποιοί. Πως ήταν αυτή τη φορά με εσένα στο τιμόνι; Ήταν ταυτόχρονα πολύ εύκολη και πολύ δύσκολη. Ήταν εύκολη γιατί την ξέρω πολύ καλά και ήξερα πώς να την κατευθύνω, αλλά ήταν πολύ δύσκολη γιατί ξαφνικά πέρασαν στη σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού και αυτό δημιούργησε εντάσεις, που όμως ωφέλησαν την ταινία.

«..Ο σκηνοθέτης στο γύρισμα έχει κάτι σαν τη δύναμη του θεού και μου άρεσε πολύ αυτό, το βρήκα πολύ ευχάριστο..»

Θα συνεχίσεις να σκηνοθετείς; Ναι, ναι. Μόλις ολοκλήρωσα άλλο ένα σενάριο που έχει να κάνει με την παθιασμένη φιλία μεταξύ δύο αντρών. Σε σχέση με την πρώτη ταινία μου, είναι σαν τη συνέχειά της, ιδωμένο κάτω από μία κοινή θεματική ενότητα, το πάθος. Όχι το ερωτικό αυτή τη φορά, αλλά το φιλικό.

Η συντάκτρια του MOVE IT δεν έχασε την ευκαιρία για ένα φωτογραφικό ενσταντανέ με τον γοητευτικό ηθοποιό/σκηνοθέτη.

Με την Emmanuelle έχετε συνεργαστεί ξανά σαν

μνήμης μας. Ανά πάσα ώρα και στιγμή εμφανίζονται στο μυαλό μας σκόρπιες αναμνήσεις και άναρχες στιγμές του παρελθόντος. Έτσι ήθελα να προσεγγίσω και την αφήγηση της ιστορίας αυτής.

Ο τίτλος έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπω τον έρωτα, γιατί είναι ταυτόχρονα αισιόδοξος και απαισιόδοξος. Ήταν ένας τρόπος να υπογραμμίσει τον αιώνιο κύκλο της ζωής, που διαρκώς κάτι σταματάει και κάτι άλλο ξεκινά.

> Το παράλληλο χρονικό μοντάζ ήταν από την

αρχή η επιλογή σου, στο πως θα αποδώσεις την ιστορία; Ναι, αυτό υπήρχε και στο βιβλίο. Ήθελα να ακυρώσω το ρεαλιστικό χρονικό πλαίσιο και να αποδώσω την ιστορία σαν απεικόνιση της

Ο τίτλος της ταινίας «Ένας έρωτας από το τέλος» (ακριβής μετάφραση «ξεκινώντας από το τέλος»), πέρα από το προφανές, ότι η ταινία ξεκινάει από το τέλος της, συμβολίζει κάτι και από τον τρόπο που αντιμετωπίζεις εσύ τη ζωή και τον έρωτα;

Ποιο θα ήταν για εσένα το ιδανικό τέλος της ιστορίας; Δεν υπάρχει ιδανικό τέλος, ο κάθε θεατής είναι ελεύθερος να αποφασίσει από μόνος του.

Αν ήσουν εσύ θεατής τι θα διάλεγες; Ειλικρινά, δεν ξέρω. >> Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο www.moveitmag.gr

Κλειτίου 6, Εμπορικό Τρίγωνο, Αθήνα

ο τολμών νικά

ι καλές ιδέες, συνήθως, πιάνουν τόπο. Και καλές ιδέες είναι αυτές που χρειάζονται κάποιες κινηματογραφικές αίθουσες για να επιβιώσουν στον σκληρό ανταγωνισμό της εποχής μας. Ένα από τα τελευταία παραδείγματα ,οι Μουσικές Τρίτες που διοργάνωσε με επιτυχία τον Μάρτιο που μας πέρασε η αίθουσα Δαναός Κηφισίας και Πανόρμου.

άθε Τρίτη του Μαρτίου, η αίθουσα φιλοξενούσε μια κινηματογραφική δημιουργία με θέμα τη μουσική . Ακόμα καλύτερα, το πρόγραμμα περιλάμβανε ταινίες που δεν είχαν προβληθεί στο παρελθόν στην Ελλάδα. Ο περασμένος Μάρτιος είχε πέντε Τρίτες και έτσι οι ταινίες «Under Great White Northern Lights» (με θέμα τους White Stripes),

«NY Export: Opus Jazz» (το πρώτο φιλμ που επινοήθηκε, δημιουργήθηκε και παρήχθη από χορευτές), «Chico and Rita» (τζαζ κινούμενο σχέδιο), «Bassweight» (μια ματιά στο σύγχρονο μουσικό ρεύμα του Λονδίνου Dubstep) και «Lennon NYC» (ένα μουσικό ντοκιμαντέρ για την σχέση του Τζον Λένον με την ελεύθερη Νέα Υόρκη) βρήκαν το κοινό τους και ταυτόχρονα έδωσαν ένα ακόμη ποιοτικό στίγμα στην συγκεκριμένη αίθουσα που ανέκαθεν διακρινόταν για την ανησυχία και τις εναλλακτικές προτάσεις της.

προσπάθεια έγινε για πρώτη φορά εφέτος και στέφθηκε με επιτυχία αποδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά, ότι το ρίσκο και το όραμα είναι η λύση απέναντι στην γκρίνια και την μιζέρια. Γιάννης Ζουμπουλάκης

ΕΡΕΥΝΑ

Σινεμά 2011 SOS ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΣΕ καποιεσ ΧΩΡΕς ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ, Η εγχωρια κινηματογραφικη κινηση παρουσιαzεi φετοσ μειωση κατα 22,5% συμφωνα με τα επισημα στοιχεία. παραγοντες οπως η οικονομικη κριση, η πειρατεια αλλα και ο συνδυασμοσ τησ περιορισμενησ εμπορικοτητασ μεγαλων ταινιων με τισ αλλαγεσ στισ συνηθειεσ και τις προτιμησεις του κοινου κρουουν τον κωδωνα του κινδυνου για τουσ διανομεισ, τουσ αιθουσαρχεσ αλλα και το ιδιο το προϊον.

Δημήτρης Στεργιάκης

Συνυπεύθυνος κινηματογραφικού προγραμματισμού της αίθουσας ΑΣΤΥ Μέλος της εταιρείας κινηματογραφικής διανομής, ΑΜΑ FILMS

ιστεύω ότι το κακό είναι πολυσυλλεκτικό. Η επισκεψιμότητα στις αίθουσες είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη γιατί δεν υπάρχει κινηματογραφική παιδεία από μικρή ηλικία. Φέρνω για παράδειγμα την Γαλλία, όπου ο γονιός παίρνει το παιδί του από μικρό και του μαθαίνει να βλέπει κινηματογράφο. Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να δώσει κίνητρα στις αίθουσες, να βοηθήσει τις μονές σάλες –με μειωμένο φόρο για παράδειγμα-, καθώς το 75% βρίσκεται μεταξύ φοράς και αφθαρσίας. Υπάρχει κάκιστος προγραμματισμός από τις περισσότερες εταιρείες διανομής, βγαίνουν πάρα πολλές ταινίες χωρίς λόγο και αιτία, με αποκλειστικό σκοπό το οικονομικό όφελος. Αποτέλεσμα, κάποια πραγματικά αξιόλογα φιλμ δεν βρίσκουν χώρο να απλωθούν σε βάθος χρόνου, αλλά και αίθουσες χωρίς ταυτότητα, παράμετρος πολύ βασική. Επίσης, βασικό ρόλο έχει παίξει και το μετριότατο επίπεδο του ελληνικού κινηματογράφου, αν εξαιρεθούν κάποιες φωτοβολίδες κατά καιρούς Είναι λογικό όταν κάποιος πιέζεται οικονομικά, το πρώτο που κόβει είναι η πνευματική τροφή, ώστε να τραφεί πραγματικά… Και μια συμβουλή προς τους ναυτιλόμενους: Παιδιά, αγωγή και σεβασμός στη δουλειά μας. Μην αυτοκαταστρεφόμαστε… Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση. Με αγάπη και σεβασμό στην κινηματογραφική κοινότητα.

ΕΡΕΥΝΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΙΡΗΝΗ ΣΟΥΓΑΝΙΔΟΥ

υπεύθυνος κινηματογραφικΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ VILLAGE GREECE

ΔΙΕΥΘΥΝΟΥΣΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ FEELGOOD ENTERTAINMENT

α αίτια της πτώσης των εισιτηρίων στην κινηματογραφική αγορά, έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με την έλλειψη δυνατών ταινιών που θα προσελκύσουν μαζικά τους θεατές στις αίθουσες, όπως υπήρχαν πέρυσι αντίστοιχα το Avatar και η Νήσος και οι οποίες κατάφεραν να «κερδίσουν» το κοινό και μάλιστα μερίδα κοινού που δεν πάει συχνά στον κινηματογράφο. Μια άλλη παράμετρος δεν θα μπορούσε να μην είναι και η οικονομική κρίση , αφού ο θεατής είναι πλέον πιο επιλεκτικός στις επιλογές που κάνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο κινηματογράφος δεν παύει να αποτελεί ακόμα το πιο φθηνό και ολοκληρωμένο είδος διασκέδασης. Σημαντικός λόγος είναι και το φαινόμενο της πειρατείας. Το φαινόμενο βέβαια παρουσιάζει μια φθίνουσα πορεία αφού αφενός τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την εμπειρία της θέασης της ταινίας στον φυσικό της χώρο και αφετέρου στις περισσότερες περιπτώσεις η ποιότητα των κλεψίτυπων αντιγράφων είναι αρκετά κακή. Η αγορά του κινηματογράφου παρουσιάζει αυξομειώσεις από χρονιά σε χρονιά, οπότε δεν αναμένεται να έχει διάρκεια αλλά ούτε και επιπτώσεις ,το αντίθετο θα έλεγα, αφού για τα επόμενα χρόνια έχουν ανακοινωθεί πολλές και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αλλά και ακριβές παραγωγές, ενώ αναμένονται και αρκετές 3D ταινίες και για τις οποίες η αποδοχή του κόσμου υπήρξε θετική από την αρχή.

κινηματογράφος έχει αποδείξει ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης και ύφεσης, έχει τη δυναμική να αποτελεί μια διέξοδο για το κοινό και συνεπώς να μην παρουσιάζει πτώση (σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις είχε παρουσιάσει και άνοδο) σε σχέση με άλλους τομείς δραστηριότητας. Παρ’ όλα αυτά, η φετινή χρονιά παρουσιάζει μέχρι στιγμής, μια σημαντική μείωση των εισιτηρίων η οποία οφείλεται κατά τη γνώμη μας σε μια σειρά από παράγοντες. Καταρχήν, επειδή η αγορά του κινηματογράφου είναι content driven, εξαρτάται δηλαδή η πορεία της από το ποιές ταινίες προβάλλονται, φέτος δεν έχουν προβληθεί ακόμα μεγάλα blockbusters που φέρνουν κόσμο στις αίθουσες. Γνωρίζοντας τις ταινίες που θα βγουν από εδώ και ύστερα, είμαστε αρκετά αισιόδοξοι για την πορεία της κινηματογραφικής αγοράς.Ένα ακόμα στοιχείο είναι το ότι το κοινό πρόσφατα άρχισε να ανταποκρίνεται στην ευέλικτη τιμολογιακή πολιτική που έχουν υιοθετήσει πολλοί κινηματογράφοι. Άποψή μας είναι ότι το κοινό θα ανταποκριθεί ακόμα καλύτερα στο άμεσο μέλλον. Τέλος, ένα πολύ σημαντικό και χρόνιο πρόβλημα της αγοράς μας είναι η πειρατεία, κυρίως στην ψηφιακή μορφή της. Τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, έχει αρχίσει μία πτωτική τάση της ψηφιακής πειρατείας λόγω του κλεισίματος των πιο πολυσύχναστων ελληνικών πειρατικών site.Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, περιμένουμε μία σταδιακή ανάκαμψη της κινηματογραφικής αγοράς στο άμεσο μέλλον, παρά το γενικότερο αρνητικό οικονομικό περιβάλλον.

FACTS & THINGS >> Στην περυσινή σεζόν, δύο μόνον ταινίες, το Avatar και η ελληνική Νήσος έκοψαν πάνω από 1.500.000 εισιτήρια. Το Inception και το τελευταίο Harry Poter έφτασαν φέτος μόλις τις 800.000. >> Αντίθετα από την Ελλάδα το box office σημείωσε αύξηση σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία και η Ρωσία, αλλά ιδιαίτερη αύξηση σημειώθηκε στην Ασία και τη Λατινική Αμερική. ΗΠΑ και Καναδάς ακολούθησαν καθοδική πορεία με μείωση της τάξης του 20%. >> Υπάρχουν γύρω στις 150.000 κινηματογραφικές αίθουσες παγκοσμίως, οι περισσότερες συμβατικές, αλλά μεγάλη είναι η αύξηση στο ποσοστό εκείνων που πλέον χρησιμοποιούν ψηφιακή τεχνολογία. Η μέση τιμή του εισιτηρίου στις ΗΠΑ είναι 8 δολάρια (5 περίπου ευρώ).

ΕΡΕΥΝΑ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΕΧΤΣΗΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ SEVEN GROUP Α.Ε.

ναμφισβήτητα η σημαντικότατη πτώση των εισιτηρίων σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο οφείλεται κυρίως στην ολοένα και μεγαλύτερη αποτύπωση της οικονομικής κρίσης στα μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό βέβαια δεν είναι ο μοναδικός λόγος. Εξίσου σημαντικό είναι και το παράνομο downloading που ελεύθερα λειτουργεί και καλά κρατεί, υπό την στέγη της ανυπαρξίας στοιχειώδους νομικού-ρυθμιστικού πλαισίου αντίστοιχου των ευρωπαϊκών χωρών. Αν τώρα προσθέσουμε και τις παθογόνους στρεβλώσεις μιας ολιγοπωλιακής αγοράς, όπου το 80% των εισιτηρίων γίνεται από 5-6 multiplex, τα οποία υποστηρίζουν μόνο το προϊόν των ίδιων εταιριών που τα κατέχει, τότε είναι φανερό πως έχουμε ένα πραγματικά εκρηκτικό κράμα λόγων που οδήγησε στην καταβαράθρωση των εισιτηρίων. Αν δεν αναζητηθούν πακέτα μέτρων ενάντια στα παραπάνω προβλήματα, τότε το μέλλον είναι δυσοίωνο και δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτίωση-αύξηση των εισιτηρίων. Ελκυστικά εισιτηριακά πακέτα προσφορών, θα μπορούσαν ίσως να φρενάρουν την απαξίωση της διαδικασίας της θέασης μιας ταινίας στις αίθουσες. Άμεση και ουσιαστική νομοθέτηση ρυθμιστικού πλαισίου για τη νόμιμη χρήση του internet. Βελτίωση της λειτουργίας του ελεύθερου ανταγωνισμού στην αγορά των κινηματογράφων με κρατικές παρεμβάσεις. Σχέδιο SOS για την υποστήριξη των ανεξάρτητων αιθουσών προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα επιβίωσης άμεσα. Συγχωνεύσειςσυνεργασίες των ανεξάρτητων γραφείων διανομής για τη δημιουργία οικονομιών κλίμακας και αντιμετώπισης της κρίσης.

ΤΑΣΟΣ ΚΑΡΙΚΑΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗς AUDIOVISUAL ENTERTAINMENT

ίναι γεγονός ότι η κινηματογραφική αγορά στην Ελλάδα παρουσιάζει μια σταδιακή πτώση του τελευταίους 8 μήνες η οποία χωρίς αμφιβολία οφείλεται στη γενικότερη οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι στη χώρα μας δεν αντιμετωπίζουμε μια σχετικά απλή μακροοικονομική κρίση αλλά μια κρίση η οποία έχει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά άμεσης μείωσης του εισοδήματος των πολιτών μέσω των μέτρων που έχουν ληφθεί, αύξηση εμμέσων και αμέσων φόρων, αύξηση φορολογίας, μείωση μισθών κτλ. Στο γενικότερο αυτό πλαίσιο ήταν αναπόφευκτο να επηρεαστεί και η ζήτηση του κοινού όσο αφόρα την επισκεψιμότητα στους κινηματόγραφους. Μπορεί στη συνείδηση του κοινού ο κινηματογράφος να αποτελεί ένα φτηνό τρόπο διασκέδασης, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι πλέον,... Κάτω από τα νέα δεδομένα θα έπρεπε η κινηματογραφική αγορά στο σύνολο της (διανομείς, αιθουσάρχες, παραγωγοί κτλ) να επαναπροσδιοριστεί με νέα εμπορικά κριτήρια αποσκοπώντας στη διατήρηση της ζήτησης και γιατί όχι στη σταδιακή της ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια σε επίπεδα πέρα των γνωστών και συνηθισμένων. Ένας τέτοιος εμπορικός επαναπροσδιορισμός μιας αγοράς είναι σύνθετος, πολύπλοκος και επώδυνος αλλά φαίνεται πως είναι απαραίτητος να γίνει.

Είναι θετικό το γεγονός ότι η αγορά έχει σταθεροποιηθεί στα επίπεδα των 160.000 εισιτήριων το τετραήμερο, 210.000-230.000 σε μια ολόκληρη εβδομάδα και προς το παρόν δεν παρατηρούμε τάσεις περαιτέρω μείωσης. Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να εφησυχάζει κανένα καθώς οι προβλέψεις για περεταίρω ύφεση και ανεργία μέσα στο 2011 είναι αποθαρρυντικές. Επαναλαμβάνω ότι ένας νέος συνολικός εμπορικός επαναπροσδιορισμός της αγοράς σε νέες βάσεις κρίνεται περισσότερο αναγκαίος. Εάν η αγορά μας συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο θα υπάρξουν άμεσες συνέπειες στις επενδύσεις που γίνονται (παραγωγές), ποσοτικές και ποιοτικές επιπτώσεις στις ταινίες που διανέμονται κτλ. Η βιωσιμότητα των εταιρειών του κλάδου θα αποτελέσει ένα γρίφο για δυνατούς λύτες. Μεγάλη προσπάθεια θα πρέπει να γίνει και στο μέτωπο ενάντια στην πειρατεία, η οποία επηρεάζει σαφώς και την κινηματογραφική αγορά μετά την τεράστια επίπτωση που είχε στην αγορά της οικιακής Ψυχαγωγίας (DVD). Χρειάζεται ίσως ένα νέο θεσμοθετημένο νομικό πλαίσιο αυστηρότερο και σε καινούργια κατεύθυνση ώστε να στοχοποιούνται οι νέες μορφές πειρατείας (downloading) και τα εργαλεία αυτής. Επίσης κάτι σύνθετο, πολύπλοκο και δύσκολο. Ο κινηματογράφος είναι διασκέδαση και πρέπει να κρατήσει με κάθε τρόπο τον ρόλο του αυτό στις δύσκολες αυτές εποχές για όλους μας.

ΕΡΕΥΝΑ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΑΚΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ προγραμματισμού ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗΣ της αίθουσας ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

υστέρηση των εισιτηρίων οφείλεται σε ένα πλέγμα παραγόντων, προεξαρχούσης κατά τη γνώμη μου της μαζικής κατάθλιψης που υφίσταται ο ενεργός πληθυσμός της Ελλάδας αυτό το χρονικό διάστημα και που τον κρατάει κλεισμένο σπίτι του... Από εκεί και πέρα, η “πειρατεία” ή μάλλον η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση του εν δυνάμει κοινού σε οποιοδήποτε οπτικοακουστικό προιόν μέσω διαδικτύου, σε συνδυασμό με την δυσανάλογα ακριβή τιμή των εισιτηρίων στην Έλλάδα είναι οι βασικότερες παράμετροι της μη ανάδειξης φέτος κάποιας πολύ μεγάλης και μαζικής εμπορικής επιτυχίας.΄ Η διαφορά της φετεινής χρονιάς από τις προηγούμενες είναι αυτή ακριβώς: καμμία τανία δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα 200.000 εισιτήρια από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω. Η ολιγοπωλιακή δομή της ελληνικής αγοράς, όπου οι βασικοί διανομείς ταινιών είναι και οι βασικοί αιθουσάρχες επιτείνει την κρίση, γιατί την μηρυκάζει και δεν της δίνει διέξοδο. Μία άλλη παράμετρος είναι η αδυναμία εκσυγχρονισμού των αιθουσών, λόγω ανυπαρξίας του τραπεζικού συστήματος και της απαιτούμενης ρευστότητας εδώ και αρκετό καιρό, σε μία εποχή

ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ODEON

τεχνολογικών καινοτομιών (3D, ψηφιακός κινηματογράφος) που μειώνουν τα κόστη διακίνησης ταινιών και προσωπικού των αιθουσών.. Παρ’ όλα αυτά είμαι αισιόδοξος για την πορεία της κινηματοθέασης τις αμέσως επόμενες χρονιές, διότι η αγορά δείχνει τάσεις εξορθολογισμού. Πολλοί κινηματογράφοι δεν θα αντέξουν και θα κλείσουν, οι βασικοί κινηματογραφικοί εμπορικοί παίκτες-πυλώνες στη διανομή θα μείνουν δύο πιστεύω (και όχι τέσσερεις όπως είναι τώρα). Πιθανολογώ ότι θα επιβιώσουν -και γιατί όχι?- θα ευημερήσουν οι πολυ μεγάλοι και οι πολύ μικροί. Τα ενδιάμεσα εμπορικά κινηματογραφικά μεγέθη θα συρρικνωθούν. Ελπίζω και πιστεύω τέλος ότι ο κινηματογράφος θα ανανεωθείί (όπως μετά άπό όλες τις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις) εκ της τέφρας του, ως το πληρέστερο εικονικό ταξίδι ή οι φτηνότερες δυόμισυ ώρες άρτου (ποπκόρν) και θεάματος.

πάρχουν διάφορες παράμετροι που επηρεάζουν την επισκεψιμότητα του κοινού στους κινηματογράφους. Σε κανονικές συνθήκες αυτή επηρεάζεται πρωτίστως από την ελκυστικότητα των ταινιών. Άλλες σημαντικές παράμετροι είναι η περιρρέουσα ψυχολογία, το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα και η πειρατεία. Στις σημερινές συνθήκες, όλες οι πιο πάνω παράμετροι συνδυάζονται ενισχυτικά δημιουργώντας μια ιδιαίτερα δυσμενή κατάσταση στα κινηματογραφικά πράγματα του τόπου μας. Προεξάρχουσα θέση καταλαμβάνει η ασύλληπτη πειρατεία, κυρίως η διαδικτυακή, συνεπικουρούμενη από την ουσιαστική αδυναμία της Πολιτείας να επέμβει δραστικά.Υπολογίζουμε ότι 21 εκατομμύρια ευρώ χάθηκαν το 2010. Επιθυμούμε να επενδύσουμε σε νέες δραστηριότητες, να στηρίξουμε τον ελληνικό κινηματογράφο,να κάνουμε πολυκινηματογράφους στη περιφέρεια αναβαθμίζοντας και ψυχαγωγώντας κάθε ελληνική γωνιά που πολιτιστικά είναι υποβαθμισμένη. Ισχυρές αρνητικές συνέπειες ασκούνται και από την πρωτοφανώς «βαριά» έμμεση φορολόγηση του εισιτηρίου που επιβαρύνεται με φόρους -και φόρους επί των φόρων(!)- συνολικού ύψους 26,5%!! Τα δεδομένα αυτά δεν μπορούν να υποστηριχτούν από τον κλάδο, θέτοντας το μέλλον του Κινηματογράφου στον τόπο μας, σε αμφιβολία ως προς το πώς, το πόσο και το αν θα επιβιώσει και θα εξελιχθεί…

ΕΡΕΥΝΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ HOLLYWOOD ENTERTAINMENT

ΥΕπιχειρηματίας του κινηματογράφου Τριανόν. Ιδιοκτήτης της εταιρείας κινηματογραφικής διανομής 210

ιάφορα site γράφουν: «Η πτώση των εισιτηρίων φέρνει προσφορές στις κινηματογραφικές αίθουσες». Όντως τα εισιτήρια είναι πεσμένα από πέρσι, και πέρσι από πρόπερσι κ.ο.κ .Τι φταίει όμως; Οι ταινίες, η οικονομική κρίση, η ψυχολογία του κόσμου, η τιμή του εισιτηρίου, η τηλεόραση, ο λίγος χρόνος που διαθέτουμε πλέον για διασκέδαση, οι εφημερίδες που διανέμουν πρόσφατες ταινίες σε DVD, η πειρατεία… λίγο πολύ όλα! Όμως τα εισιτήρια πέφτουν και δεν είναι φαινόμενο μόνο ελληνικό Έχουμε απομάκρυνση του κοινού από τις κινηματογραφικές αίθουσες που οφείλεται κατά την γνώμη μου, εν μέρει στον κορεσμό και την τυποποίηση των ελληνικών και ξένων ταινιών και εν μέρει στην τρομερή άνοδο των ψηφιακών μέσων που υποβοηθούν την πειρατεία, με αποτέλεσμα το πάθος για σινεμά να έχει περιορισθεί. Δυστυχώς η κινηματογραφική παραγωγή δεν μπόρεσε ποτέ να οργανωθεί σωστά και να πολεμήσει την πειρατεία. Κάτι παρόμοιο συνέβη το 1975 με την εμφάνιση της τηλεόρασης και το 1986 με το video.

ο πρωτεύον ζήτημα είναι η οικονομική κρίση. Δε νομίζω ότι η προσφορά ταινιών είναι χειρότερη ή καλύτερη από άλλες χρονιές. Σίγουρα δεν υπήρξαν τα πολύ δυνατά φιλμ που θα αποφέρουν 500-600 χιλιάδες εισιτήρια, αλλά και άλλες χρονιές συνέβαινε κάτι τέτοιο, ωστόσο οι ταινίες «περπατούσαν». Η δε πειρατεία υπήρχε και πέρυσι και πρόπερσι, αν και η αύξηση του downloading έχει ασφαλώς παίξει τον ρόλο της. Επίσης, το γεγονός ότι βγαίνουν πολλές ταινίες κάθε εβδομάδα, μπορεί να μη συμφέρει ανά ταινία τον διανομέα, αλλά θα έπρεπε συνολικά να βοηθάει τα εισιτήρια, καθώς υπάρχουν περισσότερες επιλογές… Πάνω σε αυτό, είμαι της άποψης ότι βγαίνουν όσες ταινίες επιτρέπει η αγορά να βγουν, διότι όταν κάποιες άλλες κατεβαίνουν αμέσως (προφανώς λόγω κακής ποιότητας), δημιουργείται κενό. Επίσης, το 3D (που είναι και πιο ακριβό), ενώ στην αρχή ήταν ασυναγώνιστο, πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο η ταινία να κάνει τα ίδια ή και περισσότερα εισιτήρια σε 2D… Θεωρώ ότι η νόσος είναι πολυπαραγοντική, διότι εκτός από την κρίση, σημαντικό ρόλο παίζει το

γεγονός πως το σινεμά δεν είναι πλέον μόδα. Σίγουρα αρκετός κόσμος έχει φύγει από το σινεμά λόγω της κρίσης, αλλά δεν κάνουμε ουσιαστικές κινήσεις για να το διατηρήσουμε ζωντανό, ελκυστικό, πιο in, πιο μοδάτο (με την καλή έννοια πάντα) και όσες συμβαίνουν –και το δικό σας περιοδικό είναι μία από αυτές- είναι απομονωμένες και αποσπασματικές. Όσον αφορά στη μονή αίθουσα, είναι γεγονός πως έχει σαφώς μεγαλύτερη πτώση από τους πολυκινηματογράφους. Δεν έχουμε πρόσβαση στις ταινίες που επιθυμούμε και που ταιριάζουν στο προφίλ μας σαν αίθουσα, όπως παλιότερα. Η απόφαση είναι μεν του διανομέα, αλλά ουσιαστικά την διαμορφώνει η αγορά. Και μην ξεχνάτε ότι η μονή αίθουσα χαρακτηρίζεται λίγο πολύ από την γειτονιά της. Όταν –για παράδειγμαπέφτουν συνολικά τα εισιτήρια της Πατησίων, το σκέφτεται ο διανομέας να δώσει εκεί μια κόπια, έχοντας να υπολογίσει τα επιμέρους έξοδα που απαιτούνται. Ίσως μια λύση θα ήταν ένα παιχνίδι με τις τιμές, αλλά πρέπει να υπάρξει συνεννόηση μεταξύ των αιθουσαρχών…

ΕΡΕΥΝΑ

ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

υπεύθυνος ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΒΑΝΑ

πτώση των εισιτηρίων οφείλεται στον μεγάλο αριθμό ταινιών που βγαίνουν κάθε εβδομάδα. Υπάρχουν πολλές ταινίες που κανονικά θα έπρεπε να κυκλοφορούν κατευθείαν σε dvd. Ο θεατής πλέον δεν πάει να δει κάτι μέτριο ή κάτω του μετρίου: το απορρίπτει εντελώς, βγαίνει επιλεγμένα. Επειδή είναι αποφασισμένος να δει κάτι που τον ενδιαφέρει και όχι από περιέργεια. Αποδεικνύεται και από το γεγονός πως πολλά υποτιθέμενα μπλοκμπάστερ πάνε άπατα, ενώ δουλεύουν ταινίες που έχουν κάτι να πουν. Το πρόβλημα θα λυθεί όταν οι εταιρείες διανομής καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν είναι Αγγλία ή ΗΠΑ ώστε να βγαίνουν 8, 9 και 10 ταινίες την εβδομάδα. Χρειάζεται καλύτερη αξιολόγηση της αγοράς και του προϊόντος. Να αφήνουμε μια ταινία να αναπνέει, να αναπτυχθεί σωστά, διότι έτσι χάνονται κάποια πραγματικά καλά φιλμ. Δεν ταιριάζουν όλες οι ταινίες σε όλους τους κινηματογράφους, πρέπει να υπάρχει ένα προφίλ, μια συγκεκριμένη ταυτότητα, να μην μπασταρδεύουμε διάφορα στυλ κινηματογράφου. Οι αίθουσες δεν είναι μεν άμοιρες

μια χαμενη μαχη; ευθυνών, ωστόσο πιεζόμαστε από τις εταιρείες διανομής και αναγκαζόμαστε σε έναν βαθμό να παίζουμε ότι μας προσφέρουν για να μην μπαίνουμε μέσα, να επιβιώσουμε. Δεν κάνει καλό η ασφυκτική πίεση από όλους προς όλους. Κατ’εμέ, η απαραίτητη λέξη είναι η συνεννόηση. Προς το παρόν δεν επιτυγχάνεται, αλλά έχω την εντύπωση ότι κάποια στιγμή θα μας αναγκάσει η ίδια η αγορά να συνεννοηθούμε... Ο κινηματογράφος ήταν ανέκαθεν ένα λαϊκό θέαμα. Είμαι σίγουρο ότι με σωστό κουμάντο μπορεί να αναπνεύσει και να ξεφύγει από την κρίση, διότι παραμένει συγκριτικά το φθηνότερο είδος διασκέδασης.

>> Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις στη συνεχιζόμενη συζήτηση για το κόστος και τις συνέπειες της ψηφιακής πειρατείας. Corporate στελέχη, καλλιτέχνες και γκουρού του διαδικτύου, φαίνεται εσχάτως να καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Η μάχη ενάντια στην πειρατεία είναι χαμένη. Αυτή η διαπίστωση εξηγεί και τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του NBC, Τζεφ Ζούκερ για μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα του copyright, αλλά και τις τοποθετήσεις πολιτικών της Ολλανδίας για φορολογία στο traffic του internet, ως αποζημίωση στην κινηματογραφική και μουσική βιομηχανία. Αποτυχημένα πειράματα όπως το DRM (Digital Rights Management) έχουν αποδείξει πως το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί διά της πλαγίας οδού, ήτοι, να βελτιωθεί δραματικά η διάθεση και η προσβασιμότητα των χρηστών σε νόμιμο υλικό, να πάψει το κυνήγι μαγισσών και η όλη προσπάθεια να διοχετευθεί σε καλύτερες υπηρεσίες. Ειρωνία ή απλά μαθηματικά το ενδεχόμενο να αγοράσει τη Warner Music, o Σον Πάρκερ, ιδρυτής του Napster;

Ευχαριστούμε τον κινηματογράφο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ για την παραχώρηση της αίθουσας για τις ανάγκες αυτού του ρεπορτάζ και τον φωτογράφο Φώτη Τραγανουδάκη για το φωτογραφικό υλικό.

MOVIES NEA ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΤΡΕΪΛΕΡ

www. moveit. gr TO OΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ PORTAL ΤΟΥ MOVE IT

MOVE IT

CINE SUTRA

Sex in an elevator! ο μαϊκλ νταγκλασ παιρνει περισσοτερα απ’ οσα παζαρευε οταν συναντα τη psycho γκομενα Glenn close. η αρχη γινεται μεσα στον ανελκυστηρα...

Όσα μου έμαθε το σινεμά για το σεξ!

ΟΛΕΘΡΙΑ ΣΧΕΣΗ/1987 από την Trelenitsa

Η ΤΑΙΝΙΑ >> Ο Νταν, πετυχημένος δικηγόρος της Νέας Υόρκης, ζει μια ευτυχισμένη ζωή με τη γυναίκα και την κόρη του. Μέχρι που μπαίνει στη ζωή του η Άλεξ, μία νέα συνάδελφος, με την οποία εμπλέκεται ερωτικά. Η ΣΚΗΝΗ >> Οι δύο χαρούμενοι εραστές, περνούν από την κρεαταγορά της γειτονιάς, μπαίνουν στο μεγάλο, ευήλιο, ευάερο, παλιού τύπου ασανσέρ, κλείνουν την βαριά, καγκελωτή πόρτα και κάπου εκεί αρχίζει το χτύπημα, μία δεξιά μία αριστερά...

ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ >> ΜΙα σχετικά καινούρια, παθιασμένη γνωριμία, μία dirty γειτονιά και ένα ευρύχωρο ασανσέρ. ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ >> Κάτι δεν πάει καλά εδώ… Συνήθως, για να ανάψουν τα αίματα, το ρίχνουμε στην παραλία, σε ένα στιλάτο εστιατόριο, τα κεριά να αχνοφωτίζουν το λάγνο βλέμμα, σε μία βόλτα με φεγγάρι στο πάρκο … ξεσηκωτικό πέρασμα από κρεαταγορά γίνεται; Εμ, έλα που γίνεται!! Κάτι η γυμνή, ζωώδης σάρκα που ταλαντεύεται, κάτι οι γάντζοι και οι αλυσίδες, κάτι η αίσθηση από θήραμα και θύτης, να σου και σου ΄ρχεται μια φούντωση, μια φλόγα. Και πώς να το τιθασεύσεις το θεριό, που να το ξαμολύσεις λυσσαλέο, χώσου στο ασανσέρ της πρώτης πολυκατοικίας και βολέψου όπως όπως. Γιατί αν περιμένεις την πολυτέλεια του ασανσέρ της υποφαινομένης, την πάτησες. Ξέρεις τι casting έπεσε για να το βρουν; Βδομάδες έψαχναν! Αυτή είναι η αποθέωση της καθόλα γοητευτικής διαστροφής! Από το θέαμα της ωμής σάρκας, στο εκτεθειμένο σεξ. Πρέπει βέβαια πρώτα να έχεις τσεκάρει 2-3 πραγματάκια. Αρχικά, πως η θέα του αίματος δεν προκαλεί λιποθυμίες και δεύτερον, πως ο εγκλεισμός σε ασανσέρ δεν προκαλεί υστερίες! Τώρα, αν με το καλό έρθει η ευλογημένη αυτή παθιασμένη, ασυγκράτητη στιγμή, προσπάθησε να μη σκεφτείς τη γιαγιά του 3ου που μόλις ήρθε και πρέπει να τρέξει για την ανάγκη της ή τον ντελιβερά με τις 7 καυτές πίτσες μαργαρίτα για τον 6ο, και τον Πετράκη του διπλανού διαμερίσματος, που προσπαθεί να ανέβει γρήγορα σπίτι, γιατί έριξε κλωτσιά στον αντιπαθητικό γιο του γείτονα.

«..Δεν νομίζω πως ένα δείπνο με κάποιον είναι έγκλημα». «Όχι ακόμη»…«Έχεις κάνει ποτέ σου σεξ σε ασανσέρ..;»

ΤIP >> Μην ξεχάσεις να πατήσεις το stop γιατί η γιαγιά θα πάθει εγκεφαλικό…>>

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΟΥ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΑΝ ΤΟ ΣΕΛΙΛΟΪΝΤ του Mr Tibbs 2

ευκαιρία δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Με αφορμή το Sucker Punch, του Ζακ Σνάιντερ, κάνουμε μια αναδρομή σε κορίτσια και γυναίκες που δε φοβήθηκαν να αρπάξουν το τουφέκι. Σε μερικές μάλιστα άρεσε τόσο, που τους έγινε συνήθεια. Πέρα, όμως, από το δεδομένο σεξ απίλ μιας γυναίκας που ‘παίζει’ με ένα αντρικό παιχνίδι, οι χαρακτήρες τους πάντα κινούνταν στα όρια της νομιμότητας και της κοινωνικής αποδοχής. Αντικείμενα του αντρικού κινηματογραφικού φετιχισμού κι αν ήταν, η φύση τους ήταν πάντα επαναστατική και συχνά αντικείμενο φεμινιστικού ρεβιζιονισμού (όχι βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις) Και τί πιο προκλητικό από μια γυναίκα που υπερασπίζεται την περιουσία της; Η Μπάρμπαρα Στάνγουικ (1) ήταν ένα τέτοιο σύμβολο πρωταγωνιστώντας σε πολλούς αντίστοιχους ρόλους, συχνά σε ταινίες γουέστερν. Στην εποχή της λογοκρισίας και της Μακαρθικής καταπίεσης ήταν ένας τρόπος να πει κανείς πως υπήρχαν κι άλλα γούστα εκτός απ’ την κουζίνα και το νοικοκυριό. Όχι, πάντα, με ευτυχή κατάληξη, ωστόσο, μια συχνή διαπίστωση των ηρωίδων των φιλμ νουάρ, όπως η Πέγκυ Κάμινς (2).

θυμωμενεσ νοικοκυρεσ 1. FORTY GUNS του Σάμιουελ Φούλερ, 1957 2. GUN CRAZY του Τζόζεφ Λιούις, 1950 1

ΓΥΝΑΙΚΕσ ΕΚΔΙΚΗτεσ 1. FOXY BROWN του Τζακ Χιλ, 1974 2. THEY CALL HER ONE EYE του Μπο Άρνε Βιμπένιους, 1974 3. Exposé του Τζέιμς Κενεμ Κλαρκ, 1976 2

την εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης, τότε που οι γυναίκες πετούσαν τα σουτιέν τους ως ένδειξη απελευθέρωσης, ο exploitation κινηματογράφος επένδυσε σε ένα νέο είδος ηρωίδας. Γυναίκες ελεύθερες, που δεν ανεχόταν πια την καταπίεση μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας, πάτσισαν το σεξ απίλ με τις μπαρουτοκαπνισμένες κάννες των όπλων και τίναξαν στον αέρα το σεξισμό που είχαν ως τότε υποστεί. Έργα που εκείνη την εποχή, βεβαίως, θεωρήθηκαν εκμετάλλευση του γυναικείου φύλου από μεγάλο μέρος του φεμινιστικού κινήματος και προφανώς είχαν πρωταρχικά αντρικό κοινό, αργότερα όμως επανεκτιμήθηκαν, ως συμβολικά μιας αλλαγής που σταδιακά διαφοροποιούσε κοινωνικά trends και απόψεις. Τέτοιες θηλυκές εκδικήτριες όπως η Παμ Γκριρ (1), η Κριστίνα Λίντμπεργκ (2) , η Λίντσεϊ Χέιντεν (3) και δεκάδες άλλες καλλονές προετοίμασαν το έδαφος για την τελική εκδίκηση του γυναικείου φύλου και τη διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων. Σήμερα, στην πλήρως εικονικά απενεχοποιημένη εποχή που ζούμε, μας υπενθυμίζουν το αρχικό τράβηγμα της σκανδάλης που άλλαξε τα πάντα...

Φεβρουάριος Απρίλιος 1111

MOVE MOVE IT IT

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ 1. BARBARELLA του Ροζέ Βαντίμ, 1968 2. GALAXINA του Ουίλιαμ Σακς, 1980 3. ALIENS του Τζέιμς Κάμερον,1986 1

υναίκες στο διάστημα. Φυσικό επακόλουθο μιας κατάστασης που ήδη είχε επικρατήσει σ’ όλο τον πλάνήτη. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στην αμέσως επόμενη περίοδο που ακολούθησε τις γυναικείες κατακτήσεις, σκληρά θηλυκά αγωνίζονται επί ίσοις όροις με αρσενικούς, γήινους και εξωγήινους, για επιβίωση στη γαλαξιακή αρένα. Αφού σάρωναν στη Γη, γιατί να κωλώσουν στο διάστημα. Διαπλανητικές μαχήτριες, έτοιμες να βγουν στο προσκήνιο, όχι πλέον ως ανυπεράσπιστες γλάστρες στο πλάι των ανδρών τους, αλλά παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους. Δεν χρειάστηκαν απλώς laser guns σφαίρες ή άλλα γκάτζετς, αλλά με όπλα την ορθολογική σκέψη, την ακομπλεξάριστη σεξουαλικότητα και το μητρικό ένστικτο, έσπασαν το τελευταίο σύνορο, που ήθελε τους άντρες να πρωταγωνιστούν στον πόλεμο των άστρων. Από τις mainstream box office επιτυχίες ως τις b-movie αντιγραφές, ηθοποιοί όπως η Σιγκούρνι Γουίβερ (2), η Τζέιν Φόντα (3), αλλά και η αδικοχαμένη Ντόροθι Στράτεν ενσάρκωσαν τα νέα θετικά και αρνητικά πρότυπα της γυναικείας ταυτότητας στο γαλαξία μας και παραπέρα.

γεννημενεσ δολοφονοι 1. ΝΙΚΙΤΑ του Λικ Μπεσόν, 1990 2. NATURAL BORN KILLERS του Όλιβερ Στόουν, 1994 3. KILL BILL του Κουέντιν Ταραντίνο, 2002 2

υρανισμένες από τα γενοφάσκια τους, αδικημένες από τη ζωή και τον έρωτα, καταδικασμένες να ζήσουν μια ζωή διαφορετική από τις υπόλοιπες, αλλά αποφασισμένες να μη δειλιάσουν όταν πλησιάζει η ώρα να οπλίσουν. Είναι επαγγελματίες δολοφόνοι, κατάλληλα εκπαιδευμένες για να διεκπεραιώσουν κάθε επικίνδυνη αποστολή. Στη σύγχρονη εποχή δεν υπάρχουν δικαιολογίες, όλα είναι αγώνας για την επιβίωση. Σ’ αυτόν τον αμοραλιστικό κόσμο, όπου κινούνται δε βρέθηκαν από επιλογή και εξαπολύουν θάνατο σ’ όσους σταθούν στο δρόμο τους, δίχως έλεος. Προϊόντα του σημερινού κοινωνικού στάτους κβο, που εξισώνει άντρες και γυναίκες σε μια μάχη χωρίς αύριο, οι σύγχρονες ηρωίδες ζουν με το μότο “ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν“. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η Αν Παριγιό (1), η Τζουλιέτ Λιούις (2) και η Ούμα Θέρμαν (3), σε φιλμς που εντυπωσίασαν, ενθουσίασαν, αλλά και προβλημάτισαν με την άκρατη βία τους. Όπως και να ΄χει, μια ευπρόσδεκτη επιστροφή στις μοιραίες γυναίκες και ένα καινούργιο βάπτισμα του πυρός από τα χέρια των πιο γοητευτικών bitches.

Φεβρουάριος Απρίλιος 1111

MOVE MOVEITIT

ALMOST FAMOUS

Ύμνος στο φεμινισμό LADIES & GENTLEMEN: THE FABULOUS STAINS του LOU ADLER

«Film is one of the three universal languages, the other two: mathematics and music» ΦΡΑΝΚ ΚΑΠΡΑ

Ταινίες που βούλιαξαν στο ταξίδι προς το Hollywood. Της Ειρήνης Κατσαρά Η εν λόγω ταινία, με αυθεντικό τίτλο «All washed up» ήταν αφιερωμένη στη γυναικεία μουσική σκηνή, ενώ πολλές προσωπικότητες της πανκ έκαναν το πέρασμά τους: Ray Winstone, Christine Lahti, Steve Jones των Sex Pistols, Paul Simonon των The Clash, Vince Welnick και Fee Waybill των The Tubes, Black Randy , Elizabeth Dailt, Brent Spinner, Barry Ford (που έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του soundtrack της ταινίας) ορισμένοι εξ’ αυτών...

παραγωγή της φεμινιστικής μουσικής ταινίας, με πρωταγωνίστριες τις Diane Lane (μόλις στα 15 της), Laura Dern και Marin Kanter στο ρόλο των τριών εφήβων που σχηματίζουν ένα πανκ συγκρότημα, ξεκίνησε το 1981 για την Paramount Pictures. Οι τρεις πιτσιρίκες επαναστατούν, βάφουν μαλλιά, τιγκάρονται στο make-up, πιάνουν μικρόφωνα και κιθάρες και βγαίνουν με θράσος στο κοινό.

σκηνοθεσία ήταν του Lou Adler (παραγωγού των Mamas & the Papas, Carole King, και Cheech and Chong) και το σενάριο της Nancy Dowd. Στο ρόλο του παραγωγού ήταν ο Joe Roth, ο οποίος στη συνέχεια έγινε πρόεδρος της Walt Disney Studios, ενώ τεχνικός σύμβουλος της ταινίας ήταν η δημοσιογράφος της πανκ, Caroline Coon.

ια άγνωστους λόγους η ταινία δεν απέκτησε ποτέ ευρεία κυκλοφορία, αντίθετα παίχθηκε σε ελάχιστoυς κινηματογράφους το 1982. Μια προβολή στο Denver είχε μετριότατη ανταπόκριση από τον κόσμο και έτσι η ταινία έμεινε στο ράφι, με κάποιες προβολές στο Film Forum στη Νέα Υόρκη το Μάρτιο του 1986, στo Σικάγο το 1985, στην Ατλάντα και το Λος Άντζελες την ίδια χρονιά αλλά και στο «Theater of the living arts» της Φιλαδέλφεια στις 23 και 24 Αυγούστου του 1985. To 1998, προβλήθηκε στο Underground Film Festival του Chicago, και το 2005 στο Sydney Film Festival, ενώ το Δεκέμβριο του 2006, στο Τμήμα Ανθολογίας του Πανεπιστημίου του Γέιλ, καθώς και σε κάποια άλλα φεστιβάλ και εκδηλώσεις. Μόλις το Σεπτέμβριο του 2008 η ταινία κυκλοφόρησε σε DVD από την Rhino Home Video.

Courtney Love χήρα του Curt Cobain και τραγουδίστρια των Hole, o κωμικός Jake Fogelnest, αλλά και ο Jon Bon Jovi (ο οποίος και έβγαινε με την Dian Lane την περίοδο των γυρισμάτων), είναι μόνο μερικοί από τους φαν της ταινίας, που για τους μύστες της αποτελεί, έναν ύμνο στο φεμινισμό και στη γυναικεία επανάσταση μέσω της μουσικής.>>

MOVE IT

Απρίλιος 11

VOICE OFF H ΑΝΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΝΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΗΝΑ, ΤΟ INCENDIES ΤΟΥ ΝΤΕΝΙ ΒΙΛΝΕΒ.

«Έ

στιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας». Από την στιγμή που είδα τα Δίδυμα σε εκείνο το λαδί δωμάτιο του συμβολαιογράφου είχα ένα άσχημο προαίσθημα. Βγήκα χωρίς να με δουν. Δεν είχα ιδέα αν θα κατάφερναν να προχωρήσουν παρακάτω μετά το άνοιγμα των φακέλων της πεθαμένης τους μητέρας. Μια περίεργη διαθήκη σαν νέα συνθήκη ζωής και επανατοποθέτησης σκούρυνε κι άλλο τα μαύρα μαλλιά της Jeanne. Μια ιστορία καλά κρυμμένη με παράλληλη δράση ξεκινούσε ανάμεσα σε αυτούς και την κρυφή ζωή της μητέρας τους. Και θα άρχιζε σιγά σιγά να αποκαλύπτεται και να κολλάει πάνω τους σαν λάσπη βαριά. Σκέφτηκα τον Σοφοκλή κι έπειτα το σώμα της μητέρας που θα παρέμενε άταφο, η μεγαλύτερη τιμωρία, για μια ύβρη που

διέπραξε. Εκεί σχεδόν βαλσάμωσα και με έναν αυθεντικό ηλεκτρισμό ξεκίνησα το χωροχρονικό road trip μαζί της, παλεύοντας να ξεφύγω από το μαγνητικό πεδίο του Οιδιπόδειου μύθου που καλά κρυμμένος έχασκε σαν ένα γιγάντιο σπυρί με πύον.

Την Nawal στη φυλακή να μικραίνει την μοριακή της δομή για να αντέξει, τραγουδώντας λέξεις που παρέπεμπαν σε διαμελισμένες προσευχές. Την Nawal μπροστά από ένα λεωφορείο γεμάτο φωτιά να καταπίνει την πυρίτιδα ενός Λιβανέζικου εμφύλιου πόλεμου. Μέσα του γυναίκες, παιδιά και άντρες μουσουλμάνοι, γινόντουσαν κάρβουνο κι εκείνη η μόνη Χριστιανή με ένα κρυμμένο σταυρό στις άκρες του λαιμού μέσα από τις φλόγες να βάζει ένα τέλος. Ένα τέλος ναι. Γιατί για μένα εκεί σταμάτησε. Από κει και πέρα έγινε μια άλλη ταινία που δεν ήθελα να δω.

«Τόλμησα να περιμένω και την κάθαρση. Αλλά δεν ήρθε έτσι όπως θα Τ έπρεπε, μα γεμάτη λάθη και σεναριακά ατοπήματα, με νύσταξε ακόμα πιο πολύ».

ρχισα να ακολουθώ την Nawal μέσα από τοπία που θύμιζαν ντοκιμαντέρ του BBC.Έφτανα πάντα πριν την Jeanne και τον Simon. Ακλουθούσα μόνο αυτή πριν εξελιχθεί στο λάθος που επέλεξε, νέα ακόμα, με τα ίδια καρβουνιασμένα μαλλιά και το ψημένο δέρμα να φιλιέται κάτω από νοτιάδες και ξερή γη. Την Nawal να γεννάει και να χάνει ότι έφερε με πόνο.

α δίδυμα με γέμισαν αμηχανία και κούραση. Σα να μην ήθελαν να παίξουν άλλο. Τα πλάνα ξεχείλωναν λες και τους τράβηξε κάποιος την ραφή ξαφνικά και όλα έγιναν γρήγορα σα να ήθελαν να με ξεφορτωθούν. Μια φρικαλέα και ατέρμονη αιματοχυσία εκβίαζε την συγκίνηση μου για να βγει. Αρνήθηκα. Τόλμησα να περιμένω και την κάθαρση. Αλλά δεν ήρθε έτσι όπως θα έπρεπε, μα γεμάτη λάθη και σεναριακά ατοπήματα με νύσταξε ακόμα πιο πολύ. Έχασα και την μητέρα μέσα σε εκείνα τα συντρίμμια του ορφανοτροφείου και το μόνο που κράτησα ήταν το μουρμουρητό των Radiohead .

υστυχώς καμιά αλήθεια δεν με κράτησε μπροστά της σιωπηλή. Έψαξα να βρω το σταυρουδάκι μου που είχε παραπέσει κάπου. Δεν το βρήκα κι έφυγα. Έτσι απλά. >>

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ciao Bella

LIZ TAYLOR’S EYES

ίγα λόγια για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ από έναν άνθρωπο που την αγάπησε πολύ… Με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ τελείωσε μια ολόκληρη εποχή της μεγάλης πριμαντόνας.

κινηματογράφος πλέον έχει αλλάξει άρδην: η γήινη ομορφιά έχει εκλείψει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ορισμένες στιγμές της: Όταν εμφανίστηκε με το μαύρο κομπινεζόν να προσπαθεί να διεγείρει τον Πολ Νιούμαν, ο οποίος είχε κάνει ένα γάμο από συμφέρον. Όταν έμπαινε θριαμβευτικά στη Ρώμη σαν Κλεοπάτρα. Όταν σαν καταπιεσμένη νοικοκυρά απατούσε τον σύζυγό της μπρος στα μάτια του, απλά και μόνο κοιτώντας έναν στρατιώτη…

5 3

Ελίζαμπεθ Τέιλορ ήταν μια απλή γυναίκα που ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων, όμως σε βάθος χρόνου απογοητεύτηκε, το έριξε στον αυταρχισμό, στο αλκοόλ, στον τζόγο, στην υστερία και τα… γλέντια. Rest In Peace στα πιο ωραία μάτια του κινηματογράφου. Η σινεφιλική μου ζωή έγινε πιο φτωχή. Θα σε αγαπώ για πάντα γιατί μου έμαθες την πολλαπλή προσωπικότητα της γυναίκας. Σου οφείλω ευγνωμοσύνη. Ciao Bella. Στεργιάκης Δημήτριος του Αντωνίου. Υ.Γ. Πόσοι θεατές θέλουν πια πραγματικά να ξαναδούν τα έργα της; Φοβάμαι, πατέρα, λίγοι…

1. Νational Velvet/1944 2. Giant/1956 3. Butterfly 8/1960 4. Kleopatra/1963 5. Who’s Afraid of Virginia Wolf/1967

Αγγλίδα ηθοποιός με τις εκπληκτικές βλεφαρίδες και τα μάτια χρώμα βιολετί (!) χαρακτηρίστηκε η πιο όμορφη γυναίκα της γενιάς της και έγινε σύμβολο της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, γεγονός που είχε να κάνει περισσότερο με τη γοητευτική της παρουσία παρά με την υποκριτική της ικανότητα. Άρχισε τη καριέρα της από παιδί και πέρασε ομαλά σε ενήλικους ρόλους, από τους οποίους ξεχωρίζουν αυτοί σε ταινίες όπως το A Place in the Sun/1951, Giant/1956 και Cat on a hot tin roof/1958. Προτάθηκε για βραβείο όσκαρ πέντε φορές

το οποίο κέρδισε δύο με το Butterfly 8/1960 και το Who’s Afraid of Virginia Wolf/1967, ενώ έλαβε και ένα τιμητικό το 1993 για την ανθρωπιστική της δράση. Έγινε η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός με το Kleopatra/1963. Η προσωπική της ζωή ήταν θυελλώδης με 8 γάμους (2 με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον), ενώ μεγάλη ήταν και η φιλανθρωπική της δραστηριότητα ιδίως αναφορικά με τον ιό του AIDS. Υπήρξε η καλύτερη φίλη του Μάικλ Τζάκσον (αν σας λέει κάτι αυτό), διέθετε έντονη αίσθηση του χιούμορ, ενώ το γατίσιο βλέμμα της θα παραμείνει αξέχαστο, όθεν και το nickname Kitten...

Απρίλιος 11

MOVE IT

REVIEWS

IN THEATRES

δες το στους κινηματογράφους

Όλες οι ταινίες, επικαιρότητα, τρέιλερ, διαγωνισμοί, στο www.moveitmag.gr Η χαρά του σινεφίλ.Όλα τα reviews που χρειάζεσαι για τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που παίζουν στις αίθουσες αυτόν το μήνα plus dvd, cult, εκτός διανομής κ.α. Γράφουν οι συντάκτες του MOVE IT: Αποστόλης Κίτσος Νέστορας Πουλάκος Μιχάλης Κωνσταντέλλης Έλενα Πριοβόλου Παναγιώτης Ευσταθιάδης Γιάννης Τσάκαλος Μάρω Κουμουνδούρου Mr Tibbs το MOVE IT δίνει: Αριστούργημα Must Καλό Μέτριο Κακό Δε βλέπεται

Τo MOVE IT δεν ευθύνεται για τυχόν αλλαγές στον προγραμματισμό των εταιρειών διανομής

SUCKER PUNCH Sexy...big bubble!

Τον χαβαλέ του κάνει ο Ζακ Σνάιντερ και μάλιστα έχει κατορθώσει και έχει πείσει ο μπαγάσας ουκ ολίγους παραγωγούς να του ακριβοπληρώνουν τα χατήρια και να παίζει αβίαστα με τις φόρμες, τα χρώματα, τα εφέ και να μπλέκει τεχνοτροπίες, επιρροές και προσωπικές του φαντασιώσεις. Κάτι σαν Κουέντιν Ταραντίνο στο λιγότερο… μερακλίδικο δηλαδή και στο πιο φαντασμαγορικό. Αποτυχημένα όμως. Διότι μπορεί το low budjet (και έξυπνο) remake του Dawn of the dead να μην χωράει στην παραπάνω εξίσωση και επίσης τα «300» και «Watchmen» να άρεσαν και να έφεραν κέρδη, όμως το ημι-παιδικό «Legend of the guardians» δεν τα πήγε καλά και το «Sucker Punch» ξεκίνησε μετριότατα.

Κάτι που σημαίνει ότι σε τέτοιες εποχές, μπορεί να σου δοθεί μια τρίτη ευκαιρία (ο επερχόμενος Superman), αλλά έπειτα θα κλείσει η κάνουλα. Και τότε κύριε Σνάιντερ, θα πρέπει να ασχοληθείς λίγο περισσότερο με τα σεναριακά σου ευρήματα, να πάψεις να αυτοϊκανοποιείσαι με την ικανότητα που (ομολογουμένως) διαθέτεις με την κάμερα και να αντιμετωπίζεις ηθοποιούς και φιλμ σαν βίντεο κλιπ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. Και σου το γράφει αυτό κάποιος που διασκέδασε αρκετά με την φαντασμαγορία, τα δροσερά κορίτσια, τα εφέ, τις εκρήξεις και τις μουσικές της νέας σου ταινίας. Αλλά που με το ζόρι προσπαθεί να την θυμηθεί για να γράψει αυτές τις 200 λέξεις….

το MOVE IT δίνει:

κάντε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για τη συναυλία της ” SOULJAZZ ORCHESTRA” στο GAZARTE MOVE IT

Απρίλιος 11

REVIEWS

TRIVIA

Κρίμα: Η πειρασμ Αμάντα Σέιφριν τ ό για τον ρ ς) ήταν η πρώτη (aka της έκατσ όλο της Babydoll, επιλογή α α Έμα Στόο ν οι «βάρδιες». Ο λλά δεν μ υ της Άμπερ ν προοριζόταν γ οίως και η ια «Easy A». , αλλά προτίμησ τον ρόλο ε να κάνει Και σοφά το έπ ραξε…Τ Punch» εί ο Σνάιντερ ναι η πρώτη ταιν «Sucker ία του που δεν ταινία, εί βασίζεται είτε σε τε σε κόμ ικ.

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζακ Σνάιντερ ΠΑΙΖΟΥΝ: Έμιλι Μπράουνινγκ, Έιμι

Κόρνις, Τζίνα Μαλόουν, Βανέσα Χάτσενς, Σκοτ Γκλεν, Τζέιμι Τσουνγκ, Τζον Χαμ ΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2011, 110’ ΣΥΝΟΨΗ: Μια νεαρή κοπέλα φυλακίζεται στο ψυχιατρείο από τον πατριό της που θέλει να καρπωθεί τη μητρική κληρονομιά. Θα προσπαθήσει να ελευθερωθεί χρησιμοποιώντας τη φαντασία της. RELEASE: 7 Απριλίου

κάντε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για την συναυλία των ”ECHO & THE BUNNYMEN” στο GAGARIN 205 Απρίλιος 11

MOVE IT

REVIEWS

PINA Tρισδιάστατο... ανάποδο φλοπ!

να από τα talk of the town για το φετινό κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου ήταν φυσικά το ντοκιμαντέρ του Βιμ Βέντερς για την Πίνα Μπάους), την θρυλική πρωτοπόρο Γερμανίδα χορεύτρια και χορογράφο μοντέρνου χορού, η οποία πέθανε το 2009, την χρονιά δηλαδή που ο διάσημος Γερμανός σκηνοθέτης ξεκινούσε τα γυρίσματα για το «Pina». Πιο μακάβριο δε γίνεται…Η ταινία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού και μάλιστα σε 3D και αυτό που έγινε μονομιάς ξεκάθαρο ήταν ότι άρεσε πολύ στους θεατές, βάζω στοίχημα όμως ότι οι περισσότεροι ήταν φαν της Πίνα Μπάους. Όπως και ο Βέντερς, όπως δήλωσε. Και το γράφω αυτό διότι οι φαν του μοντέρνου χορού

είναι προφανές ότι θα ενθουσιαστούν: Ο Βέντερς χειρίζεται όπως πάντα μαγικά την κάμερα και καταφέρνει να αποδώσει ορισμένα έντονα κινηματογραφημένα, στυλάτα, εξαιρετικά χορευτικά νούμερα. Σχεδόν υπνωτιστικά. Σε όσους όμως δεν ασχολούνται με το θέμα, δεν εξηγεί πολλά πράγματα για το όραμα, την προσωπική ζωή και τα κίνητρα της Μπάους, παρά τις συνεντεύξεις με συνεργάτες της, οι οποίοι απλά χάσκουν αποθεώνοντάς την. Σε πλήρη αντίθεση με ένα από τα αγαπημένα ρητά της μέγιστης χορεύτριας: «Δεν με ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο κινούνται οι άνθρωποι, αλλά το κίνητρο που τους κάνει να κινούνται»…A K

το MOVE IT δίνει:

RED RIDING HOOD Άμετρο, κοινότοπο whodunit

γγίζοντας την αθλιότητα και τη βαθύτατη ουσία της ασχήμιας, η Κάθριν Χάρντγουικ του συμπαθέστατου Thirteen πιάνει πάτο σε ένα ρεσιτάλ σχηματικότητας, διαλογικής προβλεψιμότητας, acting αυτόματου πιλότου και αντιερωτικής αποκάλυψης. Κάπου ανάμεσα στο Book of Shadows, τo Twilight και τις αντιαισθητικότερες στιγμές του Sleepy Hollow, το ρομαντικό επικό δράμα ενηλικίωσης αναλώνεται σε ένα κουραστικό whodunit, άμετρο και δίχως ίχνος πρωτοτυπίας. Τα προσχήματα προσπαθούν να κρατήσουν η decent παρουσία της Αμάντα Σέιφριντ, κάποιες ατμοσφαιρικές προσθήκες στο score και το αισιόδοξο επιμύθιο ότι ο έρωτας στέκεται πάνω από τη φύση της δεισιδαιμονίας – και της Φύσης γενικότερα. Υπάρχουν στιγμές που η επαρκής καλλιτεχνική φροντίδα προσγειώνει την υπομονή, ωστόσο αυτό το αυθεντικά κακόγουστο χάος υστερίας δε δείχνει ικανό να συγκινήσει ούτε τον έφηβο ακόλουθο του Twilight, πόσο μάλλον τον υποψιασμένο ανοικτόμυαλο λάτρη του γοτθικού αφηγήματος και οδηγεί σε σκέψεις για το πως ένα κορπορατικό υβρίδιο, μακριά από την ασφάλεια μιας τυποποιημένης νόρμας μπορεί να απογοητεύει εξοντωτικά. Π Ε

το MOVE IT δίνει:

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κάθριν Χάρντγουικ ΠΑΙΖΟΥΝ: Αμάντα Σέιφριντ, Γκάρι

Όλντμαν, Μπίλι Μπερκ, Βιρτζίνια Μάντσεν, Τζούλι Κρίστι, Λούκας Χάας ΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2011, 100’ ΣΥΝΟΨΗ: Σ’ ένα χωριό, ρημαγμένο από τις επιδρομές ενός λυκάνθρωπου, η Βάλερι έχει να επιλέξει ανάμεσα δύο άντρες που τη διεκδικούν. RELEASE: 28 Απριλίου

κάντε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για τη συναυλία των ”DEBORAH DAVIES & A FEW GOOD MEN” στο HALF NOTE MOVE IT

Απρίλιος 11

TRIVIA

H τεχνικ ή συζητήθ της Πίνα Μπάου ς ηκ της καριέ ε πολύ στην αρχ ή ρας της, όταν η ίδ και η ομ ά χορεύου δα της συνήθιζ ια αν να ν πάνω σ εά και λιμνο ύλες με ν μμο, φύλλα, ή ε ρ χορογρά ό. Η Πίνα φος ήτα στην ταιν των σκηνών χορ ν ο ία του Α λμοδοβά ύ ρ, «Μίλα τη ς».

REVIEWS

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Βιμ Βέντερς ΠΑΙΖΟΥΝ: Πίνα Μπάους, Ρεγγίνα

Αντβέντο, Μαλού Αϊρόντο, Ρουθ Αμαράντε ΧΩΡΑ: Γερμανία, 2011, 106’ ΣΥΝΟΨΗ: Ένα ντοκιμαντέρ για την πρόσφατα αποθανούσα χορεύτρια και χορογράφο. Το φιλμ συνδυάζει στοιχεία μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και χορογραφίας. RELEASE: 24 Απριλίου

TWO IN THE WAVE

Μάθημα κινηματογραφική ιστορίας

ια από τις πιο όμορφες και ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές ιστορίες. Ο Γκοντάρ και ο Τριφό υπήρξαν οι Λένον και ΜακΚάρτνεϊ του Γαλλικού νέου κύματος. Όλα άρχισαν το 1960 με το Χωρίς Ανάσα και στα χρόνια που ακολούθησαν, αναπτύχθηκε, μια στενή σχέση, στα όρια της φιλίας ανάμεσα στους δύο πρωτοπόρους. Ενώ, όμως ο Τριφό ακολούθησε μια πιο mainstream καριέρα, ο Γκοντάρ τον αποκήρρυξε, υιοθετώντας μια πιο ριζοσπαστική ατζέντα, στο καθοριστικό 1968. Το ντοκιμαντέρ του Λοράν, εξετάζει αυτή τη σχέση μέσα από πλούσιο αρχειακό υλικό και φτιάχνει μια ταινία που αποτελεί must see για σινεφίλ και όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία του κινηματογράφου. Χωρίς να καταγράφει τις λεπτές αποχρώσεις, τα βαθύτερα αίτια της σύγκρουσης και διατηρώντας μιαν ασφαλή απόσταση κι από τους δυο πρωταγωνιστές του, το φιλμ μας επιστρέφει σε μια παλιά συζήτηση. Αφιέρωμα και εισαγωγή ταυτόχρονα επαναφέρει το θεατή στην αληθινή ουσία της κινηματογραφικής τέχνης. ΜΚ

το MOVE IT δίνει:

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Εμανουέλ Λοράντ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ: Ζαν Λικ Γκοντάρ,

Φρανσουά Τριφό, Άννα Καρίνα, Ζαν Πιερ Λεο, Ζαν Πολ Μπελμοντό ΧΩΡΑ: Γαλλία, 2010, 91’ ΣΥΝΟΨΗ: Η φιλία, η παράλληλη επαγγελματική πορεία και η ρήξη των πατριαρχών του νουβέλ βαγκ, που άλλαξαν για πάντα τον κινηματογράφο. RELEASE: 7 Απριλίου

κάντε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για τη συναυλία των ”TWILIGHT SINGERS” στο GAGARIN 205 Απρίλιος 11

MOVE IT

TRIVIA

REVIEWS

O Σουν από τις τέκις έγινε γνω Saturd τηλεοπτικές ε στός στων οπ ay Night Live κακπομπές επεισόδ οίων συμμετείχ ι 30 Rock, ια ε τελευτα . Αν και 36 ετώ σε αρκετά ία τ ν, μ προσκή ετραετία βρίσκ όλις την ν υποδύε ιο. Η Νίκι Ουίλ εται στο ται αν Ουίλσον τον… πειρασμ που ό το ,ε είτε όχι ίτε το πιστεύετ υ ε είναι 31 ετών… ,

HALL PASS Get him to the... tits!

αι όπως φυσικά θα μαντέψατε αυτό αρχικά φαντάζει σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για τους δύο φίλους. Πολύ σύντομα όμως θα ανακαλύψουν ότι οι απαιτήσεις που έχουν από την εργένικη ζωή – και τους εαυτούς τους – είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας. Οι αδερφοί Φαρέλι έχουν αρχίσει κατά κάποιο τρόπο και «εξωραϊζουν» το σκατολογικό (στα όρια του αποκρουστικού) χιούμορ των πρώτων ταινιών τους –μην ξεχνάμε ότι πενηντάρισαν πλέον- και έχουν περάσει σε μια πιο χαλαρή φάση (αν και δεν αποφεύγουν 2-3 χοντράδες, έτσι για το… καλό που λένε), ενώ και η επιλογή των ηθοποιών τους είναι ανάλογα προσαρμοσμένη. Τόσο ο Ουίλσον, όσο και ο Σουντέικις αποτυπώνουν μια χαρά τους μεσήλικες παντρεμένους που φλερτάρουν δεξιά και αριστερά και όλο καυχιούνται ο ένας στον άλλο ότι τον τσέκαρε η τάδε πιτσιρίκα κλπ κλπ Όταν όμως τους δοθεί η ευκαιρία, θα αποδειχθεί ότι στην πράξη τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και τελικά το απαγορευμένο χάνει την γοητεία του όταν γίνει προσβάσιμο. Μην περιμένετε λεπτεπίλετο χιούμορ αλά Γούντι Άλεν, αλλά μια φαρσοκωμωδία στην ταυτότητα, με πολλές αληθινές και ευαίσθητες στιγμές όμως. Τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί πάντως, ενώ θα ήθελε έναν πιο πληθωρικό ηθοποιό στην θέση του Σουντέικις για να δέσει καλύτερα η σως…. ΑΚ

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αδελφοί Φαρέλι ΠΑΙΖΟΥΝ: Όουεν Ουίλσον, Τζέισον

Σουντέκις, Τζένα Φίσερ, Κριστίνα Απλεγκέιτ ΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2011, 105’ ΣΥΝΟΨΗ: Δύο παντρεμένοι άντρες παίρνουν μια εβδομάδα off από τον γάμο τους για να κάνουν ότι θέλουν, σαν προσφορά των συζύγων τους για να ανανεώσουν την σχέση τους. RELEASE: 24 Απριλίου

το MOVE IT δίνει:

OWEN WILSON FUNNY MAN

ZOOLANDER (2003)

THE LIFE AQUATIC WITH STEVE ZISSOU (2004)

WEDDING CRASHERS (2005)

κάντε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για τη συναυλία των “ZOMBIES” στο “GAGARIN 205” MOVE IT

Απρίλιος 11

REVIEWS

ΝΕW KID ΣΑΟΥΑΡΖ ΡΟΝΑΝ

ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΗΝ 17ΧΡΟΝΗ ΝΕΟΫΟΡΚΕΖΑ;

2007// ΑΤΟΝΕΜΕΝΤ

2008//DEATH DEFYING ACTS

2010//THE WAY BACK

2009//THE LOVELY BONES

HANNA Το στυλ και τα μάτια μας!

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζο Ράιτ ΠΑΙΖΟΥΝ: Σαοάρζ Ρονάν, Έρικ Μπάνα,

Κέιτ Μπλάνσετ, ΧΩΡΑ: ΗΠΑ/Μ.Βρετανία, 2011, 112’ ΣΥΝΟΨΗ: Η Χάνα δεν είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι. Μεγαλωμένη από τον πατέρα της, πρώην υπάλληλο της CIA σαν στρατιώτης, η ανατροφή και η εκπαίδευσή της είχαν ένα σκοπό: να γίνει η καλύτερη δολοφόνος. RELEASE: 7 Απριλίου

ε οδηγό μια από τις βασικές φόρμες ταινιών δράσης (υπερδολοφόνος με καλές προθέσεις και υπαρξιακές ανησυχίες) ο Ράϊτ προσπαθεί για ακόμη μια φορά να μας πείσει ότι διαθέτει σκηνοθετικό στίγμα. Το χάνει όμως μέσα στο φινλανδικό δάσος όπου ένας πρώην πράκτορας της CIA έχει αναθρέψει την κόρη του με σκοπό να γίνει ο απόλυτος στρατιώτης. Με λαμπρό καστ και αναμενόμενη κινηματογράφηση ο βρετανός σκηνοθέτης - που θεωρείται ειδικός στην μεταφορά της λογοτεχνίας στην οθόνη - εξακολουθεί να είναι ένας καλός στυλίστας. Όμως όταν υπάρχουν μυθικοί ήρωες σε αυτή την συνομοταξία όπως ο Τζέισον Μπορν είναι αρκετά δύσκολο να τους ξεπεράσεις, αφού το στυλ δεν φθάνει για να «στοιχειώσει» τους θεατές ο χαρακτήρας μιας ταινίας. Με μια από τις πλέον ανερχόμενες ηθοποιούς της νέας γενιάς στον πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και την Κέϊτ Μπλάνσετ σε ρόλο κακού δεν μπορείς να επαφίεσαι σε μερικά καλογυρισμένα πλάνα για να τραβήξεις το ενδιαφέρον. Πολύ καλή η μουσική των Chemicals Brothers αλλά απολύτως αυτοαναφορική. ΓΤ

το MOVE IT δίνει:

ILLEGAL Πάθος για την ελευθερία

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ολιβιέ Μασέ Ντεπάς ΠΑΙΖΟΥΝ: Αν Κέσενς, Άλεξ Κοντσάροφ ΧΩΡΑ: Βέλγιο/Γαλλία, 2010, 90’ ΣΥΝΟΨΗ: H Τάνια, παράνομη μετανάστρια από την Ρωσία, μένει εδώ και 8 χρόνια με τον 14χρονο γιο της στο Βέλγιο. Όταν θα την συλλάβουν για πλαστά έγγραφα θα κάνει τα πάντα για να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον. RELEASE: 7 Απριλίου

ο παν στην ταινία του Βέλγου Olivier Masset-Depasse είναι η πρωταγωνίστρια του Anne Coesens. Σίγουρα το θέμα του, η παράνομη μετανάστευση, είναι από μόνο του πολύ δυνατό και ιδιαιτέρως επίκαιρο στις μέρες μας. Η ορμή όμως με την οποία η Coesens υποδύεται τον ρόλο της είναι πραγματικά εκπληκτική. Το παίξιμό της είναι τόσο σωματικό που ανά πάσα στιγμή μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται μέσα της, ενώ δεν μπορείς παρά να ταυτιστείς με έναν άνθρωπο που πρέπει να σκέφτεται διαρκώς την επόμενη κίνησή του. Μια κίνηση που θα τον φέρει πιο κοντά στο παιδί του και στην ελευθερία. Η κινηματογράφηση με κάμερα στο χέρι είναι πολύ καλή επιλογή. Σε φέρνει ακόμα πιο κοντά στην ένταση της κατάστασης που η πρωταγωνίστρια βιώνει και δίνει μια πολύ ρεαλιστική αίσθηση στο δράμα πιο κοντά στο γνώριμο ύφος των αδελφών Νταρντέν.

Μαρ Κ

το MOVE IT δίνει:

κάντε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για την ταινία ”ILLEGAL” στον Κινηματογράφο “ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ” Απρίλιος 11

MOVE IT

REVIEWS

ΕΔΩ ΚΙ ΕΚΕΙ Indie short cuts

Π ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρενό Μπαρέ, Φλοράν Ντε INFO: Λα Τουλαγιέ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντάρκο Λονγκούλοφ ΠΑΙΖΟΥΝ: Κουμπέν Καμπεγιά, Πολίν ΠΑΙΖΟΥΝ: Ντέιβιντ Θόρντον, Μιργιάνα Κιάρα Μαϊγκί, Ροζέ Λαντού. Καράνοβιτς, Σίντι Λόπερ ΧΩΡΑ: Κονγκό, Γαλλία, 2010, 85’ ΧΩΡΑ: Σερβία, ΗΠΑ, 2009, 79’ ΣΥΝΟΨΗ: O Μπαλτάζαρ Μπλέικ είναι ΣΥΝΟΨΗ: Απελπισμένος για μετρητά, ένας μάγος αυθεντία που ζει στο σύγχρονο μεσήλικας Νεοϋορκέζος δέχεται την Μανχάταν και προσπαθεί να προστατεύσει χρηματική πρόταση που του γίνεται για την πόλη από τις σκοτεινές δυνάμεις που να πάει να παντρευτεί στην Σερβία, ώστε απειλούν να την καταστρέψουν. η κοπέλα να αποκτήσει πράσινη κάρτα. RELEASE: 30 Σεπτεμβρίου RELEASE: 7 Απριλίου

όσες φορές έχουμε κατηγορήσει μια ταινία για τη μεγάλη της, αχρείαστη, διάρκεια; Πολλές...Σε αυτό το μελαγχολικό, χαμηλότονο, indie πόνημα ενός πρωτοεμφανιζόμενου Σέρβου σκηνοθέτη, ίσως πάμε στο άλλο άκρο. Ίσως χρειάζονταν περισσότερα από τα 79 (καθαρός χρόνος) λεπτά για να δοθεί μια μεγαλύτερη υπόσταση και βάθος σε συμπαθητικούς –κατά τα άλλακαθημερινούς χαρακτήρες. Γλυκόπικρο, με slow jazz ευαισθησία στην καρδιά και local culture music πινελιές, τούτο το φιλμάκι είναι σίγουρο ότι θα έδειχνε πιο σφιχτοδεμένο αν παραμελούσε τις δυσκολίες του νεαρού Σέρβου στη Νέα Υόρκη (αδέξια δοσμένες) και επένδυε στον έρωτα των δύο μεσήλικων στο Βελιγράδι που αποδίδεται όμορφα, αλλά ανολοκλήρωτα…A K

το MOVE IT δίνει:

NEVER LET ME GO Δωρητής...φαιάς ουσίας

εκινάς να χαζεύεις την ταινία του Ρόμανεκ και απολαμβάνεις το ζηλευτό αρτίστικο μέρος της. Μέχρι τη στιγμή που όσα ξεστομίζουν οι πρωταγωνιστές αρχίζουν να μη βγάζουν νόημα. Εκεί έχεις δύο επιλογές: ή φωνάζεις, ή ξεκαρδίζεσαι. Έχουμε και λέμε: Οικοτροφεία λειτουργούν στην Αγγλία με σκοπό τα παιδιά που μεγαλώνουν εκεί να γίνουν δωρητές οργάνων, λίγο πριν τα 30, ώστε να ζήσουν άλλοι άνθρωποι. Ερώτηση: τα παιδιά αυτά δεν έχουν γονείς; Ας υποθέσουμε (γιατί δεν το λέει ποτέ) ότι είναι ορφανά. Και ενώ στην αρχή τα παιδιά δε γνωρίζουν το μέλλον τους, όταν σε ηλικία 12 ετών μια δασκάλα τους το αποκαλύπτει, αυτά…πέρα βρέχει, ούτε που ιδρώνει το αυτί τους. Και κάποια στιγμή ενηλικιώνονται. Και αναπόφευκτα ερωτεύονται (ένα αισθηματικό τρίο καθόλου ενδιαφέρον και ιδιαίτερα προβλέψιμο). Και ενώ μπορούν να πηγαίνουν όπου θέλουν, ούτε μια προσπάθεια να διαφύγουν, να αλλάξουν την μοίρα τους, παρά το γεγονός ότι κανείς δεν τους εμποδίζει. Εκεί σαν υπνωτισμένα περιμένουν το μοιραίο. Κι αυτό συμβαίνει μέχρι το τέλος μιας ταινίας που καλό θα ήταν να δωρίσει τον εαυτό της, ώστε να κάνει όλες τις άλλες ταινίες να σφύζουν από ζωή...Α Κ το MOVE IT δίνει:

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαρκ Ρόμανεκ ΠΑΙΖΟΥΝ: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Άντριου

Γκάρφιλντ, Ίζι Μέικλ Σμολ, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Σάλι Χόκινς ΧΩΡΑ: Μ.Βρετανία, ΗΠΑ, 2010, 103’ ΣΥΝΟΨΗ: Τρία παιδιά μεγαλώνουν σε ένα ειδυλλιακό οικοτροφείο. Μια βαθιά σχέση αγάπης αναπτύσσεται ανάμεσά τους, καθώς πλησιάζει η ώρα που πρέπει να αντιμετωπίσουν την προδιαγεγραμμένη τους μοίρα... RELEASE: 7 Απριλίου

κάντε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για την ταινία ” ΑΠ” ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΒΓΑΛΜΕΝΑ”στον Κινηματογράφο ΑΒΑΝΑ MOVE IT

Απρίλιος 11

REVIEWS

EVEN THE RAIN Looking for... water

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ιτσιάρ Μπολάν ΠΑΙΖΟΥΝ: Λουίς Τοσάρ, Γκαέλ Γκαρσία

Μπερνάλ, Κάρα Ελεγιάλντε ΧΩΡΑ: Ισπανία/Μεξικό (2010). 103’. ΣΥΝΟΨΗ: Ένας σκηνοθέτης με τον παραγωγό του φιλμ και το συνεργείο τους γυρίζουν μια αμφιλεγόμενη εκδοχή του Χριστόφορου Κολόμβου στην Βολιβία, τον καιρό που οι ιθαγενείς εξεγείρονται για την έλλειψη νερού. RELEASE: 24 Απριλίου

ια ταινία με καλές προθέσεις και έξυπνο σεναριακό ιστό: προσπαθεί να παρομοιάσει (και να αντιστοιχίσει) τα γυρίσματα της ταινίας με την αντίσταση των ιθαγενών προς τον Χριστόφορο Κολόμβο και την αντίσταση των Βολιβιανών ιθαγενών στον «Πόλεμο του Νερού» που έγινε το 2000, όταν αμερικανική εταιρεία ιδιωτικοποιήθηκε την εκμετάλλευση του πόσιμου νερού... Κάπου αυτή η μίξη πραγματικότητας και fiction λειτουργεί (υπάρχουν 2-3 εξαιρετικές σκηνές με τους ερασιτέχνες ιθαγενείς), στο μεγαλύτερο όμως μέρος της, η ταινία μοιάζει αδέξια να κατασταλάξει. Η σκηνοθέτιδα μπερδεύεται, από την μέση του φιλμ περίπου και ως το τέλος, «ξεχνάει» σεναριακά το πιο εμπορικό ατού της, τον Μπερνάλ, ενώ το σενάριο του Λάβερτι (μόνιμου συνεργάτη του Κεν Λόουτς) μοιάζει να μην μπορεί να αποφύγει αρκετές νότες διδακτισμού. A K

το MOVE IT δίνει:

POTICHE Ροπή προς το κωμικοτραγικό

ν και όχι η καλύτερη ταινία του Φρανσουά Οζόν, το Potiche έχει ένα ιδιαίτερο, κωμικοτραγικό χιούμορ που θυμίζει Αμερικάνικη screwball κωμωδία. Μέσα από την επιφανειακή ελαφρότητα των μπερδεμένων καταστάσεων και των περίπλοκων ερωτικών σχέσεων των χαρακτήρων, θίγονται θέματα τάξης και φύλου με άκρως σατυρική διάθεση. Κι ενώ όλα κυλάνε όμορφα, με αρκετό γέλιο για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, προς το τέλος ο Γάλλος σκηνοθέτης μας τα χαλάει κάπως προσδίδοντας στον χαρακτήρα της Ντενέβ (Σουζάν) ολίγον τι παραπάνω δραματικότητα, σε σημείο που καταντά γλυκανάλατη. Θέλω να πω, η σκηνή που η Σουζάν εκλεγμένη βουλευτής πια, παίρνει το μικρόφωνο και αρχίζει να τραγουδάει «ο ήλιος πέφτει στα ξανθά μαλλιά μου…» θα μπορούσε να λείπει. Η θεατρικότητα που χαρακτηρίζει άλλες ταινίες του Οζόν (8 Γυναίκες), είναι κι εδώ παρούσα προσθέτοντας στην αίσθηση της screwball κωμωδίας. Εξάλλου το Potiche βασίζεται σε θεατρικό έργο των Πιέρ Μπαριγιέ και Ζαν Πιέρ Γκρέντι. Μεγάλο ατού της ταινίας είναι φυσικά το πρωταγωνιστικό δίδυμο Ντενέβ – Ντεπαρτιέ. Ένα κινηματογραφικό ερωτικό ζευγάρι που ξανασυναντιέται πιο ώριμο αλλά το ίδιο απολαυστικό. ΜαρΚ

το MOVE IT δίνει:

INFO: ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φρανσουά Οζόν ΠΑΙΖΟΥΝ: Κατρίν Ντενέβ, Ζεράρ

Ντεπαρτιέ, Φαμπρίς Λουκίνι ΧΩΡΑ: Γαλλία, 2010, 103’ ΣΥΝΟΨΗ: Η Σουζάν, πλούσια κόρη εργοστασιάρχη, είναι μια γυναίκα γλάστρα που αφήνει τον σύζυγο της να καθοδηγεί την ζωή της και το εργοστάσιο. Οι ισορροπίες όμως θα αλλάξουν όταν θα αναγκαστεί να αναλάβει την διοίκηση του εργοστασίου. RELEASE: 7 Απριλίου

κάνε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για την ταινία ”POTICHE” στον Κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ Απρίλιος 11

MOVE IT

REVIEWS

MAJORITY

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σερέν Γιτζέ ΠΑΙΖΟΥΝ: Ερκάν Καν, Νιχάλ Κολντάς, Εσμέ Μαντρά ΧΩΡΑ: Τουρκία, 2010, 111’ RELEASE: 28 Απρ.

νας νεαρός, κοντά στα 21, περνάει άνετα στη ζωή του μιας και η οικογένεια του είναι σχετικά εύπορη. Ξοδεύει τις μέρες του στην Κωνσταντινούπολη με τις παρέες του, ξενυχτάει, φλερτάρει, ερωτεύεται, >>Ο Μερτκάν περνά ονειρεύεται. Τα πάντα, μια φαινομενικά ήσυχη όμως, προσκρούουν στη ζωή ‘εργαζόμενος’ ως συντηρητική, παραδοσιακή, υπάλληλος γραφείου στην κατασκευαστική παλαιού τύπου οικογένεια εταιρεία του πατέρα του. Και ο ίδιος βρίσκεται του, ώσπου συναντά σε αμηχανία. Να τολμήσει και ερωτεύεται ένα την επανάστασή του; Ή κορίτσι από την να συμβιβαστεί με τα ήθη κουρδική Ανατολή που του επιβάλουν; Βαθύ κοινωνικό σχόλιο του Σερέν Γυτζέ, σε αυτό το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, που τα βάζει με την αγία οικογένεια, συνδιαλέγεται μαζί της, την αποδομεί, την αμφισβητεί. Βραβείο Luigi de Laurentis στην περυσινή Μόστρα της Βενετίας. Ν Π

Το MOVE IT δίνει: 4/5

OUTSIDE THE LAW

αν ανεπίσημο σίκουελ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρασίντ στην προηγούμενη Μπουχαρέμπ ΠΑΙΖΟΥΝ: Ζαμέλ ταινία του Μπουχαρέμπ Ντεμπούζ, Ροσντί Ζεμ, Days of Glory/2006, το φιλμ που Σαμί Μπουαχίλα διεκδίκησε το ξενόγλωσσο ΧΩΡΑ: Γαλλία/Αλγερία, βραβείο στα φετινά όσκαρ, 2010, 138’ δεν φτάνει στο επίπεδο της RELEASE: 28 Απρ. πρώτης, αλλά παραμένει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία που συνδυάζει φιλμ νουάρ αισθητική και γουέστερν τυπολογία. Εκεί εντοπίζονται οι δυνάμεις και οι αδυναμίες της, ανάλογα με την προσέγγιση της από τον εκάστοτε θεατή. Από τη μία προσφέρει αρκετή τροφή για σκέψη σε όσους ενδιαφέρονται για την ιστορική αλήθεια (μια συζήτηση που δίχασε τους κριτικούς στη Γαλλία) κι από την άλλη μπορεί να ειδωθεί ως κοινωνικό δράμα που υιοθετεί αφηγηματική θεατρικότητα στο στιλ του Νονού/1972. Όπως και να ‘χει, υποστηρίζεται από πολύ καλές ερμηνείες και θα αρέσει στους φανς των επικών μελοδραμάτων. ΜΚ Το MOVE IT δίνει: 3/5

>>Οι διαφορετικές ζωές τριών αδελφών από την Αλγερία κατά τη διάρκεια του πολέμου για την ανεξαρτησία από την αποικιοκρατική Γαλλία.

SOURCE CODE ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντάνκαν Τζόουνς ΠΑΙΖΟΥΝ: Τζέικ Τζίλενχαλ, Μισέλ Μόναχαν, Βέρα Φαρμίγκα, Τζέφρι Ράιτ ΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2011, 93’ RELEASE: 24 Απρ.

αι έχει μόλις οχτώ λεπτά στη διάθεσή του για να τα καταφέρει, καθώς αυτό είναι το «catch» του απόρρητου στρατιωτικού προγράμματος που του επιτρέπει αυτήν τη ‘μετενσάρκωση’. Έτσι ο πρωταγωνιστής επιστρέφει ξανά και ξανά προσπαθώντας >>Ένας να σώσει τους αθώους πολίτες παρασημοφορημένος της πόλης, γεγονός που στρατιώτης ξυπνά στο προδιαθέτει για μια Μέρα της σώμα ενός άγνωστου Μαρμότας/1993 σε θρίλερ άντρα και αναλαμβάνει επιστημονικής φαντασίας. να ανακαλύψει Τα πράγματα περιπλέκει τον υπαίτιο μιας ακόμα περισσότερο η μοιραία τρομοκρατικής συνάντηση με μια γοητευτική ενέργειας σε τρένο του επιβάτιδα, την οποία Σικάγο. ερωτεύεται και το θάνατο της οποίας πρέπει τώρα φυσικά να αποτρέψει. Η κριτική υποδοχή του φιλμ είναι περισσότερη από θετική και ειδικές αναφορές γίνονται στο σενάριο του Μπεν Ρίπλεϊ και φυσικά στη σκηνοθεσία του Τζόουνς, του οποίου τα ταλέντα μας είναι γνωστά από το προπέρσινο Moon. ΜΚ

κάνε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για την ταινία “ΕΔΩ ΚΙ ΕΚΕΙ” στον Κινηματογράφο ΑΣΤΥ MOVE IT

Απρίλιος 11

THOR ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κένεθ Μπράνα ΠΑΙΖΟΥΝ: Κρις Χέμσγουορθ, Νάταλι Πόρτμαν, Άντονι Χόπκινς ΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2011, 130’ RELEASE: 28 Απρ.

ύντομα βεβαίως ανακαλείται στη δράση, μιας και πρέπει να σώσει τον πλανήτη από την εισβολή των δαιμονικών δυνάμεων που εξαπολύει ο κόσμος του Άσγκαρντ. Πρόκειται για μια ακόμα μεταφορά κόμικ της Μάρβελ >>Ο Θορ είναι ένας στη μεγάλη οθόνη, η οποία υπερδύναμος αλλά βρισκόταν στα συρτάρια αλαζόνας μαχητής του της παραγωγής ήδη από οποίου οι απερίσκεπτες το 1997, όταν γι’ αυτήν είχε πράξεις προκαλούν έναν αρχαίο πόλεμο. Για ενδιαφερθεί ο Σαμ Ραϊμι. Κομμάτι ενός ευρύτερου τιμωρία εξορίζεται στη πρότζεκτ, που περιλαμβάνει Γη και αναγκάζεται να ακόμα τις ταινίες Iron ζήσει ανάμεσα στους Man και Captain America, κοινούς θνητούς. είναι σκηνοθετημένη από τον γνωστό βρετανό ηθοποιό/σκηνοθέτη και είμαι περίεργος να δω τη σεξπιρική διάσταση που ενδεχομένως να διαθέτει, δεδομένου του θεατρικού background και των εξαιρετικών κινηματογραφικών διασκευών που έχει καταφέρει στο παρελθόν. ΜΚ

REVIEWS

BLACK VENUS ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αμπντελατίφ Κεσίς ΠΑΙΖΟΥΝ: Γιαχίμα Τόρες, Αντρέ Γιάκομπς ΧΩΡΑ: Γαλλία/Ιταλία/ Βέλγιο, 2011, 159’ RELEASE: 24 Απρ.

χι δηλαδή πως βρήκε τον παράδεισο, αλλά μάλλον το αντίθετο. Η Μπάρτμαν, παναφρικανικό σύμβολο σήμερα, αποτέλεσε ατραξιόν σε freak shows και παράξενο >>Η αληθινή ιστορία θέαμα για την αριστοκρατία της Σάρα Μπάρτμαν, η της εποχής σε Λονδίνο οποία το 1810 άφησε τη νοτιοαφρικάνικη και Παρίσι. Η διαφορετική γενέτειρά της, που φυσιολογία της έγινε κυβερνούσαν οι Ολλανδοί, αντικείμενο μελέτης για να αναζητήσει την αλλά και εκμετάλλευσης τύχη της στην Ευρώπη, διάφορων επιτήδιων κι ακολουθώντας τον Λόρδο όταν ο ντόρος κόπασε, Κάλντον. η πορνεία και το αλκοόλ την οδήγησαν στο θάνατο στην ηλίκία των 27 ετών. Παρακολουθώντας το φιλμ κατανοεί κανείς στην εξέλιξή τους φαινόμενα όπως τον ρατσισμό, το σεξισμό και την αλλοτριοτική επιρροή του χρήματος και θλιβερά διαπιστώνει πως 200 χρόνια μετά ελάχιστα έχουν αλλάξει στις υποτιθέμενα προοδευτικές μας κοινωνίες. ΜΚ

Το MOVE IT δίνει: 3/5

NEDS

ρόκειται για την τρίτη σκηνοθετική δουλειά του εξαιρετικού 52χρονου καρατερίστα Σκωτσέζου ηθοποιοί, Πίτερ Μουλάν, μετά το «Orphans» (που δεν έχω δει) και το δυνατό «Magdalene Sisters». To «Νeds» του μοιάζει >>Στη Γλασκώβη της περισσότερο από τα άλλα δύο. δεκαετίας του ‘70, ο Πρόκειται για μια προσωπική, μικρός Τζον βρίσκεται σχεδόν αυτοβιογραφική ταινία στο κατώφλι της (αν και δεν το παραδέχεται) εφηβείας. Κοινωνικά που περιγράφει ένα καλό και οικογενειακά μαθητή με λαμπρό μέλλον που προβλήματα θα τον μπλέκει με «κακές» παρέες παρασύρουν σε επικίνδυνα μονοπάτια. στην Γκασκώβη στις αρχές των 70s και προσπαθεί να αλλάξει την –ήδη διαγεγγραμένη από την οικογένειά του- πορεία της ζωής του. Ενδιαφέρουσα ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή σε ένα έντονο και βίαιο δράμα, με αναπάντεχες εκλάμψεις φανταστικού…ΜrT ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πίτερ Μούλαν ΠΑΙΖΟΥΝ: Κόνορ Μακ Κάρον, Μάρτιν Μπελ, Μάρκους Νας ΧΩΡΑ: Μ.Βρετανία, 2010, 124’ RELEASE: 14 Απρ.

Το MOVE IT δίνει: 2,5/5

κάνε κλικ στο www.moveitmag.gr και κερδίστε: ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ για την ταινία “TURIN HORSE” στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας Απρίλιος 11

MOVE IT

ΠΡΟΣΩΠΟ

Ξυπνάς τον λύκο μέσα μου...

ΑΜΑΝΤΑ ΣΕΪΦΡΙΝΤ Εικοσι πεντε ετων, με χειλη σαν της σκαρλετ (μια ειναι η σκαρλετ...). Χωρις προβλημα βγαζει τα ρουχα της ενωπιον καμερας και θεατων. Η αμαντα δικαια ειναι το προσωπο του μηνα! Ο γιαννησ Λυμπερης εχει επιχειρηματα.

ρώτα, πρώτα να ξεκαθαρίσουμε πως το «Μamma Mia» δεν το είδα και ούτε πρόκειται. Οι Abba πάντως είναι μια χαρά. Δύο και… τρεις χαρές είναι η Αμάντα Σέιφριντ. Αμερικανίδα από την Πενσυλβάνια, έγινε διάσημη χορεύοντας και τραγουδώντας στην Σκόπελο. Μικροσκοπική (ορθά), με τέλεια χείλη (σωστά), ζουμερό στήθος (λαμπρά), οφείλει στον εαυτό πάνω απ’ όλα και μετά σε εμάς, να ακουλουθήσει μια καριέρα χωρίς περιττές αναστολές και φόβους. Και πριν αναφωνήσετε “μα τι γράφει ο λιγούρης” αναρωτηθείτε ποιά θα ήταν σήμερα η Αντζελίνα Τζολί αν δεν είχε 38 γυμνές σκηνές στις 5 πρώτες ταινίες της. Με το ταλέντο δεν πας πολύ μπροστά…

Αμάντα πάντως δηλώνει αμηχανία, όταν πρόκειται να γυρίσει τέτοιες σκηνές: «Συνήθως κλείνω τα μάτια μου. Είναι άβολο, δεν ξέρω πως να φερθώ, πως να αισθανθώ»! Το περσινό «Chloe» του Ατόμ Εγκογιάν, της έδειξε το δρόμο! Στο Χόλιγουντ όμως, βρήκαν πραγματικό «χρυσάφι» αν σκεφτεί κανείς πως δύο ταινίες με το πρόσωπό της στην αφίσα («Dear John» και «Letters to Juliet») έφεραν πίσω τα λεφτά τους επί 5 φορές! Και ήδη η «Κοκκινοσκουφίτσα», πάει μια χαρά, «γράφοντας» τρία σερί box office hits από γυναίκα ηθοποιό. Σπάνιο...

>> ΜΑΘΕ: Επόμενη ταινία της το «Νοw» του Άντριου

Νίκολ μαζί με τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Εδώ και ένα μήνα βγαίνει με τον Ράιαν Φελίπε, τον πρώην της Γουίδερσπουν.

Αμάντα Μισέλ Σέιφριντ γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1985. Η μητέρα της είναι ψυχολόγος και ο πατέρας της φαρμακοποιός. Συμμετείχε σε διαφημιστικά σποτ, ενώ στα 14 της χρόνια αποφάσισε να γίνει μοντέλο. Το 2003 έπαιξε στην πετυχημένη ταινία «Mean girls», μαζί με τη Λίντσεϊ Λόχαν και τη Ρέιτσελ Μακ Άνταμς. Η πρώτη επιτυχία της ήρθε το 2006, όταν πρωταγωνίστησε στο σίριαλ του καλωδιακού HBO «Big love». Το 2008 είναι η Σόφι στο «Mamma mia!», πλάι στη Μέριλ Στριπ.

ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ/2008 MOVE IT

BOOGIE WOOGIE/2009 Απρίλιος 11

CHLOE/2010

ο 2009 παίζει στο ψιλοχάλια «Jennifer’s body», μαζί με τη Μέγκαν Φοξ. Χαμένη ευκαιρία για μία τανία-σταθμό! Και στο χαμένο στα video club, «Booggie Woogie». Τώρα τελευταία λέει σε όλο τον κόσμο πως αγαπημένος της ηθοποιός είναι ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ο οποίος, συμπτωματικά, είναι παραγωγός της «Κοκκινοσκουφίτσας».>>

REVIEWS

Dvd

ψηφιακές κυκλοφορίες για σινεφίλ του καναπέ Περίληψη:

Σε μια συλλογή και οι 3 επιτυχημένες περιπέτειες ενός αντισυμβατικού action hero που ερμήνευσε ο Ματ Ντέιμον και που αποτέλεσαν σημείο αναφοράς στα 00s.>>

ρόκειται για τα The Bourne Identity (2002), The Bourne Supremacy (2004) και The Bourne Ultimatum (2007). Μια τριλογία που οι λάτρεις ενός γνήσιου, καλού, περιπετειώδους φιλμ οφείλετε να…ρουφήξετε απνευστί. Ο Ματ Ντέιμον υποδύεται τον Τζέισον Μπορν, έναν κατάλληλα εκπαιδευμένο δολοφόνο, ή μάλλον έναν άνδρα που προσπαθεί να ξεσκεπάσει μια θανάσιμη

συνωμοσία. Θύμα της ο ίδιος: ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα, που χάνει τη μεγάλη αγάπη της ζωής του και βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ομάδας αδίστακτων δολοφόνων, με στόχο την εξόντωσή του. Στο καστ συμμετέχουν μεταξύ άλλων οι Κρις Κούπερ, Τζόαν Άλεν, Τζούλια Στάιλς, Κλάιβ Όουεν, Φράνκα Ποτέντε, Σκοτ Γκλεν & Άλμπερτ Φίνεϊ. Τη σκηνοθεσία του πρώτου φιλμ υπογράφει ο Νταγκ Λάιμαν, ενώ ο Πολ Γκρίνγκρας, (Ουδέτερη Ζώνη) ανέλαβε τις άλλες δύο ταινίες. Εxtras: Identity: Συνέντευξη με τον σεναριογράφο Τόνι Γκίλροϊ - Κομμένες Σκηνές - Το βίντεο-κλιπ ‘Extreme Ways’ του Moby, Supremacy: κομμένες σκηνές. Ultimatum: Aκολουθώντας τον Ματ Ντέιμον σε μια σκηνή καταδίωξης με αυτοκίνητα στη Νέα Υόρκη Bαθμολογία: 4 στα 5

THE BOURNE TRILOGY Περίληψη:

ΗΠΑ (1976), 113’ Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε Παίζουν: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζόντι Φόστερ, Σίμπιλ Σέπερντ

O Ρόμπερτ Ντε Νίρο υποδύεται τον ψυχωτικό Νεοϋορκέζο ταξιτζή που οδηγείται στη βία, λόγω της μοναξιάς και της απόγνωσης.>>

αΤAXI DRIVER Περίληψη: Δεκάδες

εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις καταθέσεις, τις δουλειές και τα σπίτια τους εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης του 2008. Μάθετε όλη την αλήθεια. >>

ο ντοκιμαντέρ που βραβεύτηκε φέτος με Όσκαρ, έχει σκηνοθετήσει ο Τσαρλς Φέργκιουσον (καθόλου τυχαίος, το 2007 είχε επίσης προταθεί για Όσκαρ με το «No End in Sight»). Πρόκειται κυριολεκτικά για το πρώτο ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει τη σοκαριστική αλήθεια που κρύβεται πίσω από την οικονομική κρίση του 2008. Η παγκόσμια οικονομική κατάρρευση, που κόστισε πάνω από 20 τρισεκατομμύρια δολάρια, είχε ως

God bless Ντε Νίρο!

αποτέλεσμα να χάσουν τη δουλειά και την περιουσία τους εκατομμύρια άνθρωποι. Μέσα από εξονυχιστική έρευνα και προσωπικές συνεντεύξεις με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, πολιτικούς και δημοσιογράφους, η ταινία καταγράφει την άνθηση ενός ολόκληρου μηχανισμού εξαπάτησης και αισχροκέρδειας, την απληστία της Wall Street και των περίφημων ‘golden boys’ και ταυτόχρονα ξεσκεπάζει τις διαβρωμένες σχέσεις που έχουν διαφθείρει εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, της δημόσιας αρχής και της πανεπιστημιακής κοινότητας. Εxtras: Κομμένες σκηνές, making of, Σχολιασμός από το σκηνοθέτη Τσαρλς Φέργκιουσον & την παραγωγό Όντρεϊ Μαρς. Bαθμολογία: 4 στα 5

να από τα αριστουργήματα του Σκορσέζε, κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε Βlu-ray με νέα ψηφιακή επεξεργασία της αποκατεστημένης κόπιας, που πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση του διευθυντή φωτογραφίας Μάικλ Τσάπμαν και του ίδιου του σκηνοθέτη. Version για… μερακλήδες! Mια αριστουργηματική ωδή στην αστική παράνοια και τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας,

Oι κορυφαίες περιπέτειες των 00s ειδωμένη μέσα από την αεικίνητη σκηνοθετική ματιά του Μάρτι και βέβαια μια μνημειώδης ερμηνεία του Ντε Νίρο, όταν ακόμα ασχολούταν με το άθλημα! Μην ξεχνάμε ότι προτάθηκε για 4 Όσκαρ (α’ ανδρικού και γυναικείου, μουσικής, ταινίας και όμως, όχι σκηνοθεσίας…), ενώ κέρδισε και τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Τα βραβεία όμως δεν προσθέτουν κάτι σε μια ταινία – εμπειρία που οφείλεις να δεις αν ως τώρα έχεις «εγκληματίσει» και δεν το έχεις πράξει… Εxtras: Ο αυθεντικός σχολιασμός από τον Σκορσέζε και τον Σρέιντερ. Ιστορίες ενός ‘Ταξιτζή’. Οι αλλαγές στη Νέα Υόρκη από το 1975 έως σήμερα και επίσκεψη στα αξιοθέατά της πάλι συγκριτικά. Animated Photo Galleries Bαθμολογία: 4,5 στα 5

ΗΠΑ (2010), 110’ Σκηνοθεσία: Τσαρλς Φέργκιουσον Φωνές: Ματ Ντέιμον (αφήγηση)

INSIDE JOB

Στημένη δουλειά: Το χρονικό της κρίσης

REVIEWS

Out There Περίληψη: Σε μια γειτονιά της Βρετανίας ένα γκρουπ ισλαμιστών ονειρεύονται πως είναι στρατιώτες της τζιχάντ και οργανώνουν ένα τρομοκρατικό χτύπημα. >>

Μ. Βρετανία (2010) 97’ Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Μόρις Ηθοποιοί: Ουίλ Ανταμσντέιλ, Ριζ Αχμέντ, Αντέλ Ακτάρ

FOUR LIONS

Περίληψη: Από τη μία άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών ως την άλλη, οι αμερικανικές εταιρείες φυσικού αερίου εξαγοράζουν προς εκμεττάλευση τη γη των μικροιδιοκτητών και στην πορεία ρυπαίνουν τον υδροφόρο ορίζοντα με ανυπολόγιστες συνέπειες. >>

που φυτεύει πηγάδια στις αυλές των σπιτιών της ανυποψίαστης αμερικανικής επαρχίας. Εκεί ταξιδεύει ο αφηγητής για να παρουσιάσει αδιάψευστα στοιχεία για τα αποτέλεσμα της υδραυλικής γεώτρησης που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις εταιρείες φυσικού αερίου. Άψογο μοντάζ, τεκμηριωμένη και factual παρουσίαση των γεγονότων και συναισθηματικό υπόβαθρο σε φιλμ που δεν πρέπει να δουν μόνο οι ευαίσθητοι σε θέματα περιβαλλοντικά αλλά ακόμα και όσοι σκέφτονται αλλαγή στο λέβητα... Μ Κ

τοκιμαντέρ σαν και αυτό επανασυνδέουν το θεατή με την εκπαιδευτική αξία της εικόνας που τόσο έχει θιγεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο σκηνοθέτης Φοξ ξεκινά από το σπίτι και τη γη στην οποία μεγάλωσε για να μας διηγηθεί μια ιστορία corporate απληστίας και οικολογικής καταστροφής τεραστίων διαστάσεων. Πίσω από το μάρκετινγκ της ‘καθαρής’ ενεργειακής πηγής που λέγεται φυσικό αέριο, βρίσκεται ένας βρώμικος κόσμος ψεύδους και απίστευτου αμοραλισμού

Τρομοκράτες ρέπλικα

>> Bαθμολογία: 4,5 στα 5 >> Που θα το βρεις: Ήταν υποψήφιο στα φετινά όσκαρ. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας αλλά αξίζει η διανομή του, οπότε ελπίζουμε να το δούμε και στη μεγάλη οθόνη.

MOVE IT

GASLAND

Απρίλιος 11

Αυθεντική μουσική κουλτούρα

>> Βαθμολογία: 4 στα 5 >> Που θα το βρεις: Μετά και την βράβευσή του και στις Νύχτες Πρεμιέρας, κάτι ακούστηκε και για διανομή, αλλά φευ… ΗΠΑ (2010) 107’ Σκηνοθεσία: Τζος Φοξ Εμφανίζονται: Τζος Φοξ, Πατ Φερνέλι, Τζιν Κάρτερ, Τζέσι Έλσγουορθ, Ντικ Τσέινι

Όχι απλώς οικολογία αλλά ζήτημα ζωής και θανάτου

Περίληψη: Το φιλμ σκιαγραφεί την αναπτυσσόμενη μουσική σκηνή του dubstep συνομιλώντας με μερικούς από τους κύριους πρωταγωνιστές του. >>

Μ. Βρετανία (2010) 63’ Σκηνοθεσία: Σουρίντ Χασάν Εμφανίζονται: Μέρι Αν Χομπς, Μπένγκα, Σκριμ

BASSWEIGHT

λα όμως που ο συνδυασμός της ευφυϊας τους με το ασυγκράτητο πάθος να ανατινάξουν κάτι, έχει ως αποτέλεσμα μία σειρά από απίθανες φάρσες. Στην πρώτη σκηνή προσπαθούν να φτιάξουν ένα απειλητικό βίντεο και ο Waj κρατάει στα χέρια του μια ρέπλικα FF47, που φαίνεται πολύ μικρή, αλλά δεν φταίει αυτή, φταίνε τα χέρια του που είναι πολύ μεγάλα και άσε που ο τρόπος που κάθεται είναι καμπουριαστός και ούτε καν πειστικός, σύμφωνα με τον αρχηγό του γκρουπ Barry. Δεν υπάρχει σκηνή στην ταινία που δε σατιρίζει με τον πιο ευφυή τρόπο την κατάσταση της τρομοκρατίας

και σχολιάζει χωρίς καμία αναστολή τον τενεκέ - αντί - εγκεφάλου όσων συμμετέχουν σε αυτή. Μια από τις πιο αστείες ταινίες που έχω δει, κι αν δεν πραγματευόταν το ευαίσθητο θέμα της τρομοκρατίας, θα έλεγα πως είναι μια εξωφρενική, βρετανική κωμωδία. Σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Μόρις, τον σκηνοθέτη της ταινίας, ο ήρωας Barry, είναι εμπνευσμένος από ένα μέλος του πιο ακροδεξιού κόμματος στην Αγγλία, ο οποίος μελέτησε στενά το Κοράνι, για να μπορεί να έχει επιχειρήματα εναντίον του, ωστόσο τελικά προσηλυτίστηκε και έγινε Μουσουλμάνος και ο ίδιος... Ε Π

ι αν στο Λονδίνο, η dubstep κουλτούρα έχει ποτίσει το mainstream, ως κατεξοχήν μουσική έκφραση του μεταμοντέρνου αστικού τοπίου, στη χώρα μας, ακόμα περιορίζεται σε τολμηρούς και ρομαντικούς promoters. Αυτό βέβαια είναι και ένα θέμα, που θίγει το ντοκιμαντέρ, καθώς η ανάπτυξη της σκηνής (μιας από τις ελάχιστες που παρουσιάζει αυθεντικότητα στη σημερινή εποχή), δεν πλασάρεται με μαρκετίστικους όρους από τη μουσική βιομηχανία (ή ό,τι απέμεινε από αυτήν), ούτε φυσικά έχει την ανάγκη εκτιμητών και image makers.

Αντίθετα, όπως σε όλες τις έως τώρα μουσικές υπο-κουλτούρες, έχει προκύψει σχεδόν αυθόρμητα ως φόρμα και ως lifestyle (όπως για παράδειγμα το punk) και συγκεντρώνει οπαδούς από πολλά ήδη υπάρχοντα μουσικά genres σε κάθε γωνιά του πλανήτη από το Λονδίνο στο Τόκυο και το Ρίο ντε Τζανέιρο. Όλα τα παραπάνω γίνονται φανερά από τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται σ’ αυτήν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματά της: Skream, Benga, Kode 9, καθώς και η Mary Ann Hobbs του Radio 1. Μ Κ Βαθμολογία: 3,5 στα 5 >> Που θα το βρεις: Ο Δαναός το πρόβαλε πριν λίγες εβδομάδες. Όσοι πήρατε χαμπάρι καλώς (το παίξαμε και στο moveit.gr), οι υπόλοιποι ξέρετε τι να κάνετε...

VHS

Παίζουν: Καρλ Μπράκενχελμ, Μίκαελ Γιένσεν.

Μια ζωή βλέποντας από την κλειδαρότρυπα...

Μάντσεν

Πυρηνικός τρόμος underground

Περίληψη: Ένα ντοκιμαντέρ περισσότερο επίκαιρο από ποτέ, μετά τα καταστροφικά γεγονότα στην Ιαπωνία. Αναφέρεται στην ασφάλεια των πυρηνικών εγκαταστάσεων…>>

«Ε

ίναι πολύ πολύπλοκο, αλλά βασικά, κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα». Ξεχάστε την πυρηνική ενέργεια, σκεφτείτε πυρηνικά απόβλητα. Στο ντοκιμαντέρ Into eternity, ο σκηνοθέτης Μάικλ Μάντσεν εξερευνά τα ‘εντόσθια’ της γης, στο Όνκαλο της Φιλανδίας, όπου δημιουργείται η πιο ασφαλής, σύμφωνα με τους επιστήμονες της χώρας, αποθήκη πυρηνικών αποβλήτων. Μία αποθήκη στα 5.000 μέτρα, που θα κλείσει ερμητικά στο τέλος του αιώνα και πρέπει να παραμείνει έτσι για 100.000 χρόνια. Πολύ απλά γιατί τα απόβλητα

Δανία (2010) 75’ Σκηνοθεσία: Μάικλ

ταινίες εκτός διανομής...ψάξε, βρες!

INTO ETERNITY

ΑΠΟΨΗ

παραμένουν επιβλαβή για τον άνθρωπο για τόσα χρόνια. Τίποτα ανθρώπινο δεν έχει φτάσει ούτε στο ελάχιστο αυτής της χρονικής διάρκειας. Θα διασωθούν από τις καταστροφές στον πλανήτη; Οι μελλοντικοί πολιτισμοί που θα τα ανακαλύψουν, θα καταλάβουν τι είναι; Μήπως θα επιχειρήσουν να τα ανοίξουν; Η μελλοντολογική, απόκοσμη ατμόσφαιρα, η μυστηριώδης αφήγηση, η διεισδυτική ματιά της κάμερας και τα ταρκοφσκικά πλάνα, το κάνουν κάτι πολύ περισσότερο, από ένα επιστημονικού ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ. Ε Π

files

τσι μεγάλωσαν (και μεγαλώνουν) γενιές και γενιές. Είτε στο πίσω δωμάτιο των συνοικιακών βίντεο κλαμπ και στο ερμητικά κλειστό ντουλαπάκι κάτω από το VCR, είτε μέσα από την ηδονοβλεπτική διάθεση των κωμωδιών σεξ των 80s, αλλά και σήμερα, στην ιδιωτική ευκολία της οθόνης του υπολογιστή, ένα είναι σίγουρο. Δε χορταίνει το μάτι μας! Τίποτα φυσικά

>> Βαθμολογία: 3,5 στα 5 >> Που θα το βρεις: Οφείλεις να κάνεις την προσπάθεια, διότι, αν μη τι άλλο, είναι επίκαιρο…

13/4 DR. ATOMIC LIVE! 14/4 DR. VODKATINI LIVE! 20/4 The Bet

Porky’s/1982

μεμπτό στην επιθυμία μας να κρυφοκοιτάζουμε, αλλά οπωσδήποτε υποκριτικό να καταδικάζουμε. Κι όμως, είναι να απορεί κανείς, πόσος καθωσπρεπισμός χωράει στο σημερινό τηλεοπτικό (κυρίως) mainstream και πόσοι μέμφονται την εικονική ελευθεριότητα ενώ την εφαρμόζουν στην καθημερινότητά τους. Δεν είναι εποχή για πνεύμα και ηθική, οι μέρες μας, αλλά μάλλον δεν ήταν και ποτέ...MK

REVIEWS

CULT O RAMA

Daughters of Darkness

υγκαταλέγεται ανάμεσα στα έπη της ερωτικής horror κινηματογραφίας. Πρόκειται για το αριστούργημα του Βέλγου σκηνοθέτη Κιμέλ που την επόμενη χρονιά σκηνοθέτησε τον Όρσον Ουέλς στο Malpertuis/1972. Στο Les lèvres rouges, όπως ήταν ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας, η πλοκή βασίζεται στο Camilla, το κλασικό βαμπιρικό έργο του Ιρλανδού γοτθικού συγγραφέα, Sheridan Le Fanu και ακολουθεί ένα νεαρό ζευγάρι που περνά το μήνα του μέλιτος σε παραθαλάσσιο θέρετρο. Η τυχαία συνάντησή του με την Κοντέσσα Μπατόρι και την πιστή της ακόλουθο έχει απρόβλεπτες συνέπειες, σεναριακή πλατφόρμα για τη δημιουργία ενός υπερατμοσφαιρικού vampire φιλμ,

MOVE IT

Απρίλιος 11

Το MOVE IT ψάχνει στα αρχεία για τις πιο άτακτες, βρώμικες και super trash δημιουργίες

του Mr Tibbs

που συμβιβάζει ιδανικά το 70s sleaze με arthouse αισθητική. Σ’ ένα τέτοιο αποτέλεσμα συμβάλλουν τα μέγιστα οι πειστικές ερμηνείες των ηθοποιών και ιδιαίτερα της Ντελφίν Σεϊρίγκ, της οποίας το αλά Μαρλέν Ντίτριχ σεξ απίλ είναι από μόνο του αρκετό για να παρακολουθήσει κανείς την ταινία. Ψυχο-σεξουαλική βία και ένα moody σκορ από τον Φρανσουά ντε Ρομπέ συμβάλλουν στην κλιμάκωση της έντασης, που εκφράζεται οπτικά με δυνατά χρώματα, ποτίζοντας την οθόνη με υπέροχες αποχρώσεις του κόκκινου, συμβολικά της βρυκολάκειας κορύφωσης του φιλμ, που θα σας βρει διψασμένους για περισσότερο αίμα. Ιδιαίτερα απολαυστικό στη widescreen έκδοση της Blue Underground. >>

ΧΩΡΑ: Γαλλία, Βέλγιο. Δ. Γερμανία ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1971 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χάρι Κιμέλ CAST: Ντελφίν Σειρίγκ, Τζον Καρλέν, Ντανιέλ Κιμέλ, Αντρέα Ρο ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Ιδιαίτερα αγαπητό στους φανς της λεσβιακής κινηματογραφίας, το φιλμ αποφεύγει επιδέξια την εύκολη κατηγοριοποίηση. Δεν είναι ακριβώς τρόμος και σίγουρα όχι exploitation. Χρησιμοποιεί κλισέ και των δύο τάσεων, αλλά η φωτογραφία είναι κλάσεις πιο πάνω από το μέσο όρο και η Σεϊρίγκ χάρμα οφθαλμών, αποδεικνύει γιατί υπήρξε επιλογή τέτοιων μεγάλων σκηνοθετών, όπως Ρενέ, Ντιρά και Μπονιουέλ.

FAMOUS LINES

“..Love is stronger than death, even than life..“

Κοντέσσα Μπατόρι

REVIEWS

Vampyres

aka Οι κόρες του Δράκουλα

νειρικό και νοσταλγικά αφελές, το vampyres του 74 είναι ένα φιλμ χορταστικό στα γυμνά του και οριακά ψυχαγωγικό στη διάθεσή του να μη τσιγκουνεύεται σε horror αιματολαγνικά ξεσπάσματα. Το μεγάλου ατού της ταινίας είναι η παρουσία δύο “λαμπερών” sexy υπάρξεων: της πανέμορφης Marianne Morris που μέσα στον ψυχρό trash εστετισμό της αναγκάζει το θεατή να λύσει το μυστήριο της υποτιθέμενης πολύπλοκης ψυχοσύνθεσης της και της playmate για το Μάιο του 73 Αnulka Dziubiska, ικανή να σε στείλει στο διάολο με μια αθωότητα που εξαργυρώνεται με φαταλιστικές δαγκωματιές στα υποκείμενα του πόθου. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που τοποθετεί τη ταινία πάνω από τα όρια του στενού ερασιτεχνικού exploitation είναι η επιβλητική γοτθική έπαυλη των οργίων που υποβάλει όσο δε πάει τη συνθήκη της camp απειλής. Η χαρακτηριστική ξεπλυμένη ρευστή φωτογραφία της εποχής, που στα εξωτερικά της θυμίζει μέχρι και “Don’t look now”, όπως και όλα τα external shots βοηθούν το Vampyres να διατηρήσει την αισθησιακή art απλότητα του. Σημαντική και η αρωγή του

του Παναγιώτη Ευσταθιάδη

James kenelm Clarke που συνθέτει ένα ίντριγκαδόρικο και εντελώς μέσα στο πνεύμα score, ενισχύοντας τη δράση και βοηθώντας να εντυπωθούν ακόμα καλύτερα οι σκηνές soft τρόμου. Κατά στιγμές, θα μπορούσε να ειδωθεί και σαν αντεστραμμένη εκδοχή μιας ζευγαρωμένης κοκκινοσκουφίτσας, στις εξοχικές σκηνές που ρίχνονται στο κατόπι του προς βρώσιν λύκου. Συχνά ο βαμπιρικός μύθος οδηγείται σε εκτροπές μακριά από τη πιστότητα των κανόνων που τον συνθέτουν, καθώς οι απέθαντες κυκλοφορούν με ευκολία στο ημερήσιο φώς, κάτι που δε φαίνεται να ανησυχεί τον Larraz , ο οποίος επικεντρώνεται περισσότερο στην υποβολή και τη δυναμική των ηρωίδων του και όχι σε αναγνωρίσιμες αναφορές Η ταινία κλείνει παντελώς σαρκαστικά, με τους νέους ιδιοκτήτες της έπαυλης να ξαποστέλνουν από τη γη τους το τελευταίο θύμα, σχολιάζοντας παραδόπιστα τις δεισιδαιμονίες των χωρικών που πιστεύουν το βαμπιρικό μύθο, οδηγώντας τα βήματα τους σε ένα καινούργιο κύκλο αίματος... >>

ΚΙ ΟΜΩΣ. ΤΟ JUNK ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΤΑΙ!!!

THE BAD TASTE FACTOR

ΧΩΡΑ: Μ.Βρετανία ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1975 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χοσέ Ραμόν Λαράζ CAST: Μάριαν Μόρις, Ανούλκα Τζιουμπίνσκα, Μάρεϊ Μπράουν, Μπράιαν Ντίκον ΣΗΜΕΙΏΣΕΙΣ: Τα γυρίσματα έγιναν στο Oakley Court, το οποίο έχει πια μετατραπεί σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Άλλες διάσημες ταινίες που το χρησιμοποίησαν είναι το Rocky Horror Picture Show και το Murder by Death.

FAMOUS LINES

“..Let’s share the pleasures of the flesh..” Φραν

δώ, ανάμεσα στους αμίλητους τσιμεντένιους τοίχους του αστικού τοπίου, μεγαλώνει η νέα γενιά. Χωρίς το νοσταλγικό επαρχιωτισμό της βιαστικής urban εξέλιξης, που έφτιαξε την ελληνική μητρόπολη, η ομοιομορφία στα χρώματα, οι κεραίες της τηλεόρασης και Bollocks!! η φουλ καλωδίωση θα μας φέρουν στο Αστική κακοτοπία, μέλλον που πάντα προσδοκούσαμε και έγκλημα και τιμωρία στην ακομπλεξάριστη δημιουργία, στο πολύ δυνατό Made In την απαλλαγένη από τα βαρίδια Britain//1982 του Άλαν Κλαρκ του φολκλόρ. Αλήθεια... παίζει;

Απρίλιος 11

MOVE IT

ΝΕW KID ON THE BLOCK

«Προσπαθώντας πάντα για το διαφορετικό»

Χριστίνα Δενδρινού με υποδέχτηκε στο υπέροχο σπίτι της στην Πλάκα. Εκεί μου ξεδίπλωσε την πορεία της, από τα φοιτητικά της χρόνια μέχρι σήμερα, που το κέντρο της ζωής της είναι η υποκριτική. Από το θέατρο, (Το Σπιρτόκουτο/ 2008), στη διαφήμιση, στον κινηματογράφο, (Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι/2010), σε κάθε αφορμή που της δίνεται, στόχος της είναι να ζει μέσα στο όνειρό της. Move It: Κάνε μου μία γρήγορη αναδρομή της ιστορίας σου μέχρι σήμερα. Χριστίνα: Σπούδασα ιστορία της τέχνης στο Deree College, μετά έκανα μεταπτυχιακό στο θέατρο και στο περφόρμανς στο Λονδίνο, και μετά πήγα στη σχολή Jacques Lecoq, στο Παρίσι, όπου σπούδασα υποκριτική. Από τότε που γύρισα δουλεύω κυρίως στο θέατρο, έχω παίξει σε διαφημίσεις και λίγο στον κινηματογράφο. Move It: Εσύ τι προτιμάς καλύτερα από τα τρία; Χριστίνα: Τον κινηματογράφο. Βλέπω ταινίες

συνέχεια και με μαγεύει ο κόσμος του. Νομίζω ότι μπορείς να κάνεις πράγματα που ξεφεύγουν εντελώς από την πραγματικότητα. Επίσης, στον κινηματογράφο είσαι λιγότερο εκτεθειμένος. Μία παράσταση από τη στιγμή που ξεκινάει πρέπει να είσαι σε όλη τη διάρκειά της, σε απόλυτη συγκέντρωση. Ενώ με τον κινηματογράφο, αν κάνεις λάθος, το ξαναγυρίζεις. Move It: Πώς προσεγγίζεις τους ρόλους που σου δίνονται; Χριστίνα: Λειτουργώ με δικές μου μνήμες, που τις χρησιμοποιώ σαν αφορμή για να μπω στη συναισθηματική κατάσταση του ρόλου. Move It: Όταν φτάσεις τελικά να αγγίξεις τη συναισθηματική κατάσταση του ρόλου σου, το αφήνεις να σε παρασύρει ή κρατάς και μία απόσταση. Χριστίνα: Μάλλον παρασύρομαι. Για παράδειγμα όταν έπαιξα στη θεατρική απόδοση του Σπιρτόκουτου, μου ήταν πολύ δύσκολο και σωματικά και ψυχικά. Χωρίς να το καταλάβω είχα πάρει κιλά, όπως ήθελε ο σκηνοθέτης την ηρωίδα και δεν είχα καθόλου καλή διάθεση για έναν ολόκληρο χρόνο. Move It: Πώς σου φαίνεται το γεγονός ότι κάποιοι ηθοποιοί παίζουν συνέχεια τον «ίδιο» ρόλο; Χριστίνα: Είναι πολύ μεγάλη παγίδα. Πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τον κίνδυνο και να τον προλαβαίνεις. Για παράδειγμα, στην Φαλακρή Τραγουδίστρια έπαιζα μία καμαριέρα, και μετά στην επόμενη δουλειά μου είπαν να κάνω πάλι μία καμαριέρα, και είπα πως δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση. Θαυμάζω πολύ τους ηθοποιούς που τολμούν να μεταμορφωθούν και να

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ

«τσαλακωθούν». Move It: Συμμετείχες σε μία ξένη ταινία, με τον Εμίρ Κουστουρίτσα, έτσι; “Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι” του Ολιβιέρ Ορλί. Χριστίνα: Ναι! Φοβερή εμπειρία. Move It: Πώς έγινε η επαφή; Χριστίνα: Βασικά βοηθούσα τον casting director να κάνει audition σε Έλληνες ηθοποιούς που μιλούν Γαλλικά. Με το που βγήκε η ανακοίνωση για την ταινία, έλαβε 1.500 βιογραφικά. Και εντελώς τυχαία, από ένα άλλο casting, θυμήθηκε ότι μιλούσα τη γλώσσα και έτσι ξεκίνησα να τον βοηθάω. Μετά ήρθε και ο σκηνοθέτης, του άρεσα και μου έδωσε έναν ρόλο. Ήταν όλο πολύ τυχερό.

«Βλέπω ταινίες συνέχεια και με μαγεύει ο κόσμος του κινηματογράφου. Νομίζω ότι μπορείς να κάνεις πράγματα που ξεφεύγουν εντελώς από την πραγματικότητα. Επίσης, στον κινηματογράφο είσαι λιγότερο εκτεθειμένος. » Move It: Πώς είναι ο Εμίρ; Χριστίνα: Όπως ακριβώς ένας καλλιτέχνης του βεληνεκούς του. Ήσυχος, λιγομίλητος, ευγενέστατος, πάντα πρόθυμος να φωτογραφηθεί με όσους του το ζήτησαν. Ήταν καταπληκτικός. Move It: Πώς είναι τα πράγματα τώρα στο χώρο; Χριστίνα: Πέρα από μερικές καλές ταινίες που προβλήθηκαν πέρσι και φέτος, γενικά το επίπεδο είναι πολύ πεσμένο και άσε που δεν υπάρχουν πια δουλειές. Και δυστυχώς η πέραση του χαμηλού επιπέδου, αντανακλά και την παιδεία μας σαν λαός. Move It: Και τι κάνεις για αυτό; Χριστίνα: Στέλνω βιογραφικά στο εξωτερικό συνέχεια και ελπίζω…(χαμόγελο). >>

MOVE IT

Απρίλιος 11 10 Σεπτέμβριος

RETRO

σκληρό αγόρι... ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΟΥ ΛΟΥΚΙΝΟ ΒΙΣΚΟΝΤΙ, GAY ΕΙΔΩΛΟ KAI ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΠΕΡΦΟΡΜΕΡ, Ο ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ HELMUT BERGER ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. ..

MOVE IT

Απρίλιος 11

RETRO

Helmut Berger

DEAD CAN DANCE

Προσωπικότητες της show biz που μας άφησαν χρόνους.

Richard Leacock 18 Ιουλ 1921 - 23 Μαρ 2011

Του Mr Tibbs

ολλά χρόνια πριν την γκέι αισθητική (ακόμα αναρωτιέμαι αν είναι δόκιμος ένας τέτοιος όρος...), ήταν ηθοποιοί, όπως ο Χέλμουτ Μπέργκερ, που έθεσαν τις βάσεις για την ομοφυλοφιλική εικονοπλασία που σήμερα αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ποπ κουλτούρας. Γεννημένος σε οικογένεια ξενοδόχων, ο Αυστριακός απέρριψε την ιδέα ενασχόλησης με το επάγγελμα των γονιών του και τράβηξε προς Λονδίνο, για να σπουδάσει ηθοποιός. Εκεί και μετά από διάφορες δουλειές επιβίωσης και αρκετά διαφημιστικά γνώρισε τον Λουκίνο Βισκόντι με τον οποίο είχε μακρόχρονη σχέση. Ο μεγάλος σκηνοθέτης τον χρησιμοποίησε ως κομπάρσο στις Μάγισσες/1967, αλλά του επιφύλλασε πρωταγωνιστικό ρόλο στη Γερμανική του τριλογία. Έτσι το άστρο του Μπέργκερ έλαμψε στους Καταραμένους/1969 (όπου και η κλασική πλέον σκηνή με το αλά Μάρλεν Ντίτριχ drug show)και στο Ludwig/1973 για το οποίο έλαβε το βραβείο Ντονατέλο, αλλά και αργότερα στη Γοητεία της Αμαρτίας/1974. Πρωταγωνίστησε σε πολλές ευρωπαϊκές παραγωγές εκείνη την περίοδο και συνεργάστηκε με ηθοποιούς όπως ο Μάικλ Κέιν, η Γκλέντα Τζάκσον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Χαϊλάιτς της καριέρας του εκτός Βισκόντι θεωρείται η συμμετοχή του στον τρίτο Νονό/1990. Την ανοδική του πορεία διέκοψε προσωρινά ο θάνατος του Βισκόντι, που στοίχησε στον ηθοποιό και έπρεπε να παλέψει για ένα διάστημα με τον αλκοολισμό ώσπου επανέκαμψε τηλεοπτικά το 1983 στην τρίτη σεζόν της nouveau riches σαπουνόπερας Δυναστεία. Ο ίδιος δήλωσε πως η συμμετοχή του υπαγορεύτηκε αυστηρά από την μεγάλη του αμοιβή, αλλά έκτοτε συνέχισε σταθερά τις εμφανίσεις του σε κινηματογράφο και τηλεόραση. Gay icon, σόουμαν αλλά και επαρκής ηθοποιός επέστρεψε και ζει στη γενέτειρά του Σάλτσμπουργκ, μετά από 40 χρόνια διαμονής στην Ιταλία. >>

Lyudmila Gurchenko 12 Νοε 1935 – 30 Μαρ 2011

εν είναι όλος ο κινηματογράφος σταρς και σκηνοθέτες. Οι άνθρωποι που δουλεύουν πίσω από την κάμερα είναι εξίσου - αν όχι περισσότερο - σημαντικοί από αυτούς που βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο Βρετανός φωτογράφος του οποίου η καριέρα διήρκεσε πάνω από 60 χρόνια. Είτε ως πρωτοπόρος του σινεμά βεριτέ είτε ως πολεμικός ανταποκριτής στην Μπούρμα έχτισε ένα αξιοσέβαστο όνομα το οποίο αργότερα εκμεταλλεύθηκε για τις τηλεοπτικές του δουλειές. Ακολούθησε με την κάμερά του προσωπικότητες όπως ο Ίγκορ Στραβίνσκι, ο Λέοναρντ Μπερνστάιν και ο Μαρσέλ Ντισάμπ κι αργότερα συνεργάστηκε με τον Ζαν Λικ Γκοντάρ στο 1PM/1983 και τον Ντ. Πενμπέικερ στο πλέον κλασικό ντοκιμαντέρ Monterey Pop/1968.

Ρωσίδα ηθοποιός ήταν μια από τις πλέον γνώριμες φυσιογνωμίες στη χώρα της, ιδίως στις μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά και αντικείμενο σάτιρας στις νεότερες για την πομπώδη, over the top, περσόνα της. Έγινε διάσημη στα 21 της με την κωμωδία Carnival Night/1957 του Έλνταρ Ριαζάνοφ, αλλά το στιλ της θεωρήθηκε πολύ δυτικό με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρει εύκολα ρόλους. Παρ’ όλ’ αυτά στις δυο δεκαετίες που ακολούθησαν γύρισε όλη τη ρωσική επικράτεια με τα μουσικά της νούμερα και το 1980 επανήλθε στη ταινία Siberiade του Αντρέι Κοντσαλόφσκι δίπλα στο Νικίτα Μιχάλκοφ. Από τότε απέκτησε φήμη σούπερσταρ και οι εμφανίσεις της σε σινεμά και τηλεόραση ήταν πυκνές, βραβεύτηκε με τις μεγαλύτερες τιμές του Ρωσικού κράτους, ενώ παντρεύτηκε πέντε φορές.

Χρήστος Τσάγκας 27 Μαρ 1952 - 3 Φεβ 2011

χαρακτηριστική μπάσα φωνή του Τσάγκα πάντα έδινε τον τόνο σε μια στιβαρή και σοβαρή παρουσία στα κινηματογραφικά και θεατρικά δρώμενα. Απόφοιτος του Εθνικού συνεργάστηκε θεατρικά με μεγάλους ηθοποιούς όπως την Παξινού, τον Χορν και τη Μελίνα Μερκούρη ενώ αξιόλογες ήταν και οι κινηματογραφικές του συμμετοχές που ξεκίνησαν ήδη από τη δεκαετία του 1960, με το Μέχρι το Πλοίο/1967 του Αλέξη Δαμιανού και συνεχίστηκαν στα 70s και τα 80s με την Ιφιγένεια/1977 του Μιχάλη Κακογιάννη και τη Φωτογραφία/1987 του Νίκου Παπατάκη. Ανάμεσα σ’ αυτά τα χαϊλάιτ εμφανίστηκε σε 27 περίπου ταινίες και σε πολλές τηλεοπτικές σειρές αργότερα. Υπήρξε επίσης σκηνοθέτης δεκάδων παραστάσεων. Απρίλιος 11

MOVE IT

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

TV ADDICT THE TRIP

Η σειρά του BBC σε σκηνοθεσία του Μάικλ Ουίντερμποτομ, προκάλεσε κοινό και κριτικούς.

Στιβ Κούγκαν είναι σίγουρα μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της βρετανικής σόουμπιζ. Ξεκινώντας με τρόπο ιδανικό στις αρχές της δεκαετίας του 1990 βρήκε την επιτυχία γρήγορα, κυρίως εξαιτίας της εκπληκτικής μιμητικής του ικανότητας, βρέθηκε στο χόλιγουντ για μερικά χρόνια, αλλά δεν κατάφερε να κάνει το αμερικάνικο όνειρο πραγματικότητα. Στην εν λόγω σειρά, που θα προβληθεί υπό μορφή ταινίας σύντομα και στην Ελλάδα, υποδύεται τον εαυτό του ως κριτικό εστιατορίων που περιδιαβαίνει γκουρμέ εστιατόρια ανά τη βρετανική επικράτεια για λογαριασμό της εφημερίδας Observer. Για παρεάκι προτείνει στον Ουαλό ηθοποιό Ρομπ

c o o g a n i s m MOVE IT

Coogan’s Run/1993

νας από τους πρώτους χαρακτήρες που έκαναν γνωστό τον Κούγκαν ήταν αυτός ενός άνεργου loser από το Μάντσεστερ ονόματι Πολ Καρφ. Ο Πολ ζει στο οικογενειακό σπίτι μαζί με την αδελφή του (που επίσης υποδύεται ο Κούγκαν), υποστήρίζει τη Man City και σιχαίνεται τους φοιτητές.

Απρίλιος 11

Tony Ferrino Phenomenon/1997

Τόνι Φερίνο υπήρξε χαρακτήρας που εμφανίστηκε σε πολλά τηλεοπτικά οχήματα του Κούγκαν. Πορτογάλος σταρ της eurovision και πατέρας 45 παιδιών, ένας αληθινός άντρας με ταλέντο...ευρωπαϊκών διαστάσεων. Σπασμένα αγγλικά, τραγούδια ανάλογης αισθητικής και πολύ γέλιο...

Μπράιντον, να τον ακολουθήσει μιας και η σύντροφός του (με την οποία είχε αρχικά σχεδιάσει το ταξίδι), έχει φύγει στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα είναι ένα ιδιότυπο road trip, διανθισμένο με αυτοαναφορικές συζητήσεις, (πολύ) κυνικό χιούμορ και εξαιρετικό φαγητό. Μοιάζει με σάτιρα για τους celebrity μάγειρες της prime time TV και την ίδια στιγμή ψυχαναλυτική αποδόμηση των ίδιων των ηθοποιών. Αδιάφορη για όποιον δε γνωρίζει καλά αγγλικά, αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα προσπάθεια, ο Independent τη χαρακτήρισε τολμηρή και ιδιοφυή και η λαϊκή Mirror κατήγγειλε πως καταστρέφει τη βρετανική κωμωδία. Αποφασίστε μόνοι σας παρακολουθώντας επιλεγμένα κλιπς στο iplayer του ww.bbc.co.uk.

Ι’m Alan Partidge/1997

τις μόλις δύο αρχικές της ΣΚούγκαν σεζόν, η καλύτερη σειρά του συνόψισε το ταλέντο του κωμικού στον απίθανα incorrect χαρακτήρα ενός αμήχανου (αλλά καταφερτζή), ραδιοφωνικού παραγωγού του τοπικού Radio Norwich. Πολύ περισσότερο από καρικατούρα, αν πρόκειται να δείτε Κούγκαν, αυτό είναι εδώ είναι must!

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΟΝ OFF

Οι καλύτερες επιλογές και σχόλια από το χώρο της τηλεόρασης

ADRIANNE PALICKI

Η νεαρή ηθοποιός καλείται να αναβιώσει μια από τις πιο δημοφιλείς χάρτινες ηρωίδες.

ποκαλυπτήρια για τη νέα εμφάνιση της Wonder woman. Η αναβίωση του κλασικού χαρακτήρα από τα κόμιξ της DC αποτελεί ένα από τα μεγαλεπήβολα σχέδια του NBC σε remake της σειράς στην οποία πρωταγωνίστησε η Λίντα Κάρτερ, πίσω στο 1975. Την πρόκληση έχει αναλάβει η 28χρονη Αντριάν Παλίκι, ηθοποιός από το Οχάιο με πλούσια καριέρα στην τηλεόραση, κυρίως στον ρόλο της Τάιρα Κολέτ στη σειρά Friday Night Lights. Ο Ντέιβιντ Κέλι, σεναριογράφος και δημιουργός επιτυχημένων σειρών όπως Ντούγκι Χάουζερ, Ally McBeal και Boston Legal (και σύζυγος της Μισέλ Πφάιφερ), ήταν εκείνος που έφερε την Παλίκι στο

σετ της νέας σειράς όταν την πρόσεξε για το εντυπωσιακό της physique (1.80 ύψος, πρώην αθλήτρια), και για το δυνατό της βλέμμα κατά τη διάρκεια της οντισιόν. Η ίδια δηλώνει ενθουσιασμένη με το νέο της πρότζεκτ και οι ‘μετοχές’ της έχουν ήδη ανέβει. Αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστεί στο remake της ταινίας του 1980 Red Dawn, ενώ πρόσφατα την είχαμε δει και στη μέτρια, ομολογουμένως, Λεγεώνα, που προβλήθηκε στη χώρα μας πέρυσι το Μάρτιο. Μανιακή με τα κόμιξ έχει προσφέρει τη φωνή της σε πολλά επεισόδια της animated σειράς Robot Chicken και συνιστώ την προσοχή σας για τη μελλοντική της εξέλιξη...

Η φούσκα των media σκάει κι όποιον πάρουν τα σκάγια... το τελοσ του μεγΑΛΟΥ ΠΑΡΤΙ ΤΩΝ 00s ΧΤΥΠΑ ΚΑΠΩΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ MEDIA ΚΑΙ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι. Πρόκειται για εξέλιξη αναμενόμενη, σαν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και είναι πραγματικά απορίας άξιον, πώς ο χώρος των MME αρνήθηκε συστηματικά να εξετάσει μια τέτοια καταστροφική πορεία. Προς ερμηνεία των σημαδιών και εξήγηση των συνεπειών σπεύδουν τώρα και πολλοί που συνέβαλλαν τα μέγιστα στην μιντιακή μας παρακμή, κάνοντας υποδείξεις και διατυπώνοντας εκ του ασφαλούς απόψεις, μια επίδειξη θράσους, λέξη που χαρακτηρίζει εν πολλοίς το βίο και την πολιτεία όσων δραστηριοποιήθηκαν στην τηλεόραση και τον Τύπο τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Έτσι, με ένα τηλεοπτικό κανάλι ήδη χρεωκοπημένο, με άλλα να χρωστούν εκατομμύρια στο κράτος αλλά και στους υπαλλήλους τους, με τις τράπεζες να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από τα πάλαι ποτέ καλύτερα πελατάκια και με τη μεγαλύτερη μερίδα της ελληνικής σόουμπιζ χαμένη στην αυτοαναφορά της, προκύπτουν εύλογα ερωτήματα για το νέο τοπίο, που θα διαμορφωθεί στα media στα αμέσως επόμενα χρόνια. Πώς θα γίνει να επανέλθει η αγορά στα μέτρα της; Τί είδους τηλεοπτικά και έντυπα προϊόντα θα ανταποκριθούν στις ανάγκες του κοινού; Ποιο είναι εν τέλει αυτό το κοινό; Αν κάτι γίνεται φανερό από τη σημερινή κατάσταση είναι ότι το παιχνίδι χάθηκε πολύ πριν την οικονομική κρίση. Υπήρχε (και υπάρχει) μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα σε όσα συνταρακτικά συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία και στον τρόπο με τον οποίον αποτυπώνονται στο γυαλί ή το

χαρτί. Σα μεταταστατικός καρκίνος, τα πολιτιστικά εκτρώματα, που παρήγαγε το σύστημα, που όλοι σήμερα καταγγέλουν, αντικατέστησαν σχεδόν όλους τους υγιείς ιστούς δραστηριότητας και παραγωγής. Το διαπλεκόμενο χρήμα της διαφήμισης ήταν η μορφίνη που καταλάγιαζε τους πόνους ενός σώματος στα όρια της αποσύνθεσης. Μέσα από μια τέτοια διαδρομή, τα ελληνικά media, σαν τελειωμένα πρεζάκια, που είναι έτοιμα να σουτάρουν ό, τιδήποτε,

«Μέσα από μια τέτοια

διαδρομή, τα ελληνικά media, σαν τελειωμένα πρεζάκια, που είναι πρόθυμα να σουτάρουν ό, τιδήποτε, που υπόσχεται μιαν άρνηση της πραγματικότητας, συνειδητοποιούν πως ήρθε η ώρα του θανάτου ή της απεξάρτησης.» που υπόσχεται μιαν άρνηση της πραγματικότητας, συνειδητοποιούν πως ήρθε η ώρα του θανάτου ή της απεξάρτησης. Δεν πρέπει, βέβαια να τρέφουμε αυταπάτες, once an addict, always an addict, δεν πρόκειται να βρεθούμε στον επικοινωνιακό παράδεισο από τη μια μέρα στην άλλη. Ο δρόμος είναι δύσκολος. Ήδη ο χώρος θρηνεί απώλειες, που θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση, όσων δεν έφταιξαν, αλλά τώρα πληρώνουν τη lifestyle φαντασίωση των αφεντικών τους. Αυτή τη στιγμή ωστόσο, οι ακρωτηριασμοί είναι αναγκαίοι για να σταματήσει η σαπίλα. Θα μείνει μόνο το κεφάλι. Άραγε μπορεί να κατεβάσει καμιά καλή σκέψη, μετά από τόση κατάχρηση...; >> ΜΚ Απρίλιος 11

MOVE IT

ΒΟΟΚ CULTURE

Η κινηματογραφική συνταγή της επιτυχίας

αρακολουθώντας σύγχρονες ελληνικές ταινίες που σημείωσαν κινηματογραφική επιτυχία, αναρωτιέμαι ποιο από τα κύρια συστατικά τους στοιχεία συντέλεσε σε αυτήν: Σενάριο, σκηνοθεσία, ηθοποιοί, ερμηνείες, μουσική, φωτογραφία, παραγωγή; Από τη μία ένα καλό σενάριο θέτει γερές βάσεις, αλλά, από την άλλη, ο σκηνοθέτης είναι ο μαέστρος που δίνει και κρατάει το τέμπο ή το αλλάζει όταν χρειάζεται. Και φυσικά, οι ερμηνείες των ηθοποιών μπορεί να μας καθηλώσουν, η μουσική να μας μαγέψει, η φωτογραφία να μας ταξιδέψει και η παραγωγή να μας ενθουσιάσει. Αλλά, όπως και στη μαγειρική, για να πετύχει η συνταγή, δεν χρειάζονται μόνο καλά υλικά, αλλά και στη σωστή αναλογία, όπως και τα κατάλληλα «μπαχαρικά» που θα ξυπνήσουν τις αισθήσεις μας! Ψυχή Βαθιά Παντελής Βούλγαρης Καστανιώτης >>Εικόνες και σκέψεις για τον αδελφοκτόνο πόλεμο που σημάδεψε τη χώρα μας για πολλά χρόνια. Το σενάριο είναι προϊόν έρευνας πολλών ετών και βασίστηκε σε γραπτές και προφορικές μαρτυρίες. Ήρωες υπήρξαν και από τις δύο πλευρές. Στιγμές οδύνης και σκληρότητας και στιγμές βαθιάς ανθρωπιάς. Τελικός στόχος: ένα κερί αναμμένο στη μνήμη των ανταρτών και των φαντάρων που χάθηκαν άδικα στον παράλογο Εμφύλιο Πόλεμο.

«ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑς ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΙΑς ΤΑΙΝΙΑς»

έννοια «επιτυχία» αποτελεί αναμφίβολα μια από τις συνιστώσες όχι μόνο του Δυτικού Πολιτισμού, αλλά και του διεθνούς κινηματογραφικού συστήματος. Το να κυνηγά κανείς απελπισμένα το … λαχείο και να στηρίξει τη ζωή του στα πλαστά όνειρα της δυτικής μυθοπλασίας, στην καλύτερη θα τον αφήσει στα κρύα του λουτρού…

Tonino Guerra, Πέτρος Μάρκαρης, Θεόδωρος Αγγελόπουλος - Καστανιώτης >>Ένα ταξίδι μνήμης και προδομένων ονείρων για ένα συγγραφέα που πάσχει από ανίατη ασθένεια και ένα κυνηγημένο «παιδί των φαναριών» που αναλαμβάνει υπό την προστασία του.

Δύο αγαπημένες του ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία: Το Stalker του Αντρέι Ταρκόφσκι βασίζεται στη

Τάσος Μπουλμέτης - Ελληνικά Γράμματα >>Περιμένοντας τον παππού του, που έρχεται στην Αθήνα από την Κωνσταντινούπολη, ένας αστροφυσικός γεννημένος στην Πόλη θυμάται τα παιδικά του χρόνια, το μαγαζί με τα μπαχαρικά, τη σχέση του με τη μαγειρική, την παιδική του φίλη Σαϊμέ, και το διωγμό του 1964, όταν απελάθηκαν όσοι Κωνσταντινουπολήτες δεν ήταν Τούρκοι υπήκοοι. Μια αιωνιότητα και μια μέρα Σενάριο

MOVE IT

Απρίλιος 11

του Βασίλη Μαζωμένου

νουβέλα «Roadside Picnic» γραμμένη από τους Arkady & Boris Strugatsky, L’Année dernière à Marienbad (Last Year in Marienbad) του Αλέν

Ο Βασίλης Μαζωμένος, συγγραφέας , σκηνοθέτης και παραγωγός, γεννήθηκε στην Αθήνα . Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας

Ρενέ βασίζεται στη νουβέλα του 1940 «The Invention of Morel» του αργεντινού συγγραφέα Adolfo Bioy Casares.

Κινηματογράφου και της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Έχει διατελέσει μέλος κριτικών επιτροπών διεθνών φεστιβάλ κινηματογράφου.

ναζητώντας την επιτυχία μιας ταινίας, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο και ποιον αφορά. Συχνά ακούω τη φράση: «μια ταινία για το κοινό». Πρόκειται για ανοησία πρώτου μεγέθους, μιας και το κοινό δεν αποτέλεσε ποτέ (ακόμα και για τον πρωτοετή φοιτητή marketing) ενιαίο σώμα. Έτσι, το κοινό του Avatar σίγουρα δεν ταυτίζεται με εκείνο του Persepolis και το κοινό του Antichrist με εκείνο του Friday the 13th . Στις Η.Π.Α., όπου η βιομηχανία του θεάματος είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη χώρα, οι προσπάθειες των παραγόντων των studios να οσμιστούν την επιτυχία, καταλήγει στη ρήση γνωστού μεγαλοπαραγωγού του: «Μια μόνο ταινία τη χρονιά, συνήθως, μας φέρνει πίσω τα χρήματα για τις υπόλοιπες»!

Πολίτικη Κουζίνα - Η ταινία

Επιμέλεια: Μαργαρίτα Σύρκου

ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ RETRO

55 55

Φεστιβαλικές διαδρομές της Σουλτάνας Κουμούτση

Παναγιώτης Βενετσάνος Q&A Σουλτάνα: Ζεις και εργάζεσαι στη NY. Ποια τα εμπόδια; Παναγιώτης: Ναι. Έχω ζήσει και στην Αθήνα, αλλά τώρα μένω και εργάζομαι εδώ. Τα εμπόδια δεν μπορώ να πω, είναι αρκετά γιατί μιλάμε για το χώρο του film making, της σκηνοθεσίας, και της μουσικής, και η αλήθεια είναι ότι έχει σχέση με τόσο δυναμικά καλλιτεχνικά field είναι λογικό να υπάρχουν εμπόδια.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ PSAROKOKALO SHORT FILM FESTIVAL Το AISFF PSAROKOKALO προτείνει:

Σουλτάνα: Ποιες οι ευκαιρίες; Υπάρχει οικονομική υποστήριξη;

CHINATOWN του David Michaels, Βραζιλία, 2010, 10’.

Παναγιώτης: Η Νέα Υόρκη έχει άλλου τύπου ευκαιρίες από την Ελλάδα. Έχει διαφορετικές προοπτικές. Εδώ ο κόσμος ενθουσιάζεται να βλέπει καινούριο αίμα στην σκηνή, αναζητάει πάντα κάτι το διαφορετικό,

> ΣΤΑ 1942, TO ‘ΜΑΤΣΟΝΓΚ’ ΣΤΗ CHINATOWN ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΑΠΌ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ. ΕΝΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΌ ΜΥΣΤΉΡΙΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΤΗ. Δες το στο: hhttp://www.vimeo. com/12597407

και ξεπερνάει το concept του παραδοσιακού. Γίνεται πιο progressive και βοηθάει τα πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο να κυλήσουν με πολύ γρήγορη ροή. Βέβαια αυτό μπορεί να έχει και τις αρνητικές του επιπτώσεις. Σουλτάνα: Πώς ένας κινηματογραφιστής ξεκινά μια ταινία ΜΜ;

>Psaro-Film KATΩ ΑΠΟ Τ’ ΑΣΤΡΑ με μελτέμια.

Αποδράσεις ετοιμάζει το Psarokokalo στα νησιά . Αν δεν πρόλαβες, αν θες να ξαναδείς, αν θες να δεις psarokokalo με αλμύρα και γαύρο στο στόμα. Ετοιμάσου!Την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου σαλπάρουμε για Δονούσα. Με δροσιά από το Μελτέμι. Αν έχεις ονειρευτεί cinema κάτω από τα άστρα, στην δική σου παραλία . Στείλε email στο tatiana@psarokokalo.gr

Παναγιώτης: Εδώ οι μικρές μήκους ταινίες γίνονται συνήθως από πρωτοετής φοιτητές πριν κάνουν αίτηση σε κάποια σχολή για να τους δεχτούν- a form of submission in a way ή ένα πορτφόλιο που θα είναι πιστικό και θα αναδικνύει το ταλέντο σου. Μια ταινία μικρού μήκους συνήθως έχει τα χαρακτηριστικά ενώς experimental film. Σε ένα έργο μηκρού μήκους ίσως το ταλέντο και η δημιουργικότητα να είναι παρόν σε όλο το έργο, το subkect όμως μπορεί να μην είναι τόσο πιστικό. Όπως και το αντίθετο. Αυτό εξαρτάται από τον κινηματογραφιστή και την δημιουργικότητα και το ταλέντο που διαθέτει. Σουλτάνα: Γιατί επέλεξες τη Δονούσα για τη νέα σου ταινία; Παναγιώτης: Η Δονούσα είναι το πατρικό μου νησί, και ήθελα πολύ να κάνω ένα είδος ντοκυμαντέρ/ταινία σε αυτόν τον όμορφο παράδεισο.Περνάω κάποιους μήνες στην Δονούσα κάθε χρόνο και επειδή τον υπόλοιπο ζω στην ΝΥ, βλέπω πως ο καθένα βλέπει με διαφορετικό μάτι το νησί. Εγώ προσωπικά θέλω να βγάλω την συνείδηδη του νησιού από την φαντασία και τους ανθρώπους γύρω μου, σε ένα ξέφρενο και σουρεαλιστικό ταξίδι. Το τοπίο γι’αυτό που θέλησα εγώ να δείξω είχε σημαντικό ρόλο, και η Δονούσα ήταν το νησί. Όπως έναν άνθρωπος έχει πολλές πλευρές έτσι είναι και ένα νησί. Η θάλασσα είνα βασικό στοιχείο στην αλλαγή της προσωπικότητας. >> Απρίλιος 11

MOVE IT

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Five Valleys λιγεσ ωρες μακρια από το πολυβουο και κοσμοπολιτικο λονδινο, χτυπα η καρδια τησ αυθεντικης αγγλιας. Τοπία και ατμόσφαιρα βγαλμένα από μυθιστορήματα της Τζέιν Όστιν και εικόνες που παραπέμπουν στον κινηματογραφικό ρομαντισμό, έτσι όπως έχουν εντυπωθεί στη λαϊκή φαντασία κι ας βρισκόμαστε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Στην ευρύτερη περιοχή έχουν γυριστεί πολλές ταινίες. Η γοτθική αρχιτεκτονική και η φυσική ομορφιά προσφέρονται για location shooting και μεγάλοι σκηνοθέτες έχουν συχνά μεταφέρει τη γλυκειά μελαγχολία και τη γαλήνη της τοποθεσίας στις ταινίες τους, είτε πρόκειται για τον Τζέιμς Άιβορι, είτε για τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Μέχρι και η φιλοσοφική λίθος του Χάρι Πότερ έφτασε εδώ, στον καθεδρικό ναό του Gloucester, της

MOVE IT

Απρίλιος 11

Ο Mr Tibbs αφήνει πίσω τη φασαρία και τον κοσμοπολιτισμό των αστικών κέντρων και αναζητά καταφύγιο και ησυχία στη γαλήνια (και πολυκινηματογραφημένη βρετανική εξοχή.

περιφερειακής πρωτεύουσα της περιοχής. Σ’ αυτό το εν πολλοίς απείραχτο κομμάτι της δυτικής Αγγλίας και σπαρμένα ανάμεσα στους καταπράσινους αγρούς βρίσκονται πολλά μικρά χωριά, με κέντρο την κωμόπολη του Stroud. ΠΟΤΑΜΙΑ, ΛΟΦΟΙ, ΠΕΔΙΑΔΕς ΚΑΙ ΔΑΙΔΑΛΩΔΕΙΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ τέμνουν οριζόντια και κάθετα τη διαδρομή καθώς έχουμε αφήσει πίσω μας τον εθνικό αυτοκινητόδρομο M4 και με το χάρτη στο χέρι σχεδιάζουμε την πορεία που θα μας οδηγήσει σε ένα μικρό cottage, καταληκτικό προορισμό του τετράωρου ταξιδιού μας από τη βρετανική πρωτεύουσα ως εδώ. Εξοχικές κατοικίες, πολυτελείς επαύλεις με ιδιωτικούς δρόμους και αναρίθμητες μπυραρίες με θέα απέραντα λιβάδια, αποτελούν ιδανική ευκαιρία για

στάσεις προς θαυμασμό της φύσης ή για την κατανάλωση τοπικών ζύθων και μηλίτη, των οποίων η παραγωγή και πώληση είναι από τα κύρια συστατικά της τοπικής οικονομίας. ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΖΗΛΕΨΩ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ που έχουν πάρει τα πράγματα εδώ. Ένα βιώσιμο μοντέλο οικο-τουριστικής ανάπτυξης έχει ανάγει την περιοχή σε πόλο έλξης επισκεπτών, συνδυάζοντας υπηρεσίες υψηλής κλάσης με μια ευρύτερη εμπειρία που περιλαμβάνει γεύσεις και το μάρκετινγκ οργανικών αγροτικών προϊόντων από μικρούς συνεταιρισμούς. Έτσι πολλές επιχειρήσεις και νέοι άνθρωποι έχουν αναζητήσει ένα ποιοτικό lifestyle στην περιοχή, μπολιάζοντας με φρέσκες ιδέες και νέο αίμα, τις μικροκοινωνίες και σεβόμενοι την παράδοσή τους.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ RETRO

55 57

“..Η γοτθική αρχιτεκτονική

και η φυσική ομορφιά προσφέρονται για location shooting και μεγάλοι σκηνοθέτες έχουν συχνά μεταφέρει τη γλυκειά μελαγχολία και τη γαλήνη της τοποθεσίας στις ταινίες τους..”

Μηπως αραγε και στη χωρα μας δε θα μπορούσαμε να εχουμε ενα τετοιο αναπτυξιακο μοντελο αντι να γεμίζουμε τους δρόμους με ταμπέλες και φωτεινές επιγραφές; Η σύγχρονη οικονομική περιπέτεια της χώρας ίσως οδηγήσει και τους Έλληνες σε ένα τέτοιο μονοπάτι. Όπως και να’ χει, η ενδοσκόπηση πρέπει να δώσει τη θέση του στην ικανοποίηση άμεσων αναγκών. Σε λίγο μας περιμένει ένα στρωμένο τραπέζι στην αυλή και ζεστή steak and kidney πουτίγκα, μια κλασική συνταγή της - κατά τα υπόλοιπα - φτωχής βρετανικής

κουζίνας. Καθώς σουρουπώνει, ο ήλιος σιγά σιγά χάνεται, δίνοντας ένα πορτοκαλί χρώμα στους κορμούς των δέντρων και τα αερόστατα, (τοπικό χόμπι με σουρεάλ οπτική εντύπωση) που σηκώθηκαν πριν κάμποσες ώρες, σβήνουν νωχελικά τα ίχνη τους στον ορίζοντα. Έχει αρχίσει λίγο να κρυώνει, μετά το φαγητό θα τραβήξουμε στην παμπ και νωρίς νωρίς για ύπνο. Έχουμε πεζοπορία και φυσιολατρία για την επόμενη μέρα, οι ώρες της οποίας προβλέπεται να περάσουν αργά και ευχάριστα, όπως άλλωστε είναι κι ο (ανθρώπινος) ρυθμός της ζωής εδώ. >>

Απρίλιος 11

MOVE IT

ΕΞΟΔΟΣ

LIVE CULTURE

Όσα μπορείς να κάνεις στην πόλη κι ακόμα περισσότερα στο www.moveitmag.gr!

ΔΥΟ ΜΠΑΝΤΕΣ ΦΩΤΙΑ SoulJazz Orchestra vs Kokolo Afrobeat Orchestra

ο Gazarte παρουσιάζει για πρώτη φορά μαζί στο ελληνικό κοινό, δύο από τα πιο αξιόλογα σχήματα στο χώρο της Afro μουσικής. Καλεσμένοι από τον Καναδά και την Νέα Υόρκη αντίστοιχα, οι Souljazz Orchestra και οι Kokolo Afrobeat Οrchestra σε μια σπάνια σύμπραξη. Για μια βραδιά, συνολικά 12 μουσικοί εναλλάξ επί σκηνής, εκφραστές του επαναστατικού ήχου της afro κουλτούρας…Από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν το 2002 στον Καναδά οι Soul Jazz orchestra αναρριχήθηκαν στην κορυφή του είδους τους. Soul, Jazz , Afro, Latin αλλά και ήχοι των 60’s και 70’s αναμιγνύονται ταξιδεύοντας τα ανεξίτηλα αποτυπώματα του Fela Kuti και του Μαnu Dibango στις μουσικές του σήμερα. Το 2010 κυκλοφορούν το «rising sun» μπαίνοντας σε καινούργια μουσικά μονοπάτια αποτελούμενα από Jazz, Αφρικάνικους ρυθμούς και cinematic ήχους χωρίς να ξεχνούν ποτέ τις ρίζες τους. Οι Νεοϋορκέζοι Kokolo, είναι μια μπάντα που νομίζει κανείς ότι ήρθε από την Afrobeat της δεκαετίας του 70. Η Νέα Υόρκη συναντά τους ήχους του Fela Κuti και του Spanish Harlem τις μουσικές του James Brown και των Fania All Stars. >> Την Πέμπτη 14 Απριλίου στις 10 μ.μ. Gazarte (Βουτάδων 32, Γκάζι. Τηλ. 210-3452277). Είσοδος χωρίς ποτό: 15-25-30-35 ευρώ. MOVE IT

Απρίλιος 11

ΑΓΑΠΕΣ & ΑΠΩΛΕΙΕΣ Twilight Singers

ι Twilight Singers, το μουσικό σχήμα του μεγάλου Greg Dulli, επιστρέφουν στην Αθήνα την Παρασκευή 15 Απριλίου. Η δημιουργική ανάσταση του Greg Dulli μετά την διάλυση τον Afghan Wigs θα μας οδηγήσει σε σκοτεινά και τσιτωμένα μονοπάτια. Εκεί όπου οι νότες της μουσικής των Twilight Singers μπλέκονται με τo ΝεαΟρλεάνικo άρωμα της φωνής του Greg Dulli και τρεκλίζουν

αγκαλιάζοντας τον ακροατή να πάνε για μία μπύρα και να μιλήσουν για περασμένες αγάπες και απώλειες. Εξάλλου ο Greg Dulli ήταν πάντα ανήσυχη προσωπικότητα. Έχει συνεργαστεί με την προστατευόμενη του Prince, Apollonia και την Ani DiFranco ενώ πασίγνωστη είναι η φιλία του με τον Mark Lanegan ο οποίος τον έχει συνοδεύσει πολλές φορές τόσο στο στούντιο όσο και επί σκηνής. >> Gagarin 205 (Λιοσίων 203205). Τιμή εισιτηρίου: 30 ευρώ.

ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΙ U.N.K.L.E.

ι περίφημοι U.N.K.L.E. του James Lavelle επιστρέφουν στην Αθήνα. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90, όταν το συγκρότημα λάνσαρε έναν πρωτόγνωρο ήχο που ταίριαζε την ηλεκτρονική μουσική σε ροκ μοτίβα, τα τραγούδια τους έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, ενώ οι δίσκοι τους έχουν βρεθεί στα charts σε πάρα πολλές χώρες και η μουσική τους έχει συμπεριληφθεί σε soundtracks ταινιών, τηλεοπτικών σειρών και videogames. Οι ζωντανές εμφανίσεις των U.N.K.L.E. είναι ένα μουσικό και οπτικό θέαμα, πέρα από την συμβατική έννοια της συναυλίας: με πλήρη μπάντα επί σκηνής, «πειράζουν» την εικόνα του ροκ συγκροτήματος, πλουτίζοντας τον ήχο τους με προηχογραφημένα αποσπάσματα, ενώ εντυπωσιακά visuals γεμίζουν τον χώρο. >> Σάββατο 9 Απριλίου στο Vox. Ιερά Οδός 16. Είσοδος: 35 ευρώ (προπώληση: 30 ευρώ).

ΕΞΟΔΟΣ

ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Εcho & The Bunnymen

ι Echo & The Bunnymen, θρυλικοί εκφραστές του postpunk ήχου, επιστρέφουν στην Ελλάδα. Έχουν θέσει τις βάσεις για πάμπολλα σχήματα του βρετανικού ήχου, κάτι που τους αναγνωρίστηκε με την βράβευση τους από το περιοδικό Q ως έμπνευση για «μία νέα γενιά μουσικών, τραγουδιών και μουσικόφιλων γενικά». Μελωδικά μελαγχολικός όπως ο ουρανός πάνω από το Liverpool αλλά και χειμαρρώδης όπως ο ποταμός Mersey, ο Ian McCulloch δεν φοβάται ποτέ να πει τη γνώμη του επί σκηνής και αυτό του έχει κερδίσει και το παρατσούκλι “Mac The Mouth” αφού δε διστάζει να τα “χώσει” σε προσωπικότητες όπως ο Bono, ο Nick Cave ή ο Paul Weller. Την συναυλία ανοίγουν μία από τις καλύτερες, νεώτερες και πιο υποσχόμενες μπάντες της Αθήνας - οι Rosebleed – των οποίων το ντεμπούτο φέρει την υπογραφή του Chris Martin, παραγωγού των Puressence, Stereophonics και Raining Pleasure. >> Την Πέμπτη 28 Απριλίου στο Gagarin 205 Live Music Space, Λιοσίων 205. Είσοδος: 35 ευρώ (30 προπώληση).

OUT OF SPACE Hawkwind

α μπορούσαν άραγε να υπάρχουν μπάντες όπως οι Monster Magnet ή καλλιτέχνες όπως ο Rob Zombie αν δεν υπήρχαν οι Spaced Out Progressive Rockers θρυλικοί Hawkwind; Οι Hawkwind σχηματίστηκαν το 1969 από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Dave Broke, ο οποίος είναι μέχρι σήμερα επικεφαλής τους. Εισηγήθηκαν ένα μείγμα blues, rock και jazz σε μια ηλεκτρονική προσέγγιση της ψυχεδέλειας, που γέννησε το

μουσικό είδος «space-rock» και τους χάρισε αφοσιωμένο ακροατήριο. Tα ζωντανά τους σόου γνώρισαν μεγάλη φήμη ως ολοκληρωμένες οπτικοακουστικές εμπειρίες με ειδικά εφέ, φωτισμό, μάσκες και εξεζητημένα σκηνικά. Αυτό που κάνει κάθε τους εμφάνιση σημαντική είναι η αύρα που τους περιβάλλει, η απόλυτη αίσθηση συμμετοχής και ένωσης του κοινού, η αρχέγονη εμπειρία μιας «outta space φυλής». >> Το Σάββατο 7 Μαϊου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205). Είσοδος: 35 ευρώ (προπώληση 33 ευρώ).

ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΑΞΟΦΩΝΙΣΤΑΣ Jan Garbarek Group feat. Trilok Gurtu

μουσικός που έδωσε νέα διάσταση σε αυτό που ονομάζουμε jazz, έρχεται ξανά στην Αθήνα μετά από 4 χρόνια με special προσκεκλημένο στα κρουστά και τύμπανα, τον Ινδό Trilok Gurtu. To Αθηναικό κοινό θα απολαύσει τον Jan Garbarek σε μια από τις πιο εμπνευσμένες περιόδους της καριέρας του, έχοντας πρόσφατα κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ ,το ζωντανά ηχογραφημένο «Dresden» και το «Οfficium Novum», ένα δίσκο που διατρέχεται από τους στίχους του Γιώργου Σεφέρη. Ο ήχος του σαξοφώνου του έχει γίνει πλέον σήμα κατατεθέν, ενώ οι συνεργασίες του με τον Keith Jarett και οι πραγματικά καινοτόμες δουλειές του με τους Hilliard Ensemble, τον έχουν χαρακτηρίσει σαν έναν καλλιτέχνη δίχως ταμπέλες. >> Σάββατο 9 Απριλίου. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Απρίλιος 11

MOVE IT

ΜΕΛΛΟΝ

CINE ΖΩΔΙΑ ΤΑΥΡΟΣ: Έξυπνος ο Viggo Mortensen : από

πρωτοπαλίκαρο της μαφίας στην ταινία Το Τέλος της Βίας άλλαξε ο Μανωλιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς και από Joey Cusack μετονομάστηκε σε Tom Stall φιλήσυχο πολίτη που λατρεύει την οικογένειά και νοιάζεται για την μικρή του πόλη. Όχι θα κατσει να σκάσει κι αυτός, αλλά και ο Daigo Kobayashi στο Departures του Yôjirô Takita που από τσελίστας κατέληξε να δουλεύει σε γραφείο τελετών!- και δω θα τονίσω , ότι η δουλειά δεν είναι ντροπή. Γιατί όταν δεν έχεις εναλλακτική και νεκρούς θα ντύσεις και νομιμόφρων θα το παίξεις, μέχρι και μουστάκι θα ξυρίσεις, έτσι Ταύρε..Και η παροιμία που λέει ο λαός: όταν κλέινει μια πόρτα ανοίγει ένα παράθυρο, τι μας διδάσκει; Ότι πάντοτε υπάρχουν ευκαιρίες για όλους μας, ακόμη και στα δύσκολα!

Διάβασε το σύμπαν σαν κινηματογραφικός αστέρας

ΤΟ ΖΩΔΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Απο τη Nikh Λειβαδάρη

ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Και μετά μου λες εσυ ότι το ξύλο (δεν) βγήκε απ΄τον Παράδεισο. Α! Ρε τι βρωμόξυλο θέλανε αυτά τα κωλόπαιδα στο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας δε λέγεται, αλλά περισσότερο οι χαζοβιόληδες γονείς που τα μεγαλώσανε. Σε σένα μιλάω χαζοβιόλη που σου χουν πάρει τον αέρα και σε χορεύουν στο ταψί. Τώρα οι υπόλοιποι που δεν ασχολείστε με το θέμα «παιδιά» έχετε μπεί σε τέτοια νιρβάνα ρομαντικής αισιοδοξίας που μόνο ο Mπερτολούτσι στην ταινία Οι Ονειροπόλοι θα μπορούσε να αποδώσει. Και καλά εκεί είναι ταινία και όλα επιτρέπονται, στην ζωή που τρέχει και πίσω δεν γυρνά μην νομίζεις ότι μπορείς να το πάιξεις William Wallace στην Γενναία Καρδιά ή αγγλιστί Braveheart γιατί δεν είσαι ούτε ο Mel Gibson ούτε ζεις σε καλύβα στην Σκοτία τον 13ο αιώνα μ.χ.

ΔΙΔΥΜΟΙ: Αν δεν είχε υιοθετήσει τόσο πολύ ο Φρόντο το

προφίλ του «καλού παιδιού» στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ίσως είχε απαλλαγεί από το καταραμένο δαχτυλίδι στο δεύτερο μέρος της ταινίας..εκεί ακριβώς που εμπιστεύτηκε το Γκόλουμ! Αλλά ήθελε να το παίξει Γκωτάμα Βούδας ο κύριος , ότι και καλά όλους τους αγαπάμε και όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου θεού και όλοι έχουμε μια θέση στον ήλιο κλπ, κλπ... Και τελικά τι καταφέρε; Να κρέμεται ανάποδα σαν την νυχτερίδα στο ταβάνι, τυλιγμένος από τα νήματα της Αράχνης Σέλομπ.Αμ! αυτά παθαίνεις όταν δεν προνοείς τις κινήσεις των υπολοίπων και μου το παίζεις παλλικαράς ιδίως στα επαγγελματικά σου.Τώρα είναι που πρεπει να θέσεις τις προυποθέσεις για την πιθανή εξέλιξη της καριέρας σου..ότι σπείρεις , θα θερίσεις..στο λέω!

ΤΟΞΟΤΗΣ: Πώς γίνεται όλοι να φουμάρουν κάτω απ’την ίδια στέγη και κανείς να μην το ομολογεί στον άλλον, λες και είναι βαρυσήμαντο εθνικό μυστικό; Μιλάμε για παράνοια... Κι αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα. Στην ταινία City Island ο πατέρας, αν και λέει ότι παίζει μπριτζ, κάνει μαθήματα υποκριτικής για να γίνει κάποια στιγμή star του Hollywood, η μάνα ζαχαρώνει έναν νεαρό φερμένο που τον φιλοξενούν, ο 14χρονος γιος έχει φετίχ με τις υπέρβαρες γυναίκες και η κόρη για χαρτζιλίκι δουλέυει στο συνοικιακό στριπτιτζάδικο. Άντε βάλε σειρά σ’ αυτή την οικογένεια! Μπορεί να μην έχεις τέτοιες καταστάσεις ν’αντιμετωπίσεις, αλλά τα“ψιλοπροβληματάκια”με τους δικούς σου τα‘χεις και σου φαίνονται βουνό. Και μετά μου λες εμένα μυθοπλασία. Όλα για τους ανθρώπους είναι. Η καλύτερη λύση σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ειλικρίνεια και υπομονή.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Αναλογίζεσαι το πασιφανές: Κατά την διάρκεια

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Μόνο Οι Απίθανοι του Brad Bird μπορούν να

του έρωτα η μεγαλούτσικη μύτη φαίνεται επιβλητική, τα δύο πεταχτά αυτιά χαριτωμένα, όπως επίσης και το γοητευτικό απλανές βλέμμα. Μετά: η μεγαλούτσικη μύτη φαίνεται σαν του Παπακωσταντίνου, τα πεταχτά αυτιά σαν του Τζάμπο και το απλανές βλέμμα, είναι λόγω γκαβομάρας. Τι τραγελαφικές που είναι οι σχέσεις των ανθρώπων που τόσο πολύ σε πληγώνουν ώρες ώρες. Όπως στην ταινία του Φρανσουα Οζόν 5Χ2, όλα κυλάνε νορμάλ, η γνωριμία, ο γάμος, η γέννηση του παιδιού, ένα καθημερινό δείπνο, και...ο χωρισμός. Όλ’αυτά σκέφτεσαι τεστάροντας την αξιοπιστία και την ακεραιότητα στις σχέσεις και σου‘ρχεται να σκάσεις. Άκου τώρα τι είπε και ο Υάκινθος ο Μύστης «Ο εγκέφαλος μπορεί να μάθει το παν. Ο νους γνωρίζει μέσω της ψυχής το άπαν.»

ΛΕΩΝ: Φαντάζεσαι ένα γκνου να κυνηγάει μια αγέλη

λιονταριών; Όχι βέβαια! Έλα όμως που στην φύση υπάρχουν και εξαιρέσεις! Από θύτης γίνεσαι θύμα και το αντίστροφο, ιδίως όσον αφορά τον έρωτα. Ο Ζόργκ γνώρισε την τρελο Betty Blue ένα βράδυ και ιδρώνανε στα στρώματα επί μια βδομάδα τρωγοντας μόνο παξιμάδι και ελιά. Αναστενάξανε οι σουμιέδες! Και τον είχε μια στο καρφί και μια στο πετάλο, μέχρι και το σπίτι του ‘καψε και αυτός κουβέντα δεν έβγαλε. Τέτοιες καταστροφικές συμπεριφορές τις δέχεσαι μόνο αποβλακωμένος. Και αντί να κυνηγάς ζέβρες και ελαφάκια, τρέφεσαι μόνο με γκαζόν και βλήτα. Στην πυρά..στην πυρά λοιπόν Λιοντάρι μου και βουρ στον πατσά. Να ξέρεις όμως ότι υπάρχουν και απώλειες , γιατί στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται.

ΚΡΙΟΣ: Είσαι στα χάι σου και μου θυμίζεις την φραση που είχε πει ο Βρετανός ποιητής Αuden: «Σε στιγμές χαράς, όλοι μας ευχηθήκαμε να είχαμε μια ουρά για να κουνήσουμε». Έλα όμως που δεν είσαι η Lassie, ούτε έχεις μάθει να σαι πειθήνιος και υπάκουος σε αφεντικά. Πολύ θα θελες να σουν ο Χορν στην ταινία Μια ζωή την έχουμε και να φύσαγες τον καπνό του τσιγάρου σου στην μούρη του διευθυντή της εμποροπιστωτικής Τράπεζας Χρήστου Τσαγανέα και μετά να του τράβαγες και δυο ανάποδες για να στρώσει. Καλά όλα αυτά , αλλά απέφυγε οποιαδήποτε παιχνίδια δύναμης και εξουσίας και μην αποπροσανατολίζεσαι από τους στόχους σου. Άσε τα ρίσκα καταμέρος και τις ταρζανιές και ακολούθησε την πεπατημένη οδό..όσο και αν αρέσκεσαι ως κριάρι στα κακοτράχαλα γιδόστρατα!

ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Ξυπνώντας απ’την βραδινή σιέστα ο Tom Hanks ΖΥΓΟΣ: Παρασύρεσαι εύκολα και το‘χεις ρίξει στα κι ενώ νόμιζε ότι είχε δει κάποιο πονηρό άτακτο όνειρο λόγω της ασυνήθιστης υγρασίας, έρχεται αντιμέτωπος σηκώνοντας το πάπλωμα, με τα κολλωδη μπουρμπουλιθρώδη σάλια του Ηοοtch. Πόσοι θεατές στο Turner n’ Hootch δεν αηδίασαν το1989 και θέλανε να ξεράσουν – μετά συγχωρήσεως -στον διπλανό τους! Κάτι σου θυμίζει αυτό έτσι; Έλα όμως τώρα που σ’αυτή τη φάση της ανιδιοτέλειας και της απόλυτης συμπόνοιας μέχρι και αυτό μπορείς να ανεχτείς για χάρη του άλλου. Όχι κατ’ανάγκη να μοιράζεσαι το κρεβάτι σου μ’ένα τεράστιο dogue de Bordeau γιατί μπορεί να μας βγεις και πολύ φιλόζωος - αλλά να ανέχεσαι οτιδήποτε μέχρι τώρα το απέκλειες. Βέβαια μην το πρακάνεις γιατί Παρθένος είσαι και κάποια στιγμή που θα πάει θα ξεσπάσεις και όποιον πάρει ο χάρος..

MOVE IT

Απρίλιος 11

ποτά και στα ξενύχτια με κάτι“τενεκέδες”που χεις μπλέξει τελευταία που μπορεί να μη φταίνε κι αυτοί, αλλά μάλλον είσαι σε φάση χαζέματος και λίγο γειά σου. Μου θυμίζει η κατάσταση σου έντονα την ταινία It’s all gone Pete Tong, όπου ο Φράνκι ήταν μέσα στο sex & drugs (djήταν ο άνθρωπος) και καρφάκι δεν του καιγόταν για την υγεία του, μέχρι που σταδιακά κουφάθηκε χωρίς να το πάρει χαμπάρι! Χαλάρωσε και κοίτα να φτιάξεις πρόγραμμα και στον ύπνο και στο φαϊ, αν θες να είσαι κραταιός. Και στην τελική εντάξει τα πάθη για τους ανθρώπους είναι, αλλά μην ξεχνάμε αυτό που είπαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «νους υγιής εν σώματι υγιή». Άρχισε κανά γυμναστήριο τώρα, γιατί έχεις παραμελήςει τόσο τον εαυτό σου, που στο τέλος θα σου βάλει πρόστιμο!

έχουν μια ήρεμη ζωή, αναστενάζεις γεμάτος πικρία! Τόσα χρόνια super-ήρωες και κανείς τους δεν πήρε χαμπάρι, χώρια που είχαν δημιουργήσει και οικογένεια με τρία παιδιά «απίθανα» κι αυτά. Χτυπιέσαι κάτω και αναρωτιέσαι πώς γίνεται να ισορροπήσεις την προσωπική ζωή με την δημόσια εικόνα! Όλοι έχουν παράπονα από σένα και περιμένουν την αμέριστη προσοχή σου, απ’τους συναδέλφους στο γραφείο, μέχρι την οικογένεια και τα παιδιά. Έτσι σου‘ρχεται να τα παρατήσεις όλα, όπως ο Russell Crowe στην ταινία Μια καλή χρονιά και να γίνεις αγρότης με αμπελώνες και τα κρασιά! Έλα όμως που έχουν κοπεί και τα επιδόματα των αγροτών τώρα τελευταία και το χωράφι του παππού το ‘χουν καταπατήσει τα γίδια των διπλανών..Συμπέρασμα: Άσε το αμπελάκι εκεί που κάθεται και αναπτέρωσε το ηθικό σου!

ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Πρόσεξε πολύ Υδροχόε και κοίτα με

περίσσια προσοχή και επιφύλαξη όποια πρόταση κι αν σου κάνουν, γιατί μπορεί να καταλήξεις σαν τον Μάτκο, να πας για μαλλί και να βγεις κουρεμένος! Στην ταινία Μαύρη γάτα, άσπρος γάτος» ο Μάτκο παρίστανε το σαίνι κομπιναδόρο, αλλά το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται! Ετσι αγοράζει νερό νομίζοντας πως είναι πετρέλαιο και οδηγείται στην οικονομική καταστροφή. Μην νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα και πάτα γερά στη γη με τα δυο σου πόδια. Και όσον αφορά το θέμα της εξαπάτησης, που είναι τόσο περίπλοκο και δύσκολο, εγώ ακολουθώ αυτό που κάνουν τα χαρτόμουτρα υψηλού βεληνεκους: Ρίξε μια ματιά τριγύρω στο τραπέζι. Αν δεν βλέπεις κανένα κορόιδο, τότε εσύ είσαι το κορόιδο. Τόσο απλό, αλλά ξεκάθαρο ταυτόχρονα!

ΙΧΘΥΣ: Όλοι νόμιζαν ακόμη και ο Patrick Swayze ότι η

Whoopi Goldberg στο Ghost ήταν μια αγύρτισσα ψεύτρα που παραμύθιαζε τον κόσμο, αλλά το κορίτσι- ουτε και κεινη το ΄ξερε- όντως επικοινωνούσε με τα φαντάσματα, και χάριν αυτής ξανασυνουσιάστηκαν ο νεκρός Patrick με την Demi Moore που τόσο πολύ το θέλανε.. Στην σύγχρονη εποχή τώρα, για να μη νομίζεις ότι σου λέω σαχλαμάρες το χταπόδι Πάουλ προέβλεψε σωστά τα αποτελέσματα των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου Ν. Αφρικής και τα ΜΜΕ αποθέωσαν το οχτάποδο μαλάκιο. Όλοι έχουν δικαίωμα στην διαίσθηση και τα μαλάκια και τα ψάρια μη σου πω! Χρησιμοποίησε όσο καλύτερα μπορείς το ένστικτό σου και άσε τον κόσμο να αναρωτιέται μήπως τελικά όντως έχεις αυτό που λένε “κληρονομικό χάρισμα”..

ΔΡΑΣΗ

Το SUMMER SCHOOL του Μικρού Πολυτεχνείου

Ο γνωστός πολυχώρος σεμιναρίων Μικρό Πολυτεχνείο μας εκπλήσσει κάθε καλοκαίρι με τις προτάσεις του για διακοπές, χαλάρωση και δημιουργικότητα μέσα από σεμινάρια τέχνης που αφορούν σε κάθε ηλικία, ιδιοσυγκρασία και γούστο. Με μια νέα καλοκαιρινή εκπαιδευτική επιμορφωτική δραστηριότητα με σεμινάρια τέχνης το Μικρό Πολυτεχνείο συνεχίζει το έργο του, δίνοντας τη δυνατότητα πια όχι μόνο στους Αθηναίους αλλά και στους κατοίκους της περιφέρειας να παρακολουθήσουν τα εκπαιδευτικά του προγράμματα στα νησιά κατά την περίοδο των θερινών διακοπών.

ι είναι και σε ποιους απευθύνεται το SUMMER SCHOOL; Σε όσους έχουν τη διάθεση να βλέπουν το καλοκαίρι, ως ευκαιρία για να ασχοληθούν με μια τέχνη που ο χρόνος δεν τους επιτρέπει να τη γνωρίσουν σε βάθος τους υπόλοιπους μήνες. Αυτό δε σημαίνει εξαντλητικά ωράρια σε μαθήματα και αίθουσες συνεδρίων, αλλά ποτάκι πλάι στην θάλασσα, μεσημεριανή σιέστα, καλή παρέα και δημιουργική απασχόληση πρωί και βράδυ.

>> Που διεξάγεται; Φέτος σε δύο πολύ γοητευτικά ελληνικά νησιά. Τον Ιούλιο (15 – 30/7) στο Μόλυβο της Λέσβου (με σεμινάρια για Κινηματογράφο, Θέατρο και Δημιουργική Γραφή και τον Αύγουστο (20 - 27) στην Κάσο με Φωτογραφία και Video Art. Για τον Αύγουστο συζητιέται και το Πήλιο. Επίσης σε ένα εξοχικό στη Σαρωνίδα με prive workshops για όσους δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν για καιρό το κλινόν

άστυ, αλλά αρέσκονται σε δημιουργικά τριήμερα πλάι στη θάλασσα. Τέλος από Μάιο μέχρι Ιούλιο και το Σεπτέμβρη down town στην εντυπωσιακή ταράτσα του Μ.Π κάτω από την Ακρόπολη και στο νέο του θεατράκι στο Θησείο με τμήματα στιχουργικής, handmade cinema, εργαστήρια για κόσμημα, διακόσμηση και πολλές άλλες εκπλήξεις (προβολές ταινιών, pocket theatre κλπ). Πληροφορίες και λεπτομέρειες για τις δραστηριότητες δίνονται καθημερινά στο 2103243306. >> Ποιοι διδάσκουν; Η Χριστίνα Οικονομίδου και ο Θράσος Καμινάκης τη Δημιουργική Γραφή, ο τελευταίος με την εποπτεία της Δήμητρας Γαλάνη το τμήμα της Στιχουργικής, οι σκηνοθέτες Άγγελος Φρατζής και Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης στα τμήματα για τον Κινηματογράφο, η Μάιρα Στυλιανού οργανώνει το workshop για το Video Art και ο Γιάννης Βουλγαράκης το σεμινάριο Φωτογραφίας, ο Δημήτρης Κανέλλος ανέλαβε το τμήμα της Υποκριτικής σε συνδυασμό με την τέχνη του Τάι Τσι και ο πολωνός Mateusz Iwulski θα μας φέρει σε μια πρώτη επαφή με την τέχνη του χορού Butoh. >> Φεστιβάλ και «Νύχτες Ανοιχτού Αιγαίου» φέτος δεν έχει; Τον Ιούνιο συμβάλλουμε στο 2ο Balkans Beyond Borders,

διαβαλκανικό Short Films Festival. Για τον Ιούλιο συζητιέται να συνεργαστούμε με το περιοδικό – free press MOVE IT και τον Κινηματογράφο Μικρόκοσμο και να συνδιοργανώσουμε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ – ταξίδι με θέμα το Διαφορετικό και με πολλές άπαιχτες στην Ελλάδα ταινίες. Αν όλα πάνε καλά, θα ανακοινωθεί επίσήμως το πρόγραμμα του στις 10 του Μάη στο Φεστιβάλ στο Μικρόκοσμο ώστε όλοι να μπορέσουν να κανονίσουν έγκαιρα τις σινεφίλ διακοπές τους.

Όσο για το Σεπτέμβρη στοχεύουμε σε πολλές συμμετοχές για το 6ο Pocket Theatre Festival με νέους καλλιτέχνες σε solo performances (το θέμα θα είναι «Μονολογώντας την Κρίση») αλλά και σε ερασιτεχνικές ομάδες θεατρικού πειραματισμού που θα συμμετέχουν. Όποιος ενδιαφέρεται για τη συμμετοχή του στα Φεστιβάλ, δεν έχει παρά να επικοινωνήσει εγκαίρως με τη Γραμματεία Summer School / Fests στο 2109480745 ή να μπει από 1/5/2011 στο site: www.mikropolytexneio.gr

SOUNDTRAX

CINE SOUNDS

Κινηματογραφικά soundtrax για εκλεκτικούς θεατές του Κωνσταντίνου Σωτηρόπουλου

B A R F L Y ORFEU NEGRO/1959 ΕΝΑΣ (ΑΚΟΜΑ) ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ SOUNDTRACK! από το Γιώργο Δελλή

χεις δει κάτι

BRIDE OF FRANKESTEIN FRANZ WAXMAN

MOVE IT

1935

Απρίλιος 11

ν σκεφτείτε ότι η ταινία αναφέρεται συχνά ως η καλύτερη ταινία γοτθικού τρόμου στην ιστορία, τότε ελάχιστα περιθώρια μένουν για να παινέψει κανείς τo δημιούργημα του James Whale. Υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ένας από τους κορυφαίους μουσικούς του παλιού Hollywood, ο Franz Waxman. Ο συνθέτης που έθεσε τις βάσεις στη μουσική των ταινιών τρόμου, βάσεις που σήμερα θεωρούνται παγιωμένες τεχνικές. Πρωτεργάτης της πληθωρικής παρουσίας της μουσικής σε ταινία τρόμου και της χαρακτηριστικής ταύτισης μουσικών θεμάτων με τους ήρωες που δρουν στο κινηματογραφικό πανί. Καθιέρωσε πρωτόγνωρες τεχνικές στο χειρισμό της ορχήστρας με απώτερο σκοπό την ανατριχίλα του θεατή, όπως είναι το τρέμολο στα βιολιά. Οι δυσαρμονίες του Waxman καταφέρνουν να σκιαγραφήσουν ένα ζοφερό περιβάλλον που προκαλεί αναστάτωση στο θεατή. Η παρουσία εκκλησιαστικού οργάνου δίνει μια επιβλητική, αρρωστημένη θρησκευτική κατάνυξη στα γεγονότα. Η ιδέα της χρήσης κρουστών με σταθερό τέμπο, στις σκηνές της δημιουργίας της νύφης, παραπέμπει στον κτύπο της καρδιάς της και αποτελεί ευφάνταστο μουσικό εφέ, αποτέλεσμα του ενστίκτου που διέκρινε το συνθέτη. Το ότι το soundtrack του “The Bride of Frankenstein” εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να προκαλεί εφίδρωση στις παλάμες, να επιταχύνει τους παλμούς της καρδιάς και να μας στριμώχνει στο κάθισμα, είναι ενδεικτικό της λαμπρής του υστεροφημίας. >>

διαφημίσεις που η πρωταγωνίστρια είναι κλεισμένη σ’ένα γκρίζο γραφείο, έξω βρέχει, γύρω βαρετοί συνάδελφοι, ο διευθυντής φωνάζει, η κοπέλα βάζει μια τσίχλα στο στόμα της (πάντα κοπέλα είναι, οι άντρες δεν τρώνε τσίχλες) και ξαφνικά μεταφέρεται σε μια τροπική παραλία με φοίνικες που όλοι είναι όμορφοι, χορεύουν και πίνουν κοκτέιλς; Δεν θα ήταν ωραίο να συνέβαινε και στην πραγματικότητα; Ε, λοιπόν, το Move It, αυτό το τεράστιο περιοδικό-κίνημα θα σου το προσφέρει κι αυτό! Όχι σε τσίχλα. Σε soundtrack. Και αυτό είναι το Orfeu Negro! Kάθε φορά που θα ακούς την μουσική της βραζιλιάνικης ταινίας του 1959, θα μεταφέρεσαι σε αυτή την μαγική γωνιά του πλανήτη όπου αν είσαι τυχερός μπορείς να γνωρίσεις (μεταξύ άλλων αιθέριων υπάρξεων…) τους ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ Luiz Bonfa και Antonio Carlos Jobim που όχι μόνο έγραψαν το soundtrack, αλλά ξεκίνησαν και μια ολόκληρη καλλιτεχνική σκηνή! Την bossa nova, που μετά την παγκόσμια επιτυχία των τραγουδιών «A felicidade» και «Samba de Orpheus» έγινε μόδα σε όλον τον πλανήτη…Αλλά και ο σκηνοθέτης δεν τα πήγε άσχημα: ο Γάλλος Μarcel Camus σάρωσε με την ταινία στις Κάννες (Χρυσός Φοίνικας) και τσίμπησε και το ξενόγλωσσο Όσκαρ του… Βέβαια, (ως συνήθως) τίποτα απ’όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχαμε εμείς. Οι Έλληνες! Γιατί η υπόθεση της ταινίας είναι η μεταφορά του αρχαίου μύθου του Ορφέα και της Ευριδίκης στις φαβέλες του Ρίο στην Βραζιλία…Τι να μας πούνε; Ούτε την bossa nova δεν θα είχαν ανακαλύψει χωρίς εμάς… Υ.Γ. Αν δεν πιάσει το κόλπο με την μουσική, ένα μπουκάλι τεκίλα θα κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά…Και αν το πιείς και στο μπαρ Verve, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ακούσεις και το soundtrack!