Ndikimi i letrës në masë Musa Hoti që ishte krahu i Sabriut dhe të gjithë liderët tjerë këtë letër të shkruar në emër të Hysen Gërvallës nuk e kishin marrë parasysh. Letrën e lexonin punëtorët dhe tërë diasapora shqiptare që nga Zvicra e deri Amerikë. Hysen Gërvalla gjente përkrahjen e individëve nga të gjitha grupët e Lëvizjes, por nuk haste në mirëkuptim me shefat e tyre. Bazuar në përmbajtjen e letrës së tij, shihej se Hysen Gërvalla fliste në emër të një institucioni, por pasur askënd afër tij. Nuk kishte zyrë, nuk kishte adresë, nuk kishte sejmën, nuk kishte organ e as mjete materiale. Të veproje në emër të një institucioni ishte guxim edhe më guxim të nënshkruaje me emër e mbiemër të plotë. Kjo nuk kishte ndodhur asnjëherë më parë. Një letër të tillë, të hapur, edhe kur Lëvizja u nda në katër copa, nuk kishte marrë guximin ta bënte Sabri Novosella, Xhafer Shatri dhe as Ibrahim Kelmendi. Hysen Gërvallës nënshkrimi do t’i kushtonte shumë sepse, aktivistët e ilegalitetit ishin mësuar të hidhnin gurin e të fshinin dorën. Më këtë rast hidhej guri dhe dihej autori. Menjëherë pas kësaj letre do të dalin thashethemet kundër Hysen Gërvallës, pikërisht nga nga ata me të cilët nuk kishte gjetë gjuhë të përbashkët. Flisnin se Hyseni është i dyshimtë dhe Serbia e kishte dërguar të kontrollonte dhe pasivizonte Lëvizjen; thonin se Hyseni po e heq pushkën simbolin e rezistencës dhe kërkon që liria të fitohej në mënyrë paqësore! Në anën tjetër vetë ata ishin kundër aktit që kishte bërë Musa Hoti e tash flisnin kundër Hysenit për këmbënguljen e tij të hiqej stema dhe pushka. Hysen Gërvalla nuk kërkonte asgjë më pak se grupet tjera, vetëm se rrugën simbolet i kishte lënë t’i zgjidhte populli e jo mërgata. Gjatë publikimit të kësaj letre unë isha në ShBA, ndërsa Musa Hoti në Bruksel i aktivizuar në organin e tyre, “Zëri”. Në Nju Jork ishte edhe nipi i Xhafer Shatrit më të cilin në vitin 1984 ishte kudo më mua në aktivitetet e atjeshme që i zhvilloja unë. Në vitin 1986 kur
243