MondoManila

69 Mula nang mamatay ang kanyang ama, pagtitinda na ng sampaguita ang kanyang pinagkakaabalahan.

Noong una‟y nagalit ang kanyang ina. Bakit daw pinili pa niyang magtinda ng sampaguita sa kalsada gayong delikado ang ganitong uri ng hanapbuhay.

Nagugunita nito ang nangyari sa kanyang ama. Isang pangkaraniwan nang trahedya sa lansangan ang masagasaan ng sasakyan. Napag-isip-isip rin ni Alma ang ganito. Ngunit sa paris niyang wala naman talagang mapagpipilian, kailangan niyang pasukin ang anumang hanapbuhay na kaya niya. Sa sampaguita ay nakakamahigit sitenta pesos siya sa maghapon, ayos lang para makapag-ambag siya ng mga gastusin sa bahay.

Nakakahiya naman sa kanyang amain kung siya‟y hindi magbibigay ng pera sa bahay. Kung tutuusin ay dapat nang tumigil sa pagbebenta ng kalamansi ang kanyang ina sa talipapa. Iyon ay dahil siya, si Alma ay dalaga na. Ayon kay Artemio maraming mga kasing-edad niya, trese anyos, ang mayroon nang matatag na hanapbuhay. Ang katunayan, karamihan sa mga kalaro niya sa looban ay nananahi na ng mga damit-pambata sa pabrika ni Mr. Tiu. Siya na lang sa mga kababata niya ang nagtitinda ng sampaguita. Si Nona naman na dati nilang kasama ay isa nang sertipikadong puta, gumagala sa gabi.

“Alma!”

Napalingon siya sa tunog ng kanyang pangalan. Si Gina. Tulad niya ring tindera ng sampaguita. Mas bata sa kanya ng dalawang taon.

“Alma, alam mo na ba nangyari kay Omar?” humihingal na tanong ni Gina.

“Hindi,” sagot niya. Si Omar ay isa sa mga kasundo niya sa lansangan.

Mabait ito at hindi nang-aagaw ng kostumer. Sa tagal na nilang nagtitinda ng