MondoManila

26 Maliit lang ang kuwarto ko. Pero sulit. Amoy mansanas. Iba talaga kapag may aircon. Kahit nakakapit na sa katawan ko ang amoy ng burak sa looban, parang nakakalimutan ko. Kunsabagay, dalawang linggo na akong wala sa looban. Matapos ang ilang araw na pangungulit ko kay nanay, pinayagan din akong bumukod. Kako, mas malapit sa trabaho, para hindi hassle sa trapik.

Ngayon, nangungupahan na lang ako ng kuwarto. Walang asungot, solo ko ang buhay ko. “Good morning, Mr. De Guzman.�

Bad trip. Sa dinami-dami ba naman ng magagandang chiks dito, bakit matanda pa ang ibinigay sa aking sekretarya. Sana si Tess na lang.

Kinahapunan, nagpatawag ako ng pulong. Pinulong ko lahat ng mga tauhan ko sa Database Department. Mababait sila sa akin. Natural dahil ako ang boss nila. Yung iba, hindi ko type ang tabas ng mga pagmumukha. Sila yung mga tipo ng taong isang tingin pa lang, alam mo nang mahirap kausap. Makikita nila. Huwag silang magkakamaling subukan ako.